Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Koran" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 47
Tytuł:
Anioły w Koranie
Angels in Qur’an
Autorzy:
Pavlyuk, Oleksiy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480110.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Koran
aniołowie
Qur’an
angels
Opis:
W Koranie, świętej księdze muzułmanów, słowo anioł (malak) spotykamy częściej niż osiemdziesiąt razy. W islamie anioł to duchowa siła czy istota, która podaje ludziom dobre uszczęśliwiające myśli, zwierzętom zaś podsuwa zbawcze przeczucie lub w jakiś inny sposób pozostaje w służbie natury i życia. Aniołowie bezpośrednio służą Bogu, towarzysząc ludziom i pozostałym istotom i współdziałając z nimi. Koran daje czytelnikowi całościowy i rozmaity obraz aniołów w islamie. Przeprowadzona analiza wybranych tekstów Koranu daje nam fundamentalną koraniczną wiedzę o istotach duchowych, które, tak jak ludzie, stworzone zostały dla służby Bogu i przebywaniu z Nim w szczęśliwości. Wiedza o aniołach i wiara w nich powinny wspierać wierzącego na drodze zbawienia, wzmacniać jego wiarę, poczucie bezpieczeństwa i obecności wspomagających aniołów i Boga. Wiara w anioły jest bardzo ważną częścią wiary muzułmańskiej, ma bogatą tradycję i historię. Aniołowie odgrywają znaczącą rolę w życiu człowieka, towarzyszą mu przez cały czas jego bycia na ziemi i istnienia po śmierci. Jest nieodłączną rzeczywistością egzystencji muzułmanina.
In Qur’an, the Muslims’ holy book, the word angel (malak) may be read more than eighty times. In Islam, angel is a spiritual power or creature, who gives good pleasing thoughts to people and saving premonitions to animals and who serves the nature and life in some other way. The angels serve directly to God while accompanying people and other creatures, co-operating with them. Qur’an gives the reader a comprehensive portrait of the angels in Islam. The analysis of selected excerpts from Qur’an gives the readers fundamental Qur’anic knowledge about spiritual creatures who, just like people, were created to serve God and be with Him in happiness. The knowledge of angels and the faith in them should support a believing person on their way to salvation, strengthen their faith, the feeling of security and of supporting angels and God’s presence. The faith in angels is a very considerable part of Muslim faith, has a rich tradition and history, is a Muslim’s existence’s inevitable reality. Angels play a significant role in the lives of people, accompany them all the time of living on the Earth and during their existence after death.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, Wydanie specjalne 2013; 93-102
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblical and Quranic Argumentation for Sustainable Behaviors Toward Nature
Biblijne i koraniczne argumenty na rzecz zrównoważonych zachowań wobec natury
Autorzy:
Sadowski, Ryszard F.
Ayvaz, Zafer
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27314028.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Komitet Człowiek i Środowisko PAN
Tematy:
religion and ecology
Christianity
Islam
Bible
Quran
environmental crisis
biblical argumentation
quranic argumentation
religia i ekologia
chrześcijaństwo
islam
Biblia
Koran
kryzys ekologiczny
argumentacja biblijna
argumentacja koraniczna
Opis:
We observe an ever-increasing role of religions in fighting the environmental crisis. Religious argumentation has enormous potential to shape the attitudes of the followers of religions. Applying this argumentation can signifi-cantly change attitudes towards the environment in the majority of the human population. Christianity and Islam together have over 4 billion followers. Here, we present seven common Biblical and Quranic issues that are key to human attitudes to nature. The conducted analysis leads to a surprising conclusion. The Bible and Quran similarly encourage their followers to build harmonious relations with the natural world.
Obserwujemy coraz większą rolę religii w walce z kryzysem ekologicznym. Argumentacja religijna ma ogromny potencjał kształtowania postaw wyznawców religii. Zastosowanie tej argumentacji może znacząco zmienić postawy wobec środowiska u większości populacji ludzkiej. Chrześcijaństwo i islam razem mają ponad 4 miliardy wyznawców. W tej pracy przedstawiamy siedem powszechnych zagadnień biblijnych i koranicznych, które są kluczowe dla stosunku człowieka do natury. Przeprowadzona analiza prowadzi do zaskakującego wniosku. Biblia i Koran w podobny sposób zachęcają swoich wyznawców do budowania harmonijnych relacji ze światem przyrody.
Źródło:
Problemy Ekorozwoju; 2023, 18, 1; 152--163
1895-6912
Pojawia się w:
Problemy Ekorozwoju
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy jest możliwy dialog z islamem?
Is the dialogue with islam possible?
Autorzy:
Bortkiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/546405.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Islam
jihad
dialogue
Koran
religion
Muslims
Allah
Muhammad
Christians
persecution
Opis:
Is there in the contemporary world a possibility of a dialogue with Islam? We have to look closer haw Muslims treat Christians and if Muslims want to have a dialogue with Christians.
Źródło:
Civitas et Lex; 2016, 3(11); 48 - 57
2392-0300
Pojawia się w:
Civitas et Lex
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die theologischen Prämissen des interreligiösen Dialogs und der gegenseitigen Toleranz zwischen Islam und Christentum
The Theological Premises of Interreligious Dialogue and the Mutual Tolerance of Islam and Christianity
Teologiczne przesłanki warunkujące międzyreligijny dialog oraz wzajemną tolerancję islamu i chrześcijaństwa
Autorzy:
Frącz, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595017.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Christian-Islamic dialogue
tolerance
exclusive fundamentalism
claim to exclusivity
Council documents
Koran
dialog chrześcijańsko-islamski
tolerancja
ekskluzywny fundamentalizm
roszczenie absolutności
dokumenty Soboru Watykańskiego II
Opis:
The fundamental condition of the Christian-Islamic dialogue and of mutual tolerance represents the triumph over the exclusive fundamentalism that, in the Christian religion, found expression in an axiom accepted for centuries – that of extra ecclesiam nulla salus (outside the Church there is no salvation). The fundamentalist-exclusive interpretation of the Koran dogma extra islam nulla salus, still compulsory today, precludes any form of dialogue with and tolerance of people of other faiths. This is not because such an interpretation views Islam as the one true religion – every religion is entitled to this ex natura rei – but rather because it degrades Christians as devotees of polytheism, and thus as “infidels”, whereby they are definitively discredited as partners for dialogue and tolerance.
Zasadniczym warunkiem międzyreligijnego dialogu i wzajemnej religijnej tolerancji islamu i chrześcijaństwa jest przezwyciężenie przez islam ekskluzywnego fundamentalizmu, tak jak to miało miejsce w religii chrześcijańskiej, gdzie przez wiele wieków ów ekskluzywizm wyrażał teologiczny aksjomat extra ecclesiam nulla salus. Obowiązująca do dziś fundamentalistyczno-ekskluzywna interpretacja dogmatu Koranu extra islam nulla salus wyklucza jakąkolwiek formę dialogu i tolerancji nie dlatego, że głosi ona, iż islam jest jedyną prawdziwą religią – takie prawo ex natura rei przysługuje każdej religii – ale dlatego, że degraduje ona chrześcijan do statusu wyznawców politeizmu, do statusu niewierzących („niewiernych“), a tym samym definitywnie dyskredytuje ich jako równoprawnych partnerów dialogu i tolerancji.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2016, 16; 359-374
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Droga jako synonim zbawienia w Koranie. Refleksje lingwistyczno-teologiczne
Autorzy:
Micherdziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571731.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Quran
salvation in Quran
way of salvation in Quran
guidance to salvation in Quran
islam
islam and Christianity
Koran
zbawienie w Koranie
droga zbawienia w Koranie
przewodnictwo na drodze do zbawienia w Koranie
islam a chrześcijaństwo
Opis:
The metaphor of the way is one mode of seeing the salvation. Quran as the Holy Book of salvation for the Muslim believers attempts to handle the religious experience in category of the way. The metaphor of the way is in Quran expressed by the words of Arabic voculary derivated from the triliteral verbal root { ﺪﻫى } hdy. They are firstly the nominal derivatives: ﻫُﺪًى hudan – „right guidance, right way, right path, true religion” (S. II, 2. 38). Quran as the Book of Salvation to a people who believe is named: ﻫُﺪًى ﻭرَحْﻤَﺔ hudan wa-raḥmatan – „a guidance and a mercy” (S. VII, 52; XVI, 64.89; XXVII, 76–77; XXXI, 2– ﻫُﺪًى ﺑﻭشُْﺮَى ,( 3 hudan wa-bušrà – „guidance and glad tidings” (S. II, 97; XXVII, 1–2) oraz ﻫُﺪًًى ﻭشِ ﺎﻔء hudan wa-šifāʼun – „a guide and a cure” (S. XLI, 44). In Torah, Gospel Book and Quran „was guidance and light” for those who have Taqwà of Allāh (S. V, فﻴهِ ﻫُﺪًى ﻮﻧﻭرٌ : 46 fīhi hudan wa-nūrun). The synonims of way leadings to salvation are the followings terms: سَ ﻴﺒلُ ﷲِﺍ sabīlu l-Lāhi – „the cause of Allāh” i صِﺮَﺍط ﻤﻟﺍُﺴْ ﻘﺘ ﻢِﻴُ ṣirātu l-mustaqīmu – „correct guidance”. However the noun ﻫﺎَدٍ hādin – „the Guide” is one of theophanic names of Allāh (S. XXII, 54; XXV, 31). The verbal derivatives serve to define of the divine action in believers life (S. II, 143. 198; VI, 87; XVI, 36; XXXIX, 18; XCIII, ﻫَﺪَى : 7 hadà – „guided”). Allāh „guide” ( ﻳَهْﺪِى yahdī) the people who believe to the salvation, to the truth and to Himself. He is absolutely independent in giving salvation, it's signified with phrase ﻣَنْ ﻳشََﺎء man yašāʼu – „whom He wills” (S. II, 142. 213. 272; VI, 88; X, 25; XVI, 4. 93; XXIV, 35. 46; XXVIII, 56; XXXV, 8). The blievers are named أ ﻤﻟُهْ ﺪﺘُ ﻥﻭَ ʼal-muhtadūna – „the guided” (S. Vi, 82). The antithesis of the verb „guide” is verb أضَلﱠ ʼaḏalla – „leads astray” (S. LXXIV, 31). The expressions the mutual experiential base is connected with the Bible whose name is nomadism. The ancient Hebrews and Arabs were nomads. Therfore the metaphoric of way serves to name the various spheres of his life and culture. The metaphore of divine guidance the man to the salvation in Quran has the pattern in the biblical texts. The hebrew equivalents to the expressions are the words of Hebrew vocabulary derivated from the more verbal roots: { נחה } nẖh, { דרך } drk, { אשׁר } ʼšr, { ארח }ʼrẖ, { עגל } ʻgl, { נתב } ntb, { סלה } slh. The biblical texts are for the author of Quran starting-point to moulding the own conception of salvation. The elaborated in this article expressions serve to describe one of the divine action of salvation. It relies on guidance of the believers on the right way to salvation. The name of Allāh, „The Guide”, is guarding the man from the mistakes on this way.
Źródło:
Polonia Sacra; 2013, 17, 1
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elity chrześcijańskie wobec islamu (VII-X wiek)
Christian elites and Islam (VII-X century)
Autorzy:
Wolińska, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612908.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Bizancjum
islam
polemika antyislamska
Mahomet
Koran
Byzantium
Islam
anti-islamic polemics
Muhammad
Quran
Opis:
It is difficult to find equally important event in history as the birth of Islam and Arab expansion, although their importance was not appreciated at first. Its appearance was a breakthrough in several dimensions: religious, political, economic, cultural and lingual. The article attempts to discuss the reaction of Christian elites to the new monotheist religion. Initially, Islam was not identified as a new, separate religion. It was believed that the invaders would be chased away soon. The invasion was perceived in the biblical context, as a punishment for sins and as a work of the devil. So thought Sophronios, Theodor, John of Nikiu. Other writers pointed out Jews and heretics as the cause of God’s anger (Maximus the Confessor), but also emperor Constans (Anastasius the Synaite, Sebeos, some anonymous authors). A debate between Christians and Muslims commenced when Muhammad was still alive and both parties knew virtually nothing of each other. With time, the knowledge about Islam increased, although it still depended on education, social status, place of residence and knowledge of Arabic. In the 8th century it became obvious that Muslim rule would continue which can be observed in the opinion expressed by such writers as Sebeos, Anastasios, Denys of Tell Mahré or Ghewond. The task of Christian elites then, was to survive in an alien, not in frequently hostile environment and to preserve Christian faith. It was even more important when, particularly under the Umayyad rule, the religious policy became worse for Christians, which resulted in numerous conversions to Islam. The church must have felt threatened, consequently new arguments in the disputes with Muslims were needed. A form of a dialogue or polemics between two adversaries appeared. This can be seen in the texts of Theodor Abu Qurra, John on Damascus, in the polemics between patriarch Timothy with caliph Mahdi (781), homilies of a Syriac bishop from Iraq Mar Aba II (641-751), a discourse between monk Bert Hale and a wealthy Muslim or the answer of emperor Leo III to caliph Umar II (719), to mention just a few. The Christians attacked primarily Muhammad himself. He was accused of being a heretic or fake prophet. His knowledge would come either from Jews or heretic Christians. His adversaries pointed out that he had not done miracles as Christ had. It was also said that his revelation had been nothing but his dream or a result of his illness (epilepsy), or even that he had been possessed by daemons. Another target of attacks was the Quran, which was presented as a falsified Scripture. According to Niketas, it was not created by God, but by a daemon, as a compilation of many, often contradicting texts. It was also criticized as being non-original. Islam, was also be spread with the sword rather than with the word.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 64; 529-567
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Feminizm islamski. Niechciane dziecko islamu politycznego
Islamic feminism. The unwanted child of political Islam
Autorzy:
Bobako, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015982.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Islamic feminism
Muslim feminism
political Islam
imperialism
Quran
the Shari’ah
feminizm islamski
feminizm muzułmański
islam polityczny
imperializm
Koran
szarijat
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie feminizmu islamskiego jako zjawiska polityczno-intelektualnego, które rozwija się w międzynarodowych społecznościach muzułmańskich kobiet od kilku dekad. Autorka odróżnia feminizm islamski (postulujący równość płci i upodmiotowienie kobiet w oparciu o religijne zasady islamu) od wcześniejszej feministycznej tradycji, którą za Margot Badran określa mianem feminizmu muzułmańskiego. Tekst przedstawia polityczny i intelektualny kontekst powstania feminizmu islamskiego oraz pokazuje jego skomplikowane związki zarówno z islamem politycznym, jak i zachodnimi dyskursami feministycznymi. Kluczowym czynnikiem okazuje się tutaj dziedzictwo europejskiego kolonializmu i antymuzułmańska polityka Zachodu. Przywołując prace głównych reprezentantek feminizmu islamskiego, tj Fatimy Mernissi, Aminy Wadud, Ziby Mir-Hosseini i Asmy Barlas, autorka omawia podejmowane przez nie próby antypatriarchalnych odczytań muzułmańskiej tradycji, tekstów koranicznych i utrwalonych wykładni prawa szarijatu.
A goal of the paper is to present Islamic feminism as a political-intellectual phenomenon that has been developing in the international Muslim women community for a few decades. The author distinguishes Islamic feminism (that postulates gender quality and women’s empowerment on the basis of the religious principles of Islam) from earlier feminist tradition that she labels after Margot Badran as Muslim feminism. The paper discusses political and intellectual background of the emergence of Islamic feminism and shows its complex relationships with both political Islam and the Western feminist discourses. A key factor here is a heritage of European colonialism and anti-Muslim politics of the West. The author refers to the works of main representatives of Islamic feminism, such as Fatima Mernissi, Amina Wadud, Ziba Mir-Hosseini, Asma Barlas, and examines their attempts to arrive at non-patriarchal reinterpretations of the Muslim tradition, Quranic texts and the established interpretations of the Sharia law.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2013, 8, 2; 219-247
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
FUNDAMENTALIZM RELIGIJNY W ISLAMIE
Autorzy:
Waldemar, Zubrzycki,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/891601.pdf
Data publikacji:
2018-08-13
Wydawca:
Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
Tematy:
religia
islam
Koran
fundamentalizm
terroryzm
Opis:
Fundamentalizm cechuje wszystkie religie świata, jednak w przypadku islamu – w ostatnich czasach – najczęściej bywa przyczyną stosowania terrorystycznych metod. Dogmaty tej religii definiuje Koran, według którego islam opiera się on na pięciu filarach wiary, stanowiących jednocześnie podstawowe obowiązki każdego muzułmanin. Cechą fundamentalizmu islamskiego jest wprowadzenie zasad życia, opartych na tradycyjnych wzorcach, zapisanych w Koranie, regulujących sferę społeczną i polityczną, a także oderwanie od zachodniego modelu życia. Jego przyczyną jest frustracja i niezadowolenie społeczne, połączone z odrzucaniem nowoczesności i zmian, proponowanych przez Zachód. Głoszenie haseł walki z niesprawiedliwością i demoralizacją, w imię kreowania „lepszego świata”, w połączeniu z własną interpretacją zapisów Koranu, skutkuje promowaniem działań powszechnie uznanych za niedopuszczalne.
Źródło:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2016, 23; 286-299
2299-4033
Pojawia się w:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Islam a Wiara Bahá’í. Próba analizy komparatystycznej w kontekście fenomenologicznym
Islam and Bahá’í Faith. A trial of comparative analysis In the phenomenological context
Autorzy:
Anoszko, Sergiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480668.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Bahá’u’lláh
Islam
Koran
Objawienie
Prorok
Wiara Bahá’í
Baha’u’llah
Quran
Revelation
Prophet
Bahá’í Faith
Opis:
W artykule podjęta została próba fenomenologicznego porównania dwóch systemów wierzeniowych, aspirujących do miana religii światowych: islamu oraz Wiary Bahá’í. Wychodząc od analizy historycznych uwarunkowań powstania doktryny Bahá’í jako mesjanistycznego odłamu szyizmu w islamie, przez analizę tekstów źródłowych – Koranu oraz pism bahaickich – dokonuje się oceny podobieństw i różnic zachodzących pomiędzy teologią dogmatyczną w wymienionych religiach. Porównanie fundamentalnych założeń oraz podejść w wierze pozwala wnioskować o bezsprzecznym przenikaniu się nauki proroka Bahá’u’lláha z filarami wiary muzułmańskiej, a nawet zauważyć pewien odrębny dynamizm rozwojowy bahaizmu.
In the article I have undertaken a phenomenological comparison of two religious systems, which aspire to be of world importance, the Islam and Bahá’í Faith. Starting with a historic conditions’ analysis of Bahá’í coming into existence as a messianic section of Shiitism in the Islam, through an analysis of reference literature – the Quran and Bahá’í writings – similarities and differences in the dogmatic theology of both the systems were taken into consideration. Comparing the assumptions and attitudes in the faith allows to draw conclusions as to mutual interference of the Bahá’í prophet teaching and the so-called pillars of the Muslim faith, and still there is some separate development dynamism of the Bahá’í Faith.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 173-190
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Islam wobec judaizmu i chrześcijaństwa – perspektywa Koranu
Judaism and Christianity according to Koran
Autorzy:
Stefaniuk, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480530.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
judaizm
chrześcijaństwo
islam
Koran
hadisy
Judaism
Christianity
Islam
Hadiths
Opis:
Stosunek islamu do judaizmu i chrześcijaństwa wynika przede wszystkim z treści tekstów źródłowych tej religii, tj. Koranu i hadisów. Poruszają one wiele kwestii związanych z „tymi, którym Księga została dana wcześniej”. Nie oznacza to jednak, że zagadnienia te stanowią zasadniczy temat Koranu. Odnosząc się do wyznawców judaizmu, Koran wspomina m.in. fakt zawarcia przez Boga przymierza z nimi. Jednocześnie głosi, że Żydzi nie zawsze dotrzymywali „swojej części” owego przymierza. Z kolei chrześcijanie określani są w Koranie jako wspólnota najbliższa muzułmanom. Wiele koranicznych fragmentów odnosi się do chrześcijan z aprobatą, m.in. wychwalając pewnych księży i mnichów. Z drugiej strony Koran utrzymuje, że świat chrześcijański odszedł od podstaw autentycznego Bożego objawienia, dokonując istotnych zmian w wierze oraz praktykach religijnych. Przykładem może być wiara w Jezusa jako Syna Bożego (według islamu: człowieka i proroka), co miałoby być tożsame z odrzuceniem monoteizmu i co na kartach Koranu oceniane jest zdecydowanie negatywnie.
Koran and Hadiths contain numerous references to “those whom the Book had been given earlier”. Koran mentions the covenant made by Jews with God, but states that the former sometimes did not stick to their obligations. Christians, on the other hand, are named as those who are the closest to Muslims. In many places they earn acceptance, even praise, for instance certain monks and priests. Nevertheless, Koran maintains that Christians have distorted God’s revelation and introduced serious changes into their doctrine and practices. The prime example of it is their faith in Jesus as the Son of God, who – according to Koran – was a man like all men, though a great prophet, and duly condemns it as rejection of monotheism.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 1; 139-160
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Islamizacja prawa karnego Pakistanu na przykładzie nowelizacji i stosowania przepisów prawa o bluźnierstwie
Islamization of Pakistan’s criminal law on the example of amendments to and application of the blasphemy law
Autorzy:
Dziwisz, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044019.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
blasphemy
Pakistani Penal Code
blasphemy law
Islamization of law
criminal law
Islam
Quran
bluźnierstwo
pakistański kodeks karny
prawo o bluźnierstwie
islamizacja prawa
prawo karne
Koran
Opis:
Celem niniejszego opracowania jest analiza przepisów rozdziału XV pakistańskiego kodeksu karnego, zatytułowanego „Przestępstwa związane z religią”, powszechnie znanego jako „prawo o bluźnierstwie”. W rozdziale tym znajdują się przepisy penalizujące zachowania polegające między innymi na bluźnierstwie, profanacji Koranu, obrażaniu uczuć religijnych i stosowaniu obraźliwych uwag w odniesieniu do Proroka Mahometa. W artykule dokonano analizy rozwiązań prawnych składających się na tzw. „prawo o bluźnierstwie” wraz z niezbędnymi historycznymi aspektami ich istnienia. Podczas reżimu wojskowego generała Zia-ul-Hag rozpoczęto islamizację praw i instytucji, co wyraźnie widać na przykładzie pakistańskiego prawa karnego. W tych latach do Kodeksu karnego wprowadzono pięć dodatkowych przepisów, w tym artykuł 295-C, który penalizuje stosowanie obraźliwych uwag w odniesieniu do Proroka Mahometa. Przedstawione przepisy prawne są często krytykowane za dyskryminację mniejszości religijnych i niezgodność z prawami człowieka. Naruszają także zagwarantowane w konstytucji Islamskiej Republiki Pakistanu zasady równości i wolności religii. Ich wprowadzenie było częścią realizowanego przez władze publiczne planu całkowitej islamizacji prawa i państwa.
The aim of this article is to analyze the provisions of Chapter XV of the Pakistani Penal Code titled “Of Offences Relating to Religion” and commonly known as the “blasphemy law”. It includes a variety of crimes including blasphemy, profaning the Holy Quran, insulting religious feelings and using derogatory remarks in respect of the Prophet Muhammad. The article analyzes the legal solutions included in Chapter XV of the Pakistani Penal Code taking into account the historical context of their origin and application. The process of Islamization of laws and institutions began during the military regime of General Zia-ul-Hag, which is clearly seen on the example of Pakistan’s criminal law. In this period, five additional provisions were added to the Penal Code, including Section 295-C which introduces criminal liability for using derogatory remarks in respect of the Prophet Muhammad. The provisions under discussion have often been criticised for being discriminatory against religious minorities and inconsistent with human rights. They also violate the principles of equality and freedom of religion, which are guaranteed in the Constitution of the Islamic Republic of Pakistan. Their introduction to the Penal Code was part of the plan to bring about the Islamization of the law and the state.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2019, 22; 233-254
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jedność wielości
Unity and Multiplicity
Autorzy:
Wnuk-Lisowska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641007.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Sufism
sufi
Allah
perfect man
names of God
Koran
Imagination
Ibn ‘Arabi
Sohrawardi
emanation
extasy
face of God
wujud
angels
lights
spirit
Opis:
Philosophical discourse in Islam revolves around God, and God’s manifestation in the world. This article attempts to describe the philosophical concept, and especially the Sufi concept, of God. For Muslim philosophers the question “how does unity give rise to multiplicity?” had a crucial meaning. In Islam God is One, and everything else is two or more. The Oneness of being remains inaccessible to people. However, Sufis tried to give an answer to the question “What is Reality? What is the ‘face of God’, and what does this notion really mean?” And also “what veils separate Him from His creation?” Sufis tried to find the answer to all these questions not in the calm of a library but in deep religious experience. Because God in His mercy revealed the Laws in order that people would be able to make choices which lead directly to their felicity in the next stage of their experience. This was a difficult and dangerous process, and it required from neophytes a love of God. In their searches, the Sufis try to answer the question of what one sees when one throws off the inhibiting shackles of the mind and senses, what does one feel when one crosses the border of the phenomenal world? What kind of world does one observe when one wakes up from a dream which is life? What does one see in the state of illumination?
Źródło:
Studia Religiologica; 2012, 45, 2; 147-163
0137-2432
2084-4077
Pojawia się w:
Studia Religiologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezus – prorok czy Bóg? Bóg czy człowiek?
Jesus – a Prophet or God? God or a Human Being?
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480174.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Bóg; Allah
100 imion Allaha
tradycja muzułmańska
Koran
Jezus
Syn Boży
Maryja Matka Boża
God
Allah
Muslim tradition
Qur’an
Jesus
God’s Son
Mary Mother of God
Opis:
Niniejszy artykuł nie jest jedynie akademicką odpowiedzią na postawione w tytule pytanie. To przede wszystkim opis Boga, Jezusa, także Matki Bożej, w kontekście islamu i przez pryzmat nauki Koranu. Autor zaczyna od etymologii słowa Allah, którym Boga określają nie tylko muzułmanie. Następnie przechodzi do kwestii prawdy o jednym i jedynym Bogu, która jest punktem wyjścia wszystkich podejmowanych w ciągu wieków wypowiedzi muzułmanów na temat przymiotów Boga, w tym przede wszystkim jego wszechmocy. Również los człowieka oraz opis i analiza jego wolnej woli ma swoje ostatecznie źródła w prawdzie o Bogu. Autor dotyka też problemu grzechu – sirk, którego istota polega na przekonaniu, że oprócz Boga prawdziwego istnieją inne bóstwa. Następnie pisze o postaci Jezusa w tradycji muzułmańskiej, która postrzega Go jako posłańca Allaha, natomiast nigdy nie określa tytułami przyjętymi przez chrześcijaństwo, w tym najbardziej powszechnym – Jezus Chrystus. Koran odmawia Jezusowi tytułu Syna Bożego, który oznaczałby podważenie i zakwestionowanie czystego monoteizmu, i postrzega w Jezusie Sługę Bożego, utrzymując ponadto, iż Jezus był muzułmaninem. Dużo uwagi poświęca autor wydarzeniu ukrzyżowania Jezusa i jego muzułmańskiej interpretacji, która zdaje się nie rozumieć Krzyża; wreszcie pisze o tradycji muzułmańskiej dotyczącej Jezusa w kontekście drugiej osoby Trójcy Świętej. Pisząc o Jezusie w interpretacji islamu autor wiele uwagi poświęca także Matce Bożej w muzułmańskiej tradycji.
The present article is not only an academic answer to the question put in the title. It is most of all a description of God, Jesus, Mary Mother of God – all in the Islamic context and in terms of Qur’anic teachings. The author begins with the etymology of the word Allah, with which not only the Muslims call God. Then, the author proceeds to the issue of the truth about the one and only God – which is a starting point to all the Muslims’ statements through the centuries on God’s qualities, most of all including His omnipotence. Also the fate of human beings with the description and analysis of their free will has its ultimate origins in the truth about God. The present author also tackles upon the problem of a sin – sirk, the nature of which manifests itself in a conviction that there are other gods except for the one and only God. Next, the author writes about Jesus in the Muslim tradition which perceives Him as Allah’s Harold and never titles Him with the names so characteristic for Christianity, including the most common one: Jesus Christ. Qur’an denies Jesus’ title of God’s Son, which would discredit and question the pure monotheism, and sees Jesus as God’s Servant stating additionally that He was a Muslim. The present author pays much attention to the event of Jesus’ crucifixion and a Muslim interpretation to that which seem to not understand the Cross; finally, he writes about the Muslim tradition concerning Jesus as the second person in the Holy Trinity. While pondering upon the Islamic interpretation of Jesus – the present author also discusses the issue of Mary Mother of God in Muslim tradition.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, Wydanie specjalne 2013; 63-76
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezus jako „Sługa Boga” i „Mesjasz” w Koranie i w muzułmańskich interpretacjach
Jesus as ’the Servant of Allah’ and ‘the Messiah’ in the Quran and Muslim Interpretations
Autorzy:
Maszkowski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040752.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Koran
interpretacje muzułmańskie
tradycja muzułmańska
Jezus
koraniczne tytuły Jezusa
„mesjasz” „sługa Allaha”
Syn Boży”
„lud Księgi”
chrześcijaństwo
islam
the Quran
Muslim interpretations
Muslim tradition
Jesus
Jesus' titles in Koran
“the Messiah”
“the servant of Allah”
“the son of God”
“the People of the Book”
The Christianity
Islam
Opis:
W tytułach teologicznych Jezusa zawarł Koran podstawową naukę o Nim, o Jego godności, wyjątkowości i misji. Rozwinięciem Jego koranicznego obrazu zajęli się komentatorzy muzułmańscy, którzy sformułowali liczne interpretacje określeń Jezusa. W niniejszym artykule omówione zostały dwa koraniczne tytuły Jezusa: „sługa Boga” i „mesjasz”. Pierwszy tytuł wyraża wspólną cechę wszystkich muzułmanów i odnosi się do wszystkich ludzi oraz eksponuje człowieczeństwo Jezusa i Jego przynależność do rodzaju ludzkiego. Tym samym wykluczone zostaje Jego Synostwo Boże. Drugi tytuł wyróżnia Jezusa na tle innych ludzi i proroków, gdyż tylko On został tak nazwany w Koranie i stanowi „pomost” do pozyskania chrześcijan dla głoszonego orędzia, nawet jeśli odmawia Mu się godności boskiej. Oba tytuły nadają Mu muzułmańską tożsamość i ukazują Go jako człowieka złączonego z Bogiem więzią służby i poświęcenia. Zaprzeczają one jednak temu, co stanowi sedno wiary chrześcijańskiej. Oba negują Jezusowe Synostwo Boże. Ich teologicznochrześcijański sens został zamieniony na teocentryczno-muzułmański. Ich wykładnią stała się nie Ewangelia, lecz Koran. Dlatego jest rzeczą słuszną, by nie tłumaczyć koranicznego tytułu al-masîh. na „Chrystus” lecz pozostawić go w uproszczonym zapisie al-masih lub jako „mesjasz”. Podobnie `abd Allâh nie powinien być w żadnym wypadku tłumaczony na „sługa Jahwe”, lecz pozostać w uproszczonej formie abd-Allah lub jako „sługa Boga” vel „sługa Allaha”.
Regarding the theological titles of Jesus, the Quran contained basic knowledge about Him, about His dignity, peculiarity and mission. Muslim commentators took up the development of His Quranic image and created numerous interpretations of the terms used for Jesus. In this article two Quranic titles of Jesus, `The Servant of God' and `The Messiah' are discussed. The first title expresses the common feature of all Muslims and eventually refers to all humans. The title also exhibits the humanity of Jesus and His membership to the human kind. Thereby His divine filiation is excluded. The second title distinguishes Jesus from other people and prophets, because only He is named like this in the Quran and He constitutes the bridge by which Christians are attracted to the proclaimed message even if one refuses Him being of God's dignity. Both titles give Him Muslim identity and delineate Him as a man connected to God with a bond of service and sacrifice. However, as both of them reject Jesus being Son of God, they deny what constitutes the focal point of Christian faith. Their Christian theological meaning is replaced by a theocentric Muslim view, as the interpretation does not refer to the Gospel, but to the Quran. Henceforth, it is not appropriate to translate the Quranic title al-masî? to `The Christ', but to leave it in the simplified notation al-masih or as `The Messiah'. Similarly `abd Allâh by no means should be translated to `The Servant of Yahweh', but remain in a simplified form abd-Allah or `The Servant of God' or `The Servant of Allah'.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 9; 127-150
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 47

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies