Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Modern Theatre" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Dramaturgy of "Hamlet"(s) in Czech Theatre between 2000 and 2023
    Autorzy:
    Drozd, David
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/39774946.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Hamlet
    dramaturgy
    directing
    post-modern theatre
    performance analysis
    Czech theatre
    Opis:
    The paper focuses on five Czech productions of Hamlet that attracted the most critical and public attention between 2000 and 2023. Namely, the productions directed by Miroslav Krobot (2006), Jan Mikulášek (2009), Daniela Špinar (2013), Michal Dočekal (2021) and finally the most recent version by Jakub Čermák (2022). All five performances could be seen as contemporary reinterpretations of a classical text using a (post-)modern stylistic approach, as examples of post-millennium Hamlets. The paper discusses dramaturgical choices (such as the conceptualisation of the ghost, the mousetrap scene, or the character of Fortinbras) in order to identify and analyse possibilities for interpreting Hamlet as a political drama in the context of Czech performance tradition and the current political situation. The results show that performances generally present variations of Hamlet as a family drama, foregrounding different issues of memory and body, while the political reading is obsolete.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2023, 28, 43; 177-192
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Воплощение мифа о смерти и возрождении (на основе пьесы Ивана Вырыпаева „Июль”)
    The Realization of the Myth of Death and Rebirth (in the Play “July” by Ivan Vyrypaev)
    Autorzy:
    Kurant, Elena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22446769.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Russian modern drama
    modern theatre
    Ivan Vyrypaev July
    ritual studies
    mythological theory
    liminality
    Opis:
    This article concerns Russian modern drama, exactly the work of one of its most world famous representatives – Ivan Vyrypaev, 37-year-old actor, theatre and film director and playwright. The drama July by Ivan Vyrypaev is seen in relation to the ritual practices, which are a part of the myth of death and rebirth. Based on contemporary studies of ritual and mythological theory in literature the author identifies in the text of drama a kind of special ‘mifomir’– a structure with its sacred space and time, with the liminal stage of existence of a priest, who is at the same time a victim of a ritual sacrifice in the name of the renewal of life and restoring the cosmos out of chaos. This way of reading contemporary drama reveals her attempt to indicate the relations of the modern man with the eternal values and reflects an attempt to determine the identity and the limits of human being.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2013, Zeszyt specjalny 2013; 165-172
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Shakespeare Studies in Iran: The British Knight for Persia
    Autorzy:
    Partovi, Parviz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/39766021.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Shakespeare
    Shakespeare Studies
    Modern Theatre
    Persia/Iran
    Qajar Dynasty
    Constitutional Revolution
    Pahlavi Dynasty
    Censorship
    1979 Revolution
    Islamization
    Opis:
    Shakespeare’s travels into Persia started in the middle of the nineteenth century when modern socio-political forces and the need for a powerful army were fomenting important changes in the traditional structure of government, production, and culture alike. Shakespeare appeared in Persia at a time when the country was experiencing a fundamental transition from older traditions into a western-like government, infrastructure, education, and ideas. Shakespeare was important to this process in two ways. He was enlisted to enrich the cultural property of the country and therefore became ensconced in the educational system. Perhaps more importantly, his plays were used to critique the ruling political system and the prevailing habits of the people. Hamlet has always been a favorite play for the translators and the intellectuals because it starts with regicide and ends with murdering a monarch and replacing him with a just king. Othello, another favorite, was frequently retranslated partly because there were similar themes in Persian culture with which readers could easily connect. Thus, Shakespeare became a Persian Knight and moved from one historical era to another to function as a mirror to reflect the aspirations of the elite, if not those of the common folk. This paper traces Shakespeare’s steps in Persia chronologically, expounding the socio-political context in which Shakespeare and his plays operated not only within the context of academia, but also without in society amongst the people and the elites as political allegories to sidestep censorship and to attack the despotic monarchs and ruling power.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2023, 27, 42; 65-82
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Na pograniczu realizmu: kobieta i kobiecość w teatrze japońskim
    On the Border of Realism: Woman and Womanhood in The Japanese Theatre
    Autorzy:
    Żeromska, Estera
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179163.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    modern Japanese theatre
    shinpa
    shingeki
    realism
    Kawakami Otojirō
    Osanai Kaoru
    Sada Yakko
    nowoczesny teatr japoński
    realizm
    Opis:
    Kiedy w drugiej połowie XIX wieku w Japonii zaczął się wyłaniać nowoczesny teatr w stylu europejskim (shinpa, shingeki), jego inicjatorzy i entuzjaści nie tylko nie mieli szansy na odnalezienie w rodzimej tradycji widowiskowej jakiegokolwiek punktu odniesienia, ale nawet niezbyt dobrze wiedzieli, jaki jest ten teatr zachodni, który chcieli naśladować. Nie mogli wiedzieć, skoro od połowy VI wieku1 Japończycy pozostawali w kręgu silnego oddziaływania cywilizacji chińskiej, a przez ponad dwa i pół stulecia (1600-1868) żyli w całkowitej izolacji od świata i trwali w przekonaniu, że widowisko sceniczne jest domeną wyłącznie męską. Pionierzy nowego teatru (Kawakami Otojirō, Osanaia Kaoru, Ichikawę Sadanji II, Shimamura Hōgetsu) tworzyli go zatem od podstaw, początkowo niemal całkowicie intuicyjnie i nieporadnie, ale z wielką pasją i determinacją, wbrew wszelkim przeciwnościom. Utorowali drogę nowemu japońskiemu dramatowi, reżyserii i aktorstwu. Sprawiając, że na scenie pojawiły się pierwsze zawodowe aktorki (Chitose Beiha, Hanako, Sada Yakko, Matsui Sumako), nacechowali teatr japoński – obcym tradycji nō, kyōgen czy kabuki – realizmem.
    The European style modern theatre (shinpa, shingeki) started to emerge in Japan in the second half of the nineteenth century. However, its initiators not only could not draw on the Japanese performing tradition, they also had no specific knowledge of how the western theatre should look like. It was impossible for the Japanese to gain such familiarity with this subject: from thesecond half of the sixth century2 onward Japan remained under a strong influence of the Chinese civilization and for over two hundred and fifty years (1600-1868) was isolated from the rest of the world. For these reasons, the Japanese lingered in a world of conviction that the performing arts were only the men’s domain. The Pionieers (Kawakami Otojirō, Osanai Kaoru, Ichikawa Sadanji II, Shimamura Hōgetsu) were creating the new performing art from the very beginning, relying mainly on intuition, somewhat awkwardly, but with passion and determination against different obstacles. They opened the door to the new Japanese drama, directing, acting; they welcomed to the stage the first professional actresses (Chitose Beiha, Hanako, Sada Yakko, Matsui Sumako) and left on the Japanese theatre nō, kyōgen or kabuki a foreign mark of realism.
    Źródło:
    Porównania; 2016, 18; 239-255
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filozofia religii a nowoczesna myśl teatralna — brakujący element
    Autorzy:
    Kawalec, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2188276.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-24
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
    Tematy:
    religious attitude
    modern theatrical thought
    anthropology of theatre
    Opis:
    Philosophy of religion and modern theatrical thought — a missing element: The paper is a contribution to debate concerning religion within the context of contemporary culture. It focuses on qualification of Christian religion in the modern discourse on theater. These considerations were inspired by an international scientific and artistic meeting devoted to the work of Jerzy Grotowski and Karol Wojtyła. The proposed approach, however, circumscribes the perspectives of the conference and of cultural thought, by significantly broadening the context, especially regarding the philosophical, axiological and performative dimensions, and explores some fundamental questions. The paper advances hypotheses and proposal to deepen the religious discourse in the context of the philosophical anthropology of theater.
    Źródło:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2022, 12, 1; 249-256
    2083-6635
    2084-1043
    Pojawia się w:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog with a Ghost: Modern Nō Plays by Mishima Yukio on the Stages of the Polish Theatre
    霊魂との会話、ポーランドの劇場における三島由紀夫の近代能楽
    Autorzy:
    Kubiak Ho-Chi, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810610.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Stowarzyszenie Badań Japonistycznych
    Tematy:
    Mishima Yukio
    Tadeusz Łomnicki
    Andrzej Wajda
    Agnieszka Olsten
    Natalia Sołtysik
    Nō theatre
    modern Nō plays
    Polish theatre
    shingeki
    Opis:
    20世紀の日本の偉大な作家の一人である三島由紀夫（1925–1970）にとって、中世の能は重要な霊感の源であった。1950年から1962年にかけて、彼は九つの能作品を書き、これらを「近代能楽集」と名付けた。能とは呼ばれるものの、舞台は20世紀であり、登場人物は古典的な作品とは対照的に現代の話し言葉を用い、現代の観客が無理なく理解できるものとなっている。これらの作品は、日本のみならず、海外でも瞬く間に人気を得た。幾つかの作品は英語、ドイツ語、スペイン語、フランス語、そしてポーランド語にも翻訳され、1950年代からはアメリカおよびヨーロッパの舞台で成功を収めた。ポーランドの演出家もこれらの短い劇作品に魅せられ、幾度もポーランドの劇場で上演してきた。既に1965年に、タデウシュ・ウォムニツキは 三島由紀夫の三作品の近代能楽を演出し、それからおよそ30年後、1994年にアンジェイ・ワイダは四作品の舞台化を実現した。若い演出家達は、それによって能に興味を示すようになった。2007年には、アグニェシカ・オルステンとナタリア・ソウティシクの二人の演出家が、三島の能に対する彼女らの解釈を示した。 筆者はこの論文で二つの問題に取り組みたい。第一には、日本の劇作家によって書かれ、西洋とは異なると思われる表現や詩情に満ちた作品が、どのようにポーランドの重鎮とも言える演出家達や若手の関心をひいたのか。第二に、三島由紀夫はどのように中世の能の世界を自身の作品の中に反映させたのか。そしてポーランドの演出家達はこれらの三島作品をどのようにポーランドの文脈の中で発展させていったのかを考察したい。
    Źródło:
    Analecta Nipponica; 2014, 4; 11-29
    2084-2147
    Pojawia się w:
    Analecta Nipponica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Čas v modemi a postmodemi literature, zejmena dramaticke
    Autorzy:
    HOFFMANN, BOHUSLAV
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/957608.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    modern literature
    post-modern literature
    Theatre of the Absurd
    cool drama
    flow of time
    lose of time direction
    virtual reality
    Opis:
    The author of the article tries to connect opinions on time of some modem and post-modem philosophers and sociologists of the 19th and 20th centuries (Hegel, Marx, Bergson, Foucault, Baudrillard, Bauman, Deleuze, Bćlohradsky, Mizińska...) with some texts of Czech and world, modem and postmodem literaturę (particularly with drama) of the same time: A. and V. Mrstikove - Rok na vsi; K. Toman - Mćsice; M. Proust - A la re- cherche du temps perdu; S. Beckett - En attendant Godot, Fin de partie, Krapp's Last Tape, Nouvelles et Textes pour rien; K. Śiktanc - Ćesky orloj; V. Macura - Ten, ktery budę; M. Ravenhill - Shopping and Fucking, Faust (Faust is dead); S. Kane - 4.48 Psy- chosis; M. HoroSćak-Vafenyhlavy aneb „Dćvće, tobS na kozach tanći smrt“; W. Mastrosimone - Like Totally Weird. It is obvious that time is incorporated in the titles of most of these works.
    Źródło:
    Stylistyka; 2007, 16; 147-154
    1230-2287
    2545-1669
    Pojawia się w:
    Stylistyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza rozwoju zabudowy miejskiej w późnym średniowieczu i nowożytności na przykładzie parcel pod Teatrem Starym w Lublinie
    BUILDING PLOTS UNDER THE OLD THEATRE IN LUBLIN: AN EXAMPLE OF LATE MEDIEVAL AND MODERN BUILDING DEVELOPMENT
    Autorzy:
    Tkaczyk, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/498016.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Instytut Archeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego. Muzeum Okręgowe w Rzeszowie
    Tematy:
    LUBLIN
    OLD CITY
    ARCHAEOLOGICAL RESEARCH
    THREE PLOTS
    LATE MEDIEVAL BUILDINGS
    FRAMEWORK CONSTRUCTIONS OF HALF-TIMBERED TYPE
    MODERN TOWNHOUSES
    OLD THEATRE
    Opis:
    Archaeological research carried out during renovation of the Old Theatre has uncovered traces of several half-timbered buildings dated to the 14th–15th centuries and of four townhouses dated to the 16th–17th centuries. The stratigraphic and spatial relationships have helped to distinguish six basic phases of building development. They have also provided a basis to determine the original layout of three plots demarcated after the city charter which were parceled out and aggregated in the 16th–17th centuries and then merged into one before construction of the Old Theatre in the 19th century.
    Źródło:
    Analecta Archaeologica Ressoviensia; 2012, 7; 333-370
    2084-4409
    Pojawia się w:
    Analecta Archaeologica Ressoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    К вопросу о технике вербатим в русской драматургии первого двадцатилетия XXI века
    The Question of the Technique of Verbatim Theatre in Russian Dramaturgy in the First Two Decades of the 21st Century
    Autorzy:
    Sikora-Krizhevska, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22446731.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    verbatim technique
    documentary drama
    documentary theatre
    modern Russian drama
    Teatr.doc
    вербатим
    документальная драма
    документальный театр
    современная русская драматургия
    Театр.doc
    Opis:
    Вместе с началом третьего десятилетия ХХI века отмечается двадцать лет существования техники вербатим в российском драматургическом пространстве. В настоящей статье описывается история и специфика российского вербатима, а также разные способы использования и адаптации этой техники в пьесах авторов, связанных, постоянно или эпизодически, с московским Театром.doc. На примере текстов Норд-Ост: Сорок первый день (2002) журналиста и театрального критика Григория Заславского, Новая Антигона (2017) журналистки Елены Костюченко и 67/871 (2017) драматурга Елены Греминой иллюстрируется, что главные различия между пьесами вербатим связаны прежде всего со степенью авторской обработки документального материала. Норд-Ост: Сорок первый день – это расшифровки акции, прошедшей в Театре.doc, дословная запись высказываний ее участников, Новая Антигона – монтаж фрагментов расшифровок судебного процесса, разговоров, историй жизни героинь и цитат из Антигоны Софокла, 67/871 – монтаж фрагментов монологов героев, собранных в тематические блоки, цитат из высказываний Адольфа Гитлера и Генриха Гиммлера и письма немецкого солдата. Разнообразие способов создания текстов вербатим влияет на расширение границ понятия «пьеса» и указывет, что традиционная последовательность возникновения драматического текста и его театрального воплощения потеряла свою актуальность. Специфика пьес вербатим вписывается в современную тенденцию к демократизации театра и драматургии, так как их укорененность в мире реального и документального открывает путь в драматургию авторам, которые раньше не занимались художественной деятельностью.
    The start of the third decade of the 21st century marks twenty years of the existence of the verbatim technique in the Russian dramatic space. This article describes the history and specificity of the Russian verbatim theatre, as well as different ways of using and adapting this technique in the plays of the authors associated, permanently or occasionally, with the Moscow-based Teatr.doc. Using the example of texts such as Nord-Ost: Forty-First Day (2002) by journalist and theatre critic Grigory Zaslavsky, New Antigone (2017) by journalist Elena Kostyuchenko, and 67/871 (2017) by dramatist Elena Gremina, it can be concluded that the main differences between verbatim plays are primarily related to the degree of the author’s processing of documentary material. Nord-Ost: Forty-First Day is a transcript of the event that took place in the Teatr.doc, a literal recording of the statements of their participants; New Antigone – the montage of fragments of transcripts of the trials, conversations, life stories of the heroines, and quotes from Sophocles’ Antigone; 67/871 – a montage of fragments of the characters’ monologues united into thematic blocks, quotes from statements from Adolf Hitler and Heinrich Himmler, and letters from a German soldier. The variety of ways to create verbatim texts influences the expansion of the boundaries of the concept of “play” and indicates that the traditional sequence of the emergence of a dramatic text and its theatrical embodiment has lost its relevance. It is concluded that the specificity of verbatim plays fits into the modern trend of the democratisation of theatre and drama, since their rootedness in the world of reality and documentaries opens the way to dramaturgy for those authors who had not been engaged in this type of activity before.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2022, 15; 23-32
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Nor doth this wood lack worlds of company:” the American Performance of Shakespeare and the White-Washing of Political Geography
    Autorzy:
    Meyer, John M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/39763541.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Shakespeare in performance
    utopia
    race
    slavery
    Early Modern history
    Black
    African American
    Public Theatre
    American Shakespeare Center
    Oregon Shakespeare Festival
    Texas
    Opis:
    The paper examines the spatial overlap between the disenfranchisement of African Americans and the performance of William Shakespeare’s plays in the United States. In America, William Shakespeare seems to function as a prelapsarian poet, one who wrote before the institutionalization of colonial slavery, and he is therefore a poet able to symbolically function as a ‘public good’ that trumps America’s past associations with slavery. Instead, the modern American performance of Shakespeare emphasizes an idealized strain of human nature: especially when Americans perform Shakespeare outdoors, we tend to imagine ourselves in a primeval woodland, a setting without a history. Therefore, his plays are often performed without controversy—and (bizarrely) on or near sites specifically tied to the enslavement or disenfranchisement of people with African ancestry. New York City’s popular outdoor Shakespeare theater, the Delacorte, is situated just south of the site of Seneca Village, an African American community displaced for the construction of Central Park; Alabama Shakespeare Festival takes place on a former plantation; the American Shakespeare Center in Staunton, Virginia makes frequent use of a hotel dedicated to a Confederate general; the University of Texas’ Shakespeare at Winedale festival is performed in a barn built with supports carved by slave labor; the Oregon Shakespeare Festival takes place within a state unique for its founding laws dedicated to white supremacy. A historiographical examination of the Texas site reveals how the process of erasure can occur within a ‘progressive’ context, while a survey of Shakespearean performance sites in New York, Alabama, Virginia, and Oregon shows the strength of the unexpected connection between the performance of Shakespeare in America and the subjugation of Black persons, and it raises questions about the unique and utopian assumptions of Shakespearean performance in the United States.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2022, 26, 41; 119-146
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The conflict between romanticism and classicism in the Greek theatre of the 19th century
    Konflikt romantyzmu i klasycyzmu w teatrze greckim w XIX wieku
    Autorzy:
    Petrakou, Kyriaki
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1361287.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    romantyzm
    klasycyzm
    teatr w XIX wieku w Grecji
    grecki modernizm
    Romanticism
    Classicism
    theatre of the 19th century in Greece
    the Modern Greek
    Opis:
    The modern Greek nation was established in 1828, after a 7-year revolutionary fight against the Ottoman yoke, which had lasted for 4 centuries (since 1453). It was the time of Romanticism in Europe, a current that supported the spirit of the Revolution. When the first dramas appeared in the small liberated nation, they had the recent Revolution (which was not over yet) as their subject one way or the other. As Lord Byron, the most heroic of the Philhellenes, had recently (1824) died in Messolonghi, having come to Greece to assist the revolution and having sacrificed life as well as his fortune to the great issue of Greek freedom, he became a legend (still holding) and his poetry and drama a model for Greek poets and playwrights. Not the only one: Victor Hugo’s preface to his Cromwell and his romantic plays, especially Hernani, were imitated by the Greek writers in prefaces and plays in versions applied to the Greek data and conditions. For two decades or so almost all newly appearing plays were romantic one way or the other. Soon objections were raised, mostly because some European scholars (the most famous or rather notorious being Jakob Philipp Fallmerayer) suggested that modern Greeks were no Greeks at all, not descendant of the worshipped ancient Greeks but rather Slavs, because of intermingling with other races for centuries. The Greek scholars almost for the rest of 19th century made every effort to prove the lineage linguistically and culturally. So they raised objections to Romanticism (with Byzantium, Frankish / Venetian domination era or the Greek Revolution as subject matter in historical poetic plays) as foreign and immoral and supported The conflict between Romanticism and Classicism in the Greek theatre of the 19th century 257 Classicism, stemming from ancient Greece, the cradle of Western civilization. There was such a contestation in the dramatic competitions run by the University of Athens, in which the Greek drama and its critique were to a great degree formulated. Some of the most important dramatists wrote prefaces in which they supported first Romanticism, then Classicism (but then they wrote Romantic plays wondering themselves how they could write against their intentions). In this paper these trends is being analyzed with an effort of interpretation from several aspects.
    Współczesny naród grecki został założony w 1828 r., po 7-letniej rewolucyjnej walce z jarzmem osmańskim, która trwała 4 stulecia (od 1453 r.). Był to czas romantyzmu w Europie, prąd, który wspierał ducha rewolucji. Kiedy pierwsze dramaty pojawiły się w małym, wyzwolonym narodzie, Grecy mieli ostatnią rewolucję (która jeszcze się nie skończyła) jako swój przedmiot. Gdy Lord Byron, najbardziej bohaterski z Philellenes, zmarł niedawno (1824) w Messolonghi, przybył do Grecji, aby pomóc rewolucji i poświęcił życie, a także fortunę dla wielkiego problemu greckiej wolności, stał się legendą (wciąż trwa), a jego poezja i dramat są wzorem dla greckich poetów i dramaturgów. Nie tylko: przedmowę Victora Hugo do Cromwella i jego romantycznych dramatów, greccy pisarze – zwłaszcza Hernani, naśladowali w wersjach dotyczących greckich danych i warunków. Przez około dwie dekady prawie wszystkie nowo pojawiające się sztuki były romantyczne. Wkrótce pojawiły się zastrzeżenia, głównie dlatego, że niektórzy europejscy uczeni (najsłynniejszy lub raczej notoryczny Jakob Philipp Fallmerayer) sugerowali, że współcześni Grecy wcale nie byli Grekami ani potomkami czczonych starożytnych Greków, ale Słowian, z powodu mieszania się z innymi rasami przez stulecia. Naukowcy greccy niemal do końca XIX wieku dokładali wszelkich starań, aby udowodnić rodowód językowy i kulturowy. Podnieśli więc sprzeciw wobec romantyzmu (z Bizancjum, epoki dominacji franko-weneckiej lub rewolucji greckiej jako przedmiotu w historycznych sztukach poetyckich) jako obcego i niemoralnego oraz wspierali klasycyzm, wywodzący się ze starożytnej Grecji, kolebki cywilizacji zachodniej. Było takie zakwestionowanie w dramatycznych konkursach prowadzonych przez Uniwersytet Ateński, w których dramat grecki i jego krytyka zostały w dużym stopniu sformułowane. Niektórzy z najważniejszych dramaturgów pisali przedmowy, w których popierali najpierw romantyzm, potem klasycyzm (ale potem pisali sztuki romantyczne, zastanawiając się, jak mogliby pisać wbrew swoim zamiarom). W tym artykule trendy te zostały przeanalizowane z próbą interpretacji kilku wybranych aspektów.
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 245-257
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samotność antybohatera w niemieckim dramacie współczesnym - Adam Geist Dei Loher jako Woyzeck schyłku XX wieku
    Einsamkeit des Anti-Helden im modernen deutschen Drama - AdamGeist Dea Lohers als Woyzeck Büchners von heute
    Autorzy:
    Dubrowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933664.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Dea Loher
    Georg Büchner
    dramat stacyjny
    teatr ekspresjonistyczny
    niemiecki dramat współczesny
    antybohater
    samotność
    station drama
    theatre expressionism
    modern German drama
    anti-hero
    loneliness
    Opis:
    [In dem Beitrag „Einsamkeit des Anti-Helden im modernen deutschen Drama – Adam Geist Dea Lohers als Woyzeck Büchners von heute“ wird der Versuch unternommen, zwischen den Dramenfiguren von Woyzeck (entst. 1836/37) Georg Büchners und Adam Geist (1998) Dea Lohers eine Brücke zu schlagen: Trotz der erheblichen zeitlichen Distanz in der Entstehung der beiden Theaterstücke weisen die Texte viele Gemeinsamkeiten auf. Es kann zwischen ihnen eine formale und inhaltliche Analogie hergestellt werden. Zusammengehalten werden die Dramen vornehmlich durch die Titelfiguren: Die Protagonisten sind zum Außenseitertum stigmatisierte Anti-Helden: Mörder und zugleich in Wahnsinn getriebene Selbstmörder. Da sie nicht imstande sind, die Regeln der Wirklichkeit zu durchschauen, stehen sie in der Welt rat- und schonungslos da. Sie scheitern an ihrer Naivität, die in die Brutalität umschlägt und in den Mord mündet. Das Leid, das sie ihren Mitmenschen antun, ist ein stummer Ruf gegen Einsamkeit und Kälte der Umgebung, der ignoriert wird. Ihr Lebensweg wird somit zu einer Sackgasse, zu einer Passionsgeschichte ohne Erlösung. Sie scheitern und sterben an Einsamkeit.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 5; 173-183
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problem samoidentyfikacji bohaterów w dramaturgii Pawła Priażko
    Autorzy:
    Gulina, Anastasija
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/625098.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    modern Belarusian drama
    the Russian-language literature of Belarus
    Pryazhko
    verbatim
    identification
    Theatre.doc
    współczesna dramaturgia białoruska
    rosyjskojęzyczna literatura Białorusi
    Paweł Priażko
    werbatim
    identyfikacja
    Teatr.doc
    сучасная беларуская драматургія
    рускамоўная літаратура Беларусі
    Павел Пражко
    вербацім
    ідэнтычнасць
    Театр.doc
    Opis:
    The article analyzes the works of the modern Belarusian playwright Pavel Pryazhko (plays Life Is Good, The Locked Door, Three Days in Hell, Café’s Owner). Taking into consideration the playwright’s obvious taste for documentary data, the analysis of these works allows us to see how the existential problems of the individual in modern society are reflected in literature and theatre.
    W artykule omówiono twórczość współczesnego dramatopisarza białoruskiego Pawła Priażko. Na podstawie przeprowadzonej analizy sztuk Życie jest piękne, Zamknięte drzwi, Trzy dni w piekle, Gospodarz kawiarni, uwzględniając dążenia dramatopisarza do dokumentalności, widać wyraźnie, w jaki sposób egzystencjalne problemy człowieka we współczesnym społeczeństwie znajdują odzwierciedlenie w literaturze i teatrze.
    У артыкуле разглядаецца творчасць сучаснага беларускага драматурга Паўла Пражко (на прыкладзе п’есаў: Жыццё атрымалася, Зачыненыя дзверы, Тры дні ў пекле, Гаспадар кавярні). Драматург імкнецца да дакументальнасці, і таму аналіз прыведзеных твораў дазваляе прасачыць, як праблема існавання асобнага чалавека ў сучасным грамадстве адлюстроўваецца ў літаратуры і тэатры.
    Źródło:
    Studia Białorutenistyczne; 2016, 10
    1898-0457
    Pojawia się w:
    Studia Białorutenistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Драматургія Лесі Українки на сцені українських театрів за 20 років незалежності держави (за матеріалами театральної преси)
    Lesya Ukrainka’s Dramas on the Scenes of Ukrainian Theatres in the Past Two Decades of Ukrainian Independence (as Reported by the Theatrical Press)
    Dramatopisarstwo Łesi Ukrainki na scenie ukraińskich teatrów w ciągu 20 lat niepodległości państwa (według prasy teatralnej)
    Autorzy:
    Pushak, Lyubomyr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929316.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Teatr koryfeuszy”
    Teatr Młody Łesia Kurbasa
    ukraiński teatr nowoczesny
    „życie sceniczne” utworów dramatycznych Łesi Ukrainki
    dramat neoromantyczny
    niesceniczność utworów dramatycznych Łesi Ukrainki
    nowoczesne podejścia reżyserów ukraińskich
    recenzje spektakli
    festiwale teatralne
    analiza repertuaru
    „Theater coryphaeus”
    The Young Theatre Kurbas
    modern ukrainian theater
    stage of life dramatic works Lesya Ukrainka
    neo-romantic drama
    not staginess dramatic works Lesya Ukrainka
    modern approach ukrainian directors
    reviews of performances
    theater festivals
    analysis of the repertoire
    Opis:
    W niniejszym artykule podejmujemy próbę odpowiedzi na dwa pytania: dlaczego utwory dramatyczne Łesi Ukrainki, należące do najwyższych osiągnięć sztuki dramatopisarskiej, w znikomym stopniu były wystawiane przez ukraińskich reżyserów oraz w jakim stopniu taka sytuacja uległa poprawie w ciągu 20 lat niepodłegłości Ukrainy. W tym celu przejrzeliśmy wszystkie dostępne materiały na stronach internetowych teatrów Ukrainy, publikacje wydania internetowego pisma „Кіно-Театр” z lat 2001-2011 oraz materiały z innej prasy internetowej. Na podstawie analizy zebranych materiałów i informacji doszliśmy do wniosku, że cały szereg współczesnych teatrów ukraińskich nowatorsko podchodzi do wcielenia dramatów Łesi. Jednak nadal najczęściej są wystawiane takie dramaty, jak Pieśń lasu (Лісова пісня) і Kamienny gospodarz (Камінний господар).
    This paper attempts to answer two questions: Why the dramatic legacy of Lesya Ukrainka, which represents the finest example of European drama writing, has rather been infrequently staged by Ukrainian directors? And to what extent this state of affairs has changed for the better throughout the past two decades of the Ukrainian independent state. To answer these questions, the author has researched all the materials available from the web services offered by Ukrainian theatres, in the internet journal „Кіно-Театр” („Cinema-Theatre”) from the years 2001-2011 as well as in other internet publications. The analysis of the materials led the author to the conclusion that a lot of contemporary Ukrainian theatres adopt an innovative approach to Lesya Ukrainka’s dramatic legacy. However, the stage is still dominated by works such as Pieśń lasu (Лісова пісня) [The Song of the Wood] і Kamienny gospodarz (Камінний господар) [The Stone Host].
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 7; 129-147
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies