Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Komorowski, Antoni F" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
The development of the Polish Navy after 1918 – selected problems
Развитие польского флота после 1918 года – избранные проблемы
Autorzy:
Komorowski, Antoni F.
Sokół, Marika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1993629.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Polish Navy
fleet
defence industry
maritime safety
Польский флот
флот
оборонная промышленность
безопасность на море
Opis:
After The World War I, which ended on the 11th September 1918, Poland once again became an independent state after more than one hundred and twenty years of partitions and enslavement. The country began a slow and laborious process of rebuilding and reconstructing many branches of economy, industry and other fields. It was the time of strengthening the borders and rebuilding the army. Polish Navy was born in 1918 and during the process of its development, it had to face numerous difficulties – staff, equipment, technical, and others. The marine forces were developed using, mainly, loans which were granted to Poland through international negotiations. At this time, Poland’s main lender and military ally was France. It was there where our very first battleships and their cannons were ordered. The very first orders were two destroyers and three underwater minelayers as well as their guns, cannons and weaponry, in the sense of artillery, mine, and torpedo weapon. The process of gaining new vessels was also built up by English loans, which were used to buy next two destroyers as well as their equipment. Another torpedoes were thus bought in Great Britain. Despite many complications, the Polish Navy was in blossom. It had been brought to life by Józef Piłsudski on November 28th 1918. In the paper there have been presented certain details concerning the main aspects of the destroyers and underwater minelayers in Poland after regaining independence.
После Первой мировой войны, которая закончилась 11 сентября 1918 года, Польша снова стала независимым государством после более чем двадцати лет разделений и порабощения. В стране начался медленный и кропотливый процесс восстановления и реконструкции многих отрас- лей экономики, промышленности и других отраслей. Это было время укрепления границ и восстановления армии. Польский военно-морской флот родился в 1918 году и в процес- се своего развития ему пришлось столкнуться с многочисленными трудностями - штатом, оборудованием, техникой и другими. Мор- ские силы были созданы с использованием, главным образом, кре- дитов, которые были предоставлены Польше в ходе международных переговоров. В это время основным кредитором и военным союзни- ком Польши была Франция. Именно там были заказаны наши самые первые линейные корабли и их пушки. Самыми первыми приказами были два эсминца и три подводных минера, а также их орудия, пуш- ки и вооружение в смысле артиллерийского, минного и торпедного оружия. Процесс приобретения новых судов был также основан на английских займах, которые использовались для покупки следующих двух эсминцев, а также их оборудования. Таким образом, в Велико- британии были куплены другие торпеды. Несмотря на многие осложнения, польский флот был в расцвете. Его оживил Юзеф Пилсудский 28 ноября 1918 года. В документе были представлены некоторые детали, касающиеся основных аспектов миноносцев и подводных минеров в Польше по- сле восстановления независимости.
Źródło:
Studia Orientalne; 2019, 1(15); 80-92
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
RECENZJA OPRACOWANIA SZKOLNICTWO WOJSKOWE I RZECZYPOSPOLITEJ — 250 ROCZNICA POWOŁANIA SZKOŁY RYCERSKIEJ, RED. NAUK. WOJCIECH WŁODARKIEWICZ, WARSZAWA 2015
Autorzy:
Komorowski, Antoni F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/418541.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Źródło:
Colloquium; 2017, 9, 1; 127-129
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:
Colloquium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Schifffahrtspolitik und die Markierung des Schifffahrtsweges Stettin–Swinemünde in den Jahren 1820–1945
Autorzy:
Komorowski, Antoni F.
Pietkiewicz, Iwona
Osiewicz-Maternowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1627879.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Opis:
W artykule ukazano ważność dróg wodnych prowadzących do Szczecina – ważnego portu przeładunkowego towarów transportowanych drogami śródlądowymi i morskimi. Rozwój handlu i spory ruch żeglugowy na trasie Bałtyk–Szczecin wymusiły na władzach modernizację portu morskiego w Świnoujściu, podejścia do tego portu oraz dróg wodnych prowadzących do Szczecina. Modernizacja portu i dróg wodnych przebiegała etapami i była związana z rozwojem różnorodnych znaków nawigacyjnych, które zapewniały odpowiedni poziom bezpieczeństwa żeglugi. Z drugiej strony polityka żeglugowa zmierzała do dopuszczenia do żeglugi na trasie Świnoujście–Szczecin statków o większym tonażu, a tym samym o większym zanurzeniu. Ten proces wymuszał konieczność okresowego pogłębiania głównego toru wodnego. W rezultacie tych i innych działań kompleks portowy Świnoujście-Szczecin stał się jednym z ważniejszych węzłów tego typu na południowym Bałtyku. Konkurował on z węzłami Piława-Królewiec i kompleksem portowym Gdańska.
Źródło:
Studia Maritima; 2011, 24; 135-146
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Danish and Swedish lightships serving to guarantee the safety of the Danish straits area sea routes 1820–1988
Autorzy:
Komorowski, Antoni F.
Pietkiewicz, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591323.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
he Baltic Sea – history
The Baltic Sea – navigation
navigation safety
lightship – history
lightvessels – history
Bałtyk – historia
bezpieczeństwo żeglugi
Statki latarniowe – historia
Opis:
W artykule zaprezentowano efekty kilkuletnich badań nad problematyką powstania, eksploatacji i specyfiki funkcjonowania bałtyckich statków latarniowych – przydatnych przy braku stacjonarnych latarni morskich na szlakach żeglugowych. Statki, o których mowa były charakterystycznymi znakami żeglugowymi Danii, Szwecji, Finlandii, Rosji i Niemiec na przełomie XI i XX wieku. Specyfika użytkowania jednostek, nazywanych też latarniowcami, wymagała zastosowania w badaniach metod badawczych, takich jak analiza i synteza historyczna, indukcja i metoda geograficzna. Prezentowane treści są jedynie częścią skandynawskich problemów, jakie powstały w trakcie eksploatacji opisywanych specyficznych jednostek. Materiały archiwalne związane z działalnością statków latarniowych autorzy pozyskali dzięki kwerendzie w niemieckich, szwedzkich i rosyjskich archiwach państwowych.
The study presents results of several years of research into the issues of the creation, opera- tion and specificity of the operation of Baltic lightvessels – useful at the time of the lack of stationary lighthouses on shipping routes. The described ships were characteristic shipping marks of Denmark, Sweden, Finland, Russia and Germany at the turn of the 11th and 20th centuries. The specificity of the units, also called lightships, required the use of research methods such as historical analysis and synthesis, induction and geographical method. The presented paper is only a part of the Scandinavian problems that arose during the oper- ation of the specific entities described. A number of scientific papers have been delivered at both national and international conferences. Archival materials related to the operation of lightships were acquired by the authors in the German, Swedish and Russian state archives.
Źródło:
Studia Maritima; 2019, 32; 163-182
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezpieczeństwo żeglugi: znaczenie wojennych latarniowców w operacjach morskich na Bałtyku
THE NAVIGATION SAFETY: THE MEANING OF A WAR-TIME LIGHT SHIPS DURING SEA OPERATIONS ON THE BALTIC SEA
Autorzy:
Pietkiewicz, Iwona
Szulczewski, Adam
Komorowski, Antoni F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/418586.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Tematy:
NAVIGATION SAFETY
WAR OPERATIONS
LIGHT SHIPS
Opis:
In the study the role and meaning of certain light ships used during the World War I on the Baltic Sea was showed. The main focus was on two problems: war light ships – as a notion that is unfamiliar to Polish military terminology as well as the usage of light ships in a German landing operation known under the name of “ALBION” as well as other actions. Some photographs and profiles of the described vessels were included into the study.
Źródło:
Colloquium; 2012, 4, 2; 89-102
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:
Colloquium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezpieczeństwo Rzeczypospolitej w stosunkach polsko-radzieckich i polsko-rosyjskich 1990-1993. Uwarunkowania wewnętrzne i zewnętrzne
Autorzy:
Małecka, Agata
Maroń, Jerzy
Komorowski, Antoni F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/books/2035928.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Akademii Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
Opis:
Bezpieczeństwo Polski w latach 1990–1993 związane było z sytuacją międzynarodową, którą kształtowały wydarzenia w ZSRR. Jego stan zależał od unormowania stosunków polsko-radzieckich/rosyjskich oraz od polityki bezpieczeństwa krajów zachodnioeuropejskich. Działo się to z kilku przyczyn. RP do 1989 roku stanowiła element bloku wschodniego i strefę wpływów ZSRR. Polityka wewnętrzna podporządkowana była komunistycznej ideologii, gospodarką kierowano centralnie. Na terytorium Polski stacjonowały radzieckie jednostki wojskowe, będące gwarantem nienaruszalności terytorialnej RP oraz sankcjonujące dwubiegunowy podział świata. Polska związana była sojuszem wojskowym z ZSRR, którego urzeczywistnieniem był UW. Odzyskanie pełnej suwerenności w określaniu kierunku polityki wewnętrznej i zagranicznej było procesem żmudnym i długotrwałym, tym bardziej że Moskwa nie zamierzała zrezygnować z możliwości decydowania o losach Europy Środkowo-Wschodniej. Niestabilność na obszarze środkowoeuropejskim była również niekorzystna dla Europy Zachodniej, zainteresowanej stworzeniem ogólnoeuropejskiego systemu bezpieczeństwa, którego ZSRR byłby częścią. Mimo że logiką transformacji ustrojowej było zwrócenie się państw środkowoeuropejskich w stronę demokracji zachodnioeuropejskich, to w pierwszych latach tranzycji Europa Środkowo-Wschodnia była nadal bardziej radziecka niż europejska. Uniezależnienie mogło odbyć się wskutek unormowania drażliwych kwestii w stosunkach dwustronnych: podpisania traktatu państwowego oraz umowy o wycofaniu wojsk. Realizacja euroatlantyckiego kierunku polskiej polityki zagranicznej związana była przede wszystkim ze zmianą „progorbaczowskiej” polityki Zachodu. „Powrót do Europy” wymagał zatem czasu, nawet jeśli dla państw zachodnich oznaczał ostateczne zwycięstwo w zimnowojennej konfrontacji. Na początku lat 90. ujawniły się nowe tendencje w pojmowaniu siły państw. Zaczęto odchodzić od definiowania bezpieczeństwa w kategoriach ściśle militarnych na rzecz nowego nurtu – roli gospodarczego rozwoju. Szczególnie widoczne było to w przypadku zjednoczonych Niemiec, które kontynuowały politykę soft power, rozpoczętą po drugiej wojnie światowej. Nie był to do końca dobrowolny wybór, gdyż RFN jako państwo przegrane po wojnie musiało przyjąć warunki demilitaryzacji i oprzeć swoje bezpieczeństwo na amerykańskiej obecności w Europie w postaci NATO. Nie zmienia to jednak faktu, że europejska polityka bezpieczeństwa w latach 90. zakładała przede wszystkim tworzenie strefy stabilności i niwelowanie negatywnych skutków rozpadu dwubiegunowego ładu międzynarodowego. W koncepcji tej zawarty był postulat utrzymywania integralności ZSRR, gwarantującego nierozprzestrzenianie broni masowego rażenia. Moskwa nie stanowiła wówczas dla Zachodu realnego zagrożenia w sensie militarnym, głównie z powodu niewydolności gospodarczej oraz zmian politycznych, będących wynikiem „nowego myślenia” Gorbaczowa. Stabilność, potrzebną do budowy ogólnoeuropejskiego systemu bezpieczeństwa, Europa Zachodnia próbowała uzyskać poprzez wspieranie reform w ZSRR. W tej sytuacji kwestia aspiracji państw środkowoeuropejskich była drugorzędna. Polska i inne kraje Europy Środkowo-Wschodniej postrzegane były przez Zachód jako pochodna ich stosunków z ZSRR. Relacje dwustronne Polski z ZSRR/Rosją stanowiły reakcję na dynamiczne wydarzenia na arenie międzynarodowej. Kształt polskiego bezpieczeństwa zmieniał się wraz z uznaniem polsko-niemieckiej granicy (co umożliwiło rozpoczęcie negocjacji umowy o wycofaniu wojsk), puczem Janajewa, który był „początkiem końca” ZSRR i pozwolił polskim elitom politycznym na sformułowanie oficjalnych postulatów członkowskich oraz rozpadem ZSRR, który zmienił nieprzychylną postawę Zachodu wobec polskich aspiracji i zdynamizował stosunki polsko-rosyjskie w kwestii finalizacji problematycznych spraw.
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies