Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wideofluoroskopia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Badanie wideofluoroskopowe – procedura badania z oceną kwestionariuszową
Autorzy:
Chmielewska, Joanna
Jamróz, Barbara
Gibiński, Krzysztof
Sielska-Badurek, Ewelina
Milewska, Magdalena
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400213.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
wideofluoroskopia
zmodyfikowane badanie z barytem
VFS
VFSS
dysfagia
zaburzenia połykania
formularz
form
deglutation
deglutacja
Opis:
W artykule zaproponowano formularz do oceny badania wideofluoroskopowego u pacjentów z zaburzeniami połykania. Formularz został stworzony między 2015 a 2016 rokiem w Katedrze i Klinice Otolaryngologii WUM. Zasadnicza część formularza składa się z trzech elementów: oceny fazy oralnej, fazy gardłowej i oceny fazy przełykowej. Podstawowa kolumna formularza zawiera poszczególne objawy i odpowiedzi TAK/NIE. Następnie zastosowano ocenę nasilenia poszczególnych parametrów w skali czteropunktowej, gdzie: 0 – objawy nieistotne klinicznie, 1– łagodne zaburzenie, 2 – znaczne zaburzenie, 3 – głębokie zaburzenie. Pozostałe elementy formularza to: podstawowe dane o pacjencie i metodach odżywiania, ocena konsystencji i tekstur przyjmowanych pokarmów, konsystencji zalecanych po przeprowadzonym badaniu (wg standardów International Dysphagia Diet Standardisation Initiative (www.iddsi.org) oraz część oceny terapeutycznej niezbędnej do terapii logopedycznej. Formularz został opracowany na podstawie kwestionariusza obowiązującego w Trinity College, doświadczeń własnych oraz literatury przedmiotu.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 1; 12-20
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia połykania u pacjentów po całkowitym usunięciu krtani: postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne
Autorzy:
Jamróz, Barbara
Chmielewska-Walczak, Joanna
Milewska, Magdalna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399310.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
dylatacja
FEES
laryngektomia całkowita
mięsień pierścienno-gardłowy
miotomia
mowa zastępcza
rak krtani
segment gardłowo-przełykowy
wideofluoroskopia
zaburzenia połykania
Opis:
Zaburzenia połykania występują u 10–89% chorych po całkowitym usunięciu krtani; w większym odsetku u pacjentów leczonych uzupełniającą radioterapią. Mechanizm zaburzeń związany jest ze zmianami anatomicznymi po operacji (zakres operacji) lub powikłaniami terapii adiuwantowej (kserostomia, neuropatia, obrzęk tkanek itp.). Powyższe zmiany prowadzą do: obniżenie ruchomości ścian bocznych gardła i retrakcji języka, pojawienia się ruchów pompujących języka, obniżenia odruchu do połykania, osłabienia otwarcia górnego zwieracza przełyku, skurczu mięśnia pierścienno-gardłowego, włóknienia tkanek, powstania pseudouchyłka gardła itp. W efekcie dochodzi do: regurgitacji treści pokarmowych do nosa i jamy ustnej, ich zalegania na poziomie gardła środkowego i dolnego, wydłużenia transportu bolusa. W przypadku powstania przetoki tchawiczo-przełykowej może dochodzić do aspiracji treści pokarmowych. Powyższe zmiany znacznie obniżają jakość życia chorych po operacji. Protokół diagnostyczny obejmuje: zebranie wywiadu (pomocne bywają kwestionariusze, np.: EAT 10, SSQ, MDADI, DHI), wykonanie oceny klinicznej połykania oraz badań instrumentalnych: przede wszystkim wideofluoroskopii, ale także badania endoskopowego połykania. W wybranych przypadkach konieczne jest wykonanie manometrii wieloczęstotliwościowej. Wśród metod leczenia można wyróżnić: metody chirurgiczne (np.: dylatacja balonem górnego zwieracza przełyku, miotomia mięśnia pierścienno-gardłowego, neurektomia splotu gardłowego, usunięcie pseudouchyłka gardła), metody zachowawcze (np.: ostrzyknięcie toksyną botulinową zwieracza górnego przełyku, rehabilitacja logopedyczna, leczenie żywieniowe) oraz metody wspomagające (np. konsultacja psychologa, fizjoterapeuty, dietetyka klinicznego). Wybór konkretnego sposobu leczenia powinien być poprzedzony procesem diagnostycznym, w którym zostanie ustalony mechanizm zaburzeń czynnościowych związanych z tworzeniem głosu i połykaniem.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 4; 23-28
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies