Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "art and architecture" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 96
Tytuł:
Znaczenie medium w sztuce i architekturze
The importance of medium in art and architecture
Autorzy:
Bujak, H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293546.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
medium
tworzywo
twórczość
rzeźba
material
creativity
sculpture
Opis:
W artykule w sposób subiektywny i syntetyczny przedstawiono kilka kluczowych problemów związanych z pojęciem twórczości w odniesieniu do medium rozumianego jako tworzywo oraz materia dzieła sztuki. Zawarto tu refleksje oraz wnioski zdobyte na styku działalności dydaktycznej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej z niezależną działalnością artystyczną na polu malarstwa oraz rzeźby. Podstawowym założeniem i celem artykułu jest podkreślenie czynnika materialnego w twórczości oraz wykazanie w tym kontekście dużego znaczenia samej twórczości jako procesu mającego cechy uniwersalne dla działalności związanej z projektowaniem. W kontekście omawianych zjawisk zostały przytoczone fragmenty myśli estetycznej, ukazano wybrane zjawiska z obszaru historii sztuki oraz konkretne przykłady prac własnych i studenckich realizowanych na zajęciach z rzeźby na Wydziale Architektury PWr.
The article in a subjective and at the same time synthetic way presents a point of view on several key problems related to the concept of creativity in relation to the medium understood as a material and the matter of a work of art. It contains the reflections and conclusions gained thanks to the combination of didactic activity at the Faculty of Architecture Wrocław University of Science and Technology with the independent artistic activity in the field of painting and sculpture. The basic assumption and purpose of the article is to emphasize the material factor in the artistic work and to demonstrate the great importance of the creativity as a process that has universal features for activities related to design. In the context of the discussed problems, fragments of aesthetic thought, selected phenomena in the area of art history and specific examples of own works as well as student works created during the sculpture classes at the Faculty of Architecture are quoted here.
Źródło:
Architectus; 2018, 2 (54); 83-94
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa sztuka i architektura w kontekście dziedzictwa kulturowego
New art and architecture in the context of cultural heritage
Autorzy:
Węcławowicz-Gyurkovich, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217913.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
środowisko historyczne
interwencja konserwatorska
kreacja architektoniczna
historic environment
conservation
intervention
architectonic creation
Opis:
Autorka podejmuje kluczowy problem interwencji architektoniczno-konserwatorskiej w skali przestrzeni zurbanizowanej miasta, a generalnie środowiska historycznego. Przywołuje najważniejsze myśli filozofów tej miary co Tatarkiewicz, Kołakowski, Bauman, Gadamer, Eliade czy Umberto Eco, stwierdzając, że człowiek ma prawo i konieczność wyboru wartości definiując własne pojęcie piękna bazując na indywidualnych, autonomicznych odczuciach. Autorka nawiązuje także do myśli Juliusza Żórawskiego i jego filozofii „budowy formy architektonicznej” w kontekście historycznym, bazując na paradygmacie kształtowania nowych form architektonicznych z zachowaniem właściwych relacji z otoczeniem. Uważa, że architektura współczesna, realizowana w środowisku historycznym jest sztuką dodawania nowych wartości do istniejącego kontekstu przestrzennego i kulturowego.
The author addresses the key issue of architectonicconservation intervention in the urbanised space of the city, and generally the historic environment. He quotes the most significant thoughts of such philosophers as Tatarkiewicz, Kołakowski, Bauman, Gadamer, Eliade or Umberto Eco, claiming that man has the right and finds it necessary to select values by defining his own notion of beauty basing on individual, autonomous emotions. The author alludes also to the ideas of Juliusz Żórawski and his philosophy of “building architectonic form” in the historical context, basing on the paradigm of shaping new architectonic forms while preserving proper relations with the surroundings. He believes, that modern architecture realised in the historic environment is the art of adding new values to the existing spatial and cultural context.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2015, 44; 53-68
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Imperial Theme in Art and Architecture of the Polish Vasas
Imperialny wątek w sztuce i architekturze polskich Wazów
Autorzy:
Kaufmann, Thomas DaCosta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23944997.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Zamek Królewski w Warszawie
Kolumna Zygmunta
sztuka i władza
dynastia Wazów
Royal Castle in Warsaw
Sigismund Column
the Vasa dynasty
art and power
Opis:
This essay reconsiders two of the most famous monuments in Poland, the Warsaw Castle and the Sigismund Column. It argues that both evoke imperial themes, with reference to a model provided by the Habsburgs for both the architecture and the sculpture, but present them in ways that specifically express the ambitions of the Vasa dynasty.
Artykuł jest jeszcze jedną próbą analizy dwóch znanych polskich zabytków – Zamku Królewskiego i Kolumny Zygmunta w Warszawie. Postawiono w nim tezę, że oba te dzieła wyrażają treści imperialne nawiązując do wzorca stworzonego przez Habsburgów zarówno dla architektury jak i rzeźby, a jednocześnie modyfikując je tak, by odpowiadały konkretnym dążeniom dynastii Wazów.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2021, 83, 2; 323-349
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The re-construction of urban space in the place between art and architecture: Selected paradigms of in situ art of the period 1950–2000
Autorzy:
Mandilari, Aggela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407824.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
in situ art
art and architecture
place
specificity
Opis:
  This study investigates in situ art of recent art history and its potential regarding the reconstruction of public space and its meanings. Paradigms of art and architecture conjugation in site specific interventions are examined with a view to answer questions such as the transformative role art can play when it constitutes a plastic phenomenon functioning in a complementary or reactive way as a part of the urban and social space. In situ’s art sculptural objects, due to their transitional form, serve as metaphors for space and time and their condition of constant change in the everyday life of the city. They constitute a physical input in the urban space that seeks to redefine its material boundaries and highlight the interaction between the individual and the city seen as an incomplete entity in a constant re-casting. Through the practice of repetition and movement, sculptural objects are put in dialogue with the objects we come into contact daily, taking part into a new aesthetic reality. It is about a process of re-configurating of the everyday aesthetics of the city, challenging the relationship between art and architecture and thus offering new modes of spatialisation. By examining specific paradigms from the in situ art of the second half of the twentieth century (e.g. Aldo Van Eyck, Daniel Buren, Rachel Whiteread), this paper, seeks to unveil the process of activating the coexistence of the visible and the invisible, the inside and the outside, the private and the collective that this specific artistic process offers in material terms. The main question that this paper seeks to answer is how in situ art- e specially when oscillating between art and architecture- affect the everyday flow of the undifferentiated space and time? How does it shape the coexistence and interaction between city’s objects and subjects? Which alternative – discursive – reality does it offer?
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione; 2022, 17, 375; 23-38
2081-3325
2300-5912
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pogranicze sztuki i architektury. Przestrzeń miejska jako ważny czynnik kształtowania tożsamości
Border – line of art and architecture. Urban space as an important factor of shaping identity
Autorzy:
Rathman, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/461063.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego w Warszawie
Tematy:
sztuka
architektura
przestrzeń miejska
art
architecture
urban space
Opis:
Francuscy Encyklopedyści zdefiniowali muzeum jako sumę ludzkiej wiedzy i sztuki, miejsce które może stać się zarazem teatrem i audytorium. Profesor Andrzej Kiciński pisał w swojej książce o muzeach, że zarówno biblioteki jak i muzea stanowią niezbędny i nieodłączny element budowania tożsamości, ale także krajobrazu miasta. Odbiorcy przestrzeni związanych z muzeami stanowią grupę społeczną, która tworzy nową jakość poprzez rodzaj wtajemniczenia i wrażliwość na współczesne problemy społeczne i artystyczne. XX wiek był wiekiem kształtowania się sztuki abstrakcyjnej. Pojawiały się nie tylko artefakty, ale artyści postanowili wykorzystać potencjał widza i wciągnąć odbiorcę w interakcję poprzez nowy rodzaj aktu artystycznego jakim stały się performans i instalacja. Nastąpiło przekroczenie granicy jaką była ściana muzeum – umownej ramy oraz ramy obrazu. Sztuka stała się rodzajem zdarzeń w przestrzeni miejskiej. Tak rozumieją ją twórcy – Leon Tarasewicz czy Krzysztof Wodiczko. Bardzo istotny stał się przekaz społeczny, czasem zaangażowany w aktualne istotne wydarzenia polityczne, ale również jako łączenie ludzi, niezależnie od kultury ich pochodzenia. Architektura także staje się zdarzeniem, gdyż konkretyzuje się przez jej użytkowników – widza – a muzeum jako obiekt jest znakiem w przestrzeni na kulturalnej mapie miasta, kojarzonej przez ludzi, którym bliskie są problemy związane z kulturą. Zarówno forma jak i funkcja muzeum budują tożsamość, stają się one miejscami poza czasem, wyjętymi jakby z rzeczywistości. Michel Foucault nazywa je heterotropiami, miejscami, w których obowiązuje zupełnie inny „czas”. Łączą one tradycje estetyczne i kulturowe.
French Encyclopedists had defined museum as a sum of human knowledge and art. A place which could become a theatre or an auditory. Professor Andrzej Kiciński wrote in his book about problems of designing museums that on one hand libraries and museums are the main elements that define identity and on the other the city landscape is shaped by their forms. The receivers of such spaces are kind of community which creates a new intellectual value because of sensitiveness for contemporary artistic and also for social problems. XX century was the age when new abstractive art appeared. The works of art were not the only artefacts. At that time a new way of communication with receivers of art was used by artists. Performances and installations were engaging spectators by mutual interactions. Art came out of the frame of the building of the museum or beyond the frame of the picture and became a kind of event in the city space. Polish artists like Leon Tarasewicz and Krzysztof Wodiczko created just the same way. The message of work of art became the more important the more the art was engaged in a common and political problems or in relation between people from the different cultural circles. The architecture which also became an event in the urban space needs people to make it more real. Museums are landmarks on the mental map of the city, recognized by people who are close to the cultural subjects. The form and the function of museums are building the self-identity associated with ideas. These are places out of time and out of the everyday reality, named by Michel Foucault as heterotrophy. Museums connect different esthetical and cultural traditions.
Źródło:
MAZOWSZE Studia Regionalne; 2017, 21; 53-60
1689-4774
Pojawia się w:
MAZOWSZE Studia Regionalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architektura jako tworzywo. Sztuka instalacji w przestrzeni publicznej
Architecture as a creation material. The art of installation in public space
Autorzy:
Sobuś, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/294035.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
sztuka instalacji
pogranicze architektury i sztuki
installation art
borderland of art and architecture
Opis:
Sztuka instalacji nie jest już tylko domeną artystów. Zajmują się nią również architekci, tworząc mikroprzestrzenie na pograniczu sztuki i architektury. Czerpiąc z obydwu dziedzin, kreują miejsca, które mogą zmieniać kontekst i transformować odbiór przestrzeni. Mnogość rozwiązań powoduje, że instalacje w miejskiej przestrzeni mogą mieć różne znaczenie, funkcje i odbiór. Od symbolicznych, czasowych, które są manifestem i krytyką kondycji architektury, po użytkowe, wielofunkcyjne, będące miejscem spotkań i aktywizujące przestrzeń, w której się pojawiają.
Installation art is a fi eld no longer reserved for artists only. There are architects, who create micro-spaces on the border of art and architecture. Deriving from both domains, they create spaces which may change the context and transform the perception of their surroundings. Immense design solutions make public space installations ambiguous and versatile. Starting from symbolic, temporary ones, which may become a manifesto or the critique of architecture condition, to multi-functional ones, being a meeting place and activating the space in which they appear.
Źródło:
Architectus; 2013, 4(36); 53-66
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nursing and Reading. Affective Realism in Andrzej Wróblewski’s Painting
Karmiąca i czytająca. Afektywny realizm w malarstwie Andrzeja Wróblewskiego
Autorzy:
Majewska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057027.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
teoria feministyczna
teoria sztuki
myślenie krytyczne
polska sztuka i architektura
feminist theory
art theory
critical thinking
Polish art and architecture
Opis:
Andrzej Wróblewski’s painting has already achieved the status of a cult classic. His worksare usually interpreted as a confrontation with war, the system, or totalitarianism—thatis, as “political.” Understanding politics in this way—separating its “public,” “general,” or institutional aspects from direct, lived experience—is at odds with dialectics, whose complex trajectory the young Warsaw-based painters attempted to follow shortly after the war. Zbigniew Dłubak quoting György Lukács, the manifestos of the first exhibitions of modern art, and Wróblewski’s notes and texts all clearly indicate the necessity of moving beyond the classical (at least in liberal-conservative political thought) division between the public and the private in the analysis of avant-garde art of that period. From a feminist perspective, which I will develop here, I can only applaud the overcoming of this separation.
Malarstwo Andrzeja Wróblewskiego osiągnęło już status kultowy. Jego prace są zwykle interpretowane jako konfrontacja z wojną, systemem lub totalitaryzmem – czyli „polityczne”. Takie rozumienie polityki – oddzielanie jej aspektów „publicznych”, „ogólnych” czy instytucjonalnych od bezpośrednio przeżywanego doświadczenia – kłóci się z dialektyką, której złożoną trajektorią młodzi warszawscy malarze próbowali podążać tuż po wojnie. Zbigniew Dłubak, cytując Györgya Lukácsa, manifesty pierwszych wystaw sztuki nowoczesnej oraz notatki i teksty Wróblewskiego, wyraźnie wskazał na konieczność wyjścia poza klasyczny (przynajmniej w liberalno-konserwatywnej myśli politycznej) podział na publiczne i prywatne w analizie ówczesnej sztuki awangardowej. Z perspektywy feministycznej, którą tutaj rozwijam, mogę tylko przyklasnąć przezwyciężeniu tego podziału.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2021, 13, 3; 22-30
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sacrality, mythologism and realism of mural painting of the Han Dynasty and its influence on the further development of Chinese art and architecture
Sakralność, mitologizm i realizm. Malarstwo ścienne dynastii Han i jej wpływ na dalszy rozwój chińskiej sztuki i architektury
Autorzy:
Krupa, Michał
Yang, Ding
Tovbych, Valerii
Gnatiuk, Liliia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1841651.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
sacrality mythologism
funerary murals
China
Han Dynasty
sakralność
mitologizm
ścienne malarstwo funeralne
Chiny
dynastia Han
Opis:
The influence of external and internal factors on the formation of the figurative language of the burial murals of the Han period has been analyzed. The ancient Chinese burial murals in the tombs of the Han era are known much less than traditional Chinese painting and architecture. Therefore, using the methods of historical analysis, comparative analysis, the analytical method and graph-analytical method, the influence of the worldview and religious ideas of the Han period on the figurative language of the murals of tombs was determined, and the main plot compositions and descriptions of typical performance techniques were listed. The specificity of the frescoes of the Han period was that they were composed of individual details—hollow bricks or stone slabs painted outward on a white base. They were numbered and installed in the appropriate places. It is believed that it was the funeral frescoes of the Han era that became an innovative breakthrough in painting towards a realistic, rather than fantastic and mystical, depiction of the world.
W artykule przeanalizowano wpływ czynników zewnętrznych i wewnętrznych na kształtowanie się języka figuratywnego malowideł funeralnych z okresu dynastii Han. Starożytne chińskie ścienne malowidła funeralne w grobowcach z epoki Han są znacznie mniej znane niż tradycyjne chińskie malarstwo i architektura. W związku z powyższym za pomocą metod analizy historycznej, analizy porównawczej, metody analitycznej i metody analityczno- graficznej określono wpływ światopoglądu i idei religijnych okresu dynastii na język figuratywny malowideł grobowców, tematykę głównych kompozycji i opisy. Wymieniono także typowe techniki wykonawcze. Specyfika fresków z okresu dynastii Han polegała na tym, że składały się z pojedynczych elementów – cegły drążonej lub kamiennych płyt pomalowanych na zewnątrz, na białej podstawie. Zostały one ponumerowane, a następnie zainstalowane we właściwych miejscach. Uważa się, że właśnie freski pogrzebowe z epoki Han stały się przełomem w malarstwie w kierunku realistycznego, a nie fantastycznie mistycznego odzwierciedlenia świata.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2020, 63; 116-124
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architektura, a sztuka
Architecture and art
Autorzy:
Jarocka, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/390394.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Tematy:
architektura
sztuka
architecture
art
Opis:
Niniejszy artykuł traktuje o postrzeganiu architektury w kontekście szeroko rozumianej sztuki. Zestawienie pojęć: „architektura” i „sztuka”, ich wyjaśnienie oraz prezentacja wzajemnych korelacji pomiędzy tymi podmiotami przyczynia się do głębszego zrozumienia istoty przedmiotu dyskusji. Dzięki takiemu zabiegowi autorka artykułu udowadnia, iż pomimo znacznych rozbieżności opinii publikowanych w Internecie, ta typowo przecież „techniczna” dziedzina nauki posiada również walory estetyczne. Pomimo, że większość otaczających nas budynków stanowią tylko puste i bezduszne rzuty, na świecie wciąż istnieją miejsca, które rozpoznajemy jedynie dzięki wyjątkowym i charakterystycznym budowlom, takim jak Opera w Sydney. Artykuł prezentuje również rozmaite tezy, dowodzące że zarówno architekci, jak i artyści poszukują inspiracji do swoich dzieł w otaczającym świecie, a szczególnie w naturze. Aby udowodnić powyższe stwierdzenia, autorka powołuje się na dzieła takich architektów, jak Jean Nouvel, Mies van der Rohe oraz Diller + Scofidio. Jednakże, niektórzy inżynierowie twierdzą, iż architektura i sztuka - to dwie odrębne dziedziny ludzkiej egzystencji i nie powinny one być ze sobą łączone.
This article presents a perception of architecture in the context of an art. Juxtaposing the terms “architecture” and “art,” explaining them and presenting their mutual correlations contributes to deeper comprehension of the subject issue. Thanks to such an operation, the author of this article proves that, in spite of immense discrepancies of opinions published in the Internet, the typically technical discipline of science can also enchant us with its esthetic values. Although a major part of edifices situated in our environment are only hollow and soulless projections, there are still numerous places in the world that can be distinguished only thanks to outstanding premises, namely Sydney Opera. The article provides also a deep insight into various theses proving that both architects and artists look for an inspiration in the surrounding world, especially in the nature itself. In order to corroborate the aforementioned statements, the author of this paper mentions works of such architects as Jean Nouvel, Mies van der Rohe and Diller + Scofidio. However, there are still some designers who claim that architecture cannot be combined with art, since these two disciplines are completely different and have nothing in common with each other.
Źródło:
Budownictwo i Architektura; 2010, 6, 1; 43-49
1899-0665
Pojawia się w:
Budownictwo i Architektura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 96

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies