Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "kary pozbawienia wolności" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Merytoryczne przesłanki orzekania kar i innych środków wobec wielokrotnych recydywistów
Penalties and other measures applied towards multiple recidivists
Autorzy:
Janiszewski, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699228.pdf
Data publikacji:
1986
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
recydywa
wielokrotny recydywista
kara
kodeks karny
środki karne
polityka karna
wymiar kary
kara pozbawienia wolności
orzecznictwo
badania empiryczne
statystyki sądowe
recidivism
multiple recidivists
punishment
penal code
penal measures
criminal policy
sentence
imprisonment
case law
empirical research
court statistics
Opis:
The aims of the present study have been: 1) to ascertain the actual conditions of the courts' decisions applying penalties and other measures towards multiple recidivists; 2) to determine the present penal policy towards this category of convicted persons; 3) to compare this policy with the assumptions included in the Penal Code in force. Punishment imposed upon multiple recidivists is regulated by the provisions of Art. 60, para. 2 and 3 Art. 61 of the Penal Code. Their formulation is as follows: on a perpetrator sentenced twice in the conditions specified in para. 1 (special basic recidivism), who has served altogether at leat one year of deprivation of liberty and in the period of 5 years after the serving of the last penalty commits again an intentional offence with the purpose of obtaining a material benefit or of a hooligan character, similar to at least one of the previously committed offencęs, the court shall impose a penalty within the limits of from three times the lowest sanction, but not less than 2 years, up to the highest statutory sanction increased by one half, and if the highest statutory sanction is not higher than 3 years: up to 5 years deprivation of liberty. The increase of the lowest statutory sanction provided in para. 1 or 2 shall not apply, when the offence is a serious offence; in this case the court shall consider the commission of the offence in the conditions specified in para 1 or 2 as a circumstance increasing the penalty. In particularly justified cases when even the lowest penalty imposed on the basis of Art. 60. paras 1 or 2 would be incommeasurably Severe by reason of the motives for the action of the perpetrator, his traits and personal conditions as well as his way of life before the commission and his behaviour after the perpetration of the offence, the court when imposing the penalty may refrain from applying the rules specified in Art. 60. paras 1 or 2; in these cases the court shall take into consideration the commission of the offence in the conditions specified in Art. 60, para 1or 2 as circumstances influencing increasing the penalty. With regard to a perpetrator sentenced in the conditions specified in Art. 60, para. 2 he court shall adjudge protective supervision; if adjudging this supervision is not sufficient to prevent recidivism, the court shall adjudge .the commitment of the sentenced person to a social readaptation centre. (Art. 62, para. 2). The present work has been based on the author's own research and to a minimum extent only on the analysis of the national statistical data. The point of departure for the study of the actual conditions of the courts decisions were the conditions specified in the Penal Code now in force. The conditions specified in Art. 61 of the Penal Code and related to the offender only have been assumed to form the ratio legis of special recidivism in the Polish penal legislation. If, however, when aplying this provision, the courts prefer the conditions related to the most recent act of the offender, this mignt be an indication of their different attitude towards the aim of punishment in the case of the discussed category of offenders. The existence of such divergences between the conditions of application of Art 61 of the Penal Code as included in the law on the one hand, and those applied by the courts on the other hand  has been one of the hypotheses verified in the present study.  The study has been based on the examination of court records. All the accessible records of criminal cases (230) have been included in it, in which Sentences were passed with regard to multiple recidivists (under Art 60. para. 2  and Art. 61 in connection with Art. 60, para. 2 of the Penal Code) in the District Court of the city of Poznań in the years 1975-1981. The question arised whether this could be treated as an equivalent to a random sample of the national population of convicted multiple recidivists. As shown by a comparison of distributions in question are highly convergent. A questionnaire to investigate the ourt records consisted of 41 questions concerning the convicted recidivist, his previous offences and criminal record, his last offence and the content of the last sentence. The impact of a number of variables on the application of Art. 61 of the Penal Code, on the length  of the prison sentence and on the decision of commitment to a social readaptation centre has been analysed in succession. Conclusions from the study are as follows: 1. In the application of Art.61 of the Penal Code ,the predominating part is played by the conditions connected with the degree of socil danger of the act and with its legal label. The conditions connected with the person of the perpetrator seem to have a much smaller effect. The reason of this state of affairs may be seeked in the fact that the court is obligated by Art. 60, para.2 of the Penal Code to impose long-term penalties of deprivation or liberty regardless of the degree of social danger (seriousness) of the offence which may be trivial in particular cases. Therefore, it is not to be wondered at that in these cases the courts apply Art. 61 of the Penal Code so as to impose a lower or more lenient penalty in order to make it commeasurable with the offence. The following conditions have been found to exert the greatest influence on the length of sentences to deprivation of liberty under Art. 60, para. 2: firstly, the legal appraisal of the offence and the related content of the instructions for meting out punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code, and secondly, the degree of social danger of the offence. The character of the offence and the appraisal of its social danger influence the sentence too, including the type of penalty, when Art. 61 of the Penal Code is applied by the court. This is probably a further result of following the same conditions already when deciding on the application of Art. 61 of the Penal Code. When adjudging the commitment of convicted persons to a social readaptation centre, the courst were guided by the conditions connected with intense symptoms of demoralization of these persons and with a previous application of various penal measures towards them; thus the conditions were formally the same as those to be found in the Penal Code. At the same time, conditions connected with the recently committed offence were left out of account here. One should be particularly careful when interpreting the findings in this case aS the decisions in question may be conditioned by the courts' various attitudes towards the practical functioning of the centers, and by different purposes of their adjudgement in definite cases. The length of the perod for which commitment to a social readaptation centre was adjudged has appeared to increase with the length of the sentence to deprivation of libety. Admittedly, outright conclusions as to the need for amendments of the provisions of the Penal Code in its part concerning recidivists do not follow immediately from the findings of the present study. These findings have. however, demonstrated the degree to which the instructions for meting out, punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code sever the relation between the offence and punishment, as  well as the fact that the corrective function of punishment imposed upon multiple recidivists - officially assumed by the legislator-has a fictious character in practice. In consequence, Art. 61 of the Penal Code is used in discord with its purpose; it is applied to adjust the adjudicated punishment to the seriousness of the offence committed.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1986, XIII; 109-139
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rodzaj popełnionego przestępstwa jako dyrektywa wykonywania kary pozbawienia wolności wobec skazanych za uchylanie się od alimentacji
Type of Crime Committed as a Directive to Enforce Imprisonment against Persons Convicted of Alimony Evasion
Autorzy:
Lelental, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698758.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
kary pozbawienia wolności
uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego
przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece
przestępstwo niealimentacji
persons convicted of alimony evasion
offences against the institutions of family, guardianship and against young persons
obligation of alimony
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2008, XXIX-XXX; 719-727
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szacunek i uznanie dla służb penitencjarnych jako warunek efektywnego wykonywania kary pozbawienia wolności
Respect and Recognition for the Prison Service as a Condition for Effective Execution of Incarceration
Autorzy:
Miłek, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38941293.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kara pozbawienia wolności
wykonanie kary kryminalnej
służby penitencjarne
incarceration
execution of punishment for crime
Prison Service
Opis:
The article is devoted to the problem of execution of incarceration and the organs responsible for it. The author points to differences in views of punishment for crime and to the question of inflicting it; he also stresses that one of the most important conditions for effective execution of incarceration is respect and recognition for the work of the Prison Service. The low pay that prison officers receive, shortage of personnel in penitentiaries, shortcomings and faults of the prison infrastructure that in many cases is obsolete and does not meet modern standards, are some of the many problems that the Polish prison system has to tackle. All these negative facts, in consequence, very unfavorably influence rehabilitation effects in the prisoners.
Źródło:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2009, 5, 1; 69-83
1896-6365
Pojawia się w:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dylematy pracy penitencjarnej z więźniami odbywającymi skrajnie długie kary pozbawienia wolności
The Dilemmas of Working in Prisons with Prisoners Serving Very Long Sentences
Autorzy:
Stępniak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698584.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
długoterminowe kary pozbawienia wolności
polityka penitencjarna
praca penitencjarna
working in prisons
imprisonment
life imprisonment
Opis:
This article focuses on the dilemmas of working in prisons with people serving the two most severe sentences, viz. 25 years imprisonment and life imprisonment. The author examines this from two angles. The first concerns the doctrinal and theoretical controversies surrounding the aims and purposes of serving long sentences. The author reviews the most prominent viewpoints in this area while pointing out the associated problems and dilemmas. The second is an attempt to relate the theoretical controversies surrounding the aims and purposes of the long prison sentences to the realities of prison practice, based as it is on three uniform systems of executing prison sentences, viz. standard (1 month to 15 years), 25 years and life. The author reports the results of his empirical research in this area. The author devotes special attention to the dilemmas that arise when a prisoner serving a very long sentence participates in a program of planned activities, some of which are ethical in nature. He keeps this in mind when attempting to evaluate prison practice. The fundamental question he poses should prompt a debate on the adequacy of this use of the rehabilitation model of executing a prison sentence and its consistency with the aims and purposes of this type of punishment, generally considered to be the best and most versatile. The author takes up the debate and examines the essence and the arguments of the controversy surrounding the purposes of long prison sentences. He considers which of the aims and purposes that appear in the prison literature are suitable for use in executing these sentences. The author consequently questions the purpose and moral acceptability of correctional activities. He points out that the main purpose of long sentences is to remove prisoners from society, which is difficult to reconcile with their corrective and rehabilitative functions. This illustrates the ethical ambiguity of correctional measures. The author later discusses the results of his own empirical studies, undertaken from this theoretical perspective. These focused on the following: 1. working with prisoners serving very long sentences in practice, and in particular, the sentencing regimen to which they are subjected; 2. the tasks and goals that prison staff set themselves in this connection; 3. whether and to what extent the designated ethical dilemmas are recognised in day-to-day prison work. This study comprised a diagnostic survey (a questionnaire and structured interviews), indirect observation (examining prison documents e.g. the personal files of prisoners serving very long sentences, prison work programs, prison regulations etc.). The questionnaire was completed by 71 prisoners serving the most severe sentences, including 15 life prisoners. Sixty two questionnaires were suitable for compilation. More than 5 interviews were conducted with life prisoners and 11 were conducted with prisoners serving 25-year sentences.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2014, XXXVI; 133-162
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczanie stresu jako czynnik wpływający na poziom psychospołecznego przystosowania u osób jednokrotnie i wielokrotnie karanych sankcjami izolacyjnymi
Experiencing Stress as an Influence Factor on the Level of Psychosocial Adaptation in One-Time and Repeated Offenders Punished with Imprisonment
Autorzy:
Niewiadomska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365346.pdf
Data publikacji:
2015-12-30
Wydawca:
Fundacja Pedagogium
Tematy:
doświadczanie stresu
spostrzeganie sytuacji trudnych
radzenie sobie ze stresem
psychospołeczne przystosowanie
więźniowie
jednokrotne odbywanie kary pozbawienia wolności
wielokrotne odbywanie kary pozbawienia wolności
stress experiencing
perception of a stress situation
stress coping
psychosocial adaptation
prisoners
one time imprisonment
repeatedly imprisonment
Opis:
W artykule zaprezentowano wyniki badań nad związkiem między doświadczaniem stresu w pierwszej fazie (spostrzegania bodźców stresowych) i drugiej fazie (radzenia sobie ze stresem) a poziomem psychospołecznego przystosowania osób jednokrotnie i wielokrotnie karanych sankcjami izolacyjnymi. Rezultaty uzyskano na podstawie badań 296 mężczyzn karanych sankcjami izolacyjnymi. Do analizy poziomu psychospołecznego przystosowania wykorzystano Test Zdań Niedokończonych RISB Juliana Rottera. Spostrzeganie sytuacji stresowych zostało zmierzone za pomocą Kwestionariusza Oceny Własnego Życia Iwony Niewiadomskiej. Pomiaru sposobu radzenia sobie w sytuacjach stresowych dokonano dzięki wykorzystaniu Kwestionariusza Radzenia Sobie ze Stresem CISS Normana Endlera i Jamesa Parkera oraz Kwestionariusza MAP Johna Marsdena. Uzyskane rezultaty wskazują, że istnieją specyficzne elementy doświadczania stresu, które wpływają na poziom psychospołecznego przystosowania karanych przestępców: 1) niezależnie od liczby odbywanych kar pozbawienia wolności, 2) jedynie u osób jednokrotnie odbywających karę więzienia, 3) jedynie u osób wielokrotnie przebywających w zakładzie karnym
The article presents the results of research showing the relationship between experiencing stress in the first phase (the perception of stressful stimuli) and the second phase (coping with stress), and the level of psychosocial adaptation of persons once and repeatedly punished with insulation sanctions. The results obtained on the basis of 296 convicted men. For the analysis of the level of psychosocial adaptation The Rotter Incomplete Sentences Blank RISB by J. Rotter was used. The perception of a stress situation was measured by The Own Life Rating Questionnaire by I. Niewiadomska. Measurement of dealing with stressful situations was made by using Coping Inventory for Stressful Situations CISS by N. Endler and J. Parker, and also The Maudsley Addiction Profile MAP by J. Marsden. The results indicate that there are specific elements of the experience of stress that affect the level of psychosocial adaptation of convicted offenders: 1) regardless of the number of prison sentences, 2) only in group with one prison sentence, 3) only in group repeatedly residing in prison.
Źródło:
Resocjalizacja Polska; 2015, 10; 181-207
2081-3767
2392-2656
Pojawia się w:
Resocjalizacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Penitentiary Systems Seen from the Historical Perspective
Autorzy:
Wala, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618725.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
punishment
prison sentence
penitentiary system
classification of penitentiary systems
system of shared incarceration
cell system
progressive system
system of American reformatories
kara
kara pozbawienia wolności
system penitencjarny
klasyfikacja systemów penitencjarnych
system wspólnego odbywania kary
system celkowy
system progresywny
system reformatoriów amerykańskich
Opis:
The aim of the article is to present the penitentiary systems which functioned in XVIII and XIX centuries. At the beginning the author makes an attempt to define the very concept of a penitentiary system and points to the existing inconsistent classification of penitentiary systems. The next part of the article is devoted to the characterisation of individual systems. The first one to be discussed is the oldest system of shared incarceration. Then the cell system is discussed with its two variants: the Pennsylvania and the Auburn system. Next the progressive system is presented, including its English and Irish variants. As the last one the system of American reformatories is discussed. The characterisation of all the systems included their ideological grounds, their execution in practice as well as the reasons why some of them turned out to be totally erroneous.
Celem artykułu jest przybliżenie systemów penitencjarnych funkcjonujących na przestrzeni XVIII i XIX wieku. Na wstępie podjęto próbę zdefiniowania pojęcia „system penitencjarny” oraz wskazano na istniejącą, niejednolitą klasyfikację systemów penitencjarnych. Kolejna część opracowania została poświęcona charakterystyce poszczególnych systemów. Jako pierwszy omówiono najstarszy system wspólnego odbywania kary. Jako drugi przedstawiono system celkowy wraz ze wskazaniem na dwie jego odmiany – pensylwańską oraz auburnską. Następnie dokonano charakterystyki systemu progresywnego z wyróżnieniem odmiany angielskiej oraz irlandzkiej. Na zakończenie pokrótce opisano system reformatoriów amerykańskich. Charakteryzując poszczególne systemy, wskazano zarówno na ich podwaliny ideologiczne, ich faktyczną realizację, jak i przyczyny, dla których niektóre z nich okazały się zupełnie chybione. 
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2015, 24, 4
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dopuszczalność orzekania kary wolnościowej na podstawie art. 37a k.k. a instytucja występku o charakterze chuligańskim
Admissibility Rule of Libertarian Punishment on the Basis of Article 37a of the Criminal Code and the Institution of Vice Hooligan
Autorzy:
Bernal, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596872.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
art. 37a k.k.
art. 58 § 4 k.k.
ustawowe zagrożenie
dyrektywy wymiaru kary
zamiana kary pozbawienia wolności
Article 37a Criminal Code
Article 58 § 4 Criminal Code
statutory risk
directive sentencing
commutation of the sentence of imprisonmen
Opis:
W artykule omówiono problematykę dotyczącą możliwości zastosowania art. 37a k.k., przewidującego możliwość zamiany kary pozbawienia wolności na kary o charakterze wolnościowym, który obowiązuje od 1 lipca 2015 roku, w wypadku popełnienia występku o charakterze chuligańskim. Analizie poddano wprowadzony art. 37a k.k., a w szczególności kwestie dotyczące charakteru tego przepisu jako normy przednawiasowej wpływającej na zagrożenie ustawowe przepisów zrębowych. W konkluzji wskazano, że poprzez eliminację art. 58 § 4 k.k. i wprowadzanie art. 37a k.k. jest możliwe zastosowanie grzywny albo kary ograniczenia wolności w przypadku sprawców występków o charakterze chuligańskim.
The article discusses the issues concerning the applicability of Article 37a Criminal Code, providing the possibility of commutation of the sentence of imprisonment for a penalty to be libertarian, which came into force on 1 July 2015, in case of committing a transgression of a hooligan. A new Article 37a Criminal Code, and in particular the issues concerning the nature of that provision as a standard of “beforebracket” influencing the threat of statutory regulations of the framework. The conclusion was that by eliminating Article 58 § 4 Criminal Code and the introduction of Article 37a Criminal Code it is possible to use fines and penalties of restriction of liberty for perpetrators of crimes of a hooligan.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2016, XCIX; 11-27
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On the underlying assumptions for the 2015 criminal law reform and the most important changes in the penal system
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392534.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
reforma prawa karnego
zmiany w systemie karania
kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania
kary nieizolacyjne
grzywna
kara ograniczenia
wolności
tzw. kara mieszana
criminal law reform
change in the penal system
conditionally suspended imprisonment
sentence
non-custodial penalties
fine
community service
the so-called mixed penalty
Opis:
The article deals with the most important amendments to the provisions of the Part on general issues of the Criminal Code introduced by Act of 20 February 2015 in the context of criminal and political assumptions for the criminal law reform. Taking this into account, the article discusses the aims of the reform and then analyses particular solutions the legislator intends to use to implement it. As the main aim of the criminal law reform was to change the deficiently implemented penal policy towards petty and medium impact crimes, where conditionally suspended imprisonment was a dominating penalty, it was decided that the most important changes are those that aim to limit the application of suspended sentences and make non-custodial penalties the main measure of legal penal response. Thus, the analysis is focused on the key regulation for the whole reform, i.e. a conditionally suspended sentence and its numerous modifications. Moreover, the article discusses new solutions of Article 37a CC introducing a fine and a non-custodial penalty for crimes that are subject to statutory imprisonment not exceeding eight years, the issue of repealing the directive on fining laid down in Article 58 § 2 CC, thorough modification of a non-custodial penalty and a new solution of the so-called mixed penalty laid down in Article 37b CC.
Przedmiotem artykułu są najważniejsze zmiany wprowadzone do przepisów części ogólnej kodeksu karnego na mocy ustawy z 20 lutego 2015 r., przedstawione w kontekście założeń kryminalnopolitycznych reformy prawa karnego. Mając to na uwadze, w artykule omówiono cele reformy, a następnie analizie poddano poszczególne rozwiązania, za pomocą których ustawodawca zmierza do ich realizacji. Ponieważ głównym celem reformy prawa karnego było dążenie do zmiany wadliwie realizowanej polityki karnej w zakresie drobnej i średniej przestępczości, w której dominującą pozycję zajmuje kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, uznano, że najważniejszymi zmianami są takie, które zmierzają do ograniczenia stosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary i uczynienia z kar nieizolacyjnych głównego środka reakcji prawnokarnej. W związku z tym analizie poddana została kluczowa dla całej reformy regulacja warunkowego zawieszenia wykonania kary i jej liczne modyfikacje, a ponadto omówiono: nowe rozwiązanie przewidziane w art. 37a k.k. wprowadzające możliwość orzeczenia grzywny oraz kary ograniczenia wolności za przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, problem uchylenia dyrektywy wymiaru grzywny zawartej w art. 58 § 2 k.k., gruntowną modyfikację kary ograniczenia wolności oraz nową instytucję tzw. kary mieszanej, ujętą w art. 37b k.k.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 2; 21-33
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mixed penalty: a new penal law response instrument in Polish criminal law
KARA MIESZANA – NOWY INSTRUMENT REAKCJI PRAWNOKARNEJ W POLSKIM PRAWIE KARNYM
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1390873.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
mixed penalty
sequence of penalties
penalty of deprivation of liberty (imprisonment)
penalty of limitation of liberty
conditional suspension of the execution of a penalty
amendment to the Criminal Code
misdemeanour
kara mieszana
sekwencja kar
kara pozbawienia wolności
kara ograniczenia
wolności
warunkowe zawieszenie wykonania kary
nowelizacja kodeksu karnego
występek
Opis:
Przedmiotem artykułu jest nowatorskie w polskim porządku prawnym rozwiązanie przewidziane w art. 37b k.k., wprowadzone obszerną ustawą nowelizującą prawo karne z dnia 20 lutego 2015 r., zmodyfikowane następnie ustawą z dnia 11 marca 2015 r. Ujęta w art. 37b k.k. złożona konstrukcja prawna, którą określono terminem „kara mieszana”, stwarza możliwość jednoczesnego orzeczenia wobec sprawcy przestępstwa dwóch kar, tj. krótkoterminowej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności. O ile doktryna jest w pełni zgodna w kwestii uznania, że art. 37b k.k. stanowi instytucję sądowego wymiaru kary, o tyle zasadnicze rozbieżności związane są z charakterem tzw. kary mieszanej (określanej niekiedy terminem „sankcja sekwencyjna”). Prezentowane jest stanowisko, że przyjęte rozwiązanie tworzy jedną, ujmowaną całościowo tzw. karę mieszaną, stanowiącą formę reakcji karnej, składającą się z dwóch kar. Tego rodzaju zapatrywanie prezentuje autorka tekstu. Wyrażany jest także pogląd, że art. 37b k.k. stwarza możliwość jednoczesnego wymierzenia dwóch kar, które zachowują swoją autonomię. W opracowaniu autorka poddaje analizie złożoność konstrukcji prawnej kary mieszanej, omawia cele i funkcje nowej formy reakcji karnej, założenia kryminalno-polityczne, zasady i dyrektywy wymiaru kary mieszanej. Przedmiotem rozważań są także zagadnienia sporne, dotyczące m.in. warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, orzeczonej na podstawie art. 37b k.k. w pierwotnym brzmieniu i po zmianach.
The article discusses an innovative in the Polish legal order solution envisaged in Article 37b of the Criminal Code introduced by the Act of 20 February 2015, which is a extensive amendment to criminal law, amended again by the Act of 11 March 2015. A complex legal construct laid down in Article 37b CC, called “mixed penalty”, allows simultaneous imposition of two penalties on the crime perpetrator, i.e. a short-term imprisonment sentence and a penalty of limitation of liberty. While the doctrine is fully compliant with respect to recognising that Article 37b CC constitutes an institution of judicial imposition of a penalty, there are basic differences connected with the nature of the mixed penalty (sometimes described as “a sequential sanction”). A position is presented that the adopted solution creates one, treated as a whole, mixed penalty that is a form of penal response composed of two types of punishment. The author shares this opinion. There is also a stand that Article 37b CC makes it possible to adjudicate two penalties, which are autonomous. The author analyses the complex legal construct of the mixed penalty, discusses the aims and functions of the new type of penal response, criminal policy assumptions, and principles and directives governing a mixed penalty imposition. The article also discusses controversial issues concerning, inter alia, conditional suspension of the execution of a penalty of deprivation of liberty adjudicated in accordance with Article 37b CC before and after the amendment.
Źródło:
Ius Novum; 2017, 11, 2; 29-43
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Issues concerning adjudication and execution of a fine after the 2015 reform of criminal law
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364614.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
a fine
criminal law reform
non-custodial penalties
ultima ratio of the penalty of
deprivation of liberty
substitute penalty
penal policy
kara grzywny
reforma prawa karnego
kary nieizolacyjne
ultima ratio kary
pozbawienia wolności
kara zastępcza
polityka karna
Opis:
The article discusses the issue of new solutions concerning a fine introduced to the Criminal Code and the Penalty Execution Code by an abundant amendment to criminal law of 20 February 2015. The discussion focuses on the analysis of regulations that, in compliance with the legislator’s assumptions, are to make a fine the basic means of penal response to petty and medium-gravity crimes. The article also attempts to present a preliminary evaluation of case law in 2014 and 2016. The confrontation of the 2015 criminal law reform assumptions with the practice made it possible to state that the significant changes that took place in case law in general go in the right direction and should be positively assessed. Undoubtedly, the importance of a fine in the penal policy considerably rose and its share increased from 21.3% to 34.1%. It has also been established that non-custodial penalties dominated the structure of sentences. They accounted for 55.4% of convictions. In conformity with the reform assumptions, the share of the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution clearly decreased (from 67.4% to 43.3%). What is alarming, there is an increase in the percentage of the adjudicated penalty of absolute deprivation of liberty (from 12.1% to 15.1%). Finally, the article analyses selected issues concerning the execution of a fine, especially the new regulation laid down in Article 12a PEC and Article 48a PEC, which are aimed at raising the efficiency of fine execution and reducing the scope of application of the substitute penalty of deprivation of liberty.
Przedmiotem artykułu są nowe rozwiązania dotyczące grzywny, wprowadzone do kodeksu karnego i kodeksu karnego wykonawczego obszerną ustawą nowelizującą prawo karne z dnia 20 lutego 2015 r. Rozważania koncentrują się na analizie uregulowań, które zgodnie z założeniami ustawodawcy mają uczynić z kary grzywny podstawowy środek reakcji karnej na przestępstwa drobne i średniej wagi. W opracowaniu podjęto również próbę przedstawienia wstępnych ocen orzecznictwa sądów w 2014 r. i w 2016 r. Konfrontacja założeń reformy prawa karnego z 2015 r. z praktyką pozwoliła stwierdzić, że istotne zmiany, które nastąpiły w orzecznictwie sądów, zasadniczo zmierzają w dobrym kierunku i należy je ocenić pozytywnie. Nie ulega wątpliwości, że wydatnie wzrosło znaczenie grzywny w polityce karnej, której udział powiększył się z 21,3% do 34,1%. Ustalono też, że kary nieizolacyjne dominowały w strukturze kar orzeczonych. Stanowiły 55,4% ogółem skazań. Zgodnie z założeniami reformy wyraźnie zmniejszył się udział kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (z 67,4% do 43,3%). Niepokoi wzrost odsetka orzeczonych kar bezwzględnego pozbawienia wolności (z 12,1% do 15,1%). W końcowej części artykułu analizie poddano wybrane problemy związane z wykonywaniem grzywny, a w szczególności nowe uregulowania ujęte w art. 12a k.k.w. i art. 48a k.k.w., które mają na celu zwiększenie efektywności wykonywania grzywny i ograniczenie zakresu stosowania zastępczej kary pozbawienia wolności.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 2; 25-36
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawy obligatoryjnego odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności
Autorzy:
Tekliński, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788317.pdf
Data publikacji:
2018-02-06
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
choroba psychiczna
ciężka choroba
odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności
prawo krne wykonawcze
skazany
Służba Więzienna
zaburzenie psychiczne
zdrowie psychiczne
mental illness
severe illness
postponement of the execution of a prison sentence
executive criminal law
person sentenced
Prison Service
mental disorder
mental health
Opis:
Jedną z podstawowych zasad prawa karnego wykonawczego jest zasada bezzwłocznego wszczęcia postępowania wykonawczego (art. 9 § 1 k.k.w.). Bezzwłoczne wykonanie orzeczenia, szczególnie tego, które stanowi o bezwzględnej karze pozbawienia wolności, służy realizacji zasady humanitaryzmu i poszanowania godności ludzkiej skazanego (art. 4 § 1 k.k.w.). Odroczenie wykonania kary jest jednym z nielicznych odstępstw od zasady wyrażonej w art. 9 § 1 k.k.w., przy czym zważywszy na jej wyjątkowy charakter, przepisy statuujące ustawowe przesłanki jej stosowania nie podlegają wykładni rozszerzającej. Dzieje się tak za sprawą tego, że odroczenie wykonania kary bez istnienia ważkich przyczyn narusza zarówno wspomnianą zasadę bezzwłocznego wykonania wyroku, jak i konstytucyjną zasadę osądzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP), czy rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie (art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności). Niniejszy artykuł stanowi próbę kompleksowego spojrzenia na problematykę materialnych podstaw obligatoryjnego odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności. Analiza obowiązującego porządku prawnego, przeprowadzona przez pryzmat oceny zarówno orzecznictwa, jak i poglądów doktryny, doprowadza autora do konkluzji, że obecna regulacja jest wadliwa i de lege ferenda wymaga pilnych zmian, w kierunku przez niego zaproponowanym.
One of the basic principles of executive criminal law is the principle of immediate enforcement proceedings (art. 9 § 1 k.k.w.). Immediate enforcement of the verdict, especially the one which provides for the absolute penalty of imprisonment, is for the implementation of the principle of humanity and respect for the human dignity of the convicted person (art. 4 § 1 k.w.w.).Postponement of the execution of a sentence is one of the few exceptions to the rule expressed in art. 9 § 1 k.k.w., however, considering its exceptional character, provisions stating the statutory conditions for its application are not subject to an extended interpretation. This is due to the fact that postponing the execution of a penalty without serious grounds violates both the aforementioned principle of immediate enforcement of the sentence and the constitutional principle of trial without unreasonable delay (article 45 section 1 of the Constitution of the Republic of Poland) or consideration of the case within a reasonable period (article 6 section1 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms). This article is an attempt to look at the issue of material basis for obligatory postponement of imprisonment. The analysis of the current legal order, carried out through the prism of assessing both case-law and doctrinal views, leads the author to the conclusion that the current regulation is flawed and de lege ferenda requires urgent changes in the direction proposed by him.
Źródło:
Studia Prawnicze; 2018, 4 (216); 165-202
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:
Studia Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dodatkowy okres do zarządzenia wykonania kary
Autorzy:
Stefańska, Blanka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361328.pdf
Data publikacji:
2019-03-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kara pozbawienia wolności
okres próby
termin
warunkowe zawieszenie
zarządzenie wykonania kary
penalty of deprivation of liberty
operational period
time limit
conditional suspension
decision on activating a suspended sentence
Opis:
The article analyses a legal nature of additional six-month since the end of the operational period foreseen to issue a decision on activating a suspended sentence (Article 75 § 4 CC), the method of calculating this time limit and the moment when the decision on executing the penalty is enforceable. The author considers that this time limit is of substantial nature, as it is regulated in the Criminal Code and it is related with substantial requirements for executing the penalty. To calculate the time limit, the computatio civilis method should be applied, which consists in counting its running on a day-to-day basis (dies a qua) as the beginning of operational period is determined by a final sentence, i.e. the institution regulated in criminal procedure law. The time limit for activating the suspended sentence is valid if in the case of the discretionary sentence activation (Article 75 § 2 and 3 CC) a decision is issued and it is final before the expiry of six months following the end of the operational period (Article 178 § 5 EPC), and in the case of mandatory activation of the sentence, it is sufficient that such decision is issued within the said time limit (Article 9 § 3 EPC).
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 1; 89-101
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Implementation of the principle treating deprivation of liberty as ultima ratio in the practice of applying criminal law
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1360684.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
penalty of deprivation of liberty
penalty of deprivation of liberty with conditional
suspension of its execution
criminal law reform
practice of justice administration
penal
policy
non-custodial penalties
prison population
: kara pozbawienia wolności
kara pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem wykonania
reforma prawa karnego
praktyka wymiaru sprawiedliwości
polityka karna
kary nieizolacyjne
populacja więzienna
Opis:
The article discusses the issue concerning the implementation of the principle of treating a penalty of deprivation of liberty as ultima ratio in the practice of justice administration. The statutory solutions adopted in the original version of the Criminal Code of 1997 are the starting point of the analysis. It shows a new approach to the penalty of deprivation of liberty, which – as it was assumed – was to become a subsidiary penalty applied to petty crime. In practice, it turned out that an attempt to minimise the role of the penalty of deprivation of liberty in the penal policy was a failure, which resulted in a considerable size of prison population and a big number of offenders convicted and waiting for the penalty execution. A penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution adjudicated on a massive scale remained the basic means of penal response to petty crime. The diagnosis of the reasons for the actual situation became the basis for the criminal law reform of 2015. The article discusses the most important amendments to the provisions of the Criminal Code, which are to contribute to the increase in the importance of non-custodial penalties (a fine and a penalty of deprivation of liberty) and to limit the scope of application of the penalty of deprivation of liberty (its absolute type and with conditional suspension of its execution). The statistical overview of the penalty of absolute deprivation of liberty and the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution presented in the article makes the author draw a conclusion that the penalty of deprivation of liberty is still treated as ultima ratio in the practice of justice administration. Despite a considerable decrease in the importance of the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution in the penal policy and a growing share of non-custodial penalties in the structure of adjudicated penalties, the share of the penalty of absolute deprivation of liberty in all convictions is growing and the number of adjudicated and not executed penalties of absolute deprivation of liberty is also higher. That is why, the author expresses an opinion that failure in the implementation of the penal policy assumptions of the 2015 criminal law reform results from too drastic limitation of a possibility of applying the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution. Therefore, she supports the proposals expressed in literature to extend grounds for adjudicating the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution.
Przedmiotem rozważań jest realizacja zasady traktowania kary pozbawienia wolności jako ultima ratio w praktyce wymiaru sprawiedliwości. Punktem wyjścia analizy są rozwiązania ustawowe przyjęte w pierwotnym brzmieniu kodeksu karnego z 1997 r., ukazujące nowe podejście do kary pozbawienia wolności, która w założeniu miała stać się karą subsydiarną w odniesieniu do drobnej i średniej przestępczości. W praktyce okazało się, że próba zminimalizowania roli kary pozbawie- 68 MIROSŁAWA MELEZINI IUS NOVUM 2/2019 nia wolności w polityce karnej nie powiodła się, czego rezultatem był wysoki poziom populacji więziennej oraz duża liczba osób skazanych na karę pozbawienia wolności i oczekujących na jej wykonanie. Podstawowym środkiem reakcji karnej na przestępstwa drobne i średniej wagi pozostawała niezmiennie kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, orzekana na masową skalę. Diagnoza przyczyn zaistniałych niepowodzeń stała się podłożem reformy prawa karnego z 2015 r. W opracowaniu omówiono najważniejsze zmiany w przepisach kodeksu karnego, które mają przyczynić się do zwiększenia roli kar nieizolacyjnych (grzywny i kary ograniczenia wolności) i ograniczenia zakresu stosowania kary pozbawienia wolności (bezwzględnej i z warunkowym zawieszeniem jej wykonania). Prezentowany w opracowaniu statystyczny obraz bezwzględnej kary pozbawienia wolności oraz kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania skłonił autorkę do wniosku, że kara pozbawienia wolności nadal nie jest traktowana w praktyce wymiaru sprawiedliwości jako ultima ratio. Pomimo wydatnego ograniczenia znaczenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w polityce karnej i rosnącego udziału kar nieizolacyjnych w strukturze kar orzeczonych, powiększa się udział bezwzględnej kary pozbawienia wolności wśród skazań ogółem oraz wzrasta liczba orzeczonych i niewykonywanych bezwzględnych kar pozbawienia wolności. Autorka wyraża pogląd, że na niepowodzenia w zakresie realizacji założeń politycznokryminalnych reformy prawa karnego z 2015 r. rzutują nazbyt drastyczne ograniczenia możliwości zastosowania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W związku z tym przyłącza się do zgłaszanych w piśmiennictwie postulatów rozszerzenia podstaw orzekania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 2; 51-72
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag w kwestii zaliczania okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary ograniczenia wolności na podstawie art. 63 k.k.
Autorzy:
Piekut, Gabriela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338034.pdf
Data publikacji:
2020-09-28
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kara ograniczenia wolności
zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności
zwolnienie skazanego od reszty kary ograniczenia wolności
penalty of restriction of liberty
crediting of the period of actual deprivation of liberty
release of the sentenced person from the remainder of the penalty of restriction of liberty
Opis:
Artykuł dotyczy wybranych zagadnień związanych z zaliczaniem okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary ograniczenia wolności w trybie art. 63 k.k. Autorka prezentuje odmienny od przyjmowanego dotychczas w doktrynie sposób zaokrąglania okresu uprzedniej izolacji skazanego na poczet orzeczonej następnie względem niego kary ograniczenia wolności, wskazując, że w aktualnym stanie prawnym brak jest podstaw do zaokrąglania tego okresu w górę do pełnego miesiąca, a zaokrąglenie powinno nastąpić w górę jedynie do pełnego dnia. W pracy zwrócono również uwagę na trudności związane z dokonywaniem zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawiania wolności na poczet kary ograniczenia wolności, wynikające z braku koherencji pomiędzy okresem jednego roku, a okresem 12 miesięcy (art. 12c k.k.w.). Omówiony został także wpływ zaliczenia skazanemu okresu izolacji, w trybie art. 63 k.k., na możliwość zwolnienia go od reszty kary na podstawie art. 83 k.k.
This article discusses certain issues relating to the crediting of the period of actual deprivation of liberty towards the penalty of restriction of liberty in accordance with Article 63 of the Polish Criminal Code. The author presents a method of rounding up the period of a sentenced person’s prior detention to be credited towards the penalty of restriction of liberty subsequently imposed upon him/her, which differs from the method adopted so far in the legal doctrine, while indicating that there are no grounds in the current legal state for rounding that period up to a full month and that the rounding up should only be to a full day. The paper also points to the difficulties related to the crediting of the period of actual deprivation of liberty towards the penalty of restriction of liberty resulting from the lack of coherence between the period of one year and the period of 12 months (Article 12c of the Polish Penal Enforcement Code). The article also discusses the impact that crediting of the sentenced person’s detention period under Article 63 Criminal Code has on the possibility of releasing such person from serving the remainder of his/her penalty under Article 83 Criminal Code.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 3; 50-66
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies