Temat: catholic church - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1051.

Tytuł:: Konstytucyjny wyraz zasady niezależności państwa i związków wyznaniowych
The Constitutional Expression of the Principle of Independence of the State and Religious Associations
Autorzy:: Borecki, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2074781.pdf
Data publikacji:: 2022-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: independence of the state and the church
sovereignty
constitution
religious freedom
catholic social teaching
niezależność państwa i kościoła
suwerenność
konstytucja
wolność religijna
katolicka nauka społeczna
Opis:: The aim of the study is to specify and analyze the expression of the principle of independence of the state and religious associations in contemporary constitutions. This is preceded by an attempt to establish the ideological roots of the principle of independence of the above-mentioned entities. Primarily, the formal-dogmatic and legal-comparative methods were used. The historical and legal method was used as a subsidiary. The texts of all binding constitutions were analyzed in terms of the articulation of the aforementioned principle of religious relations. The principle of independence of the state and religious associations is one of the main normative directives of religious relations in contemporary Poland. It has ideological roots not only in Catholic social teaching, but also in the liberal doctrine. Since the end of the 20th century, it has found a permanent place in the constitutionalism of a number of European secular (non-religious) states and some Latin American states.
Celem pracy jest wyszczególnienie oraz analiza wyrażenia zasady niezależności państwa i związków wyznaniowych we współczesnych konstytucjach. Poprzedza to próba ustalenia ideowych korzenie zasady niezależności wymienionych podmiotów. Posłużono się przede wszystkim metodą formalno-dogmatyczną oraz prawno-porównawczą. Subsydiarnie zastosowano metodę historyczno-prawną. Dokonano analizy tekstów wszystkich obowiązujących konstytucji pod kontem artykulacji wspomnianej zasady stosunków wyznaniowych. Zasada niezależności państwa i związków wyznaniowych jest jedną z głównych normatywnych dyrektyw stosunków wyznaniowych we współczesnej Polsce. Posiada ona ideowe korzenie nie tylko w katolickiej nauce społecznej, ale także w doktrynie liberalnej. Znalazła od schyłku XX w. trwałe miejsce w konstytucjonalizmie szeregu europejskich państw świeckich (awyznaniowych) oraz niektórych państw latynoamerykańskich.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 3(67); 201-211
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1052.

Tytuł:: Sprawiedliwość społeczna w poglądach Antoniego Szymańskiego
Autorzy:: Potrzeszcz, Jadwiga
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2049877.pdf
Data publikacji:: 2022-03-24
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: katolicka nauka społeczna
polityka społeczna
sprawiedliwość
sprawiedliwość legalna
zakon przyrodzony
Catholic social teaching (social doctrine of the Church)
social policy
justice
legal justice
social justice
natural law
Opis:: W kontekście istniejących współcześnie trudności z określeniem, czym jest sprawiedliwość społeczna, poglądy Antoniego Szymańskiego zdaniem autorki rzucają światło na istotę problemu i przynoszą jego rozwiązanie. Niesłusznie pozostają one obecnie w całkowitym zapomnieniu. Celem artykułu jest dokonanie krytycznej analizy dzieł Antoniego Szymańskiego oraz zrekonstruowanie jego poglądów na temat sprawiedliwości społecznej. Analiza dzieł Antoniego Szymańskiego została przeprowadzona w kontekście encykliki Quadragesimo anno.
Taking into account the contemporary difficulties in determining the concept of social justice the views of Antoni Szymański cast light on the essence of those issues and seem to provide solutions to those unanswered questions. Unfortunately, they remain completely forgotten nowadays. The purpose of this study is to provide a critical analysis of Antoni Szymański’s works and to reconstruct his views on social justice.
Źródło:: Studia Prawnicze KUL; 2022, 1; 223-245
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:: Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1053.

Tytuł:: Inwentarz parafii Świętego Michała Archanioła w Iwieńcu z 1939 roku
THE INVENTORY OF THE PARISH OF SAINT MICHAEL THE ARCHANGEL IN IWIENIEC OF 1939
Autorzy:: Żurek, Waldemar Witold
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/490112.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:: the history of the Church in Poland
the history of Borderlands
Roman Catholic parishes in the East
historia Kościoła w Polsce
historia Kresów
rzymskokatolickie parafie na Wschodzie
Opis:: On the basis of the inventory of April 1939, prepared by Rev. Wincenty Franckiewicz, who gave St. Michael the Archangel’s parish church in Iwieniec to his successor Hilary Pracz – Franciscan, we gain information on a brief history of the baroque church and the Franciscan monastery in the borderlands town of Iwieniec. On this occasion, we also learn about the history of the first Roman Catholic parish of the Holy Trinity in Iwieniec, dating back to the mid-sixteenth century. After the Partitions of Poland, Tsarist Russia held dominion over these areas, and Catholic parishes in these areas were often dissolved due to repression after uprisings. Such a fate befell the parishes and churches of Iwieniec, and they were given to the Orthodox Church by the decision of the tsarist government. Only after the First World War, when Poland regained independence, the church in Iwieniec was restored to Roman Catholics. The inventory of the parish of Iwieniec presents the condition of the parish, including pastoral work, church property, the condition of religious buildings and outbuildings, the parish archive, and the activity of the parish office.
Źródło:: Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2014, 21; 503-531
1234-8880
Pojawia się w:: Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1054.

Tytuł:: "Fides quaerens dialogum". Prymat biskupa Rzymu w dialogu z Kościołami Wschodu
"Fides quaerens dialogum". The Primacy of the Bishop of Rome in the Dialogue with the Churches of East
Autorzy:: Rabczyński, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1050718.pdf
Data publikacji:: 2020-02-27
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: prymat biskupa Rzymu
jedność Kościoła
dialog ekumeniczny
dialog z Kościołami Wschodu
dialog rzymskokatolicko-prawosławny
synodalność Kościoła
primacy of the Bishop of Rome
unity of the Church
ecumenical dialogue
dialogue with Eastern Churches
Roman Catholic-Orthodox dialogue
synodality of the Church
Opis:: Sobór Watykański II otworzył nową perspektywę dialogu ekumenicznego z Kościołami Wschodu niebędącymi w pełnej jedności z Kościołem Rzymskokatolickim. Zagadnienie prymatu biskupa Rzymu jawi się jako ważny temat tego dialogu na płaszczyźnie teologicznej. Problematykę prymacjalną należy rozpatrywać, odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa. Od 1980 roku można mówić o instytucjonalnym dialogu teologicznym rzymskokatolicko-prawosławnym na forum światowym. Jego owocem są przygotowane w komisjach mieszanych i wspólnie przyjęte dokumenty. Urząd następcy Piotra kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa. Prymat biskupa Rzymu jest posługą jedności i polega przede wszystkim na trosce następcy Piotra o komunię wszystkich Kościołów partykularnych (lokalnych). W Kościele Rzymskokatolickim podkreśla się, że realizacja wskazanego celu wymaga, aby łączył się on z autorytetem i konkretną władzą. Nie może on być jedynie prymatem honorowym, pozbawionym jurysdykcji. Kościoły wschodnie pojmują prymat biskupa Rzymu jako pierwszeństwo honorowe, a nie jurysdykcyjne. Następca Piotra jest primus inter pares, pierwszym w gronie równych mu patriarchów. Widać tu wyraźnie supremację soborowości (synodalności) nad urzędem papieża. Współczesne dowartościowanie kolegialności i synodalności w rzymskokatolickich wypowiedziach magisterialnych oraz badania teologów nad ich implikacjami mogą stać się nowym impulsem w dialogu ekumenicznym z Kościołami Wschodu.
The Second Vatican Council created a new perspective for the ecumenical dialogue with the Eastern Churches which are not in full unity with the Roman Catholic Church. The notion of the primacy of the Bishop of Rome is an important theological issue within this dialogue. The subject of primacy ought to be considered with reference to the mystery of the Church established by Jesus Christ. Since 1980 it is possible to speak of an institutionalizeddialogue between the Roman Catholic and the Orthodox Church on world stage. It results in the documents prepared by mixed committees and jointly accepted. The office of St. Peter’s Successor has been shaped throughout centuries and developing alongside the whole community of those who believe in Jesus Christ. The primacy of the Bishop of Rome is a service of togetherness and shows above all St. Peter’s Successor’s concern for the communion of all particular (local) Churches. The Roman Catholic Church emphasizes that the realization of the indicated task requires an authority and exact knowledge. It cannot be merely an honorary primacy devoid of jurisdiction. The Eastern Churches see the primacy of the Bishop of Rome as an honorary, and not jurisdictional, precedence. St. Peter’s Successor is primus inter pares, the first among equal patriarchs. What is clearly visible here is the supremacy of the Vatican Council (synodality) over the office of the Pope. The contemporary appreciation of collegiality and synodality in the statements from the Roman Catholic magistrates and theologians’ research on their implications may become a new impulse in the ecumenical dialogue with the Churches of the East.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 165-185
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1055.

Tytuł:: Die Katholische Fu-Jen-Universität in Peking im Dienst der Evangelisierung
Katolicki uniwersytet Fu Jen w Pekinie w służbie ewangelizacji
Catholic University Fu Jen in Peking Serving Evangelisation
Autorzy:: Rivinius, Karl Josef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480388.pdf
Data publikacji:: 2014-06-01
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: historia misji katolickich
Kościół w Chinach
werbiści w Chinach
Uniwersytet Fu-Jen
Monumenta Serica
inkulturacja
history of Catholic missions
Church in China
SVDs in China
Fu Jen University
inculturation
Opis:: Artykuł K.J. Riviniusa dotyczy utworzenia i rozwoju chrześcijańskich misji w Chinach (XVI wiek), a szczególnie roli, jaką odegrał Uniwersytet Fu-Jen (od 1933 uczelnia werbistowska). We wstępie autor zawarł krótki rys historyczny działalności misyjnej podjętej w Państwie Środka przez jezuitów (M. Ricci), którzy od samego początku wyznawali zasadę, że wiarę przekazywać należy szerząc szeroko rozumianą kulturę. Celem tego typu zabiegów miało być ukazanie wyższości chrześcijaństwa nad rodzimymi religiami. W tym czasie wzrost zainteresowania Chinami w Europie doprowadził do swoistej wymiany kulturowej: misjonarze nieśli Chińczykom chrześcijaństwo, a sprawozdania z ich działalności (opisy kraju, ludzi i ich zwyczajów), znalazły odzwierciedlenie w dziełach wybitnych twórców Oświecenia. Kres tej wymiany przyniosła tzw. wojna opiumowa (1840-1842). Od czasu jej zakończenia, ta pierwotnie wszechstronna wymiana nabrała zabarwienia komercjalnego. Kupcy upowszechniali negatywny obraz Chin. W tym duchu i Kościół przyczynił się do upowszechniania w Chinach zachodniej kultury i nauki (głównie filozofii i socjologii); protestanckie placówki misyjne podjęły krytykę konfucjanizmu, proponując w zamian zachodni pragmatyzm. Po Powstaniu Bokserów zwrócono szczególną uwagę na zacofanie Chin w porównaniu np. z Japonią, która uległa wtedy procesowi europeizacji. Zainicjowano tzw. „Reformę 100 dni”. Potrzebę nowoczesnego wykształcenia pomagały zaspokoić misje protestanckie i katolickie; chciały wpłynąć na rozwój Chin poprzez absolwentów swych szkół. Sytuacja ta okazała się korzystna do powstania pierwszego w Chinach katolickiego uniwersytetu. Vincent Ying Lien Chih (1867-1926), zaangażowany katolik, zwrócił się z petycją do papieża Piusa X (1835-1914) z prośbą o wyrażenie zgody na utworzenie katolickiego uniwersytetu, który byłby dostępny i dla katolików i dla niechrześcijan. Początkowo brak było oddźwięku ze strony Stolicy Apostolskiej, co było spowodowane niekorzystną sytuacją polityczną (I wojna światowa). Po zakończeniu wojny papież Benedykt XV – w porozumieniu z wizytatorem apostolskim Jean-Baptiste Budes de Guébriant – podjął to zagadnienie w encyklice misyjnej Maximum illud, gdzie wyraził również ubolewanie z powodu braku w Chinach uczelni katolickich. Utworzenie uniwersytetu powierzono amerykańskim benedyktynom; jego pierwszym rektorem miał zostać George Barry O’Toole, a Vincent Ying Lien Chih – jego prezydentem. Dnia 1 października 1925 roku otwarta została „Akademia Studiów Chińskich” – MacManus- Academie, która okazała się de facto pierwszym etapem powstania uniwersytetu. Po jej rozbudowie powstało więcej wydziałów. W roku 1931 uczelnia została oficjalnie uznana przez państwo. W 1938 utworzono w niej „oddział” dla kobiet – do tej inicjatywy przyłączyły się Siostry Służebnice Ducha Świętego. Rozbudowie uczelni i powiększaniu wykładanych tam dyscyplin (teologia, filozofia, studia chińskie, sztuki wyzwolone i literatura, nauki przyrodnicze) sprzyjała wtedy korzystna sytuacja polityczna; Chiny miały dobre relacje ze Stolicą Apostolską. W tych też latach nadano uczelni nazwę Fu Jen Da Xue (Uniwersytet Fu Jen). Później uczelnia borykała się z wieloma trudnościami – głównie natury finansowej, co miało związek ze światowym kryzysem gospodarczym lat trzydziestych. W roku 1933 nastąpiła zmiana kierownictwa: papież Pius XI przekazał Uniwersytet Zgromadzeniu Słowa Bożego. Przełożonym Generalnym Zgromadzenia był wówczas Józef Grendel. Dwa lata po przejęciu uniwersytetu przez werbistów zaczął się ukazywać biuletyn „Monumenta Serica” (Magazyn Studiów Orientalnych); wcześniej wydawano „Biuletyn Katolickiego Uniwersytetu w Pekinie”. Wspomniane biuletyny rozpowszechniały osiągnięcia duszpasterskie misjonarzy oraz ich odkrycia naukowe w zakresie etnologii. Wydawanie tych publikacji świadczyło również o wysokim poziomie Uniwersytetu Fu Jen. Różne były koleje losu pisma „Monumenta Serica”. Przed przejęciem władzy przez komunistów (1949) redakcję pisma i bibliotekę zdołano przenieść najpierw do Japonii, a potem – przez USA – do Sankt Augustin w Niemczech (1972). Oprócz biuletynów Werbiści zamierzali wydać również encyklopedię katolicką z myślą o elitach chińskich. Dla wyjaśnienia chrześcijańskiej doktryny wiary posłużono się elementami myśli chińskiej. Wielki wpływ na rozwój misyjnej działalności w Chinach miała wizyta Wilhelma Schmidta w Państwie Środka w 1935 roku. Dokonał on oceny sytuacji na Uniwersytecie Fu Jen. Postanowił zaprosić do współpracy młodych chińskich naukowców. Chciał w ten sposób zaradzić problemowi słabego przygotowania językowego i kulturowego misjonarzy europejskich i amerykańskich, oraz podnieść poziom wykształcenia kleru rodzimego. Wilhelm Schmidt nierzadko spotykał się z brakiem zrozumienia i krytyką swoich poglądów – nie wszystkie jego plany udało się zrealizować. Rok 1949 oznacza koniec działalności Uniwersytetu Fu Jen, z powodu przejęcia władzy w Chinach przez komunistów. Do tego momentu zdołano jednak wykształcić 13 tysięcy młodych ludzi, którzy uzyskali stopień uniwersytecki. W roku 1961 podjęto plan przeniesienia uczelni na Tajwan. Oficjalne otwarcie nowej placówki nastąpiło w 1963 roku. Prowadzona jest ona wspólnie przez jezuitów, werbistów i Diecezję Taipei. Uczelnia otwarta jest również studentów z Chin kontynentalnych.
The article by K.J. Rivinius concerns the foundation and development of the Christian mission in China (16th century), its determining factors which influenced their spread and activity, and especially the role that was played by Fu Jen University. In the introductory remarks, the author gives a brief history of the mission work undertaken in China by the Jesuits (M. Ricci), who – from the very beginning – followed the principle that faith should be conveyed alongside with general knowledge. The aim of such procedures was to prove the superiority of Christianity to the native world of religious thought. At that time, Europe became increasingly interested in China and kind of cultural exchange – missionaries offered Christian faith to the Chinese, and their reports about their missionary activities, descriptions of the land and its people were reflected in the works of the outstanding writers of the Enlightment. The so-called Opium War (1840-1842) put an end to that exchange. Since it was over, the originally fruitful and interesting exchange had acquired a rather commercial character. Merchants spread a rather negative image of China. In that spirit, also the Church contributed a lot to spreading western culture and science in China (mainly philosophy and sociology); protestant mission posts undertook criticism of Confucianism, suggesting its replacement with western pragmatism and practical attitude. As a result of the Boxers’ Uprising a particular attention was paid to China’ backwardness in comparison to Japan for instance, which – at that time – was influenced to a high extent by European culture and way of life. The so-called “100 Day-Reform” was initiated. The whole country felt the need of modern education, which was satisfied by protestant and catholic missions. They attempted to exert influence on China by means of higher schools’ graduates’ activities. All that created an appropriate atmosphere for the foundation of China’s first catholic university. Vincent Ying Lien Chih (1867-1962), a dedicated Catholic, turned to Pope Pius X (1835-1914) with a petition to consent to establishing a Catholic university, which both Catholics and non-Christians would be granted an access to. In the beginning, there was no reaction to this proposal on the part of the Holy See, which was apparently caused by an inconvenient political situation (the World War I); only after it had been ended, Pope Benedict XV, in agreement with the apostolic visitator Jean-Baptiste Budes de Guebriant, focused on that issue in his mission encyclical Maximum illud. He also expressed a conviction that China desperately needs Catholic schools; he expressed his concern as well. Establishing a university was entrusted to American Benedictines, George Barry O’Toole was to become its first rector, and Vincent Ying Lien Chih – its president. On October 1, 1925, the “Academy of Chinese Studies” – MacManus – was solemnly inaugurated, a school which was supposed to be a kind of preparatory stage of the new university. Later it was developed, new faculties were added, until, in 1931, it was officially recognised by the state. In 1938, a faculty for women was established; it was then that the Sisters Servants of the Holy Spirit joined the University. The political situation at that time was quite convenient as to foster a further development of the University and broadening its didactic sector that gradually embraced more and more teaching disciplines, such as theology, philosophy, Chinese studies, liberal arts and literature, sciences – China maintained good relations with the Holy See. At that time the school got its official name Fu Jen Da Xue (Fu Jen University). The further period was characterised by many difficulties of mainly financial nature which was connected with the world economic crisis at the beginning of the thirties. In 1933, the management of the University was passed over to the Society of the Divine Word by Pope Pius XI. Joseph Grendel was the SVD Superior General by then. Although there were quite a few personal problems and tensions, the school was undergoing continuous development. Two years after, it had been taken over by the SVD, the bulletin „Monumenta Serica” started to be published (Magazine of Oriental Studies); earlier, it was preceded by the “Peking Catholic University Bulletin.” The aim of the missionaries involved in initiating both the bulletins was to combine the missionary activities with ethnological and cultural research. Publishing those two periodicals was a proof of the Fu Jen University’s high level. The bulletin „Monumenta Serica” had to undergo all kinds of vicissitudes – before the communists seized power in 1949, the publishing house and library had been transferred to Japan first, and later, via the USA, to Sankt Augustin in Germany (1972). Apart from the bulletins mentioned above, the SVDs wanted to publish a Catholic encyclopedia as well, wishing to serve the needs of educated people in China. To better explain the Christian doctrine of faith, some suitable elements of the Chinese religious thought were used in order to reach that goal. A considerable influence on the development of the mission activities in China was exerted by Wilhelm Schmidt, who arrived here in 1935. He assessed the situation in Fu Jen University. He hoped to attract young Chinese scholars to cooperation. It was supposed to help face challenges as miserable linguistic and cultural preparation of European and American missionaries, as well as the rather low level of the native Chinese clergy. Wilhelm Schmidt often met with strong criticism and misunderstanding of his attempts which is why only a part of them could be put into practice. The year 1949 marks the end of Fu Jen University’s activity in connection with the seize of power by the communists. Up till that moment, however, some 13,000 young people managed to graduate from the University and get a degree. In 1961, it was decided to continue University educational activity in Taiwan. The official opening of the new school took place in 1963. It is being run commonly by Jesuits, SVDs and the Taipei Diocese. Students from the Mainland China are also granted access.
Źródło:: Nurt SVD; 2014, 1; 122-160
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1056.

Tytuł:: Geneza parafii rzymsko-katolickiej pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Korony Polskiej w Baranowiczach
The genesis of the construction of the Roman Catholic Church dedicated to Our Lady Queen of the Polish Crown in Baranowicze
Autorzy:: Żurek, Waldemar Witold
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1022519.pdf
Data publikacji:: 2015-12-16
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Baranowicze Poleskie
historia Kościoła na Kresach Wschodnich
katolicka parafia w Baranowiczach Poleskich
the history of the Church in the Polish Eastern Borderlands
Roman Catholic parishes in Baranowicze Poleskie
Opis:: In 1928, society of the thriving borderland city of Baranowicze Poleskie launched a commendable initiative, the aim of which was to create another pastoral centre in that city for the local faithful of the Roman Rite. Those initiatives were made with great care for the spiritual good of the local faithful. The Executive Committee of the Church Construction appointed for that purpose in Baranowicze, then renamed the Citizens’ Committee of the Church Construction, did not take account of church law and practice in its structure. With a lay person being in charge, it did not receive approval of the ordinary of the Diocese of Pińsk, and thus efforts to build a church could not be carried out in accordance with expectations. It was not until 1934- when the parish priest and dean of Baranowicze, Rev. Jan Borysiuk, became the president of the Committee, that the relations with the diocesan ecclesiastical authority were normalised-that authority was the one which took decisions regarding the ongoing construction work in the new pastoral centre in Baranowicze. Long-term efforts on the creation of a new parish in that town resulted in erection- on 23 January 1937- the parish dedicated to Our Lady Queen of the Polish Crown and the appointment of its first parish priest Rev.Antoni Kohutnicki.
Źródło:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2015, 104; 363-394
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1057.

Tytuł:: Fundamental Rights—Comparison of the Approaches in the Canon Law and in the Civil Law
Leggi fondamentali: confronto di prospettive del diritto canonico e del diritto civile
Lois fondamentales : les perspectives du droit canonique et celles du droit civil à comparer
Autorzy:: Přibyl, Stanislav
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1035641.pdf
Data publikacji:: 2020-12-18
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Church law
civil law
natural law
human rights
fundamental rights and freedoms
duties and rights of the faithful
constitution
the Code of Canon Law
salvation
law
law making
Christians
Catholic Church
rule of law
diritto ecclesiastico
diritto civile
diritto naturale
diritti umani
diritti e libertà
fondamentali
obblighi e diritti dei fedeli
costituzione
codice di diritto
canonico
salvezza
diritto
processo legislativo
cristiani
chiesa cattolica
stato
di diritto
droit ecclésial
droit civil
droit naturel
droits de l’homme
droits et libertés fondamentaux
obligations et droits des fidèles
code de droit canonique
salut
droit
élaboration des lois
chrétiens
église catholique
état de droit
Opis:: The Code of Canon Law of 1983 came up with a list of obligations and duties of the Catholic faithful. This list is analogical to those of the charters of fundamental rights and freedoms found in the documents of international law and in the constitutions of democratic countries. the inspiration of church law by civilian law was a reality from the very beginnings of the development of Canon Law: first by Roman Law, in the modern world by complex codifications of civil law, and after Vatican II also the idea of universal human rights. The specifics of the Catholic Church in relation to a democratic state is the incorporation of the subject of law into the Church through baptism which brings, above all, duties and obligations. Thus the catalogue which may now be seen in the Code contains first and foremost a list of duties, not rights, which are not stressed in the modern state. In fact, the modern state has very few demands; often just the payment of taxes and compulsory school attendance. The article deals with the individual obligations and rights found in the Code of Canon Law and compares them with their analogies in constitutions. The concept of civil and canonical norms tends to get closer primarily in the case of inspiration by natural law, whereas the obligations of the faithful represent a specifically ecclesiastical goals, for which no analogy in civil law can be found. After all, the supreme law of the Church is the salvation of souls, indeed, the state does not have such a supernatural goal.
Il Codice di Diritto Canonico del 1983 ha introdotto un elenco di doveri e diritti dei fedeli laici. È analogo agli elenchi caratteristici dei diritti e delle libertà fondamentali contenuti nei documenti di diritto internazionale e nelle costituzioni dei paesi democratici. L’ispirazione della Chiesa al diritto civile è stata una realtà sin dall’inizio del diritto canonico: prima attraverso il diritto romano, poi, nel mondo moderno, attraverso complesse codificazioni del diritto civile, e dopo il Concilio Vaticano II, attraverso le idee dei diritti umani universali. Una caratteristica specifica della Chiesa cattolica rispetto a uno Stato democratico è l’incorporazione del soggetto di diritto nella Chiesa attraverso il battesimo, ciò che porta con sé tutti i diritti e gli obblighi. In questo modo, il catalogo dei diritti e degli obblighi, che ora esiste nel codice, include principalmente un elenco di questi ultimi. I diritti sono invece messi in evidenza dallo Stato moderno. In effetti, lo Stato moderno impone pochi obblighi ai suoi cittadini; spesso si tratta solo di pagare le tasse e di obbedire alla costrizione dell’istruzione obbligatoria. Il presente articolo tratta dei singoli obblighi e diritti contenuti nel Codice di Diritto Canonico e li confronta con i corrispondenti obblighi e diritti contenuti nelle costituzioni. Il concetto di norme civili e canoniche è simile, soprattutto se ispirato alla legge naturale. I doveri dei fedeli, invece, rappresentano fini ecclesiastici specifici, e in questo caso è difficile stabilire un’analogia con il diritto civile. Soprattutto, la legge suprema della Chiesa è la salvezza delle anime, e lo Stato non ha un obiettivo così soprannaturale.
Le Code de droit canonique de 1983 a dressé une liste de devoirs et de droits propres aux fidèles laïcs. Elle est analogue aux listes de droits et libertés fondamentaux contenus dans les documents de droit international et dans les constitutions des pays démocratiques. Le fait que l’Église se soit inspirée du droit civil est une réalité qui remonte aux origines du droit canonique : tout d’abord à travers le droit romain, puis, dans le monde moderne, à travers des codifications complexes du droit civil, et après le Concile Vatican II, à travers les idées de droits humains universels. Une caractéristique spécifique de l’Église catholique par rapport à l’État démocratique est l’incorporation du sujet de droit dans l’Église par le baptême, qui entraîne tous un ensemble de droits et obligations. De cette manière, ce catalogue des droits et obligations qui existe désormais dans le code comprend principalement la liste de ces dernières. Ce sont au contraire les droits qui sont mis en évidence par l’État moderne. En fait, l’État moderne impose peu d’obligations à ses citoyens; souvent, il ne s’agit que de payer ses impôts et de suivre l’enseignement obligatoire. L’article traite des obligations et droits individuels contenus dans le Code du droit canon et les compare aux obligations et droits correspondants contenus dans les constitutions. Les concepts de normes civiles et de normes canoniques sont comparables, notamment parce que toutes deux s’inspirent du droit naturel. Les devoirs des fidèles, en revanche, représentent un objectif spécifique de l’Église et, dans ce cas, il est difficile d’établir une analogie avec le droit civil. Par-dessus tout, la loi majeure de l’Église reste le salut des âmes, alors que l’État ne poursuit pas un but surnaturel de ce type.
Źródło:: Philosophy and Canon Law; 2020, 6; 73-95
2450-4955
2451-2141
Pojawia się w:: Philosophy and Canon Law
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1058.

Tytuł:: Motywy religijne w poezji ks. Józefa Janiszewskiego (1880-1940) z okresu bukowińskiego (1908-1919)
Religious Motifs in Fr. Joseph Janiszewski’s Poetry (1880-1940) of the Bukovinian Period (1908-1919)
Религиозные мотивы в поэзии Юзефа Янишевского (1880-1940) буковин- ского периода (1908-1919)
Autorzy:: Bujak, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/440932.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:: Bukowina
Janiszewski Józef
ksiądz (1880-1940)
Kościół rzymskokatolicki na Bukowinie
poezja patriotyczna
poezja polska
poezja religijna
Polacy na Bukowinie
prasa polska XIX i XX w.
ruch abstynencki
Bukovina
Fr. Joseph Janishevski (1880-1940)
Roman-catholic Church in Bukovina
patriotic poetry
Polish poetry
religious poetry
Poles in Bukovina
Polish press 19th and 20thc.
abstinent movement
Буковина
ксёндз Юзеф Янишевский (1880 1940)
римско-католическая церковь на Буковине
патриотическая поэзия
польская поэзия
религиозная поэзия
поляки на Буковине
польская пресса XIX и начала XX века
абстинентское движение
Opis:: Jak dotąd nikt nie zajmował się badaniem dorobku duszpasterskiego, społecznego i pisarskiego ks. Józefa Janiszewskiego (1880-1940) na Bukowinie. Artykuł powstał przy pomocy metodologii historycznoliterackiej (historiograficzna analiza dokumentu literackiego). Niniejsze opracowanie jest pierwszą próbą zwrócenia uwagi na człowieka i jego poezję ubogacającą ducha religijnego, zachęcającą do kształcenia, unikania nałogów, wyzwolenia się z nich, nadto do wytrwałej, zbiorowej pracy dla wzmocnienia patriotyzmu i walki o niepodległość Polski. Działalność oraz twórczość literacka tego wzorowego kapłana polskiego były m.in. powodem osadzenia go w niemieckim obozie koncentracyjnym oraz męczeńskiej śmierci podczas II wojny (zginął z rąk hitlerowskich Niemców w 1940 r.). Poezja ks. J. Janiszewskiego może być pomocna w kształtowaniu osobowości współczesnych kapłanów oraz świeckich Polaków. Ksiądz-poeta może służyć za wzór wychowawczy do naśladowania w trudnym XXI wieku. Artykuł niniejszy, mający charakter obszerniejszej rozprawy, jest istotnym przyczynkiem do dziejów literatu-ry polskiej istotnie rozszerzającym źródłową wiedzę o zapomnianych dokonaniach literackich księdza J. Janiszewskiego. Powołanie kapłańskie złączone z potrzebą uczestnictwa w życiu zbiorowości religijnej i narodowej zaowocowało kazaniami, popularnymi odczytami, publicystyką prasową oraz twórczością poetycką ze znamiennym dydaktyzmem adresowanym przede wszystkim do ludu polskiego, żyjącego w nędzy duchowej, intelektualnej, politycznej i materialnej. Niektóre cechy tej poezji zaprezentowano na wybranych przykładach, które dowodzą, że ks. Józef Janiszewski był utalentowanym i pracującym nad swoim warsztatem poetą. Mimo rozlicznych, absorbujących zajęć duszpasterskich i społecznych, zdołał stworzyć przynajmniej kilkadziesiąt udanych, zróżnicowanych tematycznie, formalnie i wersyfikacyjnie utworów wierszowanych. Znaczna część tych poezji nosiła cechy tzw. kontrafaktury, tj. skomponowana była rytmicznie do rytmów znanych już melodii, przez co nadawała się do śpiewu jako hymny, kolędy, marsze lub inne pieśni. Autor artykułu jako pierwszy w historiografii literatury opisuje sylwetkę ks. J. Janiszewskiego oraz opisuje i ogólnie analizuje jego twórczość literacką (nowość). Autor jako pierwszy z badaczy odkrywa zapomnianego księdza-poetę działającego na Bukowinie na początku XX w. (ziemie na pograniczu obecnej Ukrainy i Rumunii). Do tekstu dodano pierwszy raz publikowaną obszerną bibliografię podmiotową (wykaz dzieł autorskich ks. Janiszewskiego).
Until now nobody yet has studied the pastoral, social and written work of Fr. Joseph Janishevski (1880-1940) of Bukovina. The following article was prepared with the help of the historic-literary method (historiographic analysis of the literary document). This is the first attempt of drawing attention to a man and his poetry enriching the religious spirit and encouraging to education, to avoiding addictions and abandoning them, to persistent community effort for strengthening patriotism and struggle for freedom of Poland. The activity and literary creativity of this eminent Polish priest were among other reasons responsible for his imprisonment and placing him in German concentration camp, which finally led to his martyrdom during the World War II (1940). Poetry of Fr. J. Janishevski may appear helpful in shaping personalities of contemporary priests and lay Poles. A priest-poet may serve as a pedagogic pattern to follow in a difficult 21st century. The present paper, having a form of a larger dissertation, may significantly contribute to the history of Polish literature by broadening essentially the resource knowledge about the forgotten literary work of Fr. J. Janishevski. His priestly vocation together with the need of participation in the religious and national community life flourished in sermons, popular speeches, published pieces and poetic creativity. All were characterized by a significant didactism addressed mainly to Polish folk, existing in spiritual, intellectual, political and material poverty. Some features of this poetry were presented in the selected examples, which prove that Fr. J. Janishevski was a talented poet working on his craft. Apart from his numerous and absorbing pastoral and social dealings, he managed to write at least several dozens smart, various in subject, form and verse pieces of poetry. A major part of this poetry was a kind of contrafacture, i.e. it was composed according the rhythm of well known melodies, so it was ready to be sung as hymns, Christmas carols, marches or other songs. The author of this article is the first in the historiography of literature, who describes the personality of Fr. J. Janishevski and analyses his literary work (novelty). He is also the first to discover the forgotten priest-poet in Bukovina at the earliest of the 20th c. (the area at the frontier of the Ukraine and Romania). The text is supplemented with the first published wide subject bibliography (a list of works by Fr. Janishevski).
До сих пор никто не занимался изучением пастырского, общественного и писательского наследия ксёндза Юзефа Янишевского (1880-1940) на Буко- вине. Автор статьи опирается на историко-литературную методологию (историографический анализ литературного документа). Данное исследова- ние является первой попыткой обратить внимание на этого человека и его обогащённую религиозным духом поэзию – на человека, склонного к совершенствованию, к избеганию дурных привычек, избавлению от них, особенно к длительной, совместной работе по укреплению патриотизма и борьбе за независимость Польши. Деятельность и литературное творчество этого образцового польского священника были, между прочим, причиной заключения его в немецкий концлагерь и мученической смерти во время Второй мировой войны (погиб от рук гитлеровцев в 1940 г.). Поэзия ксёндза Ю. Янишевского может быть полезна в формировании личности священни- ков и польских граждан. Ксёндз-поэт может служить образцом воспитания и примером подражания в трудном ХХI веке. Данная статья имеет характер обширного исследования, является суще- ственным вкладом в изучение польской литературы, расширяющим источ- ники знания о забытых литературных произведениях ксёндза Ю. Янишевского. Священническое призвание в соединении с потребностью участия в жизни религиозной и гражданской общественности засвидетель- ствованы его проповедями, популярными докладами, газетной публицисти- кой, а также поэтическим творчеством с характерным дидактизмом, адресо- ванным прежде всего польскому народу, живущему в духовной, интеллекту- альной, политической и материальной нужде. Некоторые черты этой поэзии представлены в избранных примерах, которые доказывают, что ксёндз Юзеф Янишевский был талантлив и прилежен в работе над своим поэтическим мастерством. Помимо различных всепоглощающих занятий, пастырских и общественных, он смог создать не менее нескольких десятков удачных, тематически и по версификации разнообразных произведений. Значительная часть этих стихов имеет характер так называемой контрафактуры, то есть соответствует ритмам известных мелодий, благодаря чему они могли быть использованы для пения как гимны, марши и иные песни. Автор статьи впервые в истории литературы представляет портрет ксён- дза Ю. Янишевского и общий анализ его литературного творчества (новиз- на). Автор впервые открывает забытого ксёндза-поэта, жившего на Буковине в начале ХХ века (территория на пограничье нынешних Украины и Румы- нии). К тексту статьи прилагается впервые публикующаяся обширная библиография по предмету исследования (список произведений ксёндза Янишевского).
Źródło:: Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 1(5); 135-212
2299-9922
Pojawia się w:: Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1059.

Tytuł:: Parafia katolicka w Ostródzie w XIX i pierwszej połowie XX wieku
Autorzy:: Jodkowski, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/669253.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Catholic diaspora
Bishopric of Culm
Diocese of Warmia
religious buildings
church buildings
East Prussia
West Prussia
diaspora katolicka
diecezja chełmińska
diecezja warmińska
budownictwo sakralne
budownictwo kościelne
Prusy Wschodnie
Prusy Zachodnie
Opis:: The first Mass since the Reformation times was celebrated in Ostróda in 1834. From that time, the rector from Grabowo came to the said town twice a year with pastoral services. Considering the increasing number of worshippers, the authorities of the Bishopric of Culm decided to appoint a permanent priest in Ostróda; this function was assigned to Stephan Keller on 27th September 1853. On 31 May 1855, he founded a private Catholic school, which was given the status of a public school on 2nd October 1860. One of the greatest tasks which awaited the priest of Ostróda was the building of a temple. The project was prepared by Vinzenz Statz, an architect. The foundation stone of the new temple was laid on 28th August 1856. The consecration of the new church took place on 20th December 1857. In 1859, a plot of land was bought; it was meant to be a Catholic cemetery. A full-fledged Catholic parish was founded in Ostróda on 10th February 1860. Eight years later, a presbytery was built, with apartments for the rector and the organist. With regard to the increasing number of worshippers, the temple was extended in 1912-1913. In that time, the nave was elongated by two more spans. A chancel with annexes, pinnacles topping the gables and a tower were built. The project of the works was developed by an architect from Königsberg – Fritz Heitmann. The temple was consecrated on 1st June 1923 by the bishop of Warmia Augustyn Bludau to honour the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary. From December 1922, the parish of Ostróda was connected to the Diocese of Warmia. In 1868, 1143 Catholics belonged to the said institution, in 1900 – 2 105, and in 1938 – 2 780. In the area of the parish, numerous organisations and associations were active, including the Saint Cecilia Association and the Fraternity of the Sacred Heart of Jesus. The 19th century construction of the church together with a parish house and a stable cost 13, 454 thalers, and the 19th century extension of the religious building – over 100,000 marks. The parish was financially supported by the Saint Boniface and Adalbert Association in Pelplin.
Źródło:: Tarnowskie Studia Teologiczne; 2012, 31, 2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:: Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1060.

Tytuł:: Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego wobec wojny Federacji Rosyjskiej w Ukrainie w serwisie Katolickiej Agencji Informacyjnej. Case study
The Ukrainian Orthodox Church of the Moscow Patriarchate towards the war of the Russian Federation in Ukraine on the website of the Catholic Information Agency. Case study
Autorzy:: Kindziuk, Milena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28876516.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:: Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego (UKP PM)
metropolita Onufry
Katolicka Agencja Informacyjna (KAI)
wojna w Ukrainie
Ukrainian Orthodox Church of the Moscow Patriarchate (UOC-MP)
Patriarch Onufriy
Catholic Information Agency
war in Ukraine
Opis:: Celem opracowania jest określenie stanowiska Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego (UKP PM) wobec wojny Federacji Rosyjskiej w Ukrainie na podstawie depesz w serwisie Katolickiej Agencji Informacyjnej (KAI) w pierwszym roku po agresji 24 lutego 2022 r. Badanie ma charakter studium przypadku. Posłużono się metodą badawczą jakościowej analizy zawartości treści oraz metodą analizy dyskursu prasowego. Podjęta analiza dowiodła, że z tekstów opublikowanych w serwisie KAI między 24 lutego 2022 r. a 24 lutego 2023 r. jasno wynika, że faktycznie UKP PM w pierwszym roku wojny nadal stanowił część Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej i w istocie aprobował wyrażane przez nią poparcie dla rosyjskiej agresji i zbrodni dokonywanych w Ukrainie. Przedstawiono dwuznaczne stanowisko i koniunkturalizm Onufrego, zaprezentowano również niejednolitą postawę Soboru UKP PM, a także ukazano dezaprobatę części biskupów i duchownych UKP PM wobec wojny, wskazując rozłam i kryzys tożsamościowy w UKP PM.
The aim of the article is to determine the position of the Ukrainian Orthodox Church of the Moscow Patriarchate (UOC-MP) towards the war of the Russian Federation in Ukraine on the website of the Catholic Information Agency (CIA) in the first year after the aggression on February 24, 2022. The research is a case study. The research method of qualitative content analysis and the press discourse analysis method were used. The analysis undertaken proved that the texts published on the CIA website between February 24, 2022 and February 24, 2023 clearly show that in fact the UOC-MP was still part of the Russian Orthodox Church in the first year of the war and in fact approved its support for Russian aggression and crimes committed in Ukraine. The ambiguous position and opportunism of Patriarch Onufriy were presented, the inconsistent attitude of the Council of the UOC-MP was also presented, and the disapproval of some bishops and clergy of the UOC-MP towards the war was shown, pointing to the split and identity crisis in the UOC-MP.
Źródło:: Społeczeństwo i Polityka; 2023, 2(75); 97-118
1733-8050
Pojawia się w:: Społeczeństwo i Polityka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1061.

Tytuł:: Dęte orkiestry i zespoły w tradycyjnej kulturze Żmudzi, Litwa
Autorzy:: Žarskienė, Rūta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/687302.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:: brass ensembles
brass bands
Samogitia
Grand Duchy of Lithuania
Lituania
church feasts
funerals
Samogitian Calvary
Catholic hymns
orkiestry dęte
zespoły dęte
Żmudź
Wielkie Księstwo Litewskie
Litwa
święta kościelne
pogrzeby
kalwaria żmudzińska
pieśni katolickie
Opis:: In this article, the primary focus is the tradition of brass bands and orchestras in the lifestyles of Samogitia’s towns and villages in the 20th–21st century. This music-making fromLithuania’s western region (Lith. Žemaitija) is no doubt related to the development of Lithuania’s musical culture as a whole. Therefore, on the basis of historical sources, the author briefly covers the development of ensembles in the Grand Duchy of Lithuania. The formation of brass ensembles’ tradition was particularly impacted by the celebrations of Catholic Church holidays and solemn processions (particularly in the 17th–18th century), and later – manor orchestras and music schools (end of the 18th–19th century). It was in Samogitia that music-making with brass instruments thrived until the very beginning of the 21st century. The author, on the basis of data collected mainly during fieldworks, reveals the role of brass bands in this region’s folk piety, family and community customs, this tradition’s changes.
W artykule główny nacisk położono na tradycję zespołów i orkiestr dętych w życiu miast i wiosek Żmudzi w XX i XXI wieku. Muzyka z zachodniego regionu Litwy jest niewątpliwiezwiązana z rozwojem litewskiej kultury muzycznej jako całości. Dlatego też, sięgając do źródeł historycznych, autorka w skrócie opisuje rozwój orkiestr w Wielkim Księstwie Litewskim. Na powstanie tradycji orkiestr dętych szczególnie wpłynęły obchody świąt katolickich i uroczyste procesje (zwłaszcza w XVII I XVIII wieku), później także funkcjonowanie dworskich orkiestr i szkół muzycznych (koniec XVIII I XIX wiek). Na Żmudzi muzyka instrumentów z mosiądzu rozwijała się do samego początku XXI wieku. Autorka, na podstawie danych zebranych głównie podczas prac terenowych, ujawnia rolę orkiestr dętych w religiności ludowej tego regionu, zwyczajerodzinne i wspólnotowe oraz zmiany zachodzące w tradycji.
Źródło:: Łódzkie Studia Etnograficzne; 2018, 57
2450-5544
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Etnograficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1062.

Tytuł:: Statut i regulamin Bractwa św. Anny w Warszawie z 1946 r.
The statute and regulations of St Anne Brotherhood in Warsaw in 1946
Autorzy:: Krucki, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/783955.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: bractwa kościelne
statuty i regulaminy brackie
katolicyzm
August Hlond
bractwo św. Anny
inteligencja katolicka
duszpasterstwo akademickie
church brotherhoods
statutes and regulations of brotherhoods
Catholicism
St Anne Brotherhood
the Catholic intelligentsia
academic chaplaincy
Opis:: Taking over the Archdiocese of Warsaw, joined with the Archdiocese of Gniezno by a personal union, in 1946, Primate August Hlond desired to renew religious and moral life of its faithful (primarily students and people connected with the academic environment) who lived in the war-damaged capital. To achieve this aim he restored St Anne Brotherhood with its tradition dating back to the 16th century and granted it the legal status corresponding with the current church law. He personally made amendments in the bill of 8 December 1946. Work on the bill lasted several months, until 30 September 1947. Thanks to that, St Anne Brotherhood had a legal basis and the support of the Primate of Poland. As a result, it could function among academic and intellectual circles of the capital; it could also propagate Catholicism and form the proper environment for the revival of Christian morality in society depraved by the occupation reality. These tasks were not easy ones, especially when taking account of the post-war reality of the communist state in Poland.
Prymas August Hlond obejmując w 1946 roku archidiecezję warszawską, złączoną na mocy unii personalnej z archidiecezją gnieźnieńską, pragnął odnowić życie religijnie i moralnie wiernych (głównie studentów i ludzi związanych ze środowiskiem akademickim), którzy zamieszkiwali zniszczoną działaniami wojennymi stolicę. W tym celu postanowił wskrzesić bractwo św. Anny, posiadające tradycję sięgającą XVI wieku, i nadać mu status prawny odpowiadający aktualnemu prawu kościelnemu. Na przedstawiony mu projekt ustaw, datowany na 8 grudnia 1946 roku, osobiście naniósł poprawki. Dzięki temu bractwo św. Anny uzyskało oparcie prawne, a jednocześnie pozyskało protektora w osobie prymasa Polski. Sprawiło to, że mogło się ono rozwijać wśród społeczności akademickiej i inteligenckiej stolicy, a konstytutywne cele – krzewić ideę katolicyzmu w społeczeństwie oraz tworzyć odpowiednie środowisko dla odnowy moralności chrześcijańskiej, zdeprawowanej przez okupacyjną rzeczywistość. Nie były to jednak zadania łatwe, zważywszy na powojenną rzeczywistość rodzącego się w Polsce komunistycznego państwa.
Źródło:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2019, 111; 147-160
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1063.

Tytuł:: Parafia rzymskokatolicka w Mikaszewiczach w diecezji pińskiej w świetle inwentarza kościoła z 1938 roku
The Roman Catholic Parish of Mikaszewicze According to the Church Inventory of 1938
Рымска-каталіцкая парафія ў Мікашэвічах, Пінскай дыяцэзіі ў святле інвентара касцёла з 1938 г.
Autorzy:: Żurek, Waldemar Witold
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1018922.pdf
Data publikacji:: 2018-12-20
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: polskie Kresy Wschodnie
historia Kościoła
parafia rzymskokatolicka w Mikaszewiczach w diecezji pińskiej
the Polish Eastern Borderlands
the history of the Church
the Roman Catholic Parish of Mikaszewicze in the Diocese of Pińsk
Opis:: Mikaszewicze in Polesie, Poland, developed quite intensely thanks to the construction of the railway, the factory of plywood and the sawmill. This town developed after Poland regained its independence in 1918. The factories which were built there attracted a number of workers, which led to the creation of a fairly large town with a workers' settlement in 1938. Then there was a need to erect a separate parish and, given that the neighbouring villages of Rudnia, Morszczynowicze and Zaprosie accepted the Orthodox faith in the period of Poland’s captivity. Initially, the parish priests from Dawidgródek and Łachwa celebrated church services in private houses and later in the school in Mikaszewicze. In 1923, attempts were made to establish a new pastoral and parish centre. In 1927, the Ordinary of Pińsk erected a parish dedicated to the Queen of the Crown of Poland, and Rev. Paweł Stepak was appointed a parish priest. The church, built in a mixture of Gothic and Romanesque style, was consecrated on 18 July 1937 by Bishop Kazimierz Bukraba.
Źródło:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2017, 108; 389-412
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1064.

Tytuł:: List ks. Waleriana Gromadzkiego z 1889 roku o kościele w Tomsku
Father Walerian Gromadzki’s Letter (1889) about the Church in Tomsk
Autorzy:: Niebelski, Eugeniusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31232860.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Syberia
pierwsza połowa XIX wieku
misje katolickie
kościół w Tomsku
ks. Walerian Gromadzki
list misjonarza
Siberia
first half of the 19th century
Catholic missions
church in Tomsk
Fr. Walerian Gromadzki
letters of missionaries
Opis:: Tekst zawiera krótkie wspomnienie o znanym w literaturze historycznej misjonarzu Kościoła katolickiego na Syberii Zachodniej – ks. Walerianie Gromadzkim, proboszczu w Tomsku, który na Syberii spędził blisko 40 lat, oraz jego list z listopada 1889 r., skierowany do warszawskiego czasopisma „Przegląd Katolicki”. W swoim liście ks. Gromadzki opisuje historię misji i dzieje kościoła w Tomsku, wymieniając wiele nazwisk ojców jezuitów i bernardynów, którzy w pierwszej połowie XIX wieku pracowali na Syberii, tworząc podwaliny Kościoła katolickiego.
The text is a short memory of Fr. Walerian Gromadzki, a missionary of the Catholic Church in Western Siberia, known in historical literature, a parish priest in Tomsk, who spent nearly 40 years in Siberia. The article presents his letter from November 1889, addressed to Przegląd Katolicki, a magazine published in Warsaw. In his letter, Fr. Gromadzki describes the history of the mission and the history of the church in Tomsk, mentioning many the Jesuit and Bernardine fathers by name who worked in Siberia in the first half of the 19th century and laid the foundations of the Catholic Church there.
Źródło:: Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL; 2023, 5; 189-195
2658-1175
2719-3144
Pojawia się w:: Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 1065.

Tytuł:: L’influsso del luogo e del rito della Santa Messa sull’adempimento del precetto festivo
The influence of the place and of the rite of the Holy Mass on the fulfilment of the festive precept
Autorzy:: Kaniecki, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2085897.pdf
Data publikacji:: 2020-11-06
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: obowiązek niedzielny
miejsce Mszy
Msza niekatolicka
Kościoły Wschodnie
Kościół Prawosławny
precetto festivo
luogo della Messa
Messa non cattolica
Chiese Orientali
Chiesa Ortodossa
festive precept
place of Mass
non-Catholic Mass
Eastern Churches
Orthodox Church
Opis:: Il Concilio di Adge (506) decise che si poteva adempiere il precetto festivo soltanto nella propria chiesa parrocchiale. Questa norma si è diffusa nella Chiesa latina e sopravviveva fino al Concilio di Trento (1545-1563), quantunque già in precedenza essa fosse stata indebolita dal diritto consuetudinario che permetteva di soddisfare l’obbligo, in determinate situazioni, anche in altre chiese parrocchiali, e anche, grazie ai privilegi papali, nelle chiese degli ordini mendicanti. Dal Concilio di Trento in poi i fedeli possono essere soltanto invogliati all’adempimento del precetto nella propria chiesa parrocchiale. Inoltre i loro concesso farlo negli oratori semi-privati, semi-pubblici, in alcuni oratori privati, e fuori dei luoghi sacri, partecipando alla Messa celebrata sugli altari portatili. Nella normativa vigente attuale basta partecipare alla Messa celebrata in qualunque luogo, però la celebrazione eucaristica fuori del luogo sacro richiede, per la liceità, il previo consenso dell’Ordinario. Il precetto festivo viene adempiuto attraverso la partecipazione alla Messa celebrata nel rito cattolico. Dal XIX secolo i cattolici latini e orientali possono adempierlo partecipando alla Messa nel rito diverso dal loro proprio. Mentre il “Direttorio ecumenico” (1967) aveva ammesso anche la possibilità di adempierlo occasionalmente attraverso la partecipazione alla Messa celebrata dai non cattolici, il “Direttorio ecumenico” (1993) attuale ha abrogato espressamente questo privilegio. La partecipazione alla Messa cattolica celebrata da un sacerdote scomunicato, interdetto, sospeso, se la sua pena è pubblica, adempie il precetto festivo, però un fedele può essere punito con giusta pena per la partecipazione in essa.
Synod w Adge (506) zdecydował, że obowiązek niedzielny można wypełnić jedynie we własnym kościele parafialnym. Ta norma upowszechniła się w Kościele łacińskim i zachowała się aż do Soboru Trydenckiego (1545-1563), chociaż przepis ten już wcześniej uległ osłabieniu z powodu prawa zwyczajowego, które pozwalało na wypełnienie go, w określonych sytuacjach, w innych kościołach parafialnych, a także, dzięki papieskim przywilejom, w kościołach należących do zakonów żebraczych. Od Soboru Trydenckiego wierni mogą być jedynie zachęcani do wypełniania go we własnym kościele parafialnym, oraz mogli uczynić mu zadość także w kaplicach pół-publicznych, pół-prywatnych, nielicznych kaplicach prywatnych, a poza miejscem świętym, poprzez Mszę sprawowaną na niektórych przenośnych ołtarzach, zwanych portatylami. Obecnie wystarczy uczestniczyć we Mszy odprawianej w jakimkolwiek miejscu, jednak na Mszę poza miejscem świętym wymagane jest, do godziwości, pozwolenie Ordynariusza. Obowiązek niedzielny wypełnia się uczestnicząc we Mszy sprawowanej w obrządku katolickim. Od XIX wieku katolicy łacińscy i wschodni mogą wypełniać go uczestnicząc we Mszy w innym obrządku, niż własny. „Dyrektorium ekumeniczne” (1967) dopuszczało możliwość okazjonalnego wypełniania go także poprzez udział we Mszy sprawowanej przez niekatolików, jednak aktualne „Dyrektorium ekumeniczne” (1993) ten przywilej wyraźnie odwołało. Udział we Mszy katolickiej sprawowanej przez kapłana ekskomunikowanego, ukaranego interdyktem lub suspendowanego, którego kara jest publicznie znana, wypełnia obowiązek niedzielny, ale wierny może zostać ukarany sprawiedliwą karą za uczestnictwo w niej.
The Council of Adge (506) decided that the festive precept could be fulfilled only in one’s own parish church. This rule spread to the Latin Church and survived until the Council of Trent (1545-1563). However previously it had been weakened by the customary law that allowed one to meet the obligation, in certain situations, in other parish churches, and also in churches of the mendicant orders, thanks to papal privileges. From the Council of Trent onwards, the faithful could only be encouraged to fulfil the precept in their own parish church. Moreover, they were allowed to do so in semi-private, semi-public oratories, in some private oratories, and also outside sacred places, participating in the Mass celebrated on the portable altars. In current legislation, it is enough to participate in the Mass celebrated in any place, but the Eucharistic celebration outside of the sacred place requires, for the lawfulness, the prior consent of the Ordinary. The festive precept is fulfilled through participation in the Mass celebrated in the Catholic rite. Since the nineteenth century, Latin and Eastern Catholics could fulfil it by participating in Mass in a different rite from their own. While the “Ecumenical Directory” (1967) had also admitted the possibility of fulfilling it occasionally through participation in the Mass celebrated by non-Catholics, the current “Ecumenical Directory” (1993) has expressly abrogated this privilege. Participation in the Catholic Mass celebrated by an excommunicated, interdicted, suspended priest, if his punishment is public, fulfils the festive precept, however a faithful can be punished with a just penalty for participation in it.
Źródło:: Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 4; 3-13
2353-8104
Pojawia się w:: Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "catholic church" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język