Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "insurgent" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 30
Tytuł:
Wieś gnieźnieńska w powstaniu Wielkopolskim 1918/1919
The Countryfolk of Gniezno in the Greater Poland Uprising of 1918-1919
Autorzy:
Karwat, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15996591.pdf
Data publikacji:
2022-12-27
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Uprising,
creative works
village
insurgent
independence
Opis:
The paper outlines how the citizenry of the Gniezno countryside contributed in the Greater Poland Uprising, showing the key role that the region played in the victorious military action. The reader is acquainted with the leading insurgent figures and national activists of all municipalities of the then counties of Gniezno and Witkowo.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2022, 24; 165-185
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojęcie narodu w koncepjach współczesnych środowisk nacjonalistycznych na Ukrainie
Autorzy:
Strutyński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/678100.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Ukrainian nationalism
Dmytro Dontsov
Right Sector
Svoboda
Ukrainian Insurgent Army
Opis:
The notion of nation in the thought of contemporary nationalistic groups in UkraineThe nation is a key notion for all nationalistic movements. It can be seen from an axiological perspective. Some nationalistic environments perceive the ethnical background as crucial, other stress the importance of spiritual community. The nationalistic groups in contemporary Ukraine represent various stages of work on their ideological system as crucial, Other stress the importance of spiritual community. Several of them find it essential to indicate the source of their philosophy, hence the presence of deep deliberations about the essence of nation and the relationship between an individual and national community. A number of other organizations underline the importance of current politics over ideological considerations and effectively find notions such as nation obvious and see no need to comment on them. The contemporary Ukrainian nationalism clearly emphasizes ethnical and cultural distinction of Ukrainians from other nations. It might be argued that the intent to reject the apparent Polish and Russian historical influences is one of important factors contributing to this attitude. The contemporary Ukrainian nationalism clearly emphasizes ethnical and cultural distinction of Ukrainians from other nations. It might be argued that the intent to reject the apparent Polish and Russian historical influences is one of important factors contributing to this attitude. Pojęcie narodu w koncepjach współczesnych środowisk nacjonalistycznych na UkrainiePojęcie narodu jest kluczowe dla wszystkich ruchów nacjonalistycznych. Z koncepcją narodu wiąże się także odwołanie do kwestii aksjologicznych. Niektóre środowiska nacjonalistyczne za najważniejszy czynnik uznają pochodzenie etniczne, inne większy nacisk kładą na wspólnotę ducha. Środowiska nacjonalistyczne na współczesnej Ukrainie prezentują różny poziom wypracowania zasad ideowych. Dla niektórych dokładne wskazanie źródeł przyjętego światopoglądu jest bardzo istotne. Stąd obecność głębszych rozważań na temat istoty narodu, relacji pomiędzy jednostką a wspólnotą narodową. Pozostałe organizacje polityczne przedkładają bieżącą politykę, w efekcie czego pewne pojęcia, takie jak naród, uważają za zrozumiałe same z siebie i niewymagające szerszego komentarza. Współczesny ukraiński nacjonalizm w dość wyraźny sposób akcentuje odrębność etniczną i kulturową od innych narodów. Wydaje się, że bardzo istotnym impulsem do takiej postawy jest chęć zerwania z widocznymi historycznymi wpływami polskimi i rosyjskimi.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe; 2015, 47
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przemieszczanie się partii powstańczych podczas powstania styczniowego
Movement of insurgent parties during the January Uprising
Autorzy:
Kita, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/688588.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
powstanie styczniowe
oddziały powstańcze
przemieszczanie się
January Uprising
insurgent units
movement
Opis:
Movement of insurgent parties played an significant role during the January Uprising, in connection with the guerrilla nature of the fighting and the overwhelming predominance of Russian troops. Much depends on the skills and creativity of the departmental commanders. Marches were held in accordance with established rules, in case there was no threat from the enemy, but always with proper security of the marching column. However, most insurgent parties had to hide and march at night for hours and often days, running away from the pursuing Russians. The insurgents used a variety of masking and misleading activities during marches. The negative consequence of this forced mobility was nearly wandering lives of the insurgents. The insurgents were returning home, but troubles of the guerrilla fights, including the constant movement, remained in their memory for years. This is clearly indicated by the analysis of many memoirs.
Podczas powstania styczniowego ze względu na partyzancki charakter walk i przygniatającą przewagę wojsk rosyjskich niezmiernie istotną rolę odgrywało przemieszczanie się partii powstańczych. Wiele zależało w tym względzie od umiejętności i inwencji dowódców poszczególnych oddziałów powstańczych. W sytuacji, kiedy nie było zagrożenia ze strony nieprzyjaciela, marsze odbywały się według ustalonych zasad, zawsze jednak z odpowiednim ubezpieczeniem kolumny marszowej. Jednak najczęściej partie powstańcze musiały się ukrywać i maszerować nocami lub przez wiele godzin, a nawet dni, uciekać przed ścigającymi je Rosjanami. Podczas marszów powstańcy stosowali wiele różnych działań maskujących i wprowadzających wroga w błąd. Negatywną konsekwencją tej wymuszonej mobilności był niemal tułaczy tryb życia, jaki wiedli insurgenci styczniowi. Powstańcy wracali do domów, jednak trudy partyzanckiego charakteru walki, a w tym nieustanne przemieszczanie się partii powstańczych, pozostawały w ich pamięci na długie lata, na co wyraźnie wskazuje analiza niejednego pamiętnika.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2017, 99; 181-193
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Insurgent Citizenship and Sustained Resistance of a Local Taxi Association
Autorzy:
Matebesi, Sethulego Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/623397.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Insurgent Citizenship
Organizational Structure
Protests
Social Movements
Sustained Resistance
Taxi Industry
Opis:
A growing body of literature on urban and grassroots social movements is replete with case studies of citizens mobilizing against infrastructural development projects. These mobilizations, known as insurgent citizenship-the participation in alternative channels of political expression-take different forms and have various impacts. An investigation into the case of the mobilizing agenda of the Greater Bloemfontein Taxi Association (GBTA) against using a costly intermodal transport facility in Bloemfontein is aimed at highlighting the often neglected dilemma of how powerless citizens-for example, taxi owners-respond to state hegemony. Theoretically, the article is grounded in the conceptual framework of insurgent citizenship and, empirically, draws on narratives of a range of participants. The findings provide an understanding of the importance of organizational structure and leadership in the sustained insurgent action by the GBTA. It is argued that the insurgent action by the GBTA is produced mainly by-on the one hand-the conflictual relationship between government policies and practices and-on the other hand-grassroots resistance to their exclusionary and marginalizing effects. Furthermore, the findings elucidate that insurgent practice may be driven by neoliberal principles of competition, profit, and entrepreneurship.
Źródło:
Qualitative Sociology Review; 2018, 14, 4; 168-185
1733-8077
Pojawia się w:
Qualitative Sociology Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obóz powstańczy podczas insurekcji styczniowej 1863 roku
Insurgent camp during the January Insurrection of 1863
Autorzy:
Kita, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/688297.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
obóz powstańczy
powstanie styczniowe
pamiętniki
Ojców
insurgent camp
January Uprising
memoires
Opis:
The specifics of the guerrilla war and the continuous movement of insurgent parties during the January 1863 Insurrection were not conducive to establish permanent military camps. Only the camps founded in the first months of the uprising were in accordance with the instructions of the central authorities of the uprising. The example of such camp was the camp commanded by Apolinary Kurowski in Ojców. Later, when the Russian army began to control almost all the Kingdom of Poland regions, insurgent camps were generally scheduled for just a few days’ rest. It can be concluded, that in the period of the January Uprising, the so-called marching camps dominated. They were the forms of transition between permanent camps used for many days, and a simple stop for a sleep and short rest during the march.
Specyfika wojny partyzanckiej i ciągłe przemieszczanie się partii powstańczych podczas insurekcji styczniowej 1863 r. nie sprzyjały zakładaniu stałych obozów wojskowych. Jedynie w pierwszych miesiącach powstania zakładano obozy, które w jakimś stopniu zgodne były z instrukcjami władz centralnych powstania. Takim przykładem był obóz oddziału dowodzonego przez Apolinarego Kurowskiego założony w Ojcowie. W późniejszym okresie, kiedy wojska rosyjskie zaczęły kontrolować niemal wszystkie regiony Królestwa Polskiego, obozy powstańcze przewidziane były z reguły na zaledwie kilkudniowy postój. Można konkludować, iż faktycznie w okresie powstania styczniowego dominowały tzw. obozy marszowe. Przedstawiały one wszelkie formy przejściowe między stałymi, wykorzystywanymi przez wiele dni obozami, a prostym zatrzymaniem się na sen i krótki wypoczynek w czasie marszu.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2018, 101; 69-84
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Genocide in Volhynia and Eastern Galicia 1943–1944
Autorzy:
Naleźniak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668503.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Genocide
Volhynia and Eastern Galicia
Ukrainian Nationalists
the Ukrainian Insurgent Army
Opis:
Ukrainian nationalists tried to de-polonize the South-Eastern Borderlands by means of mass genocide and they achieved this goal to a great extent. That, however, puts them on a par with the criminal regimes of Joseph Stalin and Adolf Hitler. The author of this article describes the genocide of Polish inhabitants in Volhynia and Eastern Galicia committed by the Organisation of Ukrainian Nationalists (Orhanizatsiya Ukrayins’kykh Natsionalistiv, OUN) and the Ukrainian Insurgent Army (Ukrainska Povstanska Armiya, UPA) between 1943 and 1944. These events in European history are not well-known.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2013, 3, 2
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epilog akcji „Wisła”. Likwidacja zbrojnego podziemia ukraińskiego w Polsce
The Epilogue of Operation Vistula. The Liquidation of Ukrainian Military Underground in Poland
Autorzy:
Pisuliński, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477986.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów
Ukraińska Powstańcza Armia
akcja „Wisła”
Organisation of Ukrainian Nationalists
Ukrainian Insurgent Army
Operation Vistula
Opis:
Artykuł przedstawia syntetycznie działania wojska, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i aparatu bezpieczeństwa przeciwko podziemiu po zakończeniu akcji „Wisła”. Jego celem jest ukazanie, w jaki sposób próbowano zniszczyć pozostałości sił UPA i OUN oraz jakie przyniosło to rezultaty. Omówione zostały również przeprowadzone wówczas wysiedlenia resztek ludności ukraińskiej z woj. lubelskiego. Jeszcze przed zakończeniem akcji „Wisła” powołano dwie grupy operacyjne, liczące ogółem około 10 tys. żołnierzy. Ich zadanie ułatwiła przeprowadzona jesienią 1947 r. przez kierownictwo podziemia ukraińskiego w Polsce demobilizacja partyzantów. Większość odeszła na Ukrainę, by kontynuować walkę, część próbowała się przedrzeć do amerykańskiej strefy okupacyjnej w Niemczech. Działania wojska i KBW nie przyniosły większych wyników. Największym sukcesem było wytropienie i okrążenie bunkra, gdzie ukrywał się krajowy kierownik OUN Jarosław Staruch „Stiah”, który popełnił samobójstwo. W listopadzie 1947 r., kiedy w końcu dowiedziano się o demobilizacji partyzantki ukraińskiej, rozwiązano grupy operacyjne, przekazując zwalczanie ostatnich partyzantów ukraińskich lokalnym jednostkom KBW i milicji.
The article synthetically presents the actions of the military, the Internal Security Corps and the security apparatus against the underground after the end of Operation Vistula. It aims to show the attempts to destroy the remainder of the UPA and OUN forces and the ensuing results. The displacements of the remaining Ukrainian population from the province of Lublin are also discussed. Even before the end of Operation Vistula, two operational groups were formed, numbering about 10,000 soldiers in total. Their task was facilitated by the demobilisation of partisans carried out in the autumn of 1947 by the command of the Ukrainian underground in Poland. The majority returned to Ukraine to continue fighting, while some tried to get through to the American zone of occupation in Germany. The actions of the military and the Internal Security Corps did not yield significant results. The biggest success was tracking down and surrounding the bunker in which the national OUN commander Jarosław Staruch “Stiah” was hiding, who later committed suicide. In November 1947, when the demobilisation of Ukrainian partisans was discovered, the operational groups were disbanded; combating the last Ukrainian partisans was entrusted to the local units of militia and the Internal Security Corps.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 34; 256-276
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walenty Parczewski herbu Nałęcz, dowódca i powstaniec styczniowy
Walenty Parczewski of the Nałęcz coat of arms, commander and January insurgent
Autorzy:
Kałużny, Jędrzej Tomasz
Wochna, Angelika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408288.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
insurgent
Walenty Parczewski
powstanie styczniowe
powstaniec
Uniejów
Czepów
herb Nałęcz
1863
January Uprising
Nałęcz coat of arms
Opis:
Celem publikowanego artykułu jest przybliżenie sylwetki Walentego Parczewskiego, powstańca styczniowego, dowódcy oddziału powstańczego walczącego na terenie gminy Uniejów w 1863 r. W tekście przedstawione zostało pochodzenie rodzinne i fakty z życia Parczewskiego. Ważną częścią publikowanej pracy jest również jego działalność powstańcza, w tym walki toczone na terenie dzisiejszej gminy Uniejów.
The purpose of this article is to present the profile of Walenty Parczewski, the January Uprising insurgent, commander of the insurgent unit fighting in Uniejów municipality in 1863. The text presents Parczewski’s family background, as well as facts from his life. An important part of this study is devoted to his insurgent activity, including the fights fought in the area of today’s municipality of Uniejów.
Źródło:
Biuletyn Uniejowski; 2023, 12; 105-120
2299-8403
Pojawia się w:
Biuletyn Uniejowski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Militarne aspekty Insurekcji Kościuszkowskiej
Military aspects of the Kościuszko Insurrection
Autorzy:
Odziemkowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027321.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
Tematy:
niepodległość
kadra dowódcza
ochotnicy
armia powstańcza
zaopatrzenie
insurekcja
wyposażenie
insurrection
equipment
supply
commanding staff
insurgent army
volunteers
independence
Opis:
Insurekcja 1794 roku, na której czele stanął Tadeusz Kościuszko, bohater amerykańskiej wojny o niepodległość, była próbą ratowania państwowości polskiej. W wyniku drugiego rozbioru Polski w 1793 roku ponad połowę terytorium kraju zagarnęły Rosja i Prusy. Utracono dużą część wyposażenia wojska. Powstańcom 1794 roku brakowało broni, amunicji, doświadczonych dowódców. Polski przemysł nie był w stanie zapewnić walczącym niezbędnego zaopatrzenia. Wiele oddziałów ochotniczych było uzbrojonych w piki i kosy. Armie rosyjska i pruska dysponowały zdecydowaną przewagą liczebną, były też lepiej wyposażone. Mimo tak trudnych warunków powstańcy początkowo odnieśli szereg sukcesów (bitwa pod Racławicami, obrona Warszawy, zdobycie Wilna). Insurekcja upadła po ośmiu miesiącach, a następstwem klęski był trzeci rozbiór Polski. Determinacja powstańców, płynąca z głębokiego pragnienia wolności i niepodległości, dowiodła, że Polska znalazła siły do swego odrodzenia i zapoczątkowała trwającą ponad sto lat walkę o odbudowę Państwa Polskiego.
The insurrection of 1794 headed by Tadeusz Kościuszko, the hero of American Independence War, was an attempt to save Polish statehood. As a result of the second partition of Poland in 1793, most of the country was seized by Russia and Prussia. Majority of the military equipment was lost. In 1794 the insurgents lacked weapons, ammunition, experienced commanders. Polish industry was unable to provide the insurgents with the necessary supplies. Many volunteer formations were armed with scythes and pikes. Both the Russian and Prussian armies were vastly superior in numbersand better equipped. Despite such difficult conditions the insurgents initially achieved several successes (the Battle of Racławice, the defense of Warsaw, the capture of Vilnius). The insurrection collapsed after eight months of fighting. The aftermath of the defeat was the third partition of Poland. The insurgents’ determination, motivated by great desire for freedom and independence, showed that Poland found the strength for its rebirth and marked the beginning of over hundred years long struggle for the restitution of Polish statehood.
Źródło:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2021, 1(15); 7-18
2354-0435
2719-8618
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezpieczeństwo ludności cywilnej w rejonie odpowiedzialności strażnicy Wojsk Ochrony Pogranicza w Kalwarii Pacławskiej w latach 1946-48
The civilian population security as the responsibility of the watchtower of the Army Border Protection in Kalwaria Pacławska in the years 1946 -1948
Autorzy:
Andrzej, Zapałowski
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/540498.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
bezpieczeństwo
Wojska Ochrony Pogranicza
Kalwaria Pacławska Ukraińska Powstańcza Armia
security
army border protection Kalwaria Pacławska Ukrainian Insurgent Army
Opis:
Po drugiej wojnie światowej wskutek przesunięcia granic Polski na zachód przez Związek Sowiecki, powstała konieczność uregulowania struktury ochrony nowych granic. Szczególne znaczenie miało to w rejonach w których operowała Ukraińska Powstańcza Armia, która to terroryzowała miejscową ludność polską i ukraińską. Przyczynkiem do zrozumienia znaczenia struktur Wojsk Ochrony Pogranicza dla bezpieczeństwa ludności cywilnej jest przykład strażnicy w Kalwarii Pacławskiej. Dla miejscowej ludności polskiej i bardzo często także ukraińskiej strażnica w Kalwarii Pacławskiej była nie tylko zwykłą placówką graniczną, ale przede wszystkim ośrodkiem który miał za zadanie na miarę swoich możliwości zapewniać miejscowej ludności wespół z lokalnymi posterunkami Milicji Obywatelskiej bezpieczeństwo osobiste i ochronę przed grabieżami. Poniższy artykuł ma na celu przybliżenie powstawiana, funkcjonowania i wybranych działań żołnierzy 161 strażnicy w Kalwarii Pacławskiej, która wchodziła w skład 35. Odcinka WOP z siedzibą w Przemyślu. W poniższym tekście zostały opisane wybrane akcje, wydarzenia i działania zbrojne w rejonie odpowiedzialności strażnicy. Słowa kluczowe: bezpieczeństwo, Wojska Ochrony Pogranicza,
As a result of shifting the Polish borders to the west by the Soviet Union after the World War II, there was a need to regulate the structure of the new frontiers protection. It was particularly important to the regions where the Ukrainian Insurgent Army was operating as she was responsible for the terror on the Polish and Ukrainian population. The example of watchtower in Kalwaria Paławska is given to understand the importance of the Army Border Protection structures to the security of civilian population. The watchtower of Kalwaria Pacławska was not only the ordinary facility but first of all the center responsible, together with the local Citizens Militia posts, for the personal safety and protection from the robbery. The purpose of this article is to give the knowledge and understanding of creation, function and soldiers action of the 161 st watchtower in Kalwaria Pacławska which was the part of the thirty-fifth branch of the Army Border Protection based in Przemyśl. The following text presents selected actions, and military operations in the region where the watchtower was responsible for.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2016, 15; 23-50
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kurdish Insurgents and Postgeneration: „Big Village” as an Interactive Memory Work
Kurdyjscy powstańcy i postpokolenie. „Big Village” jako interaktywne dzieło pamięci
Autorzy:
Edemen, Fatma
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31198776.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino kurdyjskie
i-doc
pamięć powstańcza
postpamięć
pamięć bezpaństwowa
archiwum
Kurdish Cinema
insurgent memory
postmemory
stateless memory
archive
Opis:
The Kurdish people, lacking a sovereign state of their own, reside within the boundaries of Turkey, Iran, Iraq, and Syria, where they are subjected to the rules and identities of these nations, often facing restrictions on their cultural expression. This situation has disabled their entry into the filmmaking, with documentaries becoming their preferred medium due to its cost-effectiveness and simpler technical demands. These documentaries typically delve into the Kurds’ painful historical experiences. Big Village (2020), directed by Beri Shalmashi and Lyangelo Vazquez, stands out as the first Kurdish interactive web documentary (i-doc). It intricately weaves personal and social narratives, focusing on several families and a Kurdish insurgent group from Eastern Kurdistan. The i-doc explores the stories of the former residents of Gewredê, a village that has since vanished. It uniquely blends old photos and video clips to craft its narrative. This study aims to analyse Big Village through the lens of the insurgents’ memories, the inherited memories of their children, and the use of archival materials, examining how an interactive documentary can effectively communicate historical traumas to modern viewers.
Naród kurdyjski, niemający własnego suwerennego państwa, zamieszkuje w granicach Turcji, Iranu, Iraku i Syrii, często napotykając ograniczenia w zakresie ekspresji kulturowej. Sytuacja ta uniemożliwiła Kurdom wejście do branży filmowej, a filmy dokumentalne stały się ich preferowanym medium ze względu na opłacalność i prostsze wymagania techniczne. Autorzy tych dokumentów zwykle zagłębiają się w bolesne doświadczenia historyczne Kurdów. Big Village (2020) Beri Shalmashi i Lyangelo Vazqueza, wyróżnia się jako pierwszy kurdyjski interaktywny dokument internetowy (i-doc). Misternie splata osobiste i społeczne narracje, koncentrując się na kilku rodzinach i kurdyjskiej grupie powstańczej ze wschodniego Kurdystanu. Dokument przedstawia historie mieszkańców Gewredê, wioski, która w międzyczasie przestała istnieć. Autorka analizuje Big Village przez pryzmat wspomnień powstańców, odziedziczonej pamięci ich dzieci oraz wykorzystania materiałów archiwalnych. Bada też, w jaki sposób i-doc może skutecznie opowiadać współczesnym widzom o traumach historycznych.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2024, 125; 48-69
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dywizja SS „Galizien” („Hałyczyna”)
Autorzy:
Motyka, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477493.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
SS Galizien
Schutzstaffel
Ukraine
OUN-UPA
Organization of Ukrainian Nationalists Ukrainian Insurgent Army
Volhynia
Volhynian massacres
Eastern Galicia
genocide
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2002, 1; 109-119
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
LIKWIDACJA UKRAIŃSKIEJ POWSTAŃCZEJ ARMII NA TLE POLSKICH DOŚWIADCZEŃ W PROWADZENIU DZIAŁAŃ PRZECIWPARTYZANCKICH W XX WIEKU
LIQUIDATION OF THE UKRAINIAN INSURGENT ARMY AS AN EXAMPLE OF THE POLISH COUNTERINSURGENCY IN 20TH CENTURY
Autorzy:
Żyła, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/484012.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim
Tematy:
działania nieregularne
przeciwpartyzantka
Armia Krajowa
Ukraińska Powstańcza Armia
Akcja „Wisła”
irregular activities
counterinsurgency
Home Army
Ukrainian Insurgent Army
Operation “Vistula”
Opis:
Polskie Siły Zbrojne po raz pierwszy przeprowadziły działania przeciwpartyzanckie w czasie wojny polsko-ukraińskiej 1918-1919 oraz polsko-radzieckiej 1919-1920, podejmując akcje przeciwko ugrupowaniom nieregularnym, działającym z inspiracji przeciwnika na tyłach wojsk polskich. Głównymi działaniami żołnierzy Wojska Polskiego było odcinanie od zaplecza materiałowego i ludnościowego i systematyczne rozbijanie grup partyzanckich. Nie wypracowano przy tym ogólnych instrukcji działań nieregularnych. Pierwsze dni II wojny światowej zweryfikowały te zaniechania, kiedy oddziały Wojska Polskiego musiały zmierzyć się z niemiecką piątą kolumną oraz antypolskimi wystąpieniami ludności ukraińskiej. Problem stanowiły zwłaszcza dobrze zorganizowane niemieckie grupy dywersyjne, podległe wywiadowi III Rzeszy (np. ustanowiona we Wrocławiu specjalna Kampfgruppe), które przeprowadziły szereg skutecznych akcji na terenie Polski. W późniejszym okresie wojny jak i po jej zakończeniu przejawem działalności przeciwpartyzanckiej była walka z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii, prowadzona najpierw przez oddziały samoobrony i jednostki Armii Krajowej, a następnie przez Armię Czerwoną i oddziały Wojska Polskiego, przy czym – wzorem sowieckim – jednym z jej głównych przejawów były czystki etniczne w postaci przymusowych przesiedleń ludności
Polskie Siły Zbrojne po raz pierwszy przeprowadziły działania przeciwpartyzanckie w czasie wojny polsko-ukraińskiej 1918-1919 oraz polsko-radzieckiej 1919-1920, podejmując akcje przeciwko ugrupowaniom nieregularnym, działającym z inspiracji przeciwnika na tyłach wojsk polskich. Głównymi działaniami żołnierzy Wojska Polskiego było odcinanie od zaplecza materiałowego i ludnościowego i systematyczne rozbijanie grup partyzanckich. Nie wypracowano przy tym ogólnych instrukcji działań nieregularnych. Pierwsze dni II wojny światowej zweryfikowały te zaniechania, kiedy oddziały Wojska Polskiego musiały zmierzyć się z niemiecką piątą kolumną oraz antypolskimi wystąpieniami ludności ukraińskiej. Problem stanowiły zwłaszcza dobrze zorganizowane niemieckie grupy dywersyjne, podległe wywiadowi III Rzeszy (np. ustanowiona we Wrocławiu specjalna Kampfgruppe), które przeprowadziły szereg skutecznych akcji na terenie Polski. W późniejszym okresie wojny jak i po jej zakończeniu przejawem działalności przeciwpartyzanckiej była walka z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii, prowadzona najpierw przez oddziały samoobrony i jednostki Armii Krajowej, a następnie przez Armię Czerwoną i oddziały Wojska Polskiego, przy czym – wzorem sowieckim – jednym z jej głównych przejawów były czystki etniczne w postaci przymusowych przesiedleń ludności had no choice but use the art of war innovatively. They hastily worked out general rules of couterguerilla tactics. The first day of World War II drastically verified foregoing views on the role of antiguerilla activities. A major problem the Polish units had to face was the so called fifth column. The Germans got thoroughly prepared for conducting subversion activities in the Polish support area. Before the outbreak of war the Wrocław Abwehra outpost established a special formation (Kampfgruppe). Its task was to conduct subversion activities before the outbreak of war. Fighting the Ukrainian Insurgent Army is another example of counterguerilla activities conducted initially by Polish selfdefence groups and the Polish Home Army, and since 1944 by regular Polish military units. The Ukrainian’s main form of warfare was depolonisation. The ending of military activities with the Germans did not stop Polish-Ukrainian struggle. The solution of the Ukrainian issue adopted by the Polish militaryadministrative authorities was to use Stalin-style of nationality policy. They followed ways practiced by the Soviets, namely suppressing whole ethnic groups. In this model the activities were based on military-police pacification of the territory, forced resettlement and using the rule of collective responsibility.
Źródło:
Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem; 2016, 2(7) Obrona Terytorialna i jej rola we współczesnych systemach bezpieczeństwa; 65-81
2353-6306
Pojawia się w:
Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
II Korpus gen. Józefa Hauke-Bosaka w Powstaniu Styczniowym. Inspiracje rozwiązaniami Powstania Kościuszkowskiego
II Corps of General Józef Hauke-Bosak in the January Uprising. Inspirations with the solutions of the Kościuszko Uprising
Autorzy:
Cwyl, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027984.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
Tematy:
kosynierzy
Tadeusz Kościuszko
Romuald Traugutt
II Korpus armii powstańczej
warstwa chłopska
scythemen
2nd corps of the insurgent army
peasant class
Opis:
Pojęcie kosynierów obejmuje nie tylko żołnierzy uzbrojonych w kosy. Jest związane z wizją żołnierza-obywatela, rekrutowanego ze środowiska wiejskiego, który jest w stanie z własnej woli stanąć w obronie Ojczyzny. W tym kontekście II Korpus powstańczy może być próbą urzeczywistnienia takiej idei. Władze narodowe wielokrotnie usiłowały zachęcić warstwę chłopską do wstępowania w szeregi powstańczej armii. Początkowo nie przynosiło to pozytywnych rezultatów. Powstańcza propaganda często powoływała się na przykład Tadeusza Kościuszki, jako tego, który pierwszy wezwał chłopów do obrony kraju na równych prawach z innymi warstwami społecznymi. Władze powstańcze chętnie akcentowały tę równość, starając się przekonać warstwę chłopską, że jedynie w szeregach polskiej armii wywalczą sobie wolność, nie tylko polityczną, ale także osobistą oraz, co może najważniejsze, gospodarczą. Ostatni dyktator Powstania Styczniowego Romuald Traugutt uważał, że wystąpienie militarne bez wsparcia prostego ludu jest zaledwie demonstracją i nie może przynieść niepodległości. Stąd też wynikały wysiłki Traugutta, które doprowadziły do ogłoszenia pospolitego ruszenia całej ludności, nie tylko szlachty. Zamiaru tego nie można było w ówczesnych warunkach zrealizować, jednak wysiłki włożone w utworzenie i zorganizowanie II Korpusu armii powstańczej wskazują, że nie były to próby pozbawione możliwości realizacji.
The idea of scythemen is not limited to soldiers armed with scythes. It is related to the vision of a soldier-citizen, recruited from a rural environment, who is able to stand up for the motherland of his own free will. In this context, the Second Insurgent Corps may be an attempt to implement such an idea. The national authorities repeatedly tried to encourage the peasant class to join the ranks of the insurgent army. Initially, this did not bring positive results. Insurgent propaganda often referred to, for example, Tadeusz Kościuszko as, who first called on the peasants to defend the country on equal terms with other strata of society. The insurgent authorities eagerly emphasized this equality, trying to convince the peasant class, that only in the ranks of the Polish army will they win freedom, not only political but also personal and, perhaps most importantly, economic. The last dictator of the January Uprising Romuald Traugutt, believed that a military action without the support of the common people is only a demonstration and cannot bring independence. Hence the efforts of Traugutt, which led to the announcement of a mass mobilisation of the entire population, not only the nobility. This intention could not be implemented under the conditions of that time, however, the efforts put into creating and organizing the 2nd corps of the insurgent army may indicate that they were not without the possibility of implementation.
Źródło:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2021, 1(15); 81-90
2354-0435
2719-8618
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Weterani Legii Cudzoziemskiej dowódcami partii partyzanckich Powstania Styczniowego (1863–1864)
Foreign Legion veterans as commanders of the partisan parties during January Uprising 1863-1864
Autorzy:
Buława, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395198.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
French Foreign Legion,
Spanish Civil war,
rules to combat insurgency,
wars of the Empire of Napoleon III, January Uprising,
insurgent leadership cadre
Opis:
French Foreign Legion (Legion Etrangere), the most famous mercenary military formation from the beginning served the interests of the French State. It was used to perpetuate colonial domination in Algeria, in the face of Berber warriors Abd-el Kader and successors. An important episode in the Spanish civil war with supporters of the pretender Don Carlos was the engagement of legionaries sold by the king Louis Philippe to regent Christina. In the 1940’s the restructured Northern African Legion adapted to methods developed during the rule of Governor Thomas Bugeaud to combat Kabyle insurgency. The recipe for the conquest of the middle Maghreb therefore had to be maneuverable responsive operating groups, flexibly responding to the field of command, high morale of soldiers held together with an iron discipline, equipped with modern firearms suitable to the extreme climatic conditions. Legionaries showed determination and courage during the wars of the Empire of Napoleon III: Crimean (1853-1856), Italian (1859), and finally the Mexican expedition (1863-1867). During the latter, at the bloody skirmish on the hacienda Camerone, the bravery of the Legion was established and they gained the title gained the “dogs of war”. During the January Uprising, eleven former (or future) Foreign Legion soldiers stood at the head of armed troops, leading campaigns, showing leadership in rolling battles and skirmishes, and using a variety of arms and tactical solutions. Only two of them showed poor command skills. Others having served in the service with the white kepi showed sufficient competency for the insurgent leadership cadre from 1863 to 1864.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2014, 21; 193-210
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 30

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies