Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wakefield Poole" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
Radosne związki formy i treści („Chłopcy na piasku” Wakefielda Poole’a)
Joyful Liaisons of Form and Content (Wakefield Poole’s “Boys in the Sand”)
Autorzy:
Piotrowski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311694.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Wakefield Poole
pornografia
kino gejowskie
pornography
gay cinema
Opis:
Opozycja treści i formy jest jednym z fundamentów (i złudzeń) klasycznej estetyki. Pojęcia te nie tylko funkcjonują jako przeciwieństwa i korelaty, ale bywają też „wymazywane” – jak w filmowej pornografii, czyli kinie mechanicznie replikowanej formy, kinie bez treści lub z treścią schematyczną i pretekstową. W historii filmu porno szczególne miejsce zajmują jednak Chłopcy na piasku Wakefielda Poole’a (1971). Film ten neguje formalne schematy pornografii, które reżyser zastępuje formą autorską, odsyłającą do tradycji modernizmu i sztuki gejowskiej oraz dialogującą z różnymi nurtami kina. Dzięki specyficznej organizacji czasu, lirycznej tonacji i wizualnej jednolitości Chłopcy… są więc filmem formy, ale à rebours; forma ta generuje treść. Dzieło Poole’a ma bowiem wymowę emancypacyjną i transgresyjną. Jego wartość artystyczna polega zaś na tym, że cielesność i seksualność są przepisywane na autorski język filmowy, metaforyzowane i kontekstualizowane w polu skojarzeń kulturowych.
The opposition between content and form is one of the foundations (and illusions) of classical aesthetics. These concepts not only function as opposites and correlates, but sometimes they are “erased” – as in pornographic films of a mechanically replicated form, with no content or with schematic and pretext content. However, Wakefield Poole’s Boys in the Sand (1971) occupies a special place in the history of porn. This film negates the formal patterns of pornography, which the director replaces with an authorial form, referring to the traditions of modernism and gay art, and dialoguing with various trends in cinema. Due to the specific organization of time, lyrical tonality and visual uniformity, Boys… are therefore a film of form, but à rebours, and this form generates content, both emancipatory and transgressive. Its artistic value lies in the fact that corporeality and sexuality are rewritten into the original film language, metaphorized and contextualized in the field of cultural associations.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2021, 115; 151-162
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies