Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "muzyka fortepianowa," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-19 z 19
    Tytuł:
    Frédéric Chopin: „Trois Fugues de Luigi Cherubini mises en partition de piano”. Fac-similé et transcription présentés par Jean-Jacques Eigeldinger, Paris 2017 Société française de musicologie, ss. 67. ISBN 978-2-85357-259-0
    Autorzy:
    Śnieżek, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28411994.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    edycja krytyczna
    muzyka fortepianowa
    critical edition
    piano music
    Źródło:
    Muzyka; 2018, 63, 4; 136-139
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miłosz Magin i jego muzyka fortepianowa
    Miłosz Magin and his piano music
    Autorzy:
    Juszyńska, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521879.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    muzyka polska
    muzyka fortepianowa
    Miłosz Magin
    Polish music
    piano music
    Opis:
    Miłosz Magin był znakomitym polskim pianistą i kompozytorem XX wieku. Urodził się 6 lipca 1929 roku w Łodzi, studiował w Warszawie fortepian u Margerity Trombini-Kazuro (dyplom z wyróżnieniem w 1954) i kompozycję u Jana Maklakiewicza i Kazimierza Sikorskiego (dyplom z wyróżnieniem w 1957). Otrzymał wyróżnienie w Konkursie Chopinowskim w Warszawie (1955), był laureatem Konkursów Pianistycznych w Paryżu (1955 i 1957) i Lizbonie (1957). W latach 1957–1960 mieszkał w Portugalii (Sintra), koncertował w Lizbonie i Londynie. W 1960 roku osiadł na stałe w Paryżu. Koncertował z dużym powodzeniem w Europie, ZSRR, Afryce, Ameryce Południowej. W 1963 roku uległ wypadkowi samochodowemu, co przerwało jego karierę pianistyczną na kilka lat. Od 1968 roku ponownie koncertował i nagrywał (dla firmy DECCA nagrał prawie wszystkie utwory Chopina). W niewielkim zakresie zajmował się pracą pedagogiczną. Od 1985 roku odbywa się w Paryżu co dwa lata Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Miłosza Magina, propagujący muzykę polską i francuską. Dorobek kompozytorski Magina obejmuje około 50 utworów: 26 utworów fortepianowych (m.in. 4 koncerty fortepianowe, 2 utwory koncertowe z orkiestrą, 4 sonaty, suity, cykle miniatur, utwory dla dzieci), 14 utworów orkiestrowych (m.in. 5 koncertów na różne instrumenty poza fortepianem, balet Bazyliszek, dwie symfonie, suity), 6 utworów kameralnych (na skrzypce, klarnet i wokalne). Język muzyczny Magina jest indywidualny i oryginalny, ale widoczne są wpływy muzyki polskiej (folklor), muzyki francuskiej (śpiewność, kolorystyka) i muzyki Chopina (harmonika, faktura). Wiele jego utworów fortepianowych zostało wydanych przez wydawnictwo Editions Concertino w Paryżu. Miłosz Magin zmarł nagle 4 marca 1999 roku na wyspie Bora Bora podczas Festiwalu Chopinowskiego odbywającego się na Tahiti (Polinezja Francuska). Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu bardzo blisko grobu Chopina.
    Miłosz Magin was a great Polish pianist and composer of the 20th century. Born on 6 July 1929 in Łódź, he studied piano under Margerita Trombini-Kazuro (diploma with honours in 1954), and composition under Jan Maklakiewicz and Kazimierz Sikorski (diploma with honours in 1957). He won prizes in the International Chopin Piano Competition in Warsaw (1955), Piano Competitions in Paris (1955 and 1957) and in Lisbon (1957). Between 1957 and 1960 he lived in Portugal (Sintra), and in 1960 he settled in Paris. He performed successfully across Europe, the USSR, Africa and South America. In 1963 he sustained a severe injury in a car crash which interrupted his career as a pianist for the subsequent five years. Magin started performing and recording again after 1968 (mainly Chopin’s music and his own works). He also worked as a teacher, but occassionally. Since 1985 the Miłosz Magin International Piano Competition has been held every two years in Paris to promote Polish and French music. Magin’s compositional output includes 47 works: 26 piano pieces (four piano concertos, two concertos with orchestra, four sonatas, suites, cycles of miniatures, children’s music); 14 orchestral works (five concertos for various instruments other than piano, ballet Bazyliszek [The Basilisk], two symphonies, suites); and six chamber pieces (for violin, clarinet and vocal works). Magin’s musical style was individual and original. It was clearly influenced by Polish folk music (folk dance rhythms), French music (melodiousness, colouring) and Chopin’s music (harmonic structure, piano texture). A number of Magin’s piano works were released by Editions Concertino in Paris. Miłosz Magin died suddenly on 4 March 1999 on the island of Bora-Bora at the Chopin Festival in Tahiti (French Polynesia in the Pacific Ocean). He was buried in the Père-Lachaise cemetery in Paris, very close to Chopin’s tomb.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2018, 8; s. 391-415
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Napoleon Orda — uczeń Chopina, rówieśnik Moniuszki, kompozytor muzyki fortepianowej
    Autorzy:
    Kozłowska-Lewna, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2144051.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    polska muzyka fortepianowa
    Napoleon Orda
    uczeń Chopina
    działalność patriotyczna
    Opis:
    Autorka przypomina niesłusznie zapomnianą w Polsce postać Napoleona Ordy (1807–1883), ucznia Chopina, rówieśnika Moniuszki. Szkicuje jego biografię oraz zarysowuje jego wielotorową drogę twórczą. Omawia działalność konspiracyjną przed wybuchem powstania listopadowego, działalność w środowisku emigracyjnym w Paryżu (przyjaźń z Chopinem, członkostwo w Towarzystwie Historyczno-Literackim, działalność w Komitecie Emigracji Polskiej, pracę w charakterze dyrektora Opery Włoskiej w latach 1848–1849) oraz jego losy po powrocie do kraju (1856). Jest to pierwsza szersza publikacja w polskim piśmiennictwie muzykologicznym, poświęcona różnorodnemu dorobkowi artystycznemu Napoleona Ordy: dziełom fortepianowym, pracom plastycznym, działalności edytorskiej (Album de pianistes polonais, 1841), pracy lingwistycznej (trzy edycje podręcznika do nauki języka polskiego), dorobkowi z zakresu teorii muzyki (podręcznik do nauki harmonii), działalności patriotycznej (nielegalna działalność w organizacji studenckiej „Zorzanie”, udział w powstaniu listopadowym, Złoty Krzyż Virtuti Militari za udział w bitwie pod Kockiem, konfiskata majątku i kary więzienia ze strony rosyjskiego zaborcy). Zasadniczy trzon pracy poświęcony został twórczości fortepianowej Napoleona Ordy. Autorka podejmuje próbę chronologicznego uporządkowania jego dzieł (polonezy, mazurki, walce, nokturny), prezentuje dotychczasowe wydania oraz dyskografię i akcentuje liczne zasługi Ordy dla kultury polskiej. Jej zdaniem dorobek Napoleona Ordy — mimo że tworzył dość konwencjonalne, salonowe utwory — zasługuje na znacznie większe zainteresowanie ze strony polskich muzykologów i wykonawców. Jego utwory posiadają kantylenową linię melodyczną, poprawną harmonikę, zróżnicowaną fakturę fortepianową, dobrą pianistyczną fakturę i indywidualny, idiomatyczny styl.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2021, 11; 11-44
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Józef Elsner. Utwory fortepianowe / Piano Works, wyd. Jerzy Morawski, Warszawa 2016 (= Monumenta Musicae in Polonia, seria/ series E: Opera selecta), Instytut Sztuki Polskiej akademii Nauk, ss. 512. ISBN 978-83-65630-12-4
    Józef Elsner. Piano Works, ed. Jerzy Morawski, Warszawa 2016 (= Monumenta Musicae in Polonia, seria/ series E: Opera selecta), Instytut Sztuki Polskiej akademii Nauk, ss. 512. ISBN 978-83-65630-12-4
    Autorzy:
    Poniatowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408922.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Józef Elsner
    muzyka fortepianowa
    muzyka XIX wieku
    edycja krytyczna
    piano music
    nineteenth-century music
    critical edition
    Źródło:
    Muzyka; 2018, 63, 1; 140-143
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konstruktivismus und Intuition. Eine Analyse von Béla Bartóks Klavierstück Subject and Reflection aus dem Mikrokosmos
    Constructivism and Intuition. An Analysis of Béla Bartók’s Piano Piece Subject and Reflection from Mikrokosmos vol. VI
    Autorzy:
    Beyer, Richard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790954.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Béla Bartók
    Tükrözödés
    muzyka fortepianowa
    muzyka XX wieku
    Subject and Reflection
    piano music
    20th century music
    Opis:
    Konstruktywizm i intuicja. Analiza utworu fortepianowego Béli Bartóka Tükröződés z VI tomu zbioru Mikrokosmos Przedmiotem badań jest utwór fortepianowy Béli Bartóka: Tükrözödés z VI tomu zbioru Mikrokosmos. Autor analizując szczegółowo tę kompozycję, dowodzi, iż strukturalizm polifonii zaproponowany przez węgierskiego kompozytora i jej tonalne podłoże mają głębokie podłoże estetyczno-filozoficzne. Bartók poszedł własną drogą kompozytorską, na którą znaczny wpływ miało jego zainteresowanie folklorem. Na jego oryginalny język muzyczny złożyły się m.in. takie czynniki, jak: swobodne operowanie harmoniką, zwięzłość wypowiedzi muzycznej, właściwa melodiom i rytmom ludowym, a obca ekspresyjnej poetyce wykreowanej przez twórców XIX wieku, czy śmiałość w stosowaniu dysonansowych współbrzmień. Konstruktivismus und Intuition. Eine Analyse von Béla Bartóks Klavierstück Subject and Reflection aus dem Mikrokosmos Das Forschungsthema dieses Artikels ist ein Klavierstück von Béla Bartók: Subject and Reflection (Tükrözödés) aus dem 6. Band des Mikrokosmos. Der Komponist beweist, dass der Strukturalismus der Polyphonie und seine tonale Grundlage einen tiefen ästhetisch-philosophischen Grund haben. Bartók ist stilistisch seinen eigenen Weg gegangen, der maßgeblich von seinem Interesse an der Folklore beeinflusst wurde. Seine musikalische Sprache ist durch mehrere Faktoren geprägt, u.a.: freier Umgang mit der Harmonik, Prägnanz des musikalischen Ausdrucks, typisch für Volksmelodien und Volksrhythmen, der expressiven Poetik der Komponisten des 19. Jahrhunderts fremd sind, oder Mut in der Verwendung dissonanter Akkorde.
    The subject of research is the piano composition Subject and Reflection from Mikrokosmos (vol. VI) by Béla Bartók. Via a detailed analysis of this work, the author proves that the structuralism of polyphony proposed by the Hungarian composer, as well as its tonal background, has a deep aesthetic and philosophical background. Bartók followed his own creative path, which was significantly influenced by his interest in folklore. His original musical language was based on such factors as original harmonics, a conciseness of musical expression (typical of folk melodies and rhythms, and foreign to the expressive poetics created by the 19th century artists) and the courage to use dissonant chords.
    Das Forschungsthema dieses Artikels ist ein Klavierstück von Béla Bartók: Subject and Reflection (Tükrözödés) aus dem 6. Band des Mikrokosmos. Der Komponist beweist, dass der Strukturalismus der Polyphonie und seine tonale Grundlage einen tiefen ästhetisch-philosophischen Grund haben. Bartók ist stilistisch seinen eigenen Weg gegangen, der maßgeblich von seinem Interesse an der Folklore beeinflusst wurde. Seine musikalische Sprache ist durch mehrere Faktoren geprägt, u.a.: freier Umgang mit der Harmonik, Prägnanz des musikalischen Ausdrucks, typisch für Volksmelodien und Volksrhythmen, der expressiven Poetik der Komponisten des 19. Jahrhunderts fremd sind, oder Mut in der Verwendung dissonanter Akkorde.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 12; 137-153
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Piano Waltzes in the Works of Aleksander Zarzycki (1834–1895)
    Walce fortepianowe w twórczości Aleksandra Zarzyckiego (1834–1895)
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48473023.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Aleksander Zarzycki
    waltz
    piano music
    music of the 19th century
    walc
    muzyka fortepianowa
    muzyka XIX wieku
    Opis:
    Aleksander Zarzycki’s piano works are represented, in addition to other genres, by waltzes, of which he composed five. The first three, Grande valse Op. 4, Valse brillante Op. 8 and Grand valse Op. 18, are considered concert waltzes – larger in size and characterised by a variety of melodic ideas. They form an example showing that the composer continued to work with the traditional ternary form (ABA1). internally, these works are very elaborate. Zarzycki extensively employs the technique of variation, crafting new melodies by referencing a key motif, and imitation (of a motif or phrase) in both hand parts. The main tonalities are maintained only in short sections. The waltzes typically display frequent mode changes and more distant keys that are introduced through progressions or sometimes even through direct key changes without any modulation. The last two waltzes, Valse-Impromptu Op. 24 No. 2 and En valsant Op. 34 No. 3, due to their size can be categorised as piano miniatures. Formally, like those mentioned earlier, they have a ternary form, with a contrasted middle movement (in a dominant relation), but they are far less melodically differentiated. All five waltzes fit the style. Undoubtedly, the mentioned music pieces are technically and interpretively challenging due to their large jumps, use of chords with a wide span up to a twelfth, and varying melody and key. The article also discusses the matter of dating works, editions, dedications, and first performances that was made possible based on source research.
    Aleksander Zarzycki w swoim dorobku kompozytorskim posiada szereg dzieł fortepianowych, co wynika z faktu, że sam był świetnym pianistą-wirtuozem. Tę twórczość fortepianową reprezentują między innymi walce, których skomponował pięć. Pierwsze trzy: Grande valse op. 4, Valse brillante op. 8 i Grand valse op. 18 – należą do walców koncertowych, o większych rozmiarach, które cechuje różnorodność pomysłów melodycznych. Na ich przykładzie widać, że kompozytor kontynuował tradycyjny repryzowy model formalny (ABA1). Nie jest to w jego przypadku proste zestawienie trzech myśli muzycznych, lecz bardziej rozbudowane wewnętrznie części. I choć budowa w oparciu o zdania i okresy jest w nich dominująca, to Zarzycki w dużym stopniu wykorzystuje również technikę wariantowania, tworzenia nowych melodii w nawiązaniu do jakiegoś jednego głównego motywu, oraz imitację (motywu, frazy) w partiach obu rąk. Nadrzędne tonacje utrzymują się tylko na krótkich odcinkach, typowe dla tych walców są zmiany trybów oraz bardziej odległe tonacje, które kompozytor wprowadza poprzez progresje, a czasem nawet pozbawione modulacji bezpośrednie zmiany tonacji. Dwa ostatnie walce, tj. Valse-Impromptu op. 24 nr 2 i En valsant op. 34 nr 3, ze względu na rozmiary zaliczyć można do miniatur fortepianowych. Formalnie, podobnie jak wcześniejsze, mają budowę repryzową, ze skontrastowaną częścią środkową (w relacji dominantowej), ale są one zdecydowanie mniej zróżnicowane melodycznie, niż poprzednie. Wszystkie pięć walców wpisuje się w stylistykę brillant, co wynika z zastosowania szybkich temp, figuracyjnej melodii, licznych przebiegów pasażowych (w tym łamane pasaże), ozdobników w postaci przednutek, trylów, akordów arpeggio, itp. Niewątpliwie są one wymagające technicznie i interpretacyjnie, choćby z powodu dużych skoków, akordów o rozpiętości nawet duodecymy, zmienności melodii i tonacji. W artykule poruszone zostały także kwestie datowania dzieł, wydań, dedykacji oraz pierwszych wykonań, które dało się ustalić na podstawie badań źródłowych.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 35-50
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sonata nr 4 Miłosza Magina – ostatni utwór fortepianowy kompozytora
    Autorzy:
    Juszyńska, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2144029.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    Magin Miłosz
    Sonata nr 4 na fortepian
    forma sonatowa
    cykl sonatowy
    muzyka fortepianowa XX wieku
    Opis:
    Artykuł dotyczy jednej z czterech sonat fortepianowych Miłosza Magina (1929–1999) — polskiego pianisty i kompozytora, który 40 lat swego życia spędził w Paryżu, a którego twórczość ciągle nie jest zbyt dobrze znana i wykonywana w Polsce. Zawiera prezentację Sonaty nr 4 (1997) na tle innych sonat fortepianowych kompozytora, powstałych w Paryżu na przestrzeni prawie 30 lat (od 1968), a także innych cykli sonatowych w spuściźnie twórcy. Autorka stwierdza, że wszystkie sonaty fortepianowe wykazują związki z tradycyjnym modelem formalnym, w którym przynajmniej jedna część jest formą sonatową. W artykule przedstawione są okoliczności powstania ostatniej sonaty fortepianowej Magina, skomponowanej na prośbę przyjaciela, Alexandre’a Bodaka, i jemu dedykowanej oraz charakterystyka jej cech materiałowych i formalnych. Autorka zauważa, że kom- pozycję tę cechuje wykorzystanie interwału kwarty czystej (również trytonu) jako tworzywa w budowaniu struktur melodycznych i harmonicznych, a Magin ukazał tu swój własny oryginalny i nowoczesny język muzyczny. Jego cechą jest balansowanie na granicy tonalności, ciekawa, mocno schromatyzowana harmonika, różnorodna faktura (homofoniczna, figuracyjna, akordowa, warstwowa), zróżnicowana artykulacja i dynamika, częste zmiany nastroju — od żywiołowej motoryki do nostalgicznej liryki — oraz elementy wirtuozowskie techniki pianistycznej o wysokim stopniu trudności technicznych.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2020, 10; 89 -111
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Twórczość fortepianowa kompozytorów polskich w latach 2000-2017 na przykładzie wybranych utworów
    Piano Works of Polish Composers in the Years 2000-2017 at the Example of Selected Works
    Autorzy:
    Łukaszewski, Marcin Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494878.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-31
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    fortepian
    generacja
    muzyka fortepianowa
    postmodernizm
    styl
    technika kompozytorska
    composer technique
    generation
    piano
    piano music
    postmodernism
    style
    Opis:
    Artykuł dotyczy polskiej muzyki fortepianowej w latach 2000-2017. W XXI wieku nastąpił wzrost zainteresowania twórców fortepianem. Wśród kilkuset napisanych utworów można wyróżnić gatunki i formy tradycyjne (jak mazurek, toccata, sonata, wariacje, preludium, etiuda, nokturn), jak i o innej formie i tytule. Utwory te można ułożyć w cztery grupy: nurt postmodernistyczny, nurt modernistyczny, nurt neomodernistyczny, nurt antymodernistyczny oraz ujęcia hybrydowe, czyli takie, w których kompozytorzy stosują dwudziestowieczne i dawniejsze (romantyczne) środki techniki kompozytorskiej. Do analiz wybrano utwory przedstawicieli nurtów: postmodernizm: Krzysztof Baculewski i Andrzej Dziadek, neomodernizm: Paweł Kwapiński, antymodernizm: Paweł Michał Chmielnicki, Tomasz Kamieniak, ujęcia hybrydowe: Maciej Zieliński i Piotr Gryska. Tematyka nie doczekała się dotychczas naukowego opracowania.
    The article deals with Polish piano music composed in the years 2000-2017. In the 21st century, there was an increasing interest of musicians in the piano. Among the hundreds of works written at that time, we can distinguish genres and traditional forms (such as mazurka, toccata, sonata, variations, preludes, etude, nocturnes), as well as other forms and titles. These compositions can be divided into four groups: postmodern current, modernist current, neomodernist current, antimodern current, and hybrid approaches, in which composers use both the twentieth century and former (romantic) compositional techniques. Postmodernism: Krzysztof Baculewski and Andrzej Dziadek, neomodernist current: Paweł Kwapiński, antimodern current: Paweł Michał Chmielnicki, Tomasz Kamieniak, hybrid approaches: Maciej Zieliński and Piotr Gryska. The subject has not yet been elaborated scientifically.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2018, 39, 1; 181-198
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Walce fortepianowe w twórczości Aleksandra Zarzyckiego (1834–1895)
    Piano Waltzes in the Works of Aleksander Zarzycki (1834–1895)
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48472676.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Aleksander Zarzycki
    walc
    muzyka fortepianowa
    muzyka XIX wieku
    waltz
    piano music
    music of the 19th century
    Opis:
    Twórczość fortepianową Aleksandra Zarzyckiego poza innymi gatunkami reprezentują walce, których skomponował pięć. Pierwsze trzy: Grande valseop. 4, Valse brillanteop. 8i Grand valseop. 18–należą do walców koncertowych, o większych rozmiarach, które cechuje różnorodność pomysłów melodycznych. Na ich przykładzie widać, że kompozytor kontynuował tradycyjny repryzowy model formalny (ABA1). Utwory te są rozbudowane wewnętrznie. Zarzycki w dużym stopniu wykorzystuje w nich technikę wariantowania, tworzenia nowych melodii w nawiązaniu do jakiegoś jednego głównego motywu oraz imitację (motywu, frazy) w partiach obu rąk. Nadrzędne tonacje utrzymują się tylko na krótkich odcinkach, typowe dla tych walców są zmiany trybów oraz bardziej odległe tonacje, które kompozytor wprowadza poprzez progresje, a czasem nawet pozbawione modulacji bezpośrednie zmiany tonacji. Dwa ostatnie walce, tj. Valse-Impromptuop. 24 nr 2i En valsant op. 34 nr 3, ze względu na rozmiary zaliczyć można do miniatur fortepianowych. Formalnie, podobnie jak wcześniejsze, mają budowę repryzową, zeskontrastowaną częścią środkową (w relacji dominantowej), ale są one zdecydowanie mniej zróżnicowane melodycznie niż poprzednie. Wszystkie pięć walców wpisuje się w stylistykę. Niewątpliwie są one wymagające technicznie i interpretacyjnie, choćby z powodu dużych skoków, akordów o rozpiętości nawet duodecymy, zmienności melodii i tonacji. W artykule poruszone zostały także kwestie datowania dzieł, wydań, dedykacji oraz pierwszych wykonań, które dało się ustalić na podstawie badań źródłowych.
    Aleksander Zarzycki’s piano works are represented, in addition to other genres, by waltzes, of which he composed five. The first three, Grande valseOp. 4, Valse brillante Op. 8and Grand valse Op. 18, are considered concert waltzes –larger in size and characterised by a variety of melodic ideas. They form an example showing that the composer continued to work with the traditional ternary form (ABA1). internally, these works are very elaborate. Zarzycki extensively em-ploys the technique of variation, crafting new melodies by referencing a key motif, and imitation (of a motif or phrase) in both hand parts. The main tonalities are maintained only in short sections. The waltzes typically display frequent mode changes and more distant keys that are introduced through progressions or sometimes even through direct key changes without any modulation. The last two waltzes, Valse-Impromptu Op. 24 No. 2and En valsant Op. 34 No. 3, due to their size can be categori sed as piano miniatures.Formally, like those mentioned earlier, they have a ternary form, with a contrasted middle movement (in a dominant relation), but they are far less melodically differentiated. All five waltzes fit the style. Undoubtedly, the mentioned music pieces are technically and interpretively challenging due to their large jumps, use of chords with a wide span up to a twelfth, and varying melody and key. The article also discusses the matter of dating works, editions, dedications, and first performances that was made possible based on source research.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 19-34
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Piano Dance Pawła Kwapińskiego: nowe drogi czy synteza muzyki fortepianowej?
    New face of piano music — Paweł Kwapiński’s The Piano Dance. Composition technique, ideas and executive problems
    Autorzy:
    Łukaszewski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521974.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    aleatoryzm,
    algorytm,
    Kwapiński Paweł,
    muzyka fortepianowa,
    poliwersyjność,
    sonoryzm
    aleatoricism,
    algorithm,
    piano music,
    sonority,
    variability of many versions
    Opis:
    Artykuł jest poświęcony utworowi The Piano Dance Pawła Kwapińskiego (ur. 1988), absolwenta kompozycji w gdańskiej Akademii Muzycznej (klasa prof. Andrzeja Dziadka) i UMFC (klasa prof. Pawła Łukaszewskiego) oraz Podyplomowych Studiów Kompozycji (UMFC) w klasie prof. Mariana Borkowskiego. Za utwór ten otrzymał specjalne wyróżnienie na konkursie kompozytorskim w Wiedniu (2014). Dzieło składa się z 11 sekcji, następujących attacca. W niektórych kompozytor dopuścił możliwość wyboru kolejności mniejszych fragmentów przez wykonawcę. Utwór ma przebieg jednokierunkowy, lecz w niektórych sekcjach istnieje możliwość poliwersyjnego wykonania według określonych przez kompozytora sugestii. Dzieło nawiązuje do dwudziestowiecznych środków techniki kompozytorskiej, takich jak aleatoryzm, sonoryzm, dwunastodźwiękowość i atonalność, jednakże nie są one traktowane przez kompozytora w sposób dogmatyczny. Wykorzystuje on ich elementy do wykreowania własnego języka muzycznego. Kompozycja prezentuje wysoki stopień trudności wykonawczych, inicjuje nowe możliwości brzmienia fortepianu po okresie postmodernistycznym.
    The article discusses the work of Paweł Kwapiński (born 1988), composer, graduate of the Academy of Music in Gdańsk (class of Prof. Andrzej Dziadek) and the Fryderyk Chopin University of Music in Warsaw (class of Prof. Paweł Łukaszewski). He also completed postgraduate composition studies in the class of Prof. Marian Borkowski. He received a special award for this piece at the Composer’s Competition in Vienna (2014). The composition consists of 11 sections, following in the attacca sequence. In some cases, the composer allowed for the performer’s choice of the order of the smaller pieces. The composition is unidirectional, but in some sections there is a possibility of a polyphonic performance as suggested by the composer. The work refers to the twentieth-century means of compositional technique, such as aleatoricism, sonorism, twelve-tone technique and atonality, but they are not approached in a dogmatic way by the composer who uses their elements to create his own musical language. The composition presents a high degree of performance difficulty, initiating new possibilities for the piano sound after the postmodern period.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2018, 8; 417-439
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krzysztof Bilica, Etiudy Chopina w Jego „jednym sposobie” z perspektywy dźwięków węzłowych i figur migotliwych
    Autorzy:
    Literska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28882373.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Chopin
    analiza muzyczna
    etiuda
    muzyka fortepianowa
    dźwięki węzłowe
    figury migotliwe
    music analysis
    etude
    piano music
    nodal sounds
    twinkling figures
    Opis:
    Recenzja książki Krzysztofa Bilicy Etiudy Chopina w Jego „jednym sposobie” z perspektywy dźwięków węzłowych i figur migotliwych, Kraków 2022. Recenzowana monografia Krzysztofa Bilicy, mimo że jest lekturą fachową, adresowaną do muzykologów, kompozytorów, wykonawców, to może również zainteresować niemuzyków. Uwagę bowiem przyciąga sam tytuł, zapowiadający nieoczywiste podejście do muzykologicznego zagadnienia. Wciągający jest też styl pisarski – eseistyczny, barwny, z użyciem metafor, z pewną dawką humoru, prosty w swym przekazie, mimo wielu erudycyjnych dygresji. Ten utrzymany w naukowych ryzach muzyczno-literacki esej dygresyjny jest publikacją nowatorską zarówno w nietypowej dla muzykologicznych rozpraw subiektywnej i obiektywnej zarazem narracji, w odkrywczej treści oraz multimedialnej formie.
    Book Review of: Etiudy Chopina w Jego „jednym sposobie” z perspektywy dźwięków węzłowych i figur migotliwych [Chopin's Etudes in His 'Only One Manner' from the perspective of nodal sounds and twinkling figures] by Krzysztof Bilica, Kraków 2022. Krzysztof Bilica's monograph under review, despite being a professional reading, addressed to musicologists, composers, performers, may also be of interest to non-musicians. This is because attention is attracted by the title itself, promising an unobvious approach to a musicological issue. The writing style is also engaging - essayistic, colorful, using metaphors, with a certain dose of humor, simple in its message, despite many erudite digressions. Maintained in scientific rigor, this musical-literary digressive essay is an innovative publication both in its subjective and objective narrative, unusual for musicological dissertations, in its revealing content and multimedia form.
    Źródło:
    Muzyka; 2023, 68, 3; 135-140
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mazurków Chopina i Szymanowskiego rezonans w twórczości następców. Wybrane przykłady
    Reverberations of Piano Mazurkas by Chopin and Szymanowski in the Works of their Successors. Selected Examples
    Autorzy:
    Zawadzki, Michał Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/496148.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    mazurek
    folklor
    muzyka ludowa
    muzyka fortepianowa
    muzyka polska
    rezonans
    inspiracja
    Fryderyk Chopin
    Karol Szymanowski
    mazurka
    folklore
    folk music
    piano music
    Polish music
    resonance
    inspiration
    Frederic Chopin
    Opis:
    This article attempts to provide a possibly broad and diverse perspective on piano mazurkas by Polish composers, from Żeleński to Kilar, inspired by the works of the two greatest composers of this genre – Chopin and Szymanowski. The analysis is based on thirty-one, subjectively chosen, artistic piano miniatures from the period of 1880-2006. Utilitarian and, with very few exceptions, salon pieces, have been left out. The author focuses on the aspects of harmony and melody which, in his opinion, best expose the presence of the processed elements of the folk origin, as well as the mutual relationships between the sphere of influences and inspirations and that of the individual and innovative trends. The musical pieces have been divided into five groups: (1) mazurkas inspired by the Chopin idiom and/or those influenced by the utilitarian and salon needs, (2) mazurkas inspired by the Polish highlands folk idiom, (3) mazurkas inspired by two different sources, (4) mazurkas revealing the influence of past inspirations on individual compositional techniques, (5) mazurkas dominated by individual composing techniques of the authors.
    Artykuł podejmuje próbę możliwie szerokiego i różnorodnego spojrzenia na twórczość mazurkową kompozytorów polskich od Żeleńskiego do Kilara, zrodzonej z impulsu, który wyszedł od dwóch największych twórców tego gatunku w historii muzyki – Chopina i Szymanowskiego. Posłużył temu subiektywny wybór trzydziestu jeden utworów fortepia¬nowych z przedziału czasowego 1880-2006, zawierający przykłady z muzyki artystycznej. Twórczość użytkowa i, z niewielkimi wyjątkami, również salonowa, została pominięta. Autor skupia się na zagadnieniach harmo¬niki i melodyki, które – jego zdaniem – są w stanie najpełniej ukazać obecność prze¬two¬¬rzo¬nych elementów pochodzenia ludowego oraz wzajemne relacje sfery wpły¬wów i inspiracji w stosunku do tendencji indywidualnych i nowatorskich. Utwory zostały podzielone na pięć grup: (1) mazurki inspirowane idiomem chopinowskim i/lub o cechach użytkowo-salonowych, (2) mazurki inspirowane idiomem góralskim, (3) mazurki o inspiracjach płynących z dwóch różnych źródeł, (4) mazurki zdradzające oddziały¬wanie inspiracji przeszłości na indywidualny warsztat kompozytorski, (5) mazurki z dominującymi cechami autorskiego warsztatu kompozytorskiego.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 2; 173-186
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interpretation of the principles of stylistic play in the polyphonic cycle of M. Skoryk.
    Cechy indywidualnego stylu muzycznego Myrosława Skoryka w cyklu preludiów i fug na fortepian
    Autorzy:
    Tsiganiuk, Liutsiia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17915380.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    muzyka fortepianowa
    preludium
    fuga
    cykl polifoniczny
    twórczość kompozytorów ukraińskich
    Myrosław Skoryk
    piano music
    prelude
    fugue
    polyphonic cycle
    works of Ukrainian composers
    Myroslav Skoryk
    Opis:
    The article is devoted to the works of Myroslav Skoryk, a prominent Ukrainian composer, who is well known on the Polish music scene. Two pairs of preludes and fugues from the polyphonic cycle for piano are discussed in particular: C major No. 1 and F major No. 6. The compositions are subjected to musicological and performance analysis. The stylistic and interpretative specificity of these pieces is also considered. Key words: piano, polyphonic cycle, stylistic play, interpretation.
    Artykuł poświęcony jest twórczości Myrosława Skoryka, wybitnego ukraińskiego kompozytora, dobrze znanego na polskiej scenie muzycznej. W szczególności chodzi tu o omówienie dwóch par preludiów i fug: C-dur nr 1 i F-dur nr 6 z polifonicznego cyklu na fortepian. Kompozycje te zostały poddane analizie muzykologicznej i wykonawczej. Rozpatrzona została specyfika stylistyczna i interpretacyjna tych utworów.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2020, 15; 165-190
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914) – zapomniany kompozytor rosyjskiego srebrnego wieku. Przyczynek do dalszych badań
    Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914): the Forgotten Composer of the Russian Silver Age. A Contribution to Further Research
    Autorzy:
    Wilczek, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48474197.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    fortepian
    muzyka fortepianowa
    środki techniki kompozytorskiej
    Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky]
    Rosja
    rosyjski srebrny wiek
    piano
    piano music
    compositional techniques
    Aleksey Stanchinsky
    Russia
    Russian Silver Age
    Opis:
    Niniejszy artykuł ma na celu przybliżyć czytelnikowi postać Aleksieja Stanczinskiego [Alekseya Stanchinsky'ego] oraz pokrótce scharakteryzować jego twórczość powstałą w czasach schyłku carskiej Rosji. Tekst podzielony jest na trzy części. Pierwsza jest szkicem kontekstu kulturowego, w którym artyście przyszło tworzyć. Jest to zarys wiodących w Rosji tendencji artystycznych, nurtów, z uwzględnieniem środowiska artystycznego na przełomie wieków XIX i XX. Część druga zawiera rys biograficzny kompozytora, którego choroba, nieszczęśliwe życie i w konsekwencji przedwczesna śmierć miały fundamentalny wpływ na pozostawioną twórczość. Część trzecia stanowi próbę klasyfikacji i charakteryzacji twórczości Stanczinskiego, w oparciu o dostępne materiały oraz przeprowadzone badania własne.
    The aim of this article is to introduce the reader to the figure of Aleksey Stanchinsky and to briefly characterize his work created during the decline of tsarist Russia. The text is divided into three parts. The first one provides a picture of the cultural context in which this artist worked. It is an outline of the leading artistic tendencies and trends in Russia, including the artistic milieu at the turn of the 20th century. The second part contains a biographical sketch of the composer, whose illness, unhappy life and, as a consequence, his premature death had a fundamental impact on his legacy. The third part constitutes an attempt to classify and characterize Stanchinsky’s work based on available materials and own research.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 51-79
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888-1914): the Forgotten Composer of the Russian Silver Age. A Contribution to Further Research
    Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914) – zapomniany kompozytor rosyjskiego srebrnego wieku. Przyczynek do dalszych badań
    Autorzy:
    Wilczek, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48475121.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    piano
    piano music
    compositional techniques
    Aleksey Stanchinsky
    Russia
    Russian Silver Age
    fortepian
    muzyka fortepianowa
    środki techniki kompozytorskiej
    Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky]
    Rosja
    rosyjski srebrny wiek
    Opis:
    The aim of this article is to introduce the reader to the figure of Aleksey Stanchinsky and to briefly characterize his work created during the decline of tsarist Russia. The text is divided into three parts. The first one provides a picture of the cultural context in which this artist worked. It is an outline of the leading artistic tendencies and trends in Russia, including the artistic milieu at the turn of the 20th century. The second part contains a biographical sketch of the composer, whose illness, unhappy life and, as a consequence, his premature death had a fundamental impact on his legacy. The third part constitutes an attempt to classify and characterize Stanchinsky's work based on available materials and own research.
    Artykuł ma na celu przybliżyć czytelnikowi postać Aleksieja Stanczinskiego oraz pokrótce scharakteryzować jego twórczość. Tekst podzielony jest na trzy części. Część pierwsza jest opisem kontekstu społecznego i kulturowego w którym artyście przyszło tworzyć. Jest to opis Rosji jako państwa, społeczeństwa i środowiska artystycznego na przełomie wieków XIX i XX. Część druga zawiera rys biograficzny kompozytora, którego choroba, nieszczęśliwe życie i w konsekwencji przedwczesna śmierć miały fundamentalny wpływ na pozostawioną twórczość. Część trzecia stanowi próbę klasyfikacji i charakteryzacji twórczości Stanczinskiego w oparciu o dostępne materiały oraz własne przeprowadzone badania.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 81-108
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Concerto symphonique pour le piano” [op. 9] Teodora Leszetyckiego w kontekście warsztatu wirtuozowskiego kompozytora
    Theodor Leschetizky’s 'Concerto Symphonique pour le piano', Op. 9 in the Context of the Composer’s Virtuosic Playing Technique
    Autorzy:
    Bogula, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28328338.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    autograf
    koncert fortepianowy
    koncert symfoniczny
    wirtuozeria
    wirtuoz
    wirtuozowska kadencja
    muzyka fortepianowa
    Teodor Leszetycki
    Theodor Leschetizky
    autograph manuscript
    piano concerto
    symphonic concerto
    virtuosity
    virtuoso
    virtuosic cadenza
    piano music
    Opis:
    Teodor Leszetycki (1830–1915), urodzony w Łańcucie, wykształcony w Wiedniu pod kierunkiem Carla Czernego i Simona Sechtera, znany jest dzisiaj głównie jako wybitny pedagog fortepianu. Swoją muzyczną działalność rozpoczynał jednak przede wszystkim jako pianista oraz kompozytor. Osiągał sukcesy wirtuozowskie, a jego twórczość muzyczna zyskiwała uznanie krytyki. Podobnie jak wielu dziewiętnastowiecznych pianistów, Leszetycki sięgnął po gatunek koncertu fortepianowego i pragnął zapewne być wykonawcą solowych partii tego, jak i innych skomponowanych przez siebie utworów. Analiza wczesnej działalności artystycznej Leszetyckiego i jego młodzieńczego dorobku pozwala dowieść, że osiągał on sukcesy kompozytorskie i wirtuozowskie. Owe sukcesy kompozytora ilustrują artykuły prasowe z lat 40, 50, i 60-tych XIX wieku, a także pierwsze biografie twórcy spisane jeszcze za jego życia. W artykule zaprezentowane zostało jednoczęściowe dzieło Leszetyckiego, prawdopodobnie nigdy przez niego nie wykonany Concerto symphonique pour le piano et l’orchestre c-moll [op. 9] i autograf tejże kompozycji ze zbiorów Biblioteki Kongresu w Waszyngtonie (US-Wc ML96.L4678 no. 1 Case). Niniejsze rozważania prowadzą do odpowiedzi na pytanie dlaczego utwór prawdopodobnie nigdy nie trafił do repertuaru koncertowego samego twórcy lub kogoś z grona jego wybitnych uczniów, a jego premiera odbyła się dopiero w XXI wieku, tj. w 1977 r. w Stanach Zjednoczonych.
    Theodor Leschetizky (1830–1915), born in Łańcut, a pupil of Carl Czerny and Simon Sechter in Vienna, is known today primarily as an eminent piano teacher, but he began his musical career first and foremost as a pianist and composer. He notched up successes as a virtuoso, and his own music won critical acclaim. Like many other nineteenth-century pianists, Leschetizky wrote piano concertos, most likely with himself in mind as the performer of the solo parts. Analysis of Leschetizky’s early output and artistic activity, as described in press articles from the 1840s, 50s and 60s and in his early biographies (written during his lifetime), proves that he was successful both as a composer and a virtuoso. This article is devoted to Leschetizky’s one-movement Concerto symphonique pour le piano et l’orchestre in C minor, Op. 9, which he probably never performed, and to the autograph manuscript of this work, now held in the Library of Congress in Washington (US-Wc ML96.L4678 no. 1 Case). I investigate why this piece probably never entered the concert repertoire of its composer or any of his eminent pupils, and was only given its first performance in the twentieth century – in 1977, in the US.
    Źródło:
    Muzyka; 2020, 65, 4; 20-39
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Talenta przyjemne” Izabeli Marii z Lubomirskich Sanguszkowej (1808–1890)
    The ‘Pleasing Talents’ of Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska (1808–1890)
    Autorzy:
    Bieńkowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806099.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Izabela Maria z Lubomirskich Sanguszkowa
    Gumniska
    Kraków
    patronat muzyczny kobiet
    muzykowanie amatorów
    opera
    muzyka fortepianowa
    Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska
    women’s musical patronage
    amateur music-making
    piano music
    Opis:
    Izabela Maria z Lubomirskich Sanguszkowa była córką Henryka Lubomirskiego (1777–1850) i Teresy z Czartoryskich (1785–1868). Jej ojciec – wychowany przez daleką zamożną krewną Elżbietę z Czartoryskich Lubomirską (1736–1816), jedną z największych patronek sztuki na przełomie XVIII i XIX wieku – znany był za swojego szczególnego zamiłowania do muzyki. Zainteresowanie sprawami muzycznymi, a szczególnie operą, Henryk przekazał córce. Izabela świetnie śpiewała (w Wiedniu pobierała nauk u włoskich mistrzów – słynnego barytona Antonio Tamburiniego (1800–76), a następnie u kompozytora Stefano Pavesi (1779–1850)) i grała na fortepianie. W listach do ojca często komentowała bieżące wydarzenia muzyczne, a w oficynach wydawniczych Wiednia, Paryża, Mediolanu kupowała fragmenty wysłuchanych dzieł (głównie) operowych w opracowaniu na głos i fortepian czy też na cztery ręce. Ślady tych nabytków widać w zachowanych do dziś muzykaliach należących ongiś do Izabeli – w zbiorach Narodowego Zakładu im. Ossolińskich (zbiory sprzed zamążpójścia) i, nieznane do tej pory badaczom, Miejskiej Bibliotece Publicznej w Tarnowie (zbiory Izabeli, jej męża i dzieci). W Przeworsku, w którym Izabela dorastała, miała do dyspozycji przebogatą bibliotekę muzyczną, liczącą blisko 1400 pozycji, inwentarzem której obecnie dysponujemy. Po zamążpójściu nie zaprzestała muzykowania, prowadząc, zachowany do dziś, dzienniczek, zawierający w znacznej części nieznane 32 kompozycje, gromadząc muzykalia, dbając o wykształcenie muzyczne dzieci, wspierając twórczość kompozytorów. Kreowana przez Izabelę aktywność muzyczno-artystyczna w Krakowie i Gumniskach jest istotnym uzupełnieniem obrazu kultury muzycznej XIX-wiecznej Rzeczpospolitej.
    Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska, was a daughter of Henryk Lubomirski (1777–1850) and his wife Teresa, née Czartoryska (1785–1868). Izabela’s father had been brought up by a rich distant relative, Elżbieta Lubomirska, née Czartoryska (1736–1816), one of the leading patronesses of art around the turn of the nineteenth century. He was known for his particular fondness of music, and he passed on his interest in this field, particularly in opera, to his daughter. Izabela was an excellent singer, who studied in Vienna with Italian masters: the famous baritone Antonio Tamburini (1800–76), and subsequently the composer Stefano Pavesi (1779–1850). She also played the piano. In letters sent to her father, she frequently commented on musical life. From publishers in Vienna, Paris and Milan, she would also purchase selections (transcriptions for voice and piano or for piano four hands) from works she had heard (mainly operas). Some of those purchases have been preserved in the National Ossoliński Institute in Wrocław (from Izabela’s maiden years) and the Municipal Public Library in Tarnów (items belonging to Izabela, her husband and their children, hitherto unknown to scholars). In Przeworsk, where Izabela grew up, she had at her disposal a vast music library comprising nearly 1400 items, which are fully inventoried. Izabela did not give up music-making after getting married. She kept a diary, preserved to this day, containing 32 compositions, many of them not known from other sources. She collected sheet music and ensured her children received a musical education. She also supported the work of composers. The musical-artistic activity created by Izabela in Kraków and Gumniska represents an important aspect of nineteenth-century musical culture in the territories of partitioned Poland.
    Źródło:
    Muzyka; 2022, 67, 1; 3-19
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rodzaje faktury w utworach dla dwóch pianistów w twórczoci współczesnych kompozytorów śląskich
    Kinds of Texture in Pieces for Two Pianists in the Works of Contemporary Silesian Composers
    Autorzy:
    Renat, Maryla
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/454114.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Silesian composers
    Polish contemporary piano music
    piano 4 hands pieces
    pieces for 2 pianos
    instrumental texture
    Śląski kompozytor
    polska współczesna muzyka fortepianowa
    utwory fortepianowe na 4 ręce
    utwory na 2 fortepiany
    Opis:
    The issues of texture in piano pieces of Silesian composers, written from 1953 to 2008. The object of the study were 6 compositions for 2 grand pianos or four hands of the following compos- ers: Józef wider, Allegro. Moderato for 2 pianos (1953); Henryk Mikoaj Górecki, Toccata for 2 pianos (1955) and Five pieces, Moderato for 2 pianos op. 13 (1959); Jan Wincenty Hawel, Capriccio-Fantasia for 2 pianos (1975); Aleksander Glinkowski, Dialogos for the piano for 4 hands (1976); Andrzej Dziadek, Klavierstücke for 4 hands (2008). The purpose of the conducted analyses is an attempt to answer the questions concerning models of instrumental texture. The purpose of the conducted analyses is an attempt to answer questions concerning models of instrumental texture. What are the relations designed for the co-performers in a given composition for two performers? How does cooperation proceed between two parts making up one piece of music? What texture model results from the mutual relations between the co-performers? What are the conditions and assumptions of such relations set by the composer? The authoress precedes the solution of the main issues with presentation of an outline of the Silesian school of composition. Then, she makes a separate review and assessment of piano music against the background of the entire set of works of each composer. When answering the main research problem, she states that the relations between the parts of the two performers determine the texture of the musical piece - they arise from different stylistic conditions and assumptions set by the composer. The final conclusions are presented in a Table. The following models of instrumental textures can be identified in the discussed works: 1) layered complemented texture (wider), 2) euphonic texture (H.M. Górecki, Toccata ), 3) pointillistic, complemented texture (H.M. Górecki, Pi Utworów), 4) diversified texture: euphonic, dialogic (J.W. Hawel), 5) two-dimensional dialogic texture (A. Glinkowski), 6) dialogic-complemented texture (A. Dziadek).
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2013, 8; 27-46
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wokół „I koncertu fortepianowego h-moll” op. 79 Raoula Koczalskiego. Geneza i źródła
    Concerning Raoul Koczalski’s ‘Piano Concerto in B Minor’ No. 1, Op. 79. Sources and Origin
    Autorzy:
    Bogula-Gniazdowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24298360.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Raoul Koczalski
    koncert fortepianowy
    źródła
    autograf
    rękopis
    Koncert fortepianowy h-moll op. 79
    wirtuoz
    muzyka XIX wieku
    muzyka fortepianowa
    piano concerto
    sources
    autograph
    manuscript
    piano music
    Piano Concerto in B Minor, Op. 79
    virtuoso
    nineteenth-century music
    Opis:
    Raoul Koczalski, polski pianista i kompozytor, uczeń Karola Mikulego (wychowanka samego Chopina), zasłynął przede wszystkim jako wirtuoz fortepianu, znakomity wykonawca dzieł Fryderyka Chopina. Mniej znany jest dzisiaj jego dorobek kompozytorski. Tymczasem Koczalski jest autorem bogatej twórczości, obejmującej dzieła różnych gatunków, w tym twórczość fortepianową, symfoniczną, a nawet operową. Jest także autorem aż 6 koncertów fortepianowych, z których najmniej wiadomo było dotąd o jego pierwszym dziele w tym gatunku, Koncercie fortepianowym h-moll op. 79. Artykuł stanowi prezentację praktycznie pomijanego dotąd w omówieniach na temat twórczości Raoula Koczalskiego, nigdy niepublikowanego I koncertu fortepianowego h-moll op. 79. Zawiera krótkie przedstawienie genezy dzieła w dorobku pianisty i kompozytora, refleksję nad rozwojem jego twórczości kompozytorskiej w kontekście stosunkowo krótkotrwałej edukacji artystycznej, w końcu opisuje mało znane, a niezwykle bogate materiały źródłowe tej kompozycji znajdujących się w zbiorach Staatliches Institut für Musikforschung w Berlinie. Na podstawie tych źródeł umiejscawia koncert w dorobku kompozytorskim Koczalskiego oraz umożliwia jego datowanie.
    Polish pianist-composer Raoul Koczalski, a pupil of Karol Mikuli (who was taught by Fryderyk Chopin), was renowned first and foremost as a piano virtuoso, an excellent interpreter of the works of Chopin. His rich output as a composer is less widely known today, though he wrote compositions in many genres, including piano, symphonic and even operatic works. He composed as many as six piano concertos, the first of which, the Piano Concerto in B minor, Op. 79, is the least known. This article presents Koczalski’s unpublished opus 79, hitherto practically ignored in discussions of his oeuvre. A brief outline of this work’s origins within Koczalski’s output as a pianist and composer is followed by reflection on the development of his compositional work in the context of his relatively short musical education, and the article concludes with a description of the little-known but abundant source materials of this composition held in Berlin’s Staatliches Institut für Musikforschung. Those sources make it possible to date the Concerto and place it within Koczalski’s oeuvre.
    Źródło:
    Muzyka; 2023, 68, 4; 38-52
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-19 z 19

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies