Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Misje chrześcijańskie" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Misyjne impulsy papieża Franciszka
    Missionary inspirations from pope Francis
    Autorzy:
    Szyszka, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480214.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Papież Franciszek
    misje chrześcijańskie
    nawrócenie
    inkulturacja
    Lumen fidei
    Evangelii gaudium
    Pope Francis
    Christian missions
    Conversion
    Inculturation
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest nauce papieża Franciszka o misyjności Kościoła. Autor podkreśla, że chociaż Franciszek nie ogłosił dotąd żadnego dokumentu w całości poświęconego temu zagadnieniu, w encyklice Lumen fidei, adhortacji Evangelii gaudium oraz w kilku pomniejszych wypowiedziach zawarł on niezwykle istotne uwagi na temat misji Kościoła. Najważniejszym twierdzeniem Franciszka jest myśl o naturalności misyjności chrześcijaństwa, którego istotą jest wspólnota i wychodzenie do innych, a tym samym poszerzanie wspólnotowości. Kwestie te podnoszone są zwłaszcza w adhortacji Evangelii gaudium. Franciszek podkreśla tam, że będąc uczniami Chrystusa, głosimy miłość - jesteśmy zatem misjonarzami. Dlatego Kościół, przełamując ograniczenia instytucjonalne, powinien znaleźć się w stanie permanentnej misji nakierowanej i na tych, którzy jeszcze Chrystusa nie poznali, i na tych, którzy go zagubili. Zadanie i pytanie stawiane Kościołowi przez Franciszka brzmi: jakie kroki należałoby podjąć, aby Ewangelię uczynić dla współczesnego świata bardziej widoczną? Wśród papieskich odpowiedzi pojawia się sugestia, aby Dobrą Nowinę głosić zawsze z entuzjazmem i radością, pokazując tym samym światu jej niezwykłość.
    Pope Francis' encyclical letter Lumen fidei and apostolic adhortation Evangelii gaudium both contain very important remarks about the missionary nature of the Catholic Church. Among them is the pope's assertion that mission belongs to Christianity's very nature: communities of Christians grow through reaching out to others. Evangelii gaudium teaches that followers of Christ must proclaim love, therefore they must be missionaries. The Church should overcome her institutional limitations and become constantly engaged in mission; mission not only to those who do not yet know Christ, but also those who have somehow relaxed their attachment to Him. Pope Francis asks the whole community of believers to proclaim the Good News with enthusiasm and joy and make it more visible in the modern world.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 2; 140-167
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Europejczycy i chrześcijaństwo jako zagrożenie dla ładu w Japonii okresu Edo
    Autorzy:
    Popiołek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686397.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Japan
    Christianity
    Christian missions
    persecutions
    Edo
    Confucianism
    Buddhism
    Tokugawa
    Japonia
    chrześcijaństwo
    misje chrześcijańskie
    prześladowania
    konfucjanizm
    buddyzm
    Opis:
    Since the 17th century the antichristian persecutions in Japan were related to the reform of the Tokugawa regime. The Western religion started to be perceived as an internal and external threat to the unity of the state, its sovereignty and stability. The sources for this article have been selected from the most representative works of Japanese anti‑Christian literature. Religious arguments against Christianity are shown from the Confucian and Buddhist perspective. Many writers from the Edo period saw Christianity as similar and distorted teaching of Buddhism. For the Japanese one of the most controversial was the doctrine on God as the supreme ruler, to whom everyone was subjected to, which could have a negative effect on maintaining traditional relationships and duties in a society. Mito school brought against Christianity the argument which can be described as political (also ethical) – that this teaching was the reason for the decay of Japanese society. In addition, some authors believed that Christianity served as a tool for the colonization of Japan by foreign powers. This heretical (Christian) teaching contributed to some extent to consolidation of Japanese identity by becoming the target of Japanese attacks and polemics. Missionaries and converters became „others,” to whom demonic and inhuman look was attributed, supernatural abilities. Infidels were also stigmatized by the most condemned features in Japanese society. This applied both to foreign missionaries and native converts. The state apparatus of the Edo period gave rise to many mechanisms strengthening its control over the whole society. As the result, Christianity was successfully eradicated (leaving only isolated communities of hidden Christians).
    Prześladowania chrześcijan w Japonii począwszy od XVII wieku miały związek z reorganizacją struktury władzy pod rządami Tokugawów. Zachodnia religia zaczęła być postrzegana jako stanowiąca zagrożenie wewnętrzne i zewnętrzne dla jednorodności państwa, jego suwerenności i stabilności. W artykule zostaną przywołane, zdaniem autora, najbardziej reprezentatywne pozycje z japońskiej literatury antychrześcijańskiej. Ukazane zostaną argumenty religijne wytaczane przeciwko doktrynie chrześcijańskiej z pozycji konfucjańskiej i buddyjskiej. Wielu autorów okresu Edo widziało w chrześcijaństwie podobieństwo do buddyzmu i jego zniekształcenie. Niezwykle kontrowersyjna dla Japończyków była nauka o Bogu jako najwyższemu władcy, któremu każdy musiał być bezwzględnie poddany, co mogło mieć zły wpływ na zachowanie tradycyjnych relacji i powinności w społeczeństwie. Argumentację, którą można określić jako polityczną (ale i etyczną), wytaczała wobec chrześcijaństwa szkoła Mito, która upatrywała w zachodniej doktrynie jedną z przyczyn rozkładu japońskiego społeczeństwa. Ponadto niektórzy spośród autorów uważali, że chrześcijaństwo służy jako narzędzie do kolonizacji Japonii przez obce mocarstwa. Owa heretycka (chrześcijańska) nauka, stając się celem ataków i polemik, w pewnym stopniu przyczyniała się do budowania tożsamości Japończyków. Misjonarze i konwertyci japońscy stali się „innymi”, którym przypisywano demoniczny, nieludzki wygląd, nadprzyrodzone zdolności, jak i najbardziej potępiane w społeczeństwie japońskim cechy, które innowierców całkowicie stygmatyzowały. Dotyczyło to zarówno misjonarzy, jak i rodzimych konwertytów. Aparat państwowy okresu Edo stworzył wiele mechanizmów mających umocnić swą kontrolę nad społeczeństwem. W ich wyniku sprawnie udało się wykorzenić chrześcijaństwo (pozostawiając jedynie odizolowane wspólnoty ukrytych chrześcijan).
    Źródło:
    Orientalia Christiana Cracoviensia; 2016, 8
    2450-2936
    2081-1330
    Pojawia się w:
    Orientalia Christiana Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie misji przed Soborem Watykańskim II
    The concept of mission before the 2nd Vatican Council
    Autorzy:
    Kowalak, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480754.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    misje chrześcijańskie
    misjologia
    historia Kościoła
    Sobór Watykański II
    Kościoły lokalne
    inkulturacja
    Christian missions
    Missiology
    history of the Church
    2nd Vatican Council
    local Churches
    inculturation
    Opis:
    Właściwe zrozumienie terminu „misje" wiąże się z poznaniem kontekstu teologicznego, kulturowego, a także dziejowego, w którym słowo to się pojawiło. Od czasów Karola I Wielkiego misje coraz częściej stawały się narzędziem ekspansji politycznej władców chrześcijańskich. Szczytem tego zjawiska był tzw. patronat królów Portugalii oraz wikariat królów Hiszpanii. Misje ujmowano w tym okresie jako działalność zmierzającą do szerzenia wiary przez ustanowienie instytucji Kościoła hierarchicznego na terytoriach odkrytych w XVI i XVII wieku lub na tych, które jeszcze pozostały do odkrycia. Jednakże z czasem uświadomiono sobie niewystarczalność takiego pojęcia misji. Niewystarczające okazało się też pojęcie misji, jakie wypracował protestancki teolog G. Warneck, a jakie przyjęli później wielcy misjolodzy katoliccy (np. J. Schmidlin, P. Charles). Pełniejsze określenie misji, jakie wypracowano przed Soborem Watykańskim II, wskazywało, iż są one równoczesnym przepowiadaniem Ewangelii oraz zakładaniem Kościoła.
    The proper understanding of the term "mission" depends on the way we get to know the theological, cultural and historical context in which the term appeared. From the times of Charlemagne on missions often came to be a tool of political expansion as performed by Christian rulers. The peak of that phenomenon was the so-called patronage of Portuguese kings and the vicariate of Spanish kings. Missions were conceived at that time as an activity aimed at spreading faith through establishing official Church institutions on the territories which had been discovered earlier in the 16th and 17th centuries, or on those which were still to be discovered. However, as the time had passed, an awareness grew that such an understanding is far from satisfactory. The concept of the mission that had been worked out by the Protestant theologian G. Warneck, and which had been taken over by the outstanding Catholic theologians (e.g. J. Schmidlin, P. Charles), appeared to be unsatisfactory, as well. A more comprehensive concept of the missions worked out before the 2nd Vatican Council pointed out to them as a modern proclamation of the Gospel and establishing of the Church.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 2; 8-25
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Spoken Word, the Book and the Image in the Work of Evangelization
    Słowo, księga i obraz w dziele ewangelizacji
    Autorzy:
    Strzelczyk, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560383.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Christian missions
    ‘Infrastructure of missions’
    Books
    Images
    Winfried-Boniface
    Anskar
    Thietmar of Merseburg
    Ermoldus Nigellus
    Paul the Deacon
    Bede the Venerable
    Henry the Latvian
    ‘Street theatre’ in Riga
    Misje chrześcijańskie
    „Infrastruktura” misji
    Księgi
    Obrazy
    Winfryd-Bonifacy\
    Thietmar z Merseburga
    Paweł Diakon
    Beda Venerabilis
    Henryk Łotysz
    „Teatr uliczny” w Rydze
    Opis:
    Little is known about the ‘material’ equipment of the early missionaries who set out to evangelize pagans and apostates, since the authors of the sources focused mainly on the successes (or failures) of the missions. Information concerning the ‘infrastructure’ of missions is rather occasional and of fragmentary nature. The major part in the process of evangelization must have been played by the spoken word preached indirectly or through an interpreter, at least in the areas and milieus remote from the centers of ancient civilization. It could not have been otherwise when coming into contact with communities which did not know the art of reading, still less writing. A little more attention is devoted to the other two media, that is, the written word and the images. The significance of the written word was manifold, and – at least as the basic liturgical books are concerned (the missal, the evangeliary?) – the manuscripts were indispensable elements of missionaries’ equipment. In certain circumstances the books which the missionaries had at their disposal could acquire special – even magical – significance, the most comprehensible to the Christianized people (the examples given: the evangeliary of St. Winfried-Boniface in the face of death at the hands of a pagan Frisian, the episode with a manuscript in the story of Anskar’s mission written by Rimbert). The role of the plastic art representations (images) during the missions is much less frequently mentioned in the sources. After quoting a few relevant examples (Bede the Venerable, Ermoldus Nigellus, Paul the Deacon, Thietmar of Merseburg), the author also cites an interesting, although not entirely successful, attempt to use drama to instruct the Livonians in the faith while converting them to Christianity, which was reported by Henry of Latvia.
    Niewiele wiadomo o „materialnym” wyposażeniu misjonarzy wyruszających do pogan czy apostatów, autorzy źródeł bowiem koncentrują się na osiągnięciach (ewentualnie niepowodzeniach) misji. Informacje o „infrastrukturze” misji pojawiają się raczej sporadycznie i mają fragmentaryczny charakter. Największa rola w procesie ewangelizacji, przynajmniej na obszarach i w środowiskach oddalonych od ośrodków cywilizacji antycznej, musiała przypaść żywemu słowu, głoszonemu bezpośrednio lub za pośrednictwem tłumaczy. Nie mogło być inaczej w obliczu społeczności nieznających sztuki czytania, tym bardziej pisania. Nieco więcej uwagi mam zamiar poświęcić dwom pozostałym mediom: słowu pisanemu i obrazom. Znaczenie pisma w procesie ewangelizacji było różnorakie, było ono, przynajmniej w elementarnym zakresie (mszał, ewangeliarz?), niezbędnym elementem wyposażenia misjonarza. W pewnych okolicznościach księgi znajdujące się w dyspozycji misjonarza mogły nabierać znaczenia szczególnego, nawet magicznego, najbardziej zrozumiałego dla chrystianizowanych (przykłady: ewangeliarz św. Winfryda-Bonifacego w obliczu śmierci z ręki pogańskiego Fryza, epizod z księgą w opowieści o misji Anskara pióra Rimberta). O wiele rzadziej źródła wspominają o roli wyobrażeń plastycznych (obrazów) w trakcie misji. Po przedstawieniu kilku przykładów z tego zakresu (Będą Venerabilis, Ermoldus Nigellus, Paweł Diakon, Thietmar z Merseburga), autor przypomniał jeszcze interesującą, zanotowaną przez Henryka Łotysza, choć niezupełnie udaną próbę wykorzystania sztuki teatralnej dla pouczenia w wierze aktualnie chrystianizowanych Liwów.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2017, 23/1; 61-76
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawowe wspólnoty chrześcijańskie - wyzwaniem i szansą dla Kościoła w Afryce
    Autorzy:
    Sędzik, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554169.pdf
    Data publikacji:
    1997-12-31
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    misje
    Zair
    Kongo
    sercanie
    Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego
    Księża Sercanie
    Afryka
    podstawowe wspólnoty
    Opis:
    Podstawowe wspólnoty chrześcijańskie - wyzwaniem i szansą dla Kościoła w Afryce
    Źródło:
    Sympozjum; 1997, 1(1); 61-78
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wartości ludzkie i chrześcijańskie gidarskich obrzędów pogrzebowych (Północny Kamerun)
    Human and Christian values of Gidar funeral rites (Northern Cameroon)
    Autorzy:
    Różański, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2234809.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-15
    Wydawca:
    Teologiczne Towarzystwo Naukowe Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku
    Tematy:
    funeral rites
    good and bad death
    inculturation
    mission to the Gidar
    obrzędy pogrzebowe
    dobra i zła śmierć
    inkulturacja
    misje wśród Gidar
    Opis:
    Gidar z północnego Kamerunu wyróżniają śmierć dobrą od złej. Do śmierci dobrej zaliczają z reguły śmierć człowieka w podeszłym wieku, mającego dzieci, przygotowanego do odejścia. Do śmierci naturalnej zaliczyć też można śmierć wojownika. Zła śmierć nie spełnia tych warunków. W obrzędach pogrzebowych można wyróżnić trzy zasadnicze etapy: przygotowanie do pochówku, pochówek właściwy oraz tzw. pochówek wtórny, czy też dzień żałoby, wyznaczany zwykle od miesiąca do roku po pochówku właściwym. Obrzędy pogrzebowe są warunkiem wejścia do świata przodków – gidarskie teda. Obrzędy te wskazują wyraźnie na duchową wizję życia. Gidar postrzegają człowieka jako istotę złożoną z pierwiastka materialnego i duchowego, chociaż traktowana jest ona jako jedna całość. Dzięki obrzędom pogrzebowym i następującym po nich obrzędom purifikacyjnym zmarły przestaje być tremendum jako tabu, a staje się admirandum – jako przodek. Wyraża to instalacja zmarłego jako przodka. Przejście zmarłego do świata przodków nie separuje go od jego ziemskiej rodziny, ponieważ jest on stale obecny w jej życiu. W gidarskich obrzędach pogrzebowych istnieją jednak pewne punkty styczne z tradycyjnym ujęciem chrześcijańskim. Zachęcają one do znacznych innowacji w kościelnych obrzędach pogrzebowych.
    The Gidar of northern Cameroon make a distinction between a good death and a bad one. As a rule, the death of a person of advanced years, who has children, who is prepared to pass on, is counted as a good death. Along with natural death, the death of a warrior is also counted as a good death. A bad death does not fulfill these conditions. There are three basic stages in funeral rites: burial preparations, the burial itself, and what is known as the second burial, or, day of mourning, usually designated from one month to a year after the actual burial. Funeral rites are a condition for entering the world of ancestors – the Gidar teda. These rites clearly show a spiritual vision of life. The Gidar see man as a being composed of material and spiritual elements, but treated as a single totality. Thanks to the funeral rites and to the purification rites following them, the deceased ceases to be a trememdum, as a taboo, and becomes an admirandum, as an ancestor. This is expressed by the installation of the deceased as an ancestor. The transition of the deceased to the world of ancestors does not separate him from his earthly family because he is continually present in their life. There are some points of contact between Gidar funeral rites and the traditional Christian approach. These encourage significant innovations in Church funeral rites.
    Źródło:
    Studia Włocławskie; 2022, 24; 574-588
    1506-5316
    2449-8777
    Pojawia się w:
    Studia Włocławskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wartości ludzkie i chrześcijańskie w obrzędach narodzinowych Gidarów z północnego Kamerunu
    Human and Christian Values in the Birth Ceremonies of the Gidar of Northern Cameroon
    Autorzy:
    Różański, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1684368.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    obrzędy narodzinowe Gidarów
    język gidar
    chrzest
    misje
    północny Kamerun
    inkulturacja
    chrześcijaństwo w północnym Kamerunie
    Gidar birth ceremonies
    Gidar language
    Baptism
    missions
    northern Cameroon
    inculturation
    Christianity in northern Cameroon
    Opis:
    Obrzędy narodzinowe u Gidarów (Północny Kamerun) – podobnie jak i innych ludów – stanowiły jeden z pierwszych czynników integrujących wspólnotę etniczną. Artykuł przedstawia najpierw schemat obrzędów narodzinowych u Gidarów, a następnie prezentuje zawarte w nich wartości, m.in. wartość rodziny i solidarności rodowej, solidarność ze wspólnotą terytorialną, szacunek dla życia, duchową wizję życia. Wskazuje także na odniesienie w tych obrzędach do Boga (Maɳgɘlva) jako Stwórcy i Dawcy życia. Na koniec wskazuje na wartości tych obrzędów dla wspólnoty Kościoła katolickiego, który zakorzenia się coraz bardziej w miejscowej kulturze i przedstawia możliwości inkulturacji Ewangelii.
    The birth ceremonies of the Gidar (northern Cameroon) – like those of other peoples – constitute one of the first elements of integration within the ethnic community. This article presents, first, a schema of birth ceremonies of the Gidar; next, the values they contain, among others family values, familial solidarity, solidarity with the territorial community, respect for life, and the spiritual vision of life. It also points out the references in these rites to God (Maɳgɘlva) as Creator and Giver of Life. Lastly, it shows the value of these rites for the Catholic community, which is increasingly taking root in the local culture and presenting opportunities for inculturation of the Gospel.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 9; 111-125
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies