Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Politeia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    K Platónově Ústavě v kontextu spirituální teologie Michal Altrichter
    Plato’s Republic in the context of spiritual theology
    Autorzy:
    Altrichter, Michal
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1369145.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-10
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Politeia
    ontologia Platona i duchowe odniesienia
    Plato christianus
    Opis:
    The text commenting on Plato´s Republic in the context of spiritual theology reflects the current state of critical studies of Plato´s Politeia and situates it to the context of spiritual theology. It makes use of the methodology of topic genesis and prefers pure Plato´s message to the analysis of interpretations of various schools in the history of Christian spirituality. It emphasizes spiritual mood of the contemporary human being in relation to recurring problems that are similar to those in Plato´s times: the spiritual ontology is prior to the political situation. The author of the text tries to connect the basic ontology of Plato to political descriptions. He avoids the evaluation of „anomalies“ intentionally, such as the communism of women, etc., because commenting on such particulars could conceal real Plato´s contribution to the history of spirituality.
    Poniższy tekst przedstawia współczesny stan badań nad dziełem Platona Politeia w odniesieniu do teologii duchowości. Użyta w nim została metodologia genezy tematów i udzielono pierwszeństwa bezpośredniemu przekazowi Platona przed wszelkimi interpretacjami, które na przestrzeni wieków chrześcijaństwa dostarczyły różne szkoły duchowości. Podkreślona została duchowa kondycja współczesnego człowieka w obliczu powtarzających się problemów, podobnych do tych z czasów Platona: ontologia duchowa poprzedza sytuację polityczną. Autor tekstu próbuje połączyć podstawową ontologię Platona z opisami politycznymi. Umyślnie unika oceny „anomalii” takich jak np. komunizm kobiet (itp.), aby tego typu tematy nie przysłoniły prawdziwego wkładu, jaki Platon wniósł w historię duchowości.
    Źródło:
    Studia Bobolanum; 2020, 31, 1; 207-232
    1642-5650
    2720-1686
    Pojawia się w:
    Studia Bobolanum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Remarks on Aristotle’s Thettalon politeia
    Autorzy:
    Sprawski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/638000.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Aristotle
    Thettalon politeia
    Thessaly
    Aleuas the Red
    Jason of Pherae
    Opis:
    This article attempts to make a critical assessment of the preserved fragments of Thettalon politeia as a source on the history of early Thessaly. The traces of the existence of this text come from the second half of the 2nd century CE at the earliest, but even then it was seen as one of the Politeiai recorded by Aristotle. As a result of this attribution, information from this text is treated as a reliable source of knowledge on the koinon organization of the Thessalians and their joint army. There are, however, important reasons to treat this source with the greatest caution: we have only six short quotations from the work available, and the part which refers to Aleuas’ supposed reforms is very much damaged and has been subjected to a number of emendations by its various publishers. The description of the system of mobilization of the Thessalian army from Thettalon politeia seems anachronistic, and probably arose under the influence of information about the reorganization of the army conducted in the 370s BCE by Jason of Pherae and the propaganda that accompanied these changes.
    Źródło:
    Electrum; 2012, 19; 137-147
    2084-3909
    Pojawia się w:
    Electrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aristotele e Diogene il Cinico
    Aristotle and Diogenes the Cynic
    Autorzy:
    Brancacci, Aldo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1178749.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-23
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Aristotle
    Diogenes the Cynic
    Aristotles’s Politics
    Diogenes’ Politeia
    nomisma
    Opis:
    In this paper I examine the testimonium of Aristotle’s Rhetoric concerning Diogenes the Cynic (SSR V B 184). This piece of evidence is the most ancient source of Diogenes and proves that Aristotle was familiar with his writings. I also study the testimonium on Diogenes that is handed down by Theophrastus (SSR V B 172), which confirms the interest of the ancient Peripatos in this philosopher. Finally, I examine a passage of Book 1 of the Politics where Aristotle refers to the thesis on the abolition of money. I argue that such a thesis could be ascribed to Diogenes. In particular, I attempt to demonstrate that several theses of political philosophy put forward by Diogenes should be considered as constituting a polemical overthrow of the corresponding theses of Aristotle in Book 1 of his Politics.
    Źródło:
    Peitho. Examina Antiqua; 2020, 11, 1; 67-82
    2082-7539
    Pojawia się w:
    Peitho. Examina Antiqua
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Platoński obraz jaskini jako alegoria metamorfozy duszy
    Plato’s depiction of the cave as the allegory of the soul’s metamorphosis
    Autorzy:
    Subczak, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28761779.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Platon
    Politeia
    alegoria jaskini
    Dobro
    poznanie noetyczne
    konwersja duszy
    Plato
    The Republic
    allegory of the cave
    noetic cognition
    conversion of the soul
    Opis:
    W niniejszym artykule interpretuję obraz jaskini w sposób, który wykracza poza tradycyjne paradygmaty jej odczytania (ontologiczny, epistemologiczny, polityczny itd.). W punkcie pierwszym pytam o wartość obrazu, mitu i metafory jako środków komunikowania filozoficznego przekazu. W punkcie drugim przedstawiam argumenty za tym, że obraz jaskini w pełnym tego słowa znaczeniu może być nazywany alegorią. Posiada bowiem mityczną fabułę, która uzupełniona jest konkretnym wyjaśnieniem jej znaczenia. W punkcie trzecim proponuję zwrócić uwagę na to, że alegoria jaskini nie tylko opisuje statyczną strukturę ontyczno-epistemologiczną, ale jest również dynamicznym i ekspresyjnym ukazaniem pewnej ludzkiej historii. Obraz jaskini przedstawia więc sekwencję faktów i następstwo zdarzeń, będących opisem losów i doświadczeń człowieka. W zakończeniu natomiast konkluduję, że ta podwójna (alegoryczno-dynamiczna) perspektywa przynosi jeden wspólny wniosek. Otóż zasadniczym przesłaniem obrazu jaskini jest ukazanie pewnego szczególnego doświadczenia duszy — jej wieloaspektowej, radykalnej metamorfozy. Dla wyrażenia jej oryginalności i nowatorstwa Platon dokonał redefinicji pojęć periago i periagoge.
    In this paper I interpret depiction of the cave in a non-traditional way (ontological, epistemological, political etc.). At the first point I ask about the value of the depiction, myth and the allegory as a means of the convey of philosophical message. At the second point I argue that the depiction of the cave is par excellence the allegory. It contains mythical plot and specific explanation its meaning. At the third point I suggest get attention to the fact, that the allegory of the cave show not only static ontological and epistemological structure but also in dynamic and expressive way present some human’s history. The depiction of the cave represent the sequence of the facts and the consequence of the events as a description of the human’s lot and experiences. At the end I conclude that this dual (allegorical and dynamical) perspective gets one common deduction. Well, the primary sense of the allegory of the cave is to show some specific experience of the soul — its many-sided, radical metamorphose. To show innovation and quaintness this soul’s transformation Plato used a term of periago and periagoge.
    Źródło:
    Tarnowskie Studia Teologiczne; 2020, 39, 1; 25-37
    2391-6826
    0239-4472
    Pojawia się w:
    Tarnowskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miłość przebaczająca i jednocząca w świetle Homilii na Ewangelię wg św. Mateusza św. Jana Chryzostoma
    Autorzy:
    Kaczmarek, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1622999.pdf
    Data publikacji:
    2015-08-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Św. Jan Chryzostom
    egzegeza patrystyczna
    Homilie do Ewangelii według św. Mateusza
    przebaczenie
    odpuszczenie win
    wspólnota
    politeia
    Królestwo Boże
    jednanie
    jednoczenie
    błogosławieństwa
    Modlitwa Pańska
    przypowieść o nielitościwym dłużniku
    Opis:
    Artykuł jest analizą kilku homilii (XV-XVII, XVIII-XIX i LVIII-LXI) obejmujących egzegezę początku Kazania na Górze (Mt 5,1–6,15) oraz Mowy Kościelnej (Mt 18). Głównym celem artykułu jest prześledzenie związku pomiędzy przebaczeniem i budowaniem wspólnoty. Badaniu poddane są niektóre aspekty Chryzostomowego komentowania: błogosławieństw jako drogi do cnoty wyzwalającej z egoizmu; bycia solą i światłem jako konieczności świadczenia o dobroci Ojca słowem i czynem; polecenia, by się nie gniewać „na próżno” i by nie składać daru Bogu bez pojednania się z bratem. Następnie zwraca się uwagę na nakaz przekraczania wymagań krzywdzącego przez gotowość ofiarowania mu dobrodziejstwa, a przez to do naśladowania Ojca w niebie; odpuszczenie win jako drogę do osiągnięcia ich odpuszczenia przez Ojca; wskazanie postawy dziecka jako warunku wejścia do Królestwa Bożego; słowa o zgorszeniu i o upominaniu jako wyraz troski Boga o człowieka, podkreślonej jeszcze w przypowieści o owcy, a w końcu nakaz przebaczania i ilustrującą go przypowieść o nielitościwym słudze, która poprzez surowość kary dowodzi, że Bogu jest najwstrętniejsza pamiętliwość. W artykule zaznacza się, że Chryzostom w swojej egzegezie i w swych parenezach ujmuje nauczanie Jezusa w kontekście Jego misji pojednania i zjednoczenia ludzi, której to misji współuczestnikiem ma być każdy chrześcijanin – właśnie przez miłość przebaczającą i wprowadzającą przyjaźń tam, gdzie panowała nieprzyjaźń. Artykuł wskazuje też na pewne wpływy filozoficzne, którym wybitny retor podlega, gdy snuje swoją wizję politei, zaznaczając jednocześnie specyfikę relacji w niej panujących, polegającą na posiadaniu jednego Ojca, na pojednaniu mocą nie własnej woli jedynie, lecz ofiary życia Jednorodzonego.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2010, 18; 213-244
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies