Represje Imperium Rosyjskiego wobec uczestników Powstania Kościuszkowskiego

Po drugim rozbiorze Polski w 1793 roku nastroje powstańcze przybrały na sile – odczuwano potrzebę chwycenia za broń. W artykule przedstawiono metody działania machiny represyjnej Imperium Rosyjskiego, stosowanej na Polakach w trakcie Insurekcji Kościuszkowskiej i po jej klęsce. Po przegranej bitwie pod Maciejowicami na jeńców polskich zapadł okrutny wyrok deportacji na wschód celem odbycia srogiej kary. Najwybitniejszych przywódców wywieziono do Twierdzy Pietropawłowskiej do Petersburga. Około 20 tysięcy uczestników powstania oraz osoby podejrzane o jego wspieranie zesłano w głąb Rosji. Po trzecim – ostatecznym – rozbiorze Rzeczypospolitej skazanym powstańcom skonfiskowano majątki na rzecz dygnitarzy carskich. Represje wobec Polaków trwały do śmierci Katarzyny II.

After the second partition of Poland in 1793, the insurgent mood reached the moment of the greatest need to take up arms. The article presents the methods of operation of the repressive machine of the Russian Empire, used on Poles during and after the defeat of the Kościuszko Uprising. After the lost battle of Maciejowice, the Polish captives of war were handed a cruel sentence, deportation to the East in order to serve a further punishment. The most prominent leaders were deported to the Peter and Paul Fortress in St. Petersburg. About twenty thousand participants of the uprising and people suspected of supporting it, were exiled deep into the interior of Russia. After the third and final partition of the Republic of Poland, the convicted insurgents had their property confiscated on behalf of the tsarist dignitaries. Repressions against Poles continued until the death of Catherine the Great.