Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ucho" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 26
Tytuł:
Funkcja powtórzeń językowych w Uchu Igielnym Wiesława Myśliwskiego
The function of repetition in Ucho igielne of Wiesław Myśliwski
Autorzy:
Kowalska, Danuta
Pietrzak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1590806.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
stylistics
linguistic repetition
Wiesław Myśliwski
Ucho igielne
stylistyka
powtórzenia językowe
Ucho Igielne
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie funkcji powtórzeń językowych w powieści Ucho Igielne Wiesława Myśliwskiego. Przedmiotem opisu są zarówno powtórzenia jednostek leksykalnych, jak i syntaktycznych oraz jednostek mniejszych od słowa (morfemów) w ciągu linearnym tekstu. Przedstawione analizy pokazują, że pisarz umiejętnie wykorzystuje je w różnorodnych funkcjach. Po pierwsze, są one wykładnikiem spójności tekstu, w którym zauważalne jest rozczłonkowanie treściowych segmentów. Repetycje ułatwiają śledzenie achronologicznej narracji, sygnalizują ciągłość danego tematu w obrębie danej relacji. Po drugie, wykorzystywane są jako zabieg stylizacyjny w monologu wypowiedzianym, a więc stylizowanym na język mówiony, służąc rozmaitym celom i realizując przede wszystkim funkcję impresywną oraz ekspresywną. Myśliwski za pomocą powtórzeń wydobywa także muzykę słowa, nadając tekstowi pewien rodzaj rytmiczności. Powtórzenia w widoczny sposób współtworzą także oralność utworu, sprzyjają bowiem memoryzacji i uobecnianiu pamięci. O nieprzeciętnej sile powtórzenia w warstwie stylistycznej analizowanego utworu, o jego atrakcyjności, decyduje również sposób, w jaki pisarz wykorzystuje ten środek stylistyczny. Myśliwski niesłychanie starannie, zgodnie z regułami retorycznymi, konstruuje kompozycję swego utworu. Oprócz paralelizmów składniowych, odnajdujemy przykłady kunsztownych poliptotonów i figur etymologicznych, obok anafor liczne są anadiplozy. Nierzadko repetycje kierują uwagę odbiorcy na sam tekst, są więc także jednym z nośników funkcji poetyckiej w utworze.
The purpose of this study is to demonstrate the function of linguistic repetitions in the novel Ucho igielne of Wiesław Myśliwski. The subject of description are the repetitions of both lexical and syntactic units, as well as the units smaller than a word (morphemes) in a linear sequence of the text. The presented analysis shows that the writer skilfully uses the descriptions in various functions. First, they are an exponent of coherence of the text in which fragmentation of the segments of content can be noticed. Repetitions facilitate to follow the non-chronological narration, they signal continuity of a given theme within a given relation. Second, they are used as a stylistic means in an uttered monologue, therefore stylized as a spoken language, serving various purposes and primarily performing an impressive and expressive functions. Myśliwski also uses repetitions to create music of words, he confers to the text a kind of rhythm. Repetitions also visibly co-create the orality of the text as they are conducive to memorizing and making memory present. The remarkable power of repetition in the stylistic layer of the analysed work, its attractiveness, is also determined by a manner the writer uses this stylistic means. Myśliwski extremely carefully, in accordance with the rhetoric rules, constructs the composition of his work. Besides the syntactic parallelisms, we find examples of polyptotons and the etymological figures, apart from anaphors there are frequent anadiploses. Quite often repetitions draw the reader’s attention to the text itself, therefore being also one of the vehicles of the poetic function in the work.
Źródło:
Studia Językoznawcze; 2020, 19; 219-245
1730-4180
2353-3161
Pojawia się w:
Studia Językoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie z ciałami obcymi w uchu, nosie i gardle u dzieci: przegląd 829 przypadków z północnej Anatolii
Autorzy:
Aksakal, Ceyhun
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397365.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
ciała obce
dzieci
gardło
nos
ucho
Opis:
Cel: Celem badań była ocena przypadków występowania ciała obcego (FB) w nosie, uchu lub gardle u dzieci kierowanych na dziecięcą izbę przyjęć w Oddziale Otorynolaryngologii Szpitala Stanowego w Tokat (Turcja). Metody: Niniejsze opracowanie obejmuje retrospektywne badanie laryngologicznych przypadków ciał obcych w dziecięcej izbie przyjęć w Oddziale Otorynolaryngologii Szpitala Stanowego w Tokat (Turcja) między 1 stycznia 2012 r. a 31 grudnia 2018 r. Ocenie podlegały również: cechy demograficzne i kliniczne pacjentów, rodzaj i położenie anatomiczne FB, umiejscowienie FB według grup wiekowych, metoda usuwania FB oraz rozkład przypadków FB według miesięcy. Wyniki: W badaniu oceniono łącznie 829 przypadków FB. Średni wiek pacjentów wynosił 47.8 ± 31.4 miesięcy. Spośród wszystkich osób, 404 (48.5%) stanowili mężczyźni, a 425 (51.2%) kobiety. Najczęstszym położeniem anatomicznym były: nos (58.7%) oraz ucho (20.2%), a następnie kolejno: usta/gardło/migdałki (12.3%), przełyk (6.2%) oraz drzewo krtaniowotchawiczo- oskrzelowe (2.4%). Najczęściej spotykane FB w różnych lokalizacjach to: koraliki w nosie (30,8%), koraliki w uchu (32,1%), ości w jamie ustnej/gardle/migdałku (56,8%), orzechy i orzeszki ziemne w drzewie krtaniowo-tchawiczooskrzelowym (70%) oraz bateria guzikowa/dyskowa w przełyku (80,7%). Wniosek: Ciała obce należą do nagłych stanów laryngologicznych, które wymagają różnego podejścia diagnostycznego i terapeutycznego, wybranego w oparciu o położenie anatomiczne. W usuwaniu ciał obcych znaczenie mają: prawidłowy obraz, odpowiedni sprzęt oraz unieruchomienie.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 6; 35-40
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyzwojaki jamy bębenkowej – charakterystyka kliniczna i postępowanie chirurgiczne
Autorzy:
Łukawska-Popieluch, Izabela
Bartoszewicz, Robert
Morawski, Krzyztof
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399745.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przyzwojak jamy bębenkowej
ucho środkowe
diagnoza
Opis:
Cel: Charakterystyka kliniczna oraz analiza postępowania chirurgicznego wobec leczonych w klinice pacjentów z przyzwojakami zlokalizowanymi w jamie bębenkowej. Materiał i metody: W latach 2000–2015 w klinice leczonych było 27 chorych z przyzwojakami jamy bębenkowej. Wiek pacjentów wahał się między 28 a 79 lat. Analizowano dane z badania podmiotowego, przedmiotowego oraz postępowanie chirurgiczne. Wyniki: Najczęstszymi zgłaszanymi przez pacjentów dolegliwościami były jednostronne szumy uszne oraz niedosłuch. Wśród technik chirurgicznych zastosowano tympanotomię przednią u 3 pacjentów (11,1%), antromastoidektomię z tympanotomią tylną u 21 chorych (77,8%), antromastoidektomię ze zniesieniem ściany przewodu słuchowego zewnętrznego u jednego chorego (3,7 %), petrosektomię boczną w 2 przypadkach (7,4 %). Wnioski: Przyzwojaki jamy bębenkowej częściej występowały u kobiet niż mężczyzn. Najczęściej zgłaszanymi dolegliwościami były: szumy uszne o charakterze pulsowania oraz niedosłuch. Najwięcej guzów operowanych miało II stopień zaawansowania. Najczęściej stosowaną techniką chirurgiczną była antromastoidektomia z tympanotomią tylną.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 1; 8-15
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ operacji w otosklerozie na ucho nieoperowane
Autorzy:
Wiatr, Agnieszka
Job, Katarzyna
Składzień, Jacek
Wiatr, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397280.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
nieoperowane ucho
otoskleroza
stapedotomia
załamek Carharta
Opis:
Wstęp: Otoskleroza jest określana jako choroba podstawowa błędnika kostnego. Związana z nią utrata słuchu najczęściej ma charakter przewodzeniowy, a w niektórych przypadkach zajęcie kostnej tkanki ślimaka skutkuje mieszanym ubytkiem słuchu. Cel: Celem analizy było udzielenie odpowiedzi na pytanie: czy operacja jednego ucha wpływa na stan ucha przeciwnego w przebiegu otosklerozy? Metody: Badaniami objęto 140 pacjentów hospitalizowanych i operowanych w latach 2010–2016. Do badania zakwalifikowano tylko tych chorych, którzy przed włączeniem do analizy nie przeszli operacji ucha środkowego z powodu otosklerozy. W ocenie audiologicznej wykorzystano audiometrię tonalną (progową). Wyniki: W grupie osób bez załamka Carharta średni próg słyszenia przewodnictwa kostnego był statystycznie niższy niż przed zabiegiem dla częstotliwości 500 oraz 1000 Hz i statystycznie równy dla częstotliwości 2000 Hz. W tej samej analizie przeprowadzonej w grupie pacjentów z załamkiem Carharta obecnym w przedoperacyjnym audiogramie tonalnym ucha nieoperowanego wykazano istotnie statystycznie niższą wartość pooperacyjnego progu przewodzenia kostnego. Wnioski: Badanie potwierdziło możliwość poprawy słyszenia w uchu nieoperowanym po wykonaniu stapedektomii w przeciwnym uchu średnio o 5 dB w zakresie niskich częstotliwości.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 2; 15-20
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Perlaki wrodzone
Autorzy:
Narożny, Waldemar
Kuczkowski, Jerzy
Stankiewicz, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401798.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Perlak wrodzony
ucho środkowe
etiologia
leczenie
przegląd
Opis:
Perlak wrodzony jest rzadkim schorzeniem ucha. Najczęściej przybiera postać perłowobiałej masy widocznej za niezmienioną błoną bębenkową u osób bez przeszłości otologicznej, w tym otochirurgicznej, oraz z nieuszkodzoną błoną bębenkową. Na podstawie wnikliwego przeglądu piśmiennictwa autorzy przedstawili w artykule najbardziej prawdopodobne teorie rozwoju perlaka wrodzonego, kryteria diagnostyczne, najczęstsze jego objawy kliniczne, rodzaje badań wykonywanych przed operacją, sposoby postępowania chirurgicznego i cele opieki pooperacyjnej. Ponadto autorzy dokonali porównania cech histologicznych, molekularnych oraz klinicznych perlaków wrodzonych i nabytych.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 2; 78-83
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena i analiza hałasu impulsowego oraz badanie jego wpływu na narząd słuchu z wykorzystaniem emisji otoakustycznych
Autorzy:
Konopka, Wiesław.
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Łódź : Wojskowa Akademia Medyczna
Tematy:
Hałas wpływ na zdrowie
Higiena wojskowa
Ucho badanie
Opis:
Rozprawa na stopień doktora habilitowanego nauk medycznych. Wojskowa Akademia Medyczna im. gen. dyw. prof. dr. med. Bolesława Szareckiego, Łódź.
Bibliogr.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Zaburzenia przedsionkowe w cukrzycy
Vestibular dysfunction in diabetes mellitus
Autorzy:
Narożny, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033353.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Oficyna Wydawnicza Mediton
Tematy:
badania kliniczne
cukrzyca
histopatologia
przedsionek
ucho wewnętrzne
zaburzenia przedsionkowe
Opis:
Diabetes is a metabolic disease characterised by hyperglicemia (increased glucose levels in blood) which occurs as a result of production or activity defect of beta cells in pancreas. Longlasting diabetes leads to serious complications which affect many organs, mainly organs of vision (microvasculature of the retina, cataract, blindness), kidneys (nephropathy), autonomic nervous system (polyneuropathy, neuropathy). Among organs less often affected by diabetic complications is inner ear (hearing loss, vestibular disorders). The author analysed the available literature on research on the impact of diabetes on the balance system carried out based on the animal model, human temporal bone and human studies. Results of clinical research devoted to this issue presented in 11 publications dated between 1990 and 2017 were part of the conducted analysis. Analyzed results of experimental and clinical research of the vestibular system indicate that both among animals and humans with diabetes there occurs a defect of peripheral and central part of the vestibular system. Within maculae of the saccule a degeneration of type I hair cells, lower density of type I hair cells, overproduction of extracellular matrix, dislodgement of otoconia fragments from maculae of the utricle and saccule surface to the posterior and lateral semicircular canals has been noted. Within the vestibular nerve a significant damage or thinning of the myelin sheath and smaller axonal fiber diameters have been noted. Clinical research confirmed presence of vestibular disorders in patients with diabetes. Their extensity and frequency was dependent on the duration of the illness, accompanying diseases and type of diabetes.
Cukrzyca jest chorobą metaboliczną charakteryzującą się hiperglikemią (podwyższonym poziomem glukozy we krwi) wynikającą z defektu produkcji lub działania insuliny wydzielanej przez komórki β trzustki. Wieloletnia cukrzyca prowadzi do groźnych powikłań, które dotyczą wielu narządów, głównie narządu wzroku (retinopatia cukrzycowa, zaćma, ślepota), nerek (cukrzycowa choroba nerek), autonomicznego układu nerwowego (polineuropatia, neuropatia). Do narządów rzadziej dotykanych powikłaniami cukrzycowymi należy ucho wewnętrzne (niedosłuch, zaburzenia przedsionkowe). Autor dokonał przeglądu dostępnego piśmiennictwa poświę- conego badaniom nad wpływem cukrzycy na stan narządu równowagi prowadzonym na modelu zwierzęcym, ludzkich kościach skroniowych oraz u ludzi. Analizie poddano wyniki badań klinicznych poświęconych temu zagadnieniu, przedstawione w 11 publikacjach z lat 1990-2017. Wyniki badań doświadczalnych i klinicznych narządu przedsionkowego wskazują na obecność u zwierząt i ludzi z cukrzycą uszkodzeń zarówno w części obwodowej, jak i ośrodkowej narządu przedsionkowego. W obrębie plamek zmysłowych woreczka stwierdzano uszkodzenie komórek rzęskowych (włosowatych) typu 1, zmniejszenie gęstości ich cytoplazmy, nadmiar macierzy międzykomórkowej, przemieszczanie się otolitów z powierzchni plamek zmysłowych do kanałów półkolistych. W obrębie nerwu przedsionkowego obserwowano znaczne uszkodzenie lub ścieńczenie otoczki mielinowej tego nerwu oraz skrócenie jego aksonów. Badania kliniczne potwierdziły obecność zaburzeń przedsionkowych u chorych z cukrzycą, których rozległość i nasilenie były zależne od czasu trwania choroby, schorzeń towarzyszących oraz postaci cukrzycy.
Źródło:
Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny; 2017, 16, 4; 143-149
1643-658X
Pojawia się w:
Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena kieszonek retrakcyjnych i sposoby postępowania terapeutycznego
Autorzy:
Alper, Cuneyt M
Olszewska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398478.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
kieszonka retrakcyjna
ucho środkowe
błona bębenkowa
trąbka słuchowa Eustachiusza
Opis:
Niniejsza publikacja ma na celu dokonanie przeglądu typów kieszonek retrakcyjnych u dorosłych i dzieci, patogenezy ich powstawania, powiązanych czynników ryzyka oraz potencjalnych metod ich zapobiegania i leczenia. Znaczenie kieszonki retrakcyjnej (RP) leży w utracie pierwotnej histologicznej i anatomicznej struktury, która związana jest z rozwojem erozji łańcucha kosteczek słuchowych, formowaniem się perlaka i potencjalnie zagrażającymi życiu powikłaniami związanymi z perlakiem. Wymiana przezśluzówkowa każdego gazu w uchu środkowym (ME) służy wyrównywaniu panującego w nim ciśnienia cząstkowego z ciśnieniem cząstkowym panującym w środowisku zewnętrznym. Ucho środkowe, które wykazuje obecność zaburzeń objętości i naturalnych dróg wentylacji w obrębie epitympanum, może być bardziej podatne na rozwój kieszonki retrakcyjnej. Długotrwałe różnice ciśnień i/lub sta¬ny zapalne prowadzą do zniszczenia włókien kolagenowych w blaszce właściwej. Zwiększona produkcja mediatorów prozapalnych i cytokin prowadzi do uwalniania kolagenaz, co powoduje, że blaszka właściwa nabywa właściwości lepko-sprężystych. Proces zmian w strukturze błony bębenkowej może doprowadzić do powstania perlaka. Istnieje wiele różnych systemów klasyfikacji, stosowanych przez lekarzy klinicystów w celu podejmowania decyzji terapeutycznych dotyczących kieszonek retrakcyjnych. Autorzy omawiają możliwości leczenia w odniesieniu do różnych przypadków klinicznych: RP z towarzyszącą (lub bez towarzyszącej), utrzymującej się (lub występującej okresowo) dysfunkcji trąbki słuchowej Eustachiusza (ETD), obecności przerostu migdałka gardłowego lub ponownego przerostu migdałków, obecności lub braku obecności wysięku, RP z niewidocznym dnem bez wysięku, RP z niewidocznym dnem i z wysiękiem, RP utrzymującej się po założeniu VT, podejrzenia perlaka w przypadku głębokiej RP z wysiękiem ME. Przedstawiono algorytm postępowania terapeutycznego w odniesieniu do retrakcji błony bębenkowej oraz kieszonek retrakcyjnych.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 1; 1-21
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 26

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies