Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dramat XIX wieku" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Od pieśni Anitry do taranteli. Rekontekstualizacja jako metoda twórcza
    From Anitra’s Song to the Tarantella. Recontextualization as a Creative Method
    Autorzy:
    Partyga, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343477.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Henrik Ibsen
    tarantella
    tarantism
    drama
    dance
    tarantela
    tarantyzm
    taniec w literaturze
    analiza brulionów
    dramat XIX wieku
    Opis:
    Przedmiotem badawczej refleksji podjętej w artykule są dwie wersje ostatniej sceny z drugiego aktu Domu lalki Henrika Ibsena. Analiza porównawcza pochodzącego z lata 1879 szkicu, w którym Nora Helmer śpiewała i tańczyła pieśń Anitry z Peera Gynta, i opublikowanego wariantu, w którym tańczy tarantelę, ma pokazać zakres i charakter autorskich zmian. Jako jeden z kontekstów tych zmian zaprezentowano także syntetycznie pracę Vilhelma Bergsøe na temat tarantyzmu (1865), najprawdopodobniej znaną Ibsenowi. Analizę motywu taranteli oparto na współczesnych badaniach nad tarantelą i tarantyzmem. W artykule postawiono tezę, że Ibsen zachował wszystkie sensy zawarte w wersji brulionowej, lecz rozdystrybuował je w inny sposób w tekście dramatu, a jednocześnie – poprzez zmianę motywu muzyczno-tanecznego – powiększył liczbę interferujących ze sobą kontekstów. Znaczącym zmianom uległy również relacje między postaciami dramatu. Rezygnacja z egzotyzacji i wprowadzenie taranteli jako motywu bardziej otwartego na performatywne dookreślenia i mniej ustabilizowanego semantycznie niż pieśń Anitry przyczyniła się do znacznego poszerzenia możliwości interpretacyjnych.
    The topic of the research reflections broached in this article involves two versions of the closing scene from the second act of A Doll’s House by Henrik Ibsen. A comparative analysis originating from a sketch from 1879, in which Nora Helmer sang and danced Anitra’s song from Peer Gynt, and a published variant in which she dances the tarantella, intends to demonstrate the character of changes introduced by the author. A synthetic work by Vilhelm Bergsøe about tarantism (1865), with which Ibsen was most probably familiar, is also presented as one of the contexts of such changes. An analysis of the tarantella motif is based on contemporary studies on the tarantella and tarantism. The article proposes the thesis that Ibsen preserved all meanings contained in the rough version but redistributed them in a different manner in the text of the drama; at the same time, by changing the music-dance motif he increased the number of mutually interfering contexts. Significant changes also affected relations between the dramatis personae. Resignation from exoticization and the introduction of the tarantella as a motif more open to performative clarification and semantically less stabilised than Anitra’s song contributed to a considerable expansion of interpretation possibilities.
    Źródło:
    Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 340, 1-2; 432-440
    1230-6142
    2956-9214
    Pojawia się w:
    Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W „ogródku” i teatrze repertuarowym. Sceniczne realizacje dramatów Adolfa Dygasińskiego
    In the “Open-Air” and Repertory Theatre. Stage Adaptations of Adolf Dygasiński’s Dramas
    Autorzy:
    Skała, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807109.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Dygasiński Adolf (1839-1902); dramat XIX wieku; teatr ogródkowy; komedia ludowa; dramat intymny; monodram
    Dygasiński Adolf (1839-1902); 19th-century drama; open-air theatre; commedia dell’arte; intimate drama; monodrama
    Opis:
    Zakres problematyki przedstawionej w artykule wyznacza twórczość dramaturgiczna Adolfa Dygasińskiego. Pozytywistyczny pisarz jest autorem czterech utworów scenicznych. Dzieła powstały w latach 1891-1894, wszystkie doczekały się realizacji scenicznych – w teatrach „ogródkowych” i repertuarowych. Badaczka koncentruje uwagę na konwencjonalnych wyznacznikach poetyki dramatów Dygasińskiego, związkach utworów z dramatem Aleksandra Ładnowskiego, a na tym tle prezentuje nowoczesny charakter monodramu Rogieluk – przykład dramatu statycznego, w którym nieruchomość organizuje tzw. intymną sztukę duszy. Zasada intymizacji dramatu wyzyskuje pozawerbalne środki wyrazu: mowę ciała i ruch postaci oraz milczenie – grę niemą, skorelowaną z ograniczeniami psychomotorycznymi bohatera.
    The scope of the problems presented in this article is determined by the dramatic works of Adolf Dygasiński. The positivist writer is the author of four stage plays, created in the years 1891-1894, all of which were staged – in “open-air” and repertory theatres. The author focuses on the conventional determinants of the poetics of Dygasiński’s dramas, the relationship of his works to Aleksander Ładnowski’s drama, and on this background she presents the modern character of the monodrama Rogieluk – an example of a static drama in which the lack of motion organises the so-called intimate art of the soul. The principle of intimacy of the drama exploits non-verbal means of expression: body language and the movement of characters, as well as silence – silent acting, correlated with the hero’s psychomotor limitations.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 1; 179-194
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Na maskaradzie żywota. O „Tyrteju – Za kulisami”
    The masquerade of life. On Norwid’s "Tyrtej – Za kulisami"
    Autorzy:
    Ziołowicz, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2152448.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-15
    Wydawca:
    Narodowe Centrum Kultury
    Tematy:
    Cyprian Norwid
    dramat
    widowisko kulturowe
    koncepcje poezji
    cywilizacja i antropologia XIX wieku
    drama
    cultural performance
    concepts of poetry
    19th-century civilisation and anthropology
    Opis:
    This article discusses one of the most polyphonic works by Cyprian Norwid – the dramatic diptych" Tyrtej – Za kulisami" [Tyrtej – Behind the Scenes], proposing a multifaceted interpretation. Given that the compositional chaos and gaps in the manuscript gave rise to the textual and editorial disputes that proved critical for the interpretation of the work, this paper first focuses on the manuscripts of both plays and their most recognised editions (by Zenon Przesmycki, Juliusz W. Gomulicki, and by Julian Maślanka). Second, it examines the attitude of Norwid’s diptych to dramatic forms and traditions, including ancient tragedy, different variants of comedy, Romantic tragedy, music drama, nativity play, and cultural performance. The analysis of the ideological layer sheds some light on several issues such as: the condition and the mission of the poet (the confrontation of Tyrtaeus [Tyrtaios, Tyrtej] with the contemporary poet Omegitt as Norwid’s interpretation of the concept of poetry), questions about the nature and development trends of human civilisation (the confrontation of the formation systems of ancient Athens, Sparta, and the 19th-century population as an expression of the author’s historiosophical pessimism), and the anthropological reflection inspired by Diogenes of Sinope, referred to in Za kulisami, and his ‘search for an honest man’ (as Norwid’s critique of the human condition in the 19th century and the expression of his anthropological ideal).
    Źródło:
    Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2021, 116, 4; 163-180
    1230-4808
    Pojawia się w:
    Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między traumą a resentymentem: O pamięci rabacji galicyjskiej i przemocy pańszczyźnianej w dramatach ludowych drugiej połowy XIX wieku
    Between Trauma and Resentment: Towards Research on the Galician Peasant Uprising and Serfdom Violence in Folk Dramas of the Second Half of the 19th Century
    Autorzy:
    Koprowicz, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34112046.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    folk drama
    serfdom
    Galician Peasant Uprising
    Władysław Ludwik Anczyc
    Jan Kanty Galasiewicz
    memory
    dramat ludowy
    pańszczyzna
    rabacja galicyjska
    pamięć
    Opis:
    Artykuł dotyczy reprezentacji (nie)pamięci o rewolucji chłopskiej z 1846 roku i przemocy pańszczyźnianej w dramacie ludowym z drugiej połowy XIX wieku. W omawianym przypadku teatr rozumiany jest jako maszyna pamięci klasowej, w szczególności pamięci ziemiańskiej i chłopskiej. Analizie poddano dwa utwory dwóch najpopularniejszych twórców dramatu ludowego tego okresu: Chłopów arystokratów (1849) Władysława Ludwika Anczyca i Wspólne winy (1882) Jana Kantego Galasiewicza. Pierwszy z nich, zazwyczaj czytany jako satyra na realia pouwłaszczeniowej wsi, stanowi dla autorki reakcję na porabacyjną traumę ziemiaństwa i próbę rekonstrukcji stabilnych tożsamości, którymi zachwiało to wydarzenie. Z kolei drugi – Wspólne winy, pisany ręką twórcy chłopskiego pochodzenia, został pokazany jako rozprawa na temat chłopskiego resentymentu związanego z przemocą pańszczyźnianą.
    This article discusses the representation of the (absent) memory of the peasant revolution of 1846 and serfdom-related violence in folk drama from the second half of the 19th century. Theatre is understood here as a vehicle of class memory, in particular of the memory of landed gentry and peasants. Two works by two most popular authors of folk drama in this period are analyzed: Chłopi arystokraci (Aristocratic peasants, 1849) by Władysław Ludwik Anczyc and Wspólne winy (Guilty together, 1882) by Jan Kanty Galasiewicz. The former, usually interpreter as a satire on the realities of the countryside after peasant enfranchisement, is read by the author of the article as a reaction to the trauma induced in the landed gentry by the Galician Peasant Uprising and an attempted reconstruction of stable identities that were shaken by this event. The latter, in turn, whose author came from a peasant family, is presented as a treatise on peasant resentment stemming from the violence of serfdom.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 2; 71-101
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies