Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Rabczyński, Paweł" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 19
Tytuł:
Jan XXIII. Papież odnowy Kościoła
John XXIII. The Pope of the Renewal of the Church
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1418444.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
John XXIII
renewal of the Church
modernization of the Church (aggiornamento)
the signs of the times
Opis:
The canonization of Pope John XXIII, which took place on the 27th of April 2014, caused many commentators of the Church and theologians to reconsider his life and work. The greatness of this Bishop of Rome shows particularly in his work on the renewal of the Church. Owing to the Good Pope, as he was often referred to, the Church opened itself to the contemporary world and started a dialogue with it, but also met with it and offered a clear answer to the problems of individual people and the whole of mankind. Throughout his short, nearly 5-year-long pontificate (1958-1963) the Bishop of Rome managed to transform the image of the Church and propose concrete projects of the new organization of the society. There are two characteristic and closely related elements of the ecclesial renewal in the papal teachings: the modernization of the Church and reading the signs of the times. Without permanent modernization the Church cannot effectively fulfil its mission of continuing Christ’s work and preaching the Good News of salvation. John XXIII looked optimistically on contemporary processes and perceived God’s intentions revealed through them – the signs of the times which are the characteristic features of an epoch transpiring in the course of history. Discerning the signs of the times is a necessary condition for the Church to understand the ever changing reality of the world to which it is sent. The most important event of John XXIII’s pontificate was the preparation and convention of the Second Vatican Council.
Źródło:
Studia Ełckie; 2020, 22, 4; 439-452
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Christian Family as the Source and Propagator of Vocational Culture
Rodzina chrześcijańska źródłem i przekazicielem kultury powołaniowej
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1685636.pdf
Data publikacji:
2020-10-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rodzina chrześcijańska
kulturotwórcza funkcja rodziny
kultura powołaniowa
powołanie do kapłaństwa i życia konsekrowanego
Christian family
cultural role of family
vocational culture
vocation to priesthood and
consecrated life
Opis:
Rodzina chrześcijańska źródłem i przekazicielem kultury powołaniowej Budowanie i przekazywanie kultury powołania należy do podstawowych obowiązków rodziny chrześcijańskiej. Kultura powołaniowa obejmuje wszelkie działania wspierające dzieło przebudzenia powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Charakterystycznymi elementami tej kultury są: głęboka religijność, świadomość misji Kościoła i właściwa wizja powołania. Rodzina buduje i przekazuje kulturę powołania poprzez świadomy i konsekwentny proces formacji zgodnie z chrześcijańskimi wartościami i wzorcami zachowań. W ten sposób odpowiada na powszechne powołanie do miłości i świętości. Jest trafnie nazywana Domowym Kościołem, pierwszym seminarium i skarbnicą powołań. Świętość rodzin jest głównym warunkiem wzrostu i dojrzewania autentycznych powołań oraz najwłaściwszą odpowiedzią na współczesny kryzys kultury powołaniowej.
Building and transmitting vocational culture is among the primary duties of the Christian family. Vocational culture is composed of all actions supporting the work of awakening vocations to the priesthood and consecrated life. Characteristic elements of this culture are: deep religiosity, awareness of the Church mission and the correct vision of vocation. The family builds and transmits vocational culture through a conscious and consistent process of formation according to Christian values and models of behaviour. It thus answers the general call to love and holiness. It is aptly named the Home Church, the first seminary, and the treasury of vocations. The holiness of families is the main condition for the growth and maturation of authentic vocations, and the most appropriate answer to the modern crisis of vocational culture.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 10; 5-18
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prymat Biskupa Rzymu w dialogu rzymskokatolicko-anglikańskim na forum światowym
Primacy of the Bishop of Rome in a global dialogue between the Roman Catholic and Anglican Church
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480194.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
dialog ekumeniczny
dialog rzymskokatolicko-anglikański
jedność Kościoła
Międzynarodowa Komisja Anglikańsko-Rzymskokatolicka (ARCIC)
prymat Biskupa Rzymu
synodalność Kościoła
primacy of the Bishop of Rome
Roman Catholic-Anglican dialogue
Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC)
The Church unity
ecumenical dialogue
synodality of the Church
Opis:
Problematyka natury Kościoła, sprawowania w nim władzy – zwłaszcza kwestia prymatu Biskupa Rzymu – należą do głównych zagadnień w dialogu ekumenicznym. Od ponad pół wieku prowadzony jest dialog teologiczny Kościoła rzymskokatolickiego ze Wspólnotą anglikańską na forum światowym. W 1969 roku powołano Międzynarodową Komisję Anglikańsko-Rzymskokatolicką (Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC). Jej prace obejmują trzy okresy: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) oraz ARCIC III (2011- do chwili obecnej). Problematyka prymatu Następcy Piotra została podjęta w czterech deklaracjach: ARCIC I – Dokument z Wenecji (1976), Dokument z Windsoru (1981) wraz z dodanymi do deklaracji Wyjaśnieniami (1979-1981); ARCIC II – Dar autorytetu (1999); ARCIC III – Dokument z Erfurtu (2017). Dialog zaowocował znacznym zbliżeniem doktrynalnym. Nie oznacza to pełnego uznania przez anglikanów katolickiego rozumienia urzędu prymacjalnego. Promowana przez papieża Franciszka zasada synodalności Kościoła otwiera nowe nadzieje ekumeniczne; tematyka prymatu Biskupa Rzymu pozostaje otwarta.
The issues concerning the nature of the Church and exercising the authority in it, particularly the Papal primacy, are the main problems in the ecumenical dialogue. The theological dialogue of the Roman Catholic Church with the Anglican Community has been held for over half a century. In 1969 Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC) was appointed. Its work covers three periods: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) and ARCIC III (2011- up to now). The issue of the primacy of Peter’s Successor was addressed in four declarations: ARCIC I – the Venetian Document (1976), The Windsor Document (1981) along with Elucidations added to the declaration (1979-1981); ARCIC II – The Gift of Authority (1999) and ARCIC III – The Erfurt Document (2017). A significant doctrinal rapprochement was attained. It does not mean that Anglicans fully acknowledge the Catholic understanding of primacy. The principle of the synodality of the Church promoted by Pope Francis opens new ecumenical hopes. The issue of the Papal primacy remains open.
Źródło:
Nurt SVD; 2020, 1; 131-146
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Christian family in a “provisional culture”
Rodzina chrześcijańska w „kulturze prowizoryczności”
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950628.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
rodzina chrześcijańska
kultura prowizoryczności (tymczasowości)
zadania rodziny wobec współczesnej kultury
christian family
provisional culture
temporary culture
family’s
duties regarding contemporary culture
Opis:
Contemporary culture can be described as provisional and temporary. A provisional culture is closely bound with such ideologies as secularism, individualism, relativism, practical materialism, hedonism and consumerism. These dominant cultural paradigms threaten the Christian understanding of family, hindering its comprehensive development and its ability to fulfil its basic objectives such as mutual welfare of the spouses or giving birth to and raising offspring. A provisional culture poses a threat and a great challenge for the family. Taking into account the fact that each culture is an expression of the human spirit and an environment for building identity and interpersonal relations, a Christian family must not ignore the problems of the contemporary world, but rather undertake a dialogue with a provisional culture aimed at presenting and promoting the Christian model of family, being the first school of faith, preaching and defending a culture of life.
Współczesną kulturę można określić mianem prowizorycznej lub tymczasowej. Kultura prowizoryczności ściśle łączy się z prądami ideowymi: sekularyzmem, indywidualizmem, relatywizmem, materializmem praktycznym, hedonizmem i konsumpcjonizmem. Zarysowane dominanty kulturowe godzą w chrześcijańskie rozumienie rodziny, uniemożliwiając jej wszechstronny rozwój i realizację podstawowych celów, jakimi są wzajemne dobro małżonków oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa. Kultura prowizoryczności zagraża rodzinie i stanowi dla niej wielkie wyzwanie. W związku z tym, że każda kultura jest wyrazem ludzkiego ducha i środowiskiem budowania tożsamości i relacji międzyludzkich, rodzina chrześcijańska nie może zamknąć się na problemy współczesności, lecz powinna podjąć z kulturą prowizoryczności pewną formę dialogu, którego wyznacznikami są następujące zadania: ukazywać i promować chrześcijański model rodziny, być pierwszą szkołą wiary, głosić i bronić kultury życia.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2017, 16, 3
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prymat Biskupa Rzymu jako posługa jedności
The primacy of the Bishop of Rome as a service of unity
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148029.pdf
Data publikacji:
2019-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
prymat Biskupa Rzymu
struktura prymacjalna Kościoła
struktura kolegialna Kościoła
jedność Kościoła
primacy of the Bishop of Rome
patriarchal structure of the Church
collegial structure of the Church
Opis:
Problematyka prymatu Biskupa Rzymu należy do najważniejszych zagadnień poruszanych na płaszczyźnie ekumenicznej podczas prowadzonych dialogów Kościoła rzymskokatolickiego z innymi Kościołami i Wspólnotami eklezjalnymi. Należy go rozpatrywać odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa, którego podstawowym i fundamentalnym przymiotem jest jedność. Źródłem i wzorem jedności eklezjalnej jest komunia Osób w Trójcy Świętej. Podstawą jedności Kościoła jest wyznawanie tej samej wiary, celebrowanie tych samych sakramentów i uznanie komunii hierarchicznej. Na przestrzeni wieków można zaobserwować ciągłość w rozwoju doktryny o prymacie Biskupa Rzymu. Urząd Następcy Piotra należy do podstawowych struktur Kościoła. Kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa w jej permanentnej eklezjogenezie. Kościół rzymskokatolicki niezmiennie utrzymuje, że prymat Biskupa Rzymu jest darem Chrystusa dla Kościoła jako niezbędna posługa na rzecz jedności. Papieskie ministerium dobrze oddaje określenie Jana Pawła II – pierwszy pośród sług jedności. Struktura prymacjalna Kościoła nie przeciwstawia się jego strukturze kolegialnej. Istnieje między nimi pierwotna i zasadnicza harmonia.
The subject of the primacy of the Bishop of Rome is one of important and up-to-date theological issues. It is particularly significant in the sphere of ecumenism. The primacy of Peter and his followers can be presented with reference to the mystery of the Church as a divine-human reality, whose basic quality is unity. The primacy of the Bishop of Rome by the will of Jesus Christ is a necessary service aimed at ecclesiastic unity. Fulfilling this aim requires that it is linked with an authority and a specific jurisdictional power. The patriarchal structure of the Church does not impede its collegial structure.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2019, 20; 339-350
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ustanowienie Dwunastu w dziele fundacji Kościoła
Commissioning of the Twelve in the foundation of the Church
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148110.pdf
Data publikacji:
2018-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
geneza Kościoła
ustanowienie Dwunastu
królestwo Boże
nowy lud Boży
Izrael czasów ostatecznych
genesis of the Church
commissioning of the Twelve
kingdom of God
new People of God
Israel of End Times
Opis:
Problematyka podjęta w artykule dotyczy zagadnienia założenia Kościoła. Najnowsze badania egzegetyczne i teologiczne potwierdzają, że jest ono wieloaspektowe i wielowymiarowe. Współcześnie nie mówi się już o jednym akcie fundacji Kościoła, lecz o szeregu wydarzeń eklezjotwórczych. Zostały one opisane i wyróżnione przez teologów, jak również w dokumentach Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. Założycielem Kościoła jest Jezus Chrystus. Chrystus i Kościół są nierozłączni. Nie ma Eklezji bez Jezusa. Całe Jego życie, słowa i czyny, posiadają wyraźny charakter eklezjotwórczy. Podobnie, nie znamy Jezusa bez Kościoła, bez wspólnoty którą zebrał wokół siebie i w której się wciąż udziela. W procesie eklezjogenezy wyróżniono wydarzenie ustanowienia przez Jezusa Dwunastu. Zostają oni powołani z większej grupy uczniów, aby być z Mistrzem, naśladować styl Jego życia i kontynuować Jego posłannictwo. Reprezentują oni dwanaście pokoleń Izraela i stają się znakiem ludu Bożego czasów ostatecznych. W dziele „stworzenia” Dwunastu rozpoczyna się realizacja zamysłu „stworzenia” Izraela czasów ostatecznych, czyli początek królestwa Bożego już tu na ziemi. Dwunastu, jako zalążek Kościoła, stają się pierwszymi głosicielami królowania Boga, czyli dobrej nowiny o zbawieniu. Czynią to z polecenia i z mocą Jezusa, a także w Jego zastępstwie. Ustanowienie przez Jezusa Dwunastu było działaniem instytucjonalnym. Jako posłani do całego Izraela, stali się nosicielami urzędu, który na zasadzie sukcesji będzie następnie kontynuowany w Kościele. Dwunastu tworzą podstawową strukturę Kościoła, należą do jego konstytutywnych elementów.
The subject matter of the article is the foundation of the Church. The latest exegetical and theological research proves that it was multi-faceted and multidimensional. Presently, one no longer refers to a single act of foundation but rather a number of such events. They have been described and outlined by theologians as well as the Magisterium of the Catholic Church. The founder of the Church is Jesus Christ. Christ and the Church are inseparable.There is no Ecclesia without Christ. His whole life, words and deeds display a distinctive Church-creating trait. Similarly, we do not know Christ without the Church, without the community he created around himself and in which he still manifests Himself.The commissioning of the Twelve Apostles by Christ has been highlighted in the process of ecclesiogenesis. The Apostles are called from a greater number of followers in order to bewith the Master, copy His way of life and continue His mission. They represent the twelve generations of Israel and become the sign of the People of God of End Times. The „creation”of the Twelve begins the realization of the concept of the „creation” of Israel of End Times, that is the beginning of the Kingdom of God on Earth. The Twelve, as the seed of the Church,become the first preachers of the reign of God or the Good News of salvation. They do it on the orders and with the power of Christ, and also in His stead. The Commissioning of the Twelve by Jesus was an institutionalised operation. By being sent all over Israel they became the bearers of the office which would in turn be continued within the Church. The twelve form the basic structure of the Church and belong to its constitutive elements.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2018, 19; 377-390
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Beata Dorothea Montoviensis, Prusiae Patrona. 40 rocznica zatwierdzenia kultu błogosławionej Doroty z Mątów Wielkich. Materiały pokonferencyjne, red. W. Zawadzki, Kwidzyn 2017, ss. 180
Beata Dorothea Montoviensis, Prusiae Patrona. 40th anniversary of the approval of the veneration of Blessed Dorothy of Montau. Post-conference materials, ed. W. Zawadzki, Kwidzyn 2017, pp. 180
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148627.pdf
Data publikacji:
2017-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
bł. Dorota z Mątów
życie pustelnicze
duchowość średniowieczna
Blessed Dorothy of Montau
hermitic life
medieval spirituality
Źródło:
Studia Elbląskie; 2017, 18; 583-585
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Srebrny jubileusz diecezji elbląskiej. Tradycja. Struktury. Ludzie, red. W. Zawadzki, Elbląg 2018, ss. 399,
The silver jubilee of the Diocese of Elbląg. Tradition. Structures. People, ed. W. Zawadzki, Elbląg 2018, pp. 399
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148651.pdf
Data publikacji:
2018-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Diecezja Elbląska
Kościół katolicki
Diocese of Elbląg
Catholic Church
Źródło:
Studia Elbląskie; 2018, 19; 629-631
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Fides quaerens dialogum". Prymat biskupa Rzymu w dialogu z Kościołami Wschodu
"Fides quaerens dialogum". The Primacy of the Bishop of Rome in the Dialogue with the Churches of East
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050718.pdf
Data publikacji:
2020-02-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
prymat biskupa Rzymu
jedność Kościoła
dialog ekumeniczny
dialog z Kościołami Wschodu
dialog rzymskokatolicko-prawosławny
synodalność Kościoła
primacy of the Bishop of Rome
unity of the Church
ecumenical dialogue
dialogue with Eastern Churches
Roman Catholic-Orthodox dialogue
synodality of the Church
Opis:
Sobór Watykański II otworzył nową perspektywę dialogu ekumenicznego z Kościołami Wschodu niebędącymi w pełnej jedności z Kościołem Rzymskokatolickim. Zagadnienie prymatu biskupa Rzymu jawi się jako ważny temat tego dialogu na płaszczyźnie teologicznej. Problematykę prymacjalną należy rozpatrywać, odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa. Od 1980 roku można mówić o instytucjonalnym dialogu teologicznym rzymskokatolicko-prawosławnym na forum światowym. Jego owocem są przygotowane w komisjach mieszanych i wspólnie przyjęte dokumenty. Urząd następcy Piotra kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa. Prymat biskupa Rzymu jest posługą jedności i polega przede wszystkim na trosce następcy Piotra o komunię wszystkich Kościołów partykularnych (lokalnych). W Kościele Rzymskokatolickim podkreśla się, że realizacja wskazanego celu wymaga, aby łączył się on z autorytetem i konkretną władzą. Nie może on być jedynie prymatem honorowym, pozbawionym jurysdykcji. Kościoły wschodnie pojmują prymat biskupa Rzymu jako pierwszeństwo honorowe, a nie jurysdykcyjne. Następca Piotra jest primus inter pares, pierwszym w gronie równych mu patriarchów. Widać tu wyraźnie supremację soborowości (synodalności) nad urzędem papieża. Współczesne dowartościowanie kolegialności i synodalności w rzymskokatolickich wypowiedziach magisterialnych oraz badania teologów nad ich implikacjami mogą stać się nowym impulsem w dialogu ekumenicznym z Kościołami Wschodu.
The Second Vatican Council created a new perspective for the ecumenical dialogue with the Eastern Churches which are not in full unity with the Roman Catholic Church. The notion of the primacy of the Bishop of Rome is an important theological issue within this dialogue. The subject of primacy ought to be considered with reference to the mystery of the Church established by Jesus Christ. Since 1980 it is possible to speak of an institutionalizeddialogue between the Roman Catholic and the Orthodox Church on world stage. It results in the documents prepared by mixed committees and jointly accepted. The office of St. Peter’s Successor has been shaped throughout centuries and developing alongside the whole community of those who believe in Jesus Christ. The primacy of the Bishop of Rome is a service of togetherness and shows above all St. Peter’s Successor’s concern for the communion of all particular (local) Churches. The Roman Catholic Church emphasizes that the realization of the indicated task requires an authority and exact knowledge. It cannot be merely an honorary primacy devoid of jurisdiction. The Eastern Churches see the primacy of the Bishop of Rome as an honorary, and not jurisdictional, precedence. St. Peter’s Successor is primus inter pares, the first among equal patriarchs. What is clearly visible here is the supremacy of the Vatican Council (synodality) over the office of the Pope. The contemporary appreciation of collegiality and synodality in the statements from the Roman Catholic magistrates and theologians’ research on their implications may become a new impulse in the ecumenical dialogue with the Churches of the East.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 165-185
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hermeneutyka teologiczna objawień geitrzwałdzkich
Theological Hermeneutics of the Apparitions of the Virgin Mary in Gietrzwałd
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050980.pdf
Data publikacji:
2020-03-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
objawienia w Gietrzwałdzie
objawienia maryjne
objawienie publiczne
objawienia prywatne
hermeneutyka objawień maryjnych
apparitions in Gietrzwałd
Marian apparitions
public revelation
private revelations
hermeneutics of Marian apparitions
Opis:
W 1877 roku w Gietrzwałdzie na Warmii miały miejsce objawienia maryjne, które sto lat później uzyskały oficjalną aprobatę kościelną. Przesłanie, które przekazała Maryja widzącym dziewczynkom, można streścić w trzech zdaniach: „Jestem Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta. Życzę sobie, abyście codziennie odmawiali Różaniec. Nie smućcie się, bo Ja zawsze będę przy was”. Objawienia gietrzwałdzkie należą do grupy tzw. objawień prywatnych. Należy je badać i interpretować na płaszczyźnie historii zbawienia jako specyficzne znaki obecności i działania Boga w dziejach. Objawienia maryjne w Gietrzwałdzie wskazywały na rzeczywistość nadprzyrodzoną, Bożą, która znajduje swoje wypełnienie w osobie Jezusa Chrystusa obecnego dziś w swoim Kościele. Kierowały swych odbiorców ku objawieniu publicznemu, pobudzały i umacniały wiarę Ludu Bożego. Mariofanie gietrzwałdzkie uzmysłowiają konieczność ciągłej interpretacji objawienia publicznego i pogłębiania jego rozumienia w konkretnym momencie dziejowym. Dzięki tym objawieniom trudne do zrozumienia prawdy wiary, takie jak dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, zostały przybliżone, spopularyzowane i bardziej zrozumiałe. Treści mariofanii gietrzwałdzkich przypomniały ewangeliczne wezwanie do nawrócenia, pokuty i modlitwy oraz upewniły wspólnotę wiernych o stałej obecności Boga w dziejach i historii każdego człowieka. Stanowią tym samym ważny impuls chrześcijańskiej odnowy oraz powrotu do ewangelicznej gorliwości i świętości.
In 1877 Marian apparitions took place in Gietrzwałd in Warmia and were recognised by the Church one hundred years later. The message Mary conveyed to the girls she appeared to could be summarised in three statements: “I am the Blessed Virgin Mary of the Immaculate Conception; I wish you recite the rosary everyday; Do not despair for I will always be with you”. The Gietrzwałd apparitions belong to the so-called private revelations. They should be studied and interpreted within the history of salvation as particular signs of the presence and actions of God throughout the ages. The Marian apparitions in Gietrzwałd pointed to a supernatural, divine reality which finds fulfilment in Jesus Christ, who is now present in His Church. They led their recipients towards the public revelation, awakened and strengthened the faith of God’s people. The apparitions of the Virgin Mary in Gietrzwałd lead to the realisation of the necessity for the continuous interpretation of the public revelation and deepening its understanding at a specific point in time. Owing to these apparitions, some of the truths of faith which would be difficult to understand, such as the Immaculate Conception, became better explained, popularised and easier to comprehend. The message of the apparitions in Gietrzwałd reminded of the evangelical call to convert, repent and pray as well as confirmed the faithful in their belief of the constant presence of God in history but also each man’s life. They therefore constitute an important impulse towards Christian renewal and the return to evangelical zeal and sanctity.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 193-213
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa ewangelizacja „ludów pochrześcijańskich”
Evangelisation of the “Post-Christian Societies”
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480268.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
kryzys kultury
kryzys wiary
„ludy pochrześcijańskie”
nowa ewangelizacja
crisis of culture
crisis of faith
post-Christian societies
new evangelisation
Opis:
Ewangelizacja jest pierwszym i podstawowym zadaniem wspólnoty chrześcijan. Rodzi się ona z wiary w Jezusa Chrystusa – Zbawiciela świata. Chrystus założył Kościół, który w sakramentalny sposób kontynuuje Jego soteryczną misję. Wspólnota eklezjalna nieustannie musi rozpoznawać znaki czasu i dostosowywać formy przekazu wiary do mentalności współczesnego człowieka. Przyglądając się uważnie krajom i społeczeństwom z dawien dawna chrześcijańskim, można zauważyć, że wiele z nich utraciło żywy zmysł wiary i w codziennej praktyce życia oddaliło się od Ewangelii, stając się ludami „pochrześcijańskimi”. Wobec obojętności religijnej, sekularyzacji oraz praktycznego ateizmu konieczne jest podjęcie nowej ewangelizacji – nowego sposobu proklamacji Dobrej Nowiny. Papieże: Paweł VI, Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek podejmowali problematykę nowej ewangelizacji w swym zwyczajnym nauczaniu. Podkreślali, że Kościół jest wspólnotą „ewangelizującą” i zarazem „ewangelizowaną”. Aby osoby ochrzczone doprowadzić do ponownego spotkania z Jezusem Chrystusem i przez to ożywić ich wiarę, konieczne są nowe formy oraz metody, nowy język, a także „pastoralne nawrócenia”. Nowa ewangelizacja nie może pozostać hasłem duszpasterskim. Musi stać się misją wobec człowieka i świata, nowym rodzajem głoszenia orędzia o zbawieniu wewnątrz Kościoła, a więc w pewnym sensie „samoewangelizacją” wierzących w Jezusa Chrystusa.
Evangelisation is the first and most important task of the Christian community. It is rooted in the faith in Jesus Christ, the Saviour of the world. Christ founded the Church that it may carry on his soteriological mission. Therefore, it must continually read the sings of times and adjust means of spreading her faith to the mentality of her contemporaries. Close observation of some of the societies traditionally described as Christian reveals their loss of the living faith and departure from the Gospel, rending them no longer Christian, but rather post-Christian ones. Religious indifference, secularisation and atheism must be challenged by a new evangelisation, new ways of proclaiming the Good News. The topic of the new evangelisation was addressed by the recent popes, Paul VI, John Paul II, Benedict XVI and Francis. In their ordinary teaching they stressed the fact the Church is the community of believers who both evangelise others, and are themselves evangelised. In order to bring the baptised back to Christ and rekindle their faith, new methods, language and “pastoral conversions” must be employed. New evangelisation cannot remain just another pastoral slogan. It must become a mission to man and to the world. It must be forged into a new type of the proclamation of salvation within the Church. In this sense, it must turn itself into the “self-evangelisation” of those who believe in Jesus Christ.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 263-280
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół w ujęciu Carlo Marii Martiniego
The Church in the View of Carlo Maria Martini
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558387.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Kościół
nowy lud Boży
struktura Kościoła
Maryja
C.M. Martini
Church
new people of God
structure of the Church
Mary
C. M. Martini
Opis:
Współcześnie coraz częściej kwestionuje się bosko-ludzką genezę i naturę Kościoła. Dochodzi do kontestacji religijnej wiary w Kościół. Odrzucając nadprzyrodzone elementy jego struktury, widzi się w nim jedynie instytucję, zorganizowaną społeczność i utożsamia głównie z duchownymi. Kardynał C. M. Martini, wieloletni arcybiskup Mediolanu, wybitny biblista, myśliciel i niestrudzony duszpasterz, ujmuje Kościół w kategoriach personalnych, jako nowy lud Boży, wspólnotę osób zgromadzoną wokół Jezusa Chrystusa. Podkreśla jego apostolski i maryjny charakter. Kościół powstał z woli Jezusa, dla wspólnoty z Bogiem i braćmi. Apostołowie ukształtowali podstawowe struktury i formy jego istnienia. Maryja, Matka Zbawiciela, jest „obrazem”, „ikoną”, a także ideałem zrealizowanego życia ludzkiego dla każdego chrześcijanina oraz całej kościelnej wspólnoty.
The divine-human genesis and nature of the Church is presently questioned ever more often. The religious faith in the church is being contested. The supernatural elements of its structure are rejected; it is merely perceived as an institution, an organized community and mostly identified with its clergy. Cardinal C. M. Martini, the long-standing Archbishop of Milan, a prominent Bible scholar, thinker and tireless man of God, presents the Church in personal categories, as a community of persons gathered around Jesus Christ. He emphasizes its apostolic and Marian character. The Church was founded on the will of Jesus Christ, for community with God and fellow believers. The disciples gave shape to its basic structures and forms of existence. Mary, the Mother of the Saviour, is an “icon”, as well as the ideal of a fulfilling life for every Christian and the whole Church community.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2016, 39; 81-100
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dawid Mielnik, Śledztwo w sprawie sekretu fatimskiego. Czy w Fatimie Maryja ostrzegała przed soborem watykańskim II i nową Mszą? Studium teologiczne, Wydawnictwo KUL, Lublin 2020, ss. 579
Dawid Mielnik, Investigation into the secret of Fatima. At Fatima, did Mary warn of Vatican II and the new Mass? A theological study, Wydawnictwo KUL, Lublin 2020, pp. 579
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147004.pdf
Data publikacji:
2021-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
obajwienia maryjne
Fatima
Źródło:
Studia Elbląskie; 2021, 22; 569-571
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Priestly credibility in the teaching of Benedict XVI
Wiarygodność kapłana w świetle nauczania Benedykta XVI
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147362.pdf
Data publikacji:
2020-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
priestly credibility
Benedict XVI
unity with Christ
bishop
priest
unity with the bishop and the presbyterate
unity with the lay faithful
wiarygodność kapłana
Benedykt XVI
jedność z Chrystusem
jedność z biskupem i z prezbiterium
jedność z wiernymi świeckimi
biskup
ksiądz
Opis:
In the context of the modern culture, with its manifest anti-vocational and anti-priestly tendencies, priestly credibility is an important and topical issue. Benedict XVI is among the theologians who take an interest in the apology of the Holy Orders. In his publications and appearances, he delves into the biblical sources of priestly identity and the abundant tradition of the Church. The Pope underscores the need for authenticity in the life and service of the presbyters. In other words, he calls for their credibility, understood chiefly as the dedication of their whole life to giving witness to their unity with Jesus Christ, their bishops and their presbyterate, and the lay faithful to whom they are sent.
Problematyka wiarygodności kapłana (prezbitera) jest ważna i aktualna w kontekście współczesnej kultury, w której widoczne są trendy antypowołaniowe i antykapłańskie. Benedykt XVI należy do teologów, którzy swoimi zainteresowaniami obejmują apologię sakramentu święceń. W swych publikacjach i wystąpieniach sięga do biblijnych źródeł kapłańskiej tożsamości oraz czerpie z bogatej tradycji Kościoła. Papież podkreśla konieczność autentyczności w życiu i posłudze prezbiterów, czyli ich wiarygodności. Rozumie ją przede wszystkich jako świadectwo życia dawane na trzech podstawowych płaszczyznach: jedności z Jezusem Chrystusem, jedności ze swym biskupem i z prezbiterium oraz jedności z wiernymi świeckimi, do których został posłany.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2020, 21; 247-258
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marie-Dominique’a Chenu koncepcja teologii „konkretnej i historycznej”
Marie-Dominique Chenu’s concept of ‟concrete and historical” theology
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154383.pdf
Data publikacji:
2022-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Marie-Dominique Chenu
odnowa teologii
historyczność teologii
znaki czasu
renewal of theology
historicity of theology
signs of time
Opis:
Dorobek naukowy Marie-Dominique’a Chenu (1895 – 1990), francuskiego dominikanina, mediewisty i teologa, należy do jednych z najważniejszych w historii teologii XX wieku. Jego koncepcja teologii „konkretnej i historycznej” wychodzi naprzeciw postulatowi odnowy Kościoła, wysuniętemu przez II Sobór Watykański. Chenu uważa teologię za naukę sui generis, będącą w swej istocie zrozumieniem wiary, wiarą in statu scientiae. Podkreśla jej historyczność, która znajduje swoje uzasadnienie w wydarzeniu Wcielenia Syna Bożego. Dzięki Inkarnacji historia stała się nosicielem Bożych zamiarów i Bóg jest zawsze w niej obecny. Dostrzega wyraźną koekstensywność i koincydencję historii uniwersalnej i historii zbawienia (historia profana i historia sacra). Egzemplifikacją teologii „konkretnej i historycznej” jest refleksja Chenu nad znaczącymi wydarzeniami w biegu historii – znakami czasu. Są to wydarzenia historyczne, naznaczone pozytywnymi cechami, obejmujące różne dziedziny ludzkiego życia, które interpretowane w świetle wiary stanowią wyraz zbawczej obecności i woli Bożej.
The French dominican, medievalist and theologian Marie-Dominique Chenu’s (1895 – 1990) research work is among the most important in 20th century theology. His concept of “concrete and historical” theology is a response to the call for the renewal ofthe Church postulated by the Second Vatican Council. Chenu considers theology to be 'sui generis', in its essence providing the understanding of faith. He emphasises its historicity, justified by the Incarnation of the Son of God, owing to which history became the conveyor of God’s intentions and is continuously accompanied by Him. He perceives the apparent coextensiveness and coincidence of universal history and the history of salvation (historia profana and historia sacra). “Concrete and historical” theology is exemplified by Chenu’s reflexion on the significant events throughout the course of history – the signs of time. Theseare historical events marked with positive traits from the various areas of human life which when interpreted from the perspective of faith constitute the expression of God’s redemptive presence and His will.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2022, 23; 285-297
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies