Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "camp poetry" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Лагерные стихи как свидетельство
Autorzy:
Колошук, Надежда
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1826370.pdf
Data publikacji:
2019-09-16
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
camp poetry
sacral function
an anthology «Poetry of GULAG prisoners»
revival of the soul
resistance totalitarianism
verbal oral form of communication
Opis:
A «camp poetry» term in present Russian internet space is used more frequent in a value «protection song», «chanson on a protection theme». A camp creativity is pushed to the periphery of literary process. Actuality of this research is conditioned which community and cultural sense of GULAG poetry. A research novelty is determined by the choice of material and methods of his analysis, by outgoing from him conclusions about the features of gulag lyric poetry. We use determination a «camp poetry» foremost in direct sense: it was created in camps by the prisoners of camps, which being an inalienable element and reflection of camp reality, experiencing of its existential experience. This lyric poetry is unique as the literary phenomenon, because it testifies to extreme spiritual experience.
Źródło:
Conversatoria Litteraria; 2016, 10; 315-330
1897-1423
Pojawia się w:
Conversatoria Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Voyeursky subjekt a fenomén camp v slovenskej poézii (Michal Habaj ako novodobý trubadúr)
Voyeristic Subject and Camp Phenomenon in Slovak Poetry (Michaj Habaj as a Modern Troubadour)
Autorzy:
Jediná, Zuzana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1833649.pdf
Data publikacji:
2021-11-03
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Opis:
The contribution focuses on a specific form of masculinity in the poetry of Michal Habaj, a contemporary Slovak poet. The article describes the phenomenon camp in connection with experimental verses of this poet. Camp is represented by a way of looking at the world as an aesthetic phenomenon that is not based on beauty, but on stylization, as Susan Sontag presented it in her essay. The contribution focuses on a main feature of the stylization (artisticity and theatricality) and presents the consequences of stylizing a subject into a voyeur-oriented modern troubadour. It describes a phenomenon of game and irony in a work of Michal Habaj: a subversive game with the function of basic literary categories, a game with gender and a game with discourse, in connection with the transformation of the category of masculinity into poetry.
Źródło:
Conversatoria Litteraria; 2021, 15
1897-1423
Pojawia się w:
Conversatoria Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skrawki, notatki, drobiazgi, relikwie. O poezji buchenwaldzkiej Zygmunta Lubicz-Zaleskiego
Scraps, notes, trifles, relics. About Buchenwald’ poetry by Zygmunt Lubicz-Zaleski
Autorzy:
Sacha, Magdalena Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648772.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
-
German concentration camp Buchenwald
poetry
cultural life during WWII
French–Polish cultural connection
Opis:
The subject of the study focuses on the poetry of the Polish-French literature historian Zygmunt Lubicz-Zaleski (1882–1967). The reason for my research was the Polish edition (2016) of his poetic cycle Relikwiarz buchenwaldzki (Reliquary of Buchenwald) which was created in the Nazi concentration camp Buchenwald (Germany) between 1943–1945 and until now was not widely known among the readers in Poland. Lubicz-Zaleski’s concentration camp poetry is presented within the context of looking at the nuances that the Polish and German prisoners’ of war collection of poetry shared about their ordeal while in Buchenwald. I also point out the domination of the German former communist prisoners in access to publishing within the German Democratic Republic after 1945 and because of this the lack of availability of French and Polish publications in East Germany. The main aim of the study was looking at Lubicz-Zaleski’s war poetry and its reception in a broader historical-political context.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2018, 47, 1
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Лирика «отца Солнышка»: «Какая мощь, как непостижимо велико усилие нести свет»
The Lyric Poetry of “Father Sun”: “What power, what inapprehensible great effort to carry light...”
Liryka „ojca Słoneczka”, „jaka moc, jaki niezmiernie duży wysiłek nieść światło...”
Autorzy:
Kološuk, Nadežda Georgievna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951919.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
prison-camp lyric poetry
Yaroslav Lesiv (1945-1991)
Y. Lesiv’s poetic legacy
religious world outlook
existential loneliness
Christian symbolism
liryka więzienia i obozu
Jarosław Lesiw (1945-1991)
dziedzictwo poetyckie Jarosława Lesiwa
światopogląd religijny
egzystencjalna samotność
symbolika chrześcijańska
тюремно-лагерная лирика
Ярослав Лесив (1945-1991)
поэтическое наследие Ярославa Лесива
религиозное мировоззрение экзистенциальное одиночество
христианская символика
Opis:
The article deals with the poetic legacy of the Soviet dissident and longstanding prisoner and later Uniat priest Yaroslav Lesiv (1945 – 1991). It presents the outlook on life and the world of the believer and religious symbolism used in his lyric poetry. A considerable part of this lyric poetry was published posthumously. It is simple but refined in form and it sounds like a collection of prayers. Y. Lesiv’s lyric poetry reveals indisputable human and Christian values and Christian ethical postulates it expresses form an organic whole and cannot be doubted. Unfortunately, it’s impossible to analyze the formation of this world outlook now as all the published collections of Y. Lesiv’s lyric poetry differ both in composition and in manner of arrangement of texts, none of them is dated and none points to the sources from which the texts had been taken; in different editions there are substantial discrepancies. Obviously, it is necessary to do textual research based on archives. Y. Lesiv’s poetic work is multidimensional and requires repeated reading and critical interpretation. The aim of the article is an analysis of religious problems and of the connections between the figurative poetics and the author’s religious outlook. The methodological basis of the research is the raditional approach of literary history and methods of hermeneutic interpretation. The basic results of the research are the following observations and conclusions. Y. Lesiv’s poems create an impression of light, loving outlook up[on the world. Not knowing the author’s biography, one can hardly believe that the poems were written not only in imprisonment but in the hard conditions of living in the dark cell, of exhaustion and starvation after the tortures. Being physically imprisoned, the lyrical- hero acquires unlimited spiritual freedom. In Lesiv’s poetry are very few details of prison-camp reality or even mentions concerning the prison, although when they appear, they are very meaningful. But unexpected associations of the objects or circumstances of the reality with symbols and signs of God’s presence in the world appear. In the poems. The motifs of existential loneliness sometimes sound stoical, but on other occasions they are permeated with aching grief. Y. Lesiv’s modest poetic legacy deserves comparison with the legacy of great Christian poets and there is nothing in the Ukrainian literature with which we can Y. Lesiv’s work can be compared, except the lyrical prayer poetry of the baroque epoch. In the 20th century this tradition was not recalled and it was basically ignored. At present, however, it is very important.
Niniejszy artykuł opowiada o dziedzictwie poetyckim sowieckiego dysydenta i więźnia, a później unickiego księdza Jarosława Lesiwa (1945-1991). W artykule się wciela światopogląd człowieka wierzącego i są używane symbole religijne. Wiele z tych wierszy zostały opublikowane pośmiertnie. Proste, ale eleganckie w formie, one brzmią jak zbiór modlitw. W poezji Jarosława Lesiwa są niepodważalnymi wartości chrześcijańskie a ludzkie, aksjomaty moralne Chrześcijan są organiczne a niezaprzeczalne. Niestety, nie możemy zanalizować powstanie takiego świata, ponieważ wszystkie opublikowane zbiory poezji Jarosława Lesiwa różnią się zarówno pod względem składu i kolejności rozmieszczenia tekstów, żaden ze zbiorów poezji nie zawiera dat i nie wyjaśnia źródło, z którego zostały one wydrukowane; w różnych publikacjach istnieją znaczne różnice tekstów. Oczywiście, ma jeszcze być zrobione zbadanie tekstu, w oparciu o archiwum. Poezja Jarosłava Lesiwa wielowymiarowa i wymaga wielokrotnego czytania i interpretacji krytycznej. Celem pracy jest analiza problemów, komunikacji figuratywnej poetyki a światopoglądu religijnego autora. Podstawą metodologiczną badań: tradycyjne historyczno-literackie podejście i metody interpretacji hermeneutycznej. Głównymi wynikami badania są następujące spostrzeżenia i wnioski. Wiersze Jarosława Lesiwa sprawiają wrażenie zaskakująco lekkiego miłosnego poglądu na świat. Nie znając biografię autora, trudno jest uwierzyć, że one mogły być tworzone nie tylko w więzieniu, ale w warunkach pobytu w karcerach, w czasie wyniszczającego głodu, po torturach. Jest oczywistym to, że, będąc ograniczony niewolą ciała, bohater liryczny Jarosława Lesiwa w wierszach otrzymuje nieskończona wolność duchową. W poezji Jarosława Lesiwa, pisanej w więzieniu, nie jest dużo opisywań realiów o więzieniu czyli obozie, a nawet wzmianek o więzieniu, chociaż są one dość wymowne. Ale jednak, tworzą się porównania nieprzewidziane, obiektów lub okoliczności, widocznej rzeczywistości z symbolami, znakami obecności Boga w świecie. Motywy samotności egzystencjalnej to brzmią tragicznie, to z przeciągającym żalem. Niewielkie poetyckie dziedzictwo Jarosława Lesiwa zasługuje na porównanie ze spuścizną wielkich poetów chrześcijańskich; a w literaturze ukraińskiej to dziedzictwo po prostu nie ma nic do porównania – chyba poza liryką modlitwy, poetów baroku. W XX wieku, tradycja ta nie została odświeżona i długo była ignorowana. Teraz jednak, ona brzmi tak, jak nigdy ważne.
Лирика «отца Солнышка»: «Какая мощь, как непостижимо велико усилие нести свет». В статье идёт речь о поэтическом наследии советского диссидента и долголетнего заключённого, а позднее униатского священника Ярослава Лесива (1945-1991). В лирике воплощено мировоззрение верующего челове-ка и использована религиозная символика. Значительная часть наследия опубликована посмертно. Простая, но изысканная по форме, лирика звучит как собрание молитв. В поэзии Я. Лесива предстают несокрушимые общече- ловеческие и христианские ценности, органические и несомненные мораль-ные аксиомы христианина. К сожалению, на данном этапе изучения невоз-можно анализировать становление такого мировоззрения, поскольку все опубликованные собрания стихов Я. Лесива разнятся как по составу, так и порядком размещения текстов, ни одно не содержит их датировки и не объ-ясняет, из какого источника они опубликованы, в разных изданиях имеются существенные отличия текстов. Очевидно, должно быть сделано текстологи- ческое исследование, опираясь на архивы. Поэтическое творчество Я. Лесива многомерно и требует неоднократного прочтения и критической интерпре-тации. Целью исследования является анализ религиозной проблематики и связи образной поэтики с мировоззрением автора. Методологическая осно-ва исследования: традиционный историко-литературный поход и методы герменевтического истолкования. Основными результатами исследования являются следующие наблюдения и выводы. Стихи Я. Лесива производят впечатление удивительного светлого, любовного взгляда на мир. Не зная биографии автора, трудно поверить, что они могли быть созданы не просто в заключении, а в условиях содержания в карцере, во время истощающих голодовок, после истязаний. Будучи ограни-ченным физической несвободой, лирический герой в стихах приобретает бескрайнюю духовную свободу. В невольничьей поэзии Я. Лесива мало тюремно-лагерных реалий и даже упоминаний о тюрьме, хотя они и красно-речивы. Зато возникают неожиданные ассоциации предметов и условий видимой реальности с символами, знаками Божьего присутствия в мире. Мотивы экзистенциального одиночества звучат то стоически, то со щемящей горечью. Небольшое поэтическое наследие Я. Лесива заслуживает сравнения с наследием великих христианских поэтов, в украинской же литературе его просто не с чем сравнивать, разве что с молитвенной лирикой поэтов барок-ковой эпохи. В ХХ веке эта традиция долго не была актуализирована и за- малчивалась. Но сегодня звучит как никогда актуально.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 3(7); 63-82
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poetyckie kartki z łagru — codzienność i tęsknoty (o poezji Łarysy Marozawej)
Poetic notes from the camp — everyday life and longings (about Larisa Marozawa’s poetry)
Autorzy:
Cupała, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915290.pdf
Data publikacji:
2018-09-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
labor camp
Belarusian poetry
Stalinism
political prisoner
łagier
poezja białoruska
stalinizm
więzień polityczny
Opis:
This article deals with poems of a Belarusian poet, Larysa Marozawa. Marozawa was one of the victims of Stalin's regime. The author puts forward the thesis that in Belarus today the same methods are used to eliminate political opposition as sixty years ago. The paper presents examples of modern political prisoners in Belarus. Next, the author analyzes several surviving works of Larysa Marozawa. The author is trying to prove that the atmosphere described in these poems may correspond with what is happening today in the labor camps in Belarus.
Źródło:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2014, 4; 23-31
2391-470X
Pojawia się w:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jewhen Małaniuk – ukraiński pisarz obozowy
Jewhen Małaniuk – internment camp Ukrainian writer
Autorzy:
Dubyk, Halyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648766.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
-
Jewhen Małaniuk
internment camp republics
Polish-Ukrainian literary relations
interwar period
patriotic lyric poetry
Opis:
The article exposes works of Jewhen Małaniuk, Ukrainian poet, who debuted in internment camp for soldiers of Ukrainian People’s Republic situated in Poland. Disappointment caused by Ukraine’s institutional impotence and also by disloyalty of Polish ally reflected in poet-soldier’s peculiar literary picturing, which was permanently affected by post-camp syndrome.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2018, 47, 1
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kicz, kiczyzm” Justyny Bargielskiej
Justyna Bargielska’s „kitsch, kitschism”
Autorzy:
Lisak-Gębala, Dobrawa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039369.pdf
Data publikacji:
2019-12-06
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Justyna Bargielska
kitsch and literature
camp and literature
Polish poetry in 21st century
Polish prose in 21st century
women poetry
Opis:
The article develops the analysis of recurrent kitschy motifs in poetry and prose by Justyna Bargielska. This authoress consciously and intensively takes advantage of pop-cultural kitsch, kitsch connected to maternity and femininity, sacrokitsch and consolatory kitsch used in mourning practices. She derives many fetishized objects from these areas and transforms them into private talismans; she also borrows many established pop-cultural visions that serve her heroines to create their identity, but sometimes these patterns become a costume for individual fears and phantasies. The term ‘kitschism’ was invented by Bargielska herself and it suggests intellectual distance towards the figures and requisites used. The writer’s attitude towards kitschy cliches is developed as a dialectical movement of attraction and repulsion, and is not meant to overthrow dominant stereotypes; this approach is often similar to camp strategies, yet it extends beyond ludic or ironic games. Bargielska is interested mainly in the anthropological aspect of kitsch, which is situated between the individual and the community. The writer tests the usefulness of cliches while confronting her heroines with the most serious subjects, like death, love or loss.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2019, 31; 173-196
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poland as a Great Borderland in a Post-Soviet World: Poetical Point of View
Autorzy:
Vorontsova, Kristina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508864.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Polska
poetry
border studies
Alexander Anashevich
postmodern
transgression
camp
queer studies
Opis:
Poland as a Great Borderland in a Post-Soviet World: Poetical Point of ViewThis paper seeks to examine the characteristics of the literary space of Poland, which occupied a middle position between the West and the USSR, with particular attention to the mechanisms of representation of Poland as a great borderland in light of the catastrophes of the 20th century. Since the dissolution of the Soviet Union, narratives have changed but the main concept of “Poland as a Great Borderland” still remains. While absorbing traditional elements, poetry in the post Soviet world uses new tools like “camp” to depict the liminality and carnival nature of the country. Alexander Anashevich’s poems are analysed as a vivid example of contemporary perceptions of this centuries-long intercultural practice. Польша как «большая граница» в постсоветском мире: поэтический взглядВ данной статье анализируются устойчивые характеристики художественного пространства Польши, которая занимала позицию медиатора между Западом и СССР. Особое внимание уделяется механизмам репрезентации Польши как пограничной территории в свете катастроф ХХ века. С распадом Советского Союза изменились нарративы, однако главный концепт «Польша как Большая граница» всё ещё остаётся неизменным. Ориентируясь на традиционные элементы, поэзия в постсоветском мире использует новые инструменты, такие как Камп, чтобы адекватно отражать лиминальную и карнавальную природу страны. Стихи Александра Анашевича в данном контексте анализируются как яркий пример современного понимания многовековых межкультурных практик. Polska jako „Wielkie Pogranicze” w przestrzeni postradzieckiej. Poetycki punkt widzenia.Artykuł ma na celu zbadanie cech przestrzeni kulturowej Polski, która swego czasu odbierana była jako ta, zajmująca pozycję mediatora pomiędzy Zachodem a ZSRR. W artykule przede wszystkim kładzie się nacisk na zbadanie mechanizmów reprezentacji Polski jako „Wielkiego Pogranicza” w świetle katastrof XX wieku. Od czasu rozpadu Związku Radzieckiego narracje uległy zmianie, ale koncepcja „Polski jako Wielkiego Pogranicza” nadal pozostaje aktualna. Choć poezja w przestrzeni postradzieckiej wciąż zwrócona jest przede wszystkim w stronę tradycyjnych dla niej form, to coraz częściej sięga ona po nowe estetyczne rozwiązania, takie jak np. Kamp, aby wskazać na liminalny i karnawałowy charakter polskiej przestrzeni kulturowej. Wiersze Aleksandra Anaszkiewicza są w artykule analizowane jako żywy przykład współczesnej percepcji tych wielowiekowych interkulturowych praktyk.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2019, 8
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nie chcę łaski zrozumienia”. Pamięć Bełżca w wierszach Seweryna Pollaka
“I do not want your mercy of understanding.” Remembering Bełżec in Seweryn Pollak’s Poetry
Autorzy:
Szulc-Woźniak, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699382.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Seweryn Pollak
Rudolf Reder
Bełżec
obóz zagłady
Zagłada
poezja
Belzec/Bełżec
extermination camp
Holocaust
poetry
Opis:
This article is devoted to two poems by Seweryn Pollak that focus on the extermination camp in Bełżec. When Pollak finished working on the aforementioned texts (in the 1970s), this place was still unknown, commemorated in a fragmentary and misleading way (precisely, the memorial did not mention the Jewish people were exterminated in Bełżec). Interventionist, Pollak’s works call for truth, and by that they formally resemble his firm stands against violence and lies (including the year 1968, when the state power was abused). Pollak’s poems follow his views and the ethos of a translator. Being one himself, the poet  patiently listens to the reproaches in other languages. Although deceptively similar, “Bełżec” and “Z Bełżca” [“From Bełżec”] are poems that differ in a very peculiar way. The perspective of a visitor focusing on the topography of a place is replaced with that of a participant who suffers along with the victims. It is by all means a curious case; Pollak – a Jewish poet who survived the Holocaust – decides to take the responsibility for commemorating “the great family that was burned.”
W artykule autorka przedstawia dwa wiersze Seweryna Pollaka poświęcone obozowi zagłady w Bełżcu. W momencie ich powstania (w latach siedemdziesiątych) miejsce to było niemal nieznane, upamiętnione nie tylko prowizorycznie, ale i fałszywie (tablica pomijająca fakt, że eksterminacja w Bełżcu dotyczyła ludności żydowskiej). Utwory Pollaka mają więc znaczenie interwencyjne, są głosem upomnienia się o prawdę. Jako takie przypominają inne zdecydowane reakcje autora na przemoc i kłamstwa – na przykład na nadużycia władzy w 1968 roku. Są też zgodne z wyznawanym przez Pollaka etosem tłumacza. W przekładach poeta uważnie słuchał skarg wyrażonych innym językiem. Wiersze Bełżec i Z Bełżca, które wiele łączy (zwłaszcza w warstwie obrazowania), zawierają też interesującą różnicę. Jest nią przejście z perspektywy zwiedzającego, odnotowującego topografię miejsca, do perspektywy uczestnika, współcierpiącego z ofiarami. Ma to niezwykły wydźwięk: Pollak, poeta żydowskiego pochodzenia, który przeżył Zagładę, podejmuje odpowiedzialność za upamiętnienie losów „wielkiej spalonej rodziny”.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 218-227
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nie chcę łaski zrozumienia”. Pamięć Bełżca w wierszach Seweryna Pollaka
“I do not want your mercy of understanding.” Remembering Bełżec in Seweryn Pollak’s Poetry
Autorzy:
Szulc-Woźniak, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699418.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Seweryn Pollak
Rudolf Reder
Bełżec
obóz zagłady
Zagłada
poezja
Belzec/Bełżec
extermination camp
Holocaust
poetry
Opis:
This article is devoted to two poems by Seweryn Pollak that focus on the extermination camp in Bełżec. When Pollak finished working on the aforementioned texts (in the 1970s), this place was still unknown, commemorated in a fragmentary and misleading way (precisely, the memorial did not mention the Jewish people were exterminated in Bełżec). Interventionist, Pollak’s works call for truth, and by that they formally resemble his firm stands against violence and lies (including the year 1968, when the state power was abused). Pollak’s poems follow his views and the ethos of a translator. Being one himself, the poet  patiently listens to the reproaches in other languages. Although deceptively similar, “Bełżec” and “Z Bełżca” [“From Bełżec”] are poems that differ in a very peculiar way. The perspective of a visitor focusing on the topography of a place is replaced with that of a participant who suffers along with the victims. It is by all means a curious case; Pollak – a Jewish poet who survived the Holocaust – decides to take the responsibility for commemorating “the great family that was burned.”
W artykule autorka przedstawia dwa wiersze Seweryna Pollaka poświęcone obozowi zagłady w Bełżcu. W momencie ich powstania (w latach siedemdziesiątych) miejsce to było niemal nieznane, upamiętnione nie tylko prowizorycznie, ale i fałszywie (tablica pomijająca fakt, że eksterminacja w Bełżcu dotyczyła ludności żydowskiej). Utwory Pollaka mają więc znaczenie interwencyjne, są głosem upomnienia się o prawdę. Jako takie przypominają inne zdecydowane reakcje autora na przemoc i kłamstwa – na przykład na nadużycia władzy w 1968 roku. Są też zgodne z wyznawanym przez Pollaka etosem tłumacza. W przekładach poeta uważnie słuchał skarg wyrażonych innym językiem. Wiersze Bełżec i Z Bełżca, które wiele łączy (zwłaszcza w warstwie obrazowania), zawierają też interesującą różnicę. Jest nią przejście z perspektywy zwiedzającego, odnotowującego topografię miejsca, do perspektywy uczestnika, współcierpiącego z ofiarami. Ma to niezwykły wydźwięk: Pollak, poeta żydowskiego pochodzenia, który przeżył Zagładę, podejmuje odpowiedzialność za upamiętnienie losów „wielkiej spalonej rodziny”.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 218-227
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Linia falista i totalność. Efektowność i efektywność poezji Kamili Janiak
Wavy Line and Totality. Showiness and Efficiency in Kamila Janiak’s Poetry
Autorzy:
Poręba, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/534905.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Kamila Janiak
Camp
engaged poetr
Opis:
The aim of this article is to discuss poetic works by Kamila Janiak using categories of showiness (a formal surplus) and efficiency (understood as critical or per-formative potential). The author of the article comments upon the early reception of Janiak’s poems to point that first reviewers oftentimes intuitively indicated the totality of Janiak’s poetic gestures, and then he traces the poetess’s strategy back to Camp aesthetics.
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2019, 14, 2; 163-172
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialektyka czasu i przestrzeni a kondycja duchowa „ja” lirycznego w wierszu Мне что ни ночь – то море бреда… Warłama Szałamowa
Autorzy:
Kulikowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/630681.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Varlam Shalamov
poetry
time
space
Soviet labour camp
memory
Warłam Szałamow
poezja
przestrzeń
łagier
pamięć
Opis:
The article offers a reflection on the poetry of Varlam Shalamov, which continues to attract only a limited interest among literature experts researching the works of the author of Kolyma Tales. The analysis addresses the categories of time and space in the poem Мне что ни ночь – то море бреда… being part of the Сумка почтальона series. By analysing the individual motifs, with account taken of their historical (Gulag by A. Applebaum) and literary contexts (One Day in the Life of Ivan Denisovich by A. Solzhenitsyn, A World Apart by G. Herling-Grudziński), as well as through reflection on their theoretical,literary and philosophical aspects (M. Bakhtin, Y. Lotman, H. Bergson, G. Bachelard, G. Durand), it has been established that the poem features three basic chronotypes: the external(n), the external(d), and the internal. The internal chronotype has been found to constitute a mirror image of the other two space-time dimensions which in fact determine the existential situation of the lyrical “I” (reduction or restoration of the spiritual sphere), with this situation depending on the category of memory.
W artykule poddano refleksji poezję Warłama Szałamowa, która w dalszym ciągu pozostaje na marginesie zainteresowań literaturoznawców badających twórczość autora Opowiadań kołymskich. Zanalizowana została kategoria czasu oraz przestrzeni w wierszu Мне что ни ночь – то море бреда… z cyklu Torba listonosza (Сумка почтальона). W toku badań poszczególnych motywów, z uwzględnieniem kontekstu historycznego (Gułag Anne Applebaum) oraz literackiego (Jeden dzień Iwana Denisowicza Aleksandra Sołżenicyna, Inny świat Gustawa Herlinga-Grudzińskiego), a także refleksji teoretyczno-literackiej i filozoficznej (Michaiła Bachtin, Jurija Łotman, Henriego Bergson, Gastona Bachelard, Gilberta Duranda) wykazano, że utwór jest w istocie obrazem poetyckim, w którym istotną rolę odgrywają elementy akwatyczne. Obraz ten jest metaforą kondycji człowieka w rzeczywistości łagrowej. Analiza kategorii czasu oraz przestrzeni tworzących kilka chronotopów wykazała, że kondycja człowieka w każdym z nich jest zróżnicowana; jest determinowana przez dwa zasadnicze czynniki: wspomnienia (przeszłość) i wewnętrzną siłę witalną (ukierunkowanie ku przyszłości).
Źródło:
Acta Humana; 2017, 8
2082-4459
Pojawia się w:
Acta Humana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Moral Witness: The Poetics of Testimony in Modern Serbian Poetry
Świadek moralny. Poetyka świadectwa we współczesnej poezji serbskiej
Autorzy:
Zorić, Vladimir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32388051.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
"Sa silama nemerljivim"
Serbian literature
testimonial poetry
war
concentration camp
political prison
review
Sa silama nemerljivim
literatura serbska
poezja świadectwa
wojna
więzienie polityczne
recenzja
obozy koncentracyjne
Opis:
This essay reviews Dunja Dušanić’s book Sa silama nemerljivim: Pesnici kao svedoci modernog terora [Immeasurable Forces: Poets as Witnesses to Modern Terror, 2021], outlining the methodological assumptions of the book, tracing its overarching argument, and evaluating its importance within multiple scholarly contexts, including comparative literature, literary criticism and literary history.
Tekst stanowi recenzję książki Dunji Dušanić Sa silama nemerljivim: Pesnici kao svedoci modernog terora [Siły niezmierzone. Poeci jako świadkowie nowoczesnego terroru, 2021]. Zostają nakreślone założenia metodologiczne książki. Recenzent tropi jej nadrzędną argumenację i ocenia znaczenie w wielu kontekstach naukowych, jak na przykład literatura porównawcza, krytyka literacka i historia literatury.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2022, 22
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies