Temat: войско - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Źródła do dziejów Wojska Polskiego okresu II Rzeczypospolitej przechowywane w archiwach lwowskich
Sources concerning the history of the Polish Army of the Second Polish Republic kept in Lviv archives
Источники сведений об истории Войска Польского в период Второй Речи Посполитой, хранящиеся в архивах Львова
Autorzy:: Ostanek, Adam Adrian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1926943.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: Wojsko Polskie
Lwów
archiwa
źródła
kwerenda
Polish Army
Lviv
archives
sources
query
Войско Польское
Львов
архив
источники
Opis:: Pomimo wkraczającego w świat nauki powszechnego rozwoju technicznego, a co za tym idzie wielu ułatwień w prowadzeniu badań (np. digitalizacji części zbiorów), kwerendy archiwalne nadal stanowią podstawę pracy każdego historyka. Szczególnie aktualne jest to w prowadzeniu badań w archiwach położonych na Wschodzie, gdzie nie istnieje wspomniane pojęcie digitalizacji, a już sam fakt istnienia kompleksowego przewodnika po zasobie uznać należy za niezwykle istotne udogodnienie. Artykuł niniejszy jest zatem dedykowany tym, którzy mimo wielu przeciwności postanowili poświęcić się badaniom historii Polski na Wschodzie. Celem niniejszego artykułu jest analiza zasobu archiwalnego zgromadzonego w dwóch kluczowych archiwach Lwowa – Centralnym Państwowym Archiwum Historycznym Ukrainy oraz Państwowym Archiwum Obwodu Lwowskiego – pod kątem przechowywanej tam dokumentacji dotyczącej dziejów wojskowości polskiej okresu II Rzeczypospolitej.
Despite the technological progress entering the world of research and consequent numerous facilitations in conducting studies (e.g. partial digitalization of archives), archive queries still constitute the basis of every historian’s work. It is especially relevant when conducting studies in the archives located in the East, where the aforementioned notion of digitalization does not exist and the very fact of the existence of a comprehensive guide to the collection must be considered an unusually significant convenience. Therefore, the article is dedicated to those who – despite the adversities – decided themselves to the research on Poland in the East. The aim of the article is an analysis of the archive collection gathered in two key archives of Lviv – Central State Historical Archives of Ukraine and State Archives of Lviv Oblast – paying special attention to the documentation preserved there concerning the history of Polish military of the Second Polish Republic.
Несмотря на все более сильное влияние технического прогресса на мир науки (и, как следствие, упрощение процесса исследований, например, в частичной диджитализации архивов), работа в архивах по-прежнему является основой работы каждого историка. Это особенно актуально при проведении исследований в архивах, расположенных на востоке (от Польши – прим.пер.), где не существует упомянутого выше понятия диджитализации, а уже сам факт существования гида-проводника по архиву нужно признать необыкновенно существенным. Данная статья посвящена тем, кто, несмотря на множество трудностей, решил посвятить свою исследовательскую работу истории Польши на востоке. Целью статьи является анализ архивных материалов, собранных в двух ключевых архивах Львова – Центральном государственном историческом архиве Украины и Государственном архиве Львовской области – с точки зрения хранящейся в них документации, касающейся событий в польской армии периода Второй Речи Посполитой.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2018, XIX (LXX), 3-4 (265-266); 274-285
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Analiza „Protokołów badania jeńców” w niewoli żołnierzy „ludowego” Wojska Polskiego podczas walk na ziemiach polskich pomiędzy sierpniem 1944 a kwietniem 1945 r.
Analysis of ‘Protocols covering tests on prisoners’ in captivity of the ‘People’s’ Polish Army during fights taking place on Polish lands between August 1944 and April 1945
Autorzy:: Jaroniec, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1202467.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Muzeum Wojska w Białymstoku. Ośrodek Badań Historii Wojskowej
Tematy:: prisoners of war
Polish People’s Army
Wehrmacht
Eastern Front
Second World War
военнопленные
«народное» войско польское
Вермахт
Восточноевропейский театр военных действий
Вторая мировая война
Opis:: In Central Military Archive among the documents concerning the Second World War there are ‘Protocols covering tests on prisoners’ of soldiers from German divisions scattered across various units. The protocols refer to prisoners taken by ‘People’s’ Polish Army on ‘liberated’ Polish lands, namely the 1st and 2nd Recon¬naissance Divisions of the Allied Command and the Infantry Division (but only the 1st Army - Divisions 1, 2, 3, 4, 6.). Protocols were collected as the front was moving along in years 1944-1945. They constitute a valuable source for discovering mili¬tary situation, but also as regards the socio-political situation on the Eastern Front during the aforementioned period. In this article the author attempts at evaluating the contents of the ‘Protocols cov¬ering tests on prisoners’ – about 140 items. He analyzed the state of the saved docu¬mentation and the types of wards which prepared them as well as various titles of these documents. He concentrates on the description of ‘standard’ testimony content and discusses its consecutive points forming the whole. These included informa¬tion such as: the personal data of the prisoner, the place and method of capturing an individual, the present and then situation at the front (tasks, number and combatant status, commander level, chemical training) and moral and political situation in the final part. Finally, the author conducts an assessment of the documents.
В Центральном военном архиве среди документов времен Второй миро¬вой войны сохранились разбросанные по разным частям «Протоколы опроса пленных» из немецких отрядов, попавших в руки солдат «народного» Войска Польского на «освобожденных» польских территориях. Они встречаются в разведывательных отрядах 1-й и 2-й армии с позиции общего командования и командования пехотной дивизии (но только 1-й армии – 1-я, 2-я, 3-я, 4-я, 6-я дивизии). Они накапливались по мере продвижения фронта в 1944–1945 гг. Они являются важным источником исследования не только военного положе¬ния, но и общественно-политической ситуации на восточном фронте в данный период. В статье автор попытался дать оценку «Протоколам опроса пленных». Всего их примерно 140. Он проанализировал состояние сохранившихся доку¬ментов, вид формирований, которые их составляли, и разнообразие титула¬туры документов. Он сосредоточился на описании содержания «стандартных» показаний и описал все пункты. В документе были такие пункты, как пер¬сональные данные пленного, положение на фронте в настоящий момент и в прошлом (функции, численное и боевое состояние, командиры, химическая подготовка), а в заключительной части – моральное состояние и политические взгляды. В конце автор дает оценку документам.
Źródło:: Studia z Dziejów Wojskowości; 2017, 6; 365-386
2299-3916
Pojawia się w:: Studia z Dziejów Wojskowości
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Przysposobienie wojskowe podległe 23 Górnośląskiej Dywizji Piechoty u schyłku lat trzydziestych XX w. Organizacja i zasady działania
Military training subordinate to the 23rd Upper Silesian Infantry Division at the end of the 1930s. Organization and operating principles
Военная подготовка (PW), подчиняющаяся 23-й Верхнесилезской пехотной дивизии, в конце 1930-х годов. Oрганизация и принципы работы
Autorzy:: Kołodziej, Kamil
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1887044.pdf
Data publikacji:: 2021-12-14
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: Wojsko Polskie
II Rzeczypospolita
przysposobienie wojskowe
Górny Śląsk
województwo śląskie
Polish Army
Second Republic of Poland
military training
Silesian Voivodeship
Upper Silesia
Войско Польское
Вторая Речь Посполитая
Верхняя Силезия
Силезское воеводство
военная подготовка
Opis:: Tematyka przysposobienia wojskowego w okresie międzywojennym była przedmiotem wielu badań. Pomimo tego zauważalny jest brak publikacji poświęconych regionalnym działaniom PW, zwłaszcza dla obszarów wielonarodowych i przygranicznych. Artykuł obejmuje lata 1937–1939, odnosząc się do okresu funkcjonowania i rozbudowy struktur PW podległych 23 Górnośląskiej Dywizji Piechoty, który zbiegł się z przygotowaniami do nadchodzącej wojny polsko-niemieckiej. Praca przedstawia struktury PW na obszarze stacjonowania 23 Dywizji Piechoty, cele i zadania operacyjne oraz współpracę z cywilnymi organizacjami realizującymi założenia PW. Istotnym elementem jest ocena możliwości i sprawności śląskich struktur PW, jako obszaru z silną mniejszością niemiecką, w obliczu nadchodzącej wojny.
The matter of military training (PW) during the interwar period has been the subject of many studies. Despite this, there is a noticeable lack of publications concerning the regional activities of the PW, especially regarding multinational and border areas. This article covers the years 1937–1939, which was a period that saw the expansion of PW training structures subordinate to the 23rd Upper Silesian Infantry Division, which coincided with preparations for the expected Polish-German war. The work presents the PW structures in the area where the 23rd Infantry Division were stationed, operational goals and tasks, as well as the cooperation that occurred with civilian organizations regarding assessments of the efficiency of Silesian PW structures as an area with a strong German minority.
Вопрос о военной подготовке в межвоенный период был предметом многих исследований. Несмотря на это, ощущается значительная нехватка публикаций о региональной деятельности организаций военной подготовки, особенно в многонациональных и приграничных регионах. Данная статья охватывает 1937–1939 годы в контексте периода функционирования и расширения структур военной подготовки (PW), подчиняющейся 23-й Верхнесилезской пехотной дивизии, что совпало с подготовкой к предстоящей польско-германской войне. В работе представлены структуры PW на территории дислокации 23-й пехотной дивизии, оперативные цели и задачи, а также взаимодействие с гражданскими организациями, реализующими цели организаций военной подготовки. Важным элементом является оценка возможностей и эффективности силезских структур PW (как территории с сильным немецким меньшинством) перед лицом надвигающейся войны.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 3 (277); 107-131
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Nieznane relacje dotyczące Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej w 1939 roku
Unknown reports concerning Warsaw Armored Motorized Brigade in 1939
Неизвестные отчеты, касающиеся Варшавской броне-моторизированной бригады в 1939 гoдa
Autorzy:: Kuchciak, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1924228.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: wojna
wojska pancerne
wojsko polskie
II wojna światowa
historia Polski
war
armored forces
Polish army
World War II
history of Poland
война
танковые войска
войско польское
Вторая мировая война
история Польши
Opis:: Przedmiotem edycji źródłowej jest pięć nieznanych dotąd relacji i protokołów poświęconych mobilizacji, organizacji oraz działaniom bojowym Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej i jej oddziałów: motorowego batalionu saperów, dywizjonu rozpoznawczego oraz przydzielonej brygadzie 33 kompanii sanitarnej. Autorami przekazów są oficerowie jednostki: Konstanty Kułagowski oraz Jan Kolenda, a także oficerowie z nią związani, tacy jak Jan Karol Hauslinger i Mieczysław Szymanowski. Autor ostatniego przekazu pozostaje nieznany.
The object of the source edition are five so-far unknown reports and protocols devoted to the mobilization, organization and military actions of the Warsaw Armored Motorized Brigade and its units: motorized battalion of sappers, reconnaissance battalion and the 33rd sanitary company assigned to the brigade. The authors of the sources are the unit’s officers: Konstanty Kułagowski and Jan Kolenda, as well as officers connected with it, such as Jan Karol Hauslinger and Mieczysław Szymanowski. The author of the last source remains unknown.
Предметом анализа источников являются пять неизвестных до этого времени отчетов и протоколов, посвященных мобилизации, организации и деятельности Варшавской броне-моторизированной бригады и ее подразделений: моторизированному батальону саперов, разведывательному дивизиону и приписанной к бригаде 33 санитарной компании. Авторами документов являются офицеры бригады: Константин Кулаговский и Ян Коленда, а также связанные с ней офицеры – Ян Кароль Хауслингер и Мечислав Шимановский. Автор последнего документа по-прежнему неизвестен.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2017, XVIII (LXIX), 4 (262); 152-176
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: 1. Pułk Strzelców Polskich we Francji w okresie Wielkiej Wojny
1-й Полк Польских Стрелков во Франции во время Великой войны
1st Polish Rifle Regiment in France During the Great War
Autorzy:: Petrynko, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1934114.pdf
Data publikacji:: 2021-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: 1st Polish Rifle Regiment
Polish Army in France
Blue Army
Polish Army
First World War
1-й Полк Польских Стрелков
Польская Армия во Франции
Голубая Армия
Войско Польское
Первая мировая война
Opis:: The article presents a fragment of the history of the 1st Polish Rifle Regiment, the first independent unit that was a part of the Polish Army in France (also known as the Blue Army or the Army of General Józef Haller). The unit was organized in January 1918 and the only Polish formation of Blue Army of that period that participated in the final stages of the Great War on the Western Front. The paper’s chronological scope covers the period from the formation of the regiment in January 1918 to the end of the war in November 1918. The 1st Polish Rifle Regiment together with the Polish Army in France provided enormous support for the Polish Army during the Polish-Ukrainian and Polish-Soviet wars. The article is divided into parts corresponding to the various stages of regiment’s service in France during the Great War – formation and training, stay at the front in Champagne, joining the 1st Polish Rifle Division, and filling a section of the front in the Vosges. The paper is based on primary sources available in the Central Military Archives in Warsaw, the Archives of Modern Records, memories and diaries, and French regulations and their Polish translations. Critical analysis method was used to analyze the sources.
Целью этой статьи является показать фрагмент истории, касающийся 1-го Полка Польских Стрелков (далее 1-й ППС), первого независимого подразделения, которое в 1917-ом г. во Франции вошло в состав Польской Армии (её также называют Голубой Армией или Армией генерала Юзефа Халлера). Исследуемое подразделение было создано в январе 1918-ого года и было единственной польской формацией, которая принимала участие в заключительном этапе боевых действий на Западном фронте. Полк был награжден французским командованием за проведение штурма «Bois de Raquette» в Шампани в середине июля 1918-ого года в рамках контрнаступления Антанты. По прибытии в Польшу в апреле 1919-ого 1-й Полк Польских Стрелков вместе с Польской Армией во Франции являлись огромной поддержкой для находящегося в драматической ситуации Войска Польского в 1919–1920 годах. Хронологически статья охватывает период от формирования полка в январе 1918-ого года до окончания операций на Западном фронте в ноябре 1918-ого года. Текст разделен на части, соответствующие различным этапам функционирования 1-го ППС во Франции во время Великой войны – формирование и обучение, пребывание на фронте в Шампани, включение в состав 1-ой Дивизии Польских Стрелков и занятие позиций на линии фронта в Вогезах. В работе использовались источники, находящиеся в Центральном Военном Архиве и Архиве Новых Актов, мемуары и дневники, а также французские нормативно-правовые акты и их польские переводы. Исследование основывается на методе критического анализа источников.
Źródło:: Studia Orientalne; 2021, 2(20); 188-209
2299-1999
Pojawia się w:: Studia Orientalne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Zarys historii 18. Dywizji Piechoty w latach 1945–1950
The Outline of History of the 18th Infantry Division in 1945–1950
Очерк истории 18 пехотной дивизии в 1945–1950 гг.
Autorzy:: Jarno, Witold
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/953251.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: history of bialystok land
18th infantry division
polish
polish armed forces after 1945
historia białostocczyzny
18. dywizja piechoty
wojsko polskie po 1945 r.
история белосточчины
18 пехотная дивизия
войско
польское после 1945 г
Opis:: This article describes the history of the 18th Infantry Division in 1945–1950. This Division was formed in 1945, based on 1st School Division of Infantry. In July the Division was moved from the district of Warsaw to the area near Skierniewice belonging to the Łódź Military District. In that place the Division was reformed into the 18th Infantry. At that time it consisted of 57, 62 and 65 Infantry Regiments, 54 Light Artillery Regiment, 51 Engineers Battalion, 21 Anti–Tank Artillery Division and a few smaller units. Between October and November 1945 the Division was moved to the area of Bialystok Province and submitted to the command of the Warsaw Military District. Since then, units of the 18th Infantry Division took part in fighting against Polish underground military and also in agitation and propaganda actions before the referendum of 1946 and before elections to the Legislative Sejm in 1947. Dislocation of the Division in 1945–1950 underwent a few changes, although basically it was stationed in Bialystok Province all this time. At the same time the Division frequently changed its vacancies which decreased its numbers. It was a consequence of the policy of decreasing numbers of the Polish army pursued until the end the 1940s. A major breakthrough in the history of the 18th Infantry Division came in 1951 when the Division was included into the Infantry Corps subject to the command of the Warsaw Military District, which started a new era in its history – ended by disbanding of the Division in 1956.
В статье описана история 18 пехотной дивизии в 1945–1950 гг. Әта дивизия была основана осенью 1945 г. на базе 1 школьной пехотной дивизии. В июле дивизия было перенесена из района Варшавы в район Скерневиц на территорию Лодского военного округа. Здесь дивизия была переформирована в 18 пехотную дивизию, в состав которой входили: 57, 62 и 65 пехотный полк, 54 полк легкой артиллерии, 51 саперный батальон, 21 противотанковый артиллерийский дивизион и несколько меньших единиц. На рубеже октября и ноября 1945 г. дивизия была перенесена на территорию Белостокского воеводства и поступила в подчинение руководства Варшавского военного округа. С того времени единицы 18 пехотной дивизии принимали участие в боях против польского вооруженного подполья, а также в агитационных и пропагандистских акциях перед референдумом в 1946 г., перед выборами в законодательный сейм в 1947 г. Дислокация дивизии в 1945–1950 гг. несколько раз поддавалась изменениям, хотя в основном на протяжении всего әтого времени она находилась на территории Белостокского воеводства. В то же время дивизия часто меняла свой штат, который не прекращал уменьшаться. Әто было результатом проведения политики сокращения польской армии, которая длилась до конца сороковых годов. Основной перелом в истории 18 пехотной дивизии произошел в 1951 г., когда дивизия была включена в корпус пехоты, подчиняющийся руководству Варшавского военного округа, что и стало началом нового периода в ее жизни, который закончился расформированием в 1956 г.
Źródło:: Studia Podlaskie; 2015, 23
0867-1370
Pojawia się w:: Studia Podlaskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Dywersja polityczna KPRP przeciwko Wojsku Polskiemu na przełomie lat 1918/1919
KPRP’s Political Diversion against the Polish Armed Forces in 1918–1919
Политическая диверсия КПРП против Войска Польского на рубеже 1918/1919 гг.
Autorzy:: Miodowski, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/953258.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Войско Польское
военная газета КПРП
политическая диверсия
политическая агитация солдат
комунистическая пропаганда
wojsko polskie
dywersja polityczna
agitacja polityczna żołnierzy
propaganda komunistyczna
polish armed forces
kprp’s “military division”
political agitation of soldiers
communistic propaganda
political diversion
Opis:: Since the Polish Armed Forces were established, a priority task of Russian and Polish communists was to evoke disintegration of this armed force they treated as their enemy so that it did not hamper the Red Army’s march towardsWest. To implement the program of the Polish Armed Forces disintegration successfully, it was necessary to launch it simultaneously in units deployed in the Borderlands, those located along the central passage between the Rivers Niemen–Bug and Vistula as well as those stationed West of the Vistula River. National structures of KPRP (Communist Workers Party of Poland) would not have been able to undertake such a wide action of infiltrating their undercover agents into the Polish Armed Forces structures without staff and especially financial support from the party’s Moscow headquarters. Thus the arrival of KPRP’s activists from the Soviet Russia in Poland propelled disintegration actions within the Polish Armed Forces.
С начала основания Войска Польского приоритетным заданием русских и польских коммунистов стало доведение вражеских вооруженных сил до дезинтеграции, чтобы не были преградой маршу красноармейцев на Запад. Осуществление программы дезинтеграции Войска Польского было необходимо для одновременного захвата әтими действиями как единиц, находящихся на пограничных территориях, так и расположенных в центральной части между линиями Немон – Буг и Висла, а также распределившихся на запад от линии Висла. Местные структуры КПРП без кадровой, а точнее финансовой поддержки со строны московского партийного органа, не были бы в состоянии препринять широко презираемую всеми акцию проникновения в структуры Войска Польского своих законспирированных деятелей. Приезд в страну из Советской России активистов КПРП дал начало дезинтергационным действиям в польских вооруженных стилах.
Źródło:: Studia Podlaskie; 2015, 23
0867-1370
Pojawia się w:: Studia Podlaskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Oficerski Yacht Klub Rzeczypospolitej Polskiej w Warszawie w dwudziestoleciu międzywojennym
Officer Yacht Club of the Polish Republic in Warsaw during the interwar period
Республиканский офицерский яхт-клуб в Варшаве в межвоенном двадцатилетии
Autorzy:: Piekarski, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1921646.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: Wojsko Polskie
yacht klub. sporty wodne
żeglarstwo
wioślarstwo
kluby żeglarskie
żeglarstwo morskie
żeglarstwo śródlądowe
przystanie żeglarskie
Polish Army
yacht club
water sports
sailing
rowing
sailing clubs
naval sailing
inland sailing
sailing marinas
Войско Польское
яхт-клуб
водный спорт
парусный спорт
гребля
парусный клуб
яхтинг морской
яхтинг речной и озёрный
причал
Opis:: Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie okoliczności powstania oraz głównych form działalności Oficerskiego Yacht Klubu RP w Warszawie. Początki jego historii sięgają pierwszych miesięcy po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, kiedy to grupa pasjonatów sportów wodnych założyła Wojskowy Klub Wioślarski. Mieścił się on na lewym brzegu Wisły, między mostem Poniatowskiego, a mostem średnicowym. W roku 1932 uruchomiono Oddział Śródlądowy OYK RP w Augustowie, a w roku następnym - jego Oddział Morski w Gdyni. W tym czasie stołeczny klub był już jednym z najważniejszych ośrodków upowszechniania sportów wodnych w Polsce. Pod koniec 1932 r. stolicy uroczyście otwarto bardzo okazały budynek przystani OYK RP, nazywany przez warszawiaków „szklanym domem nad Wisłą”. Trzy lata później zbudowano – istniejący do dziś – obiekt żeglarsko – wypoczynkowy w Augustowie. Do OYK RP należały i wspierały jego działalność najważniejsze osoby w państwie, na czele z prezydentem RP – Ignacym Mościckim. Był więc on „instytucją”, która stanowiła piękną kartę tradycji wojskowych z obszaru kultury, sportu i rekreacji.
The aim of this article is to present the circumstances around the establishment of the Officer Yacht Club of the Polish Republic (OYK RP) in Warsaw as well as its main forms of activity. Its history dates back to the first months after Poland regained independence, when a group of water sports enthusiasts set up the Military Rowing Club. It was located on the left bank of the Vistula, between the Poniatowski Bridge and the Średnicowy Bridge. In 1932 the Inland Department of OYK RP in Augustów was founded, and in the following year – the Naval Department in Gdynia. At the same time the Warsaw club was already one of the most important centers of popularizing water sports in Poland. At the end of 1932 a grand building of the OYK RP marina was opened, called a “glass house on the Vistula” by Warsaw residents. Three years later a sailing-leisure facility was built in Augustów, which exists until today. The most important persons in the state belonged to the OYK RP and supported its functioning – including above all the president, Ignacy Mościcki. Hence the club is an institution that constitutes a beautiful element of military tradition in the field of culture, sport and recreation.
Целью данной статьи является представление условий возникновения, а также основных форм деятельности Республиканского офицерского яхтклуба (OYK RP) в Варшаве. Начало его истории охватывает первые месяцы возвращения Польше независимости, когда группа любителей водного спорта основала Военный гребной клуб. Он размещался на левом берегу Вислы, между мостами Понятовского и Шредницовым. С 1932 года начал своё существование Внутренний филиал OYK RP в Августове, а в следующем году – его Морской филиал в Гдыне. В то время столичный клуб уже являлся одним из важнейших центров распространения водного спорта в Польше. К концу 1932 года в столице прошло торжественное открытие потрясающего здания пристани OYK RP, названного варшавянами „стеклянным домом над Вислой”. Три года спустя был построен существующий по сей день спортивно-развлекательный парусный комплекс в Августове. К OYK RP принадлежали и поддерживали его деятельность первые лица государства во главе с президентом республики Игнатием Мощицким. Таким образом, это „учреждение” является прекрасной визитной карточкой военных традиций в области культуры, спорта и отдыха.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2016, XVII (LXVIII), 2-3 (256-257); 85-118
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Bitwa w Pradolinie Redy-Łeby. Działania bojowe sowieckich wojsk pancernych na kierunku Gdyni (6–16 marca 1945 r.)
Battle in Reda-Łeba Urstromtal Valley. Combat Operations of Soviet Armoured Forces towards Gdynia (6–16 March 1945)
Битва в Прадолине Реды-Лебы. Боевые действия советских бронетанковых войск в направлении Гдыни (6–16 марта 1945 г.)
Autorzy:: Anduła, Kamil
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1916662.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: 2 Front Białoruski
broń pancerna
ludowe Wojsko Polskie
Pradolina Redy-Łeby
Rumia
Konstanty Rokossowski
Wejherowo
2nd Belorussian Front
armoured units
Polish People’s Army
Reda-Łeba Urstromtal Valley
Konstantin Rokossovsky
2-й Белорусский фронт
бронетанковые войска
народное Войско Польское
Прадолина Реды-Лебы
Румя
Константин Рокоссовский
Вейхерово
Opis:: Historia bojów na Pomorzu Gdańskim w 1945 r. została ukształtowana przez historiografię sowiecką. Celem artykułu jest przedstawienie działań operacyjnych sowieckiej broni pancernej prowadzonych na przedpolu Gdyni na podstawie materiału źródłowego z zasobu Centralnego Archiwum Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej. Duże znaczenie dla przebiegu walk o Gdynię miała bitwa w Pradolinie Redy-Łeby. 6 marca 1945 r. wojska 2 Frontu Białoruskiego rozpoczęły ofensywę, skutkiem której było szybkie opanowanie Sławna, Słupska i Lęborka. Pomimo dużej szybkości natarcia wojska sowieckie nie zdołały zniszczyć sił niemieckich. W oparciu o system stanowisk obrony przeciwlotniczej jednostki niemieckiej 2 Armii zdołały zatrzymać sowieckie natarcie pod Wejherowem i Rumią. Ważny wpływ na przebieg walk miało charakterystyczne dla Pomorza Gdańskiego ukształtowanie terenu. Przebieg i skutki bitwy w Pradolinie Redy-Łeby wymusiły na dowództwie 2 Frontu Białoruskiego zmianę przyjętych założeń. Konsekwencją sowieckiego niepowodzenia w Pradolinie Redy-Łeby był rozkaz marszałka Konstantego Rokossowskiego o skierowaniu do walki o Gdynię dodatkowych sił, co wpłynęło na przebieg działań wojennych. Ze względów propagandowych w bitwę w Pradolinie Redy-Łeby została zaangażowana 1 Brygada Pancerna im. Bohaterów Westerplatte z szeregów ludowego Wojska Polskiego, co zostało okupione dużymi stratami.
The history of battles in Gdańsk Pomerania in 1945 was shaped by Soviet historiography. Relying on the source material from the Central Archives of the Ministry of Defence of the Russian Federation, the article presents the operational activities of Soviet armoured units in the outskirts of Gdynia. Of great importance for the course of the fights for Gdynia was the battle in Reda-Łeba Glacial Valley. On March 6, 1945, the units of the 2nd Belorussian Front began a rapid offensive and quickly seized Sławno, Słupsk and Lębork. Despite the high speed of the offensive, the Soviets did not manage to destroy the retreating German forces. Basing on a system of anti-aircraft defense posts, German 2nd Army units managed to stop the Soviet attack at Wejherowo and Rumia. The thopographical characteristics of Gdańsk Pomerania had a strong influence on the fights. The course and effects of the battle in the Reda-Łeba Glacial Valley forced the command of the 2nd Belorussian Front to reconsider the previous operational assumptions. As consequence of the Soviet failure in the Reda-Łeba Glacial Valley, Marshal Konstantin Rokossovsky ordered to send additional forces to fight for Gdynia. For the sake of propaganda, the Polish 1st Armoured Brigade of the Heroes of Westerplatte was also engaged in the battle, which came at a price of heavy casualties.
Историю сражений в Гданьском Поморье 1945 г. упорядочила советская историография. Цель данной статьи – представить оперативную деятельность советской бронетехники в окрестностях Гдыни на основе материалов из Центрального архива Министерства обороны Российской Федерации. Сражение в Прадолине Реды-Лебы имело большое значение для хода боев за Гдыню. 6 марта 1945 г. войска 2-го Белорусского фронта перешли в насту пление, в результате которого были быстро взяты Славно, Слупск и Лемборк. Несмотря на высокую скорость атаки, советским войскам не удалось уничтожить отступающих немцев. На основе системы противовоздушной обороны частям 2-й немецкой армии удалось остановить наступление советских войск под Вейхерово и Румей. Характер территории Гданьской Померании оказал большое влияние на ход боев. Ход и последствия боя в Прадолине Реды-Лебы заставили командование 2-го Белорусского фронта изменить принятую линию поведения. Следствием неудачи советских войск в Прадолине Реды-Лебы стал приказ маршала Константина Рокоссовского о направлении дополнительных сил для борьбы за Гдыню. Из пропагандистских соображений в сражении в Прадолине Реда-Леба приняла участие 1-я бронетанковая бригада им. Героев Вестерплатте, сформированная из рядов Польской Народной Армии, что привело к большим потерям.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 4 (274); 42-83
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: U źródeł afery TUN. Generał Stanisław Tatar, rozpad Komitetu Trzech i przekazanie komunistycznemu wywiadowi wojskowemu funduszu „Drawa” 1947–1949
At the Source of the TUN Scandal – General Stanisław Tatar, the Dissolution of the Committee of Three and the Transfer of the „Drawa” Fund to the communist Military Intelligence Services (1947–1949)
У источников аферы ТУН. Генерал Станислав Татар, роспуск Комитета Трех и передача фонда „Драва” коммунистической военной разведке в 1947–1949 гг.
Autorzy:: Koreś, Daniel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1857127.pdf
Data publikacji:: 2021-06-23
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: afera TUN
Stanisław Tatar
Marian Utnik
Stanisław Nowicki
Wacław Komar
Drawa
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie
ludowe Wojsko Polskie
TUN affair
Polish Armed Forces in the West
Polish People’s Army
афера ТУН
Станислав Татар
Мариан Утник
Станислав Новицки
Вацлав Комар
Драва
Польские вооруженные силы на западе
народное Войско Польское
Opis:: W końcu maja 1947 r. gen. bryg. Stanisław Tatar i jego wspólnicy – płk dypl. Stanisław Nowicki oraz ppłk dypl. Marian Utnik – zdecydowali się jawnie na współpracę z komunistycznym wywiadem wojskowym. Kontakty z szefem sztabu Misji Wojskowej rządu warszawskiego (następnie attaché wojskowym w Londynie) płk. dypl. Józefem Kuropieską podjęli już w 1945 r. Następne dwa lata poświęcili na przekonanie komunistycznych włodarzy Polski, przez kanał wywiadu wojskowego kierowanego przez gen. bryg. Wacława Komara, że są atrakcyjnym partnerem do współpracy. Pod płaszczykiem szczytnych celów, za zdefraudowane pieniądze znajdujące się w dyspozycji Sztabu Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych, które ukryli w tzw. funduszu „Drawa” oraz za złoto z Funduszu Obrony Narodowej, należące do polskiego rządu na emigracji, kupowali sobie faktycznie lepszą przyszłość w Polsce Ludowej. Tak przynajmniej sądzili, gdyż nieodległa przyszłość brutalnie zweryfikowała ich przypuszczenia. Niniejsza synteza działalności członków samozwańczego Komitetu Trzech z lat 1947–1949 – do momentu ich aresztowania przez komunistyczną służbę bezpieczeństwa – jest zapisem nie tylko upadku moralnego trzech wysokich stopniem i stanowiskiem oficerów Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, lecz także o wiele bardziej bolesnym studium ich wzajemnego delatorstwa na rzecz Oddziału II Sztabu Generalnego ludowego Wojska Polskiego.
Towards the end of May 1947, Brig. Gen. Stanisław Tatar and his associates – Col. Dipl. Stanisław Nowicki and Lt. Col. Dipl. Marian Utnik – openly decided to cooperate with the communist military intelligence services. Contact with Col. Józef Kuropieska, the Chief of Staff of the Warsaw government’s Military Mission, began in 1945 when Kuropieska was a military attaché stationed in London. The next two years were devoted to persuading the communist authorities of Poland, through the military intelligence channel headed by Brig. Gen. Wacław Komar, that they were attractive partners with regards to cooperation. Under the guise of noble goals, they fraudulently transferred vast amounts of cash and gold (which represented the treasury of the National Defense Fund and belonged to the Polish Government in Exile) that was held in the so-called „Drawa” fund to the new communist regime in Warsaw. In doing so they thought they could buy themselves a better future in Poland, however their assumptions were soon to be brutally curtailed. This synthesis of the activities of the self-proclaimed Committee of Three from 1947–1949 – until their arrest by the communist security service – represents not only the moral decline of three high ranking Polish Army officers and the Polish Armed Forces, but also a much more painful study of their mutual deliberations for the benefit of II Department of the General Staff of the Polish People’s Army.
Мариан Утник – открыто решили сотрудничать с коммунистической военной разведкой. Контактировать с начальником штаба Военной миссии варшавского правительства (впоследствии военным атташе в Лондоне), полковником дипл. Юзефом Куропеской, они начали уже в 1945 году. Следующие два года были посвящены убеждению коммунистических властей Польши через канал военной разведки, возглавляемый бригадным генералом Вацлавом Комаром, что они являются привлекательным партнером для сотрудничества. Под прикрытием благородных целей, за деньги, находящиеся в распоряжении штаба Верховного главнокомандующего Польскими вооруженными силами, которые они спрятали в т. н. фонде „Драва”, а также за золото из Фонда национальной обороны, принадлежащего польскому правительству визгнании, они фактически купили себе лучшее будущее в Польской Народной Республике. По крайней мере, они так думали, потому что ближайшее будущее жестоким образом проверило их предположения. Этот синтез деятельности членов самопровозглашенного Комитета Трех в 1947–1949 гг. – до их ареста коммунистической службой безопасности – свидетельствует не только о моральном упадке трех высокопоставленных чиновников польской армии и польских вооруженных сил, но также и о гораздо более болезненном явлении их взаимных обвинений в интересах II Отряда Генерального штаба народного Войска Польского.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 1 (275); 66-106
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Jan Kotyza, żołnierz Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich, ludowego Wojska Polskiego – zarys biograficzny
Jan Kotyza, Soldier of the Home Army, Peasants’ Battalions, Polish People’s Army – a Biographical Outline
Ян Котыза – солдат Армии Крайовой, Крестьянских Батальонов и народного Войска Польского. Биографический очерк
Autorzy:: Paduchowski, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1916505.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: Jan Kotyza
Polskie Państwo Podziemne
ZWZ/AK
Bataliony Chłopskie
Ruch Ludowy
powiat krakowski
II wojna światowa
konspiracja
Bieńczyce
ludowe Wojsko Polskie
Polish Underground State
Home Army
Peasants’ Battalions
Peasant movement
Cracow district
World War II
underground work
Polish People’s Army
Ян Котыза
Польское подпольное государство
Армия Крайова
Крестьянские батальоны
Народное движение
краковский повят
Вторая мировая война
подпольное движение
Беньчице
народное Войско Польское
Opis:: Artykuł przedstawia zarys biografii Jana Kotyzy, żołnierza Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich oraz ludowego Wojska Polskiego. Urodził się w podkrakowskich Bieńczycach w rodzinie chłopskiej. Dzięki uporowi rodziców i nauczycieli ukończył gimnazjum, a następnie również Studium Wychowania Fizycznego przy Uniwersytecie Jagiellońskim. Tuż przed wybuchem II wojny światowej Kotyza objął posadę kierownika nowobudowanego stadionu miejskiego przy Alei 3 Maja w Krakowie. Był oficerem rezerwy, ale nie wziął udziału w kampanii polskiej 1939 r. W czasie okupacji zaangażował się w pracę konspiracyjną. Pierwotnie polegała ona tylko na kolportażu podziemnych pism. Przystąpił do Związku Walki Zbrojnej, przyjął ps. „Krzemień”. Początkowo organizował pluton na terenie wsi Bieńczyce, Krzesławice oraz Mistrzejowice. Następnie został komendantem placówki ZWZ Mogiła, która obejmowała terytorialnie gminy Mogiła, Ruszcza oraz Węgrzce. Z szeregów ZWZ przeszedł do Batalionów Chłopskich. Jednocześnie został członkiem konspiracyjnego Stronnictwa Ludowego „Roch”. Po scaleniu BCh z AK objął dowództwo batalionu krypt. „Pająk”. W 1943 r. awansował w ramach BCh i został komendantem powiatu krakowskiego krypt. „Nadleśnictwo nr 6”. W niedługim czasie po oswobodzeniu od Niemców zgłosił się na wezwanie nowych władz do tzw. ludowego Wojska Polskiego. Początkowo nie trafił na front, ostatecznie został wysłany do 2 Armii WP. Nie zdążył wziąć udziału w walkach z Niemcami – był pod Dreznem, skąd wycofano go przez Wrocław do Rzeszowa, gdzie brał udział w walkach z UPA. Po zdemobilizowaniu wrócił w rodzinne strony.
The article presents a biographical outline of Jan Kotyza, a soldier of the Home Army, Peasants’ Battalions and the Polish People’s Army. He was born in Bieńczyce near Cracow in a peasant family. Thanks to the persistence of his parents and teachers he finished high school and then studied physical education at the Jagiellonian University. Just before the outbreak of World War II, Kotyza took over the position of manager of the newly built city stadium at 3 Maja Avenue in Cracow. He was a reserve officer but did not take part in the Polish campaign of 1939. During the occupation he got involved in underground work. Initially, it consisted only in the distribution of underground magazines. He joined the Union of Armed Struggle (ZWZ) and took pseudonym „Krzemień”. Initially he organized a platoon in the villages of Bieńczyce, Krzesławice and Mistrzejowice. Then he became the commander of the ZWZ post „Mogiła”, which included municipalities: Mogiła, Ruszcza and Węgrzce. He left the ZWZ to join the Peasants’ Battalions (BCh). At the same time he became a member of the underground People’s Party „Roch”. After the BCh where merged with the Home Army, he took command of the „Pająk” battalion. In 1943, he was promoted within the BCh and became commander of the Cracow district codenamed „Forest Inspectorate No. 6”. Shortly after the liberation from the Germans, he answered the call of the new authorities to join the so-called Polish People’s Army. Initially he was not sent to the front, eventually he was sent to the 2nd Army. He did not manage to take part in fights against the Germans. He was near Dresden, from where he was withdrawn through Wrocław to Rzeszów, where he took part in fights with the Ukrainian Insurgent Army. After being demobilized, he returned to his hometown.
В статье представлен биографический очерк Яна Котызы, солдата Армии Крайовой, Крестьянских батальонов и народного Войска Польского. Ян Котыза родился в Беньчице под Краковом, в крестьянской семье. Благодаря настойчивости родителей и учителей он окончил гимназию, а впоследствии учился по направлении „физическая культура” в Ягеллонском университете. Незадолго до начала Второй мировой войны Котыза занял должность управляющего недавно построенным муниципальным стадионом на улице Аллея 3 Мая в Кракове. Котыза был офицером запаса, но в Польской кампании 1939 г. участия не принимал. Во время оккупации он был задействован в конспиративных действиях, которые поначалу заключались только в распространении подпольной прессы. Он вступил Союз вооруженной борьбы (СВБ) принял псевдоним «Кшемень» („Кремень”). Первоначально он организовал взвод в деревнях Беньчице, Кшеславице и Мистшейовице. Затем он стал командиром поста СВБ „Могила”, который территориально охватывал три гмины: Могилу, Рушчу и Венгжце. Из Союза вооруженной борьбы Котыза перешел в Крестьянские Батальоны и одновременно с этим стал членом конспиративной Народной Партии „Рох”. После объединения Армии Крайовой и Крестьянских Батальонов он стал командовать батальоном „Пайонк” („Паук”). В 1943 г. в рамках Крестьянских Батальонов он получил повышение и стал комендантом краковского повята под криптонимом „Лесной округ №6”. Вскоре после освобождения от немцев он откликнулся на призыв новых властей присоединиться к народному Войску Польскому. Поначалу его не высылали на фронт, но затем все-таки отправили на фронт 2-ой армии Войска Польского. Котыза не успел принять участие в боях с Германией. Он был под Дрезденом, откуда был выведен через Вроцлав в Жешув, где принял участие в боях с УПА. После демобилизации вернулся на родину.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 4 (274); 145-169
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Elita armii II Rzeczypospolitej. Oficerowie dyplomowani w Wojsku Polskim w ocenie inspektorów armii oraz generałów do prac przy GISZ
The elite of the army of the II Polish Republic. Certified officers in the Polish Army assessed by army inspectors and generals for positions at the General Inspectorate of the Armed Forces
Элита армии Второй Речи Посполитой. Дипломированные офицеры в Войске Польском в оценке инспекторов армии и генералов для работы при Генеральной инспекции Вооруженных Сил
Autorzy:: Koreś, Daniel
Szewczyk, Radosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1925753.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: oficerowie dyplomowani
Sztab Główny
Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych
inspektorzy armii
generałowie do pracy przy GISZ
Wojsko Polskie
certified officers
Main Staff
General Inspectorate of the Armed Forces
army inspectors
generals „for works” at the General Inspectorate of the Armed Forces
Polish Army
Дипломированные офицеры
Главный Штаб
Генеральная Инспекция Вооруженных Сил
инспекторы армии
генералы для работы при Генеральной Инспекции Вооруженных Сил
Войско Польское
Opis:: W grudniu 1932 r. na polecenie szefa Sztabu Głównego Wojska Polskiego gen. bryg. Janusza Gąsiorowskiego Biuro Inspekcji Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych rozesłało do inspektorów armii i generałów do prac przy Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych ankietę w sprawie oceny systemu szkolenia i pracy oficerów dyplomowanych w Wojsku Polskim. W zasobie Wojskowego Biura Historycznego – Centralnego Archiwum Wojskowego w Warszawie zachował się komplet odpowiedzi na tę ankietę, stanowiący znakomite źródło do tego, jak najwyżsi stopniem i stanowiskiem oficerowie Wojska Polskiego postrzegali elitę armii – oficerów dyplomowanych, absolwentów Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Blok odpowiedzi na ankietę uzupełnia raport attaché wojskowego w Bukareszcie ppłk. dypl. Jana Kowalewskiego, z grudnia 1934 r., na temat systemu szkolenia oficerów dyplomowanych w Rumunii. Dokument ten koreluje z wcześniejszymi dokumentami nie tylko poprzez tematykę, ale także przez fakt, że powstał w wyniku zlecenia przez szefa Sztabu Głównego Wojska Polskiego gen. bryg. Gąsiorowskiego dalszych studiów nad systemem szkolenia i doskonalenia oficerów dyplomowanych poprzez analizę rozwiązań stosowanych w armiach zagranicznych.
In December 1932 by order of the Chief of the Main Staff of the Polish Army, Brigadier General Janusz Gąsiorowski, the Inspection Bureau of the General Inspectorate of the Armed Forces sent a questionnaire to the army inspectors and generals „for works” at the General Inspectorate of the Armed Forces concerning the evaluation of the system of trainings and performance at work of the certified officers in the Polish Army. In the collection of the Military History Bureau – Central Military Archive in Warsaw a complete set of answers to this questionnaire survived and it constitutes an excellent record of how the officers highest in rank and function in the Polish Army perceived its elite – certified officers, graduates of the Higher War School in Warsaw. This set of answers is complemented by the report of the military attaché in Bucharest, certified Lieutenant-Colonel Jan Kowalewski, written in December 1934, concerning the system of trainings for certified officers in Romania. This document correlates with the previous ones not only because of its subject but also because it had been prepared following the order of the Chief of the Main Staff of the Polish Army, Brigadier General Gąsiorowski, to conduct further research on the trainings and development system of the certified officers by means of an analysis of the solutions applied in foreign armies.
В декабре 1932 г. по приказу шефа Главного Штаба Войска Польского бригадного генерала Януша Гонсеровского Бюро инспекции Генеральной инспекции Вооруженных Сил разослало инспекторам армии и генералам при Генеральном штабе Вооруженных Сил анкету, касающуюся оценки образовательной системы и работы дипломированных офицеров в Войске Польском. В архиве Военно-исторического бюро - Центрального Военного архива в Варшаве – сохранился комплект ответов на эту анкету, являющийся ценным источником знания о том, как высокопоставленные офицеры Войска Польского относились к элите армии - дипломированным офицерам, выпускникам Высшей Военной Школы в Варшаве. Блок ответов на анкету дополняет рапорт военного атташе в Бухаресте дипл. подполковника Яна Ковалевского, датированного декабрем 1934 г., на тему системы образования дипломированных офицеров в Румынии. Этот документ связан с другими не только через тематику, но и по причине того факта, что он появился в результате указания шефа Главного Штаба Войска Польского бригадного генерала Гонсеровского продолжать изучение системы образования и повышения квалификации дипломированных офицеров с помощью анализа решений, практикуемых в заграничных армиях.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2017, XVIII (LXIX), 2 (260); 167-213
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Repartycja jednostek wojska koronnego według komisji lwowskiej w 1679 roku
Force distribution of the Polish Kingdom army units according to the 1679 Lviv committee
Распределение частей королевского войска согласно львовской комиссии в 1679 году
Autorzy:: Hundert, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1921710.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: wojsko koronne w dobie pokoju 1677–1683
repartycja 1679–1683
Trybunał Skarbowy
Komisja Wojskowa we Lwowie 1679
Army of the Kingdom of Poland
Army of the Kingdom of Poland in the period of peace of 1677–1683
Distribution of forces 1679–1683
Treasure Tribunal
Lwów Army Committee of 1679
королевское войско в мирное время 1677–1683
перераспределение
1679–1683
Налоговая Инспекция
Военная Комиссия во Львове 1679
Opis:: Sejm grodzieński, który obradował na przełomie lat 1678 i 1679 postanowił, że zredukowane w 1677 r. do poziomu etatu pokojowego (12 250 koni i porcji) komputowe wojsko koronne od 1 maja 1679 r. zostanie objęte systemem płacy w ramach tzw. repartycji. W ten sposób powrócono do metody opłacania wojska koronnego, którą stosowano w latach 1667–1673. Chorągwie i regimenty armii koronnej ponownie miały być finansowane przez sejmiki województw i ziem z pominięciem skarbu centralnego. Opracowanie i wprowadzenie w życie tego systemu nastąpiło podczas trybunału skarbowego połączonego z komisją wojskową we Lwowie, zwołanych w październiku 1679 r. Repartycja ta obowiązywała do 30 kwietnia 1683 r., kiedy rozbudowano wojsko koronne do etatu wojennego na potrzeby kampanii wiedeńskiej.
The parliament session in Grodno (Sejm Grodzieński) which debated at the turn of 1678 and 1679 ruled that the the Crown comput army (wojsko komputowe), reduced in 1677 to peacetime footing (12 250 horses and financing units [porcja]), starting from 1 May 1679 would be included in the payment system within the so called force distribution (repartycja). In this way the method that was used for financing the Crown army in 1667–1673 was restored. The banners (chorągwie) and regiments of the Crown army were again to be funded by local parliaments of lands (ziem) and voivodeships , omitting the central treasury. Drawing up and implementing this system took place during the treasure tribunal session joint with the army committee in Lwów, called in October 1679. This force distribution had been in effect up to 30 April 1683, when the Crown army was put on wartime footing for the Vienna campaign.
Гродненский сейм, проходивший на рубеже 1678 и 1679 годов, решил, что сокращенное в 1677 г. до уровня мирного времени (12250 лошадей и порций) королевское войско, с 1 мая 1679 будет содержаться в рамках так называемого перераспределения. Таким образом был совершён возврат к системе оплаты королевского войска, которая использовалась в 1667–1673 годах. Эскадроны и полки королевской армии вновь должны были финансироваться за счет администрации воеводств и земель, исключая Центральную Налоговую Инспекцию. Разработка и введение этой системы были начаты одновременно с налоговым трибуналом и связанной с ним военной комиссией во Львове, созванных в октябре 1679 г. Это перераспределение действовало до 30 апреля 1683 г., когда королевское войско было увеличено в связи с потребностями Венской военной кампании.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2016, XVII (LXVIII), 2-3 (256-257); 17-34
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Operacja „Wisła”. Broń jądrowa na terytorium Polski
Operation „Vistula”. Nuclear weapon in the Polish territory
Операция „Висла”. Ядерное оружие на территории Польши
Autorzy:: Piotrowski, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1927038.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: Wojsko Polskie
Układ Warszawski
broń jądrowa
opercja „Wisła”
broń rakietowa
PRL
Sztab Generalny
Północna Grupa Wojsk Armii Radzieckiej
Kukliński
plany operacyjne WP
Polish Army
Warsaw Pact
nuclear weaponry
operation “Vistula”
rocket weapons
Polish People’s Republic
the General Staff
the North Group of the Soviet Army
Ryszard Kukliński
Polish Army’s operation plans
Войско Польское
Варшавский Договор
ядерное оружие
операция „Висла”
ракетное оружие
Польская Народная Республика
Генеральный Штаб
Северная группа советских войск
Куклинский
оперативные планы Польской Армии
Opis:: Tematem artykułu jest zagadnienie przechowywania broni jądrowej na terytorium Polski. Wiąże się to z wprowadzeniem do uzbrojenia Wojska Polskiego w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych taktycznych i operacyjno-taktycznych kompleksów rakietowych. Ich podstawowym zadaniem było przenoszenie głowic z ładunkami jądrowymi. W ówczesnej doktrynie wojennej Układu Warszawskiego i NATO, taktycznej broni jądrowej przyznano podstawową rolę w porażeniu ogniowym wojsk i obiektów o znaczeniu strategicznym przeciwnika. Z uwagi na skomplikowane zasady transportu i przechowywania taktycznej broni jądrowej, w połowie lat sześćdziesiątych podjęto decyzję o lokalizacji na terenie PRL trzech składów broni jądrowej z przeznaczeniem na przechowywanie ładunków jądrowych dla jednostek rakietowych i lotnictwa Sił Zbrojnych PRL. Do końca lat sześćdziesiątych obiekty te wybudowano i przekazano do eksploatacji specjalnym jednostkom Armii Radzieckiej. Przedsięwzięcie to otrzymało kryptonim „Wisła” i stanowiło najpilniej strzeżoną tajemnicę, którą ujawniono dopiero w połowie pierwszej dekady XXI w.
The article is devoted to the issue of storing nuclear weapons in the Polish territory. It is connected with the implementation of tactical and operational-tactical rocket complexes to the weaponry of the Polish Army in the first half of the 1960s. The main task of these complexes was to transfer nuclear warheads. In the Warsaw Pact’ and NATO’s war doctrine of the time, tactical nuclear weapons were recognized as playing the primary role in striking the enemy’s armies and objects of strategic importance. Because of the complicated rules of transporting and storing tactical nuclear weapons, it was decided in the mid-1960s to locate three nuclear weaponry depots in the Polish territory to keep the weapons for the rocket units and air forces of the Polish People’s Republic Army. By the end of the decade, these structures were built and handed over for usage to the special units of the Soviet Army. The project got the code name “Vistula” and was the best-guarded secret that had not been revealed until the first decade of the 21st century.
Тема статьи – проблема хранения ядерного оружия на территории Польши. Это связано с введением в вооружение польской армии в первой половине 60-х гг. тактических и оперативно-тактических ракетных комплексов. Их основным заданием был перенос ядерных боеголовок. В то время в военной доктрине Варшавского Договора и НАТО именно тактическому ядерному оружию была приписана основная роль в огневом поражении войск и объектов стратегического значения противника. Из-за сложностей с транспортировкой и хранением тактического ядерного оружия в середине 60-х было принято решение о создании на территории Польской Народной Республики трех складов ядерного оружия с целью хранения ядерных зарядов для ракетных единиц и авиации Вооруженных сил ПНР. К концу 60-х гг эти объекты были построены и переданы в эксплуатацию специальным единицам Советской Армии. Это событие получило название „Висла” и стало наиболее охраняемой тайной, которая была рассекречена лишь в середине первой декады XXI в.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2017, XVIII (LXIX), 1 (259); 67-87
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "войско" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język