Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Esperienza" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Basi antropologiche della pedagogia di don Luigi Giussani
Anthropological Foundations of Pedagogy of Don Luigi Giussani
Antropologiczne podstawy pedagogiki ks. Luigiego Giussaniego
Autorzy:
Tempesta, Marcello
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22180787.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
antropologia pedagogiczna
pragnienie
doświadczenie
relacja
znaczenie
pedagogical anthropology
desire
experience
relationship
meaning
Antropologia Pedagogica
Desiderio
Esperienza
Rapporto
Significato
Opis:
Nel percorso culturale di Luigi Giussani la dimensione pedagogica e la dimensione antropologica appaiono intimamente connesse: l’interrogativo sui principi e sulle forme dell’educazione umana è strettamente correlato a quello sulle dimensioni costitutive e strutturali della persona. L’esperienza umana appare a Giussani caratterizzata dalla percezione di una originaria dipendenza e dalla presenza di un inesauribile bisogno di significato: da questa consapevolezza deve partire l’opera educativa, come offerta di un rapporto capace di introdurre il soggetto alla scoperta del proprio io e delle dimensioni fondamentali del mondo. Sulla base di questa impostazione, Giussani formula un pensiero educativo che affronta le principali questioni pedagogiche dell’epoca contemporanea, ripensandole in maniera originale: crescita della persona, relazione tra autorità e libertà, esperienza, conoscenza, complessità, nichilismo.
W podróży kulturowej Luigiego Giussaniego wymiar pedagogiczny i wymiar antropologiczny wydają się ze sobą ściśle powiązane. Pytanie o zasady i formy wychowania człowieka wiąże się ściśle z konstytutywnym i strukturalnym wymiarem osoby. Ludzkie doświadczenie wydaje się księdzu Giussaniemu nacechowane percepcją pierwotnej zależności i obecnością niewyczerpanej potrzeby sensu. Od tej świadomości musi wychodzić praca wychowawcza jako propozycja relacji zdolnej wprowadzić podmiot w odkrywanie własnego „ja” i podstawowych wymiarów świata. W oparciu o to podejście Giussani formułuje myśl wychowawczą, która podejmuje główne problemy pedagogiczne współczesnej epoki, rozważając je na nowo w oryginalny sposób: rozwój osoby, relacje między autorytetem a wolnością, doświadczenie, poznanie, złożoność, nihilizm.
In Luigi Giussani’s cultural path, the pedagogical and anthropological dimensions appear intimately connected: the questioning of the principles and forms of human education is closely related to that of the constitutive and structural dimensions of the person. Human experience appears to Giussani to be characterized by the perception of an original dependence and by the presence of an inexhaustible need for meaning: from this awareness the work of education must begin, as the offering of a relationship capable of introducing the subject to the discovery of his own self and of the fundamental dimensions of the world. Based on this approach, Giussani formulates an educational thought that addresses the main pedagogical issues of the contemporary era, rethinking them in an original way: growth of the person, relationship between authority and freedom, experience, knowledge, complexity, nihilism.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2023, 15, 1; 51-61
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teolog i teologia nie mogą poznać Boga prawdziwego i Żywego bez wiary
A Theologian and Theology Cannot Cognize the True and Living God without Faith
Il teologo e la teologia non possano conoscere il Dio vero e vivo senza la fede
Autorzy:
Słomka, Walerian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340010.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Objawienie
wiara
teologia
doświadczenie
teolog
Revelation
faith
theology
experience
theologian
Rivelazione
la fede
la teologia
l’esperienza
il teologo
Opis:
Il teologo e la teologia non possano conoscere ed entrare nella comunione con Dio vero e vivo senza l’esperienza della fede, carita e speranza, con l’aiuto dello Spiritu Santo: „Poiche senza la fede e impossibile essere graditi a Dio” (Eb 11, 6); „Or la speranza non rende confusi, perche l’amor di Dio e stato Sparso nei nostri cuori per lo Spirito Santo che ci e stato dato” (Rm 5, 5). Dobbiamo affermare che la risposta del’uomo alla Rivelazione di Dio non puo essere limitata solamente alle parole ricevute dalla Sacra Scrittura, Tradizione e dottrina del Magistero della Chiesa, senza l’esperienza delle profondita del Mistero di Dio nella fede, carita e speranza dentro la comunita credenti della Chiesa col suo Magistero. La costatazione dell’autore di questa riflessione dimostra che teologo e teologia; „non possano essere graditi a Dio” e creativi per l’uomo senza detta esperienza, senza l’esperienza della viva prezenza di Dio della Rivelazione Judeo-Cristiana nella fede, carita, e speranza sopranaturale; nelle virtu teologali con l’aiuto dello Spirito Santo, che crea del „io” vecchio un „Io” nuovo – un soggetto nuovo – corrispondente al’ Mistero di Dio: „e non son piu io che vivo, ma e cristo che vive in me” (Rm 5, 5).
A theologian and theology cannot cognize the true and living God, and enter a communion with Him without the experience of faith, love and hope through the intervention of the Holy Spirit, as “without faith it is impossible to please God” (Heb 11:6). “And hope does not put us to shame, because God’s love has been poured out into our hearts through the Holy Spirit, who has been given to us” (Rom 5:5). It should be stated that a man’s reply to God’s Revelation should not be only limited to the words taken from the Holy Bible, Tradition and the Magisterium of the Church without experiencing God’s profoundness and mystery in faith, hope and love within the community of the Church’s believers along with the Magisterium. The statement made by the author of the present reflection shows that for a theologian and theology “it is impossible to please God” and to be creative for mankind without this experience, without the experience of the living presence of God’s Judeo-Christian Revelation in supernatural faith, love and hope, in theological virtues of the Holy Spirit, who from the “I” of the man of the past creates a new “I”, a new subject responding to the mystery of God, who may say: “I no longer live, but Christ lives in me” (Gal 2:20).
Źródło:
Roczniki Teologii Duchowości; 2012, 4; 5-15
2081-6146
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauki empiryczne i warsztat badawczy katechetyków
Empirical Sciences and Research Methodology in Catechetics
Le scienze e la tecnica della ricerca di catecheti
Autorzy:
Walulik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462201.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
nauki empiryczne
doświadczenie
badania empiryczne
katechetyka
synergia metodologiczna
empirical science
experience
empirical research
catechetics
methodological synergy
le scienze
l’esperienza
gli studi empirici
la catechetica
sinergia metodologica.
Opis:
Podstawą badań empirycznych jest doświadczenie. Humanistyka mówiąc o codziennych doświadczeniach, odwołuje się zarówno do badanych przedmiotów, jak i badacza. Na skutek przemy¬ślenia i medytacji nad zjawiskami staje się ono wewnętrznym ujęciem rzeczywistości, co w konsekwencji prowadzi do poszukiwania ich sensu. W teologii podstawowe doświadczenia człowieka stanowią jakby „bramę” dla Ducha „przy¬chodzącego” oświetlić życie ludzkie. Poszukując odpowiedzi na pytanie: jakie związki istnieją między naukami przyrodniczymi i humanistycznymi a katechetyką i co to oznacza dla praktyki badawczej należy uwzględnić specyfikę i odrębność przedmiotową dyscypliny naukowej. Użycie metodologii i metodyki nauk społecznych w katechetyce wymaga uzasadnienia przewyższającego uzasadnienie w naukach społecznych. Katechetyce jest zdecydowanie bliżej do nauk empirycznych uprawianych w duchu paradygmatu interpretatywnego, a nawet krytycznego niż pozytywistycznego. W tym kierunku zmierza również humanistyka i nauki społeczne. Synergia metodologiczna w obrębie „nauk o duchu” może wspomagać człowieka w interpretacji świata, co z kolei może stanowić pomoc w poszukiwaniu orientacji życiowej, odnalezieniu siebie przez odkrycie sensu życia. Człowiek szuka „niejednostronnych” form poznania i jakby spontanicznie odkrywa wartość doświadczenia, także religijnego i doświadczenia wiary.
The basis of empirical research is experience. Talking about everyday experiences humanities refer both to the objects of research and to the researcher. As a result of reflection and meditation on the events experience becomes an internal perception of reality, which in turn leads to the search for their meaning. In theology basic human experiences constitute a "gate" for the Spirit “coming” to illuminate human life. In seeking answer to the question what relationships exist between natural science, humanities and catechetics, and what it means for the research practice, the specificity and individual character of the scientific discipline should be taken into consideration. The use of methodology of the social sciences in catechetics requires stronger justification than in social sciences themselves. Catechetics is much closer to the empirical sciences cultivated in the spirit of the interpretative, and even critical, paradigm, rather than positivist. The humanities and social sciences also tend to move in this direction. Methodological synergy within the Geisteswissenschaften may assist in the interpretation of the world, which in turn may help in the search for life orientation, in finding oneself by discovering the meaning of life. Man looks for comprehensive forms of knowledge, and spontaneously discovers the value of experience, including religious and faith experience.
L’autore cerca di rispondere alla domanda: quale è la relazione tra le scienze naturali e quelle umanistiche e la catechetica e che cosa essa significa per la ricerca, tenendo conto della specificità e dell’autonomia delle discipline. Utilizzo di metodologia e la metodica delle scienze sociali in catechetica richiede una giustificazione che supera il ragionamento nelle scienze sociali stesse. La catechetica è molto più vicino alle scienze empiriche coltivati nello spirito di paradigma interpretativo o addirittura critico piuttosto che quello positivista. In questa direzione tendono anche scienze umane e sociali. Sinergia metodologica all’interno delle “scienze sullo spirito” può aiutare l’uomo a l’interpretazione del mondo, egli cerca forme “non unilaterali” di conoscenza e come se scoprisse spontaneamente il valore di esperienza, anche quella religiosa e di fede.
Źródło:
Studia Katechetyczne; 2013, 9; 169-179
0138-0672
Pojawia się w:
Studia Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies