Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "metamorfoza" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 16-22 z 22
Tytuł:
„Niechaj w was moje dary nie giną do szczęta” − motyw metamorfozy w „Wierzbach” Szymona Szymonowica
“Let not my bounties all die in you” − the theme of metamorphosis in “Willows” by Szymon Szymonowic
Autorzy:
Rot-Buga, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012471.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Szymon Szymonowic
Sannazaro
Owidiusz
sielanka
wierzba
metamorfoza ciała
Ovid
bucolic tale
willow
metamorphosis of the body
Opis:
In Willows Szymon Szymonowic used a popular in Polish Renaissance and Baroque literature theme of the metamorphosis of the body, making a reference to Ovid’s Metamorphoses and other literary sources. In his bucolic tale he connected metamorphic theme with meta-poetic reflection on fame and immortality of the poet. The key motif of nymphs losing their purity and the punishment of turning them into willows is accompanied by a warning against losing the spirit of poetry, which may result from writing for unworthy crowds. Willows is also an attempt to demonstrate the mythical provenance of Polish bucolic tales. The author included in the conventional world of pastoral scenery his very own, local space by the river of Pur and by doing so he introduced the motif of Polish folk culture into European literary tradition. The relation between the metamorphic motifs and the essence of the bucolic tale genre is therefore disclosed.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 177-190
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O „młodości przemienionej w rozpacz”. „Metamorfozy” Józefa Ignacego Kraszewskiego oraz „Zygmunt Ławicz i jego koledzy” Elizy Orzeszkowej
On “youth turned into despair”. “Metamorphoses” by Józef Ignacy Kraszewski and “Zygmunt Ławicz and His Friends” by Eliza Orzeszkowa
Autorzy:
Owczarz, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012470.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
metamorfoza
młodość
powieść o pokoleniu
Józef Ignacy Kraszewski
Eliza Orzeszkowa
metamorphosis
youth
a novel about a generation
Opis:
Metamorfozy (Metamorphoses) by Józef Ignacy Kraszewski and Zygmunt Ławicz i jego koledzy (Zygmunt Ławicz and His Friends) by Eliza Orzeszkowa are treated here as two original works bearing the imprint of two separate creative personalities, although they are based on a similar creative idea and despite the fact that the structure of Orzeszkowa’s novel recalls Kraszewski’s artistic solutions. Both works are similar in content. Using similar metaphors, they attempt to portray metamorphoses in a group of young friends, which are to symbolize more than the passage of time and effects of biological and social laws − both are to express the experience of political bondage. They differ, however, in artistic solutions, which make Metamorphoses, a work based on a myth, a comforting story about the order of human existence; whereas in case of Orzeszkowa’s work they allow us to define it as a novel about dying out, a pessimistic diagnosis of social and political conditions.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 191-208
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przemiana w dniu św. Marcina. Wacław Potocki o kobietach i wilczycach
Transformation on St. Martin’s Day. Wacław Potocki on women and she-wolves
Autorzy:
Kroczak, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012459.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
literatura XVII wieku
Wacław Potocki
św. Marcin
karnawał
metamorfoza
literature of the 17th century
saint Martin
carnival
metamorphosis
Opis:
The paper touches upon the transformation described in Nowy cud w podgórskich krajach (A new wonder in the piedmont regions), a poem by Wacław Potocki, a 17th century poet: a roe deer turns into a wolf during the hunt on St. Martin’s Day (November 11). In traditional agrarian culture, it was the time of abundance, gluttony and fun − the autumn carnival, when such a transformation can be explained by the laws of the world upside down. In the poem, this has been juxtaposed with the metamorphosis of women into she-wolves. The Latin word lupa (‘a she-wolf’), meaning ‘a prostitute’, refers to the nature of women and their power to transform town houses into lupanars; this metamorphosis is so curious, as it happens permanently, outside the period of carnival licentiousness. It is related to the concept, embraced by Potocki, of the degeneration of the world, in which women’s extraordinary sexual appetites lead to a humiliating metamorphosis of men into deer.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 297-307
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Touch of Intelligence
Dotyk inteligencji
Autorzy:
Ross, Malcolm
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131224.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Arts Education
Arts Therapy
Affective Intelligence
Imagination
Beauty
Metamorphosis
edukacja artystyczna
arteterapia
afektywna inteligencja
wyobraźnia
piękno
przemiana (metamorfoza)
Opis:
I have yet to be persuaded that what arts therapists are doing with their clients either actually counts as art—rather than an applied form of occupational therapy—or seems likely to have any long-term effect on easing their suffering, other than by distraction and temporary companionship. I don’t for a moment doubt the relevance of the arts, properly so called, for individual and collective wellbeing—one of the aims of this paper is to spell out what that might mean—but an art practice structured around the conventions of psychoanalysis seems to me entirely mistaken because, as a basis of legitimacy, it favours rationality and modelling over feeling and making good things. Rational, analytical ways of knowing are a direct contradiction to the intuitive and imaginative procedures of art, where touch rather than talk does all the work. The arts offer to effect change in the patient from within rather than from without, via empathetic attunement between the therapist and the patient rather by than argument and persuasion on the one hand or compliance on the other.
Nie jestem do końca przekonany, że to co zwykle arteterapeuci robią ze swoimi klientami jest rzeczywiście sztuką a nie pewną formą terapii zajęciowej. Również nie mam pewności, czy te działania mogą mieć jakikolwiek długotrwały wpływ na złagodzenie ich cierpienia, inny niż tylko ten, który osiągamy poprzez zwykłe przesunięcie uwagi i zapewnienie chwilowego towarzystwa w działaniu. Przy czym ani na chwilę nie zwątpiłem w istotny związek sztuki z indywidualnym i zbiorowym dobrostanem, z zastrzeżeniem, że mówimy o tych formach i aktywnościach, które zostały sztuką nazwane właściwie. Jednym z celów tego tekstu jest wyartykułowanie, jak można rozumieć to znaczenie. Praktyka arteterapeutyczna zbudowana wokół konwencji, którymi posługuje się psychoanaliza wydaje mi się całkowicie błędna, ponieważ u legitymizujących ją podstaw, leży racjonalność i modelowanie, które są przedkładane nad odczuwanie i tworzenie dobrych artystycznych form. Racjonalne, analityczne sposoby poznawania widzę jako całkowite zaprzeczenie intuicyjnych i wyobrażeniowych procedur poznawania w sztuce, gdzie - jak jestem przekonany - dotyk [ang. touch] a nie rozmowa, ma znaczenie terapeutyczne. Sztuka oferuje zmianę w pacjencie raczej w działaniach prowadzonych “od wewnątrz” niż “z zewnątrz” procesów twórczych. Jest to możliwe dzięki empatycznemu zestrojeniu terapeuty z pacjentem, a nie dzięki argumentom i perswazjom z jednej strony a posłuszeństwu z drugiej.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2021, 24, 4; 69-79
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Starotestamentalne cuda w poemacie Paschale carmen Seduliusza
Old Testamental miracles in Paschale carmen by Sedulius
Autorzy:
Krynicka, Tatiana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613634.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Seduliusz
cud
Biblia
metamorfoza
paradoks
Eliasz
prefiguracja
odkupienie kosmosu
Miłosierdzie Boże
Sedulius
miracle
Bible
metamorphosis
paradox
Elijah
prefiguration
cosmic redemption
Divine Mercy
Opis:
Before turning to the wonderful Saviour’s deeds, that he strives to praise in Paschale Carmen, Sedulius introduces his reader into the old testamental history of salvation. In the Book 1, which fulfils the functions of a preface to the poem, he recounts 18 miracles that took place before Christ was born, since the ages of the Patriarchs to the period of the Babylonian captivity. These relations appear to be separate, self-contained stories. The longest is devoted to the miraculous fate of the prophet Elijah (lines 170-187); in the shortest the poet tells about the Balaam’s donkey, an animal without speech, who spoke to its master with a human voice (lines 160-162). Miracles fascinate Sedulius as extraordinary events, which deny the laws of nature and contradict common sense. At that they are sometimes connected with a marvelous metamorphosis. God performs miracles in order to show to the mankind His might, providence and kindness; to educate human beings and to prepare them for the coming of Christ; to foretell cosmic redemption at the end of times. Telling about the old testamental miracles Sedulius tends to refer both to the unbelievers and to the believers the revealed truth. He also aims to awake in the readers’ hearts wonderment, gratitude, love and trust towards the Holy Trinity.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 62; 331-356
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Swojskie przestrzenie absurdu
Autorzy:
Pawłowska-Jądrzyk, Brygida
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042260.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Franz Kafka
Przemiana
metamorfoza
proza groteskowa
absurd
wyobraźnia artystyczna
przestrzeń przedstawiona
parabola
symbol
The Metamorphosis
grotesque prose
absurdity
artistic imagination
depicted space
Opis:
Przedmiotem analizy w artykule jest Przemiana (1915) Franza Kafki. Autorka podejmuje próbę uchwycenia różnorodnych aspektów fenomenu przestrzeni kafkowskiej w kontekście funkcjonowania motywu murów/ścian/sufitów w tym bodaj najsłynniejszym opowiadaniu literatury światowej. Badaczka traktuje przy tym utwór Kafki jako niedościgniony wzór artystycznego kształtowania scenerii: takiego mianowicie, które plastyczność i konkret motywów oraz relacji przestrzennych czyni swego rodzaju residuum wysublimowanych, symbolicznych znaczeń, realizujących się w pełni dopiero za pośrednictwem wyobraźni odbiorcy, w toku kontemplacyjnej lektury i towarzyszącego jej przeżycia estetycznego. Wywód prowadzi do konkluzji, że Kafka w swym parabolicznym, absurdalnym, pełnym niedopowiedzeń (a jednak zaskakująco konkretnym) opowiadaniu nie odsłania sensu historii bohatera przemienionego w stawonoga, pozwala nam jednak ten sens przeżyć i przeczuć – jako treść naszego własnego życia.
The subject of analysis in the article is The Metamorphosis (1915) of Franz Kafka. The author attempts to capture various aspects of the Kafka space phenomenon in the context of the functioning of the wall / ceiling motif in this probably the most famous narrative of world literature. At the same time, the researcher treats Kafka’s work as an unsurpassed pattern of artistic scenery shaping: namely, which plasticity and concrete motifs and spatial relations make a kind of residuum of sublime, symbolic meanings, realizing fully only through the imagination of the recipient, in the course of contemplative reading and accompanying it aesthetic experience. The argument leads to the conclusion that in his parabolic, absurd, full of understatement (and yet surprisingly specific) piece of work, Kafka does not reveal the sense of the story of a hero transformed into an arthropod, but allows us to experience this sense and presage it – as the content of our own lives.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 59, 4; 29-44
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Эпитет «крутой» в лирике Павла Васильева: соотношение общеязыковой и окказиональной семантики
Epitet „крутой” w liryce Pawła Wasiliewa: porównanie semantyki ogólnej i okazjonalnej
The epithet “krutoi” in the lyrics of Pavel Vasiliev: the ratio of conventional and occasional
Autorzy:
Temirgazina, Zifa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311755.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
эпитет
крутой
конвенциональное значение
окказиональное значение
семантическая окказионализм
семантическая метаморфоза
epitet
krutoy
znaczenie
znaczenie konwencjonalne
znaczenie okazjonalne
okazjonalizm semantyczny
metamorfoza semantyczna
epithet
krutoi
conventional meaning
occasional meaning
semantic occasionalism
semantic metamorphosis
Opis:
The article deals with the specificity of the use of the epithet, expressed by the adjective krutoi, in the lyric texts of Pavel Nikolaevich Vasiliev, the poet of the first half of the twentieth century. His work is notable for its dynamism, special imagery. That is why the epithet krutoi with its semantics of sharpness, strength, abruptness, decisiveness and severity is so in demand in Vasiliev's poetics. Usual semantics is transformed in poetic discourse and is overgrown with additional semantic increments, to varying degrees associated with conventional meaning - from an explicit connection to a distant one. Depending on the degree of transformation of conventional meanings, we distinguish three types of epithets: conventional epithets, semantic occasionalisms and semantic metamorphoses. Typical for Vasiliev's poetics is the transformation in accordance with his ideological and artistic views of the epithets expressed by the word krutoi. Semantic occasionalisms and metamorphoses make up 84.54% of the use of the epithets under consideration. With the help of occasional epithets, the poet creates unique macro-images and symbols that are essential for his poetic worldview, for example, the symbol of a horse.
В статье рассматривается специфика употребления эпитета, выраженного прилагательным крутой, в лирических текстах поэта первой половины ХХ века Павла Николаевича Васильева. Его творчество отличается динамичностью, особой образностью. Вот почему эпитет крутой с его семантикой силы, резкости, решительности и суровости так востребован в поэтике Васильева. Обычная семантика трансформируется в поэтическом дискурсе и обрастает дополнительными семантическими приращениями, в той или иной степени связанными с конвенциональным значением - от эксплицитной связи до отдаленной. В зависимости от степени трансформации условных значений выделяют три типа эпитетов: условные эпитеты, семантические окказионализмы и семантические метаморфозы. Для поэтики Васильева характерна трансформация в соответствии с его идейно-художественными воззрениями эпитетов, выражаемых словом крутой. Семантические окказионализмы и метаморфозы составляют 84,54 % употребления рассматриваемых эпитетов. С помощью окказиональных эпитетов поэт создает неповторимые макрообразы и символы, существенные для его поэтического мировоззрения, например, символ коня.
Artykuł omawia specyfikę użycia epitetu wyrażonego przymiotnikiem „krutoy” w tekstach lirycznych poety pierwszej połowy XX wieku Pawła Nikołajewicza Wasiliewa. Jego twórczość wyróżnia się dynamiką i szczególną obrazowością. Dlatego też epitet „krutoy” z jego semantyką siły, ostrości, gwałtowności, stanowczości i surowości jest tak pożądany w poetyce Wasiliewa. Zwyczajowa semantyka zostanie przekształcona w dyskursie poetyckim i wzbogacona o dodatkowe znaczenia, związane z konwencjonalnym znaczeniem w różnym stopniu – od wyraźnego związku do odległego. W zależności od stopnia przekształcenia znaczeń konwencjonalnych można wyróżnić trzy typy epitetów: epitety zwyczajowe, okazjonalizmy semantyczne i metamorfozy semantyczne. Typowe dla poetyki Wasiliewa są przekształcenia epitetów wyrażanych słowem „krutoy”, zgodne z jego poglądami ideowymi i artystycznymi. Semantyczne okazjonalizmy i metamorfozy stanowią 84,54% użycia omawianych epitetów. Za pomocą okazjonalnych epitetów poeta tworzy niepowtarzalne makroobrazy i istotne dla jego poetyckiego światopoglądu symbole, na przykład symbol konia.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 1 (181); 123-142
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 16-22 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies