Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zanik" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 29
Tytuł:
Bliznowaty zanik odcinka szyjnego tchawicy w następstwie przedłużonej intubacji
Autorzy:
Gawęcki, Wojciech
Kopeć, Tomasz
Kruk-Zagajewska, Aleksandra
Jerzy, Wójtowicz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398866.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zanik tchawicy
tracheotomia
przedłużona intubacja
Opis:
Tracheal intubation is presently one of the basic medical procedures. It is connected with many different complications. One of them is tracheal stenosis, which occurs in 6–21 percent of patients after intubation of the trachea. In contrast to this high frequency of tracheal stenosis we didn’t find any publications about complete atrophy of a big part of trachea after prolongated intubation and we describe a first case of such complication. The reasons and the possibilities of treatment in such situation are discussed.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2007, 61, 3; 339-343
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zanik wieloukładowy typu C (MSA-C) – aspekty kliniczne i radiologiczne, opis przypadku
Clinical and radiological features of multiple system atrophy type C. Case report
Autorzy:
Węglewski, Arkadiusz
Juryńczyk, Jacek
Ślusarek, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061185.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
autonomic failure
cerebellar atrophy
magnetic resonance
multiple system atrophy
orthostatic hypotension
rezonans magnetyczny
zanik móżdżku
zanik wieloukładowy
niewydolność autonomiczna
hipotonia ortostatyczna
Opis:
Multiple system atrophy (MSA) is a relatively rare degenerative disease of the central nervous system. The prevalence of MSA is about 2-4/100,000. The disease is included to synucleinopathies. The most characteristic neuropathological findings in MSA is argyrophilic glial cytoplasmatic inclusions in oligodendroglia which is composed of α-synuclein and ubiquitin. At present two main forms of the MSA are known: MSA-P and MSA-C. Symptoms of parkinsonism with rigidity and bradykinesia are more typical in MSA-P. Cerebellar signs are more characteristic for MSA-C. Severe autonomic failure, initially or during further clinical course stwierin MSA-P and MSA-C is present in most patients. The main symptoms of autonomic failure are orthostatic hypotension, urinary and less commonly fecal incontinence, impotence. In 1998 consensus on the diagnosis of MSA was established. The authors described a case of 61-year-old woman with 3 years of symptoms of cerebellar dysfunction followed by Parkinson’s syndrome and autonomic failure. MRI of the brain revealed severe atrophy of the cerebellum and brain stem, and “hot cross bun sign” in pons. Tilt-test confirmed orthostatic hypotension. Treatment with L-dopa and midodrin was moderately effective. The authors described problems of diagnostics, especially role of MRI, and actual problems of epidemiology, pathogenesis and treatment of MSA.
Zanik wieloukładowy (MSA) jest rzadką chorobą zwyrodnieniową ośrodkowego układu nerwowego. Występuje z częstością ocenianą na 2-4/100.000 i zaliczany jest do synukleinopatii. Najbardziej charakterystyczną cechę neuropatologiczną stanowi obecność srebrnochłonnych wtrętów cytoplazmatycznych w komórkach oligodendrogleju, zawierających α-synukleinę i ubikwitynę. Obecnie wyróżnia się dwie główne formy MSA: MSA-P i MSA-C. W MSA-P dominują objawy parkinsonizmu, głównie sztywność, spowolnienie, a w MSA-C – objawy uszkodzenia móżdżku. W obu formach typowe są nasilone objawy dysfunkcji układu autonomicznego, głównie hipotonia ortostatyczna, zaburzenia zwieraczy oraz impotencja. W 1998 roku ustalono kryteria diagnostyczne MSA. Autorzy przedstawiają przypadek 61-letniej chorej z mniej więcej 3-letnim wywiadem zespołu móżdżkowego, do którego dołączyły się następnie objawy autonomiczne i parkinsonowskie. Badanie MR głowy ujawniło charakterystyczne dla formy MSA-C dużego stopnia zanik móżdżku, pnia mózgu oraz objaw „krzyża” w moście. Test pionizacyjny wskazał na ciężką hipotonię ortostatyczną. Leczenie L-dopą w umiarkowany sposób zmniejszyło nasilenie zespołu parkinsowskiego, a midodrinem – hipotonii ortostatycznej. Autorzy omawiają problemy diagnostyki MSA, ze szczególnym uwzględnieniem roli badania MR, oraz przedstawiają aktualny stan wiedzy na temat patogenezy, epidemiologii i terapii MSA.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 1; 48-53
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niektóre współczesne zagrożenia rozwoju w okresie dorosłości
Autorzy:
Harwas-Napierała, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/637213.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
zagrożenia rozwoju, dorosłość, zadania rozwojowe, egocentryzacja dorosłych, zanik generatywności
Opis:
The paper addresses, some problems concerning contemporary threats to human development in adulthood. With a reference to the R.J. Havighurst concept, the threats were examined from the perspective of the possibilities to fulfill developmental tasks in the period of adulthood. The phenomena creating a general context of the threats (among others social transformation or changes in the understanding of autonomy) as well as those that disturb the fulfillment of vital developmental tasks especially with regard to family and occupation (e.g. egocentrization and infantilization of adults, the disappearance of generativity) were scrutinized. Possibilities of preventing the phenomena endangering individual development were also presented.
Źródło:
Psychologia Rozwojowa; 2014, 19, 2
1895-6297
2084-3879
Pojawia się w:
Psychologia Rozwojowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Histereza rozwoju i zaniku wrzenia pęcherzykowego
Hysteresis of development and fading of bubbly boiling
Autorzy:
Bohdal, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1826217.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
wrzenie pęcherzykowe
przegrzanie cieczy
rozwój i zanik wrzenia powierzchniowego
Opis:
Przeprowadzone w ostatnich latach badania wykazują, że ośrodki dwufazowe wykazują interesujące własności falowe [2,5,6,7]. Wywierają one również wpływ na proces wrzenia a szczególnie na jego rozpoczęcie, rozwój, zanik i zakończenie. Jest to szczególnie istotne w przypadku wystąpienia zerowego kryzysu. W celu wyjaśnienia zjawiska wrzenia z punktu widzenia dynamiki procesu, niestabilności, wzajemnego oddziaływania faz i tworzenia się różnych struktur przepływu dwufazowego potrzebne są pomiary zmian parametrów układu w czasie i na długości kanału. Istnieją wszelkie przesłanki (uzasadnione również wcześniejszymi badaniami autora), aby postawić hipotezę, że zjawisko zerowego kryzysu wrzenia w przepływie posiada charakter falowy. Pierwsze pęcherzyki pary powstają w miejscu największego przegrzania cieczy, to jest na końcu ogrzewanego kanału. Rozwój wrzenia następuje w postaci tzw. frontu wrzenia, który przemieszcza się w kierunku przeciwnym do przepływu czynnika z prędkością zależną od przegrzania cieczy przy ogrzewanej ściance. Zanik wrzenia następuje odwrotnie to znaczy najwczśniej zanika na początku ogrzewanego kanału i sukcesywnie postępuje zgodnie z kierunkiem przepływu czynnika. Celem badań eksperymentalnych było jakościowe i ilościowe potwierdzenie możliwości zachodzenia rozwoju i zaniku wrzenia pęcherzykowego w ogrzewanym kanale w granicach pętli histerezy wymiany ciepła i oporów przepływu. Istotnym było również poznanie właściwości zjawiska dla nowych proekologicznych czynników chłodniczych stanowiących obecnie zamienniki wycofywanych freonów. Na podstawie wyników przeprowadzonych badań dotyczących histerezy rozwoju i zaniku wrzenia w przepływie w kanałach rurowych można sformułować następujące wnioski: Udowodniono eksperymentalnie możliwość występowania klasycznego zjawiska zerowego kryzysu wrzenia podczas przepływu dla nowych proekologicznych czynników chłodniczych (R134a i R123); uzyskane efekty histerezy wymiany ciepła i oporów przepływu podczas zerowego kryzysu charakteryzują się odmiennymi przebiegami w porównaniu z freonami a zakres ich oddziaływań jest słabszy niż dla freonów. Potwierdzono hipotezę falowego charakteru zerowego kryzysu wrzenia, co jest nowym oryginalnym spojrzeniem na to zjawisko. Bez względu na zastosowany sposób wywołania rozwoju lub zaniku wrzenia pęcherzykowego w przepływie zjawiska te mają charakter falowy. W opisie ujmującym charakter falowy zjawisk wzięto pod uwagę nie tylko prędkość vp przemieszczania się impulsu zmian ciśnienia, ale również prędkość vT frontu wrzenia oraz wzajemne zależności między nimi. Nie bez znaczenia jest zależność tych wielkości od stopnia zapełnienia czynnika chłodniczego w kanale. Prędkość rozwoju lub zaniku wrzenia powierzchniowego w kanale zależy od lokalnego przegrzania cieczy na ogrzewanej ściance, bez względu na sposób w jaki wywołano to zjawisko. Przeprowadzone badania dotyczyły obszarów stanów metastabilnych i nierównowagowych objętych oddziaływaniem pętli histerezy zerowego kryzysu wrzenia. Błąd uzyskanych wyników pomiarów oszacowano na poziomie 10÷12%. Oprócz walorów poznawczych prezentowanych zjawisk wrzenia pęcherzykowego w przepływie należy podkreślić ich aspekty eksploatacyjne. Zjawiska takie mogą zachodzić nie tylko w parownikach urządzeń chłodniczych (zwłaszcza zasilanych pompowo), ale także w innych układach energetycznych. W warunkach dynamicznych zmian parametrów układu mogą się pojawić niekorzystne właściwości eksploatacyjne objawiające się niestabilnościami.
The report describes results of experimental investigations of heat transfer, and pressure drop during development and fading of bubbly boiling of refrigerating media. These processes are accompanied by the phenomenon of zero boiling crisis connected with the hysteresis of activation of boiling nuclei. It has been confirmed in the course of investigations that the development and fading of boiling possess wave properties. The development of boiling takes place in the form of the so-called boiling front that, originating at the channel exit section, propagates upstream with a velocity depending on the liquid superheat at the heated wall. By analogy the fading of boiling originates at the inlet to the channel and successively propagates downstream. The boiling front propagation velocity in tubular channels was determined. The investigations also led to the evaluation of empirical correlations allowing the determination of the propagation velocity of the pressure impulse giving rise to boiling and the boiling front propagation velocity. The investigations were carried out for new environment-friendly refrigerating media R123 and R134a.
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2003, Tom 5; 29-57
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy leczenie ozonem (O3) jest skuteczne w przypadku zanikowego zapalenia błony śluzowej nosa? Badanie eksperymentalne na zwierzętach doświadczalnych
Autorzy:
Altaş, Bengül
Koçak, Hasan Emre
Altınay, Serdar
Yücebaş, Kadir
Taşkın, Ümit
Oktay, Mehmet Faruk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398245.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zanik (atrofia)
zapalenie błon śluzowych nosa
ozon
leczenie
szczur
Opis:
Wprowadzenie: Zanikowe zapalenie błony śluzowej nosa (atrophic rhinitis; AR) jest chorobą charakteryzującą się zanikiem (atrofią) błony śluzowej, błony podśluzowej oraz tkanki kostnej, a także nadmiernym powiększaniem się jam nosa z nieznanej przyczyny. Dotychczas nie udało się poznać skutecznej metody leczenia tej choroby, a terapia czynnościowej utraty atroficznych komórek w AR wciąż pozostaje przedmiotem badań. Wykazano, że terapia ozonem (O3) zwiększa metabolizm komórkowy, angiogenezę, aktywność fibroblastów i syntezę kolagenu. Cel: Ustalenie, czy leczenie ozonem wpływa na histopatologiczny obraz choroby w doświadczalnie wywoływanym modelu AR. Materiał i metody: Do badania włączono 12 szczurów-albinosów rasy Wistar Hannover. Zanikowe zapalenie błony śluzowej nosa u zwierzęcia indukowano poprzez podawanie do obu jam nosa przez 21 dni toksyny bakteryjnej Pasteurella multocida, rozcieńczonej roztworem soli fizjologicznej. Wszystkie zwierzęta objęte badaniem podzielono na dwie grupy – kontrolną i badaną. Grupie badanej podawano doodbytniczo gaz ozonowy (60 μg/ml) przez 21 dni. Po 2 tygodniach szczury poddano dekapitacji, usunięto w całości jamę nosową, a parametry zanikowego zapalenia błony śluzowej nosa (hiperplazję komórek nabłonka, utratę komórek kubkowych, utratę rzęsek, naciek zapalny i ektazję naczyniową) oceniano na podstawie badania histopatologicznego pod mikroskopem świetlnym, po czym poddano analizie statystycznej. Wyniki: Częstość występowania ektazji naczyniowej była istotnie niższa w grupie poddanej leczeniu ozonem w porównaniu z grupą kontrolną (p <0,05). Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy grupami w odniesieniu do pozostałych parametrów histopatologicznych. Wnioski: Leczenie ozonem wywołało umiarkowany efekt na poziomie histopatologicznym. Autorzy doszli do wniosku, że terapia ozonem nie ma wpływu, lub ma bardzo ograniczony, na zanikowe zapalenie błony śluzowej nosa.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 5; 37-44
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neuralgia amiotroficzna – trudności diagnostyczne i terapeutyczne
Autorzy:
Perzyńska-Mazan, Joanna
Bartoszcze, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551605.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
bó
neuralgia amiotroficzna
osłabienie i zanik mięśn
splot ramienny.
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2015, 4; 330-333
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nusinersen w leczeniu rdzeniowego zaniku mięśni – praca poglądowa
Nusinersen in the treatment of the spinal muscular atrophy
Autorzy:
Grędowska, Ewa
Modrzejewska, Sandra
Mazurkiewicz-Bełdzińska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1819287.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
Nusinersen
rdzeniowy zanik mięśni
oligo-nukleotyd antysensowny
spinal muscular atrophy
antisense oli-gonucleotide
Opis:
Nusinersen jest oligonukleotydem antysensownym wpływającym na alternatywny splicing genu SMN2, który wpływa na produkcję pełnowartościowego białka przeżycia neuronów ruchowych. W roku 2016 lek został zarejestrowany w leczeniu rdzeniowego zaniku mięśni (SMA) 5q w Stanach Zjednoczonych a w roku 2017 na obszarze Unii Europejskiej. Rdzeniowy zanik mięśni jest jedną z wiodących, genetycznych chorób będących przyczyną śmierci niemowląt. Choroba związana z dziedziczeniem autosomalnym recesywnym cechuje zapadalność na poziomie 10,3–13,5 przypadków na 100 000 żywych urodzeń. Do momentu rejestracji a później refundacji wąską grupę, 30 pacjentów leczono w Polsce, w ramach programu rozszerzonego dostępu do leku. Refundacja nusinersenu weszła w życie od 1. stycznia 2019 roku zapewniając pacjentom z SMA szeroki dostęp do leczenia, z możliwością włączenia pacjentów przedobjawowych i każdego typu SMA niezależnie od wieku i stanu funkcjonalnego. Kryteria leczenia pacjentów z SMA są ujęte w programie lekowym „Leczenie Rdzeniowego Zaniku Mięśni (B.102)”, na podstawie Obwieszczenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2018 r. Aktualnie w programie lekowym, na dzień 31 sierpnia 2019 jest leczonych 280 pacjentów.
Nusinersen is an antisense oligonucleotide that affects thealternative splicing of the SMN2 gene, hence the production of the fully functional survival motor neuron protein. In 2016, the drug was registered for the treatment of spinal muscularatrophy (SMA) 5q in the United States and in 2017 in the European Union. Spinal muscular atrophy is one of the leading genetic diseases that causes infants death. The disease associated with autosomal recessive inheritance is characterized by an incidence of 10.3–13.5 cases per 100,000 live births. Until registration and reimbursement, a narrow group of 30 patients was treated in Poland within expanded access program. The reimbursement of nusinersen was granted on January 1, 2019, providing SMA patients with wide access to treatment, with the option of including pre-symptomatic patients and any type of SMA; regardless of age or functional status. Criteria for the treatment of patients with SMA are outlined in the drug program “Treatment of Spinal Muscular Atrophy (B.102)”; based on the Health Minister Declaration from December 27, 2018.Currently, 280 patients are treated in the drug program as of August 31, 2019.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2019, 28, 56; 17-21
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rdzeniowy zanik mięśni – onasemnogene abeparvovec i inne opcje terapeutyczne
Spinal muscular atrophy - onasemnogene abeparvovec and other therapeutic options
Autorzy:
Majchrzak-Celińska, Aleksandra A.
Warych, Anna
Szoszkiewicz, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/762691.pdf
Data publikacji:
2020-02-25
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne
Tematy:
rdzeniowy zanik mięśni
SMN1
SMN2
onasemnogene abeparvovec
nusinersen
spinal muscular atrophy
Opis:
Spinal muscular atrophy (SMA) is a neuromuscular disorder that results in the loss of motor neurons. SMA is caused by mutations in the SMN1 gene, leading to the decreased synthesis of the SMN protein, necessary for motor neuron survival. In the past, SMA was considered to be an incurable disease, and therapy was limited only to symptomatic treatment. However, currently there are drugs which effectively inhibit the development of the disease, and even give hope for its cure. Their mechanism of action involves either delivering of a functional copy of the SMN1 gene, or modification of the alternative splicing of the SMN2 gene. Moreover, amelioration of muscle growth and increasing muscle contractility serves as a way of relieving the symptoms of the disease. The functional copy of SMN1 gene is delivered by onasemnogene abeparvovec (Zolgensma). The drug contains cDNA sequences, which correspond to the missing SMN1 gene. It is administered in the form of adeno-associated viral vector serotype 9 (AAV9)–based gene therapy, as a single intravenous infusion, to treat children less than 2 years old. Currently, the drug is approved only in the USA, and its cost exceeds PLN 2,000,000. SMN2 has nearly identical sequence as SMN1, however due to alternative splicing, only around 10% of its transcript results in a full-length, functional SMN protein. Modification of the alternative splicing of the SMN2 pre-mRNA by the drug nusinersen (Spinraza) results in an increased level of the SMN protein. Nusinersen is administered as intrathecal injections and is available both in the USA as well as in Europe. Also risdiplam and branaplam - small-molecule drugs with similar mechanism of action are now being tested in clinical trials. The inhibition proMyostatin cleavage and slowing calcium release, leads to the increased muscle growth and contractility, respectively. So far, three promising drugs are being evaluated in clinical trials: SRK-015, which is a selective and local inhibitor of the activation of myostatin, as well as reldesemtiv (CK-2127107) and tirasemtiv (CK-2127107), both being the fast skeletal muscle troponin activators. These drugs do not affect the genetic cause of SMA, but relieve the symptoms of the disease. Early diagnosis and treatment gives hope for halting the progress of SMA, preserving motor function and extending patient’s life.
Rdzeniowy zanik mięśni (SMA) jest neurodegeneracyjną chorobą genetyczną, charakteryzującą się obumieraniem neuronów ruchowych. Przyczyną SMA są mutacje w genie SMN1, które skutkują niedoborem białka SMN. Niegdyś SMA uważane było za chorobę nieuleczalną, a terapia sprowadzała się do leczenia objawowego. Jednak obecnie dostępne są leki, które skutecznie hamują rozwój choroby, a wręcz dają nadzieję na jej wyleczenie. Ich mechanizm działania polega na dostarczeniu funkcjonalnej kopii genu SMN1, lub na zmodyfikowaniu składania transkryptu SMN2. Funkcjonalną kopię genu SMN1 dostarcza preparat onasemnogene abeparvovec (Zolgensma). Lek zawiera sekwencje cDNA, które odpowiadają prawidłowemu genowi SMN1 i podawany jest z wykorzystaniem kapsydu wirusa AAV9 jako nośnika w pojedynczej infuzji dożylnej. Leczeniem mogą być objęte dzieci do 2 roku życia. Obecnie lek zarejestrowany jest jedynie w USA, zaś koszt terapii przekracza 2 mln złotych. Gen SMN2 posiada sekwencję niemal identyczną z genem SMN1, jednak w wyniku alternatywnego składania pierwotnego transkryptu mRNA tego genu powstaje tylko ok. 10% funkcjonalnego białka SMN. Modyfikacja składania transkryptu genu SMN2 przez preparat nusinersen (Spinraza), zwiększa poziom funkcjonalnego białka SMN u leczonych nim chorych. Preparat podawany jest dooponowo. Leczenie możliwe jest zarówno w USA jak i na terenie Europy. Ponadto, testowane są również drobnocząsteczkowe leki o podobnym mechanizmie działania – risdiplam oraz branaplam. Stymulacja wzrostu mięśni oraz nasilenie ich kurczliwości stanowi również element terapii łagodzącej objawy choroby. Obecnie w fazie badań są trzy obiecujące związki: SRK-015, będący inhibitorem miostatyny, oraz reldesemtiv (CK-2127107) i tirasemtiv (CK-2127107), które są szybkimi aktywatorami troponiny. Wczesna diagnoza i podjęcie leczenia daje szansę na zahamowanie rozwoju SMA i tym samym utrzymanie sprawności motorycznej pacjenta oraz przedłużenie jego życia.
Źródło:
Farmacja Polska; 2020, 76, 1; 10-17
0014-8261
2544-8552
Pojawia się w:
Farmacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena zmian zanikowych mózgu związanych ze starzeniem się
Evaluation of atrophic brain changes associated with ageing
Autorzy:
Piechota, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2146766.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
zanik mózgu
tomografia komputerowa
starzenie się mózgu
brain atrophy
computed tomography
brain aging
Opis:
Przeprowadzono pomiary wybranych parametrów morfologii mózgu w oparciu o powszechnie stosowaną metodę opisaną przez W. Messe w celu przeprowadzenia statystycznej oceny różnic między grupą starszą i młodszą.
The selected parameters of brain morphology based on the commonly used method described by W. Messe, were measured in order to perform statistical evaluation of differences between the older and younger group.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2020, 9, 3; 216--220
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Speech therapy of a child with spinal muscular atrophy type 1 (SMA1): a case study
Terapia logopedyczna dziecka z rdzeniowym zanikiem mięśni typu 1 (SMA1). Studium przypadku
Autorzy:
Chilińska-Pułkowska, Alicja
Kaczorowska-Bray, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24201061.pdf
Data publikacji:
2021-06-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
SMA
SMA1
rdzeniowy zanik mięśni
terapia logopedyczna
spinal muscular atrophy
speech therapy
Opis:
The subject literature continues to lack descriptions of speech therapy of children with SMA1. The progressive character of the disease did not allow considerable progress to be made in therapy. However, currently available treatments bring about observable changes in patients in the sphere of activity of the speech apparatus, in the ability to receive food and swallow, as well as in respiratory activity. Making use of purposeful procedures and appropriate rehabilitation techniques, the speech therapist is able to attain positive effects and observe the development of functions which would decline without the medical support currently available. This article presents the case study of a child with SMA1. On the basis of appropriately selected diagnostic tools, an assessment was made of the child’s range of vocabulary and basic communicative skills, as well as sensorimotor evaluation of the oral-facial area. The article also discusses the activities undertaken during therapy and the rehabilitation techniques recognised as most significant and having the greatest effect.
W literaturze przedmiotu wciąż brakuje pozycji poświęconych terapii logopedycznej dziecka z SMA1. Postępujący charakter choroby nie pozwalał na uzyskiwanie zasadniczych postępów w terapii. Zmiany, jakie u pacjentów wywołuje dostępne dziś leczenie, są widoczne m.in. w sferze aktywności aparatu mowy, w zakresie umiejętności pobierania pokarmów i połykania oraz w czynnościach oddechowych. Logopeda jest w stanie, wykorzystując celowe postępowanie i odpowiednie techniki rehabilitacyjne, uzyskać pozytywne efekty swoich działań i obserwować rozwój funkcji, które bez dostępnego dziś wsparcia lekowego zanikałyby. W artykule zaprezentowano studium przypadku dziecka z SMA1. Na podstawie odpowiednio dobranych narzędzi diagnostycznych dokonano oceny zasobu słownictwa dziecka, bazowych umiejętności komunikacyjnych oraz oceny sensomotorycznej traktu ustno-twarzowego. Przedstawiono również podejmowane podczas terapii działania i techniki rehabilitacyjne, uznane za najistotniejsze i mające największy wpływ na jej efektywność.
Źródło:
Logopedia Silesiana; 2021, 10, 1; pp. 1-20: English language version; pp. 21-40: Polish language version
2300-5246
2391-4297
Pojawia się w:
Logopedia Silesiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oddzialywanie dwutlenku siarki i siarczanow[IV] na zanik chlorofilu w niektorych roslinach wskaznikowych
Autorzy:
Warminski, K
Rogalski, L.
Bes, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/803226.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
degradacja chlorofilu
oddzialywanie na rosliny
porosty
swierk
sosna
dwutlenek siarki
rosliny wskaznikowe
zanik chlorofilu
siarczany
Opis:
W doświadczeniu symulowano epizody wysokich stężeń SO₂ w komorze klimatyzacyjnej. Fumigacji dwutlenkiem siarki poddano: plechy porostów Hypogymnia physodes i Parmelia sulcata oraz organy asymilacyjne (igły) sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.) i świerka pospolitego (Picea abies (L.) H. Karst.). Dodatkowo, dla porównania, igły sosny i świerka traktowano roztworami wodoro-siarczanu(IV) sodu NaHSO₃ i siarczanu(IV) sodu Na₂SO₃ na płytkach Petriego. Przeprowadzone badania wykazały wyższą wrażliwość obu gatunków porostów na SO₂ w porównaniu z organami asymilacyjnymi sosny i świerka. Fotobionty porostów reagowały na najwyższe stężenia SO₂ silną degradacją chlorofilu a + b (45,0-85,2%), a objawem zewnętrznym tej reakcji było bielenie plech. Igły sosny i świerka podobnie reagowały zarówno na gazowy SO₂, jak i na roztwory NaHSO₃, natomiast roztwory Na₂SO₃ powodowały znacznie słabsze uszkodzenia. Można zatem uogólnić, że zawartość chlorofilu oraz stopień jego feofitynizacji okazały się przydatnym wskaźnikiem reakcji roślin na związki siarki czterowartościowej.
Episodes of high SO₂ concentrations were simulated in a climatic chamber. Thalli of Hypogymnia physodes and Parmelia sulcata lichens, and assimilation organs (needles) of Scotch pine (Pinus sylvestris L.) and Norwegian spruce (Picea abies (L.) H. Karst.) were exposed to fumigation with sulfur dioxide. Moreover, for the comparison, pine and spruce needles were treated with solutions of sodium hydrosulfate NaHSOj and sodium sulfate Na₂SO₃ on Petri dishes. The results of study showed that the lichen species were more sensitive to SO₂ than assimilation organs of pine and spruce. Lichen photobionts responded to SO₂ by strong chlorophyll degradation (45,0-85,2%), what manifested itself by thallus bleaching. Pine and spruce needles responded in a similar way to both gaseous SO₂ and NaHS03 solutions, whereas Na₂SO₃ solutions caused much lesser damage. Thus, it may be concluded that chlorophyll content and degree of its pheo- phytinization are good indicators of plant response to sulfur(IV) compounds.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2005, 505; 491-501
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Naturalne uwarunkowania stanu wód jezior w rejonie Kopalni Węgla Brunatnego „Konin”
The Natural Characteristics of the State of the Water in Lakes in the Area of Open Mine Quarry "Konin"
Autorzy:
Stachowski, P.
Oliskiewicz-Krzywicka, A.
Kupiec, J. M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1817929.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
zanik jezior
czynniki naturalne
antropopresja
Powidzki Park Krajobrazowy
lake disappearance
natural factors
anthropopressure
Powidz Landscape Park
Opis:
W jeziorach położonych w obrębie Powidzkiego Parku Krajobrazowego obserwuje się od wielu lat spadek zwierciadła wód, co wielu badaczy wiąże z działalnością wydobywczą, odwodnieniową sąsiadującej z nimi kopalni odkrywkowej. W pracy przedstawiono na tle przebiegu warunków meteorologicznych, w wieloleciu od 1990/91 do 2011/12, naturalne zmiany stanów wody w 3. jeziorach (Powidzkie, Budzisławskie i Wilczyńskie), wchodzących w skład Powidzkiego Parku Krajobrazowego (PPK), położonych w północno-wscho-dniej Wielkopolsce, na Pojezierzu Gnieźnieńskim, w pobliżu eksploatowanej odkrywki „Jóźwin III” Kopalni Węgla Brunatnego „Konin”. Przeprowadzona analiza potwierdza ścisła zależność stanów wody od wysokości i rozkładu opadów atmosferycznych. Wahania stanów wody w jeziorach Powidzkiego Parku Krajobrazowego kształtowane były pod wpływem wysokości i rozkładu opadów atmosferycznych i średnich temperatur powietrza w kolejnych, następujących po sobie latach hydrologicznych, a szczególnie w półroczach zimowych tych lat. W latach hydrologicznych od 2004/2005 do 2010/2011, w których wysokość opadów była niższa od średniej z wielolecia, obserwowano obniżenie się zwierciadła wody w jeziorach, w stosunku do średniej wieloletniej. Stwierdzono, że w latach zaliczonych do mokrych występował wzrost stanów wody, z co najmniej rocznym opóźnieniem. Naturalny poziom wody w jeziorach obniżyły się o około 2,6 m w jeziorze Wilczyńskim, a w graniczących z nimi jeziorze Budzisławskim o około 1,80 m, w badanym wieloleciu w stosunku do 1965 roku. Łącznie z jezior ubyło około 32 mln 3 wody. Szczególnie szybkie opadanie lustra wody obserwowano w latach 1990-1992 i 2003-2006. Obserwowana w wieloleciu tendencja obniżania się stanów wód w jeziorach PPK, związana była z występującymi wielokrotnie w tej części Wielkopolski suszami a także z wzrostem średniej temperatury powietrza, co skutkowało zwiększeniem parowania, którego wielkość stanowiła często 130% opadów. W związku z tym nie można skutków obniżania się poziomu wody w jeziorach, wiązać wyłącznie z odwodnieniem górniczym. W pracy przedstawiono także podejmowane środki zaradcze (piętrzenie wód w jeziorach oraz przerzut wody z odwadnianych w sąsiedztwie odkrywek górniczych), służące powstrzymaniu obniżania się poziomu wód a tym samym ratowaniu bioróżnorodności i walorów jezior PPK. Wpłynęłoby to także na podniesie poziomu zalegania wód przypowierzchniowych i gruntowych w okolicach jezior. Byłoby to doskonałe rozwiązanie, wymagające małych nakładów pracy i kosztów, bowiem większość badanych jezior ma na swoich odpływach budowle piętrzące. Artykuł stanowi ważny przyczynek do zagadnienia ustalenia jednoznacznych przyczyn opadania stanu wód w jeziorach Pojezierza Gnieźnieńskiego, sąsiadujących z odkrywkami górniczymi KWB „Konin”.
The lakes located within the Powidz Landscape Park are observed for many years for the decrease in the water table, which many researchers associate with mining activities, and the water drainage associated with the opencast mines. This paper presents the background to meteorological conditions, in the multi-year period from 1990/1 to 2011/12, of natural changes in water levels in the 3 lakes (Powidzkie, Budzisławskie and Wilczyńskie), included in the Powidz Landscape Park (PPK), located in the north - east Wielkopolska Gniezno Lake District, near the mined pit "Jóźwin III" Coal Mine "Konin". The analysis confirms the dependence of water levels on the amount and distribution of precipitation, especially in the winter half of the year. Fluctuations in the water levels of the lakes of the Powidz Landscape Park were shaped under the influence of the amount and distribution of precipitation and average air temperature in the successive hydrological years, and especially in the winter half of the year. In the hydrological years of 2004/2005 to 2010/2011, where the amount of precipitation was lower than the average of the observed multi-year, there was an observation of the decrease in the water level in lakes, in relation to the longterm average. It was found that in the period considered as the wet period, there was an increase in water levels, with at least a one year delay. The natural water level in the lakes fell, by about 2.6 m in the Wilczyński lake and by about 1,80 m in the bordering lake Budzisławskim, in relation to the multi-year period 1965 years. In total, about 32 million m3 of water disappeared from the lakes. A particularly fast falling water level was observed in the years from 1990 to 1992 and from 2003 to 2006. In the multi-year trend of declining water levels in lakes of PPK, had a correlation with frequently occurring drought in this part of Wielkopolska and the increase in average air temperature, which resulted in increased evaporation, which is often 130% of the precipitation. Thus the effects of the decrease in water level in the lakes cannot be only associated with dehydration because of the mining. This paper also presents the measures taken (damming water in the lakes and the transfer of water from nearby drained mining pits) for stopping the decrease of the water level and preserving the values of biodiversity and advantages in PPK lakes. This would also increase the level of subsurface water retention and groundwater in the nearby lakes. This would be a perfect solution, requiring little labour and costs, because most studied lakes have damming structures in their outflows. The article is an important contribution to the problem of the unambiguous determination of the causes of precipita in the lakes of Gniezno Lake District, adjacent to the mining outcrops KWB "Konin".
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2016, Tom 18, cz. 1; 642-669
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zanik powłok brzusznych po zabiegach operacyjnych
Abdominal integument atrophy after operative procedures
Autorzy:
Smereczyński, Andrzej
Kołaczyk, Katarzyna
Lubiński, Jan
Bojko, Stefan
Gałdyńska, Maria
Bernatowicz, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061355.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
abdominal integument atrophy
appendectomy
cholecystectomy
laparotomy
nephrectomy
ultrasound
appendektomia
badanie ultrasonograficzne
cholecystektomia
laparotomia
nefrektomia
zanik powłok brzusznych
Opis:
The aim of the study was to analyze clinical material concerning postoperative atrophy of abdominal integument. Material and methods: The evaluated group consisted of 29 patients with sonographically revealed atrophy of the abdominal wall. Those changes were observed after various surgical procedures: mainly after long, anterolateral laparotomies or several classical operations. Ultrasound examinations up to the year 2000 were performed with analog apparatus, in the latter years only with digital apparatus with linear transducers (7–12 MHz) and sometimes convex type conducers (3–5 MHz). The location, size and intestine stratified wall structure were evaluated. In each case the integument thickness was measured in millimeters in the site of the greatest atrophy and it was compared with the integument thickness from the side that had not been operated which enabled the calculation of the percentage reduction of integument in the area of the scar. Results: In 3 patients who underwent several laparotomies there was a total reduction of muscular mass in the operated area. In these cases we stated only skin and slightly echogenic subcutaneous strand; probably corresponding to fibrous tissue – the thickness of integument in this area was in the range from 3 to 8 mm. In the remaining 26 patients the integument atrophy on the scar level included muscles in a greater extent and covered an extensive area after classical urological procedures on the upper urinary tract: after nephrectomy and even ureter stone evacuation or kidney cyst excision by means of classical anterolateral approach with the integument incision on the length of almost 20 cm. Reduction in the integument thickness was observed on the smaller area after classical cholecystectomies, appendectomies and other surgical procedures with the incision across the integument. The integument atrophy in the operated sites expressed in absolute numbers was in the range of 7–20 mm (average 14 mm). These values are markedly lower than the comparative integument thickness on the not operated side: 17–52 mm (average 25.4 mm). The percentage value of the integument thickness reduction oscillated in the range of 32–67% (average 44.2%). In most cases the atrophy involved all layers of the abdominal wall, what demonstrated as regional prominence of the integument, mimicking the presence of hernia. Conclusions: Ultrasonography allows precise evaluation of the size and extent of atrophy as well as depiction of other lesions simulating that effect. Establishing the correct diagnosis should prevent the unnecessary reconstructions of the abdominal integument.
Celem pracy była analiza materiału klinicznego dotyczącego zaniku powłok brzusznych po zabiegach operacyjnych. Materiał i metoda: Zgromadzono grupę 29 chorych z wykazanym ultrasonograficznym zanikiem powłok brzusznych. Zmiany te obserwowano po różnych procedurach operacyjnych, najczęściej po długich nacięciach laparotomijnych przednio‑bocznych lub kilkukrotnych operacjach klasycznych. Badania ultrasonograficzne wykonano do 2000 roku na aparatach analogowych, a w następnych latach wyłącznie aparatami cyfrowymi, z głowicami linowymi (7–12 MHz) i niekiedy głowicami typu konweks (3–5 MHz). Określano lokalizację, rozległość, warstwową budowę ściany jelita. W każdym przypadku mierzono grubość powłok w milimetrach w miejscu największego zaniku i porównywano ją z grubością powłok po stronie nieoperowanej, co pozwalało na obliczenie procentowej redukcji powłok w okolicy blizny. Wyniki: U 3 pacjentów po kilku laparotomiach doszło do całkowitej redukcji masy mięśniowej w miejscu operacji. W tych przypadkach stwierdzano jedynie skórę i lekko echogeniczne pasmo podskórne, prawdopodobnie odpowiadające zwłókniałym tkankom – grubość powłok w tym miejscu wahała się od 3 do 8 mm. U pozostałych 26 pacjentów zanik powłok na poziomie blizny pooperacyjnej dotyczył w największym stopniu mięśni i obejmował rozległy obszar po klasycznych zabiegach urologicznych na górnych drogach moczowych: po usunięciu nerki, a nawet po ewakuacji złogu z moczowodu lub wycięciu torbieli nerki z dostępu klasycznego przednio‑bocznego z nacięciem powłok na długości prawie 20 cm. Na mniejszym obszarze obserwowano redukcję grubości powłok po klasycznych cholecystektomiach, appendektomiach i innych operacjach z nacięciem powłok na całej grubości. Zanik powłok w miejscach operacji wyrażał się w liczbach bezwzględnych w zakresie 7–20 mm (średnio 14 mm). Wartości te są wyraźnie mniejsze od porównawczej grubości powłok po stronie nieoperowanej: 17–52 mm (średnio 25,4 mm). Procentowa wielkość redukcji grubości powłok wahała się w granicach 32–67% (średnio 44,2%). W większości przypadków zanik obejmował wszystkie warstwy ściany brzucha, co manifestowało się uwypukleniem powłok w tym rejonie pozorującym istnienie przepukliny. Wnioski: Ultrasonografia pozwala z dużą precyzją określić stopień zaniku, jego rozległość oraz zmiany, które mogą pozorować taki efekt. Ustalenie właściwego rozpoznania powinno zapobiec zbędnej rekonstrukcji powłok brzusznych.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2012, 12, 50; 262-268
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of fermentation temperature on the growth of yeast biomass in beer produced on an industrial scale ®
Wpływ temperatury fermentacji na przyrost biomasy drożdży w piwie produkowanym w technologii wielkozbiornikowej®
Autorzy:
Kucharczyk, Krzysztof
Tuszyński, Tadeusz
Żyła, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/227448.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wyższa Szkoła Menedżerska w Warszawie
Tematy:
wort
tankfermentor
fermentation temperature
yeast biomass
extract losses
brzeczka piwna
tankofermentor
temperatura fermentacji
biomasa drożdży
zanik piwa
Opis:
The article presents the results of the influence of different fermentation temperature on biomass growth in beer produced on an industrial scale. Worts were aerated with sterile air in an amount of 10 mg per dm3. Yeast pitching rate were the same for all processes tested – 7 mln cells per cm3 wort. The examined parameter was a variable fermentation temperature: 8.5; 10 and 11.5°C. Other parameters of the beer fermentation and maturation process in tank fermenters were carried out under the same technological conditions. Studies have shown that a varied fermentation temperature has a significant impact on the growth of yeast biomass in the fermentation process. As the fermentation temperature increased, the amount of biomass multiplied increased. The greater number of new yeast cells contributes to greater beer loss during the fermentation of the wort.
Celem artykułu jest przedstawienie wyników badań dotyczących wpływu temperatury fermentacji na szybkość procesu fermentacji oraz zaniki piwa wytwarzanego w technologii wielkozbiornikowej. Doświadczenia wykonano w warunkach przemysłowych – fermentacja i dojrzewanie w tankofermentorach o pojemności 3800 hl. Do brzeczki dodawano drożdże zebrane po drugiej fermentacji (trzeci pasaż) w tej samej ilości do każdego tankofermentora. Brzeczkę napowietrzano sterylnym powietrzem w ilości 10 mg na dm3. Procesy fermentacji głównej przebiegały w trzech badanych temperaturach: 8,5; 10 i 11,5°C. Proces dojrzewania piwa w wymienionych tankofermentorach prowadzono w tych samych warunkach technologicznych. Doświadczenia wykazały, że zróżnicowana temperatura fermentacji ma istotny wpływ na przyrost biomasy drożdży w piwie. Wraz ze wzrostem temperatury fermentacji zwiększała się ilość namnożonej biomasy. Większa ilość nowych komórek drożdży przyczynia się do większej straty piwa na etapie fermentacji brzeczki.
Źródło:
Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego; 2020, 1; 46-50
0867-793X
2719-3691
Pojawia się w:
Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Flux Effect Onto Peritectic Phases Growth In The Zinc Coating
Wpływ topnika na wzrost faz perytektycznych w powłoce cynkowej
Autorzy:
Kopyciński, D.
Guzik, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/353278.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Fe-Zn-flux phase diagram
flux disappearing
coating thickening
diagram fazowy Fe-Zn-topnik
zanik topnika
pogrubienie powłok
Opis:
A model of the (Zn) – coating formation on the iron/steel substrate is proposed. The model assumes the phases’ sub-layers creation in a sequence. This sequence is referred to the Fe-Zn phase diagram. However, this sequence of phases’ appearance is perturbed by the flux presence in the zinc bath. The flux effect on the coating morphology and appearance/disappearing of some sub-layers is analysed. The phases’ formation is treated as the result of the peritectic reaction accompanying the coating solidification. A comparison of the coating formations before and after flux decay is delivered. Thus, a function which describes the flux decay is also analysed. Additionally, a ternary Fe-Zn-F(flux) phase diagram is considered. The varying zinc concentration across the phases sub-layers is described with the use of the function which determines the flux decay. The behaviour of the solidification path before and after flux decay is discussed due to the adequate equations formulated in frame of the current model.
Zaproponowany został model kształtowania się powłoki (Zn) na podłożu ze stali/żelaza. Model zakłada powstawanie podwarstw faz w pewnej sekwencji. Sekwencja ta odniesiona jest do diagramu równowagowego. Jednak, sekwencja ta zakłócona jest obecnością topnika w kąpieli. Wpływ topnika na morfologię powłoki oraz na pojawianie się/zanik niektórych podwarstw jest analizowany. Powstawanie faz traktowane jest jako rezultat reakcji perytektycznych towarzyszących krystalizacji powłoki. Pokazane jest porównanie kształtowania się powłoki przed i po zaniku topnika. Stąd, analizowana jest również funkcja, która opisuje zanik topnika. Dodatkowo, rozważany jest potrójny diagram fazowy Fe-Zn-topnik. Zmienne stężenie cynku na grubości podwarstw opisane jest z użyciem funkcji, która opisuje zanik topnika. Zachowanie się ścieżki krystalizacji przed i po zaniku topnika jest dyskutowane w odniesieniu do stosownych równań sformułowanych w proponowanym modelu.
Źródło:
Archives of Metallurgy and Materials; 2015, 60, 3; 2341-2346
1733-3490
Pojawia się w:
Archives of Metallurgy and Materials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 29

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies