- Tytuł:
-
Michel Foucault – autowizerunek filozofa
Michel Foucault: Self-Image of the Philosopher - Autorzy:
- BYTNIEWSKI, Paweł
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1047373.pdf
- Data publikacji:
- 2020-01-16
- Wydawca:
- Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
- Tematy:
-
Michel Foucault, wizerunek filozofa, sens odkrycia siebie, krytyka, twórczość, akt myśli
Michel Foucault, philosopher’s image, sense of self-discovery, critique, creativity, act of thought - Opis:
-
Tworzenie przez filozofów wizerunków filozofa jest jednym z najstarszych sposobów problematyzacji samej filozofii. W wizerunkach tych odzwierciedla się najczęściej zarówno pewna koncepcja filozofowania, koncepcja specyfiki i miejsca filozofii w kulturze intelektualnej, jak i projekt jej uczestnictwa w szerszym kontekście realiów życia społecznego. To dlatego filozofowie tworzą wizerunki filozofa wedle różnych zamysłów i wizerunkom tym przypisują wielorakie role tak w samej filozofii, jak i poza nią. Odpowiedź na pytanie: „Czym jest filozofia?”, splata się w nich z wolą udziału filozofii w życiu.
Na czym polega oryginalność problematyzacji tych kwestii u Foucaulta? Nie ma spójnej odpowiedzi na to pytanie, przynajmniej takiej, która tworzyłaby jeden wizerunek Foucaulta-filozofa. Zawiłe strategie uników i otwartych batalii, przekonanie, że każda obca, lecz wartościowa myśl to wyzwanie, poszukiwanie ascetycznej formy dla własnego stylu w połączeniu z zamiłowaniem do barokowych form literackich Jorge Louisa Borgesa czy Raymonda Roussela – to nie wszystkie kontrasty i zawiłości, jakie możemy znaleźć w pismach i wypowiedziach Foucaulta. W jaki sposób akt myśli, może nabrać sensu odkrycia siebie? W jaki sposób pisanie może zmienić sposób bycia autora? Foucault w odpowiedziach na te pytania chce być zawsze o krok dalej niż postępujący za nim komentatorzy – adherenci i przeciwnicy – chce zachować przywilej pierwszego, miarodajnego komentatora własnych słów i czynów. To dlatego w geście obronnym tłumi pytania kierowane w przestrzeń jego własnego „ja”: „Nie pytajcie mnie kim jestem, ani nie mówcie mi, bym pozostał taki sam: jest to moralność stanu cywilnego; rządzi ona naszymi dokumentami. Niechże zostawi nam swobodę, kiedy mamy pisać”.
Creation of images of the philosopher by philosophers is one of the oldest ways to problematize philosophy. In depictions of this sort we can find both a concept of philosophizing and a concept of the place which is occupied by philosophy in the intellectual culture, as well as the pattern of its participation in the wider context of the reality of social life. This is why philosophers for various reasons create images of the philosopher and attribute diverse roles to them, both in philosophy and outside it. Thus, they are images-experiences and images of projects, images-criticism and images-confessions, images-thoughts and images-incentives. The answer to the question: ‘What is philosophy?’ intertwines in them with the belief that philosophy should actively participate in life. What is the originality of the Foucault’s problematization of these issues? A consistent answer to this question does not exist, at least there is no answer that would render a single image of Foucault, a philosopher. In Foucault’s writings, as well as in the various statements he made, one may observe intricate strategies of evasion and open battle, the belief that every alien but informative idea is a challenge, a pursuit of ascetic forms of style combined with a penchant for Baroque literary forms à la Jorge Louis Borges or Raymond Roussel. However, even these do not exhaust all the contrasts and complexities characteristic of Foucault’s output. How can an act of thought become a self-discovery? How can an act of writing change one’s way of being? In his answers to these questions Foucault always wants to be a step ahead of his commentators, whether they are his adherents or his opponents. He wishes to grant himself the privilege of being the first authoritative commentator of his own statements and actions. Therefore, in a kind of ‘defensive gesture,’ he fights down the questions directed to the space of his own ‘I’: “Do not ask who I am and do not ask me to remain the same: leave it to our bureaucrats and our police to see that our papers are in order. At least spare us their morality when we write.” - Źródło:
-
Ethos; 2016, 29, 2 (114); 115-126
0860-8024 - Pojawia się w:
- Ethos
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł