Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "rybawiryna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Czy parametry laboratoryjne mogą być czynnikami predykcyjnymi skuteczności leczenia chorych z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C
Can laboratory parameters be predictive factors for treatment effectiveness of patients suffering from viral hepatitis C?
Autorzy:
Badora-Rybicka, Agnieszka
Waluga, Marek
Musialik, Joanna
Boryczka, Grzegorz
Będkowska, Paulina
Hartleb, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037698.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
interferon
svr
przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby
rybawiryna
chronic viral hepatits
rybavirin
Opis:
INTRODUCTION: The combined therapy of pegylated alpha interferon and rybavirin is a gold standard of chronic viral hepatitis C (cvhC) treatment. AIM: The aim of the study is to evaluate the laboratory test differences between the group of cvhC patients which achieved and did not achieve sustained virologic response (SVR). MATERIALS AND METHODS: 51 patients (25 women, 26 men, age 48.7 ± 12.8 years) were divided into two groups depending on SVR achievement. SVR was achieved in 41.2% of patients [(SVR(+)]. The concentration of hemoglo-bin, hematocrite, the number of erythrocytes, leucocytes, platelets, glucose, bilirubin, creatinin, uric acid, fT3, fT4, TSH, C-reactive protein (CRP), the activity of asparaginian and alaninian transaminases, alkaline phosphatase, gammaglutamylotranspeptidase, were estimated before the start of treatment and after 12, 24, 48 and 72 weeks after beginning it. Statistic analysis was performed by ANOVA of Friedmann, U Mann-Withney and t-Student tests. RESULTS: The activity of AspAT, AlAT in the SVR(+) group was lower from the 12th week until the 72nd week of observation. GGTP activity was statistically significant lower in the SVR(+)group. The decrease in TSH concentration in the 12th week and the increase in fT4 concentration in week 24 was clearer in the SVR(+) group. The hematocrite was lower in the SVR(+) group in the 48th week from the beginning of therapy and 24 weeks after the end of it. CONCLUSIONS: Patients treated with pegylated interferon 2a and rybavirine due to cvhC rarely achieve SVR if the GGTP activity is higher before the treatment and if the aminotranferases activity is higher during therapy. Latent hyperthyreosis can be a good predictive factor.
WSTĘP: Złotym standardem terapii przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (PWZW-C) w naszym kraju jest terapia skojarzona pegylowanym interferonem alfa (PEG-If-) i rybawiryną. Celem pracy była ocena różnic w wartościach poszczególnych parametrów morfologii krwi obwodowej oraz wyników badań biochemicznych w toku leczenia chorych z PWZW-C, u których osiągnięto i nie osiągnięto trwałej odpowiedzi wirusologicznej (sustained virologic response – SVR). MATERIAŁ I METODY: 51 chorych (25 kobiet i 26 mężczyzn, średnia wieku 48,7 ± 12,8 roku) zakażonych genotypem 1b wirusa HCV podzielono na dwie grupy: pierwszą stanowili chorzy (41,2%) których terapia zakończyła się osiągnięciem SVR [SVR(+)], drugą stanowili pozostali chorzy [SVR(-)]. Przed rozpoczęciem terapii oraz po 12, 24, 48 tygodniach od rozpoczęcia, a następnie po 24 tygodniach od zakończeniu leczenia oceniano: stężenie hemoglobiny, hematokryt, liczbę erytrocytów, leukocytów oraz płytek krwi, aktywność aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), aminotransferazy alaninowej (AlAT), fosfatazy alkalicznej (ALP) oraz gamma-glutamylotranspeptydazy (GGTP), stężenie glukozy, bilirubiny, kreatyniny, kwasu moczowego, fT3, fT4, TSH, białka C-reaktywnego (CRP). Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu testów: ANOVA Friedmana, U Manna-Withneya oraz t-Studenta. WYNIKI: Aktywność AspAT, AlAT w grupie była niższa w grupie SVR(+) od 12 tygodnia aż do 72 tygodnia. Aktywność GGTP była znamiennie niższa w grupie SVR(+). Spadek stężenia TSH w 12 tygodniu oraz wzrost stężenia fT4 w 24 tygodniu leczenia był wyraźniejszy u osób SVR(+). Hematokryt osiągnął niższe wartości w grupie SVR(+) w 48 tygodni od włączenia i 24 tygodnie po zakończeniu terapii. WNIOSKI: Chorzy leczeni z powodu PWZW-C rzadziej osiągają SVR w przypadku podwyższonej aktywności GGTP przed rozpoczęciem leczenia i utrzymywania się zwiększonej aktywności aminotransferaz w trakcie terapii. Korzystny wpływ może mieć utajona nadczynność tarczycy.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2015, 69; 91-98
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skuteczność rybawiryny w uwalnianiu roślin ziemniaka od wirusów S i M
Efficacy of ribavirin in releasing potato plants from S and M viruses
Autorzy:
Michalowska, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135430.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
ziemniaki
wirusy
wirus S
wirus M
chemioterapia
rybawiryna
badania in vitro
Opis:
Jednowęzłowe fragmenty roślin in vitro 4 genotypów ziemniaka umieszczono pojedynczo w probów- kach zawierających 2-3 ml pożywki MS. Pożywkę z ustalonym pH 5,8 poddano uprzednio sterylizacji w autoklawie z zachowaniem parametrów procesu, tj. temperatura 121ºC, ciśnienie 0,2 MPa i czas 15 min. Rybawirynę (RBV) w dawkach 20, 30 i 40 mg/l pożywki dodawano za pomocą filtrów strzy- kawkowych pod komorą laminarną. Wszystkie kultury in vitro utrzymywano 3-4 tygodnie w fitotronie w temperaturze 22-20ºC, z zachowaniem 16-godzinnego dnia i oświetlenia ok. 8 W/m2. W 4. tygodniu z każdej kombinacji wysadzono rośliny w szklarni do doniczek z substratem torfowym. Po kolejnych 4-5 tygodniach rośliny przebadano testem DAS ELISA na obecność wirusów. Doświadczenie wykonano w czterech powtórzeniach. RBV w dawce 40 mg/l w 100% uzdrowiła rośliny porażone wirusem S, ale zadziałała fitotoksycznie na eksplantaty, które słabiej się korzeniły i rosły niższe w stosunku do obiektu kontrolnego. Dawki 20 i 30 mg/l w 60-80% uwolniły badane odmiany od wirusa S i nie miały negatyw- nego wpływu na wzrost i rozwój roślin in vitro. W przypadku wirusa M poszczególne dawki RBV nie zadziałały antywirusowo.
Źródło:
Ziemniak Polski; 2021, 31, 1; 10-14
1425-4263
Pojawia się w:
Ziemniak Polski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies