Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "pontyfikał" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Handwritten pre-Tridentine Pontificals
Rękopiśmienne pontyfikały przedtrydenckie
Autorzy:
Miazek, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1008925.pdf
Data publikacji:
2018-12-02
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Pontyfikał
Pontyfikał Rzymsko-germański
Pontyfikał Rzymski
Pontyfikał Kurii Rzymskiej
Pontyfikał Wilhelma Duranda
Pontifical
Roman-Germanic Pontifical
Roman Pontifical
Roman Curia 132 Pontifical
William Durand's Pontifical
Opis:
The article presents the history of pontificals, which are a bishop's liturgical books, beginning with their creation in the 9th century till the 16th century. The following pontificals are analysed in detail: Roman-Germanic Pontifical of the 10th century, Roman Pontifical of the 12th century, Roman Curia Pontifical of the 13th century and William Durand's Pontifical of the 13th century. In the article the process of geographical spreading of pontificals was also demonstrated. The history of pontificals shows how liturgical traditions were spreading and mixing with each other: Roman tradition came into contact with the tradition from the Frankish countries, and from the Frankish countries it was transferred to Rhenish countries. There the pontifical was modified and came back to Rome. In this form, thanks to the invention of printing, it spread in the whole Church.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2018, 31, 4; 132-145
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Salzburskie pochodzenie łacińskiego tekstu Pontificale Plocense I
Salzburg origin of the Latin text Pontificale Plocense I
Autorzy:
Misiarczyk, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407261.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Pontyfikał Płocki
Pontyfikał Romano-Germański
Pontifical of Plock
Romano-Germanic Pontifical
Opis:
Artykuł przedstawia syntetyczne wyniki badań porównawczych tekstu łacińskiego Pontificale Plocesne I (PP) z kodeksami z Bambergu (B) i Vendôme (V). Taka metoda analiz została zastosowana po raz pierwszy w badaniach nad Pontyfikałem Płockim i stanowi uzupełnienie wcześniejszych studiów. Analizy porównawcze wykazały, że 60 z wszystkich 81 obrzędów obecnych w Pontyfikale Płockim występuje w kodeksach B i V dokładnie w takiej samej wersji albo tylko z niewielkimi zmianami, co daje 74% zgodności. 12 obrzędów z Pontyfikału Płockiego nie występuje w ogóle w kodeksach B i V (14,8%), natomiast pozostałe 9 (11%) występuje w rękopisach B i V, ale ich tekst jest inny niż PP. Ponieważ wiadomo, że kodeksy B i V powstały w Salzburgu, ogromna liczba podobieństw Pontyfikału Płockiego z B i V wskazuje wyraźnie, że jego tekst łaciński reprezentuje wersję salzburską PRG, a nie moguncką. Wyniki tych badań zaskakują całkowicie, gdyż do tej pory nikt nie sugerował pochodzenia tekstu Pontyfikału Płockiego z kręgu Salzburga ani wpływów kościelnych stamtąd na Płock w XII wieku, co nie jest dowodem na to, że dokładnie tam został spisany.
The article presents the synthetic results of comparative studies between the Latin text of Pontificale Plocense I and the texts of Bamberg (B) and Vendôme (V) codes. This kind of method was used for the first time in research on the Pontifical of Płock. Comparative analyses have showen that 60 out of all 81 rites present in the Pontifical of Płock, appear in B and V codes in exactly the same version or with only minor changes, which gives a 74% agreement. 12 rites from the Pontifical of Płock do not appear at all in codes B and V (14.8%) and the remaining 9 rites (11%) occur in manuscripts B and V, but their text is different from the Pontifical of Płock. We know that codes B and V were written in Salzburg and the great number of similarities of the Pontifical of Płock with B and V clearly indicate that its Latin text represents the Salzburg version of the PRG and not the Mainz one. The results of these studies are completely surprising, because so far no one has suggested the origin of the text of the Pontifical of Płock from Salzburg tradition or the ecclesiatical influences from there on Płock in the 12th century which does not mean that it was written in Salzburg.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 30, 2; 34-49
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ipsa quodammode ecclesia primum baptizatur”. Hugona ze Świętego Wiktora spojrzenie na rzeczywistość sakramentu poświęcenia kościoła: piąta część drugiej księgi jego „De sacramentis christianae fidei”
Ipsa quodammode ecclesia primum baptizatur. Hugo of Saint Victor’s perspective on the reality of the sacrament of the consecration of the church: the fifth part of the second book of his De sacramentis christianae fidei
Autorzy:
Libowski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432132.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Hugon ze Świętego Wiktora
„De sacramentis christianae fidei”
poświęcenie kościoła
sakramenty
pontyfikał
Opis:
Studium niniejsze poświęcam niedługiemu wyjątkowi z drugiej księgi ważnego, obszernego, a niedostępnego póki co po polsku dzieła „De sacramentis christianae fidei” Hugona ze Świętego Wiktora, mianowicie części pt. O poświęceniu kościoła – w oryginale: „De dedicatione Ecclesiae”. Zasadniczy cel tejże pracy jest więc następujący: dostarczyć przekładu odnośnego tekstu. Aby jednak czytelnik rodzimy cieszyć się mógł pogłębioną lekturą przedkładanego tłumaczenia, opatruję je, po pierwsze, kilkudziesięcioma komentarzami różnego rodzaju oraz, po wtóre, garścią najniezbędniejszych, zwięzłych informacji wstępnych.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 61, 1; 183-220
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
12th Century Pontificale Plocense as a Source for the Study of Gregorian Monody
Pontificale Plocense z XII wieku jako źródło do badań monodii gregoriańskiej
Autorzy:
Wiśniewski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036110.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pontyfikał
notacja cheironomiczna
chorał gregoriański
monodia gregoriańska
pontifical
cheironomic notation
Gregorian chant
Gregorian monody
Opis:
Pontyfikał, jako księga liturgiczno-muzyczna, stanowi odbicie przeobrażeń czasowych pozwalających zorientować się w rejestrze funkcji biskupich przy sprawowaniu sakramentów i sakramentaliów. Przedmiotem podjętego studium badawczego jest szczegółowy wykaz zawartości stricte muzycznej w Pontificale Plocense z XII w. Wyzyskanie tekstów zaopatrzonych w melodię (ogółem ponad 200 fragmentów tekstu z nadpisaną melodią) odsłania muzyczną warstwę tego kodeksu. Czasami są to pojedyncze słowa, zaznaczone incipity, dyferencje psalmowe, a bywa że notacja muzyczna obejmuje całą treść liturgiczną utworu. Rękopis, zdominowany przez zapis cheironomiczny melodii, wydaje się potwierdzać jego obce pochodzenie. Szczególnie konsekwentnie notacja ta stosowana jest w przypadku melodii prefacji. Można zaryzykować w związku z tym hipotezę, iż cheironomiczny zapis Pontyfikału Płockiego zaimportowano z jakiegoś ośrodka zagranicznego.
As a liturgical and music book, the pontifical reflects the temporal transformations and so allows us to become acquainted with the register of episcopal functions connected with celebrating the sacraments and sacramentals. The object of the study is a detailed list of strictly musical content of the 12thcentury Pontificale Plocense (Płock Pontifical). The musical layer of this code was revealed through the gleaning of texts accompanied with a melody (over 200 text pieces with added melodies). Sometimes these are single words, incipits, psalm differentiation, and sometimes the musical notation covers the entire liturgical content of the work. Dominated by the cheironomic record of the melody, the manuscript seems to confirm its foreign origin. This notation is especially consistent in the case of the Preface melody. Therefore, it could be argued that the cheironomic record of Pontificale Plocense was imported from a foreign centre.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 13; 69-80
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia chrzcielna księcia Mieszka I. Próba źródłowej rekonstrukcji
The Baptismal Liturgy of Duke Mieszko I. An attempt of the source reconstruction
Autorzy:
Litawa, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585082.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
chrzest
sakramenty inicjacji chrześcijańskiej
Mieszko I
pontyfikał
sakramentarz
chrzcielnica
Baptism
sacraments of initiation
Pontifical
Sacramentary
baptismal
font
Opis:
Ze względu na brak źródeł spisanych, zaświadczających przebieg liturgii chrztu świętego i pozostałych sakramentów inicjacji chrześcijańskiej pierwszego władcy Polski Mieszka I, można wysnuć hipotezę, że szafarz sakramentów korzystał z obrzędu zawartego w Pontyfikale rzymsko-germańskim, zredagowanym w Moguncji w połowie X w. Niewątpliwie z punktu widzenia historyczno-liturgicznego pontyfikał ten miał ogromny wpływ na kształtowanie się w kolejnych wiekach ksiąg liturgicznych, w tym również ksiąg powstających w Polsce. Hipoteza postawiona w artykule przybliża zatem, odległy w czasie, historyczny moment, który wydobył polskich „praojców” z pogańskiego świata, wszczepiając ich w Mistyczne Ciało Chrystusa i w wielowiekową tradycję Kościoła, a tym samym otworzył ich na kulturę ówczesnej Europy, która żyła wartościami chrześcijańskimi.
Due to the lack of written sources testifying the liturgy of baptism and of the other sacraments of Christian initiation of the first sovereign of Poland, Mieszko I, one can formulate a hypothesis, that the celebrant used the rites from the Romano-German Pontifical, edited in Mainz in the early 10th century. Unquestionable, from the historical-liturgical point of view this Pontifical had a large impact for the edition of the liturgical books in the following centuries, including the liturgical books in Poland. The hypothesis formulated in this study brings closer a distant historical moment, which took out the polish forefathers from the pagan world instilling them to the Mystical Body of Christ and to the centuries-old tradition of the Church, and opening them – at the same time – to the European, i.e. Christian culture.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 47; 105-120
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Monastic Profession according to the 12th-Century Pontifical of Płock and Its Sources in 10th-Century Romano-Germanic Pontifical
Profesja zakonna według Pontyfikału płockiego z XII wieku i jego źródła w Pontyfikale rzymsko-germańskim z X wieku
Autorzy:
Pałęcki, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32072123.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
profesja mnisza
pontyfikał
liturgia średniowieczna
dzieje liturgii w Polsce
monastic profession
pontifical
medieval liturgy
history of the liturgy in Poland
Opis:
Obrzęd profesji zakonnej w tradycji Kościoła zachodniego zmieniał się w ciągu wieków, przyjmując bogate formy liturgiczne, które miały na celu uwypuklić znaczenie wprowadzenia nowych członków do wspólnoty mniszej. Na Zachodzie jednym z najstarszych świadectw tego obrzędu jest Reguła św. Benedykta, która przewiduje złożenie profesji w oratorium. Od średniowiecza przewidywano, aby z racji składanej profesji opat celebrował Mszę Świętą. Od X w. do ujednolicenia praktyki składanej profesji przyczyniły się pontyfikały, w których zamieszczano odpowiedni obrzęd. Najstarszym wzorcem stał się Pontyfikał rzymsko-germański z klasztoru św. Albana w Moguncji. Podobnie na terenie Polski do jednych z najstarszych zachowanych w całości ksiąg liturgicznych należy Pontyfikał płocki z XII w. Szczegółowe badania tej księgi, przeprowadzone przez ks. Antoniego Podlesia, wykazały, że księga ta jest odmianą Pontyfikału rzymsko-germańskiego. Obrzęd profesji mniszej zamieszczony w Pontyfikale płockim z XII w. można zaliczyć do najstarszych celebracji związanych z rozpoczęciem życia zakonnego. Występują w nim dwa obrzędy profesji mniszej. Na proweniencję z X w. wskazuje zamieszczony w tym pontyfikale drugi obrzęd, który występuje również w Pontyfikale rzymsko-germańskim. Celebracja oznaczona jako pierwsza w Pontyfikale płockim jest bogatsza w gesty i symbolikę. W tekstach liturgicznych zaakcentowano, że profesja mnisza traktowana jest jako drugi chrzest. W skutkach profesji zaznaczano też, że gładzi ona grzechy podobnie jak chrzest. Profesja mnisza w teologicznym ujęciu przedstawiona została jako ofiara złożona ze swego życia. U podstaw motywacji podjęcia życia zakonnego znajdowało się pragnienie dążenia do doskonałości. W czasie celebracji profesji mniszej opat recytował teksty, w których przypominał kandydatom cechy i cnoty, jakimi powinien odznaczać się przyszły mnich w życiu zakonnym. Obrzęd profesji mniszej znajdujący się w Pontyfikale płockim pozwala poznać bogatą średniowieczną liturgię i teologię życia zakonnego, a historyczne ujęcie tego zagadnienia pozwala pełniej zrozumieć współczesną tradycję zakonną praktykowaną przez wieki w Kościele.
The rite of religious profession in the tradition of the Latin Church has changed through ages, developing rich liturgical forms that served to highlight the importance of the act of initiation of new members into the monastic community. One of the oldest testimonies of this rite in the Latin Church is the Rule of St. Benedict, which predicts that the vows be made in the oratorium. Since the Middle Ages, it has been assumed that the vows be accompanied by a Holy Mass celebrated by the abbot. Since the 10th century, the rite of monastic profession became more regular, thanks to the pontificals, which contained the relevant guidelines for the ceremony. The oldest pattern was the Romano-German Pontifical from St. Alban’s Abbey in Mainz. In a parallel way, one of the oldest liturgical book used as a pattern in the territories of the historical Polish state is the 12th-century Pontifical of Płock. Detailed research of this book, conducted by Rev. Antoni Podleś, revealed that it constitutes is a specific variety of the older Romano-German Pontifical. The rite of monastic profession presented in the 12th-century Pontifical of Płock can count among the oldest celebrations of the initiation into monastic life. Two rites are included in the book. The historical relation to the 10th-century Pontifical is specially exhibited by the latter of the rites—also present in the Romano-German version. The former celebration in the Pontifical of Pock is richer in gestures and symbols. The liturgical texts emphasise the fact that monastic profession is treated as second baptism. As for the outcomes of the vows, it was also stated that they effect absolution in the same way as baptism does. In the theological outlook, the profession was presented as a sacrifice of one’s life to God. The decision to enter monastic life was motivated by the person's desire for perfection. During the celebration, the abbot recited the texts through which he reminded the candidates of the features and virtues which each votary should display throughout his monastic life. The rite of monastic profession presented in the Pontifical of Płock allows insight into the rich Medieval liturgy and theology of monastic life, while the historical approach to the issue enables better comprehension of contemporary monastic tradition preserved in the Church throughout ages.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 151-172
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nałożenie rąk w sakramencie święceń od X wieku do Vaticanum II
The Imposition of Hands in the Sacrament of Order from the 10th Century to the Vaticanum II
Autorzy:
Litawa, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035177.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nałożenie rąk (impositio manuum)
modlitwa konsekracyjna
sakrament święceń
Pontyfikał
imposition (laying on) of hands (impositio manuum)
consecration prayer
sacrament of Holy Orders
Pontifical
Opis:
Z rytualnego i teologicznego punktu widzenia fundamentalny w sakramencie święceń gest nałożenia rąk ma bogatą i interesującą historię. Sobór Watykański II do teologicznej myśli starożytności chrześcijańskiej, traktując impositio manuum jako istotny gest wspomnianego sakramentu. Wraz z modlitwą konsekracyjną gest ten stanowi „formę” i „materię” sakramentu. W epoce feudalno-średniowiecznej, szczególnie od X wieku, rytuał był zaniedbywany i pozostawiany w cieniu w rytuale święceń. Pierwsze miejsce zajęła traditio instrumentorum, co trwało do XX wieku. Poza tymi historycznymi zmianami gest nałożenia rąk był zawsze obecny w sakramencie święceń i z tego powodu stanowi stabilny znak obecności Ducha Świętego.
From a ritual and theological point of view, the imposition (laying on) of hands, the fundamental and essential gesture in the Sacrament of Order, has a rich and interesting history. The Second Vatican Council returned to the theological thought of Christian antiquity, treating the impositio manuum as the substantial gesture of the aforementioned sacrament. Together with the consecratory prayer this gesture constitutes the “form” and the “matter” of the sacrament. In the feudal-medieval era, especially from the 10th century, the ritual is neglected and placed in the shadow of the ordination rite. The first place took traditio instrumentorum, which lasted until the 20th century. Beyond these historical changes, the gesture of the imposition (laying on) of hands was always present within the rite of the priestly order, and for this reason, in the ordinate it is always stable sign of the presence of the Holy Spirit.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 49-64
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia nel rito dell’ordinazione presbiterale nel Pontificale Romanum dell’1968
The Theology in the Rite of Ordination to the Presbyterate after the Vaticanum II
Autorzy:
Skóra, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038015.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
theology
Rite of Ordination to the Presbyterate
Roman Pontifical
biblical topics
ecclesiology
Second Vatican Council
teologia
święcenia prezbiteratu
Pontyfikał Rzymski
tematy biblijne
eklezjologia
Sbór Watykański II
Opis:
Niniejszy artykuł stanowi analizę teologiczną obrzędów święceń prezbiteratu z Pontyfikału Rzymskiego z 1968 r. Badania skoncentrowały się najpierw na wskazaniu tematów biblijnych obecnych w proponowanych przez Pontyfikał czytań obrzędowych. Następnie analiza skupiła się na głównych elementach teologicznych obecnych w euchologii obrzędów święceń. W ostatniej części ukazana została wymowa teologiczna najważniejszych gestów związanych z udzielaniem sakramentu święceń w stopniu prezbitera. Przeprowadzone studium ukazuje bogactwo teologiczne zawarte w pierwszej posoborowej księdze liturgicznej, która poddana późniejszej redakcji, stała się podstawą współczesnych obrzędów święceń, a przez to również postrzegania teologii kapłaństwa. Jedną z charakterystycznych cech posoborowej redakcji jest szczególne dowartościowanie w nich elementów eklezjologicznych.
The paper consists of an analysis of the Rite of Ordination to the Presbyterate in the Roman Pontifical after the Second Vatican Council. Firstly, the researched focused on the biblical topics in the lectures prescribed for the celebration. Secondly the analysis concerned the main theological elements incorporated in the euchology of the rite of ordination. In the last part of the paper the author tried to show the theological meaning of some liturgical gestures connected with the Rite of Ordination to the Presbyterate. The study shows the richness of theology of the elaborated rite. One of the most important characteristics of the post-conciliar redaction is the appreciation of the ecclesiological elements of the rite.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2018, 51, 1; 127-143
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojednanie publicznych pokutników w liturgii rzymskiej
Autorzy:
Lijka, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950746.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Roman liturgy
penance
reconciliation
absolution
public penitent
rite
sin
sinner
the pontifical
the sacramentary
Ash Wednesday
Maundy Thursday
Liturgia rzymska
pokuta
pojednanie
rozgrzeszenie
publiczny pokutnik
obrzęd
grzech
grzesznik
pontyfikał
sakramentarz
Środa Popielcowa
Wielki Czwartek
Opis:
In the 4ᵗʰcentury, when a time of freedom of Christian religion came, liturgical rites began to develop rapidly and this also applied to the liturgy of penance. At the time for heavy publicly known sins one needed to do public penance. On Ash Wednesday, one would be admitted within the group of penitents, and then on Maundy Thursday reconciliation took place. The first rites of such a celebration, comprised in Sacramentarium gelasianum from the 7ᵗʰ century, in later periods would become even more elaborate in the medieval pontificals. The Roman pontifical of 1596 took over the rites from the Pontifical of Durandus. The liturgy of public penitents lasted in certain places up to the 18ᵗʰ century. It was solemnly performed and presided over by a bishop, in the presence of the clergy, liturgical service and the faithful. In the rite published after the Second Vatican Council there is no mention of either public penitents or of the accompanying reconciliation rites.
W IV wieku, kiedy nastał czas wolności dla religii chrześcijańskiej, liturgiczne obrzędy zaczęły podlegać szybkiemu rozwojowi – dotyczyło to również liturgii pokuty. W tym okresie za ciężkie grzechy znane publicznie trzeba było odprawić pokutę publiczną. Do grona pokutników włączano w Środę Popielcową, a pojednanie odbywało się w Wielki Czwartek. Pierwsze obrzędy takiej celebracji, zawarte w Sacramentarium gelasianum z VII wieku, w późniejszym okresie będą jeszcze bardziej rozwinięte w średniowiecznych pontyfikałach. Pontyfikał rzymski z 1596 roku przejął obrzędy z Pontyfikału Duranda. Liturgia pojednania publicznych pokutników przetrwała w niektórych miejscach do XVIII wieku. Sprawowano ją uroczyście pod przewodnictwem biskupa, w obecności duchowieństwa, służby liturgicznej i wiernych. W rytuale wydanym po Soborze Watykańskim II nie ma już mowy o publicznych pokutnikach ani o obrzędach, które towarzyszyły ich pojednaniu.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 1
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błogosławieństwo nowego króla i królowej w Pontificale Plocense I
The Rite of Blessing of a New King and Queen in Pontificale Plocense I
Autorzy:
Seweryniak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1920330.pdf
Data publikacji:
2021-06-05
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
medieval
pontificate
Pontificale Plocense I
12th/13th
relationship of royal and clerical power
political theology
medieval coronation rite
średniowiecze
pontyfikał
XII/XIII
średniowieczny obrzęd koronacyjny króla i królowej
relacja władzy królewskiej i duchownej
teologia polityczna
Opis:
The blessing rite of the new king in Pontificale Plocense I is a compilation of mid-10th century texts. Perhaps this very ritual was used in Poland’s first coronations. The ritual makes it known that it is God who gives power. The sacred nature of royal majesty is strengthened by comparisons with the figures of Biblical kings, prophets and priests, as well as the reference made to Jesus Christ. In the rite one can feel a deep concern for maintaining the balance between the high dignity of royal power and keeping it within proper limits. Through the Church, through the “humble ministry of the bishops,” the ruler receives the crown and the royal sacrament, which puts him in between the clergy and the people. Since his power is only external, it is lower than that of the priest (bishop). The king’s service to the Church and the sphere of spiritual life is limited to the defence and protection of the Christian faith and the administrative and economic support of churches and monasteries. While the bishop is a mediator between the people and God, the king is a mediator between the people and the clergy. The rite of the blessing of the Queen makes it clear that God, the Fountain and Beginning of all goodness, is far “from condemnation and aversion from the fragility of the weaker sex.”
Ryt pobłogosławienia nowego króla w Pontificale Plocense I jest kompilacją tekstu z połowy X wieku. Być może ten właśnie rytuał stosowano podczas pierwszych koronacji w Polsce. W świetle obrzędu to Bóg jest tym, który udziela władzy, i to On powierza władcy królestwo. Sakralny charakter majestatu królewskiego wzmacniają porównania z postaciami biblijnych królów, proroków i kapłanów, a także odniesienie do samego Jezusa Chrystusa. W obrzędzie wyczuwa się głęboką troskę o zachowanie równowagi pomiędzy wysoką godnością władzy królewskiej a utrzymaniem jej w odpowiednich granicach. Za pośrednictwem Kościoła, przez „pokorną posługę biskupów”, władca otrzymuje koronę i sakrę królewską, która stawia go pośrodku pomiędzy duchowieństwem a ludem. Ponieważ jego władza jest tylko zewnętrzna, jest ona niższa od kapłańskiej (biskupiej). Posługa króla wobec Kościoła i sfery życia duchowego ogranicza się do obrony i ochrony wiary chrześcijańskiej (auctor ac stabilitor christianitatis et christiane fidei) oraz wsparcia administracyjnego i ekonomicznego kościołów oraz klasztorów. O ile biskupi są pasterzami i kierownikami dusz w sprawach wewnętrznych, to władca ma być obrońcą Kościoła oraz rządcą królestwa, danego mu mocą ich błogosławieństwa; o ile biskup jest pośrednikiem między ludem a Bogiem, to król – pośrednikiem między ludem i klerem. W obrzędzie błogosławieństwa królowej wyraźnie podkreśla się, że Bóg, Źródło i Początek wszelkiej dobroci, daleki jest „od potępienia i niechęci wobec kruchości płci niewieściej”.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2021, 29, 1; 269-299
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies