Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wykroczenia." wg kryterium: Temat


Tytuł:
Policja jako zasadniczy oskarżyciel przed sądem w sprawach o wykroczenia — kolizja uprawnień z innymi organami, w tym z prokuratorem
Autorzy:
Błoński, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45263309.pdf
Data publikacji:
2023-03-10
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
oskarżyciel publiczny
Policja
udział w sprawie
sąd
wykroczenia
Opis:
Artykuł dotyczy uprawnień Policji jako oskarżyciela publicznego przed sądem w sprawach o wykroczenia. W tekście poddano analizie możliwą kolizję uprawnień Policji jako oskarżyciela publicznego z innymi organami, które w zakresie swego działania, w tym w trakcie prowadzonych czynności wyjaśniających, ujawniły wykroczenia i wystąpiły z wnioskiem o ukaranie. Z artykułu wynika konieczność dokonania interpretacji obowiązujących przepisów w kierunku ich praktycznego zastosowania i ograniczenia spornych przypadków kolizji między różnymi oskarżycielami publicznymi w prawie wykroczeń. W opracowaniu zakwestionowano kierunek wykładni, który utożsamia udział w sprawie z osobistym stawiennictwem oskarżyciela na rozprawie lub posiedzeniu jako niemający oparcia w obowiązujących przepisach oraz pozostający w sprzeczności z wykładnią funkcjonalną. „Udział w sprawie” i „fizyczne stawiennictwo” nie są określeniami synonimicznymi. Termin „stawiennictwo” zawiera się w określeniu „udział w sprawie”, jest jego elementem, ale go w całości nie wypełnia. Udział w sprawie należy interpretować szerzej — jako stawiennictwo, ale też może być realizowany w każdy sposób, z którego wynika chęć realizowania uprawnień oskarżyciela publicznego przez dany organ, np. złożenie pisma informującego o zamiarze udziału w sprawie w charakterze oskarżyciela publicznego, złożenie wniosku formalnego, złożenie wniosku dowodowego czy wniesienie środka zaskarżenia. W związku z tym, że dotychczasowe stanowisko wywołuje trudności w praktycznym stosowaniu prawa, zaproponowano de lege ferenda nowelizację art. 17 § 5 k.p.w. poprzez nadanie mu nowego brzmienia, zgodnie z którym udział w sprawie organu, który złożył wniosek o ukaranie, jest dopuszczalny tylko do chwili wywołania sprawy i wyłącza wówczas Policję od udziału w sprawie.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2022, 148(4); 5-15
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efekt transylwański — związek między fazami Księżyca a liczbą zgłoszeń interwencji do Policji
Autorzy:
Dobrowolski, Filip
Gierszewski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45654046.pdf
Data publikacji:
2024-03-14
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
pełnia Księżyca
przestępstwa
wykroczenia
aktywność Policji
interwencje policyjne
Opis:
Efekt transylwański, nazywany inaczej księżycowym, to założenie o istnieniu wpływu Księżyca na zachowanie ludzi. Negatywne zachowania, w tym przestępstwa i wykroczenia, mają nasilać się w czasie określonych faz Księżyca, głównie w czasie pełni. Celem przeprowadzonego badania była weryfikacja istnienia związków pomiędzy fazami Księżyca a liczbą wezwań i interwencji Policji. Badanie przeprowadzone zostało na obszarze powiatu toruńskiego i obejmowało trzy wskaźniki: liczbę interwencji, wypadków i kolizji drogowych oraz zgłoszeń w Krajowej Mapie Zagrożeń Bezpieczeństwa. Dane dotyczyły okresu od 1 grudnia 2016 r. do 30 listopada 2022 r. Dane dotyczące zmiennych zależnych zostały zebrane z Komendy Miejskiej Policji Toruniu oraz Komendy Głównej Policji, natomiast dane o fazach Księżyca pochodziły z obserwatorium astronomicznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wyniki analiz statystycznych nie wykazały istnienia związku między fazami Księżyca a liczbą wezwań i interwencji Policji. Przeprowadzono również odrębne obliczenia dla pełni Księżyca, które także nie wykazały tej zależności. Oznacza to, że nie ma potrzeby uwzględniania faz Księżyca w planowaniu służb patrolowych, zarówno w służbie prewencji, jak i ruchu drogowym. Potwierdzono, że fazy Księżyca nie mają wpływu na liczbę zgłoszonych interwencji do Policji.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2023, 152(4); 228-248
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A penal ticket for common and fiscal misdemeanours in Polish law and this punishment quashed by court after the amendments of 2013 and 2015
MANDAT KARNY ZA WYKROCZENIA POWSZECHNE I SKARBOWE W PRAWIE POLSKIM ORAZ UCHYLANIE TAKIEGO MANDATU PRZEZ SĄD PO NOWELIZACJACH Z 2013 I 2015 R.
Autorzy:
Grzegorczyk, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391035.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
wykroczenia
wykroczenia skarbowe
mandat
mandat karny skarbowy
uchylenie mandatu
misdemeanours
fiscal misdemeanours
ticket
penal ticket
fiscal penal ticket
quashing of a ticket
Opis:
The paper presents the current Polish ticketing proceedings for misdemeanours in the field of common misdemeanour law and fiscal penal law. Misdemeanours are not a category of crimes in Poland but separate offences carrying punishment regulated by statute and also subject to adjudication by courts. At the same time, as they can be punished by fines, and ruling imprisonment or limitation of liberty is only possible in accordance with the common misdemeanour law, there is a possibility of imposing a fine in a non-judicial mode by penal ticket and fiscal penal ticket issuing bodies, based on different prerequisites and in different amounts. A ticket becomes valid when a perpetrator signs its receipt or settles it, but he/she can then apply to court for quashing it for different reasons defined by law. Over the last decade, many important changes have been introduced to the ticketing proceedings in both discussed regulations and the paper presents the current picture of the mode of ticketing and quashing of such tickets by courts.
W opracowaniu zaprezentowano funkcjonujące w prawie polskim postępowanie mandatowe za wykroczenia ze sfery powszechnego prawa wykroczeń i prawa karnego skarbowego. Wykroczenia nie są w Polsce kategorią przestępstw, lecz odrębnymi czynami zagrożonymi przez ustawę pod groźbą kary, ale podległymi obecnie także orzecznictwu sądów. Jednoczenie, ponieważ grozi za nie grzywna i tylko w powszechnym prawie wykroczeń możliwe jest też orzeczenie tu także kary aresztu lub ograniczenia wolności, przewiduje się możliwość nakładania grzywny pozasądowo przez organy ścigania na drodze mandatu karnego i karnego skarbowego, ale w oparciu o różne przesłanki i w zróżnicowanych rozmiarach. Mandat taki staje się prawomocny z chwilą jego przyjęcia lub zapłacenia, ale można następnie wystąpić do sądu o jego uchylenie z określonych przez prawo powodów. W ostatniej dekadzie doszło jednak do istotnych zmian postępowania mandatowego w obu tych regulacjach, a opracowanie to przedstawia aktualny obraz trybu mandatowego i uchylania przez sąd takich mandatów
Źródło:
Ius Novum; 2017, 11, 2; 181-203
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies