Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "confessor" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 31-45 z 50
Tytuł:
Ontyczne konsekwencje grzechu Adama w ujęciu Maksyma Wyznawcy
Ontical consequences of Adam’s fall – Maximus the Confessor’s interpretation
Autorzy:
Kochańczyk-Bonińska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613086.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Maksym Wyznawca
grzech pierworodny
grzech Adama
natura ludzka
afekty
Maximus the Confessor
original sin
Adam’s sin
human nature
passibility
Opis:
Maximus the Confessor points out that Adam’s sin totally changed the mode of existence of human nature, which has since been proliferated via procreation involving sensual pleasure. The focus on sensual pleasure is the primary consequence of Adam’s sin. Sensual experiences are not sinful as such though they are particularly vulnerable to Satan’s temptations. It is particularly dangerous when our will is weakened and inclined to choose evil. That is why Maximus links pleasure with suffering and death which are consequences of Adam’s turning to pleasure – pleasure which at the same time caused his separation from God. Despite of passibility, corruption of will and death, which directly affect human nature, there are other consequences of Adam’s sin that involve the universe as a whole. These are five divisions which destroy harmony in the cosmos: the division between man and woman, created and uncreated, sensual and intelligible, earth and heaven, settled world and paradise.
Źródło:
Vox Patrum; 2013, 59; 295-302
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formacyjny wymiar sakramentu pokuty
The Formative Dimension of the Sacrament of Penance
Autorzy:
Mizak, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048012.pdf
Data publikacji:
2011-06-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
sacrament of penance
act of regret
Christian formation
qualifications of the confessor
sakrament pokuty
akt żalu
formacja chrześcijan
kwalifikacje spowiednika
Opis:
Zasadniczym elementem sakramentu pokuty jest odnawiana odpowiedzialność za siebie i innych. Sakrament ten jest najbardziej osobistym z sakramentów - grzesznik staje przed Bogiem z żalem, a jednocześnie pragnieniem własnego uświęcenia. Aby osiągnąć ten cel penitent musi przygotować się prawidłowo. Bez wątpienia każdy warunek sakramentu pokuty odgrywa istotną rolę, ale priorytetem powinien być żal. W tym artykule autor podkreśla rolę sumienia i moment spowiedzi. Szczególną uwagę zwraca na rolę spowiednika w formacyjnej wartości sakramentu pokuty.
The essential element of the sacrament of penance is renewed responsibility for ourselves and others. This sacrament is the most personal of sacraments because the sinner comes before God with regret and at the same time with thrust, and also with a program of his own sanctification. In order to achieve this goal the penitent has to prepare himself properly. Without doubt in this preparation each condition of the sacrament of penance plays an essential role but priority should be given to regret. In this article the author underscores the role of the examination of conscience and the moment of confession. Special attention is drawn to the role of the confessor in the formative value of the sacrament of penance. The source of the formative value of the sacrament of penance consists in the fact that it always puts a person's entire life history in God's light. It is therefore very important that both the confessor and the sinner make the effort to open up to the grace of God.
Źródło:
Teologia i moralność; 2011, 6, 2(10); 185-200
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wierność powołaniu – ksiądz Kazimierz Świątek (1914-2011)
Fidelity to the priestly vocation – priest Kazimierz Świątek (1914-2011)
Autorzy:
Królak, Stanisław M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950381.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
katolicyzm
łagry
komunizm
świadectwo
wyznawca
wierność Bogu
powołanie kapłańskie
duszpasterstwo
catholicism
gulag
communism
witness
confessor
faithfulness
to god
the priestly vocation
priesthood
Opis:
In the history of Catholic church the 20th century will be remembered as the age of martyrs. Many Christians bore witness of their fidelity to Christ by sacrificing their lives. In that terrifying time of test of fidelity however, there was a great number of people who did not suffered death because of their faith and yet they bore witness to Christ. Nowadays the combat against religion, faith and the Church still continues. The need to bear personal witness of fidelity to both Christ and personal vocation has been becoming much more imperious. Furthermore, testimonies that recently there are people who have proven that being faithful to Christ, even being faithful to the point of heroism, is possible are vital and needed. Kazimierz Świątek, archbishop, cardinal was one of these people. The article presents his family environment, path to priesthood and period of presbyterate.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2016, 15, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tajemnica spowiedzi w procesie karnym a odwołanie upoważnienia do sprawowania sakramentu pokuty w prawie kanonicznym
The seal of confession in a criminal trial vs revocation of the authority to administer the sacrament of penance in canon law
Autorzy:
Gil, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16728941.pdf
Data publikacji:
2023-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
spowiedź
tajemnica spowiedzi
zakaz dowodowy
prawo kanoniczne
proces karny
spowiednik
penitent
confession
seal of confession
inadmissibility of evidence
canon law
criminal trial
confessor
Opis:
The article addresses the hitherto under-researched issue of the seal of confession in the criminal trial in the context of revoking the authority to administer the sacrament of penance in canon law. It turns out that the regulations of canon law and criminal trial are consistent in guaranteeing the inviolability of the seal of confession, known as the ‘sacramental seal’. Secrecy does not apply if the confessor is not a priest since only a priest can validly administer this sacrament. The article’s considerations also deal with other subjective and objective issues that have impact on seal of confession in canon law and criminal trial.
Artykuł porusza dotąd niedopracowaną naukowo problematykę tajemnicy spowiedzi w procesie karny w kontekście odwołania upoważnienia do sprawowanie sakramentu pokuty w prawie kanonicznym. Okazuje się, że regulacje prawa kanonicznego i procesu karnego są spójne w zakresie gwarancji nienaruszalności tajemnicy spowiedzi, zwanej „pieczęcią sakramentalną”. Tajemnica nie obowiązuje, jeżeli spowiednik nie jest kapłanem, ponieważ tylko kapłan może ważnie sprawować ten sakrament. Rozważania artykułu dotykają również innych kwestii podmiotowych i przedmiotowych, które mają wpływ na tajemnicę spowiedzi w prawie kanonicznym i w procesie karnym.
Źródło:
Krakowskie Studia Małopolskie; 2023, 3(39); 185-206
1643-6911
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Małopolskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patrystyczne ujęcie twórczości
The patristic notion of creativeness,
Autorzy:
Kosmulska, Bogna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420390.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
twórczość
stworzenie
mimetyzm
nowość a nowinkarstwo (καινοτομία)
Augustyn
Ojcowie kapadoccy
Maksym Wyznawca
creativeness
creation
mimetism
novelty vs newness (καινοτομία)
Augustine
Cappadocians
Maximus the Confessor
Opis:
Artykuł niniejszy jest próbą odpowiedzi na pytanie o to, czy myśl patrystyczna porusza zagadnienie ludzkiej twórczości. Punkt wyjścia stanowi twierdzenie, że chrześcijańska refleksja (na przykładach myśli Augustyna, Kapadocczyków i Maksyma Wyznawcy) – nawet jeśli pozostaje konserwatywna i kontynuuje antyczne ujęcie sztuki jako sfery jedynie wytwórczej i mimetycznej – daje mimo to możliwość pośredniego, teologicznego przemyślenia problematyki człowieczej aktywności. Szczególnym wątkiem rozważań czynię dwuznaczność patrystycznego rozumienia terminu „nowości” (καινοτομία), który oznaczać może zarówno „heretyckie nowinkarstwo”, jak i cud Bożej stwórczości i wcielenia oraz ludzkiego twórczego chrześcijańskiego i chrystocentrycznego naśladownictwa.
The paper deals with the question whether the patristic thought has to say about human creativeness. The point is that the Christian reflection (exemplified by Augustine, the Cappadocians, and Maximus the Confessor) – even though it is very conservative and continues an ancient notion of art as the field of craft and plain mimetism – provides nonetheless the indirect, theological possibility to rethink the man’s activity. The special emphasis is put on the ambigiuity in the patristic term of ‘newness’ (καινοτομία) which designates a ‘heretic novelty’, as well as a miracle both of the God’s creation and incarnation, and human creative Christian and Christocentric mimetism.
Źródło:
ELPIS; 2015, 17; 107-111
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gnesioi filoi: the Search for George Syncellus’ and Theophanes the Confessor’s Own Words, and the Authorship of Their Oeuvre
Autorzy:
Kompa, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682328.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Theophanes Confessor
George Syncellus
Georgios Synkellos
Byzantine chronography
Chronographia
Ekloge chronographias
gnesios filos
friendship
historia tripartita
TLG
world chronicles
aphormai, prophemi
hos proephen
kathos kai proephen
hos proephemen
Opis:
In a nutshell: 1. I believe that Ekloge Chronographias of George Syncellus and Chronographia of Theophanes the Confessor should be treated as a single project, undertaken in turn by two authors; 2. There are important stylistic differences between the two parts, noticeable in the fragments, in which the authors deliver some editorial remarks or disclose their personal opinions; from a wider selection of such phrases, references to the past or future such as ‘as I have mentioned/as I said/as have been said/as we demonstrated above, etc.’, being diverse and individual, are especially helpful. 3. This observation is of great use not only for the texts analysed here, it may be used to confirm authorship of many other texts. 4. As for George and Theophanes, the TLG search of such structures in all extant classical Greek and Byzantine output confirms the statement nr 1, with clauses like ὡς προέφην/καθὼς καὶ προέφην/ὡς προέφημεν/καθὼς προέφημεν both rare in the whole preserved corpus, and relatively often used by the author of Chronographia. The style of the proemium of Chronographia fits the rest of the work and differs from Ekloge Chronographias. 5. Precise analysis of a wider group of similar clauses shows that Ekloge Chronographias and Chronographia were written by two different authors; Chronographia was created by one author, distinctive and independent, no matter how reproductive at the same time he was. I see no convincing arguments not to call this author Theophanes. Some later and partial editiorial interventions to Chronographia, conceivable (rubrics?) and in some instances even certain, do not challenge this view. 6. Only a few entries from the initial parts of Chronographia fit more the George’s work; their style and content bear much more similarities with Ekloge (in AM 5796, 5814, 5818, 5827, 5828). These paragraphs, George’s aphormai, probably in form of loose notes, were inserted to Chronographia by its author the same way as he used his sources for the subsequent parts; they did not reach beyond the times of Constantine I. 7. I do not dismiss the message of the proemium to the Chronographia as it is much more credible than the discussion, sometimes hypercritical, on the vitae and the scraps of the Confessor’s biography. I see no reason not to believe that the idea established and developed by George was then taken over by his friend; the differences result from the independent work of the former and then of the latter, presumably with only rudimentary guidance at the beginning. 8. The ‘genuine friendship’, the crucial relation between the two authors is still the most useful key to understand the history of the tripartita – therefore, I analyse it in the final part of the paper.
Źródło:
Studia Ceranea; 2015, 5; 155-230
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Could a Caliph Be Virtuous? Selected Aspects of the Image of Muslim Rulers in the "Chronography" of Theophanes the Confessor
Czy kalif mógł być cnotliwy? Wybrane aspekty wizerunku władców muzułmańskich w "Chronografii" Teofanesa Wyznawcy
Autorzy:
Cecota, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158122.pdf
Data publikacji:
2022-12-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Bizancjum
kalifat
historiografia
bizantyńska historiografia
Teofanes Wyznawca
Mu'awija
Mu'awija ibn Abi Sufjan
Byzantium
Caliphate
historiography
byzantine historiography
Theophanes the Confessor
Mu'awiya
Mu'awiya ibn Abi Sufyan
Opis:
The Chronicle of Theophanes the Confessor is one of the few Byzantine historiographical works in which so much space is devoted to the Islamic world and the first ruling caliphate. Of course, most references to Muslims concern mostly military issues – numerous Muslim invasions on Byzantine lands that were happening almost since the beginning of Islam. Also important was the way Theophanes treated Islam itself as a religion – as heresy. Therefore, it is hard to expect that the descriptions of the caliphs can be considered positive. In most of them, we find rather “evidence” of the greed, stupidity, or propensity to violence, which were to characterize the caliphs. Nevertheless, in the context of the answer to the question posed in the title – whether the caliph could be virtuous – it is worth taking a closer look at the image of the two rulers in the Chronography – Mu‘awiya and ‘Abd al-Malik. This text is dedicated to the first of these rulers.
Chronografia Teofanesa Wyznawcy to jedno z niewielu bizantyńskich dzieł historiograficznych, w którym tak wiele miejsca poświęcono światu islamskiemu i pierwszym władcom kalifatu. Oczywiście większość wzmianek na temat muzułmanów dotyczy raczej zagadnień militarnych – licznych najazdów na ziemie bizantyńskie, jakie miały miejsce praktycznie od początku powstania islamu. Istotny był też sposób w jaki Teofanes traktował sam islam – jako herezję. Trudno więc spodziewać się, aby opisy dotyczące kalifów można było uznać za pozytywne. W większości z nich znajdziemy raczej „dowody” na chciwość, głupotę czy skłonność do przemocy, jakie charakteryzować miały kalifów. Niemniej jednak w kontekście odpowiedzi na zadane w tytule pytanie – czy kalif mógł być cnotliwy – warto przyjrzeć się bliżej wizerunkowi dwóch władców w Chronografii – Mu‘awiji oraz ‘Abd al-Malika. Niniejszy tekst poświęcony został pierwszemu z wymienionych kalifów.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 84; 79-92
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pan Kubrat i jego pięciu synów. Teofanesa wizja przybycia Bułgarów na Półwysep Bałkański
Lord Kubrat and his five sons. Theophanes’ view of the Bulgarians’ arrival in the Balkan Peninsula
Autorzy:
Marinow, Kirił
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909977.pdf
Data publikacji:
2017-01-26
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Kubrat
Asparuch
Kotrag
Teofanes Wyznawca
Onglos
średniowieczna Bułgaria
historiografia bizantyńska
mity i legendy o początkach
ideologia bizantyńska / Asparukh
Theophanes the Confessor
medieval Bulgaria
Byzantine historiography
myths and legends of origins
Byzantine ideology
Opis:
The Bulgarians’ settlement in the Lower Danube area constituted one of the most significant events in the history of the Balkan Peninsula in the Middle Ages. The Danube Bulgaria’s rise and its territorial expansion changed the political situation in this area. The Bulgarians became Byzantium’s chief opponents in the struggle for establishing ascendancy over the Balkan Peninsula. The analysis of Theophanes’ Chronography, which remains, in addition to the account by Patriarch Nikephoros, the main source of information about these events supports the conclusion that this Byzantine author took a very negative view of the effects of the arrival of these nomads in the former Byzantine territories. Although this account has been analysed in detail by a number of scholars, these authors have paid no attention to the key role of the tale of Khan Kubrat and the disobedience of his five sons who failed to remain faithful to his last wish. The significance of the personal experiences of Theophanes, who witnessed the Bulgarian expansion during the era of Khan Krum, is also omitted from today’s discussion of these issues. These experiences contributed to the way in which he viewed the migration of the ancestors of the distinguished Bulgarian ruler. The chronicler may thus be considered to have offered a very clear view of what the readers should think of the Bulgarians’ arrival in the Balkan territories.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2016, 23, 1; 15-34
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błogosławiony ks. Michał Sopoćko. Kapłan o miłosiernym obliczu
Blessed father Michał Sopoćko. A priest with a merciful face
Autorzy:
Wiśniewski, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/502728.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
ks. Michał Sopoćko (1888–1975)
krzewiciel Bożego miłosierdzia
pastoralne horyzonty miłosierdzia
spowiednik św. Faustyny
fr. Michał Sopoćko (1888–1975)
propagator of the Divine Mercy
pastoral mercy
horizons
saint Faustina’s confessor
Opis:
This article is an attempt of a holistic outlook on blessed father Michał Sopoćko. Looking in this way we can easily see in him a passion to speak and teach about the endless Divine Mercy. Firstly and mainly we discover in him a priest with model zeal, as it flows out of his personal convictions and surrendering to the Divine Mercy. The whole life of blessed Michał has three main motifs: the first one was the experience of the Divine Mercy (active in sacraments) and of human mercy (particularly in his youth and seminarian life). The second motif was demonstrating mercy in concrete actions addressed towards relatives, the faithful in his care (parishioners, soldiers, seminary students and religious sisters) and towards particular groups (youth, national minorities). The third motif which joined the two previous ones and activated them was his personal devotion to the Divine Mercy. Thanks to such deep prayer life and its consistency, conscientious research of the truth of the Divine Mercy in the Bible, liturgy, tradition and Church magisterium he was filled with genuine mercy.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2015, 24, 4; 111-121
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słowa Maryi w Kanie Galilejskiej: 'Wina nie mają' (J 2, 3) w recepcji patrystycznej
Autorzy:
Nieścior, Leon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158019.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Maryja
Kana Galilejska
wino
Ojcowie Kościoła
egzegeza patrystyczna
Maksym Wyznawca
Jan Chryzostom
J 2,3
John 2:3
Patristic exegesis
Cana of Galilee
Wine
Maxim the Confessor
John Chrysostom
Mary
Fathers of the Church
Opis:
Słowa skierowane do Jezusa przez Maryję w Kanie znajdują stosunkowo skromne echo w starożytności. Egzegeza patrystyczna J 2,3 jest podporządkowana historiozbawczemu myśleniu, w którym brak wina na uczcie weselnej jest obrazem wielorakiej niemocy natury ludzkiej i żydowskiego Prawa w odrodzeniu człowieka. Cudownie uczynione przez Chrystusa wino jest symbolem Jego łaski, która wyprowadza człowieka z tego stanu. Ojcowie spekulują nad szczegółami związanymi z godami w Kanie, a zwłaszcza nad alegorycznym znaczeniem sześciu stągwi. Otwierają pole liczniejszym spekulacjom średniowiecznym na ten temat. Wiodącą rolę w interpretacji duchowej zajmuje Maksym Wyznawca, który dokonuje obszernego objaśnienia symboliki związanej z relacją J 2,1-11 w aspekcie historiozbawczym i moralno-ascetycznym. Ojcowie na ogół nie zatrzymują się nad postawą samej Maryi, która wstawia się do Syna za gospodarzami uczty. Dopiero Jan Chryzostom, na gruncie egzegezy antiocheńskiej, snuje ściśle maryjną refleksję. Zastanawia się nad kształtowaniem się wiary Maryi w cudotwórczą i boską moc Syna, która doprowadziła ją do tak subtelnej prośby. Wątek rozwijany przez Chryzostoma znajduje echo u późniejszych pisarzy, a zwłaszcza w hymnach Romana Melodosa. Chociaż Ojcowie Kościoła chętnie interpretują w sposób alegoryczny niektóre szczegóły związane z weselem w Kanie, np. w braku wina dostrzegają całą niedolę nieodkupionej jeszcze ludzkości. Tymczasem prezentując rolę Maryi w całym zdarzeniu, w zasadzie nie wychodzą poza sens dosłowny.
The words addressed by Mary to Jesus at Cana find relatively modest echoes in antiquity. The patristic exegesis of Jn 2:3 is subordinated to salvation-historical thinking, in which the lack of wine at the wedding feast is an image of the powerless human nature and Jewish law in the spiritual restoration of man. The wine miraculously made by Christ is a symbol of his grace which brings man out of this state. The Fathers speculate on the details of the feasts at Cana, especially seek allegorical meanings of the six waterpots. They open the door to more numerous medieval speculations on this subject. The leading role in the spiritual interpretation is played by Maxim the Confessor, who provides a comprehensive explanation of the symbolism related to the account of John 2:1-11 in salvation-historical and moral-ascetic terms. Fathers generally do not dwell on the attitude of Mary herself, who intercedes to her Son for the hosts of the feast. Only John Chrysostom, on the basis of Antiochian exegesis, carries on a strict Marian reflection. He reflects on the formation of Mary’s faith in the miraculous and divine power of her Son, which led her to such a subtle request. The motive developed by Chrysostom echoes in later writers, especially in the hymns of Romanos the Melodist. Although the Church Fathers readily interpret in the allegorical manner some details of the wedding at Cana, e.g. in the absence of wine they perceive all the misfortune of yet unredeemed humanity. Meanwhile in presenting the role of Mary in the whole event they basically do not go beyond the literal sense.
Źródło:
Vox Patrum; 2021, 80; 7-24
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakterystyka życia duchowego Elżbiety Catez – św. Elżbiety od Trójcy Świętej na podstawie jej listów adresowanych do ks. kanonika Emiliana Izydora Angles’a
Elisabeth’s Catez Characteristic of Spiritual Life – St. Elisabeth of the Holy Trinity on the Base of her Letters Addressed to Canon Priest Emilian Isidor Angles
Autorzy:
Wilk, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571290.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Elżbieta Catez – św. Elżbieta od Trójcy Świętej
ks. kanonik Emilian Izydor Angles
powiernik
wiara
życie duchowe
Elisabeth Catez – Saint Elisabeth of the Holy Trinity
Canon Priest Emilian Isidor Angles
confessor
faith
spiritual life
Opis:
Elżbieta Catez, a w klasztorze karmelitańskim w Dijon Elżbieta od Trójcy Świętej, zarówno jako osoba świecka, jak i zakonna przez lata prowadziła korespondencję ze swoim pierwszym ojcem duchowym – ks. kanonikiem Emilianem Izydorem Angles’em. Po jej śmierci zachowały się dwadzieścia dwa listy, które stanowią teksty źródłowe niniejszego opracowania. W artykule przeprowadzono ich studium pod kątem życia duchowego autorki. Wyszczególniono dwie grupy pism. W pierwszych pięciu (Listy młodzieńcze) wyróżniono trzy aspekty jej życia teologalnego: 1. Pragnienie tego, czego chce Bóg; 2. Obecność Boga w duszy; 3. Przynależność do Boga. W kolejnych siedemnastu (Listy z Karmelu) wyeksponowano trzy wzajemnie przenikające się aspekty jej życia duchowego: 1. Obdarowanie miłością; 2. Duchowe pragnienia; 3. Niebo w duszy. Listy te są świadectwem, do jakiej doskonałości może dojść dusza wrażliwa na Boży głos; świadectwem bliskości Boga i człowieka; świadectwem głębokiego życia duchowego kształtowanego przez Bożą łaskę i ludzką odpowiedź; świadectwem życia, do którego Bóg ma pierwsze prawo.
Elisabeth Catez and in Carmelite Convent in Dijon Elisabeth of the Holy Trinity, as well as secular person and a convent one for many years she continued correspondence with her first priest – Canon Priest Emilian Isidor Angles. After her death were kept twenty two letters, which are the foundational texts of this analyses. In the article is made the study of those letters from the perspective of author’s spiritual life. There are set two groups of these writings. In the first five (Youth Letters) are distinguished three aspects of her teologal life: 1. Desire that, what God wants; 2. The presence of God in soul; 3. Belonging to God. In other seventeen (Letters from Carmel) there are exposed three intermingling aspects of her spiritual life: 1. Gifted with love; 2. Spiritual desires; 3. Heaven in soul. These letters are the proof to what perfection can get soul sensitive to God’s voice; testimony of closeness God and man; testimony of deep spiritual life shaped by God’s grace and human’s answer; evidence of life to which God has first right.
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 3(52); 167-189
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek jako dynamiczna jednostka duchowo-cielesna w nauczaniu św. Maksyma Wyznawcy
A human being as a dynamic spiritual and bodily individual in the teaching of st. Maximus the Confessor
Autorzy:
Kashchuk, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612801.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Św. Maksym Wyznawca
człowiek
dynamizm
ruch
Bóg
dusza
umysł
rozum
duch
ciało
przebóstwienie
antropologia
namiętność
St. Maximus the Confessor
human being
dynamism
movement
God
soul
mind
reason
spirit
body
deification
anthropology
passion
Opis:
In St. Maximus the Confessor’s teaching human nature consists of the soul and the body, in which logos of power that unifies them together is inscribed. Human nature manifests itself in the individual human being. The human being as the body and the soul naturally longs for God. This longing is fulfilled by the movement, which is connected to dynamism of the entire human structure. The dynamism is inscribed in the mind, reason, spirit, will, sense, passionate powers and body. The dynamic aspiration for God does not imply getting rid of any of the human elements, even passionate and bodily, but on the contrary, it demands appreciation and proper use of all the natural powers of the human being. Maximus the Confessor treats the human being as a whole. The human is not only mind, reason and spirit, but also will, sense, passionate powers and body. The dynamism of mental and spiritual sphere should be extended in the senses, passionate powers and body, so that the body also becomes the source of virtues, and is deified together with the soul through unity with the Absolute. This unity as the goal of human longing will never be static, but dynamic, because the fulfillment of this longing is the state with eternal movement. So human being will constantly strive for even more perfect unity with God. Through this unity the human being becomes more human. The originality of the Author consists in the fact that using the anthropological views of the earlier tradition and interpreting them mystically and symbolically, he intertwined the entire dynamism of human being with the structure of the Platonic world. The human being through the longing for God and through the proper use of natural powers mystically unites with God not only himself/herself, but also the entire universe, because the structure of the human being is analogous to the structure of the universe.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 64; 205-230
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gli aspetti teologici della poesia di Giovanni Scoto Eriugena
The poetry of John Scotus Eriugena and its theological aspects
Teologiczne aspekty poezji Jana Szkota Eriugeny
Autorzy:
Colnago, Filippo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503203.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Giovanni Scoto Eriugena
poesia medievale
teologia medievale
filosofia medievale
Pseudo-Dionigi
Massimo il Confessore
John Scotus Eriugena
Medieval Poetry
Medieval Theology
Medieval Philosophy
Pseudo--Dionysius
Maximus the Confessor
Jan Szkot Eriugena
poezja średniowieczna
teologia średniowieczna
filozofia średniowieczna
Pseudo-Dionizy
Maksym Wyznawca
Opis:
The poetic works of John Scotus Eriugena, dating about from 855 to 877, is one of the lesser known works of the Irish philosopher and theologian, renowned for his treatises De divina praedestinatione and Periphyseon or De divisione naturae and for his Latin translations of Greek patristic works (Pseudo-Dionysius, Maximus the Confessor and Gregory of Nyssa). In this article, after the presentation of some synthetic elements on the figure of John Scotus and his poetic corpus, the major theological aspects of Eriugena’s poems are analysed. From the poetry, often not easy to interpret, the theological depth of John Scotus comes to light. In fact, beyond a concrete occasion, usually liturgical, which originates them, the carmina develop an articulated meditation on themes such as the relationship between the divine Persons in the Trinity, the creation of the world and of man, the incarnation, death on the cross, descent into hell and resurrection of Christ as the fulfillment of the Son’s inhumanatio for the resulting human théosis, the ascensus of the soul toward God and eschatology. The poetry is thus for John Scotus a special way of doing theology, versifying his rich and complex view about God and man.
La produzione poetica di Giovanni Scoto Eriugena, databile tra l’855 e l’877 circa, è uno dei lavori meno conosciuti del filosofo e teologo irlandese, noto soprattutto per i trattati De divina praedestinatione e Periphyseon o De divisione naturae e per le traduzioni in latino di opere della patristica greca (Pseudo-Dionigi, Massimo il Confessore e Gregorio di Nissa). Nel presente articolo, dopo la presentazione di alcuni elementi sintetici sulla figura di Giovanni Scoto e sul suo corpus poetico, si analizzano i principali aspetti teologici dei carmi eriugeniani. Dai componimenti, spesso di non facile interpretazione, emerge la profondità teologica di Giovanni Scoto. In effetti, al di là dell’occasione concreta, normalmente liturgica, che li origina, essi sviluppano un’articolata meditazione su tematiche quali la relazione intratrinitaria tra le Persone divine, la creazione del mondo e dell’uomo, l’incarnazione, morte in croce, discesa agli inferi e resurrezione di Cristo lette quali compimento dell’inhumanatio del Figlio per la conseguente théosis dell’uomo, l’ascensus dell’anima verso Dio e l’escatologia. La composizione poetica si rivela dunque per Giovanni Scoto un modo speciale di fare teologia, mettendo in versi la sua ricca e complessa visione su Dio e sull’uomo.
Poezja Jana Skota Eriugeny, pochodząca z lat około 855–877, jest najmniej znaną częścią twórczości irlandzkiego filozofa i teologa, który zasłynął głównie traktatami De divina praedestinatione i Periphyseon, czyli De divisione naturae, oraz tłumaczeniami na łacinę dzieł greckich Ojców Kościoła (Pseudo-Dionizego, Maksyma Wyznawcy i Grzegorza z Nyssy). W niniejszym artykule, po przedstawieniu niektórych syntetycznych informacji na temat osoby Jana Skota i jego poetyckiej twórczości, poddano analizie najważniejsze aspekty teologiczne jego pieśni. Z tychże utworów, nie zawsze łatwych do zinterpretowania, wyłania się głębia teologiczna Jana Skota. I rzeczywiście, pomijając konkretny kontekst, z reguły liturgiczny, który był inspiracją do ich napisania, poezje Eriugeny stanowią rozbudowaną medytację nad rozmaitymi tematami, jakimi były np.: związek międzytrynitarny między Boskimi Osobami, problem stworzenia świata i człowieka, Wcielenie Syna Bożego, Jego śmierć na krzyżu, wstąpienie do piekieł, Zmartwychwstanie, czyli te wszystkie wydarzenia, w których wypełniała się inhumanatio Syna Bożego i w konsekwencji théosis człowieka, ascenus duszy do Boga i eschatologia. Twórczość poetycka Jana Skota jawi się więc jako szczególny sposób uprawiania teologii, potrafił bowiem wpleść w poetyckie wersy swoją bogatą i złożoną wizję Boga i człowieka.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 1; 143-170
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metateoria historii woli. Rozważania o powstaniu i wczesnym rozwoju pojęcia woli od V w p.n.e. do Maksyma Wyznawcy
Metatheory of a History of Will: Reflections on the Origins and Early Development of the Notion of the Will from the 5th Century B.C. to Maximus the Confessor
Autorzy:
Bizoń, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488160.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wolna wola
etyka
psychologia moralna
wybór
przyzwoleni
wolność
Platon
Arystoteles
Stoicy
Epikur
Aleksander z Afrodyzji
Augustyn z Hippony
Maksym Wyznawca
free will
ethics
moral psychology
choice
consent
freedom
Plato
Aristotle
Stoics
Epicurus
Alexander of Aphrodisias
Augustine of Hippo
Maximus the Confessor
Opis:
W tekście omawiam metateoretyczne uwarunkowania dla historii powstania i rozwoju pojęcia wolnej woli. Punktem wyjścia jest zagadnienie pojęcia spekulatywnego. Ponieważ wola jest pojęciem spekulatywnym, nie ma jednoznacznej definicji tego pojęcia. Dlatego też utrudnione jest badanie jego historii, ponieważ autorzy starożytni operowali różnymi teoriami chcenia i wolności, które nie zawsze były ze sobą kompatybilne. Następnie omawiam teorie chcenia i działania wybranych autorów, które miały istotny wpływ na późniejszy rozwój pojęcia woli. Rozpatruję pojęcie wyboru Platona, pojęcia życzenia i wyboru Arystotelesa, pojęcie przyzwolenia stoików, teorię wolności Epikura, teorię wyboru Aleksandra z Afrodyzji, pojęcie woli Augustyna z Hippony i teorię woli Maksyma Wyznawcy.
In the text, I discuss the metatheoretical aspects of a history of the origins and development of the notion of free will. I begin with the notion of a speculative concept. Since the will is a speculative concept there is no unequivocal definition of this notion. For this reason the study of the history of this notion is particularly difficult, since ancient authors have operated on different theories of willing and freedom, which were not always mutually compatible. Next, I discuss the theories of willing and action of select authors, that had a significant influence on the later development of the theory of the will. I discuss the notion of choice in Plato, the notions of wish and choice in Aristotle, the notion of assent in the Stoics, the theory of freedom of Epicurus, the theory of choice of Alexander of Aphrodisias, the concept of will in Augustine of Hippo, and the theory of will in Maximus the Confessor.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2017, 65, 3; 71-51
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Las indulgencias: Significado y actualidad para la vida de la Iglesia
The indulgences: significate and actual influence on the life of the Church
Autorzy:
NYKIEL, KRZYSZTOF
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/661711.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Indulgencia plenaria
Indulgencia parcial
Penitenciaría Apostólica
contrición
perdón
Confesión sacramental
confesor
facultad
celebración eucarística
conversión
Sumo Pontífice
obra indulgenciada.
Plenary Indulgence
Partial Indulgence
Apostolic Penitentiary
contrition
forgiveness
sacramental confession
the confessor
the faculty
the Eucharistic celebration
conversion
Supreme Pontiff
indulgenced work
Opis:
This paper aims to expose the doctrine on indulgences, its historical evolution, current legislation and actual influence on the life of the Church. The author highlights how the indulgences are useful to the spiritual life of the Christian faithful: they help in the fight against sin and evil forces, they stimulate to charity and they offer a valuable assistance to our deceased brothers and sisters; they awaken the hope of full reconciliation with God the Father; they strengthen the hierarchical communion of the faithful and pastors, and especially with the Vicar of Christ; they contribute so that the Church presents herself as holy and immaculate, united in Christ with the bond of charity.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2016, 59, 3; 57-72
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 31-45 z 50

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies