Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zapalenie stawu" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Radiosynowektomia w chorobach reumatycznych
Radiosynovectomy in rheumatic diseases
Autorzy:
Ćwikła, Jarosław B.
Żbikowski, Piotr
Kwiatkowska, Brygida
Buscombe, John R.
Sudoł-Szopińska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1057870.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
arthritis
osteoarthritis
radiosynovectomy
reumatoidalne zapalenie stawu
rheumatoid arthritis
synovitis
choroba zwyrodnieniowa
radiosynowektomia
zapalenie błony maziowej
zapalenie stawu
Opis:
Radiosynovectomy is a safe and repeatable treatment method of chronic synovitis with synovial overgrowth and refractory chronic or acute inflammatory joint effusion. It consist in the intraarticular administration of a radioactive isotope in the form of a colloid causing the extinguishing of active synovitis. The radiocolloid causes permanent irradiation of the synovium with beta ray electron beams, which ultimately leads to its fibrosis and extinguishes the inflammatory process destroying the joint. The main indications for radiosynovectomy include chronic and acute arthritis in the course of systemic diseases, intraarticular bleeding in hemorrhagic diatheses (hemophilia), selected cases of osteoarthritis, recurrent effusions following surgery, e.g. arthroplasty, or other iatrogenic post-surgery complications causing arthritis. Radiosynovectomy is also performed in pigmented villonodular synovitis and crystal synovitis. The most common method used to determine the eligibility for radiosynovectomy is an ultrasound, which shows the location and activity of the thickened synovium. The administration of a radiocolloid into the joint, sheath or bursa should also be performed under the control of the ultrasound image, as this ensures a precise location of the puncture needle and full control of the isotope administration process. Clinical efficacy of radiosynovectomy depends on the proper qualification of patients for the procedure. The success rate of radiosynovectomy in common indications is 65–80%. It is confirmed by the visualization of avascular (fibrotic) synovium in follow-up ultrasound tests. The aim of this article is to present techniques and indications for the radiosynovectomy treatment.
Radiosynowektomia jest bezpiecznym i powtarzalnym zabiegiem, polegającym na podaniu do jamy stawu lub pochewki ścięgnistej preparatu zawierającego izotop promieniotwórczy w formie radiokoloidu, powodujący wygaszenie aktywnego zapalenia błony maziowej. W następstwie trwałej inkorporacji radiokoloidu dochodzi do ciągłego napromieniowania błony maziowej strumieniami elektronów promieniowania beta, co w końcowym efekcie terapeutycznym prowadzi do jej zwłóknienia i tym samym zatrzymania procesu zapalnego, który jest przyczyną niszczenia stawu. Głównymi wskazaniami do radiosynowektomii są przewlekłe i ostre zapalenia stawów w przebiegu chorób układowych, krwawienia dostawowe w skazach krwotocznych, niektóre przypadki choroby zwyrodnieniowej stawów, nawracające wysięki po zabiegach operacyjnych, m.in. alloplastyce stawów, czy inne jatrogenne powikłania zabiegów operacyjnych powodujące zapalenie stawu. Radiosynowektomię wykonuje się także w przypadku barwnikowego kosmkowo-guzkowego zapalenia błony maziowej i zapaleń stawu wywołanych kryształami. Z reguły metodą kwalifikującą do radiosynowektomii jest ultrasonografia, obrazująca lokalizację i aktywność pogrubiałej błony maziowej. Również podawanie radiokoloidu do stawu, pochewki lub kaletki powinno być wykonywane pod kontrolą obrazu ultrasonograficznego, zapewnia to bowiem dokładną lokalizację igły punkcyjnej i pełną kontrolę procesu podawania izotopu. Skuteczność kliniczna radiosynowektomii zależy od właściwej kwalifikacji pacjentów do zabiegu; w typowych wskazaniach metoda ta umożliwia osiągnięcie znacznej poprawy u 65–80% chorych. Jej potwierdzeniem jest uwidocznienie w kontrolnym badaniu ultrasonograficznym nieunaczynionej (zwłókniałej) błony maziowej. Artykuł ma na celu przybliżenie czytelnikom techniki oraz wskazań do leczenia za pomocą radiosynowektomii.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2014, 14, 58; 241-251
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powikłana profilaktyka zakrzepowa w leczeniu infekcyjnego zapalenia stawu kolanowego – opis przypadku
Complicated thromboembolic prophylaxis in the treatment of septic gonitis – case report
Autorzy:
Brychcy, Adrian
Marczyński, Wojciech J.
Rak, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033847.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
gonitis
haematoma
low-molecular-weight heparin
prophylaxis
heparyna drobnocząsteczkowa
zapalenie stawu kolanowego
profilaktyka
krwiak
Opis:
In this paper the case of a patient subjected to orthopaedic treatment with a history of a number of internal comorbidities, cardiac ones in particular, has been reported. Cardiac comorbidities were related to the implantation of a VVI pacemaker. The patient was chronically administered acenocoumarol with a standard INR control. He developed infectious arthritis of the left knee joint. The condition was the indication for surgery. The surgical treatment was performed with the implementation of antithrombotic prophylaxis using low-molecular-weight heparin at a dose as prescribed by a cardiologist. The prescribed dosage of nadroparin – 100 mg – was higher than indicated in both Polish and international regimen standards. Higher dose was also maintained in next days that followed the surgery. Intra-articular haematoma occurred as a post-surgery complication, hence the revision of the knee joint was performed. The haematoma was diagnosed intraoperatively, then removed and pulsed lavage was performed. Garamycin sponge was applied to treat the inflammation. A targeted antibiotic therapy was continued. Surgical site drainage was performed for one day without the use of negative pressure. Thromboembolic prophylaxis was implemented in accordance with the applicable dosage regimen in Poland. In view of a vast majority of thrombosis risk factors, prolonged prophylaxis with heparin and return to acenocoumarol were indicated once the surgical would had healed. As a result, other early and late postoperative complications were avoided.
W pracy zaprezentowano przypadek chorego leczonego ortopedycznie, z licznymi obciążeniami internistycznymi, szczególnie kardiologicznymi. Obciążenia kardiologiczne dotyczyły implantacji układu stymulującego mięsień sercowy typu VVI. Chory przewlekle przyjmował acenokumarol z klasyczną kontrolą INR. U pacjenta wystąpiło infekcyjne zapalenie lewego stawu kolanowego. Było ono wskazaniem do leczenia operacyjnego. Operację przeprowadzono z wdrożeniem profilaktyki przeciwzakrzepowej heparyną drobnocząsteczkową w dawce zaleconej przez kardiologa. Dawka zastosowanej nadroparyny była wyższa niż w zaleceniach polskich i światowych standardów i wynosiła 100 mg. Dawkę podwyższoną heparyny utrzymano również w kolejnych dobach pooperacyjnych. W przebiegu pooperacyjnym wystąpiło powikłanie pod postacią krwiaka śródstawowego, będące wskazaniem do rewizji kolana. Śródoperacyjnie stwierdzono krwiak śródstawowy, który usunięto, następnie wypłukano staw. Podano gąbkę garamycynową w procedurze leczenia procesu zapalnego. Kontynuowano antybiotykoterapię celowaną. Ranę pooperacyjną drenowano bez podciśnienia przez jedną dobę. Profilaktykę zakrzepowozatorową wdrożono w dawkach zgodnych z polskimi wytycznymi. Znaczna część czynników ryzyka zakrzepicy była wskazaniem do przedłużonej profilaktyki heparyną i powrotu do acenokumarolu po wygojeniu rany operacyjnej. Dzięki takiemu postępowaniu udało się uniknąć kolejnych powikłań w okresie pooperacyjnym wczesnym i odległym.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 4; 419-423
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola lekarza pierwszego kontaktu we wczesnym rozpoznawaniu zakażeń okołoprotezowych stawów
The role of the primary care physician in early diagnosis of periprosthetic joint infection
Autorzy:
Białecki, Jerzy
Para, Marcin
Bartosz, Paweł
Marczyński, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034554.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
antybiotykoterapia
lekarz rodzinny
postępowanie pooperacyjne
rozpoznawanie
zapalenie okołoprotezowe stawu
Opis:
Hip and knee replacement is a common procedure in the treatment of advanced arthropathy. It relieves pain and restores joint function. That is why the number of arthroplasties is continuously increasing. In view of the growing number of patients with endoprostheses, shorter hospitalisation after the surgery, problems with availability of specialists and an increasing role of primary care physicians, family doctors need better knowledge of the most severe postoperative complication, i.e. periprosthetic joint infection. The diagnosis of chronic periprosthetic infection is a complex and challenging problem. The symptoms of early postoperative infection or acute haematogenous periprosthetic infection should be diagnosed as soon as possible as proper treatment preconditions full recovery with implant preservation. Delayed diagnosis and failure to apply early surgical intervention change the treatment algorithm and which frequently entail prolonged multi-stage treatment. If early periprosthetic joint infection is suspected, the best decision is to urgently refer the patient again to the hospital where the surgery was performed. In this case, antibiotic therapy is vital; however, if it is instituted without proper indications, it cannot warrant recovery and blurs the picture of the disease. Before antibiotics are administered, an attempt at confirming the inflammation should be made and the responsible pathogen isolated so that targeted antibiotic therapy can be implemented. Early antibiotic administration makes it much harder to isolate the pathogen responsible and increases the number of multidrug resistant strains. The treatment of periprosthetic joint infection is always based on surgery combined with targeted antibiotic therapy. Prompt diagnosis and proper surgical management offer chances for the patient’s recovery and normal functioning. Orthopaedic surgical procedures are usually scheduled. Proper patient preparation, consisting in the stabilisation of systemic diseases, their proper control and elimination of systemic inflammatory foci, is crucial in the prevention of periprosthetic joint infection.
Endoprotezoplastyka stawu biodrowego i kolanowego jest powszechnie stosowaną procedurą w zaawansowanej chorobie zwyrodnieniowej, która likwiduje ból i przywraca sprawność choremu. Z tego powodu liczba wykonywanych zabiegów alloplastyki systematycznie wzrasta. Zwiększenie liczby chorych z endoprotezami, skrócenie czasu pobytu w szpitalu po operacji, problem z dostępem do specjalistów oraz rosnąca rola lekarzy rodzinnych nakładają na tych ostatnich obowiązek bliższego zapoznania się z najpoważniejszym powikłaniem pooperacyjnym, jakim są zapalenia okołoprotezowe. Diagnostyka przewlekłego zapalenia okołoprotezowego jest złożonym i trudnym zagadnieniem, natomiast objawy zapalenia występujące w krótkim okresie po operacji lub też ostre krwiopochodne zapalenie stawu z endoprotezą powinny zostać rozpoznane jak najszybciej, ponieważ prawidłowe postępowanie daje szansę na pełne wyleczenie z uratowaniem implantu. Opóźnienie rozpoznania i zaniechanie leczenia operacyjnego skutkują zmianą algorytmu i często kilkuetapowym, długotrwałym leczeniem. Jeśli występują objawy sugerujące wczesne zapalenie okołoprotezowe, najlepszym postępowaniem jest ponowne pilne skierowanie chorego do szpitala, w którym była wykonana operacja. W przypadku podejrzenia zapalenia okołoprotezowego antybiotykoterapia ma ogromne znaczenie, ale rozpoczęta bez właściwych wskazań nie daje gwarancji wyleczenia i zaciemnia obraz choroby. Przed podaniem antybiotyku powinno się podjąć próbę potwierdzenia rozpoznania zapalenia i wyizolowania patogenu, tak aby można było zastosować antybiotykoterapię celowaną. Wczesne podanie antybiotyku znacznie osłabia możliwość wyizolowania patogenu i zwiększa liczbę szczepów wielolekoopornych. Podstawą leczenia infekcji okołoprotezowych zawsze jest leczenie operacyjne skojarzone z celowaną antybiotykoterapią. Szybka diagnoza i właściwe postępowanie operacyjne zapewniają choremu możliwość wyleczenia i dają szanse na normalne funkcjonowanie. Operacje ortopedyczne to zazwyczaj zaplanowane procedury. W zapobieganiu infekcji okołoprotezowej kluczowe znaczenie ma odpowiednie przygotowanie pacjenta, które polega na ustabilizowaniu chorób ogólnoustrojowych, prawidłowej ich kontroli i eliminacji wewnątrzustrojowych ognisk zapalnych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 4; 460-469
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badanie ultrasonograficzne w diagnostyce ręki reumatoidalnej
Usefulness of sonography in the diagnosis of rheumatoid hand
Autorzy:
Zaniewicz‑Kaniewska, Katarzyna
Sudoł‑Szopińska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058731.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bursitis
rheumatoid arthritis
rheumatoid hand
sonography
synovitis
tenosynovitis
reumatoidalne zapalenie stawów
ręka reumatoidalna
zapalenie błony maziowej jam stawu
zapalenie kaletki
zapalenie pochewki
badanie ultrasonograficzne
Opis:
Ultrasound examination is becoming more and more common in patients with rheumatoid diseases. Above all, it enables the assessment of articular soft tissues and constitutes a non-invasive examination. In a rheumatologist’s everyday practice, it is conducted at the stage of initial diagnosis as well as to monitor the treatment and to confirm the remission if the clinical picture is ambiguous. The first sign of arthritis (including rheumatoid arthritis) that is visible on ultrasound examination is the thickening of the synovial membrane of the joint cavities, tendon sheaths or bursae. It is frequently accompanied by the exudate in the joint, sheath or bursa. In a subsequent stage, in Doppler examination, enhanced vascularization of the synovial membrane is observed. Sometimes, the inflammatory process of the tendon sheaths also affects the tendons, which might lead to their damage. Moreover, ultrasound examination also reveals erosions and inflammatory cysts (geodes) which attest to the advancement of the disease. A dynamic ultrasound examination enables to diagnose the capsule-ligamentous contracture of the interphalangeal joints, which occurs due to the lack of rehabilitation that should begin at the moment of the commencement of the inflammation. The ultrasound image does not allow for the differentiation between various rheumatoid entities, including those encompassing the joints in the hand, wrist. The observed changes, i.e. thickening of the synovial membrane, hyperemia, effusions, erosions or tendon damage, may accompany various rheumatoid entities. The purpose of the ultrasound examination is to recognize these irregularities, determine their localization and advancement and, finally, to monitor the course of treatment. Furthermore, ultrasound scan enables to assess the joints and tendons in a dynamic examination in relation to local ailments of the patient as well as to monitor the biopsy, aspiration and medicine administration. Sonography is used for a US-guided administration of radioisotope substances for synoviorthesis.
Badanie ultrasonograficzne jest coraz powszechniej wykonywane u pacjentów z chorobami reumatycznymi. Umożliwia ocenę przede wszystkim tkanek miękkich stawów. Ma nieinwazyjny charakter. W codziennej praktyce reumatologa przeprowadza się je na etapie diagnozy, monitorowania leczenia oraz w celu potwierdzenia remisji, jeżeli obraz kliniczny nie jest jednoznaczny. Pierwszym objawem zapalenia stawów (w tym reumatoidalnego zapalenia stawów) widocznym w badaniu ultrasonograficznym jest pogrubienie błony maziowej jam stawów, pochewek lub kaletek. Często towarzyszy mu wysięk w stawie, pochewce lub w kaletce. W kolejnym etapie w badaniu dopplerowskim obserwowane jest wzmożone unaczynienie błony maziowej. Niekiedy proces zapalny pochewek ścięgnistych obejmuje także ścięgna, co może prowadzić do ich uszkodzenia. W badaniu ultrasonograficznym widoczne są ponadto nadżerki i geody, będące dowodem zaawansowania choroby. Dynamiczne badanie ultrasonograficzne pozwala na rozpoznanie przykurczu struktur torebkowo‑więzadłowych stawów międzypaliczkowych, najczęściej z powodu braku rehabilitacji, która powinna być rozpoczęta w momencie wystąpienia zapalenia stawu. Obraz ultrasonograficzny nie pozwala na różnicowanie poszczególnych jednostek reumatycznych, w tym obejmujących stawy ręki, także nadgarstka. Obserwowane zmiany, tj. pogrubienie błony maziowej, jej przekrwienie, wysięki, nadżerki, uszkodzenia ścięgien, towarzyszą wielu jednostkom reumatycznym. Celem badania ultrasonograficznego jest rozpoznanie tych nieprawidłowości, określenie ich lokalizacji i zaawansowania, wreszcie monitorowanie w trakcie leczenia. Badanie ultrasonograficzne umożliwia ponadto ocenę stawów i ścięgien w badaniu dynamicznym, w konfrontacji z dolegliwościami punktowymi pacjenta, monitorowanie biopsji, aspiracji, podawania leków. Pod kontrolą ultrasonografii podawane są do stawów radioizotopy w celu synowiortezy radioizotopowej.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2013, 13, 54; 329-336
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ kriostymulacji i kinezyterapii na sprawność stawów kolanowych u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów
The influence of cryostimulation and kinesitherapy on knee joints of patients suffering from rheumatoid arthritis
Autorzy:
Jezierski, Cz.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/261421.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:
kriostymulacja
reumatoidalne zapalenie stawów
siła mięśni
zakres ruchu
prędkość kątowa stawu
cryostimulation
rheumatoid arthritis
range of motion
angular velocity of joints
Opis:
W artykule przedstawione są wyniki pomiarów siły mięśni uda, zakresu ruchu i prędkości kątowej stawu kolanowego 412 pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS), u których zastosowano w leczeniu kriostymulację i kinezyterapię. W wyniku przeprowadzonych badań i ich analizy stwierdzono, że zastosowanie kriostymulacji i skojarzonej z nią kinezyterapii poprawia znacznie siłę mięśni, jak też ruchomość i prędkość kątową stawu kolanowego. Zastosowanie tylko jednego z dwóch omawianych zabiegów przywraca częściowo silę mięśni, nie mając jednak większego wpływu na zakres ruchu i prędkość kątową.
Results of measurements of the thigh muscle strength, as well as a range of motion and angular velocity of knee joints in 412 patients suffering from rheumatoid arthritis, treated with cryostimulation and kinesitherapy, are presented. After the study and analysis it was stated that application of cryostimulation and associated kinesitherapy significantly improves muscle strength, as well as range of motion and angular velocity of a knee joint. Administration of the one of described treatments, restores only muscle strength partially, while having no significant impact on range of motion or angular velocity.
Źródło:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2008, 14, 3; 206-208
1234-5563
Pojawia się w:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diamond McConnells Taping Technique versus Counterforce Elbow Orthosis in the Treatment of Lateral Epicondylitis: a Randomized Controlled Trial
Technika tapingu metodą McConnell w kształcie rombu a przeciwstawna orteza stawu łokciowego w leczeniu zapalenia nadkłykcia bocznego: randomizowane badanie kontrolowane
Autorzy:
Dewir, Ibrahim
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790646.pdf
Data publikacji:
2021-07-05
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
counterforce elbow orthosis
diamond taping
visual analog scale
lateral epicondylitis
Jamar hand held dynamometer
pain intensity
tennis elbow
przeciwstawna orteza stawu łokciowego
taping w kształcie rombu
wizualna skala analogowa
zapalenie nadkłykcia bocznego
dynamometr ręczny Jamar
intensywność bólu
łokieć tenisisty
Opis:
Introduction: Lateral epicondylitis, commonly referred to as tennis elbow, is one of the most common lesions of the arm. There are many treatment options available for tennis elbow; taping techniques and splints are commonly used. Purpose: The objective of this research is to compare the impact of the diamond taping technique and counterforce elbow bands on pain and handgrip strength in patients with lateral epicondylitis. Materials and methods: Forty male patients with lateral epicondylitis (tennis elbow), aged between 30 and 40 years, took part in this study. They were randomly assigned to one of two equivalent groups. Group A received the diamond taping intervention in addition to physical therapy, while group B was treated using an elbow band orthosis along with physical therapy. The JAMAR dynamometer and Visual Analog Scale (VAS) were used to assess handgrip strength and pain intensity respectively, before and following 4 weeks (12 sessions) of treatment. Results: Group A demonstrated significant improvement of both handgrip strength and pain intensity, while group B showed significant improvement of pain only. Conclusion: Diamond taping demonstrated a strong impact upon pain and handgrip strength in individuals with lateral epicondylitis. It is suggested that the diamond taping technique can be valuable in the treatment of lateral epicondylitis.
Wprowadzenie: Zapalenie nadkłykcia bocznego, potocznie nazywane łokciem tenisisty, jest jedną z najczęstszych zmian chorobowych ramienia. Istnieje wiele opcji leczenia łokcia tenisisty; powszechnie stosowane są techniki tapingu i unieruchomienia stawu (przy pomocy ortez). Cel: Celem pracy jest porównanie wpływu techniki tapingu metodą McConnell w kształcie rombu i przeciwstawnych ortez łokcia na ból i siłę chwytu u pacjentów z zapaleniem nadkłykcia bocznego. Materiały i metody: W badaniu wzięło udział 40 mężczyzn w wieku od 30 do 40 lat z zapaleniem nadkłykcia bocznego (łokciem tenisisty). Zostali oni losowo przydzieleni do jednej z dwóch równoważnych grup. Grupa A oprócz fizjoterapii została poddana zabiegowi tapingu metodą McConnell w kształcie rombu, podczas gdy grupa B była leczona ortezą stawu łokciowego wraz z fizjoterapią. Do oceny siły chwytu i intensywności bólu przed i po 4 tygodniach leczenia (12 sesjach) zastosowano odpowiednio Dynamometr JAMAR i wizualną skalę analogową (VAS). Wyniki: Grupa A wykazała znaczną poprawę zarówno siły chwytu, jak i intensywności bólu, podczas gdy grupa B wykazała znaczną poprawę tylko w zakresie bólu. Wniosek: Wykazano wpływ tapingu metodą McConnell w kształcie rombu na ból i siłę chwytu u osób z zapaleniem nadkłykcia bocznego. Sugeruje się, że technika plastrowania metodą McConnell może być cenna w leczeniu zapalenia nadkłykcia bocznego.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2021, 25(2); 9-14
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diamond McConnells’ Taping Technique versus Counterforce Elbow Orthosis in the Treatment of Lateral Epicondylitis – a Randomized Controlled Trial
Technika tapingu metodą McConnell w kształcie rombu a przeciwstawna orteza stawu łokciowego w leczeniu zapalenia nadkłykcia bocznego: randomizowane badanie kontrolowane
Autorzy:
Dewir, Ibrahim
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790637.pdf
Data publikacji:
2021-07-05
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
przeciwstawna orteza stawu łokciowego
taping w kształcie rombu
wizualna skala analogowa
zapalenie nadkłykcia bocznego
dynamometr ręczny Jamar
intensywność bólu
łokieć tenisisty
counterforce elbow orthosis
diamond taping
visual analog scale
lateral epicondylitis
Jamar hand held dynamometer
pain
intensity
tennis elbow
Opis:
Wprowadzenie: Zapalenie nadkłykcia bocznego, potocznie nazywane łokciem tenisisty, jest jedną z najczęstszych zmian chorobowych ramienia. Istnieje wiele opcji leczenia łokcia tenisisty; powszechnie stosowane są techniki tapingu i unieruchomienia stawu (przy pomocy ortez). Cel: Celem pracy jest porównanie wpływu techniki tapingu metodą McConnell w kształcie rombu i przeciwstawnych ortez łokcia na ból i siłę chwytu u pacjentów z zapaleniem nadkłykcia bocznego. Materiały i metody: W badaniu wzięło udział 40 mężczyzn w wieku od 30 do 40 lat z zapaleniem nadkłykcia bocznego (łokciem tenisisty). Zostali oni losowo przydzieleni do jednej z dwóch równoważnych grup. Grupa A oprócz fizjoterapii została poddana zabiegowi tapingu metodą McConnell w kształcie rombu, podczas gdy grupa B była leczona ortezą stawu łokciowego wraz z fizjoterapią. Do oceny siły chwytu i intensywności bólu przed i po 4 tygodniach leczenia (12 sesjach) zastosowano odpowiednio Dynamometr JAMAR i wizualną skalę analogową (VAS). Wyniki: Grupa A wykazała znaczną poprawę zarówno siły chwytu, jak i intensywności bólu, podczas gdy grupa B wykazała znaczną poprawę tylko w zakresie bólu. Wniosek: Wykazano wpływ tapingu metodą McConnell w kształcie rombu na ból i siłę chwytu u osób z zapaleniem nadkłykcia bocznego. Sugeruje się, że technika plastrowania metodą McConnell może być cenna w leczeniu zapalenia nadkłykcia bocznego.
Introduction: Lateral epicondylitis, commonly referred to as tennis elbow, is one of the most common lesions of the arm. There are many treatment options available for tennis elbow; taping techniques and splints are commonly used. Purpose: The objective of this research is to compare the impact of the diamond taping technique and counterforce elbow bands on pain and handgrip strength in patients with lateral epicondylitis. Materials and methods: Forty male patients with lateral epicondylitis (tennis elbow), aged between 30 and 40 years, took part in this study. They were randomly assigned to one of two equivalent groups. Group A received the diamond taping intervention in addition to physical therapy, while group B was treated using an elbow band orthosis along with physical therapy. The JAMAR dynamometer and Visual Analog Scale (VAS) were used to assess handgrip strength and pain intensity respectively, before and following 4 weeks (12 sessions) of treatment. Results: Group A demonstrated significant improvement of both handgrip strength and pain intensity, while group B showed significant improvement of pain only. Conclusion: Diamond taping demonstrated a strong impact upon pain and handgrip strength in individuals with lateral epicondylitis. It is suggested that the diamond taping technique can be valuable in the treatment of lateral epicondylitis.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2021, 25(2); 9-14
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies