Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "imperium" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Anatomia zamachu politycznego: zabójstwo kardynała Jerzego Utiešenovicia (Martinuzziego) i jego konsekwencje
Autorzy:
Kanász, Viktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560531.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
György Fráter (Martinuzzi)
Ferdinand I
John Zápolya (I)
Pope Julius III
Giovanni Battista Castaldo
Hungary
Transylvania
diplomacy
political assassination
Ottoman Empire
papacy
brat Jerzy (Martinuzzi)
Ferdynand I
Jan Zápolya (I)
papież Juliusz III
Węgry
Siedmiogród
dyplomacja
zamach polityczny
Imperium Osmańskie, papiestwo
Opis:
On 17 December 1551 on the grounds of alleged treason, soldiers of Chief Sergeant Sforza Pallavicini and Giovanni Battista Castaldo, the head of Ferdinand I’s army, killed the Pauline monk, Archbishop of Esztergom, and Voivode and Governor of Transylvania, Primate György Fráter (Martinuzzi/ Utyaszenich) in his castle at Alvinc. It all happened after the monarch himself had recommended Fráter, one of the most prestigious politicians of the contemporary Kingdom of Hungary, for the red hat to Pope Julius III. This controversial act created a stir throughout the Christian world, and it had an effect on not only the subsequent history of the Kingdom of Hungary, but also on the relations between the Habsburgs and the papacy, as Ferdinand I was only temporarily absolved from excommunication. Regarding the murder, an investigation was launched headed by Nuncio Girolamo Martinengo, during which 139 statements were recorded and numerous letters and letter extracts were collected, which form a unique source collection on the relations between Hungary, the Habsburg Empire and the papacy. As well, they provide the opportunity to explore not only the life of Fráter, but also Hungary’s contemporary internal politics, its relations with the Habsburgs and the Ottoman Empire, the informational channels, and finally the subjects’ farming methods. The investigation was closed in 1555 with the final exoneration of Ferdinand and his soldiers. The paper introduces the reasons for the assassination, the death of György Fráter and the ensuing investigation of the Holy See.
17 grudnia 1551 r. żołnierze kondotiera Sforzy Pallaviciniego i dowódcy armii Ferdynanda I, Giovanniego Battisty Castalda, zamordowali oskarżonego o zdradę stanu paulińskiego zakonnika, Arcybiskupa Ostrzyhomia i Wojewodę oraz Gubernatora Siedmiogrodu, Prymasa Jerzego Utiešenovicia (znanego także jako Jerzy Martinuzzi lub brat Jerzy) na Zamku Alvinczy. Do wydarzenia doszło po tym, jak sam monarcha zarekomendował brata Jerzego, jednego z najbardziej prominentnych polityków ówczesnego Królestwa Węgier, papieżowi Juliuszowi III na stanowisko kardynała. Ten kontrowersyjny czyn poruszył świat chrześcijański i miał wpływ nie tylko na dalszą historię Królestwa Węgier, ale także na relacje między Habsburgami i papiestwem, ponieważ Ferdynand I jedynie tymczasowo uchronił się przed ekskomuniką. W trakcie śledztwa, prowadzonego przez Nuncjusza Girolamo Martinengo, zebrano 139 zeznań świadków oraz liczne listy i fragmenty korespondencji, które tworzą unikatowy zbiór źródeł na temat relacji między Węgrami, Cesarstwem Habsburgów i papiestwem. Informacje te stanowią również okazję do zbadania nie tylko życiorysu brata Jerzego, ale także ówczesnej polityki wewnętrznej Węgier, ich relacji z Habsburgami i Imperium Osmańskim, kanałów przepływu informacji, czy nawet metod uprawy ziemi przez poddanych. Śledztwo, zamknięte w roku 1555, ostatecznie oczyściło z zarzutów Ferdynanda I oraz jego żołnierzy. Niniejszy artykuł przedstawia powody dokonania zamachu, opisuje śmierć brata Jerzego oraz dochodzenie przeprowadzone przez Stolicę Apostolską.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2019, 25, 1
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka religijna cesarzy Pawła I i Aleksandra I w sprawie Kościoła grecko-unickiego w południowo-zachodnim terytorium Imperium Rosyjskiego
The religious policy of the emperors Paul I and Alexander I regarding the Greco-Uniate Church in the Southwestern Territory of the Russian Empire
Autorzy:
Bilyk, Viktoria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2011224.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Griechisch-Unierte Kirche
Römisch-Katholische Kirche
Polnisch-Litauisches Commonwealth
Russisches Reich
„Konversion zur Orthodoxie“
Greek-Uniate Church
Roman Catholic Church
Polish-Lithuanian Commonwealth
Russian Empire
“conversion to Orthodoxy”
Kościoł grecko-unicki
Kościół Rzymskokatolicki
Rzeczpospolita Obojga Narodów
Imperium Rosyjskie
„konwersja na prawosławie”
Opis:
Artykuł analizuje politykę religijną rosyjskich cesarzy Pawła I i Aleksandra I w sprawie Kościoła grecko-unickiego na Wołyniu, w Kijowie i na Podolu. Stwierdzono, że za panowania tych cesarzy presja na unitów została złagodzona, co przyczyniło się do przywrócenia parafii grecko-unickich i wzrostu liczby parafian tego Kościoła. Pokazano także działania rządu mające na celu usunięcie Kościoła grecko-unickiego z wpływów Kościoła Rzymskokatolickiego.
Der Artikel analysiert die Religionspolitik der russischen Kaiser Paul I. und Alexander I. bezüglich der Griechisch-Unierten Kirche in Wolhynien, Kiew und Podolien. Es stellte sich heraus, dass während der Regierungszeit dieser Kaiser der Druck auf die Unierten gelindert wurde, was zur Wiederherstellung der griechischen unierten Pfarreien und einer Zunahme der Gemeindemitglieder dieser Kirche beitrug. Die Maßnahmen der Regierung, die darauf abzielen, die Griechisch-Unierte Kirche aus dem Einfluss der römisch-katholischen Kirche zu entfernen, werden ebenfalls gezeigt.
The article analyzes the religious policy of the Russian emperors Paul I and Alexander I regarding the Greco-Uniate Church in Volyn, Kyiv and Podil provinces. It was clarified that during the reign of these emperors, the pressure on the Uniates was eased, and it helped to restore the Greco-Uniate parishes and increase the number of parishioners of this Church. Also shown the government measures aimed at removing the Greek-Uniate Church from the influence of the Roman Catholic Church.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2021, 28; 383-397
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The power of the Russian Empire – the military aspect in the work of selected Russian painters from the 18th until the early 20th century
Autorzy:
Krokosz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/654109.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Imperium Rosyjskie
wojny Rosji w XVIII–XIX w.
rosyjskie malarstwo batalistyczne
malarze rosyjscy XVIII – pocz. XX w.
armia i flota rosyjska w XVIII–XIX w.
The Russian Empire
Russia’s wars in the 18th and 19th centuries
Russian battle paintings
Opis:
Artykuł poświęcony jest tematyce militarnej przedstawionej na obrazach malarzy rosyjskich żyjących w XVIII – na początku XX w. Batalistyczne dzieła artystów podkreślały bohaterstwo carskich żołnierzy biorących udział w licznych zmaganiach wojennych prowadzonych w owym czasie przez Rosję na lądzie i morzach, a także sławiły samych panujących rozszerzających granice państwa. Jednakże zasadnicze przesłanie płócien, zamawianych najczęściej przez władców rosyjskich, posiadało wymiar na wskroś propagandowy, gdyż miało w pełni ukazać potęgę Imperium Rosyjskiego. The article focuses on the military themes presented in the paintings of Russian artists living in the period from the 18th until the early 20th century. Battle scenes painted by the artists highlighted the heroism of the Tsar’s soldiers participating in numerous wars and conflicts pursued by Russia at that time both on land and at sea; these paintings also celebrated the rulers, who expanded the borders of their country. However, the key message of these paintings, which were ordered most frequently by Russian rulers, focused on the aspect of propaganda, because these works were supposed to demonstrate in full the power of the Russian Empire.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2018, 53, 3
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Los Rodos
Autorzy:
Długosz, Jan M.
Powiązania:
Polityka 2021, nr 6, s. 59-61
Data publikacji:
2021
Tematy:
Sulejman Wspaniały (sułtan turecki ; 1495-1566)
Villiers de L'Isle-Adam, Philippe de (1464-1534)
Joannici
Chrześcijaństwo
Islam
Oblężenie
Oblężenie Rodos (1522)
Zakony rycerskie
Artykuł z czasopisma społeczno-politycznego
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Artykuł przybliża losy zakonu rycerskiego Joannitów. W 1521 roku wielkim mistrzem zakonu został Philippe de Villiers de L'Isle-Adam. Rok później główna siedziba zakonu, wyspa Rodos, została zaatakowana przez turecką armię. Autor opisuje przebieg oblężenia wyspy oraz losy zakonu po upadku Rodos. Dzięki działaniom wielkiego mistrza zakon zachował swą jedność oraz znalazł nową siedzibę – Archipelag Maltański, zajmowaną od 26 października 1530 roku.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Rozbiórka byłego soboru Aleksandra Newskiego na placu Saskim w Warszawie. Studium przypadku z dziedziny polityki i administracji władz centralnych i samorządowych odrodzonej Rzeczypospolitej
Demolition of the Former Alexander Nevsky Cathedral in the Saski Square in Warsaw. Case Study in the Field of Politics and Administration of Central and Local Government Authorities of the Reborn Polish Republic
Autorzy:
Zarychta, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478080.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
II Rzeczpospolita
Imperium Rosyjskie
magistrat warszawski
Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego
polityka symboliczna
sobór Aleksandra Newskiego w Warszawie
urbanistyka
Second Polish Republic
Russian Empire
Warsaw City Hall
Ministry of Religious Denominations and Public Enlightenment
symbolic politics
Alexander Nevsky Cathedral in Warsaw
urban planning
Opis:
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w ramach oczyszczenia przestrzeni publicznej Warszawy z pozostałości zaborczej polityki symbolicznej podjęto decyzję o rozbiórce soboru prawosławnego pw. św. Aleksandra Newskiego. Sprawa ta była szeroko komentowana zarówno pośród elit politycznych II RP, jak i mieszkańców Warszawy, a informowani o niej byli mieszkańcy całej Polski. Pierwsze kwestię zburzenia soboru podjęły organizacje społeczne oraz magistrat Warszawy. Informacje na ten temat pojawiły się w prasie, a także dotarły do rządu RP. Stanowisko w tej sprawie zajęło Prezydium Rady Ministrów na wniosek swego prezesa Ignacego Jana Paderewskiego. Było ono jednoznaczne – sobór należało zburzyć, a dokonać tego miało Ministerstwo Robót Publicznych. Ze względu na interwencje Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz Ministerstwa Spraw Wojskowych rozbiórkę wstrzymano. Jej temat został ponownie podjęty przez Sejm Ustawodawczy, który, po przeprowadzeniu konsultacji społecznych i żywej dyskusji na posiedzeniu plenarnym, przesunął rozbiórkę na okres późniejszy (co ciekawe, wnioski o zburzenie i o zachowanie soboru przedstawiali sejmowi przedstawiciele jednej partii). Następnie sprawę rozbiórki podjął rząd gen. Władysława Sikorskiego (co spotkało się z nieudaną kontrakcją posłów mniejszości narodowych) i zlecił ją Ministerstwu Robót Publicznych. Podwykonawca wybrany przez ministerstwo zawiódł i dopiero magistrat Warszawy zakończył prace rozbiórkowe, a następnie oddał plac Saski na potrzeby reprezentacyjne władz RP w lipcu 1926 r. Pracami tymi kierował przyszły prezydent Warszawy Zygmunt Słomiński. Artykuł jest case study rozbiórki byłego soboru prawosławnego pw. św. Aleksandra Newskiego jako działania wymagającego współpracy wielu instytucji rządowych i samorządowych odrodzonego państwa polskiego, działania, które spowodowało polaryzację poglądów, często niepokrywających się z sympatiami politycznymi.
When Poland regained its independence, a decision was made to pull down the Orthodox St. Alexander Nevsky Cathedral as part of clearing Warsaw’s public space from the remains of the symbolic politics of partition. This matter was widely commented on both among the political elites of the Second Polish Republic and the residents of Warsaw, and the inhabitants of whole Poland were informed about it. Social organisations and the Town Hall of Warsaw were the first to take the issue of demolition of the Cathedral. Information on this subject appeared in the press and reached the Government of the Polish Republic. The Presidium of the Council of Ministers took a stand on this matter at the request of its Chairman, Ignacy Jan Paderewski. It was unambiguous – the Cathedral had to be demolished, and the Ministry of Public Works was to do it. Due to the interventions of the Ministry of Religious Denominations and Public Enlightenment and the Ministry of Military Affairs, demolition was ceased. This subject was again taken up by the Legislative Sejm which, after conducting public consultations and lively discussions at the plenary session, postponed the demolition for a later period (interestingly, requests for demolition and maintaining the Cathedral were presented to the Sejm by representatives of one party). Then, the issue of demolition was taken up by the government of Gen. Władysław Sikorski (which met with a failed counteraction of members of national minorities) and commissioned to the Ministry of Public Works. The subcontractor chosen by the Ministry failed and only the City Hall of Warsaw completed the demolition works, and then gave the Saski Square for the representative needs of the Polish authorities in July 1926. These works were managed by the future Mayor of Warsaw, Zygmunt Słomiński. The article is a case study of demolition of the former Alexander Nevsky Cathedral as an action requiring the cooperation of many state and local government institutions of the reborn Polish State, an action which resulted in the polarisation of views, often not coinciding with the political affinity.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 416-439
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stowarzyszenia społeczne w Federacji Rosyjskiej. Status prawny ze szczególnym uwzględnieniem ustaw o organizacjach wypełniających funkcję agenta zagranicznego i organizacjach niepożądanych na terytorium FR
Social associations in the Russian Federation. Legal status with particular emphasis on laws on organizations fulfilling the function of a foreign agent and undesirable organizations on the territory of the Russian Federation
Autorzy:
Micińska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942383.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Imperium Rosyjskie
ZSRR
Federacja Rosyjska
Konstytucja Federacji Rosyjskiej stowarzyszenie społeczne organizacja pozarządowa
agent zagraniczny
organizacja niepożądana fundacja, „kolorowa rewolucja” ekstremizm
terroryzm
Russian Empire
the USSR
the Russian Federation
Constitution of the Russian Federation
social association
non-governmental organization foreign agent
undesirable organization foundation, „color revolution” extremism
terrorism
Opis:
Przedmiotem artykułu jest charakterystyka statusu prawnego stowarzyszeń w Federacji Rosyjskiej. Praca zawiera podstawowe ustalenia terminologiczne, genezę ruchu stowarzyszeniowego, aktualne źródła prawa i główne kierunki przemian, ze szczególnym uwzględnieniem ustaw: – o organizacjach wypełniających funkcje agenta zagranicznego i – o organizacjach niepożądanych na terytorium FR3. Zgromadzony materiał badawczy wskazuje, że status prawny stowarzyszeń społecznych jest ściśle związany z sytuacją polityczną kraju. Rosyjskie tradycje ustrojowe zdecydowanie nie sprzyjały samoorganizacji społeczeństwa i dopiero pierestrojka końca lat 80 XX w. umożliwiła nieskrępowane uczestnictwo obywateli w życiu publicznym. Dzisiaj w Federacji Rosyjskiej zarejestrowanych jest ponad 101 tysięcy stowarzyszeń co stanowi niewątpliwy rekord w kontekście historycznym. Wprowadzone ostatnimi laty nowe ograniczenia w swobodzie zrzeszania zostały uzasadnione względami bezpieczeństwa i ryzykiem zamachu stanu według scenariusza „kolorowej rewolucji”. Podstawową metodą tej pracy jest analiza dogmatyczna przepisów Konstytucji FR i wybranych ustaw federalnych. Omawiana problematyka rzadko stanowi przedmiot polskich opracowań naukowych. Niniejszy artykuł stanowi próbę wypełnienia luki badawczej z zamiarem przyczynienia się do rozwoju wiedzy w zakresie polsko-rosyjskich studiów porównawczych.
The aim of this article is the general characteristics of the legal status of associations in Russia. They include the origin of association movement, overview of current legal sources, basic terms, and discussion of selected regulations limiting the right to association, with particular emphasis on law of 20 July 2012 on organizations fulfilling the function of a foreign agent and law of 23 May 2015 on undesirable organizations on the territory of the RF. This paper also highlights the political aspect of the origin, shaping and transformation of the legal position of associations. The legal status of associations in Russia is always linked to the political situation in the country. Constitutional traditions of Tsarist and Soviet Russia were not conducive to bottom-up self-organization of society and only perestroika in the late 80s enabled unrestrained participation in public life. Currently in Russia, there are over 101 thousand registered social associations and undoubtedly it is a record number in the historical context. However, in order to maintain internal security against the growing threat of terrorism, as well as to the risk of the outbreak of the color revolution, in recent years Russia started to re-introduce significant restrictions on the freedom of association. The basic research method is the dogmatic analysis of the Constitution of the Russian Federation and selected federal laws. The issue discussed is rarely raised in Polish scientific publications. This paper constitutes an attempt to fill the gap in the subject literature aiming at contributing to the development of scientific knowledge in Polish-Russian comparative studies.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2017, 3 (37); 121-139
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Stany Zjednoczone Europy” Winstona Churchilla, tłumaczenie
Autorzy:
Przemysław, Biskup,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894665.pdf
Data publikacji:
2020-08-10
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
integracja europejska
integracja gospodarcza
Wielki Kryzys
Paneuropa
Stany Zjednoczone Europy
relacje transatlantyckie
Imperium Brytyjskie i Wspólnota Narodów
European integration
economic integration
Great Depression
United States of Europe
Transatlantic Relations
British Empire and Commonwealth
W.S. Churchill
R. Coudenhove-Kalergi
G. Stresemann
A. Briand
E. Beneš
Opis:
The paper includes the full translation of Winston S. Churchill’s essay United States of Europe with the introduction and additional comments. The essay was published in February 1930 in the Boston-based „The Saturday Evening Post” weekly magazine. The text illustrates the state of the late-1920s European and Transatlantic debate on the economic and political integration in Europe, as well as the British politician’s personal views at that time. In comparison with the better-known Zurich speech of 1946, the translated text also demonstrates continuity of Churchill’s views. The key problems discussed in the Churchill’s essay are: economic ineffectiveness of Europe under the Versailles Treaty system; war debts and reparations, economic depression, and rise in nationalism; need for a new arrangement in European-American relations, as well as the Churchill’s assessment of different concepts of integration: the Paneuropean, the Imperial, and the Anglo-American one. Also, the essay presents the three circles concept which came into prominence after the Second World War. Opracowanie prezentuje pełne tłumaczenie eseju pt. Stany Zjednoczone Europy autorstwa Winstona Spencera Churchilla wraz z wprowadzeniem oraz komentarzami. Esej powstał w 1930 r. na potrzeby amerykańskiego tygodnika pt. „The Saturday Evening Post”. Dokumentuje on stan debaty nad integracją europejską po obu stronach Atlantyku na przełomie lat 20. i 30. XX w., a także osobiste poglądy brytyjskiego polityka w tym zakresie. W zestawieniu ze znanym przemówieniem Churchilla z Zurychu z 1946 r. esej stanowi świadectwo ciągłości jego koncepcji politycznych. Najważniejsze problemy poruszane w eseju Churchilla to: niewydolność gospodarcza Europy w ramach systemu wersalskiego; problem reparacji wojennych oraz kryzysu gospodarczego; wzrost nastrojów nacjonalistycznych; potrzeba zmiany zasad współpracy pomiędzy Europą a Stanami Zjednoczonymi; ocena koncepcji integracji: paneuropejskiej, imperialnej (w ramach Imperium Brytyjskiego) oraz w ramach wspólnoty narodów anglojęzycznych (ze szczególnym uwzględnieniem roli Kanady). W eseju przedstawiono również podstawowe założenia koncepcji „trzech kręgów”, która stała się znana po II wojnie światowej.
Źródło:
Przegląd Europejski; 2012, 2 (25); 112-144
1641-2478
Pojawia się w:
Przegląd Europejski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Krzewiciele polskich idei " . Duchowni katoliccy zesłani do Imperium Rosyjskiego- czasy polskiej niewoli narodowej
"Propagators of polish ideas". Catholic priests exiled to the russian empire - the times of polish national bondage
Autorzy:
Niebelski, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1218371.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
duchowni katoliccy
niewola narodowa
Imperium Rosyjskie
powstania narodowe
represje
zesłańcy
abp Zygmunt Szczęsny Feliński
o. Krzysztof Szwermicki
ks. Walerian Gromadzki
ks. Wincenty Przesmycki
ks. Józef Rozaga
ks. Mateusz Wejtt
ks. Fryderyk Jozafat Żyskar
catolish clergys
national captivity
the Russian Empire
national uprising
reprisals
exiles
Opis:
Opracowanie traktuje o dziejach polskiego katolickiego duchowieństwa zsyłanego do Rosji za udział w antyrosyjskich spiskach i powstaniach zbrojnych oraz stającego w obronie ograniczanego i prześladowanego Kościoła czasów zaborów, dokładnie od 1767 r. (od porwania w Warszawie dwóch biskupów i potajemnego wywiezienia do Rosji) aż po pierwszą dekadę XX w., gdy władze carskie zsyłały głównie za sprawy kościelne. Indywidualne losy księży zesłańców przedstawione są na tle carskiej polityki represyjnej, po takich zdarzeniach, jak konfederacja barska (1768-1772), powstanie kościuszkowskie 1794, wojna Napoleona z Rosją 1812, powstanie listopadowe 1830-1831, spiski dwóch następnych dekad, powstanie styczniowe 1863-1864 oraz likwidacja Kościoła unickiego w 1839 na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczpospolitej i w 1875 r. w Królestwie Polskim. Księży zesłańców, podobnie też świeckich skazywano na różne rodzaje kar: na katorgę, osiedlenia oraz tzw. zamieszkanie pod nadzorem policyjnym. Kierowano ich w różne regiony Rosji, katorżników głównie na Syberię Wschodnią: do guberni irkuckiej, a zwłaszcza w tereny za Bajkałem do kopalń i fabryk. Na ogół pracowali tylko okresowo, bywali też zakuwani w kajdany. Część zesłańców utrzymywała się z rządowego zasiłku, datków płynących z kraju, niektórzy parali się różnym rzemiosłem, większość wegetowała. Miejscem katorgi znanym ze złej sławy były kopalnie w Akatui i Aleksandrowskim Zakładzie za Bajkałem, a najgłośniejszym miejscem licznego osiedlenia księży – wioska Tunka w Tunkińskiej Dolinie, w Sajańskich górach; w Akatui po 1864 zgromadzono ok. 70 księży katorżników, w Tunce w latach 1866-1866 osadzono 156. Co najmniej 930 duchownych zesłano do Imperium w przeciągu stu kilkudziesięciu lat. Z tego powróciło na polskie ziemie około 200, zmarło na Wschodzie ponad 150, los około 580 pozostałych jest nieznany. Być może pewna część z tej grypy jeszcze do kraju powróciła, ale na dzisiejszym etapie badań ustalić tego nie sposób. Pośród owych setek duchownych znalazło się aż 18 biskupów – wywiezionych do guberni rosyjskich (żaden nie został skazany na Syberię) lub relegowanych poza macierzyste diecezje. Z całej tej grupy dwóch biskupów zmarło na zesłaniu (unicki biskup nominat Jan Kaliński i Konstanty Łubieński), sześciu (Józef Gutkowski, Zygmunt Sz. Feliński, Adam Krasiński, Paweł Rzewuski, Karol Hryniewiecki, Franciszek A. Symon) musiało opuścić na zawsze Imperium Rosyjskie. Dziesiątki, a chyba nawet setki miejsc rozproszonych po całym Imperium Rosyjskim zostało naznaczonych prochami zmarłych tam zesłańców, w tym i duchownych katolickich. Z tych najbardziej znanych można wymienić m.in.: Petersburg, Archangielsk, Pinega, Perma, Galicz, Wiatka, Jarosław, Kirsanów, Spassk, Kostroma, Kazań, Saratów, Smoleńsk, Petropawłowsk, Iwandar, Odessa, za Uralem Maryińsk, Omsk, Tobolsk, Tomsk, Aczyńsk i dalej ku wschodowi – Irkuck, Czyta, Akatuj, Aleksandrowski Zawod, Nerczyńsk, a głównie wspomniana Tunka (16-17 księży tam pochowano) – szczególne miejsce i wymowny symbol zesłańczej udręki duchownych czasów polskiej niewoli narodowej. Najgłośniejsze postaci politycznych wygnańców XIX w., następnie dobrowolnie pozostających w Imperium Rosyjskim i pracujących dla Kościoła, to: proboszcz irkucki marianin o. Krzysztof Szwermicki, proboszcz w Tomsku ks. Walerian Gromadzki, proboszcz w Tobolsku Wincenty Przesmycki, proboszcz irkucki Józef Rozga, proboszcz w Krasnojarsku Mateusz Wejtt i proboszcz wielu parafii, m.in. w Dorpacie, Irkucku i Jamburgu – ks. Fryderyk Jozafat Żyskar. Abp. Zygmunt Szczęsny Feliński został przez Kościół katolicki kanonizowany. „Krzewiciele polskich idei” to rosyjskie pejoratywne określenie polskiego duchowieństwa jako fanatycznie przywiązanego do polskości i Kościoła, propagującego takież idee pośród swoich rodaków.
The article considers the history of Polish Catholic priests exiled to Russia for participating in anti-Russian conspiracy and armed uprisings and defending the constricted and persecuted Church in the times of partitions, precisely from 1767 (since the secret abduction of two bishops from Warsaw to Russia) to the first decade of the 20th century, when the tsarist authorities sentenced to exile mainly for church matters. Individual fortunes of the exiled priests are presented on the background of tsarist repression policy, after such events as Bar Confederation (1768-1772), the Kociuszko Uprising (1794), Napoleon’s war with Russia (1812), the November Uprising (1830-1831), con190 EUGENIUSZ NIEBELSKI spiracies of the two following decades, the January Uprising (1863-1864) and the elimination of the Uniate Church in 1839 in the eastern regions of the Old Poland and in the Kingdom of Poland in 1875. The exiled priests, similarly to lay exiles, were sentenced to various kinds of punishment: hard labour, settlement and the so called residence under police surveillance. They were directed to various regions of Russia, the labourers mainly to Eastern Siberia: to the Irkutsk Governorate, especially to the Transbaikal region to coal mines and factories. They usually worked periodically, sometimes they were shackled. Some exiles lived from a government allowance, donations from Poland, some engaged in various crafts, most vegetated. A place notorious for hard labour were the coal mines in Akatuy and Aleksandrov in the Transbaikal region and the best known for numerous settlement of priests was village Tunka in Tunka valley in the Sayan Mountains; in Akatuy after 1864 about 70 priests were detained, in Tunka in 1866-1866 there were 156. At least 930 priests were exiled to the Russian Empire in the course of a hundred and several dozen years. From this number about 200 returned to Poland, more than 150 died in exile, the fate of about 580 remaining ones is unknown. Some of these may have returned to Poland but it is impossible to establish at the present stage of research. Among the hundreds of priests were 18 bishops – exiled to the Russian governorates (none was exiled to Siberia) or expelled from their home dioceses. Two bishops died in exile (Uniate bishop nominee Jan Kaliński and Konstanty Łubieński), six (Józef Gutkowski, Zygmunt Sz. Feliński, Adam Krasiński, Paweł Rzewuski, Karol Hryniewiecki, Franciszek A. Symon) had to leave the Russian Empire for ever. The ashes of dead exiles and – among them – Catholic priests were scattered around tens or even hundreds of places around the Russian Empire. The best known among those places were: Saint Petersburg, Arkhangelsk, Pinega, Perm, Galich, Vyatka, Yaroslavl, Kirsanov, Spassk, Kostroma, Kazan, Saratov, Smolensk, Petropavlovsk, Ivandar, Odessa, beyond the Ural Mountains – Mariinsk, Omsk, Tobolsk, Tomsk, Achinsk and further East – Irkutsk, Chita, Akatuy, Aleksandrov, Nerchinsk, and the above mentioned Tunka (16-17 priests were buried there) – a particular place and a meaningful symbol of the torment of the exiled priests in the times of Polish national bondage. The most famous figures of political exiles of the 19th century, later remaining in the Russian empire at their own will and working for the Church, were: the parish priest of Irkutsk Józef Rózga, of Krasnoyarsk Mateusz Wejt and the parish priest of many parishes, among them Dorpat, Irkutsk and Yamburg, Rev. Fryderyk Jozafat Żyskar. The Archbishop Zygmunt Szczęsny Feliński was canonised by the Catholic Church. „Propagators of Polish ideas” was a pejorative Russian term to describe Polish clergy as fanatically attached to Polishness and the Church, propagating such ideas among their compatriots.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 126; 111-190
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wielość: produkcja wspólnotowości
Multitude: production of community
Autorzy:
Ratajczak, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011848.pdf
Data publikacji:
2010-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
multitude
immaterial labor
biopolitics
production of subjectivity
immanence of net
discipline
society of control
globalization
empire
deterritorialization
deconstruction
composition of labor class
Negri
Hardt
Virno
Lazzarato
Foucault
wielość
praca niematerialna
biopolityka
produkcja podmiotowości
immanencja sieci
dyscyplina
społeczeństwo kontroli
globalizacja
imperium
deterytorializacja
dekonstrukcja
kompozycja klasy pracującej
Opis:
Niniejszy artykuł jest próbą rekonstrukcji pojęcia wielości, które przewija się przez prace Antonia Negriego, Michaela Hardta oraz Paolo Virno. Pojęcie to odnosi się do wyłonienia się nowego społecznego podmiotu, istotnie różnego od znanych historycznych sformułowań (narodu, ludu, klasy). Zostało ono zanalizowane zarówno w kontekście klasycznej filozofii politycznej, jak również zmian sposobów produkcji zachodzących w społeczeństwach Zachodu – przejścia od pracy materialnej do niematerialnej, na którą składa się wytwarzanie relacji między społecznymi poedynczościami. Perspektywa genealogiczna została uzupełniona przez analizę biopolitycznej konstytucji wielości, obie zaś ukażą naglącą potrzebę zdeonstruowania licznych pojęć tradycyjnej filozofii.
The paper is an attempt to reconstruct the notion of multitude which appears in the work of Antonio Negri, Michael Hardt and Paolo Virno. Multitude refers to the emergence of a new social subject, substantially different from the known historical formulations (nation, people, class). The notion is analyzed both in the context of the classical political philosophy and the changes in the modes of production occuring in the western societies - transition from the material to immaterial labor, which consists of producing relations between social singularities. The genealogical perspective will be therefore supplemented by the analysis of the biopolitical constituion of the multitude and both perspectives will show the exigency to deconstruct numerous notions of the traditional philosophy.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2010, 1; 159-188
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
В.Б. Аксëнов. Слухи, образы, эмоции. Массовые настроения россиян в годы войны и революции (1914–1918). Монография, Новое литературное обозрение, Москва 2020. 992 с. с ил.
Wiaczesław B. Aksionow. Plotki, obrazy, emocje. Masowe nastroje Rosjan w czasie wojny i rewolucji (1914–1918)]. Novoye literaturnoye obozreniye, Moscow 2020. 992 p., ill.
Vyacheslav B. Aksyonov. Rumours, Images, Emotions. The Mass Sentiment of Russians during the Years of the War and the Revolution (1914–1918). Novoye literaturnoye obozreniye, Moscow 2020. 992 p., ill.
Autorzy:
Leskinen, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085359.pdf
Data publikacji:
2021-10-22
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Российская империя
Первая мировая война
революция 1917 г.
общественное сознание
массовые настроения
слухи
историческая антропология
Imperium Rosyjskie
I Wojna Światowa
Rewolucje Rosyjskie 1917
świadomość społeczna
nastroje masowe
plotki
antropologia historyczna
the Russian Empire
the Great War
Russian Revolutions 1917
public consciousness
mass sentiment
rumours
historical anthropology
Opis:
Рецензия представляет книгу, посвященную исследованию массового сознания Российской империи в период накануне и во время Первой мировой войны и революции 1917 г. Вячеслав Аксенов анализирует роль и функции слухов в настроениях различных социокультурных групп российского общества. Он описывает ситуацю трагического непонимания, отражающую конфликт между традиционной культуры и культуры модерна. Массовые настроения россиян реконструированы на обширной источнковой базе методами социально- исторической антропологии.
The review presents the study of mass consciousness in Russian Empire before and during World War I and the 1917 Revolution. Vyacheslav B. Aksyonov analyses the role and functions of rumours in various groups of Russian society at this period. He describes the situation of dramatic misunderstanding, signifying the conflict between traditional culture and culture of modern. The mass sentiment of Russians are reconstructed on a numerous sources by methods of historical anthropology.
W recenzji przedstawiono badanie świadomości masowej w Imperium Rosyjskim przed i podczas I Wojny światowej oraz rewolucji 1917 roku. Autor książki Wiaczesław B. Aksionow analizuje rolę i funkcje plotek w różnych grupach społeczeństwa rosyjskiego w tym okresie. Historyk opisuje sytuację dramatycznego nieporozumienia, który świadczy o konflikcie między kulturą tradycyjną a kulturą moderna. Masowe nastroje Rosjan są rekonstruowane na licznych źródłach metodami antropologii historycznej.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 239-245
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Represje Imperium Rosyjskiego wobec uczestników Powstania Kościuszkowskiego
Repression of the Russian Empire against the participants of the Kościuszko Uprising
Autorzy:
Walentynowicz, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027323.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
Tematy:
represje Imperium Rosyjskiego
Powstanie Kościuszkowskie
zabory
zesłanie Polaków na Sybir
Katarzyna II Wielka
bitwa pod Maciejowicami
Twierdza Pietropawłowska w Petersburgu
repression of the Russian Empire
Peter and Paul Fortress in St. Petersburg
battle of Maciejowice
Catherine the Great
exile of Poles to Siberia
partitions of Poland
Kościuszko Uprising
Opis:
Po drugim rozbiorze Polski w 1793 roku nastroje powstańcze przybrały na sile – odczuwano potrzebę chwycenia za broń. W artykule przedstawiono metody działania machiny represyjnej Imperium Rosyjskiego, stosowanej na Polakach w trakcie Insurekcji Kościuszkowskiej i po jej klęsce. Po przegranej bitwie pod Maciejowicami na jeńców polskich zapadł okrutny wyrok deportacji na wschód celem odbycia srogiej kary. Najwybitniejszych przywódców wywieziono do Twierdzy Pietropawłowskiej do Petersburga. Około 20 tysięcy uczestników powstania oraz osoby podejrzane o jego wspieranie zesłano w głąb Rosji. Po trzecim – ostatecznym – rozbiorze Rzeczypospolitej skazanym powstańcom skonfiskowano majątki na rzecz dygnitarzy carskich. Represje wobec Polaków trwały do śmierci Katarzyny II.
After the second partition of Poland in 1793, the insurgent mood reached the moment of the greatest need to take up arms. The article presents the methods of operation of the repressive machine of the Russian Empire, used on Poles during and after the defeat of the Kościuszko Uprising. After the lost battle of Maciejowice, the Polish captives of war were handed a cruel sentence, deportation to the East in order to serve a further punishment. The most prominent leaders were deported to the Peter and Paul Fortress in St. Petersburg. About twenty thousand participants of the uprising and people suspected of supporting it, were exiled deep into the interior of Russia. After the third and final partition of the Republic of Poland, the convicted insurgents had their property confiscated on behalf of the tsarist dignitaries. Repressions against Poles continued until the death of Catherine the Great.
Źródło:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2021, 1(15); 61-68
2354-0435
2719-8618
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tatarzy - horda z piekieł : mongolska armia uderza na Polskę i Węgry
Horda z piekieł
Mongolska armia uderza na Polskę i Węgry
Autorzy:
Łysiak, Tomasz (1970- )
Powiązania:
Gazeta Polska 2021, nr 48, s. 64-66
Data publikacji:
2021
Tematy:
Czyngis-chan (ok. 1155-1227)
Henryk II Pobożny (książę śląski, wielkopolski i małopolski ; ok. 1196-1241)
Bitwy lądowe
Bitwa pod Legnicą (1241)
Muzułmanie
Najazdy mongolskie na Polskę (1241-1288)
Podboje mongolskie
Sztuka wojenna
Tatarzy
Władcy
Wojsko
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Tatarzy pojawili się u wrót Europy wiosną 1240 roku. Nazwa ta, chociaż określająca jedno z plemion stepowych została przypisana całemu państwu Mongołów. 120 tys. armia przez kilka miesięcy zajmowała księstwa ruskie, docierając w grudniu 1240 do Kijowa. Zadziwiała organizacją i nowoczesną jak na tamte czasy sztuką wojenną, twórcą tego militarno-państwowego systemu był Czyngis-chan.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
O używaniu i nadużywaniu historii. Polityka historyczna i kultury pamięci w Europie Środkowo- i Południowo-Wschodniej (1791–1989)
Uses and Abuses of the Past. The Politics of History and Cultures of Remembrance in East-Central and Southeastern Europe (1791 to 1989)
Autorzy:
Patrice M., Dabrowski
Troebst, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477206.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
polityka historyczna
kultury pamięci
upamiętnienia
Europa Środkowa
Europa Środkowo-Wschodnia
Europa Południo-Wschodnia
Bałkany
imperium osmańskie
Polska–Litwa
Rosja
Habsburgowie
Węgry
Bułgaria
Chorwacja
Serbia
Czechy
Czechosłowacja
Jugosławia
Albania
Rumunia
panslawism
rytuały
reprezentacje
mity
politics of history
cultures of remembrance
commemorations
Central
Europe
East-Central Europe
Southeastern Europe
Balkans
Ottoman Empire
Poland-Lithuania
Russia
Habsburg
Hungary
Bulgaria
Croatia
Bohemia
Czechoslovakia
Yugoslavia
Romania
panslavism
rituals
representations
myths
Opis:
Uses and Abuses of the Past. The Politics of History and Cultures of Remembrance in East-Central and Southeastern Europe (1791 to 1989) The ‘long’ 19th century and the wars of the ‘short’ 20th century decisively shaped the cultures of remembrance of the national societies and nation-states of East-Central and Southeastern Europe. The national liberation movements, the wars of 1912/14–1918, the founding of new states in 1918–19, the turn to authoritarian rule in the late 1920s and the war years of 1939/41–1944/45 continue to shape – together with the legacy of communism and medieval myths – the collective memory of contemporary Poles, Hungarians, Slovaks, Czechs, Romanians, Bulgarians, Albanians, Serbs, Macedonians, Croats and others. If Oskar Halecki and Jenő Szűcs have identified a historical meso-region of a ‘wider’ East-Central Europe characterized by common structural features, one can also identify a post-imperial and post-communist ‘community of memory’ between Plžen and Poltava, Tallinn and Thessaloniki. This shaping of the past in people’ s minds has taken place in a threefold manner. First, the individual memory of quite a number of people who had experienced World War II, the interwar period and even the ‘three’ Balkans Wars is still alive. These memories differ substantially depending on ethnicity, political affiliation back then, and on present-day political needs. Those hunted during the Second World War record rather different memories than those who participated in ethnic cleansing, for example. There have been floods of memoirs written about the recent past throughout the region. Second, in these until rather recently non-literate but ‘oral’ societies family memory continues to play an important role – a role that was strengthened considerably under the decades of communism when memories not compatible with the official master narrative were suppressed. And third – and perhaps most importantly – the post-1989/91 governments’ uses and abuses of the past are primarily an iteration of the ‘politics of history’ propagated by governments of the interwar period and earlier.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2015, 1(25); 15-61
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies