Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ciągwa, Józef" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Pierwsza wojna światowa a powstanie Republiki Czechosłowackiej (Czesko-Słowackiej) 1914—1920 (Zagadnienia wybrane)
The First World War and the establishment of the Czechoslovak Republic (Czech and Slovak Republic) 1914—1920 (Selected issues)
Autorzy:
Ciągwa, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/782519.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
I Republika Czesko-Słowacka
centralizm praski
idea czechosłowakizmu
autonomia Słowacji
Opis:
I Republika Czesko – Słowacka powstała w jesieni 1918 r. Tę datę poprzedziły o kilka lat wewnętrzne, a przede wszystkim zewnętrzne (USA, Francja, Szwajcaria, Rosja) działania, które ułatwiły i przyspieszyły powstanie pierwszego wspólnego państwa Czechów i Słowaków. Faktami tymi były: powstanie w Paryżu Czesko - słowackiej Rady Narodowej; umowy między organizacjami Czechów i Słowaków z 1915 r. (Umowa z Cleveland) i umowa z 1918 r. (Umowa z Pittsburga); tworzenie legionów czesko – słowackich we Włoszech, Francji i Rosji; milionowa zbiórka pieniędzy wśród emigracji słowackiej budowy wspólnego państwa; uznanie Czechosłowackiej Rady Narodowej za tymczasowy rząd republiki czesko – słowackiej przez USA, Francję, Włochy, Anglię i Rosję; Od samego początku widać było stan nierównowagi między pozycją prawną i faktyczną Czechów i Słowaków w ustroju nowego państwa. Klasycznym przykładem braku tej równowagi było powołanie I Republiki decyzją Czeskiego Komitetu Narodowego w Pradze 28. października 1918 r., bez czekania na zgodę Słowackiej Rady Narodowej w T.sv. Martinie, wyrażoną w deklaracji z 30. października 1918 r., a niedługo potem rozwiązanie Rady, mimo że jej deklaracja stanowiła, iż jest jedyną reprezentacją słowackiego narodu. Konsekwentną kontynuacją centralistycznej polityki Pragi była idea czechosłowakizmu, zapisana w konstytucji z 29. lutego 1920 r., i innych ustawach konsty-tucyjnych z tej samej daty, zakładająca, że nie ma odrębnego narodu słowackiego, a Słowacy stanowią jedynie gałąź narodu czeskiego. Takie stanowisko T.G.Masaryka, E.Beneša, hlasistów i prudistów doprowadziło do ciągnącego się przez 20 lat sporu między centralistami i słowackimi autonomistami, reprezentowanymi przez przewodniczącego Słowackiej Partii Ludowej księdza Andreja Hlinkę. Ustawa konstytucyjna o utworzeniu urzędów żupnych i powiatowych z 29. lutego 1920 r. prowadziła do etatyzacji administracji publicznej, tj. d znacznego ograniczenia samorządu. W kręgach władz centralnych i zwolenników idei czechosłowakizmu reprezentowano pogląd, że słowaccy autonomiści nie muszą walczyć o autonomię - gdyż po wejściu w życie ustawy żupnej – już ją mają.
The First Czech and Slovak Republic was established in the autumn of 1918. This date was preceded by several years of internal and, above all, external (USA, France, Switzer- land, Russia) actions which facilitated and accelerated the creation of the first common state of Czechs and Slovaks. These facts included the establishment of the Czech-Slovak National Coun- cil in Paris, the 1915 agreements between the Czech and Slovak organizations (the Cleveland Agreement) and the 1918 agreement (the Pittsburgh Agreement); the creation of Czech-Slovak le- gions in Italy, France and Russia; the million-dollar fundraising among Slovak emigrants to build a common state; the recognition of the Czechoslovak National Council as the interim government of the Czech and Slovak Republic by the USA, France, Italy, England and Russia. From the very beginning, a state of imbalance between the legal and factual position of Czechs and Slovaks in the new state’s system was evident. A classic example of this imbalance was the establishment of the First Republic by a decision of the Czech National Committee in Prague on 28 October 1918, without waiting for the approval of the Slovak National Council in Turčiansky Svätý Martin, expressed in the declaration of 30 October 1918, and soon after- wards the disestablishment of the Council, despite the fact that its declaration stated that the Council was the only representation of the Slovak nation. A consistent continuation of the centralist policy of Prague was the idea of Czechoslovak- ism, enshrined in the Constitution of 29 February 1920 and other constitutional laws (also of 29 February 1920), assuming that there is no separate Slovak nation and that Slovaks are only a branch of the Czech nation. This position of T.G. Masaryk, E. Beneš, Hlasists and Prudists led to a 20-year-long dispute between centralists and Slovak autonomists, represented by the chair- man of the Slovak People’s Party, priest Andrej Hlinka. The Constitutional Act on the establishment of county and district offices of 29 February 1920 led to the etatization of public administration, i.e. to a significant reduction in self-govern- ment. In the circles of central authorities and supporters of the idea of Czechoslovakism, there was a view that Slovak autonomists did not have to fight for autonomy, because after the entry into force of the County Act they already had it.
Źródło:
Z Dziejów Prawa; 2019, 12; 407-434
1898-6986
2353-9879
Pojawia się w:
Z Dziejów Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poľsko–slovenská administratíva farnosti Spišského Zamaguria (Spišského dekanátu a Nedeckého dištriktu) v rokoch 1939–1948
The Polish-Slovak Parish Administration of Spišské Zamagurie (Spiš Deanery and Nedecký District) 1939–1948
Autorzy:
Ciągwa, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/923480.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Spiš
Zamagurie
Spiš Deanery
Second World War
Adam Sapieha
Polish-Slovak relations
Catholic Church
Opis:
The Slovak aggression on Poland in September 1939 had led to an incorporation of 14 villages situated in Upper Spiš, the so called Zamagurie, into the Slovak state. The parishes which were situated on this territory (functioning as the Spiš Deanery in the Polish Church administration) had passed to the jurisdiction of the Spiš bishop, having previously been excluded from subordination to the Krakow archbishop. Six Polish priests had remained on their posts until April 1940. The priestly services performed by them caused numerous legal problems. An example of such problems may be the provisions of the personal marriage law which remained in force in Slovakia, particularly as regards the civil-legal effectiveness of the marriages contracted before Polish priests; in view of these provisions, such marriages were considered invalid, unless the priest had taken an oath of allegiance to the Slovak state. The situation of the Polish priests had led to arguments between the bishop metropolitan of Krakow Adam Sapieha and the Slovak church hierarchs or else the Slovak lay authorities. Contrary to the widespread opinion to be found in Polish research as well as in the popular opinion, the Polish priests who had been deprived of their parishes were not at all mistreated. They returned to the General Gouvernement or else were also placed in Slovak monasteries. Repressions directed against Polish priests concerned above all their negative attitude towards the Slovak state and the local population. In the years 1940–1945, it was the Slovak priests who were in charge of the Spiš parishes. After Upper Spiš had been taken over by the Polish army, the Slovaks, including the priests, were subjected to repressions. The example of priest Franciszek Móš who, following a few months spent in custody, was subsequently expelled from Poland, is not an isolated case. By the end of 1945, the Slovak priests had left the territories which were taken over by Poland. After taking over the recovered parishes, the Polish priests discriminated against Slovak parishioners, among other by making it difficult for them to perform the religious rites in the Slovak language. Such conduct was the cause of the complaint lodged by the Consul General of Czechoslovakia with the Polish authorities. The attitude of the Polish priests was on the whole accepted by the Polish church hierarchy, including the bishop metropolitan Adam Sapieha.
Źródło:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa; 2014, 7, 2; 349-364
2084-4115
2084-4131
Pojawia się w:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Slovensk´ı kňazi v Krakovskej Arcidiecéze v rokoch 1920–1939
Autorzy:
Ciągwa, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621609.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
słowaccy księża, diecezja spiska, archidiecezja krakowska, dekanat niedzicki, dekanat spiski, konkordat, papieska bulla Vixdum Poloniae Unitas, jurysdykcja kościelna, II Rzeczpospolita
Slovak priests, Spisˇ Diocese, Cracow Archidiocese, Nedeca Deanery, Spisˇ Deanery, Concordat, Papal bull Vixdum Poloniae Unitas, Ecclesiastical Jurisdiction, Se- cond Republic
Opis:
The delimitation of the Polish-Czechoslovakian border on July 28th 1920, carried out under the provisions of the decision of the Conference of Ambassadors, resulted in the inclusion of the nine parishes of the Nedeca deanery, which formerly had been a part of the Spišdiocese in Slovakia, into the Second Polish Republic. In Poland, the deanery was renamed as the Spisz deanery. However, despite the revision of the political border between Poland and Czechoslo- vakia, until February 10th 1925 – when the concordat between the Holy See and the Second Polish Republic was signed, following which, on October 28th of the same year the Vixdum Poloniae Unitas bull was issued by Pius XI – the Slovak priests still remained within the jurisdiction of Ján Vojtaššák, the bishop of the Spišdiocese. The formal inc- lusion of the Spisz deanery to the Cracow archidiocese had been effected on the basis of the provisions of the bull. In consequence of the inclusion, the jurisdiction over the Spisz deanery was transferred to the Archbishop of Cracow, Adam S. Sapieha. The change notwithstanding, eleven Slovak priests remained in their parishes where the shift of the political borders found them. Six of them continued working there until the end of their lives, while four remained in the now Polish territory until their repatriation to Slovakia. In 1928, the eleventh priest, František Urvay, was reassigned to the parish of Bukowina-Podszkle in the region of Orawa. The parishes, either orphaned by or vacated by the Slovak priests, would be assigned new parish-priests, whom Adam S. Sapieha would recruit from among the Polish clergy. In August 1939, the Spisz deanery would only have one Slovak clergyman, a Trybsz-born priest, František Móš.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 1; 57-74
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Abolition of Corvée in Spisz in the Years 1931–1934
Autorzy:
Ciągwa, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618773.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
corvée (zsellérség, želiarstvo)
abolition of corvée
Spisz (Spiš, Scepusium, Szepesség, Zips)
hungarian acts: IX/1848, XI/1848, XXV/1896
act of Polish Parliament of 20 March 1931
pańszczyzna (zsellérség, želiarstvo)
zniesienie pańszczyzny
ustawy węgierskie: IX/1848, XI/1848, XXV/1896, ustawa Sejmu RP z dnia 20 marca 1931 r.
Opis:
Like the whole of the present-day Slovakia, until the year 1918 the region of Spisz (Spiš, Scepusium, Szepesség, Zips) belonged to the Kingdom of Hungary (Magyar Királyság, Uhorské kráľovstvo, Królestwo Węgierskie). By the power of the decision of the Council of Ambassadors of the 28th of July 1920, a small part of the district of spiska żupa (spišská župa, comitatus scepusiensis, szepes megye, zipser Komitat) – 170 km², amounting to 4.64% of the district’s total area – was incorporated into the territory of the Second Republic of Poland. In the area incorporated into Poland there were 14 villages populated by ca. 9,000 inhabitants. In three of these villages – Falsztyn, Niżne Łapsze and Niedzica – corvée (zsellérség, želiarstvo, żelarstwo) survived until 1934.The perseverance of corvée in the three villages is related to the rulings of two Acts of the Hungarian parliament (No. IX/1848 and No. XI/1848), which abolished feudal liabilities solely with respect to the urbar subjects. These laws, however, did not abolish corvée or other feudal duties in the case of contractual serfs (egyezményi zsellérek, zmluvní želiari, kontraktualisti). The abolition of corvée for this group of serfs, their enfranchisement and granting their property rights only took place on the basis of the Act No. XXV/1896 passed by the Hungarian parliament. This law was in force also in the territory incorporated into Poland in accordance with the letter of the Article 1 of the Act of the 26th of October 1921 concerning the legal regulations in force in the area of the Polish Spisz and Orawa (The Journal of Laws of the Republic of Poland No. 89, pos. 657). However, in meeting their pre-plebiscite promises, the Polish legislator resolved to issue a law abolishing the feudal liabilities in Falsztyn, Niżne Łapsze and Niedzica.The Act of the 20th of March 1931 concerning the abolition of corvée finally abolished all forms of serfdom and other feudal liabilities on the part of the heretofore contractual serfs and granted them enfranchisement. The abolition of corvée and the enfranchisement was effectively carried out in the years 1933–1934 by way of the introduction of a buy-up program. The Act of the Polish parliament determined the price of the buy-up of 1 hectare of the 1st class arable land at 216 Polish zlotys, thus warranting the buyer more advantageous buy-up conditions than those offered by the Hungarian Act No. XXV/1896.
Spisz (Spiš, Scepusium, Szepesség, Zips) należał do 1918 r., tak jak cała Słowacja, do Królestwa Węgierskiego (Magyar Királyság, Uhorské kráľovstvo). Na mocy decyzji Rady Ambasadorów z dnia 28 lipca 1920 r. mała część (170 km²), czyli 4,64% żupy spiskiej (spišská župa, comitatus scepusiensis, szepes megye, zipser Komitat), została przyłączona do II Rzeczypospolitej. Na inkorporowanym przez Polskę terytorium znajdowało się 14 wsi, w których mieszkało około 9000 ludzi. W trzech wioskach polskiego Spisza – Falsztyn, Niżne Łapsze, Niedzica – stosunki pańszczyźniane (zsellérség, želiarstvo, żelarstwo) przetrwały do 1934 r. Stało się tak dlatego, że dwie ustawy węgierskie (nr IX/1848 i nr XI/1848) znosiły powinności feudalne jedynie poddanych urbarialnych (urbéri zsellérek, urbárialní želiari), nie likwidowały natomiast pańszczyzny i innych powinności feudalnych żelarzy umownych (egyezményi zsellérek, zmluvní želiari, kontraktualisti). Zniesienie pańszczyzny tej grupy żelarzy i ich uwłaszczenie nastąpiło dopiero na podstawie ustawy węgierskiej nr XXV/1896. Na podstawie art. 1 ustawy z dnia 26 października 1921 r. w przedmiocie przepisów prawnych, obowiązujących na obszarze Spisza i Orawy należących do Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U., nr 89, poz. 657), wspomniana ustawa obowiązywała również w Polsce. Polski ustawodawca zdecydował jednak, spełniając przedplebiscytowe obietnice, o wydaniu polskiej ustawy znoszącej żelarstwo w Falsztynie, Niżnych Łapszach i Niedzicy. Ustawa z dnia 20 marca 1931 r. o zniesieniu żelarstwa likwidowała pańszczyznę i inne powinności feudalne żelarzy umownych oraz dokonywała ich uwłaszczenia. Zniesienie żelarstwa i uwłaszczenie nastąpiło w latach 1933–1934 w drodze wykupu. Ustawa polskiego Sejmu określała cenę wykupu 1 ha ziemi ornej pierwszej klasy na 216 zł, a więc zapewniała korzystniejsze warunki wykupu niż węgierska ustawa nr XXV/1896.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies