Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Opera" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 16-30 z 173
Tytuł:
Libretto jako (u)twór. Zagadnienia genologiczne i metodologiczne – zarys problematyki
The libretto as a genre: problems and approaches
Autorzy:
Walczak, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1390564.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
libretto
gatunek
librettologia
genologia
opera
Opis:
This article deals with issues connected with defining the libretto in the light of genre classification and the function that libretti perform as part of musical compositions. Libretti, which are marginalized by both literary theory and musicological research, are considered to be dependent texts even though most libretti are compositionally complete and can be analyzed by using the concepts of literary theory. At the same time, although the libretto is not an independent genre, it has its own subgenres which are identified based on the subject matter, function and structural properties (e.g. tragedy, comedy and farce).
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 22; 89-100
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postać celebrytki w operze: rozwiązła księżna i króliczek „Playboya”
The Character of a Celebrity in an Opera: a Promiscuous Duchess and a “Playboy” Playmate
Autorzy:
Bogucki, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135474.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
celebrity
contemporary opera
gender
sexuality
Opis:
The aim of the article is to analyse two British contemporary operas: Thomas Adès’s Powder Her Face and Mark Anthony Turnage’s Anna Nicole from the perspective of celebrity studies. Both of these works were inspired by the biographies of celebrities – Margaret Campbell, Duchess of Argyll’s and Anna Nicole Smith’s. The text analyses how their biographies were edited both in literary and musical terms, attempting to determine to what extent they are either pioneering or embedded in the traditions of the opera.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2022, 42; 229-248
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Opera mleczana”: Między teatralnym komiksem a musicalem
“Opera mleczana”: Between a Comic Strip and a Musical
Autorzy:
Regiewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430943.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
"Opera mleczana"
opera
musical
komiks
satyra
intermedialność
Stanisław Radwan
comics
satire
intermediality
Opis:
Artykuł jest analizą spektaklu Opera mleczana w reżyserii Mikołaja Grabowskiego (Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, prem. 9 marca 2003). Podstawę spektaklu stanowiły libretto i muzyka Stanisława Radwana, stworzone na bazie satyrycznych rysunków Andrzeja Mleczki. Posługując się teorią intermedialności, autor podejmuje próbę interpretacji nie tylko treści przedstawienia, lecz także wykorzystanych form i środków, które twórcy przenieśli z opery, musicalu, filmu, opery mydlanej czy komiksu. Hybrydyczność Opery mleczanej, według autora, przyczyniła się do popularności przedstawienia, ponieważ ułatwiła aktorom nawiązanie kontaktu z wielopokoleniową widownią.
This article offers an analysis of the performance Opera mleczana (Milk Opera), directed by Mikołaj Grabowski, which premiered on 9 March 2003 at Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej (Helena Modrzejewska National Old Theatre) in Kraków. Its libretto and music by Stanisław Radwan were based on satirical drawings by Andrzej Mleczko. Using the theory of intermediality, the author interprets not only the content of the performance, but also the various forms and means of expression it employs, borrowed from opera, musical, film, soap opera, and comic strips. It is argued that the show’s hybridity contributed to its popularity, as it made it easier for the actors to connect with a multigenerational audience.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 2; 85-102
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kiedy ucho robi oko, czyli o fonetach Stanisława Barańczaka wobec muzyki
When the Ear Gives the Eye – Stanisław Barańczak’s fonety
Autorzy:
Reimann-Czajkowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649305.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
intermedialność
sztuki siostrzane
opera
Don Giovanni
libretto
Intermediality
Opera
the Sister Arts
Libretto
Opis:
This paper examines the question of the relations between music and the written word. Interdisciplinary interpretations of selected fonety – a literary genre proposed by Barańczak in Pegaz Zdębiał – discuss translation twists, a form of translation based on listening to the music of Mozart and the libretto of Da Ponte. Barańczak’s quasi-translations, often semantically contrary to the original, maintain the discipline required of texts written to match music. The double effect gained in fonety [translation-parodies], musical-literary provenance and at the same time ubiquitous humour, allow the reader to understand how Barańczak interpreted musical masterpieces.
Artykuł zatytułowany Kiedy ucho robi oko czyli o fonetach Stanisława Barańczaka podejmuje problematykę związków muzyki ze słowem. Interdyscyplinarne interpretacje wybranych fonetów – gatunku zaproponowanego przez Barańczaka w książce Pegaz zdębiał – przedstawiają tłumaczenia-przeinaczenia – praktykę translatorską polegającą na słuchaniu muzyki Mozarta i libretta Da Pontego. Quasi-tłumaczenia Barańczaka często pozostając w semantycznej sprzeczności z oryginałem, zachowują dyscyplinę wymaganą od tekstów pisanych do muzyki. Uzyskany w fonetach efekt podwójnej, muzyczno-literackiej przynależności, a zarazem wszechobecny humor pozwalają zrozumieć, w jaki sposób Barańczak słuchał arcydzieł.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 52, 1; 193-212
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rhetorical figures and rhetorical strategies in The Minotaur by Harrison Birtwistle
Figury i strategie retoryczne w Minotaurze Harrisona Birtwistle’a
Autorzy:
Micał, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513868.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Harrison Birtwistle
David Harsent
Minotaur
musical rhetoric
contemporary opera
retoryka muzyczna
opera współczesna
Opis:
The Minotaur is the opera composed by Harrison Birtwistle to libretto by David Harsent. It was premiered in 2008 in Royal Opera House, Covent Garden. Birtwistle’s musical language is basically modernist: atonal, centralised, based on interval or number patterns, pre-compositional operations, scales invented by the composer himself. His music is recognised as generally intellectual and connected with great avantgarde of 20th century. On the other hand, Birtwistle has never denied expression in his pieces. Titles and extra-musical inspirations are common (i.e. Melencolia 1). Birtwistle is inspired by music of the Middle Ages, Renaissance, and, less often, Baroque. The score of The Minotaur is full of rhetorical figures: both hypothyposis and emphasis. They are evident and immediately recognised in spite of contemporary, atonal language of the opera. Mostly, they are inspired by Baroque musical-rhetorical figures but there are examples of individual, contemporary means. Figures are local and connected with only one or few words. General atmosphere of fear and isolation can be created with ‘rhetorical strategies’, which are active much longer than figures. Birtwistle uses musical symbols as well. There are two main symbols in The Minotaur: the iambic ‘glissando gesture’ which opens the opera and appears in its key moments, and the ‘motif of fate’ – repetition connected with powers of fate and with tragic irony. The question is, why Birtwistle used so traditional and instantly recognisable means, as he is known for his highly intellectual music. Answer given in this text is that they stay in service of narration. They are audible and visible signs of telling the story.
Minotaur to opera skomponowana przez Harrisona Birtwistle’a do libretta Davida Harsenta. Jej premiera odbyła się w 2008 roku w Royal Opera House w Covent Garden. Język muzyczny Birtwistle’a jest zasadniczo modernistyczny. Charakteryzują go atonalność, zcentralizowanie, bazowanie na formułach interwałowych lub numerycznych, zabiegach pre-kompozycyjnych, czy też skalach wymyślonych przez samego kompozytora. Jego muzykę uznaje się generalnie za intelektualną, powiązaną z wielką awangardą XX wieku. Z drugiej strony Birtwistle nigdy nie pozbawiał swoich utworów ekspresji. Powszechnie pojawiają się u niego tytuły i inspiracje pozamuzyczne (na przykład Melencolia 1). Kompozytor czerpie inspirację z muzyki średniowiecznej, renesansowej i w mniejszym stopniu barokowej. Partyturę Minotaura przepełniają figury retoryczne – zarówno hipothyposis, jak i emphasis. Są oczywiste i natychmiast dają się rozpoznać pomimo współczesnego, atonalnego języka opery. Zasadniczo, są one oparte na barokowej teorii retoryki muzycznej. Figury pojawiają się w wybranych miejscach i łączą się tylko z jednym lub kilkoma słowami. Atmosfera strachu i izolacji w całej operze została wykreowana dzięki całym strategiom retorycznym, które wykazują znacznie dłuższą aktywność niż same figury. Birtwistle posługuje się także symbolami. Dwa główne w Minotaurze to jambiczne glissando, rozpoczynające operę i pojawiające się w jej kluczowych momentach, oraz motyw fatum – kręgu powtarzającego się motywu powiązanego z siłami przeznaczenia oraz ironią tragiczną. Pytanie, dlaczego kompozytor sięgnął po tak oczywiste, wręcz trywialne środki, skoro jest znany ze swej wysoce intelektualnej muzyki? Pozostają one w służbie narracji – oto odpowiedź, której dostarcza niniejszy artykuł; są słyszalnymi i widzialnymi znakami opowiadania historii.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2016, 3(30); 89-114
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Paramount Role of Translation in Modern Opera Productions
Autorzy:
Ożarowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641675.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
opera
libretto
translation
surtitles
visibility
Opis:
Opera is undoubtedly a particularly high and traditional genre of art, but recently there have been numerous attempts at breaking this stereotype and presenting opera in a contemporary light. The most popular way of achieving this aim is either staging modernized opera productions, i.e. transferring their plot from their traditional setting to the here and now, or considerably changing their interpretation. Staging modernized productions involves, first of all, the issue of stage design, and an alteration in the traditional interpretation is mostly created by acting, but nowadays it is also the translation shown in the form of surtitles that creates the significance of operatic productions.
Źródło:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2017, 7; 258-272
2083-2931
2084-574X
Pojawia się w:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Walpurgis Night): A New Variation on the Theme of the Holocaust. Several Suggestions as for the Future Reception of the Film
Noc Walpurgi (The Walpurgis Night): A New Variation on the Theme of the Holocaust. Several Suggestions as for the Future Reception of the Film
Autorzy:
Skibska, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635679.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
diva
opera
citation
art
Holocaust
Opis:
In the essay, I make an attempt to present several ways, in which the Western canon of literature, music, and cinema has influenced Noc Walpurgi. With regard to this, Marcin Bortkiewicz’s film turns out to be a work made of many citations, in Walter Benjamin’s terms, drawn extensively on Goethe’s Faust, Mann’s The Magic Mountain, Bulgakov’s The Master and Margarita, Wagner’s Ride of the Valkyries, and Puccini’s Turandot, and the film noir poetics elaborated in the 40s and 50s of the twentieth century. Based on Magdalena Gauer’s monodrama Diva, Noc Walpurgi illuminates in the highly expressionist manner an alienated, cynical, and despotic psyche of Nora Sadler, a great opera singer, who is tormented by the Holocaust past.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2017, 12; 283-297
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Study of the Proscenium Area in an Opera House
Autorzy:
Sygulska, A.
Brawata, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/177383.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
proscenium
acoustic screen
opera house
Opis:
The paper describes issues of the proscenium area shown on the example of two opera houses. The subject of the analysis was the design of the Chamber Opera House in Kalisz and the already existing building of the Opera House in Krakow. It covers the influence of the proscenium walls and forestage ceiling on the acoustic conditions in the auditorium. Another subject of the investigation was the influence of the primary proscenium, designed in the very first opera houses in Baroque. The analyses were carried out by means of two computer softwares: Ray Model and Catt Acoustic, and such parameters as sound strength (G), reverberation time (RT), early decay time (EDT), C80 (clarity) index and center time (TS) were calculated. The parameters were further analyzed in the auditorium for three positions of the sound source on the stage.
Źródło:
Archives of Acoustics; 2017, 42, 3; 515-526
0137-5075
Pojawia się w:
Archives of Acoustics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Book review : Rowden, Claire (2020). Opera and Parody in Paris 1860-1900. Turnhout: Brepols.
Autorzy:
Clements, Paul
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098507.pdf
Data publikacji:
2022-08-11
Wydawca:
Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
Tematy:
opera
satire
France
Wagner
parody
Źródło:
The European Journal of Humour Research; 2022, 10, 2; 155-158
2307-700X
Pojawia się w:
The European Journal of Humour Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Narrator czy… poeta oralny? Mickiewiczowski „Powrót taty” w opracowaniu muzycznym Henryka Jareckiego i Jana Gołębiowskiego
Narrator or… Oral Poet? Mickiewicz’s “Powrót taty” (“Father’s Return”) in a Musical Edition by Henryk Jarecki and Jan Gołębiowski
Autorzy:
Piotrowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135483.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ballad
opera
oral poet
storyteller
Opis:
The article discusses the opera-ballad Powrót taty (Father’s return) in a musical edition by Henryk Jarecki with a libretto by Jan Gołębiowski. Its goal is to present the manners of building the character and the narrative. Apart from the characteristic features of a ballad, the text also discusses the category of an oral poet, a “storyteller” and the dialogue relation (“speaking” instead of “talking”.) These are the means that gave Mickiewicz’s ballad a new dimension. Helpful in its reception are texts on cultural practices, especially those referring to oral culture (compare with e.g. Jack Goody, Albert B. Lord, Eric A. Havelock, Walter J. Ong.).
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2022, 42; 157-169
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konwencja lieto fine w «Ifigenii w Taurydzie» Glucka
The Lieto Fine Convention in Gluck’s «Iphigénie en Tauride»
Autorzy:
Münch, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519878.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Christoph Willibald Gluck
opera
libretto
Opis:
Stosowanie konwencji szczęśliwego zakończenia w librettach operowych, która panowała od początków tego gatunku do czasów powstania grand opera, było wynikiem zarówno refleksji teoretycznej, jak i preferencji publiczności. Nie ma opowieści (włączając w to najpopularniejsze motywy biblijne, mitologiczne, historyczne i literackie), której zręczny librecista nie mógłby zamknąć zgrabnym lieto fine. Christoph Willibald Gluck skomponował dwie opery, których główną bohaterką była córka Agamemnona: "Iphigénie en Aulide" (1774) i "Iphigénie en Tauride" (1779). Obie zostały wystawione  w paryskiej Académie Royale de Musique. Odwołując się do kolejnych scenicznych wcieleń Ifigenii (Eurypidesa, Racine'a, Du Roulleta, Guillarda) oraz uwzględniając operowy kontekst wcześniejszych dzieł Jommelliego, Traetty, Campry i Desmaretsa, można pokazać, jak Gluck połączył kluczowe założenia swojej reformy opery z tradycją lieto fine, do której byli przywiązani widzowie w Paryżu i Wiedniu. Estetyka "Iphigénie en Tauride" zdobyła także uznanie wśród przedstawicieli pokolenia Sturm und Drang.
The convention of the happy ending in opera librettos, which had reigned supreme virtually since the beginnings of the genre until the rise of grand opera, was a result of theoretical reflection as much as of the preferences of the audiences. There was virtually no story (the most popular Biblical, mythological, historical and literary motifs included) that a skillful librettist could not conclude with an elegant lieto fine. Christoph Willibald Gluck composed two operas about Agamemnon’s daughter as the main heroine, i.e. Iphigénie en Aulide (1774) and Iphigénie en Tauride (1779). Both were premiered by the Parisian Académie Royale de Musique. Through references to the successive stage embodiments of Iphigenia (by Euripides, Racine, Du Roullet, Guillard) and taking into account the operatic context of earlier works by Jommelli, Traetta, Campra, and Desmarets, we can see how Gluck combined the key premises of his opera reform with the tradition of lieto fine, which the audiences of Paris and Vienna had come to expect. The aesthetic of Iphigénie en Tauride garnered much praise from representatives of the Sturm und Drang generation as well.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 194-208
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opera – Pop – Kultura: Wprowadzenie
Opera – Pop – Culture: Introduction
Autorzy:
Lisiecka, Katarzyna
Regiewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430932.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
opera
popular culture
kultura popularna
Opis:
Wprowadzenie do bloku tematycznego poświęconego relacji między operą a kulturą popularną.
Introduction to essay cluster Opera - Pop - Culture.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 2; 11-14
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Houses for Music in the Urban Fabric
Budynki dla muzyki w tkance miejskiej
Autorzy:
Kanior, Tomasz
Jakub, Świerzawski
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034280.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
acoustics
concert halls
opera house
philharmonic
public space
akustyka
filharmonia
opera
przestrzeń publiczna
sale koncertowe
Opis:
The article describes chosen design aspects of prominent buildings that serve for performing and listening to music and that become part of the urban public space. The space for the audience surrounding a concert hall has the characteristics of a public space. In recent years this has become very important. The article focuses on three examples from to show how the quality of the design of the building and its concert hall make the building attract people and gain the status of a public space.
Artykuł nakreśla wybrane aspekty kształtowania ważnych obiektów, które służą muzyce, jej wykonywaniu i słuchaniu i które stają się częścią miejskiej przestrzeni publicznej. Przestrzeń dla publiczności wokół sali koncertowej posiada cechy przestrzeni publicznej, która w realizacjach ostatnich lat nabiera dużego znaczenia. W artykule skupiono się na trzech przykładach, by pokazać jak jakość ukształtowania obiektu i jego sali koncertowej sprawiają, że budynek przyciąga ludzi i zyskuje rangę przestrzeni publicznej.
Źródło:
Przestrzeń i Forma; 2021, 46; 69-86
1895-3247
2391-7725
Pojawia się w:
Przestrzeń i Forma
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Melpomeny podrzucone dziecię” oraz „grand monstre”: Porównanie dramatycznej architektoniki dzieł Wojciecha Bogusławskiego «Herminia, czyli Amazonki» oraz «Izkahar, król Guaxary»
'Melpomene’s Abandoned Babe' or 'a Grand Monstre': A Comparison of the Dramatic Architectures of «Herminia, czyli Amazonki» and «Izkahar, Król Guaxary» by Wojciech Bogusławski
Autorzy:
Stachuła, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520639.pdf
Data publikacji:
2017-10-15
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Wojciech Bogusławski
libretto
melodramat
opera
melodrama
Opis:
Tekst jest próbą nowego ujęcia problematyki dotyczącej twórczości dramatyczno-muzycznej Wojciecha Bogusławskiego, poprzez wprowadzenie jej w obszar badań operologicznych. W artykule analizowane są wzajemne relacje libretta operowego i melodramatu w twórczości ojca polskiego teatru. Obierając za punkt wyjścia tezę Alberta Giera o paradygmatycznym kształcie libretta operowego i tzw. dramatu otwartego, zastosowano metodę krzyżowej weryfikacji hipotez, która służy uwypukleniu zacierania się granic gatunkowych obu form dramatycznych. Libretto Herminii, czyli amazonek zostaje oświetlone rozważaniami z zakresu poetyki melodramatu, zaś Izkahar, król Guaxary interpretowany jest w perspektywie rozważań librettologicznych. Wyniki prowadzonych badań wskazują na daleko idące podobieństwa obu form dramatycznych na płaszczyźnie strukturalno-ideowej (muzyczność obu form dramatycznych, mozaikowość czasoprzestrzenna, tableau vivant, silna polaryzacja sfer dobra i zła, skutkująca ich personalizacją, modus melodramatyczny, hiperbolizacja stanów emocjonalnych, nadmierna afektacja, lieto fine, pierwowzór epicki, konstruowanie scen zbiorowych, operowanie zbiorowością na scenie), a także filozoficzno-antropologicznej (rozpad paradygmatu klasycznego, „biedermeierowski tragizm”,  zanegowanie opozycji zewnętrzne – wewnętrzne, problematyka teodycei).
The text approaches the problems of music-dramatic work of Wojciech Bogusławski in a new way by examining it from the standpoint of opera studies. The article analyses relations between opera libretto and melodrama in the work of the father of the Polish theater. By taking Albert Gier’s thesis about the paradigmatic shape of the opera libretto and the so-called open drama as its starting point, the article applies the method of hypothesis cross-validation to emphasise blurriness of generic boundaries of the two dramatic forms. New light is shed on the libretto of Herminia, czyli amazonki [Herminia, or the Amazons] as it is considered from the point of view of melodrama poetics, whereas Izkahar, król Guaxary [Izkahar, the King of Guaxara] is examined from the perspective of libretto studies. The results of the study thus conducted indicate strong similarities between the two dramatic forms at the level of structure and ideas (musicality of both dramatic forms, the mosaic-like quality of the space and time, tableaux vivant, strongly hyperbolised emotional states, high affectation, lieto fine, the use of an epic prototype, a preference for composing group scenes and deploying crowds on the stage) as well as at the philosophical and anthropological level (the collapse of the classical paradigm, the “Biedermeier tragedy” quality, negation of the internal/external opposition, the problematics of theodicy).
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2017, 66, 3; 16-42
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 16-30 z 173

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies