Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zespół obturacyjnego bezdechu sennego" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Efekty stosowania propofolu i deksmetomidyny w trakcie wideoendoskopii snu: porównawcze badanie z Ukrainy
Autorzy:
Denysenko, Roman
Dichtiaruk, Oleksandr
Naumenko, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399254.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
deksmetomidyn
propofol
wideoendoskopia snu
zespół obturacyjnego bezdechu sennego
Opis:
Wstęp: Chrapanie i zespół obturacyjnego bezdechu sennego (OBS) to problemy, które powodują duże obciążenie społeczno- -ekonomiczne. Według statystyk, w ogólnej populacji świata chrapanie stwierdza się u 44% mężczyzn i 28% kobiet w wieku od 30 do 60 lat. Do leczenia tego schorzenia stosuje się kilka głównych metod, w tym uwulopalatofaryngoplastykę z wycięciem migdałków lub bez. Przygotowanie do tej procedury obejmuje wideoendoskopię podczas snu. Obecnie podczas tego badania używa się głównie dwóch środków – propofolu i deksmedetomidyny, które wykazują swoją skuteczność. Niemniej jednak nadal nie ma zgody, który z nich jest bezpieczniejszy i lepszy. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 50 osób w wieku od 18 do 62 lat z historią chrapania i OBS, wcześniej niekwalifikujących się lub niewrażliwych na terapię CPAP, przygotowujących się tym samym do leczenia operacyjnego wspomnianych zaburzeń. Wszyscy pacjenci zostali losowo przydzieleni do dwóch grup badanych: grupy 1. z propofolem jako środkiem uspokajającym i grupy 2. z zastosowaniem deksmedetomidyny. Każdy zabieg został podzielony na trzy okresy: (1) wstępne testy wykonywane przed wstrzyknięciem środków nasennych, (2) sedację i (3) odzyskanie przytomności. W każdym okresie zmierzono parametry, takie jak: wentylacja minutowa, częstość oddechów, wysycenie tlenem, stężenie we krwi środka nasennego, wskaźnik BIS. Analiza statystyczna została przeprowadzona na IBM SPSS Statistics v. 22. Wyniki: Skala OAA/S wykazała, że czas powrotu świadomości po sedacji był dłuższy dla deksmedetomidyny niż dla propofolu: odpowiednio 38 ± 10 min i 27 ± 3 min (wartość p = 0,305, co oznacza brak statystycznie istotnej różnicy między grupami). Na podstawie monitorowania krążenia i częstości oddechu stwierdzono, że akcja serca miała tendencję do zmniejszania się podczas sedacji deksmedetomidyną i zwiększania podczas infuzji propofolu. Ciśnienie krwi miało tendencję do spadku w obu grupach, bardziej w przypadku deksmedetomidyny. W okresie po sedacji w grupie propofolu ciśnienie tętnicze stabilizowało się szybciej niż w grupie deksmedetomidyny, ale nie stwierdzono istotności statystycznej. Wnioski: Zgodnie z wynikami badań, nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy między grupami stosującymi propofol lub deksmedetomidynę. Jednak w tym artykule opisano małą serię przypadków, dlatego do wyjaśnienia tego problemu potrzebne są obszerne badania kliniczne.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 3; 12-16
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół obturacyjnego bezdechu sennego u dzieci
Obstructive sleep apnoea syndrome in children
Autorzy:
Włodarska, Anna
Doboszyńska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034033.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
obstructive sleep apnoea syndrome
polysomnography
sleep-related breathing disorders
zespół obturacyjnego bezdechu sennego
zaburzenia oddychania w czasie snu
polisomnogr
Opis:
Sleep-related breathing disorders in children are a clinical problem which is more and more often diagnosed by doctors nowadays. They can be the basis for diagnosing obstructive sleep apnoea syndrome that causes a number of complications: lowering the quality of life, behavioural problems, complications involving cardiovascular system. The incidence of obstructive sleep apnoea syndrome in the paediatric population is estimated to be at the level of 2%. The symptoms of obstructive sleep apnoea syndrome can be divided into daytime and night ones. Night symptoms in children include: snoring, apnoea, breathing with open mouth (both during the day and at night), dry tongue and mouth during sleep, agitated sleep in unnatural positions. Among daytime symptoms of obstructive sleep apnoea syndrome there are: irritability, aggressiveness, hyperactivity, attention deficit disorder, delayed development and growth pattern (mainly failure to thrive), learning problems, morning headaches. Parents often do not connect the night and daytime symptoms with the possible development of obstructive sleep apnoea syndrome in their children. The main predisposing factor of obstructive sleep apnoea syndrome in children is adenotonsillar hypertrophy. Effective and in most cases preferred treatment for the management of obstructive sleep apnoea syndrome in children is adenotonsillectomy. Polysomnography and polygraphy are diagnostic tools helpful in the study of sleep-related disorders. The objective of this study was to systematise the knowledge on the epidemiology, aetiology, clinical image and prevention of obstructive sleep apnoea syndrome in children.
Zaburzenia oddychania podczas snu u dzieci są problemem coraz częściej diagnozowanym przez lekarzy. Mogą one być podstawą do rozpoznania zespołu obturacyjnego bezdechu sennego, który powoduje szereg powikłań: obniżenie jakości życia, problemy behawioralne, zaburzenia ze strony układu sercowo-naczyniowego. Częstość jego występowania w populacji dzieci ocenia się na 2%. Objawy kliniczne zespołu można podzielić na dzienne i nocne. Do nocnych objawów u dzieci należą: chrapanie, bezdechy, oddychanie przez otwarte usta (zarówno w dzień, jak i w nocy), wysychanie języka i ust oraz częste zmiany pozycji w czasie snu. Objawy dzienne to: drażliwość, agresja, nadpobudliwość ruchowa, zaburzenia koncentracji i uwagi, opóźnienie rozwoju fizycznego (niedobór masy ciała, w mniejszym stopniu wzrostu) i psychoruchowego, trudności w nauce, poranne bóle głowy. Rodzice często nie łączą objawów nocnych i dziennych z możliwym rozwojem zespołu obturacyjnego bezdechu sennego u ich dzieci. Głównym powodem jego wystąpienia w tej grupie jest przerost migdałków i tkanki chłonnej w gardle. Skuteczną i w większości przypadków jedyną wymaganą metodę leczenia stanowi adenotonsillektomia. Polisomnografia i poligrafia to pomocne narzędzia diagnostyczne w badaniu zaburzeń snu. Celem niniejszej pracy było usystematyzowanie wiadomości na temat epidemiologii, etiologii, obrazu klinicznego oraz profilaktyki zespołu obturacyjnego bezdechu sennego u dzieci.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 3; 242-248
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reliability of the Epworth Sleepiness Scale and the Berlin Questionnaire for screening obstructive sleep apnea syndrome in the context of the examination of candidates for drivers
Wiarygodność Skali Senności Epworth i Kwestionariusza Berlińskiego w diagnostyce przesiewowej zespołu obturacyjnego bezdechu sennego w kontekście badań kandydatów na kierowców
Autorzy:
Kiciński, Paweł
Przybylska-Kuć, Sylwia M.
Tatara, Kalina
Dybała, Andrzej
Zakrzewski, Maciej
Myśliński, Wojciech
Mosiewicz, Jerzy
Jaroszyński, Andrzej J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164235.pdf
Data publikacji:
2016-12-22
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
medycyna pracy
wiarygodność
badania kierowców
zespół obturacyjnego bezdechu sennego
badania ankietowe
polisomnografia
occupational medicine
reliability
drivers’ examinations
obstructive sleep apnea syndrome
questionnaires
polysomnography
Opis:
Background The aim of the study has been to assess the usefulness of the Epworth Sleepiness Scale (ESS) and the Berlin Questionnaire (BQ) for obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) screening. The capacity of both tests to discriminate between healthy individuals or with mild OSAS (apnea-hypopnea index (AHI) < 15/h) vs. patients with moderate or severe OSAS (AHI ≥ 15/h) was evaluated. Material and Methods The study encompassed 223 patients with a suspicion of the OSAS. The ESS and BQ were completed by patients unassisted. Screening polysomnography was performed using the Porti SleepDoc. The OSAS was diagnosed when AHI ≥ 15/h or AHI ≥ 5/h with simultaneous occurrence of clinical symptoms. Results The ESS score was found to be significantly higher in the study group compared to the control group (8.9±5.9 vs. 11.6±5.2 pt, p < 0.0001). Otherwise, there were no significant inter-group differences in the percentage of high-risk individuals according to the BQ (83.7% vs. 92.3%, p > 0.05). Sensitivity of the ESS and BQ was 53.2% and 93.1%, respectively while specificity was 58.8% and 16.2%, respectively. Poor correlation between the ESS score and AHI and apnea index were noticed (r = 0.22, p = 0.001 and r = 0.24, p < 0.001, respectively). Conclusions Considering its low sensitivity, the ESS should not be used as a screening test for the OSAS diagnosis amongst candidates for drivers. The BQ is characterised by high sensitivity for the OSAS diagnosis with AHI ≥ 15/h, however, due to low specificity, the questionnaire may increase the number of healthy individuals referred for needless diagnostic procedures. Med Pr 2016;67(6):721–728
Wstęp Celem pracy była ocena przydatności Skali Senności Epworth (SSE) i Kwestionariusza Berlińskiego (KB) w diagnostyce przesiewowej zespołu obturacyjnego bezdechu sennego (obstructive sleep apnea syndrome – OSAS). Oceniono przydatność obu testów do rozróżniania osób zdrowych od osób z łagodnym OSAS (wskaźnik bezdechu i spłyceń oddechu (apnea-hypopnea index – AHI) < 15/godz.) i pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim OSAS (AHI ≥ 15/godz.). Materiał i metody Do badania włączono 223 pacjentów z podejrzeniem zaburzeń oddychania w czasie snu, którzy wypełnili SSE i KB. Uproszczoną polisomnografię wykonano z wykorzystaniem urządzeń Porti SleepDoc. W przypadku stwierdzenia AHI ≥ 15/godz. lub AHI ≥ 5/godz. i jednoczesnego występowania objawów klinicznych rozpoznawano OSAS. Wyniki Wynik SSE był istotnie wyższy w grupie badanej niż w grupie porównawczej (8,9±5,9 vs 11,6±5,2 pkt, p < 0,0001), natomiast odsetek osób z wysokim ryzykiem OSAS według KB nie różnił się istotnie w obu grupach (83,7% vs 92,3%, p > 0,05). Czułość SSE wyniosła 53,2%, a KB – 93,1%, natomiast swoistość SSE – 8,8%, a KB – 16,2%. Odnotowano słabą korelację między wynikiem SSE a AHI i wskaźnikiem bezdechów (odpowiednio: r = 0,22, p = 0,001 vs r = 0,24, p < 0,001). Wnioski Ze względu na niską czułość SSE nie powinna być stosowana jako samodzielny test przesiewowy w diagnostyce OSAS u kandydatów na kierowców. Natomiast KB, mimo że cechuje się dużą czułością w rozpoznawaniu umiarkowanego lub ciężkiego OSAS (AHI ≥ 15/godz.), z powodu bardzo niskiej swoistości może przyczyniać się do kierowania osób zdrowych na zbędną diagnostykę. Med. Pr. 2016;67(6):721–728
Źródło:
Medycyna Pracy; 2016, 67, 6; 721-728
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies