Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sawicki, Stefan." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 100
Tytuł:
Od strony słabszych
From the Point of View of the Weaker
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955910.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The world of Zbigniew Herbert's poetry that is characterised by its axiological element, is happening between the appearance of its official character and the truth of the secondary reality. The poet sympathises with that weaker reality and he surrounds it with “circles of sorrow”. Evangelical blessings are referred to as the interpretative context.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1999, 47, 1; 5-8
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pawłowy prorok. O obrazie autora w Promethidionie Cypriana Norwida
Pauline Prophet. On the Author's Image in Cyprian Norwid's Promethidion
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963271.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Out of the texts making up Norwid's manifesto to society emerges above all the figure of the prophet. Undoubtedly, this extends the tradition of romanticism which popularized the prophetic attitude in literature. The romantic prophet was uniquely capable of seeing and understanding reality: the present and, especially, the past. At times he became in his omniscience and omnipotence a rival of God. Now Norwid understood prophecy as a conveyance of the objectivized truth, not his own, although the truth he perceived and experienced in his conscience. The direct source of that truth was not − as in the biblical tradition − God, but indirect "instances," but worldly "last rays of prophecies": the wisdom of the eternal man or the plebiscites of ages, purified and objectivized opinion of mankind. The prophet of Norwid is the interpreter of the "signs of the time" sensitivized by suffering, who prophesies to limit suffering and "unnecessitate offering." One of the many, of whom St Paul writes in the First Letter to Corinthians. The attitude of Pauline prophet seems to be the principal attitude in the Promethidion. Art, surpassing the dignity of the bard, though closer to him, is the main theme of the work. The prophet's attitude converges other Promethean plots: gladiator, Socrates, to whom − apart from the structural allusions − draws on an extract from VII Epilogue. Eventually there is Prometheus-Adam, identified in the work with the eternal man and binding ancient and Christian traditions. The attitude puts on a Christian sense on the Promethean problems, signalled in the title and abundant in European literature. It draws on to the two threads of the Promethean myth, fixed and conveyed to us by Aeschylus in his Prometheus Bound. The attitude preserves the motif of a prohuman revolt. The latter, however, is not aimed against God, as in Aeschylus and in many romantic embodiments of Prometheus (especially, in Shelley's Prometheus Unbound), but, on the contrary, in the name of God against everything that confines and hurts man. It also preserves a characteristic motif of talents and arts. They are, however, depicted not as a gift facilitating and making people happy on earth, but as a task supporting − in alliance with labour − the route of man and nation towards resurrection.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1997, 45, 1; 111-116
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sacrum w literaturze
The Sacred in Literature
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1965870.pdf
Data publikacji:
1980
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1980, 28, 1; 13-26
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzecz o „starości” Norwida
A Piece on Norwids „Agedness”
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116670.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Studia Norwidiana; 2003, 20-21; 231-234
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poematy Cypriana Norwida. Uwagi edytorskie
Cyprian Norwid's Poems. Editor's Remarks (transl. by Tadeusz Karłowicz)
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117017.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
poemat
wydanie krytyczne
poem
critical edition
Opis:
The paper is the Editor's Introduction to Cyprian Norwid's Poems included in Volumes III and IV of the critical edition of the poet's Collected Writings prepared by Norwidologists from different academic centers and edited by the Learned Society of the Catholic University of Lublin: Volume III has been edited by S. Sawicki and A. Cedro, and Volume IV by S. Sawicki and P. Chlebowski. Both volumes will be published in 2008.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2007, 24-25; 43-53
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid w interpretacji teologa
Norwid Interpreted by a Theologian
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117087.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Studia Norwidiana; 1988, 5-6; 240-247
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe wydanie Promethidiona
A New Edition of Promethidion
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117175.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Studia Norwidiana; 1992, 9-10; 233-242
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nad książką Norwid poeta pisma
On the book Norwid poeta pisma
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729265.pdf
Data publikacji:
2020-02-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Studia Norwidiana; 1996, 14; 167-174
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwida wywyższenie tradycji
Norwid’s Elevation of Tradition
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729210.pdf
Data publikacji:
2020-02-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
In his prose poem Garstka piasku Norwid credits tradition with the role of the differentia specifica of the concept “man”. This article sets out to show that his aim was not to address the problem of the differentia specifica, but to emphasize the importance of tradition for man. Its importance is twofold: (1) by preserving knowledge of what was “in the beginning”, tradition is the most fundamental source of knowledge about reality, including man himself; (2) tradition makes possible man’s “historical resurrection”, which in Norwid’s view is linked with the eschatological resurrection. Norwid’s “elevation of tradition” grew out of the religious currents of Romantic thought, especially the so-called 19th century traditionalism (De Bonald), and of the poet’s own reflections: he sought inspiration in Christianity to interpret all things from the perspective of the whole.
Źródło:
Studia Norwidiana; 1990, 8; 3-14
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kształtem jest miłości” – Norwid o kulturze
“The Shape of Love”: Norwid on Culture
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729283.pdf
Data publikacji:
2020-02-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The article's main thread begins with Norwid's celebrated definition of beauty as “the shape of love”. The definition points to love as the efficient cause of beauty. Basing on his interpretations of Norwid's texts, the author argues that in the poet's view love is also the efficient cause of art in the broad sense and even, albeit in a somewhat different way, of culture at large. If human culture is to be truly human, it must also draw its origins from love; it must be “the shape of love”.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2001, 19; 5-15
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Quidam. Wokół semantyki tytułu
Quidam. Around the Semantics of the Title
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729341.pdf
Data publikacji:
2020-05-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Quidam: pewien – przypowieść
jakiś – mało znany – „białe kwiaty”
jakiś tam – chrześcijanin
jakiś – nie wiadomo jaki – obraz Rzymu
jakiś – każdy z ludzi – wizja człowieka
Quidam: a certain – parable
some – scarcely known – „white flowers”
whoever – a Christian
some – it is unknown which – picture of Rome
some – everyone – a vision of man
Opis:
Starting from the ambiguousness of the title word Quidam, the author of the article points to various possible interpretations of the poem by Norwid. It can be read as a parable whose semantic background is constituted by biblical events. It can also be understood in the context of the Norwidian poetics of „white flowers”, as a juxtaposition of common, „quiet” people and a common scenery on the one hand and romantic heroes and events on the other. Still another way of reading the poem could be revealed by the process of the „anonymous” birth of Christianity in the multicultural and stable ancient Rome that is shown in the work. An interpretation focused on „humanitas” of the Roman Empire and of the ancient culture would notice the picture of the unavoidable loss of their identity shown in Quidam. An interpretation paying attention to the signs having a symbolic character would show the anthropological dimension of the poem, reaching the two-plane Christian vision of man contained in it. Each of the indicated directions in which interpretation could go, would refer to a different meaning of the pronoun Quidam – the one-word title of the poem.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2008, 26; 3-15
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jeszcze o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Marii Panny w twórczości Norwida
Further comments regarding the presence of Immaculate Conception in works by Norwid
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18029972.pdf
Data publikacji:
2022-09-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
dogmat
Niepokalane Poczęcie
Maria Panna
Tomasz Garbol
Cyprian Norwid
dogma
immaculate conception
Saint Mary
Opis:
Głos w dyskusji: czy Norwid właściwie rozumiał dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Marii Panny.
The article joins the discussion on the question whether Cyprian Norwid properly understood the dogma of immaculate conception.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2022, 40; 205-208
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwida walka z formą
Struggle Against Form
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729041.pdf
Data publikacji:
2020-02-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The paper is the first insight into the problem of form, so essential for Norwid. Its subject is, first of all, the poet’s struggle against form which exerts pressure, deprives things of their meanings and constitutes the source of deviation. There still remains to be written a paper presenting Norwid’s struggle for form which is mature and liberating and which deepens the spiritual freedom of man. We also need a thorough study on the poet’s comprehension of form, made against the background of the contemporary philosophical and aesthetic thought. The paper consists of three parts. The beginning of the first part recalls the article “Żydy” i mechesy (Jews and Converted Jews). Norwid resents in it the acceptance of the semantic deviation of the word “przechrzta” (“converted Jew”) and the strict caste system of the nobility. In both these phenomena the blind tradition prevails over their fundamental meanings, appearance over reality, form over “spirit”. The phenomena also mark the range of the problem: from the meaning of a single word to the attitude of the whole socio-historical group. Norwid’s output is full of “antiformal” indignation. It can be found in different shapes and varies in intensity in the majority of his writings. Norwid is irritated by expressions deprived of their original meanings (“Ruszaj z Bogiem”, “Farewell, God be with you”), surprised by the conventionality of the language which ignores the symbolism of silence. He does not accept the formalized traditional versification and the trite use of metaphors. He is stimulated by certain themes (the theme of ruins) and myths (Wanda, Krakus, Tyrtej) which require a new expression. He sees the necessity to complete the gallery of literary characters (the mute heroine of Assunta). The conventionalized, irresistible genre constraints require intrepid modification: the idea of “white tragedy”, the new lyric poetry of Vade-mecum, the criticism of the contemporary moral novel, the parable variant of the epic poem in Quidam. Norwid protests against the spiritless customs, formal treatment of marriage, schematic evaluation of people and occurrences, stereotype of a Pole-patriot, external manifestation of feelings (Czułość, Tenderness), narrow-minded religious attitudes ([Dewocja krzyczy: “Michelet wychodzi z Kościoła!”...], [Bigotry Shouts: “Michelet is Leaving the Church!”...]), superficial understanding of history overlooking its “other writing”, its real spirit. In the whole of Norwid’s writings we sense the spirit of protest and struggle against mechanical tradition, empty convention, fascination with the external world, resistless submission to the custom, narrow-mindedness of social and national structures. Norwid’s work is a great "non-possumus” against the limitations of the development and the slavery of man. The second part of the paper deals with the reasons for such an attitude of the poet. They can be found, above all, in the rhapsody Niewola (Slavery, 1849) which concerns mainly the problems of the nation but assumes universal dimensions and becomes an attempt at poetic anthropology. Man’s life is seen by Norwid as life “towards death”. Death is the moment of the greatest value in man’s existence, the moment of the fullest spiritual maturity. Man’s life is a gradual process of freeing himself from formal restrictions: society, custom, body - from various kinds of slavery. Life “towards death” is for Norwid, at the same time, life towards transcendency, “towards freedom”, towards God. Every instance of exceeding the limits of degraded, false structures, each attitude morally independent of them is a step towards spiritual freedom, towards the fullest human maturity. The above refers also to a man-artist. His creations must be free from the patterns which cramp his artistic expression, his work must be a process of getting rid of necrotized “objectifying” forms being merely a sign of tradition, a process of looking for such forms which at this time and in this situation are a better expression of spiritual content and therefore serve in the name of the freedom of redeemed man. This is the motivation of Norwid’s “struggle against form” on different levels of his literary work. It was not so much “struggle against” as “struggle for”: in service with man, his ultimate predestination, with all that is indestructible in him. This motivation is even more convincing in view of the historical and theological perspectives found in Rzecz o wolności slowa (The Matter of the Freedom of the Word). The third part of the paper confronts Norwid with Gombrowicz - these two Polish writers who took particular interest in the problem of form. For both writers, form is not merely an aesthetic question (as for Stanisław Ignacy Witkiewicz) but the center of their poetic anthropology. In both the philosophy of “struggle against form” changes.into the poetics of “struggle against form” and becomes the fundamental quality of their writings. But they differ from each other radically. Norwid searches for all the misuses of form mainly of the social and more universal level. Gombrowicz goes deeper into the psychology of man and his individual deviations. The attitude of playing and distance towards each of the forms constitutes his writings. It reveals the “human condition” which is determined by the constant tension between maturity and immaturity, superiority and inferiority, officialness and suboffi- ciallness, form and formlessness. Form consciousness determines the consciousness and freedom of man “limited to himself”. Norwid fights with inadequate form in order to eliminate all that cramps man, to reveal spiritual values, to bring man closer to the attitude of love - “this eternal anti-formalism”, the attitude of mature freedom which is brought by the time of death. He remembers the evangelical letter that kills and the spirit that enlivens. What really matters to him is not the unmasking of form but the salvation of man whose nature is seen as the capability of great transcendence. Gombrowicz’s protest against form (and at the same time his fascination with it!) originates in the contemporary existentialism and the psychosociology of the 20th century. Norwid’s sensibility to form limitations is bound up with the romantic philosophy and - above all - with the Christian thought of man interpreted in a surprisingly new and perspective way. The paper ends with a personal confession. In the bringing together of thoughts and attitudes of both writers, so different as Norwid and Gombrowicz are, the author sees a chance and a hope for all we call modern Polish culture. Gombrowicz forces us, as no other writer does, to know the truth, even painful and cruel, of ourselves: what we are. Norwid helps us to know our place in the world, the sense of our presence here: wh o we are; as Poles and as people.
Źródło:
Studia Norwidiana; 1984, 2; 15-28
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Początki syntezy historycznoliterackiej w Polsce (O sposobach syntetycznego ujmowania literatury w 1. poł. w. XIX)
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1968191.pdf
Data publikacji:
1967
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1967, 15, 1; 19-46
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przerzutnia u Mickiewicza
L’enjambement dans le vers de Mickiewicz
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119661.pdf
Data publikacji:
1955
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Au point de vue de méthode, ce travail appartient à ce type de recherches dans le domaine de la versification, qui tendent à décrire l’allure réelle du vers résultant d’une lutte entre les éléments rythmiques fixes et immuables et la formation basée sur la syntaxe, sur l’intonation et sur l’accent. Dans le cadre de ces principes, les phénomènes particuliers sont interprétés du point de vue de leur fonction. Pour faciliter le travail on a distingué 3 types d’enjambements: forts, plus faibles, les plus faibles, en prenant pour critère de division le degré d’affaiblissement de la limite rythmique (repos) à la fin du vers et la place de la coupure faite du point de vue de la syntaxe et de l’intonation, dans l’un des vers du distique à enjambement. L’étude traite surtout des enjambements forts. Pour mettre en relief les perspectives historiques du problème, l’auteur a mentionné les jugements portés sur l’enjambement par les représentants de la poétique pseudoclassique. Ils confirment un fait connu de l’histoire de la littérature: la poésie de cette période tend à la concordance de la syntaxe et de la structure rythmique, particulièrement à la fin du vers, et elle exploite les rares exceptions, en se servant de la loi du contraste, pour produire des effets particuliers. L’auteur de la présente étude se propose de montrer leâ changements quantitatifs et qualitatifs que subit l’enjambement dans la création littéraire de Mickiewicz. Les débuts de celle-ci portent l’empreinte de la poétique pseudoclassique, ce qui se manifestait, dans le domaine que nous étudions, par la tendance à faire coïncider à la fin du vers, la limite rythmique avec celle de la syntaxe et de l’intonation. Dans les cas extrêmes, cet accord ne connaissait pas d’exception (p. ex. le vers Walka miodowa). Les rares enjambements qu’on trouve dans sa poésie de cette époque étaient employés pour obtenir certains effets: ils mettaient en relief ou bien certaines significations ou bien les passages importants au point de vue de composition. En somme, ils ne dépassaient pas les règles de la poétique pseudoclassique. Tout en se servant, par la suite, de ce mode d’emploi de l’enjambement à des fins artistiques, Mickiewicz introduit plusieurs types d’enjambements pour rendre plus naturel l’allure du vers. Cette tendance persiste jusqu’à la fin dans ses oeuvres lyriques, elle est la plus nette dans les ïambes universels (Jamby powszechne) et dans certaines traductions de Byron (Le Rêve, Les Ténèbres) où Mickiewicz essaie de passer de l’exploitation des effets dûs à l’enjambement singulier à l’emploi d’un plus ou moins grand ensemble de ceux-ci. Les enjambements qui servaient à rendre plus naturelle l’allure du vers, et qui, employés dans les ïambes universels, étaient un phénomène rare dans les oeuvres de jeunesse, furent fréquemment employés à partir des traductions de Byron. Mais, à vrai dire, cette simplification de l’allure du vers de Mickiewicz était dûe à un plus haut degré encore à d’autres facteurs (et non seulement à l’enjambement) p. ex. on atteignait ce but par l’affaiblissement de la césure ou en plaçant des coupures syntaxiques très nettes, en dehors des limites rythmiques (césure et clausule). Mickiewicz à exploité cette sorte de fonction de l’enjambement pour rendre plus naturel le très long dialogue de la IIIe partie (surtout sc. VIII) des Aïeux. Dans les poétiques pseudoclassiques, on avait attribué à l’enjambement seulement une fonction „ancillaire”, le devoir de remettre en relief certaines significations. Associé à d’autres facteurs qui devaient rendre plus naturelle l’allure du vers, Tenjambement trouva une nouvelle fonction à remplir, plus naturelle et plus indépendante: il commença à influer sur l’allure du vers par sa „propre présence”, par le seul affaiblissement de la limite rythmique à la fin du vers. Ce fut une dérogation aux règles de la poétique pseudoclassique et aux usages des poètes du passé. Cette dérogation fut peu remarquée jusqu’au moment où Mickiewicz se décida d’attribuer une fonction collective aux enjambements. Il ne le fit que dans ses poèmes épiques: tout d’abord dans de courts passages formant un tout (Chant du Vaïdelote, La Redoute d'Ordon, le récit de Sobolewski dans la IIIe partie des Aïeux, Monsieur le Baron) et enfin il le fit sur une grande échelle dans Pan Tadeusz où le vers même a été mis au service de la conception épique du poème entier. Dans la fable Le roi malade et les renards, nous trouvons aussi cette fonction collective des enjambements qui servent ici à souligner l’humour et la parodie. Mais ce sont des enjambements d’une autre espèce. D’habitude, à l’aide de la syntaxe, l’enjambement „masque” la limite rythmique (pause) de la fin du vers. Dans la fable mentionnée ci-dessus, au contraire, c’est la pause de la fin du vers qui coupe les liens de la syntaxe, qui sont „rejetés” sur le vers suivant. La fable Le roi malade et les renards est un phénomène curieux mais exceptionnel. L’essentiel de la victoire remportée sur les restrictions de la poétique pseudoclassique, concernant l’enjambement, est dû à d’autres facteurs — comme on l’a dit plus haut — et cela mena à la simplicité et à la quotidienneté du monde poétique de Pan Tadeusz, exprimées avec maîtrise avec les ressources de la versification. Ainsi le principe de concordance de la syntaxe, de l’intonation et de la structure rythmique, observé par les poètes pseudoclassiques, fut définitivement aboli. Cela est confirmé par la création litt raire de Slowacki et par la poésie intellectuelle de Norwid, riche en enjambements
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1955, 5; 221-239
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 100

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies