Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zastosowanie kliniczne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Możliwości stosowania mikropulsowej cyklofotokoagulacji jako opcji leczenia pacjentów z różnymi postaciami jaskry
    Possibilities of micropulse cyclophotocoagulation application as a treatment option of patients with different glaucoma types
    Autorzy:
    Zagórski, Zbigniew
    Molęda-Gładysz, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1928054.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    jaskra
    mikropulsowa cyklofotokoagulacja
    zastosowanie kliniczne
    Opis:
    Mikropulsowa cyklofotokoagulacja, w przeciwieństwie do metody tradycyjnej, jest bezpieczna i powoduje podobne obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, nie wywołując cyklodestrukcji ani istotnego stanu zapalnego. Spośród ponad 60 chorych leczonych w naszym ośrodku w Krakowie w okresie od czerwca 2016 r. do grudnia 2017 r. poddaliśmy retrospektywnej ocenie 12 pacjentów (17 oczu) badanych 12 miesięcy po zabiegu. Grupa obejmowała 6 kobiet i 6 mężczyzn w wieku od 33 do 85 lat. U 6 chorych występowała jaskra wtórna, u 4 – jaskra pierwotna otwartego kąta, a u 2 – jaskra zamkniętego kąta. Średnie obniżenie ciśnienia wyniosło po 12 miesiącach 27%, przy czym w 8 oczach było to powyżej 30%. Nie odnotowano powikłań ani reakcji zapalnej w całym okresie obserwacji.
    Micropulse cyclophotocoagulation, in contrast to the traditional method, is safe and does not induce cyclodestruction or significant inflammatory reaction. From over 60 patients treated in our Center in Cracow between June 2016 and December 2017, for retrospective analysis we took data of 12 patients (17 eyes) examined 12 months after surgery. There were 6 women and 6 men, between 33 and 85 years of age. In 6 patients it was secondary glaucoma, in 4 primary open angle and in 2 closed angle. Mean intraocular pressure decrease was 27% and in 8 eyes it was over 30%. No complications were observed and all patients were pain free and inflammation free during the follow-up.
    Źródło:
    OphthaTherapy; 2018, 5, 1; 23-26
    2353-7175
    2543-9987
    Pojawia się w:
    OphthaTherapy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Artificial intelligence-based analysis of small data sets in medicine
    Analiza małych zbiorów danych medycznych oparta na sztucznej inteligencji
    Autorzy:
    Mikołajewski, Dariusz
    Mikołajewska, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/41205822.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
    Tematy:
    artificial intelligence
    small data set
    clinical applications
    sztuczna inteligencja
    małe zbiory danych
    zastosowanie kliniczne
    Opis:
    AI-based computing of small data sets are a step towards edge computing and further personalization of diagnostics, therapy and predictions in clinical practice. However, this still requires many intermediate steps, both in hardware and software. The aim of the work is to assess to what extent current achievements in the area of AI-based small sets analysis constitute the basis for the development of a new group of clinical and programming solutions.
    Obliczenia małych zbiorów danych w oparciu o sztuczną inteligencję stanowią krok w kierunku obliczeń brzegowych i dalszej personalizacji diagnostyki, terapii i prognoz w praktyce klinicznej.Jednak nadal wymaga to wielu etapów pośrednich, zarówno sprzętowych, jak i programowych. Celem pracy jest ocena, w jakim stopniu dotychczasowe osiągnięcia w obszarze analizy małych zbiorów w oparciu o sztuczną inteligencję stanowią podstawę do opracowania nowej grupy rozwiązań klinicznych i programistycznych.
    Źródło:
    Studia i Materiały Informatyki Stosowanej; 2023, 15, 2; 18-23
    1689-6300
    Pojawia się w:
    Studia i Materiały Informatyki Stosowanej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Automation measurement of intra-abdominal pressure
    Automatyzacja pomiarów ciśnienia wewnątrzbrzusznego
    Autorzy:
    Jurčišin, M.
    Cabúk, P.
    Slosarčík, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/158933.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Elektrotechniki
    Tematy:
    ciśnienie wewnątrzbrzuszne
    pomiar ciśnienia
    pojemnosciowe czujniki ciśnienia
    metoda nieinwazyjna
    zastosowanie kliniczne
    automation
    measurements
    capacitive pressure sensors
    calibration
    intra-abdominal pressure
    Opis:
    The article deals with the design of capacitive pressure sensor for automated measurement of intra-abdominal pressure by a non-invasive method. A capacitive pressure sensor consists of a glass tube with evaporated thin film electrodes. The capacity change is given by the level change of displaced fluid in the tube. For capacitive sensors with different inner diameter of tubes calibration curves were experimentally found. A capacitive sensor is a subpart of an automated measuring system for clinical application of intra-abdominal pressure measurement.
    Artykuł dotyczy budowy pojemnościowych czujników ciśnienia do automatycznego pomiaru ciśnienia wewnątrzbrzusznego metodą nieinwazyjną. Pojemnościowy czujnik cieśnienia składa się ze szklanej rurki z naparowanymi cienkowarstwowymi elektrodami. Zmiana pojemności objawia się przez zmianę poziomu przemieszczonej cieczy w rurce. Wyznaczono doświadczalnie krzywe wzorcowania dla czujników ciśnienia z różnymi średnicami wewnętrznymi rurek. Czujnik pojemnościowy jest podzespołem automatycznego układu pomiarowego w klinicznym zastosowaniu pomiaru ciśnienia wewnątrzbrzusznego.
    Źródło:
    Prace Instytutu Elektrotechniki; 2011, 252; 93-100
    0032-6216
    Pojawia się w:
    Prace Instytutu Elektrotechniki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oporność na leki przeciwpłytkowe : przyczyny i możliwości diagnostyki
    Resistance to antiplatelet drugs : reasons and diagnostics possibilities
    Autorzy:
    Petriczko, K.
    Brażnikow, A.
    Grzegorowska, O.
    Białecka, M.
    Machoy-Mokrzyńska, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/135786.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Techniczno-Ekonomiczna w Szczecinie
    Tematy:
    leki przeciwpłytkowe
    mechanizm działania
    zastosowanie kliniczne
    oporność na leczenie przeciwpłytkowe
    metoda badania oporności na leczenie
    antiplatelet drugs
    mechanism of action
    clinical use
    resistance to antiplatelet therapy
    methods for testing antiplatelet drug resistance
    Opis:
    Wstęp i cel pracy: Leki antyagregacyjne odgrywają istotną rolę w prewencji chorób sercowo-naczyniowych. Ważnym problemem klinicznym może stanowić brak skuteczności leczenia przeciwpłytkowego u niektórych chorych. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie mechanizmów działania leków antyagregacyjnych, ich roli w terapii, a przede wszystkim głównych przyczyn braku wrażliwości na leczenie przeciwpłytkowe oraz klinicznych konsekwencji tego zjawiska, a także metod badania oporności na leczenie. Materiał i metody: Na podstawie dostępnego piśmiennictwa autorzy przedstawili najważniejsze kliniczne aspekty związane z prowadzeniem leczenia przeciwpłytkowego oraz opisali dostępne metody badania oporności na leki przeciwpłytkowe. Wyniki: Opracowano zestawienie mechanizmów działania leków przeciwpłytkowych oraz klinicznych testów inhibicji płytek krwi. Wnioski: Każdy pacjent, u którego stwierdzono oporność na leczenie przeciwpłytkowe, powinien mieć indywidualnie ustalone dawki stosowanych leków oraz wyznaczone tzw. okno terapeutyczne zwłaszcza, że brak jest wytycznych dotyczących postępowania w przypadku potwierdzenia oporności na leki przeciwpłytkowe.
    Introduction and aim: Antiplatelet drugs play an important role in the prevention of cardiovascular diseases. An important clinical problem seems to be the lack of efficacy of antiplatelet therapy in some patients. The aim of this paper is to present the mechanisms of action of antiaggregants, their role in therapy, the main reasons for the lack of sensitivity to antiplatelet therapy and clinical consequences of this phenomenon, as well as methods used for testing resistance to treatment. Material and methods: On the grounds of the available literature, the authors present the most important clinical aspects related to antiplatelet therapy and describe available methods for testing resistance to antiplatelet therapy. Results: The table of mechanisms of action of antiplatelet drugs and clinical tests of platelet blood inhibition have been eleborated in the paper. Conclusion: Any patient diagnosed with resistance to antiplatelet therapy should have individually prescribed doses of drugs and determined the so-called therapeutic window - particularly as there are no guidelines for dealing with confirmed resistance to antiplatelet drugs.
    Źródło:
    Problemy Nauk Stosowanych; 2016, 5; 171-186
    2300-6110
    Pojawia się w:
    Problemy Nauk Stosowanych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Neuroendokrynologia doświadczalna i jej implikacje kliniczne – historia i perspektywy
    Experimental neuroendocrinology and its clinical implications – history and perspectives
    Autorzy:
    Pawlikowski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032610.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    neurohormony podwzgórzowe
    historia odkrycia
    zastosowanie
    kliniczne
    hypothalamic neurohormones
    history of discovery
    clinical
    application
    Opis:
    Neuroendokrynologia jest interdyscyplinarną dziedziną wiedzy biomedycznej, której obszarem działania są strukturalne i czynnościowe związki między dwoma układami: nerwowym i dokrewnym. Wyróżniamy neuroendokrynologię doświadczalną oraz jej implikacje kliniczne. Za pioniera neuroendokrynologii powszechnie uważany jest Ernest Scharrer, który już w 1928 roku opisał cytologiczne oznaki wydzielania w jądrach podwzgórza minoga i zjawisko to nazwał neurosekrecją. Dalsze badania prowadzone przez Scharrera wspólnie z jego żoną Bertą, a następnie z Wolfgangiem Bargmannem, pozwoliły na opisanie neurosekrecji u różnych zwierząt bezkręgowych i kręgowców łącznie z człowiekiem. Kamieniem milowym było wykazanie, że neurosekrecja w jądrach nadwzrokowych i przykomorowych podwzgórza wiąże się z syntezą wazopresyny i oksytocyny (W. Bargmann i E. Scharrer). Dalszym kamieniem milowym było wykazanie przez Geoffreya Harrisa, że podwzgórze steruje czynnością wydzielniczą przysadki za pośrednictwem czynników humoralnych docierających do przedniego płata poprzez połączenia naczyniowe zwane przysadkowym układem wrotnym. Zapoczątkowało to liczne badania zmierzające do izolacji wspomnianych czynników humoralnych z podwzgórza i określenie ich struktury. Ustalenie budowy chemicznej pierwszego podwzgórzowego czynnika uwalniającego – TRH (tyreoliberyna – ang. thyrotropin–releasing hormone) powiodło się w 1969 roku zespołom Andrew Schally’ego i Rogera Guillemina, za co otrzymali w 1977 nagrodę Nobla. W kolejnych latach zidentyfikowano wiele dalszych neurohormonów podwzgórzowych. Ustalenie ich struktury i synteza pozwoliło na zbadanie właściwości, a także rozprzestrzenienia neurohormonów podwzgórzowych w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym oraz w innych obszarach. Implikacje kliniczne badań z zakresu doświadczalnej neuroendokrynologii są oczywiste. Postępy neuroendokrynologii zmieniły podejście diagnostyczne endokrynologów–klinicystów do chorób przysadki, wskazując na możliwość ich podwzgórzowych przyczyn. Po wtóre, neurohormony podwzgórzowe i ich analogi znalazły szerokie zastosowanie w testach diagnostycznych i terapii, m.in. w leczeniu niektórych nowotworów. Obecnie jest rozważanych szereg nowych perspektyw klinicznego zastosowania neurohormonów i ich analogów.
    Neuroendocrinology is an interdisciplinary field of the biomedical science exploring structural and functional relation between two systems: nervous and endocrine. We distinguish experimental neuroendocrinology and its clinical implications (clinical neuroendocrinology). A German scientist Ernst Scharrer is considered the pioneer of neuroendocrinology. As early as in 1928 he revealed the cytological features of secretion in hypothalamic nuclei of a fish (minogue) and called the above phenomenon neurosecretion. Scharrer himself attributed the role of the pioneer of neuroendocrinology to a Polish scientist Stefan Kopeć, who in the twenties of 20th century discovered the hormonal function of the brain in insects. The further studies of Scharrer together with his wife Berta and later with Wolfgang Bargmann led to the description of neurosecretion in numerous invertebrate and vertebrate animals including a man. The milestone was the finding that the neurosecretion in supraoptic and paraventricular hypothalamic nuclei is connected with vasopressin and oxytocin synthesis (W. Bargmann and E. Scharrer,). The further milestone in the development of neuroendocrinology was the discovery of Geoffrey Harris that the hypothalamus governs the secretory function of the anterior pituitary by means of humoral factors reaching the anterior lobe via vascular connections called the hypophyseal portal system. The numerous studies of hypothalamic neurohormones leading to the isolation and recognition of their structure were initiated. The recognition of amino–acid structure of the first hypothalamic releasing factor (hormone) TRH succeeded in 1969 by the teams of Andrew Schally and Roger Guillemin, who were awarded the Nobel prize in 1977. In the next years several other hypothalamic neurohormones were identified. The recognition of their structure and synthesis allowed to search their properties and their distribution in the central and peripheral nervous systems, diffuse neuroendocrine cells and in adrenal medulla. The clinical implications of experimental neuroendocrinology are obvious and numerous. Firstly, the approach of clinical endocrinologists to diseases of the pituitary gland was changed; the possibility of hypothalamic disturbances as the primary cause of pituitary disease were taken into consideration. Secondly, numerous „hypothalamic” neurohormones and their analogs found the application in diagnostic tests and therapy, among others, the therapy of different tumors. At present, several new perspectives of the therapeutic application of neurohormones and their analogs are under consideration.
    Źródło:
    Folia Medica Lodziensia; 2016, 43, 1; 5-16
    0071-6731
    Pojawia się w:
    Folia Medica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies