Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "piano music," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-44 z 44
    Tytuł:
    Frédéric Chopin: „Trois Fugues de Luigi Cherubini mises en partition de piano”. Fac-similé et transcription présentés par Jean-Jacques Eigeldinger, Paris 2017 Société française de musicologie, ss. 67. ISBN 978-2-85357-259-0
    Autorzy:
    Śnieżek, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28411994.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    edycja krytyczna
    muzyka fortepianowa
    critical edition
    piano music
    Źródło:
    Muzyka; 2018, 63, 4; 136-139
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Frédéric Chopin, entre exacerbation romantique du modèle vocal et innovations percussives : une mixité dynamique
    Frédéric Chopin, Between Romantic Exacerbation of the Vocal Model and Percussive Innovations: a Dynamic Mix
    Autorzy:
    Laliberté, Martin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038306.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-29
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Chopin
    musical models
    piano music
    organology
    musical analysis
    Opis:
    After some in-depth analysis, for instance, of the first Ballade in G minor (1836), Frédéric Chopin’s music reveals itself as a striking case of a musical equilibrium between two major musical tendencies. On the one hand, his music brings the reaching towards an idealised voice to a full and very convincing development. His musical themes sing most of the time while all the main characteristics of his writing explore continuous spaces, to the extent the piano can achieve. He uses many melodic chromaticisms and broad gestures, very voice-like phrasings ranging from the most delicate pianissimi to the extremely dramatic fortissimo, and other vocal features. On the other hand, his music is unavoidably written for a percussion instrument (the piano), makes much use of rhythms and often dances as well, while his accompaniments are thick with vertical features, accents and other percussive traits. In reality, Chopin’s music is in a striking state of equilibrium between the vocal and the percussive and constitutes a rich case of a mixed status between the two poles. Perhaps for one of the last times in Western music, Chopin is precisely at the point of equilibrium, before the rise of the percussive that gave birth to much of the twentieth century’s music. Chopin’s music will remain a true and much beloved monument of equilibrium.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2021, 41; 107-123
    1233-8680
    2450-4947
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miłosz Magin i jego muzyka fortepianowa
    Miłosz Magin and his piano music
    Autorzy:
    Juszyńska, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521879.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    muzyka polska
    muzyka fortepianowa
    Miłosz Magin
    Polish music
    piano music
    Opis:
    Miłosz Magin był znakomitym polskim pianistą i kompozytorem XX wieku. Urodził się 6 lipca 1929 roku w Łodzi, studiował w Warszawie fortepian u Margerity Trombini-Kazuro (dyplom z wyróżnieniem w 1954) i kompozycję u Jana Maklakiewicza i Kazimierza Sikorskiego (dyplom z wyróżnieniem w 1957). Otrzymał wyróżnienie w Konkursie Chopinowskim w Warszawie (1955), był laureatem Konkursów Pianistycznych w Paryżu (1955 i 1957) i Lizbonie (1957). W latach 1957–1960 mieszkał w Portugalii (Sintra), koncertował w Lizbonie i Londynie. W 1960 roku osiadł na stałe w Paryżu. Koncertował z dużym powodzeniem w Europie, ZSRR, Afryce, Ameryce Południowej. W 1963 roku uległ wypadkowi samochodowemu, co przerwało jego karierę pianistyczną na kilka lat. Od 1968 roku ponownie koncertował i nagrywał (dla firmy DECCA nagrał prawie wszystkie utwory Chopina). W niewielkim zakresie zajmował się pracą pedagogiczną. Od 1985 roku odbywa się w Paryżu co dwa lata Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Miłosza Magina, propagujący muzykę polską i francuską. Dorobek kompozytorski Magina obejmuje około 50 utworów: 26 utworów fortepianowych (m.in. 4 koncerty fortepianowe, 2 utwory koncertowe z orkiestrą, 4 sonaty, suity, cykle miniatur, utwory dla dzieci), 14 utworów orkiestrowych (m.in. 5 koncertów na różne instrumenty poza fortepianem, balet Bazyliszek, dwie symfonie, suity), 6 utworów kameralnych (na skrzypce, klarnet i wokalne). Język muzyczny Magina jest indywidualny i oryginalny, ale widoczne są wpływy muzyki polskiej (folklor), muzyki francuskiej (śpiewność, kolorystyka) i muzyki Chopina (harmonika, faktura). Wiele jego utworów fortepianowych zostało wydanych przez wydawnictwo Editions Concertino w Paryżu. Miłosz Magin zmarł nagle 4 marca 1999 roku na wyspie Bora Bora podczas Festiwalu Chopinowskiego odbywającego się na Tahiti (Polinezja Francuska). Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu bardzo blisko grobu Chopina.
    Miłosz Magin was a great Polish pianist and composer of the 20th century. Born on 6 July 1929 in Łódź, he studied piano under Margerita Trombini-Kazuro (diploma with honours in 1954), and composition under Jan Maklakiewicz and Kazimierz Sikorski (diploma with honours in 1957). He won prizes in the International Chopin Piano Competition in Warsaw (1955), Piano Competitions in Paris (1955 and 1957) and in Lisbon (1957). Between 1957 and 1960 he lived in Portugal (Sintra), and in 1960 he settled in Paris. He performed successfully across Europe, the USSR, Africa and South America. In 1963 he sustained a severe injury in a car crash which interrupted his career as a pianist for the subsequent five years. Magin started performing and recording again after 1968 (mainly Chopin’s music and his own works). He also worked as a teacher, but occassionally. Since 1985 the Miłosz Magin International Piano Competition has been held every two years in Paris to promote Polish and French music. Magin’s compositional output includes 47 works: 26 piano pieces (four piano concertos, two concertos with orchestra, four sonatas, suites, cycles of miniatures, children’s music); 14 orchestral works (five concertos for various instruments other than piano, ballet Bazyliszek [The Basilisk], two symphonies, suites); and six chamber pieces (for violin, clarinet and vocal works). Magin’s musical style was individual and original. It was clearly influenced by Polish folk music (folk dance rhythms), French music (melodiousness, colouring) and Chopin’s music (harmonic structure, piano texture). A number of Magin’s piano works were released by Editions Concertino in Paris. Miłosz Magin died suddenly on 4 March 1999 on the island of Bora-Bora at the Chopin Festival in Tahiti (French Polynesia in the Pacific Ocean). He was buried in the Père-Lachaise cemetery in Paris, very close to Chopin’s tomb.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2018, 8; s. 391-415
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Twórczość fortepianowa Mariana Sawy
    Marian Sawa’s piano music
    Autorzy:
    Łukaszewski, Marcin Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/495044.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    Marian Sawa
    Mazurka
    Study
    piano music
    carol
    neoclassicism
    sacred music
    folklore
    Opis:
    Marian Sawa (1937-2005), composer, organist, improviser and pedagogue, owes his reputation primarily to his prolific organ output (over 200 works for organ solo, including five concertos), choral music (several dozen compositions) and vocal-instrumental sacred music. Pride of place goes to Droga Krzyżowa (The Way of the Cross), Missa claromontana and works for organ: Witraże (Stained-glass), Ecce lignum crucis and Hymnus in honorem sancti Petri et Pauli. Works for piano are modest in number, less known and rather rarely performed but they are hardly of a marginal character. Marian Sawa’s piano output comprises a dozen or so pieces of diverse genres and styles. The earliest compositions, dating from Sawa’s studies at the State Higher School of Music in Warsaw, include Four Etudes, a cycle of Variations and the Prelude and Fugue, all in the neo-Classical style (1966-67). In the etudes the composer explored several problems, such as the technique of double stops and octaves. The later Toccata (1970) and Stylized Prelude (1975) are, by and large, the continuation of the same style. In the Toccata one can notice the genre’s characteristic features including the motoric drive, a sense of mobility and the repetitiveness of notes (similar effects can be found in toccatas by such composers as Bolesław Woytowicz and Sławomir Czarnecki). Sawa’s most interesting piano works date from the 1980s and 1990s, Scherzino (1983) and Four Mazurkas (1993/94) being the most frequently-performed pieces. Sawa’s output also includes compositions which draw freely on the sonata form: Sonatę Ha-Fis (Sonata B-Fsharp) for keyboard instruments (1995, the title refers to the two opening notes), Sonatina for harpsichord, piano or organ (1995) and arrangements of Polish Christmas carols. One of Sawa’s most spectacular pieces is the Fugue-Bolero for two pianos (1996), which is an arrangement of his earlier, highly popular version for organ. Three idioms can be distinguished in Sawa’s piano music: dance/folk, motoric/toccata and sacred. The first employs the dance forms popular in Polish folk music (mazurek, oberek, krakowiak), the rhythm pattern of the ‘mazur’ and bourdon fifths. The main features of the second idiom are the figurative texture, virtuosity, a sense of mobility and, in the majority of works (including those from the 1990s), references to the neo-Classical style. The sacred idiom manifests itself in the use of quotations from church songs. For example, in the Third Mazurka (1993) it is a quotation from the Polish church song to St Joseph, while the musical material of the Three Elegies (1995) is based on the religious song Ja wiem, w kogo ja wierzę / I know in whom I believe. These works are also renowned for their specific mood of meditation and contemplation, creating an aura of spiritual music. The arrangements of Polish Christmas carols also belong to this group (Four Christmas Carols for piano / four hands, 2003; Kolędowe granie / Playing the carols, 2004).
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2011, 29; 317-335
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aspekty religijne w polskiej muzyce fortepianowej XX i XXI wieku
    Religious aspects of Polish piano music of the 20th and 21st century
    Autorzy:
    Łukaszewski, Marcin Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521922.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    church hymn
    Gregorian chant
    inspiration, intertextuality
    piano concerto
    piano music
    Polish music
    postmodernism
    religious music
    the sacred
    sonata
    suite.
    Opis:
    This article discusses the works for solo piano and for piano and orchestra, in which reli- gious inspiration associated with Christianity was found. The fact that such “sacral” inspiration was pre-sent in piano music may be confirmed by many works of Ferenc Liszt and Olivier Messiaen, to name but a few evident examples. One can also add selected works of Frederic Chopin, not only Scherzo in B minor, op. 20, which includes a citation of the Polish carol “Lulajże, Jezu- niu (“Lullaby, Little Baby Jesus”), but also a number of motifs from other Polish church hymns found in Chopin’s music by Jan Węcowski. There are several categories of works with references to the sacred in the Polish piano music of the 20th and 21st century: works with religious inspiration suggested in their very title or in the musical material, and works with a widely understood religious context, but without any direct references to the sacred. Religious themes can be found in the works for piano and orchestra, for instance by Wojciech Kilar, Paweł Łukaszewski, Bogusław Madey, and Józef Świder. These themes appear in solo works for piano, e.g. by Mirosław Bukowski, Irena Garztecka, Leszek Mateusz Gorecki, Tomasz Kamieniak, Juliusz Łuciuk, Władysława Markiewi- czówna, Witold Rudziński, Marian Sawa, Sebastian Szymanski or Aleksander Tansman. The piano music with religious inspiration written in the 20th and 21st centuries has not yet been the subject of a comprehensive research. However, some authors did point to such motifs, for example Stanisław Będkowski, Bogumiła Mika, Violetta Przech, and Janina Tatarska. Still, they only men- tioned them while writing about other, non-religious issues related to Polish piano music.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2015, 5; 27-58
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Twórczość fortepianowa kompozytorów polskich w latach 2000-2017 na przykładzie wybranych utworów
    Piano Works of Polish Composers in the Years 2000-2017 at the Example of Selected Works
    Autorzy:
    Łukaszewski, Marcin Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494878.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-31
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    fortepian
    generacja
    muzyka fortepianowa
    postmodernizm
    styl
    technika kompozytorska
    composer technique
    generation
    piano
    piano music
    postmodernism
    style
    Opis:
    Artykuł dotyczy polskiej muzyki fortepianowej w latach 2000-2017. W XXI wieku nastąpił wzrost zainteresowania twórców fortepianem. Wśród kilkuset napisanych utworów można wyróżnić gatunki i formy tradycyjne (jak mazurek, toccata, sonata, wariacje, preludium, etiuda, nokturn), jak i o innej formie i tytule. Utwory te można ułożyć w cztery grupy: nurt postmodernistyczny, nurt modernistyczny, nurt neomodernistyczny, nurt antymodernistyczny oraz ujęcia hybrydowe, czyli takie, w których kompozytorzy stosują dwudziestowieczne i dawniejsze (romantyczne) środki techniki kompozytorskiej. Do analiz wybrano utwory przedstawicieli nurtów: postmodernizm: Krzysztof Baculewski i Andrzej Dziadek, neomodernizm: Paweł Kwapiński, antymodernizm: Paweł Michał Chmielnicki, Tomasz Kamieniak, ujęcia hybrydowe: Maciej Zieliński i Piotr Gryska. Tematyka nie doczekała się dotychczas naukowego opracowania.
    The article deals with Polish piano music composed in the years 2000-2017. In the 21st century, there was an increasing interest of musicians in the piano. Among the hundreds of works written at that time, we can distinguish genres and traditional forms (such as mazurka, toccata, sonata, variations, preludes, etude, nocturnes), as well as other forms and titles. These compositions can be divided into four groups: postmodern current, modernist current, neomodernist current, antimodern current, and hybrid approaches, in which composers use both the twentieth century and former (romantic) compositional techniques. Postmodernism: Krzysztof Baculewski and Andrzej Dziadek, neomodernist current: Paweł Kwapiński, antimodern current: Paweł Michał Chmielnicki, Tomasz Kamieniak, hybrid approaches: Maciej Zieliński and Piotr Gryska. The subject has not yet been elaborated scientifically.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2018, 39, 1; 181-198
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Józef Elsner. Utwory fortepianowe / Piano Works, wyd. Jerzy Morawski, Warszawa 2016 (= Monumenta Musicae in Polonia, seria/ series E: Opera selecta), Instytut Sztuki Polskiej akademii Nauk, ss. 512. ISBN 978-83-65630-12-4
    Józef Elsner. Piano Works, ed. Jerzy Morawski, Warszawa 2016 (= Monumenta Musicae in Polonia, seria/ series E: Opera selecta), Instytut Sztuki Polskiej akademii Nauk, ss. 512. ISBN 978-83-65630-12-4
    Autorzy:
    Poniatowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408922.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Józef Elsner
    muzyka fortepianowa
    muzyka XIX wieku
    edycja krytyczna
    piano music
    nineteenth-century music
    critical edition
    Źródło:
    Muzyka; 2018, 63, 1; 140-143
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konstruktivismus und Intuition. Eine Analyse von Béla Bartóks Klavierstück Subject and Reflection aus dem Mikrokosmos
    Constructivism and Intuition. An Analysis of Béla Bartók’s Piano Piece Subject and Reflection from Mikrokosmos vol. VI
    Autorzy:
    Beyer, Richard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790954.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Béla Bartók
    Tükrözödés
    muzyka fortepianowa
    muzyka XX wieku
    Subject and Reflection
    piano music
    20th century music
    Opis:
    Konstruktywizm i intuicja. Analiza utworu fortepianowego Béli Bartóka Tükröződés z VI tomu zbioru Mikrokosmos Przedmiotem badań jest utwór fortepianowy Béli Bartóka: Tükrözödés z VI tomu zbioru Mikrokosmos. Autor analizując szczegółowo tę kompozycję, dowodzi, iż strukturalizm polifonii zaproponowany przez węgierskiego kompozytora i jej tonalne podłoże mają głębokie podłoże estetyczno-filozoficzne. Bartók poszedł własną drogą kompozytorską, na którą znaczny wpływ miało jego zainteresowanie folklorem. Na jego oryginalny język muzyczny złożyły się m.in. takie czynniki, jak: swobodne operowanie harmoniką, zwięzłość wypowiedzi muzycznej, właściwa melodiom i rytmom ludowym, a obca ekspresyjnej poetyce wykreowanej przez twórców XIX wieku, czy śmiałość w stosowaniu dysonansowych współbrzmień. Konstruktivismus und Intuition. Eine Analyse von Béla Bartóks Klavierstück Subject and Reflection aus dem Mikrokosmos Das Forschungsthema dieses Artikels ist ein Klavierstück von Béla Bartók: Subject and Reflection (Tükrözödés) aus dem 6. Band des Mikrokosmos. Der Komponist beweist, dass der Strukturalismus der Polyphonie und seine tonale Grundlage einen tiefen ästhetisch-philosophischen Grund haben. Bartók ist stilistisch seinen eigenen Weg gegangen, der maßgeblich von seinem Interesse an der Folklore beeinflusst wurde. Seine musikalische Sprache ist durch mehrere Faktoren geprägt, u.a.: freier Umgang mit der Harmonik, Prägnanz des musikalischen Ausdrucks, typisch für Volksmelodien und Volksrhythmen, der expressiven Poetik der Komponisten des 19. Jahrhunderts fremd sind, oder Mut in der Verwendung dissonanter Akkorde.
    The subject of research is the piano composition Subject and Reflection from Mikrokosmos (vol. VI) by Béla Bartók. Via a detailed analysis of this work, the author proves that the structuralism of polyphony proposed by the Hungarian composer, as well as its tonal background, has a deep aesthetic and philosophical background. Bartók followed his own creative path, which was significantly influenced by his interest in folklore. His original musical language was based on such factors as original harmonics, a conciseness of musical expression (typical of folk melodies and rhythms, and foreign to the expressive poetics created by the 19th century artists) and the courage to use dissonant chords.
    Das Forschungsthema dieses Artikels ist ein Klavierstück von Béla Bartók: Subject and Reflection (Tükrözödés) aus dem 6. Band des Mikrokosmos. Der Komponist beweist, dass der Strukturalismus der Polyphonie und seine tonale Grundlage einen tiefen ästhetisch-philosophischen Grund haben. Bartók ist stilistisch seinen eigenen Weg gegangen, der maßgeblich von seinem Interesse an der Folklore beeinflusst wurde. Seine musikalische Sprache ist durch mehrere Faktoren geprägt, u.a.: freier Umgang mit der Harmonik, Prägnanz des musikalischen Ausdrucks, typisch für Volksmelodien und Volksrhythmen, der expressiven Poetik der Komponisten des 19. Jahrhunderts fremd sind, oder Mut in der Verwendung dissonanter Akkorde.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 12; 137-153
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Piano Waltzes in the Works of Aleksander Zarzycki (1834–1895)
    Walce fortepianowe w twórczości Aleksandra Zarzyckiego (1834–1895)
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48473023.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Aleksander Zarzycki
    waltz
    piano music
    music of the 19th century
    walc
    muzyka fortepianowa
    muzyka XIX wieku
    Opis:
    Aleksander Zarzycki’s piano works are represented, in addition to other genres, by waltzes, of which he composed five. The first three, Grande valse Op. 4, Valse brillante Op. 8 and Grand valse Op. 18, are considered concert waltzes – larger in size and characterised by a variety of melodic ideas. They form an example showing that the composer continued to work with the traditional ternary form (ABA1). internally, these works are very elaborate. Zarzycki extensively employs the technique of variation, crafting new melodies by referencing a key motif, and imitation (of a motif or phrase) in both hand parts. The main tonalities are maintained only in short sections. The waltzes typically display frequent mode changes and more distant keys that are introduced through progressions or sometimes even through direct key changes without any modulation. The last two waltzes, Valse-Impromptu Op. 24 No. 2 and En valsant Op. 34 No. 3, due to their size can be categorised as piano miniatures. Formally, like those mentioned earlier, they have a ternary form, with a contrasted middle movement (in a dominant relation), but they are far less melodically differentiated. All five waltzes fit the style. Undoubtedly, the mentioned music pieces are technically and interpretively challenging due to their large jumps, use of chords with a wide span up to a twelfth, and varying melody and key. The article also discusses the matter of dating works, editions, dedications, and first performances that was made possible based on source research.
    Aleksander Zarzycki w swoim dorobku kompozytorskim posiada szereg dzieł fortepianowych, co wynika z faktu, że sam był świetnym pianistą-wirtuozem. Tę twórczość fortepianową reprezentują między innymi walce, których skomponował pięć. Pierwsze trzy: Grande valse op. 4, Valse brillante op. 8 i Grand valse op. 18 – należą do walców koncertowych, o większych rozmiarach, które cechuje różnorodność pomysłów melodycznych. Na ich przykładzie widać, że kompozytor kontynuował tradycyjny repryzowy model formalny (ABA1). Nie jest to w jego przypadku proste zestawienie trzech myśli muzycznych, lecz bardziej rozbudowane wewnętrznie części. I choć budowa w oparciu o zdania i okresy jest w nich dominująca, to Zarzycki w dużym stopniu wykorzystuje również technikę wariantowania, tworzenia nowych melodii w nawiązaniu do jakiegoś jednego głównego motywu, oraz imitację (motywu, frazy) w partiach obu rąk. Nadrzędne tonacje utrzymują się tylko na krótkich odcinkach, typowe dla tych walców są zmiany trybów oraz bardziej odległe tonacje, które kompozytor wprowadza poprzez progresje, a czasem nawet pozbawione modulacji bezpośrednie zmiany tonacji. Dwa ostatnie walce, tj. Valse-Impromptu op. 24 nr 2 i En valsant op. 34 nr 3, ze względu na rozmiary zaliczyć można do miniatur fortepianowych. Formalnie, podobnie jak wcześniejsze, mają budowę repryzową, ze skontrastowaną częścią środkową (w relacji dominantowej), ale są one zdecydowanie mniej zróżnicowane melodycznie, niż poprzednie. Wszystkie pięć walców wpisuje się w stylistykę brillant, co wynika z zastosowania szybkich temp, figuracyjnej melodii, licznych przebiegów pasażowych (w tym łamane pasaże), ozdobników w postaci przednutek, trylów, akordów arpeggio, itp. Niewątpliwie są one wymagające technicznie i interpretacyjnie, choćby z powodu dużych skoków, akordów o rozpiętości nawet duodecymy, zmienności melodii i tonacji. W artykule poruszone zostały także kwestie datowania dzieł, wydań, dedykacji oraz pierwszych wykonań, które dało się ustalić na podstawie badań źródłowych.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 35-50
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liszt and the French literary avant-garde o f the 1830s
    Autorzy:
    Gamrat, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780115.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Franz Liszt
    French literature
    romanticism
    piano music
    Alphonse de Lamartine
    Harmonies poétiques et religieuses
    Opis:
    In France the 1820s and 1830s brought about enormous changes in the perception of literature and art as a whole. Young poets, encouraged by the success and novelty of Méditations poétiques by Alphonse de Lamartine, started seeking new possibilities of expression and ways of breaking with the several-centuries-old tradition. They met with a strong protest from conservative milieu, especially those linked to Académie française, and this made them fight for a new paradigm in literature. They eagerly experimented with language as sound (Lamartine, Sainte-Beuve) and graphic (Nodier) matter. They published their texts in the press (Le Globe) and presented them during meetings in artistic salons, which functioned as a kind of laboratory. Thanks to the support of Charles Nodier they could publish their poems in the best publishing houses, which largely contributed to their success. The final victory of the romantics was the premiere of Hernani by Victor Hugo in February 1830. Franz Liszt, who came to Paris in 1823, was an active participant in the artistic and intellectual life there. Moreover, he was also a friend of many prominent artists of the epoch, which can be seen in his letters, writings, and piano music from the early 1830s. A particular example of the relationship between the composer’s music and literary avant-garde is the piece Harmonies poétiques et religieuses of 1835. We find there the domination of the sound element, formal freedom, the intertwining of poetical techniques, experiments with structure, and a strong stress on the word aspect of the oeuvre, for example through very precise notation of tempo markings.
    Źródło:
    Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 93-106
    1734-2406
    Pojawia się w:
    Interdisciplinary Studies in Musicology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Walce fortepianowe w twórczości Aleksandra Zarzyckiego (1834–1895)
    Piano Waltzes in the Works of Aleksander Zarzycki (1834–1895)
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48472676.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Aleksander Zarzycki
    walc
    muzyka fortepianowa
    muzyka XIX wieku
    waltz
    piano music
    music of the 19th century
    Opis:
    Twórczość fortepianową Aleksandra Zarzyckiego poza innymi gatunkami reprezentują walce, których skomponował pięć. Pierwsze trzy: Grande valseop. 4, Valse brillanteop. 8i Grand valseop. 18–należą do walców koncertowych, o większych rozmiarach, które cechuje różnorodność pomysłów melodycznych. Na ich przykładzie widać, że kompozytor kontynuował tradycyjny repryzowy model formalny (ABA1). Utwory te są rozbudowane wewnętrznie. Zarzycki w dużym stopniu wykorzystuje w nich technikę wariantowania, tworzenia nowych melodii w nawiązaniu do jakiegoś jednego głównego motywu oraz imitację (motywu, frazy) w partiach obu rąk. Nadrzędne tonacje utrzymują się tylko na krótkich odcinkach, typowe dla tych walców są zmiany trybów oraz bardziej odległe tonacje, które kompozytor wprowadza poprzez progresje, a czasem nawet pozbawione modulacji bezpośrednie zmiany tonacji. Dwa ostatnie walce, tj. Valse-Impromptuop. 24 nr 2i En valsant op. 34 nr 3, ze względu na rozmiary zaliczyć można do miniatur fortepianowych. Formalnie, podobnie jak wcześniejsze, mają budowę repryzową, zeskontrastowaną częścią środkową (w relacji dominantowej), ale są one zdecydowanie mniej zróżnicowane melodycznie niż poprzednie. Wszystkie pięć walców wpisuje się w stylistykę. Niewątpliwie są one wymagające technicznie i interpretacyjnie, choćby z powodu dużych skoków, akordów o rozpiętości nawet duodecymy, zmienności melodii i tonacji. W artykule poruszone zostały także kwestie datowania dzieł, wydań, dedykacji oraz pierwszych wykonań, które dało się ustalić na podstawie badań źródłowych.
    Aleksander Zarzycki’s piano works are represented, in addition to other genres, by waltzes, of which he composed five. The first three, Grande valseOp. 4, Valse brillante Op. 8and Grand valse Op. 18, are considered concert waltzes –larger in size and characterised by a variety of melodic ideas. They form an example showing that the composer continued to work with the traditional ternary form (ABA1). internally, these works are very elaborate. Zarzycki extensively em-ploys the technique of variation, crafting new melodies by referencing a key motif, and imitation (of a motif or phrase) in both hand parts. The main tonalities are maintained only in short sections. The waltzes typically display frequent mode changes and more distant keys that are introduced through progressions or sometimes even through direct key changes without any modulation. The last two waltzes, Valse-Impromptu Op. 24 No. 2and En valsant Op. 34 No. 3, due to their size can be categori sed as piano miniatures.Formally, like those mentioned earlier, they have a ternary form, with a contrasted middle movement (in a dominant relation), but they are far less melodically differentiated. All five waltzes fit the style. Undoubtedly, the mentioned music pieces are technically and interpretively challenging due to their large jumps, use of chords with a wide span up to a twelfth, and varying melody and key. The article also discusses the matter of dating works, editions, dedications, and first performances that was made possible based on source research.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 19-34
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krzysztof Bilica, Etiudy Chopina w Jego „jednym sposobie” z perspektywy dźwięków węzłowych i figur migotliwych
    Autorzy:
    Literska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28882373.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Chopin
    analiza muzyczna
    etiuda
    muzyka fortepianowa
    dźwięki węzłowe
    figury migotliwe
    music analysis
    etude
    piano music
    nodal sounds
    twinkling figures
    Opis:
    Recenzja książki Krzysztofa Bilicy Etiudy Chopina w Jego „jednym sposobie” z perspektywy dźwięków węzłowych i figur migotliwych, Kraków 2022. Recenzowana monografia Krzysztofa Bilicy, mimo że jest lekturą fachową, adresowaną do muzykologów, kompozytorów, wykonawców, to może również zainteresować niemuzyków. Uwagę bowiem przyciąga sam tytuł, zapowiadający nieoczywiste podejście do muzykologicznego zagadnienia. Wciągający jest też styl pisarski – eseistyczny, barwny, z użyciem metafor, z pewną dawką humoru, prosty w swym przekazie, mimo wielu erudycyjnych dygresji. Ten utrzymany w naukowych ryzach muzyczno-literacki esej dygresyjny jest publikacją nowatorską zarówno w nietypowej dla muzykologicznych rozpraw subiektywnej i obiektywnej zarazem narracji, w odkrywczej treści oraz multimedialnej formie.
    Book Review of: Etiudy Chopina w Jego „jednym sposobie” z perspektywy dźwięków węzłowych i figur migotliwych [Chopin's Etudes in His 'Only One Manner' from the perspective of nodal sounds and twinkling figures] by Krzysztof Bilica, Kraków 2022. Krzysztof Bilica's monograph under review, despite being a professional reading, addressed to musicologists, composers, performers, may also be of interest to non-musicians. This is because attention is attracted by the title itself, promising an unobvious approach to a musicological issue. The writing style is also engaging - essayistic, colorful, using metaphors, with a certain dose of humor, simple in its message, despite many erudite digressions. Maintained in scientific rigor, this musical-literary digressive essay is an innovative publication both in its subjective and objective narrative, unusual for musicological dissertations, in its revealing content and multimedia form.
    Źródło:
    Muzyka; 2023, 68, 3; 135-140
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Piano Dance Pawła Kwapińskiego: nowe drogi czy synteza muzyki fortepianowej?
    New face of piano music — Paweł Kwapiński’s The Piano Dance. Composition technique, ideas and executive problems
    Autorzy:
    Łukaszewski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521974.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    aleatoryzm,
    algorytm,
    Kwapiński Paweł,
    muzyka fortepianowa,
    poliwersyjność,
    sonoryzm
    aleatoricism,
    algorithm,
    piano music,
    sonority,
    variability of many versions
    Opis:
    Artykuł jest poświęcony utworowi The Piano Dance Pawła Kwapińskiego (ur. 1988), absolwenta kompozycji w gdańskiej Akademii Muzycznej (klasa prof. Andrzeja Dziadka) i UMFC (klasa prof. Pawła Łukaszewskiego) oraz Podyplomowych Studiów Kompozycji (UMFC) w klasie prof. Mariana Borkowskiego. Za utwór ten otrzymał specjalne wyróżnienie na konkursie kompozytorskim w Wiedniu (2014). Dzieło składa się z 11 sekcji, następujących attacca. W niektórych kompozytor dopuścił możliwość wyboru kolejności mniejszych fragmentów przez wykonawcę. Utwór ma przebieg jednokierunkowy, lecz w niektórych sekcjach istnieje możliwość poliwersyjnego wykonania według określonych przez kompozytora sugestii. Dzieło nawiązuje do dwudziestowiecznych środków techniki kompozytorskiej, takich jak aleatoryzm, sonoryzm, dwunastodźwiękowość i atonalność, jednakże nie są one traktowane przez kompozytora w sposób dogmatyczny. Wykorzystuje on ich elementy do wykreowania własnego języka muzycznego. Kompozycja prezentuje wysoki stopień trudności wykonawczych, inicjuje nowe możliwości brzmienia fortepianu po okresie postmodernistycznym.
    The article discusses the work of Paweł Kwapiński (born 1988), composer, graduate of the Academy of Music in Gdańsk (class of Prof. Andrzej Dziadek) and the Fryderyk Chopin University of Music in Warsaw (class of Prof. Paweł Łukaszewski). He also completed postgraduate composition studies in the class of Prof. Marian Borkowski. He received a special award for this piece at the Composer’s Competition in Vienna (2014). The composition consists of 11 sections, following in the attacca sequence. In some cases, the composer allowed for the performer’s choice of the order of the smaller pieces. The composition is unidirectional, but in some sections there is a possibility of a polyphonic performance as suggested by the composer. The work refers to the twentieth-century means of compositional technique, such as aleatoricism, sonorism, twelve-tone technique and atonality, but they are not approached in a dogmatic way by the composer who uses their elements to create his own musical language. The composition presents a high degree of performance difficulty, initiating new possibilities for the piano sound after the postmodern period.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2018, 8; 417-439
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914) – zapomniany kompozytor rosyjskiego srebrnego wieku. Przyczynek do dalszych badań
    Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914): the Forgotten Composer of the Russian Silver Age. A Contribution to Further Research
    Autorzy:
    Wilczek, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48474197.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    fortepian
    muzyka fortepianowa
    środki techniki kompozytorskiej
    Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky]
    Rosja
    rosyjski srebrny wiek
    piano
    piano music
    compositional techniques
    Aleksey Stanchinsky
    Russia
    Russian Silver Age
    Opis:
    Niniejszy artykuł ma na celu przybliżyć czytelnikowi postać Aleksieja Stanczinskiego [Alekseya Stanchinsky'ego] oraz pokrótce scharakteryzować jego twórczość powstałą w czasach schyłku carskiej Rosji. Tekst podzielony jest na trzy części. Pierwsza jest szkicem kontekstu kulturowego, w którym artyście przyszło tworzyć. Jest to zarys wiodących w Rosji tendencji artystycznych, nurtów, z uwzględnieniem środowiska artystycznego na przełomie wieków XIX i XX. Część druga zawiera rys biograficzny kompozytora, którego choroba, nieszczęśliwe życie i w konsekwencji przedwczesna śmierć miały fundamentalny wpływ na pozostawioną twórczość. Część trzecia stanowi próbę klasyfikacji i charakteryzacji twórczości Stanczinskiego, w oparciu o dostępne materiały oraz przeprowadzone badania własne.
    The aim of this article is to introduce the reader to the figure of Aleksey Stanchinsky and to briefly characterize his work created during the decline of tsarist Russia. The text is divided into three parts. The first one provides a picture of the cultural context in which this artist worked. It is an outline of the leading artistic tendencies and trends in Russia, including the artistic milieu at the turn of the 20th century. The second part contains a biographical sketch of the composer, whose illness, unhappy life and, as a consequence, his premature death had a fundamental impact on his legacy. The third part constitutes an attempt to classify and characterize Stanchinsky’s work based on available materials and own research.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 51-79
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888-1914): the Forgotten Composer of the Russian Silver Age. A Contribution to Further Research
    Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914) – zapomniany kompozytor rosyjskiego srebrnego wieku. Przyczynek do dalszych badań
    Autorzy:
    Wilczek, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48475121.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    piano
    piano music
    compositional techniques
    Aleksey Stanchinsky
    Russia
    Russian Silver Age
    fortepian
    muzyka fortepianowa
    środki techniki kompozytorskiej
    Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky]
    Rosja
    rosyjski srebrny wiek
    Opis:
    The aim of this article is to introduce the reader to the figure of Aleksey Stanchinsky and to briefly characterize his work created during the decline of tsarist Russia. The text is divided into three parts. The first one provides a picture of the cultural context in which this artist worked. It is an outline of the leading artistic tendencies and trends in Russia, including the artistic milieu at the turn of the 20th century. The second part contains a biographical sketch of the composer, whose illness, unhappy life and, as a consequence, his premature death had a fundamental impact on his legacy. The third part constitutes an attempt to classify and characterize Stanchinsky's work based on available materials and own research.
    Artykuł ma na celu przybliżyć czytelnikowi postać Aleksieja Stanczinskiego oraz pokrótce scharakteryzować jego twórczość. Tekst podzielony jest na trzy części. Część pierwsza jest opisem kontekstu społecznego i kulturowego w którym artyście przyszło tworzyć. Jest to opis Rosji jako państwa, społeczeństwa i środowiska artystycznego na przełomie wieków XIX i XX. Część druga zawiera rys biograficzny kompozytora, którego choroba, nieszczęśliwe życie i w konsekwencji przedwczesna śmierć miały fundamentalny wpływ na pozostawioną twórczość. Część trzecia stanowi próbę klasyfikacji i charakteryzacji twórczości Stanczinskiego w oparciu o dostępne materiały oraz własne przeprowadzone badania.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 81-108
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mazurków Chopina i Szymanowskiego rezonans w twórczości następców. Wybrane przykłady
    Reverberations of Piano Mazurkas by Chopin and Szymanowski in the Works of their Successors. Selected Examples
    Autorzy:
    Zawadzki, Michał Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/496148.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    mazurek
    folklor
    muzyka ludowa
    muzyka fortepianowa
    muzyka polska
    rezonans
    inspiracja
    Fryderyk Chopin
    Karol Szymanowski
    mazurka
    folklore
    folk music
    piano music
    Polish music
    resonance
    inspiration
    Frederic Chopin
    Opis:
    This article attempts to provide a possibly broad and diverse perspective on piano mazurkas by Polish composers, from Żeleński to Kilar, inspired by the works of the two greatest composers of this genre – Chopin and Szymanowski. The analysis is based on thirty-one, subjectively chosen, artistic piano miniatures from the period of 1880-2006. Utilitarian and, with very few exceptions, salon pieces, have been left out. The author focuses on the aspects of harmony and melody which, in his opinion, best expose the presence of the processed elements of the folk origin, as well as the mutual relationships between the sphere of influences and inspirations and that of the individual and innovative trends. The musical pieces have been divided into five groups: (1) mazurkas inspired by the Chopin idiom and/or those influenced by the utilitarian and salon needs, (2) mazurkas inspired by the Polish highlands folk idiom, (3) mazurkas inspired by two different sources, (4) mazurkas revealing the influence of past inspirations on individual compositional techniques, (5) mazurkas dominated by individual composing techniques of the authors.
    Artykuł podejmuje próbę możliwie szerokiego i różnorodnego spojrzenia na twórczość mazurkową kompozytorów polskich od Żeleńskiego do Kilara, zrodzonej z impulsu, który wyszedł od dwóch największych twórców tego gatunku w historii muzyki – Chopina i Szymanowskiego. Posłużył temu subiektywny wybór trzydziestu jeden utworów fortepia¬nowych z przedziału czasowego 1880-2006, zawierający przykłady z muzyki artystycznej. Twórczość użytkowa i, z niewielkimi wyjątkami, również salonowa, została pominięta. Autor skupia się na zagadnieniach harmo¬niki i melodyki, które – jego zdaniem – są w stanie najpełniej ukazać obecność prze¬two¬¬rzo¬nych elementów pochodzenia ludowego oraz wzajemne relacje sfery wpły¬wów i inspiracji w stosunku do tendencji indywidualnych i nowatorskich. Utwory zostały podzielone na pięć grup: (1) mazurki inspirowane idiomem chopinowskim i/lub o cechach użytkowo-salonowych, (2) mazurki inspirowane idiomem góralskim, (3) mazurki o inspiracjach płynących z dwóch różnych źródeł, (4) mazurki zdradzające oddziały¬wanie inspiracji przeszłości na indywidualny warsztat kompozytorski, (5) mazurki z dominującymi cechami autorskiego warsztatu kompozytorskiego.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 2; 173-186
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Władysław Zaremba (1833–1902) – zapomniany polski kompozytor z Podola i jego zbiór pt. Mały Paderewski
    Władysław Zaremba (1833–1902) – a forgotten Polish composer from Podolia and his collection titled Little Paderewski
    Владислав Заремба (1833–1902) – забутий польський композитор з Поділля та його збірка „Маленький Падеревський”
    Autorzy:
    KRULIKOVSKA, Tetyana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/453972.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Władysław Zaremba,
    polscy kompozytorzy Podola,
    dydaktyka muzyki fortepianowej.
    Владислав Заремба,
    польські композитори Поділля,
    фортепіанна педагогіка.
    Polish composers from Podolia,
    piano music didactics.
    Opis:
    The paper gives rise to further research on the legacy of the Polish composer from Podolia, Władysław Zaremba, whose creativity has not been studied in detail in musicological terms so far. The main aim of the paper is to raise the subject and to present his collection of tunes for piano Little Paderewski. This work was published in Leon Idzikowski publishing house in Kiev in 1911. It is a patchwork of easy tunes for didactic purposes, based on Polish national, folk and church songs as well as on passages from operas and Polish composers’ songs (i.a. by Moniuszko, Ogiński, Noskowski, Wieniawski, Żeleński and Paderewski). The collection in question constitutes a kind of summary of the pedagogical activity which the composer performed for many years. On account of its undeniable artistic and didactic values, it deserves a greater attention in the contemporary instrumental didactics.
    Стаття є внеском у подальше вивчення спадщини польського композитора з Поділля Владислава Заремба, творчість якого ще детально не досліджена в музикознавстві. Основна мета роботи – окреслити проблему та представити збірку фортепіанних творів композитора „Маленький Падеревський”. Збірка була надрукована у видавництві Леона Ідзіковського в Києві в 1911 р. Це – ряд легких дидактичних творів, заснованих на польських національних, народних та церковних піснях, а також фрагментах з опер та пісень польських композиторів (зокрема, Монюшка, Огіньського, Носковського, Венявського, Зеленського і Падеревського). Представлена збірка є своєрідним підсумком багаторічної педагогічної діяльності композитора. Завдяки безперечним художнім та дидактичним цінностям вона заслуговує на більший інтерес у сучасній інструментальній педагогіці.
    Artykuł stanowi przyczynek do dalszych badań nad spuścizną polskiego kompozytora z Podola Władysława Zaremby, którego twórczość dotychczas nie została szczegółowo opracowana muzykologicznie. Głównym celem niniejszej pracy jest zasygnalizowanie problemu oraz przedstawienie zbioru utworów na fortepian autorstwa W. Zaremby pt. Mały Paderewski. Dzieło to zostało wydane w oficynie Leona Idzikowskiego w Kijowie w roku 1911. Jest mozaiką łatwych utworów o założeniu dydaktycznym, opartych na polskich pieśniach narodowych, ludowych, kościelnych, a także na fragmentach oper i pieśniach kompozytorów polskich (m.in. Moniuszki, Ogińskiego, Noskowskiego, Wieniawskiego, Żeleńskiego i Paderewskiego). Omawiany zbiór stanowi rodzaj podsumowania wieloletniej działalności pedagogicznej kompozytora. Ze względu na niezaprzeczalne wa- lory artystyczne oraz dydaktyczne zasługuje na większe zainteresowanie we współczesnej dydak- tyce instrumentalnej.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2018, 13; 223-241
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wokół „I koncertu fortepianowego h-moll” op. 79 Raoula Koczalskiego. Geneza i źródła
    Concerning Raoul Koczalski’s ‘Piano Concerto in B Minor’ No. 1, Op. 79. Sources and Origin
    Autorzy:
    Bogula-Gniazdowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24298360.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Raoul Koczalski
    koncert fortepianowy
    źródła
    autograf
    rękopis
    Koncert fortepianowy h-moll op. 79
    wirtuoz
    muzyka XIX wieku
    muzyka fortepianowa
    piano concerto
    sources
    autograph
    manuscript
    piano music
    Piano Concerto in B Minor, Op. 79
    virtuoso
    nineteenth-century music
    Opis:
    Raoul Koczalski, polski pianista i kompozytor, uczeń Karola Mikulego (wychowanka samego Chopina), zasłynął przede wszystkim jako wirtuoz fortepianu, znakomity wykonawca dzieł Fryderyka Chopina. Mniej znany jest dzisiaj jego dorobek kompozytorski. Tymczasem Koczalski jest autorem bogatej twórczości, obejmującej dzieła różnych gatunków, w tym twórczość fortepianową, symfoniczną, a nawet operową. Jest także autorem aż 6 koncertów fortepianowych, z których najmniej wiadomo było dotąd o jego pierwszym dziele w tym gatunku, Koncercie fortepianowym h-moll op. 79. Artykuł stanowi prezentację praktycznie pomijanego dotąd w omówieniach na temat twórczości Raoula Koczalskiego, nigdy niepublikowanego I koncertu fortepianowego h-moll op. 79. Zawiera krótkie przedstawienie genezy dzieła w dorobku pianisty i kompozytora, refleksję nad rozwojem jego twórczości kompozytorskiej w kontekście stosunkowo krótkotrwałej edukacji artystycznej, w końcu opisuje mało znane, a niezwykle bogate materiały źródłowe tej kompozycji znajdujących się w zbiorach Staatliches Institut für Musikforschung w Berlinie. Na podstawie tych źródeł umiejscawia koncert w dorobku kompozytorskim Koczalskiego oraz umożliwia jego datowanie.
    Polish pianist-composer Raoul Koczalski, a pupil of Karol Mikuli (who was taught by Fryderyk Chopin), was renowned first and foremost as a piano virtuoso, an excellent interpreter of the works of Chopin. His rich output as a composer is less widely known today, though he wrote compositions in many genres, including piano, symphonic and even operatic works. He composed as many as six piano concertos, the first of which, the Piano Concerto in B minor, Op. 79, is the least known. This article presents Koczalski’s unpublished opus 79, hitherto practically ignored in discussions of his oeuvre. A brief outline of this work’s origins within Koczalski’s output as a pianist and composer is followed by reflection on the development of his compositional work in the context of his relatively short musical education, and the article concludes with a description of the little-known but abundant source materials of this composition held in Berlin’s Staatliches Institut für Musikforschung. Those sources make it possible to date the Concerto and place it within Koczalski’s oeuvre.
    Źródło:
    Muzyka; 2023, 68, 4; 38-52
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Concerto symphonique pour le piano” [op. 9] Teodora Leszetyckiego w kontekście warsztatu wirtuozowskiego kompozytora
    Theodor Leschetizky’s 'Concerto Symphonique pour le piano', Op. 9 in the Context of the Composer’s Virtuosic Playing Technique
    Autorzy:
    Bogula, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28328338.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    autograf
    koncert fortepianowy
    koncert symfoniczny
    wirtuozeria
    wirtuoz
    wirtuozowska kadencja
    muzyka fortepianowa
    Teodor Leszetycki
    Theodor Leschetizky
    autograph manuscript
    piano concerto
    symphonic concerto
    virtuosity
    virtuoso
    virtuosic cadenza
    piano music
    Opis:
    Teodor Leszetycki (1830–1915), urodzony w Łańcucie, wykształcony w Wiedniu pod kierunkiem Carla Czernego i Simona Sechtera, znany jest dzisiaj głównie jako wybitny pedagog fortepianu. Swoją muzyczną działalność rozpoczynał jednak przede wszystkim jako pianista oraz kompozytor. Osiągał sukcesy wirtuozowskie, a jego twórczość muzyczna zyskiwała uznanie krytyki. Podobnie jak wielu dziewiętnastowiecznych pianistów, Leszetycki sięgnął po gatunek koncertu fortepianowego i pragnął zapewne być wykonawcą solowych partii tego, jak i innych skomponowanych przez siebie utworów. Analiza wczesnej działalności artystycznej Leszetyckiego i jego młodzieńczego dorobku pozwala dowieść, że osiągał on sukcesy kompozytorskie i wirtuozowskie. Owe sukcesy kompozytora ilustrują artykuły prasowe z lat 40, 50, i 60-tych XIX wieku, a także pierwsze biografie twórcy spisane jeszcze za jego życia. W artykule zaprezentowane zostało jednoczęściowe dzieło Leszetyckiego, prawdopodobnie nigdy przez niego nie wykonany Concerto symphonique pour le piano et l’orchestre c-moll [op. 9] i autograf tejże kompozycji ze zbiorów Biblioteki Kongresu w Waszyngtonie (US-Wc ML96.L4678 no. 1 Case). Niniejsze rozważania prowadzą do odpowiedzi na pytanie dlaczego utwór prawdopodobnie nigdy nie trafił do repertuaru koncertowego samego twórcy lub kogoś z grona jego wybitnych uczniów, a jego premiera odbyła się dopiero w XXI wieku, tj. w 1977 r. w Stanach Zjednoczonych.
    Theodor Leschetizky (1830–1915), born in Łańcut, a pupil of Carl Czerny and Simon Sechter in Vienna, is known today primarily as an eminent piano teacher, but he began his musical career first and foremost as a pianist and composer. He notched up successes as a virtuoso, and his own music won critical acclaim. Like many other nineteenth-century pianists, Leschetizky wrote piano concertos, most likely with himself in mind as the performer of the solo parts. Analysis of Leschetizky’s early output and artistic activity, as described in press articles from the 1840s, 50s and 60s and in his early biographies (written during his lifetime), proves that he was successful both as a composer and a virtuoso. This article is devoted to Leschetizky’s one-movement Concerto symphonique pour le piano et l’orchestre in C minor, Op. 9, which he probably never performed, and to the autograph manuscript of this work, now held in the Library of Congress in Washington (US-Wc ML96.L4678 no. 1 Case). I investigate why this piece probably never entered the concert repertoire of its composer or any of his eminent pupils, and was only given its first performance in the twentieth century – in 1977, in the US.
    Źródło:
    Muzyka; 2020, 65, 4; 20-39
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ‘Petrarchs Sonnets’ by Liszt
    Autorzy:
    Nowik, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780349.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Franz Liszt
    Années de Pèlerinage
    Dèuxieme Année - Italie
    piano music
    Sonetto 47 del Petrarca
    Sonetto 104 del Petrarca
    Sonetto 123 del Petrarca
    Opis:
    The article ‘Petrarch’s Sonnets’ by Liszt revolves around the phenomenon of transformation, which dominated F. Liszt’s works. His impressive composing achievements made Liszt an unequalled author of all types of elaborations, paraphrases, adaptations, transcripts of both his own and other composer’s works, representing various styles and epochs. What is more, the transformation techniques employed by Liszt, different from the commonly applied evolutionary ones, coupled with extended tonality and harmony as well as new textures, resulted in an extremely broad scale of expression and subtly diverse expressive effects. Three of Petrarch’s Sonnets from the Rerum vulgarium fragmenta collection are dedicated to Laura and represent this article’s major area of interest. The Hungarian composer worked on them three times: twice he composed them as songs and once as a piano triptych included in the Années de Pèlerinage. Dèuxieme Année: Italie series. His interpretation of the Sonnets, as well as the remaining works in the series, was inspired by the art of the old Italian masters married with the Romantic idea of correspondence des artes. While it is a part of artistic tradition to turn poetic works into songs (resulting in the vocal lyrics so typical of Romanticism), adding a musical dimension to a sonnet, a piece of poetry with a specific organisation of its content, a unique form and verse discipline, seems risky. It is extremely difficult to successfully transfer equivalent themes and structures onto a different medium i.e. piano music. By turning to Petrarch’s Sonnets, Liszt created congenial palimpsests, reflecting the syntactical and formal rudiments of the verse but, first and foremost, managing to portray Laura in new incarnations, subtly changing in the eternal search for the ideal of femininity, the so-called “Ewig-weibliche”. Especially in the piano version, Liszt seems to have accomplished the esoteric subtlety of the “Sprache über Sprache” available to and understood solely by poets and those in the know.
    Źródło:
    Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 43-56
    1734-2406
    Pojawia się w:
    Interdisciplinary Studies in Musicology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interpretation of the principles of stylistic play in the polyphonic cycle of M. Skoryk.
    Cechy indywidualnego stylu muzycznego Myrosława Skoryka w cyklu preludiów i fug na fortepian
    Autorzy:
    Tsiganiuk, Liutsiia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17915380.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    muzyka fortepianowa
    preludium
    fuga
    cykl polifoniczny
    twórczość kompozytorów ukraińskich
    Myrosław Skoryk
    piano music
    prelude
    fugue
    polyphonic cycle
    works of Ukrainian composers
    Myroslav Skoryk
    Opis:
    The article is devoted to the works of Myroslav Skoryk, a prominent Ukrainian composer, who is well known on the Polish music scene. Two pairs of preludes and fugues from the polyphonic cycle for piano are discussed in particular: C major No. 1 and F major No. 6. The compositions are subjected to musicological and performance analysis. The stylistic and interpretative specificity of these pieces is also considered. Key words: piano, polyphonic cycle, stylistic play, interpretation.
    Artykuł poświęcony jest twórczości Myrosława Skoryka, wybitnego ukraińskiego kompozytora, dobrze znanego na polskiej scenie muzycznej. W szczególności chodzi tu o omówienie dwóch par preludiów i fug: C-dur nr 1 i F-dur nr 6 z polifonicznego cyklu na fortepian. Kompozycje te zostały poddane analizie muzykologicznej i wykonawczej. Rozpatrzona została specyfika stylistyczna i interpretacyjna tych utworów.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2020, 15; 165-190
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Talenta przyjemne” Izabeli Marii z Lubomirskich Sanguszkowej (1808–1890)
    The ‘Pleasing Talents’ of Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska (1808–1890)
    Autorzy:
    Bieńkowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806099.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Izabela Maria z Lubomirskich Sanguszkowa
    Gumniska
    Kraków
    patronat muzyczny kobiet
    muzykowanie amatorów
    opera
    muzyka fortepianowa
    Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska
    women’s musical patronage
    amateur music-making
    piano music
    Opis:
    Izabela Maria z Lubomirskich Sanguszkowa była córką Henryka Lubomirskiego (1777–1850) i Teresy z Czartoryskich (1785–1868). Jej ojciec – wychowany przez daleką zamożną krewną Elżbietę z Czartoryskich Lubomirską (1736–1816), jedną z największych patronek sztuki na przełomie XVIII i XIX wieku – znany był za swojego szczególnego zamiłowania do muzyki. Zainteresowanie sprawami muzycznymi, a szczególnie operą, Henryk przekazał córce. Izabela świetnie śpiewała (w Wiedniu pobierała nauk u włoskich mistrzów – słynnego barytona Antonio Tamburiniego (1800–76), a następnie u kompozytora Stefano Pavesi (1779–1850)) i grała na fortepianie. W listach do ojca często komentowała bieżące wydarzenia muzyczne, a w oficynach wydawniczych Wiednia, Paryża, Mediolanu kupowała fragmenty wysłuchanych dzieł (głównie) operowych w opracowaniu na głos i fortepian czy też na cztery ręce. Ślady tych nabytków widać w zachowanych do dziś muzykaliach należących ongiś do Izabeli – w zbiorach Narodowego Zakładu im. Ossolińskich (zbiory sprzed zamążpójścia) i, nieznane do tej pory badaczom, Miejskiej Bibliotece Publicznej w Tarnowie (zbiory Izabeli, jej męża i dzieci). W Przeworsku, w którym Izabela dorastała, miała do dyspozycji przebogatą bibliotekę muzyczną, liczącą blisko 1400 pozycji, inwentarzem której obecnie dysponujemy. Po zamążpójściu nie zaprzestała muzykowania, prowadząc, zachowany do dziś, dzienniczek, zawierający w znacznej części nieznane 32 kompozycje, gromadząc muzykalia, dbając o wykształcenie muzyczne dzieci, wspierając twórczość kompozytorów. Kreowana przez Izabelę aktywność muzyczno-artystyczna w Krakowie i Gumniskach jest istotnym uzupełnieniem obrazu kultury muzycznej XIX-wiecznej Rzeczpospolitej.
    Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska, was a daughter of Henryk Lubomirski (1777–1850) and his wife Teresa, née Czartoryska (1785–1868). Izabela’s father had been brought up by a rich distant relative, Elżbieta Lubomirska, née Czartoryska (1736–1816), one of the leading patronesses of art around the turn of the nineteenth century. He was known for his particular fondness of music, and he passed on his interest in this field, particularly in opera, to his daughter. Izabela was an excellent singer, who studied in Vienna with Italian masters: the famous baritone Antonio Tamburini (1800–76), and subsequently the composer Stefano Pavesi (1779–1850). She also played the piano. In letters sent to her father, she frequently commented on musical life. From publishers in Vienna, Paris and Milan, she would also purchase selections (transcriptions for voice and piano or for piano four hands) from works she had heard (mainly operas). Some of those purchases have been preserved in the National Ossoliński Institute in Wrocław (from Izabela’s maiden years) and the Municipal Public Library in Tarnów (items belonging to Izabela, her husband and their children, hitherto unknown to scholars). In Przeworsk, where Izabela grew up, she had at her disposal a vast music library comprising nearly 1400 items, which are fully inventoried. Izabela did not give up music-making after getting married. She kept a diary, preserved to this day, containing 32 compositions, many of them not known from other sources. She collected sheet music and ensured her children received a musical education. She also supported the work of composers. The musical-artistic activity created by Izabela in Kraków and Gumniska represents an important aspect of nineteenth-century musical culture in the territories of partitioned Poland.
    Źródło:
    Muzyka; 2022, 67, 1; 3-19
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rodzaje faktury w utworach dla dwóch pianistów w twórczoci współczesnych kompozytorów śląskich
    Kinds of Texture in Pieces for Two Pianists in the Works of Contemporary Silesian Composers
    Autorzy:
    Renat, Maryla
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/454114.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Silesian composers
    Polish contemporary piano music
    piano 4 hands pieces
    pieces for 2 pianos
    instrumental texture
    Śląski kompozytor
    polska współczesna muzyka fortepianowa
    utwory fortepianowe na 4 ręce
    utwory na 2 fortepiany
    Opis:
    The issues of texture in piano pieces of Silesian composers, written from 1953 to 2008. The object of the study were 6 compositions for 2 grand pianos or four hands of the following compos- ers: Józef wider, Allegro. Moderato for 2 pianos (1953); Henryk Mikoaj Górecki, Toccata for 2 pianos (1955) and Five pieces, Moderato for 2 pianos op. 13 (1959); Jan Wincenty Hawel, Capriccio-Fantasia for 2 pianos (1975); Aleksander Glinkowski, Dialogos for the piano for 4 hands (1976); Andrzej Dziadek, Klavierstücke for 4 hands (2008). The purpose of the conducted analyses is an attempt to answer the questions concerning models of instrumental texture. The purpose of the conducted analyses is an attempt to answer questions concerning models of instrumental texture. What are the relations designed for the co-performers in a given composition for two performers? How does cooperation proceed between two parts making up one piece of music? What texture model results from the mutual relations between the co-performers? What are the conditions and assumptions of such relations set by the composer? The authoress precedes the solution of the main issues with presentation of an outline of the Silesian school of composition. Then, she makes a separate review and assessment of piano music against the background of the entire set of works of each composer. When answering the main research problem, she states that the relations between the parts of the two performers determine the texture of the musical piece - they arise from different stylistic conditions and assumptions set by the composer. The final conclusions are presented in a Table. The following models of instrumental textures can be identified in the discussed works: 1) layered complemented texture (wider), 2) euphonic texture (H.M. Górecki, Toccata ), 3) pointillistic, complemented texture (H.M. Górecki, Pi Utworów), 4) diversified texture: euphonic, dialogic (J.W. Hawel), 5) two-dimensional dialogic texture (A. Glinkowski), 6) dialogic-complemented texture (A. Dziadek).
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2013, 8; 27-46
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The (Idiomatic) Piano in the Structure and as a Structural Element in (My) Music
    Autorzy:
    Reis, Jaime
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2144046.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    Reis Jaime
    piano
    structure
    structural
    contemporary music
    idiomatic
    Opis:
    Is there a difference between structure and a structural element in a musical work or practice? How can one tackle such a question methodologically? Are these concepts part of an abstract construct or are they perceivable to the ear? And about whose ear would one be talking about? When does one speak about an idiomatic style (for the piano) and how much of this idea is materialized in music? Is such reflection useful to understand a musical practice? In this text, I propose a view of the piano playing the main role in the structure and as a structural element by describing compositional situations and giving a counterpoint on them. This paper is organized as follows: a short theoretical framework where the first questions are challenged, along with paradigmatic examples on how the piano has been used in the structure and as a structural element in western art music, mainly from the second half of the 20th century and nowadays, including short considerations on how and the rationale why I have used it in some of my music compositions.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2020, 10; 265-285
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A CONTRIBUTION TO MUSIC EDUCATIONAL WORK WITH CHILDREN OF AN EARLY SCHOOL AGE
    Autorzy:
    Jiřičková, Jiřina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/566415.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    music education
    early school age
    piano
    model situations
    rhyme
    Opis:
    This article discusses the role of piano as a didactic aid in early education. The piano is a great aid to motivate, sparks creativity, and effectively engages children in the learning proces. A case study conducted by the author proposes different techniques of integrating the piano in the context of music lessons. The study contains a variety of musical activities and proposes specific teaching instructions to work with rhymes.
    Źródło:
    Ars inter Culturas; 2013, 2; 139-145
    2083-1226
    Pojawia się w:
    Ars inter Culturas
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    DIE KLAVIERMINIATUR ALS EIN AUSGANGSPUNKT FÜR MUSIKALISCHE AKTIVITÄTEN VON KINDERN IM GRUNDSCHULALTER
    PIANO MINIATURE AS A STARTING POINT TO MUSICAL ACTIVITIES WITH CHILDREN OF AN EARLY SCHOOL AGE
    Autorzy:
    Jiřičková, Jiřina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/566314.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    Musikerziehung
    Frűherziehung
    Klavier
    Modellsituationen
    Klavierminiatur
    music education
    early school age
    piano
    model situations
    piano miniature
    Opis:
    This paper discusses the role of the piano as a didactic instrument for children. The piano offers a great motivational aid in music education and provides an important aid in specific musical activities designed for children. A model scenario, developed by the author, presents a wide array of piano exercises that can be adopted during music lessons. They contain progressively structured musical activities, which are playful in character as well as suggest a specific teaching pedagogy.
    Źródło:
    Ars inter Culturas; 2015, 4; 109-118
    2083-1226
    Pojawia się w:
    Ars inter Culturas
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Piano practice in music teacher education:
    Praktyka fortepianowa w kształceniu nauczycieli muzyki:
    Autorzy:
    Blum, Reinhard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143782.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    fortepian
    pedagogika fortepianu
    praktyka fortepianowa
    profesjonalizacja
    kształcenie nauczycieli muzyki
    piano
    piano pedagogy
    practical piano
    professionalisation
    music teachers training
    Opis:
    The aim of this article is to present and to discuss a specific model of self-similar cyclical practical piano learning in music teacher education. For this purpose, a spiral, hierarchical development model based on Bruner (1960/1977) and Kraler & Schratz (2012), didactically specified in Blum (2019), is implemented in the field of piano pedagogy. The findings will be used to infer measures for the teaching of practical piano in the context of initial music teacher education. From this, innovative longer-term perspectives are derived for the specific role and function of the “practical piano” within the framework of the further development and professionalisation of music teacher training.
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie i omówienie specyficznego modelu samopodobieństwa cyklicznej praktycznej nauki gry na fortepianie w kształceniu nauczycieli muzyki. W tym celu do pedagogiki fortepianu wdrożono spiralny, hierarchiczny model rozwoju oparty na ujęciu Brunera (1960/1977) i Kraler & Schratz (2012) a dydaktycznie sprecyzowanego przez Bluma (2019). Wyniki badań zostaną wykorzystane do opracowania środków dla nauczania praktycznego fortepianu w kontekście wstępnego kształcenia nauczycieli muzyki. Z tego wynikają innowacyjne, długoterminowe perspektywy dla specyficznej roli i funkcji „praktycznego fortepianu” w ramach dalszego rozwoju i profesjonalizacji kształcenia nauczycieli muzyki.
    Źródło:
    Forum Oświatowe; 2022, 34, 1(67); 137-151
    0867-0323
    2450-3452
    Pojawia się w:
    Forum Oświatowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zagadnienia wykonawcze i technika gry na instrumentach klawiszowych w drugiej połowie XVIII w. Robert Broderip i jego Plain and easy instructions for young performers on the piano forte or harpsichord (1794)
    Executive Issues and Technique of Playing Keyboard Instruments in the Second Half of the 18th Century. Robert Broderip and His Plain and Easy Instructions for Young Performers on the Piano Forte or Harpsichord (1794)
    Autorzy:
    Szurma, Szymon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807477.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    fortepian
    pianoforte
    Robert Broderip
    muzyka klawiszowa
    zasady muzyki
    fortepiano
    piano
    keyboard music
    music rules
    Opis:
    Artykuł jest pierwszym polskojęzycznym omówieniem i analizą treści XVIII-wiecznego podręcznika Roberta Broderipa dotyczącym zasad gry na pianoforte i klawesynie. Główny badawczy nacisk został położony na hermeneutyczną analizę jego zawartości w dwóch wzajemnie uzupełniających się aspektach: historyczno-muzykologicznym i wykonawczym (dydaktycznym). W artykule zwięźle omówiono również historię powstania pianoforte i na tym tle zarysowano wkład autora omawianego podręcznika w rozwój dydaktyki i metodyki gry na tym instrumencie. Zarysowane zostały ponadto perspektywy wykorzystania zaleceń Broderipa we współczesnej metodyce i nauczaniu gry na pianoforte.
    The article is the first Polish-language discussion and analysis of the contents of the eighteenth-century textbook by Robert Broderip regarding the rules of playing the piano and harpsichord. The main research emphasis has been placed on hermeneutic analysis of its content in two mutually complementary aspects: historical-musicological and executive (didactic). The article also briefly discusses the history of the creation of the pianoforte and outlined the contribution of the author of the discussed textbook to the development of didactics and methodology of playing the instrument. In addition, perspectives on the use of Broderip’s recommendations in contemporary methodology and the teaching of the pianoforte are outlined.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2019, 10, 1; 87-100
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wprowadzenie w problematykę techniki gry i środków techniki kompozytorskiej w etiudach fortepianowych kompozytorów polskich w latach 1916-2006
    An introduction to the problems of performance technique and compositional devices in piano etudes by polish composers (1916-2006)
    Autorzy:
    Łukaszewski, Marcin Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/495574.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    Diadochokinesis
    Etude
    Figuration
    Piano
    minimal music
    neo-classicism
    composing technique
    Opis:
    The article covers the years 1916 to 2006, i.e. from Karol Szymanowski’s Twelve Etudes Op. 33 (1916) to Krzysztof Baculewski’s Twelve Etudes (2006). During the period under examination piano etudes were written by many Polish composers. Those by Szymanowski, Witold Lutosławski, Andrzej Panufnik, Grażyna Bacewicz and Bolesław Woytowicz are considered to be most representative. In the twentieth century and at the beginning of the twenty first century, the etude has not been an anachronic genre, as evidenced by the constant flow of new works penned by composers. These include both works in which the organization of the musical material draws on tradition and those which explore the techniques of twentieth century-music. The neo-classical trend exerted a far-reaching influence on the character and stylistic features of Polish piano etudes of the first half of the twentieth century. Works by Lutosławski, Bacewicz, Woytowicz, Szeligowski, and to some extent by Panufnik can serve as examples. The etudes by Lutosławski and Bacewicz are beyond doubt of the most outstanding artistic merit. They are part of the concert repertoire and are among the most frequently performed Polish 20th-century etudes. The etudes of Norbert Mateusz Kuźnik, Andrzej Hundziak and Franciszek Woźniak employ the techniques typical of new music, such as a new type of notation, and therefore belong to the avantgarde and post-avantgarde group. Post-modernist Two Etudes by Paweł Szymański also belongs to this group. The work is a good example of ‘sur-conventionality’, a style that is characteristic of Szymański’s music. The etudes by Polish composers, particularly contemporary ones, are used all too rarely as instruction pieces in Polish music schools. They are also rarely included in recital programmes. The reasons should be looked for in the lack of adequate preparation of both the students and teachers, as well as in an insufficient knowledge and understanding of 20th-century music. All this results in a reluctance to explore this part of the Polish musical heritage.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2010, 27; 233-247
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Harmonika Mazurków op. 50 Karola Szymanowskiego — da capo. Do problematyki
    The harmony of Karol Szymanowski’s Mazurkas Op. 50 — da capo. A commentary
    Autorzy:
    Zawadzki, Michał K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521934.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    Karol Szymanowski
    Polish music
    folklore
    Polish Highlands folklore
    stylization
    piano mazurka
    harmony
    Opis:
    This article is a broad and detailed discussion of the complex harmonic issues of Karol Szy- manowski’s Mazurkas Op. 50. It outlines the current state of research on the harmony of the Mazurkas, beginning with the work by Adolf Chybiński (1920s), through the monograph by Stefania Łobaczewska (1950s) (now obsolete), studies by Józef M. Chomiński, articles by Zofia Helman, Antoni Poszowski, and Piotr Dahlig, the monograph of the twentieth century Polish mazurka by Anna Nowak, the great biography of Szymanowski written by Teresa Chylińska and, above all, the classic works by Tadeusz Andrzej Zielinski, fundamental to the issue of the mazurka harmony, the only ones so attentive and so focussed on the detail, and yet formulating such an appropriate and clear conceptual apparatus. The results of Zieliński’s research and analyses make an obvious starting point for contemporary music theorists interested in the issue of harmony throughout the twentieth century. Capturing and naming the entire complex of phenomena encountered in the Mazurkas Op. 50 is not easy. Mazurkas Op. 50 are characterized by a vast variety of har- monic phenomena, innovative treatment of the piano texture and the use of various sound effects stylising the folk music of the Polish Highlands. Moreover, the ways in which the music material is organised often blend with one another or coexist in the course of the piece within the intersect- ing old and new rules (harmonic eclecticism). The article examines a broad spectrum of har- monic phenomena, proposed by Zielinski, occurring in Opus 50. These are: relics of function harmony system, the interaction of the so-called non-function thirds harmony and the ‘sound spot’ technique, tinting chords with dissonances, using multi-tonal saturated chords, percussive use of half-step intervals, using the fourth structures, emancipation of dissonant intervals, various types of ostinato and burdon formulas, repeated chord complexes, the bimodal phenomena, the double- and multilayer harmonic complexes, the parallel intervals and chords, the bitonal co-occurrences of bass fifths and triads. The article gives examples of all the phenomena, but only the selected ones were fully discussed, focusing on other issues: the types of dual melodic lines, formula of half- and whole-step movement between chords, monophonic fragments or the whole tone scale order. The horizontal scale orders were not discussed, unless it was necessary for the understanding of the harmonic issues in question.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2015, 5; 125-153
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Artistic Profile of Aleksander Zarzycki: A Forgotten Composer of the Romantic Era
    Autorzy:
    Popielska, Klaudia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171396.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Aleksander Zarzycki
    Polish music of the nineteenth century
    piano works
    solo songs
    Opis:
    The second half of the 19th century in the history of Polish music is a neglected period, both in the aspect of performance and the aspect of research on this music. Unfortunately, works of many composers from this period have been forgotten. One of such composers is undoubtedly Aleksander Zarzycki (1834–1895), a composer, teacher, virtuoso pianist; the author of over 40 opuses and the composer of many solo songs with piano accompaniment, which were often compared to the songs of Stanisław Moniuszko. Similarly to the most famous Polish composer of songs, Zarzycki created two songbooks that are part of the trend of egalitarian songs. He was also renowned for his short piano pieces, written in a salon style with virtuoso elements. One of his most famous works was the Mazurka in G major, which was popularised by the Spanish virtuoso violinist Pablo Sarasate. Also noteworthy is his Piano Concerto in A flat major Op. 17, referring to the Piano Concerto in A minor by Fryderyk Chopin and the Concerto in G minor by Józef Wieniawski. Zarzycki’s works are characteristic of his era, including references to folklore, national style, virtuosity and the socalled "Romantic mood".
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2020, 3(46) ENG; 21-37
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    BEITRAG ZUR MOTIVATION VON KINDERN IM GRUNDSCHULALTER IN DER MUSIKERZIEHUNG
    CONTRIBUTION TO THE QUESTION OF MOTIVATION IN MUSIC EDUCATION OF YOUNGER SCHOOL AGED CHILDREN
    Autorzy:
    Jiřičková, Jiřina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/566492.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    Musikerziehung
    Motivation
    Klavier
    Frühes Schulatter
    music education
    motivation
    piano
    early school age
    Opis:
    Piano is one of the most important motivators in music education for the early age children. It motivates them to different musical activities in music education. The piano teacher demonstrating his/her practical abilities can be an effective stimulus for their own piano playing. This paper proposes specific exercises enabling children to gain an active knowledge of the keyboard; it also discusses different starting points for further activities in music education.
    Źródło:
    Ars inter Culturas; 2014, 3; 107-115
    2083-1226
    Pojawia się w:
    Ars inter Culturas
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskurs o muzyce na przykładzie XVI Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego
    Discourse on Music: The Case of the 16th International Fryderyk Chopin Piano Competition
    Autorzy:
    Jabłońska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/413542.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    dyskurs
    muzyka
    konkurs pianistyczny
    sfera publiczna
    medi
    Discourse
    music
    piano competition
    public sphere
    media
    Opis:
    Celem tekstu jest przedstawienie wielowymiarowego charakteru dyskusji nad finałem XVI Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego (Warszawa 2010). Osią analizy jest ukazanie specyfiki i dynamiki dyskursu o muzyce na wybranym przykładzie. Główne kwestie, jakie podniesione zostały w tekście, dotyczą takich zagadnień, jak tworzenie dyskursu o muzyce przez elity, media i publiczność w procesie negocjowania znaczeń, jak również stosowanie różnorodnych strategii dyskursywnych służących wyznaczaniu wartości wykonawstwa muzycznego. W tekście poruszone zostały w szczególności kwestie odnoszące się do performatywnego wymiaru komunikacji i dystrybucji kapitału symbolicznego w obrębie sfery publicznej. Całości rozważań przyświeca założenie o istotności komunikacji medialnej dotyczącej muzyki oraz pamięci muzycznej w życiu muzycznym społeczeństw.
    The aim of the text is to elaborate the discoursive aspects of cultural communication, taking into account the case of 16th International Fryderyk Chopin Piano Competition (Warsaw 2010). The focal point of the analysis is the nature and dynamics of public discourse on music. The crucial questions are: how symbolic elites, media and public - involved in the process of communication in public sphere – create discourse on music and music taste; how do they use strategies of argumentation and negotiate the value of musical performance; what are the performative aspects of communication (distribution of symbolic capital); what is the nature of contemporary media communication on cultural events (crucial role of multimedia).
    Źródło:
    Przegląd Socjologiczny; 2015, 64, 3; 131-154
    0033-2356
    Pojawia się w:
    Przegląd Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sylwetka twórcza Aleksandra Zarzyckiego – zapomnianego kompozytora doby romantyzmu
    The Artistic Profile of Aleksander Zarzycki: A Forgotten Composer of the Romantic Era
    Autorzy:
    Popielska, Klaudia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2159092.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Aleksander Zarzycki
    Polish music of the 19th century
    piano works
    solo songs
    Opis:
    The second half of the 19th century in the history of Polish music is a neglected period, both in the aspect of performance and the aspect of research on this music. Unfortunately, works of many composers from this period have been forgotten. One of such composers is undoubtedly Aleksander Zarzycki (1834–1895), a composer, teacher, virtuoso pianist; the author of over 40 opuses and the composer of many solo songs with piano accompaniment, which were often compared to the songs of Stanisław Moniuszko. Similarly to the most famous Polish composer of songs, Zarzycki created two songbooks that are part of the trend of egalitarian songs. He was also renowned for his short piano pieces, written in a salon style with virtuoso elements. One of his most famous works was the Mazurka in G major, which was popularised by the Spanish virtuoso violinist Pablo Sarasate. Also noteworthy is his Piano Concerto in A flat major Op. 17, referring to the Piano Concerto in A minor by Fryderyk Chopin and the Concerto in G minor by Józef Wieniawski. Zarzycki’s works are characteristic of his era, including references to folklore, national style, virtuosity and the socalled "Romantic mood".
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2020, 3(46); 23-39
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncerty na fortepian Aleksandra Zarzyckiego. Nowe fakty w świetle źródeł
    Aleksander Zarzycki’s Piano Concertos: New Findings in the Light of Existing Sources
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806609.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Aleksander Zarzycki
    koncert fortepianowy
    muzyka polska XIX wieku
    piano concerto
    Polish music in 19th century
    Opis:
    W literaturze poświęconej polskiej muzyce II poł. XIX w. Aleksander Zarzycki znany jest jako twórca jednego koncertu fortepianowego. Informacje te powielane są w zarówno w słownikach (S. Dybowski, J. Skrabowski), encyklopediach (B. Chmara-Żaczkiewicz), książkach (I. Poniatowska) jak i artykułach (F. Kęcki, K. Popielska). Według nich wynika, że Koncert fortepianowy op. 17 miał premierę w 1860 r. w Paryżu, a dwadzieścia lat później funkcjonował w zmienionej wersji. Powyższym danym przeczą źródła w postaci relacji prasowych z występów Zarzyckiego, jakie odbywały się w latach sześćdziesiątych XIX wieku. Na podstawie przeglądu gazet polskich i zagranicznych udało się ustalić, że dzieło prezentowane w 1860 r. w ośrodku paryskim, to de facto nieopusowany I Koncert fortepianowy autora. Utwór ten napisany był w tonacji e-moll i składał się z trzech części – Allegro energico, Adagio, Presto vivace. Zdaniem recenzentów charakteryzowały go wpływy chopinowskie i mendelssohnowskie, zaś partia fortepianu, o wyraźnie wirtuozowskim charakterze, pełniła nadrzędną rolę wobec orkiestry. Na ten moment nie dysponujemy jego zapisem nutowym, nie wiadomo nawet czy utwór przetrwał w jakiejkolwiek formie. Z kolei informacje prasowe z lat osiemdziesiątych XIX stulecia dostarczają dowodów na to, że Koncert fortepianowy As-dur op. 17 jest drugim dziełem twórcy w tym gatunku. Świadczą o tym nie tylko inna tonacja, ale również liczba oraz tempa części (I – Andante, II – Allegro), czy znacznie bardziej spójna relacja partii fortepianu z orkiestrą. Dodatkowo fakt ten potwierdza Juliusz Stattler oraz Jan Kleczyński – recenzenci, którzy bezpośrednio wskazują, iż dzieło prezentowane w 1880 r. w Warszawie jest drugim, nowym koncertem fortepianowym twórcy. Na ten sam rok należy również datować jego wydanie przez wydawnictwo Ed. Bote & G. Bock.
    The literature devoted to Polish music of the second half of the nineteenth century presents Aleksander Zarzycki as the composer of just one piano concerto. This information is reiterated in dictionaries (S. Dybowski, J. Skrabowski), encyclopaedias (B. Chmara-Żaczkiewicz), books (I. Poniatowska) and articles (F. Kęcki, K. Popielska), from which we learn that the Piano Concerto, Op. 17 was first performed in 1860 in Paris and functioned in a revised version twenty years later. These assertions are contradicted by press reports on performances given by Zarzycki during the 1860s. A survey of Polish and foreign newspapers has made it possible to establish that the work presented in 1860 in Paris was de facto the composer’s First Piano Concerto (without opus number). Written in the key of E minor, it consisted of three movements: Allegro energico, Adagio and Presto vivace. According to reviewers, it displayed influences from Chopin and Mendelssohn, while the distinctly virtuosic piano part dominated over the orchestra. At present we do not have the score of this Concerto, and it is not known whether it has even survived in any form. Press material from the 1880s, on the other hand, proves that the Piano Concerto in A flat major, Op. 17 was Zarzycki’s second work in the genre. This is confirmed not only by the different key, but also by the number and tempi of the movements (I Andante, II Allegro), as well as the much more cohesive relationship between the piano part and the orchestra. Additionally, the reviewers Juliusz Stattler and Jan Kleczyński directly indicate that the work presented in 1880 was a new, second piano concerto by this composer. The same year also saw its publication by Bote & Bock.
    Źródło:
    Muzyka; 2022, 67, 4; 137-147
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncert fortepianowy d-moll op. 60 „Słowiański” Feliksa Nowowiejskiego w świetle twórczości fortepianowej kompozytora
    Feliks Nowowiejski’s Piano Concerto „Slavic” in d minor op. 60 in light of the composer’s piano works
    Autorzy:
    Renat, Maryla
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/454028.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    muzyka polska XX wieku
    koncert fortepianowy
    Feliks Nowowiejski
    Nowowiejski
    20th century Polish music
    piano concerto
    Opis:
    Artykuł przybliża mało znane, niepublikowane dzieło z ostatnich lat twórczości wybitnego pol- skiego kompozytora Feliksa Nowowiejskiego. Omówienie tego utworu poprzedzają paragrafy przedstawiające wyniki dotychczasowych badań nad całą twórczością fortepianową tego kompo- zytora. Charakterystyka muzyki fortepianowej uwzględnia jej trzy etapy, ustalone przez pionier- skie badania Hermenegildy Ratajczak, przeprowadzone w latach 70. XX wieku. Konkluzje ba- daczki zostały uzupełnione komentarzami wykonawczyni pierwszego nagrania płytowego komple- tu dzieł fortepianowych Nowowiejskiego autorstwa Magdaleny Adamek-Kurgan oraz jej wnio- skami z badań nad twórczością fortepianową kompozytora, a także wynikami badań Ilony Dulisz, prowadzonymi nad juweniliami kompozytora, a także wynikami analiz własnych autorki artykułu, dokonanych głównie na podstawie źródeł rękopiśmiennych. Uwzględniono też literaturę porów- nawczą o charakterze kontekstowym. Zasadnicza treść dotycząca największego dzieła fortepianowego Nowowiejskiego przedstawio- na jest w trzech paragrafach. Odnosi się ona architektoniki, języka dźwiękowego, faktury i instru- mentacji Koncertu, ze wskazaniem na ogólną stylistykę oraz cechy indywidualne. Rozważania analityczne są ilustrowane przykładami nutowymi, kopiowanymi z autografu dzieła. Z badań wynika wniosek końcowy: Koncert fortepianowy d-moll „Słowiański” op. 60 Feliksa Nowowiej- skiego prezentuje syntezę doświadczeń twórczych w dziale twórczości fortepianowej kompozyto- ra. W sensie ideowym wyraża patriotyczną postawę twórcy i realizację jego założenia wspólnoty słowiańskiej, podaną językiem muzyki.
    This article introduces the little-known unpublished work of the last years’ creative life of the outstanding Polish composer Feliks Nowowiejski. The presentation of this composition is preced- ed by a presentation of the state of the studies made to date on all the piano works of this artist. The characterization of the piano music takes into account its three stages, defined by Hermenegilda Ratajczak’s pioneering research, conducted in the 1970s. The conclusions of this researcher were supplemented by the commentary by the performer Magdalena Adamek-Kurgan, coming from the first record of Nowowiejski's complete piano works and by her conclusions drawn from the studies on the composer's piano work, as well as the results of Ilona Dulisz’s research on the composer’s juvenile works and the results of the research by the author of the article herself did mainly on the basis of manuscript sources. Comparative literature of a contextu- al nature has also been analysed. The main part of the article focuses on Nowowiejski’s greatest piano work and is presented in three chapters. They concern architecture, sound language, texture and instrumentation of the Concerto, and focus on the general style and individual characteristics. Analytical considerations are illustrated with musical examples copied from the autograph of the work. The conclusion of the study is as follows: Piano Concerto „Slavic” in d minor op. 60 by Feliks Nowowiejski consti- tutes the synthesis of the composer's creative experiences. It expresses a patriotic attitude of the creator and implements his idea of a Slavic community, conveyed by the language of music.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2016, 11; 9-39
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liszt’s experiments with literature
    Autorzy:
    Gamrat, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780217.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Franz Liszt
    Album d’un voyageur
    Ich liebe dich
    Friedrich Riickert
    poetic music
    musical epic
    piano transcription
    romantic song
    Opis:
    Liszt’s aspiration to create his own musical language and to find new tools of musical expression was unusually strong almost from the very beginning of his artistic career. Not only did the artist gladly spend his time among writers and read numerous texts, but he also turned to the technical and expressive means originating in literature. Among the most important attempts to work out new musical means on the basis of literary devices we may list: a strong emphasis on the sound factor, formal freedom and mixing of genres, composing a musical cycle on the basis of a poetic one (a narrative whole, leitmotifs), appealing to emotions by means of the appropriate selection of an oeuvre’s parameters, in particular articulation and dynamics, poetic quotations preceding the score, transposition of literary genres into the field of music, or synthesis of poetry and music in songs, symphony choruses, and piano transcriptions of songs. Album d’un voyageur is an excellent example of Liszt’s borrowings from literature and a very individual cycle with literary value. It is a story of a voyage across a small part of Europe in search of self-understanding; it is also a history of rebellion and the doubts which come as its consequence, as well as finding peace through contact with nature and through searching for God. Liszt created here an unusual oeuvre that combines poetic images and sounds. In 1884 Liszt declared that the most perfect form of synthesis of poetry and music is transcription of songs. It is here that music interprets poetry with its own means, which are often invented for the purposes of this synthesis. On the basis of the transcription of the song Ich liebe dich from 1860 we may observe how music becomes a language capable of imitating the intonation of the human voice, expressing emotions and, symbolically, relying on a programme, also expressing ideas.
    Źródło:
    Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 107-126
    1734-2406
    Pojawia się w:
    Interdisciplinary Studies in Musicology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Review of repertoire for guitar and piano duo from the 18th to the 21st century in historical perspective
    Przegląd repertuaru na duet gitarowo-fortepianowy w ujęciu historycznym od XVIII do XXI wieku
    Autorzy:
    Popiołek-Walicki, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17913220.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    guitar and piano
    chamber music
    repertoire
    Anton Diabelli
    Dusan Bogdanovic
    Walicki-Popiołek Duo
    contemporary Polish compositions for guitar and piano
    gitara i fortepian
    muzyka kameralna
    repertuar
    współczesne polskie kompozycje na gitarę z fortepianem
    Opis:
    Artykuł ma na celu omówienie kierunków rozwoju repertuaru na duet kameralny gitarowo-fortepianowy. Podpierając się metodami z zakresu nauk historycznych, a także teorii muzyki, autorka zwraca uwagę na najważniejsze aspekty rozwoju repertuaru, na ten nietypowy w muzyce klasycznej skład, opierając się na danych z własnych kwerend oraz wywiadów z kompozytorami. Repertuar został ujęty całościowo: od czasu pojawienia się praktyki wykonawczej na obsadę gitary i fortepianu, czego początki obserwujemy w muzyce XVIII wieku, aż po kompozycje powstałe w roku 2020. Repertuar został podzielony na segmenty i sklasyfikowany według założeń autorki. Opisane zostały również najważniejsze, według autorki – aktywnie koncertującej – perspektywy brzmieniowe w wybranych utworach z położeniem nacisku na te środki kompozytorskie, które gwarantują równowagę brzmienia poszczególnych partii bez wieloaspektowych strat dla obydwu instrumentów. 
    The article aims at discussing the directions of development of the repertoire for chamber guitar-piano duet. Using the methods of historical sciences as well as music theory, the author focuses on the most important aspects of repertoire development, for the ensemble which is quite unusual in classical music, and relies on data from her own searches and interviews with composers. The repertoire is presented as a whole: from the time of the emergence of performance practice for guitar and piano, whose beginnings can be observed in the music of the 18th century, to compositions written in 2020. The repertoire has been divided into segments and classified according to the author's concepts. It also describes the most important, in the author’s - active concert performer – belief, sound perspectives in selected works with emphasis on those compositional means which guarantee the balance of sound of individual parts without multi-aspect prejudice to both instruments. 
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2021, 16; 79-119
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The ‘Faust’ or ’Lucifer’ Sonata? On Liszt’s idea of programme music as exemplified by his Piano Sonata in B minor
    Autorzy:
    Polony, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780369.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Franz Liszt
    Piano Sonata in B minor
    programme music
    Tibor Szasz
    Marta Grabocz
    John Milton
    Paradise Lost
    Johann Wolfgang Goethe
    Faust
    Opis:
    The musicological tradition places Liszt’s Sonata in B minor within the sphere of compositions inspired by the Faustian myth. Its musical material, its structure and its narrative exhibit certain similarities to the ‘Faust’ Symphony. Yet there has appeared a different and, one may say, a rival interpretation of Sonata in B minor. What is more, it is well-documented from both a musical and a historical point of view. It has been presented by Hungarian pianist and musicologist Tibor Szasz. He proposes the thesis that the Sonata in B minor has been in fact inspired by Milton’s Paradise Lost, with its three protagonists: Adam, Satan and Christ. He finds their illustrations and even some key elements of the plot in the Sonata’s narrative. But yet Milton’s Paradise Lost and Goethe’s Faust are both stories of the Fall and Salvation, of the cosmic struggle between good and evil. The triads of their protagonists - Adam and Eve, Satan, and Christ; Faust, Mephisto and Gretchen - are homological. Thus both interpretations of the Sonata, the Goethean and the Miltonian, or, in other words, the Faustian and the Luciferian, are parallel and complementary rather than rival. It is also highly probable that both have had their impact on the genesis of the Sonata in B minor.
    Źródło:
    Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 17-28
    1734-2406
    Pojawia się w:
    Interdisciplinary Studies in Musicology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność artystyczna Eduarda Steuermanna do 1936 roku
    The artistic activity of Eduard Steuermann until 1936
    Autorzy:
    Dziadek, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942644.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    Eduard Steuermann
    II Szkoła Wiedeńska
    Arnold Schönberg
    pianistyka nowoczesna
    muzyka XX-lecia międzywojennego
    Second Viennese School
    modern piano playing
    music of the inter-war period
    Opis:
    Artykuł jest poświęcony działalności Edwarda Steuermanna — pianisty, publicysty i kompozytora rodem z Sambora w Galicji, który jest dziś głównie znany jako współtwórca i promotor II Szkoły Wiedeńskiej, uczeń Arnolda Schönberga, autor prawykonań i opracowań szeregu jego dzieł. Odtworzone zostaną dzieje kariery pianistycznej Steuermanna począwszy od debiutu we Lwowie w 1903 roku do momentu opuszczenia Wiednia w 1936 roku. Zrekonstruowane zostaną trasy koncertowe artysty, jak również wykonywany przez niego repertuar, obejmujący nie tylko muzykę modernistyczną, ale i szereg sztandarowych dzieł klasyczno-romantycznej literatury fortepianowej. Kwerenda polskich, austriackich, czechosłowackich i niemieckich źródeł prasowych na temat koncertów Steuermanna pozwoliła na rozpoznanie roli, jaką odegrał artysta w życiu muzycznym pierwszych dekad XX wieku jako jeden ze znaczących wirtuozów działających w kręgu środkowoeuropejskim.
    The paper is devoted to the activity of Eduard Steuermann — the pianist, music critic and composer born in Sambor in former Galicia (now Ukraine) who is nowadays known as the co-creator and promoter of the Second Viennese School, the student of Arnold Schönberg, as well as the author of the world premieres nad transcriptions of many Schönberg’s works. The paper describes the history of Steuermann’s pianistic career from the beginning — when he made his debut in Lwów (now Lviv, Ukraine) in 1903, until the year 1936 when he emigrated from Austria. The aim of the paper is to reconstruct Steuermann’s concert tours as well as his repertoire, including not only modern music but also works from the classical piano repertoire. The search query of Polish, Austrian, Czechoslovakian and German press allowed to recognize Steuermann’s role in the first decades of the 20. century as one of the leading pianists active in the Central European circle.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2018, 8; s. 309-333
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Władysław Cyrbes – zapomniany kompozytor z Zaborowa
    Autorzy:
    Dyka, Lucjan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/946365.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych
    Tematy:
    Władysław Cyrbes
    Zaborów
    kompozytor
    muzyka XIX i XX wieku
    pieśni z towarzyszeniem fortepianu
    composer
    19th and 20th century music
    songs with piano accompaniment
    Opis:
    This article presents the figure and achievements of Władysław Cyrbes, a somewhat forgotten composer. Pieces of information scattered in various encyclopedias, dictionaries as well as magazines enable at least partially to reconstruct the news we are interested in. The most valuable material was preserved in parish documents. Briefly, the article gives the outline of Cyrbes’s memoir strarting from his birth through education to artistic and pedagogical activity. It also contains the most comprehensive list of musical works of the author.
    Źródło:
    Musica Ecclesiastica; 2019, 14; 11-17
    2353-6985
    Pojawia się w:
    Musica Ecclesiastica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane polskie podręczniki do nauki gry na fortepianie z I poł. XIX wieku a perspektywa społecznej historii muzyki
    Selected Polish Handbooks of Piano Playing from the First Half of the Nineteenth Century in the Context of the Social History of Music
    Autorzy:
    Bruliński, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28328339.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    podręczniki do gry na fortepianie
    szkoła gry na fortepianie
    fortepian
    pianistyka
    edukacja muzyczna
    Karol Kurpiński
    Igancy Platon Kozłowski
    Franciszek Mirecki
    Antoni Sokulski
    Jan Nowiński
    Igancy Feliks Dobrzyński
    Józef Nowakowski
    Józef Sikorski
    Fryderyk Chopin
    Józef Elsner
    handbooks of piano playing
    piano schools
    piano
    Ignacy Platon Kozłowski
    Ignacy Feliks Dobrzyński
    Frederic Chopin
    pianism
    music education
    Opis:
    W niniejszym eseju autor podjął refleksję nad możliwością wykorzystania polskich podręczników i szkół do gry na fortepianie w badaniach nad społeczną historią instrumentu sensu stricto i sensu largo. W pierwszej części pracy dokonany został syntetyczny przeglądu skromnej literatury przedmiotu. Została również szkicowo scharakteryzowana rola fortepianu w kulturze polskiej dziewiętnastego stulecia. Następnie autor krótko opisał system kształcenia pianistycznego na ziemiach polskich w pierwszych dziesięcioleciach XIX wieku, który opierał się na trzech podstawowych filarach: edukacji instytucjonalnej, metrach oraz podręcznikach do gry na instrumencie. W kolejnej części artykułu przeprowadzona została interdyscyplinarna analiza wybranych polskich szkół gry na fortepianie z I poł. XIX wieku (Karol Kurpiński – Wykład systematyczny zasad muzyki na klawikord, 1818 r.; Ignacy Platon Kozłowski – Szkoła teoretyczna i praktyczna na fortepiano, 1832 r.; Jan Nowiński – Nowa szkoła na fortepian, 1839 r.; Józef Nowakowski – Szkoła na fortepian podług celniejszych autorów, 1840 r.; Ignacy Feliks Dobrzyński – Szkoła na fortepian poświęcona Rodakom, 1842). Autor skupił uwagę przede wszystkim na narracyjnych ustępach materiału źródłowego. Dokonanie powyższego zestawienia umożliwiło stworzenie modelowego schematu formy podręcznika do gry na fortepianie w badanym okresie. Uzyskane dane osadzone zostały w kontekście aktualnej wiedzy o fenomenie fortepianu, rekonstruowanej przede wszystkim na fundamencie źródeł prasowych, epistolograficznych, pamiętnikarskich i beletrystycznych. W ramach wniosków końcowych autor przedstawił kilka obserwacji związanych ze społecznym obrazem fortepianu na ziemiach polskich w pierwszej połowie XIX wieku oraz dynamiką jego zmian, a także z modelami edukacji muzycznej oraz zewnętrznymi i wewnętrznymi fluktuacjami ówczesnego polskiego świata pianistycznego.
    In this article, I analyse the possibility of using Polish handbooks and schools of piano playing as sources for research into the social history of that instrument, in the strict and the broad sense. The first part of the article consists of a synthesising survey of the rather scant subject literature and an outline of the role of the piano in nineteenth-century Polish culture. I then briefly describe the system of piano teaching in Polish lands during the early decades of the nineteenth century (under the Partitions), which was based on three main pillars: institutional education, private lessons (metra) and handbooks of piano playing. This is followed by an interdisciplinary analysis of selected Polish piano schools from the first half of the nineteenth century (Karol Kurpiński’s Wykład systematyczny zasad muzyki na klawikord (‘A systematic presentation of the principles of music for the clavichord’), 1818; Ignacy Platon Kozłowski’s Szkoła teoretyczna i praktyczna na fortepiano (‘A school of theory and practice for the pianoforte’), 1832; Jan Nowiński’s Nowa szkoła na fortepian (‘A new school for the piano’), 1839; Józef Nowakowski’s Szkoła na fortepian podług celniejszych autorów (‘A school for the piano after the leading authors’), 1840; Ignacy Feliks Dobrzyński’s Szkoła na fortepian poświęcona Rodakom (‘A school for the piano dedicated to my compatriots’), 1842). I focus mainly on the narrative sections of the source materials. This survey made it possible for me to reconstruct the model structure of a piano handbook during the period under discussion. I study this information in the context of our current knowledge about the phenomenon of the piano, as represented in the press, correspondence, memoirs and fiction. I conclude my paper with a few observations concerning the social aspects of the piano in Polish lands during the first half of the nineteenth century and the evolution of those aspects, as well as models of musical education and the external and internal fluctuations of Polish pianism at that time.
    Źródło:
    Muzyka; 2020, 65, 4; 40-68
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zum Musikmotiv im autobiographischen Roman „Wie ich Klavierspielen lernte“ (2019) von Hanns-Josef Ortheil
    On the musical motif in the autobiographical novel “Wie ich Klavierspielen lernte” (2019) by Hanns-Josef Ortheil
    Autorzy:
    Morawska, Adrianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138492.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Hanns-Josef Ortheil
    Klavierspielen
    Thematisierung von Musik in der Literatur
    intermediale Bezüge zwischen Literatur und Musik
    playing the piano
    thematization of music in literature
    intermedial references between literature and music
    nauka gry na fortepianie
    intermedialne związki literatury i muzyki
    tematyzacja muzyki w literaturze
    Opis:
    Der Beitrag befasst sich mit dem Roman Wie ich Klavierspielen lernte (2019), der als literarischer Versuch angesehen werden kann, Musik auf der intratextuellen Ebene zu thematisieren. Das Hauptziel dieses Artikels ist es, das Motiv der Musik im Hinblick auf die Charakterisierung der Hauptfigur Johannes darzustellen. Der Musikthematisierung-Terminus wird dabei in Anlehnung an Steven Paul Schers, Konrad Górskis, Michał Głowińskis und Werner Wolfs literaturtheoretischen Ansatz verwendet. Im Beitrag wird auch den Versuch unternommen, den Zusammenhang zwischen dem Musikmotiv im besprochenen Roman und der Biographie des Autors darzustellen. Die Romane von Hanns-Josef Ortheil sind stark mit seiner Biografie verbunden. Nicht selten widmen sie auch Platz für musikalische Motive. Oft handelt es sich dabei um Texte, die nicht nur von Komponisten, Pianisten, Musikern oder Konzerten erzählen, sondern auch die Gefühle und Emotionen skizzieren, welche Musik in den Figuren hervorruft. Wie ich Klavierspielen lernte (2019) ist einer der stark autobiographisch geprägten Texte dieses Schriftstellers. Der Roman schildert die Geschichte von Johannes, der als das Alter Ego des Autors interpretiert werden kann.
    Artykuł poświęcony jest przedstawieniu powieści Wie ich Klavierspielen lernte (2019) jako literackiego przykładu tematyzacji muzyki, jego celem zaś analiza motywu muzycznego w oparciu o charakterystykę głównego bohatera – Johannesa. Termin muzycznej tematyzacji używany jest w odniesieniu do teoretycznoliterackich założeń Stevena P. Schera, Konrada Górskiego, Michała Głowińskiego i Wernera Wolfa. W artykule podjęto również próbę ukazania związku między motywem muzycznym występującym w powieści a biografią autora. Powieści Hannsa-Josefa Ortheila charakteryzuje zarówno obecność licznych wątków autobiograficznych, jak i motywów muzycznych. Nierzadko są to teksty, które nie tylko opowiadają o kompozytorach, pianistach, muzykach czy koncertach, ale także szkicują uczucia i emocje, jakie muzyka wywołuje w bohaterach. Wie ich Klavierspielen lernte (2019) to jeden z najsilniej nacechowanych autobiograficznie tekstów tego pisarza. Powieść przedstawia historię Johannesa, którego można interpretować jako alter ego samego autora.
    The main aim of this essay is the novel Wie ich Klavierspielen lernte (2019), which is considered as a form of literary representation of textual thematization of music. The goal of the article is to show the musical motif which include a look on the characteristics of the main protagonist – Johannes. The music thematization term is used in reference to Steven Paul Schers, Konrad Górskis, Michał Głowińskis and Werner Wolfs literary-theoretical approach. An attempt was also made in the article to show the connection between the music motif in the novel being discussed and the biography of the author. Novels of Hanns-Josef Ortheil are characterized by many aspects of autobiographical themes and musical motifs. These texts not only describe composers, pianists, musicians or concerts, but also sketch feelings and emotions that music makes in the characters. Wie ich Klavierspielen lernte (2019) is one of the writer‘s most autobiographical texts. This is a story of Johannes, who is the alter ego of the author himself. His passion for music meant that he wanted to become a pianist.
    Źródło:
    Colloquia Germanica Stetinensia; 2022, 31; 63-82
    2450-8543
    2353-317X
    Pojawia się w:
    Colloquia Germanica Stetinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dostęp do informacji a poziom wiedzy wśród pokolenia X i Z na przykładzie Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie
    Access to Information and Knowledge Levels among Generation X and Z based on the Frederic Chopin International Piano Competition in Warsaw
    Autorzy:
    Król, Magdalena B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/37274502.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    źródła informacji
    pokolenie X
    pokolenie Z
    Konkurs Pianistyczny im. F. Chopina
    preferencje muzyczne studentów
    muzyka Fryderyka Chopina
    information sources
    Generation X
    Generation Z
    Chopin Piano Competition
    musical preferences of students
    music of Fryderyk Chopin
    Opis:
    Artykuł prezentuje wyniki badania przeprowadzonego w 2001 r. wśród przedstawicieli pokolenia X i badania przeprowadzonego w 2021 r. wśród przedstawicieli pokolenia Z. Celem podjętych badań było znalezienie odpowiedzi na pytanie, czy nieograniczony dostęp do informacji w Internecie ma wpływ na wzrost poziomu wiedzy wśród przedstawicieli pokolenia Z o najbardziej prestiżowych wydarzeniach kultury wysokiej na przykładzie Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Badaniem ankietowym objęci zostali studenci Uniwersytetu Jagiellońskiego i Politechniki Krakowskiej.
    The article presents the results of a survey conducted in 2001 among representatives of Generation X and a survey conducted in 2021 among representatives of Generation Z. The aim of the research undertaken was to find an answer to the question whether unlimited access to information on the Internet increases the level of knowledge among the representatives of Generation Z of the most prestigious high culture events on the example of the International Chopin Piano Competition in Warsaw. The survey covered students of the Jagiellonian University and the Cracow University of Technology.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2023, 42, 3; 419-442
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-44 z 44

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies