Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "tarczyca" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 27
Tytuł:
Badanie wpływu zinebu i manebu na funkcję tarczycy i niektóre związane układy enzymatyczne
Issledovanie vlijanija zineba i maneba na szitovidnujo zhelezu i nekotorye eneimaticeskie struktury
The studies on the influence of Zineb and Maneb on the functional state of the thyroid gland and some related enzymatic systems
Autorzy:
Bankowska, J.
Bojanowska, A.
Komorowska-Malewska, W.
Krawczynski, K.
Majle, T.
Syrowatka, T.
Wiadrowska, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/874876.pdf
Data publikacji:
1970
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
zineb
tarczyca
uklad enzymatyczny
samce
szczury
maneb
metodyka badawcza
watroba
nerki
thyroid
enzyme system
male
rat
research methodology
liver
kidney
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1970, 21, 2
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania wpływu zinebu i manebu na funkcję tarczycy
Issledavanie vlijanija zinaba i manaba na funkcijo szitovidnoi zhelezy
Investigations on the effect of zineb and maneb on thyroid function
Autorzy:
Syrowatka, T.
Wiadrowska, B.
Jurek, K.
Bankowska, J.
Bojanowska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/872654.pdf
Data publikacji:
1971
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
fungicydy
zineb
maneb
tarczyca
badania naukowe
szczury
samce
zawartosc aminokwasow
aminokwasy jodowane
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1971, 22, 3
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zawartość jodu-131 w tarczycach psów z aglomeracji warszawskiej po awarii reaktora w Czernobylu
Content In canine thyroids In the Warsaw urban area after the Tchernobyl reactor accident
Soderrzhanie ioda-131 v shhitovidnojj zheleze sobak iż varszavskojj agglomeracii posle avarii reaktora v Chernobile
Autorzy:
Klucinski, W.
Majle, T.
Krauze, S.
Rozycki, Z.
Sitarska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/874467.pdf
Data publikacji:
1987
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
jod
jod 131
tarczyca
tarczyca psow
katastrofy ekologiczne
reaktor
Czarnobyl
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1987, 38, 4-5
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena zawartosci jodku potasowego w krajowej soli spozywczej
Autorzy:
Andrzejewska, E
Gajda, J.
Rokicka, B.
Jarecka, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/871838.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
zywnosc
mikroelementy
Polska
dieta
jodek potasu
niedobor jodu
sol kuchenna
normy polskie
choroby czlowieka
tarczyca
profilaktyka
woda
sol jodowana
jod
food
microelement
Polska
diet
potassium iodide
iodine deficiency
table salt
Polish standard
human disease
thyroid
prophylaxis
water
iodinated salt
iodine
Opis:
Zbadano 3418 próbek soli spożywczej, w tym 2440 próbek soli jodowanej. Odsetek próbek, w których stwierdzono właściwą zawartość jodku potasowego wynosił od 30% do 50% w zależności od producenta soli.
The purpose of the study was to assess the correctness of salt iodination and its distribution in Poland. The subject of the study was salt for human consumption iodinated or not, according to Polish norm PN-88/C-84081/02 „Sól (chlorek sodowy). Requirements. Salt samples were taken from retail shops or stores in 36 provinces. The study was carried out in the years 1992-1993 according to PN-80/C-84081.35 „Sól (chlorek sodowy) standard. Potassium iodide was determined by photo-colorimetry. The total number of studied salt samples was 3418, including 2440 samples of iodinated salt. The per cent of samples with proper content of potassium iodide was from 30% to 50% depending on the producer. The study demonstrated that in most cases the process of salt iodination is done incorrectly.
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1993, 44, 4; 295-300
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proba zastosowania naturalnych polifenoli do stabilizacji oleju slonecznikowego
Autorzy:
Jaroslawska, A
Sokol-Letowska, A
Oszmianski, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/828645.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
kwas cytrynowy
kwas askorbinowy
stabilizacja
alfa-tokoferol
witaminy
tarczyca bajkalska
glog
oleje roslinne
olej slonecznikowy
polifenole
przeciwutleniacze
citric acid
ascorbic acid
stabilization
alpha-tocopherol
vitamin
Baikal skullcap
hawthorn
plant oil
sunflower oil
polyphenol
antioxidant
Opis:
W pracy podjęto próbę zastosowania związków izolowanych z roślin, jako przeciwutleniaczy, do stabilizacji oleju słonecznikowego. Zbadano aktywność pięciu przeciwutleniaczy: tarczycy bajkalskiej, głogu oraz witamin antyoksydacyjnych (kwasu askorbinowego i α-tokoferolu) oraz kwasu cytrynowego. Wśród tych preparatów, preparat procyjanidyn z głogu był najlepszym inhibitorem przemian oksydacyjnych zachodzących w emulsji oleju słonecznikowego, przechowywanej w temp. 50°C i przy natężeniu oświetlenia 3600-3900 lx. Również mieszanina głogu z kwasem cytrynowym i askorbinowym charakteryzowała się wysoką siłą hamowania powstających nadtlenków i aldehydu dimalonowego. W przypadku użycia mieszanin tarczycy bajkalskiej z kwasem cytrynowym i α-tokoferolem uzyskano efekt prooksydacyjny.
The possibility of stabilization of vegatable oil with natural antioxidants isolated from plants is presented in this paper. The antioxidative activités of five natural antioxidants: scullcap and hawthorn extracts, α-tocopherol, citric and ascorbic acid in sunflower oil stored at 50°C and light 3600-3900 lx were studied. The hawthorn extract exhibited the best antioxidant effect, as determined by peroxide value and TBARS measurements. The synergistic effects of α-tocopherol, citric and ascorbic acid on hawthorn and scullcap were investigated, too. The mixture hawthorn with α-tocopherol gave the best antioxidant effect, while the mixtures scullcap with citric and skullcap with ascorbic acid showed prooxidant effects.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2003, 10, 2; 77-86
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe techniki ultrasonograficzne w badaniach tarczycy
New ultrasound techniques for examinations of thyroid gland
Autorzy:
Słapa, R.
Jakubowski, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/261843.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:
ultrasonograf
ultrasonografia
tarczyca
nowotwór
elastografia
ultrasonograph
ultrasonography
thyroid
tumor
elastography
Opis:
W artykule omówiono nowe techniki ultrasonograficzne znajdujące zastosowanie w rutynowych badaniach tarczycy oraz będące w fazie prób klinicznych. Nowe techniki ultrasonograficzne można podzielić na: polepszające jakość obrazu w prezentacji B (skali szarości), jak obrazowanie harmoniczne i ultrasonografia złożona; przekształcające badanie w przestrzeni, jak rozszerzone pole widzenia i ultrasonografia trójwymiarowa, oraz dostarczające jakościowo nowych informacji w badaniu ultrasonograficznym, jak mapowanie mikrozwapnień i elastografia.
The new ultrasound techniques applied for routine examinations of thyroid gland, as well as introduced in clinical phase of research studies, were discussed. These can be divided into techniques that improve quality of the image in B mode (gray-scale) as harmonic imaging and compound ultrasound, the techniques transforming examination in space as extended field of view and three-dimensional ultrasound, and finally techniques delivering qualitatively new information in on ultrasound examination as mapping of microcalcifications and elastography.
Źródło:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2010, 16, 2; 147-150
1234-5563
Pojawia się w:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lokalny układ renina-angiotensyna - nowy łącznik pomiędzy mózgiem a tarczycą?
Renin-angiotensin system – new link between brain and thyroid?
Autorzy:
Stasiołek, Mariusz
Lewiński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032898.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
układ renina-angiotensyna
ośrodkowy układ nerwowy
tarczyca
demencja
choroba alzheimera
renin-angiotensin system
central nervous system
thyroid
dementia
alzheimer’s disease
Opis:
Renin-angiotensin system (RAS) belongs to the most effective regulatory circuits in human biology. Research-data generated in the last years considerably improved the understanding of RAS structure and function. Alternative enzymatic pathways have been described as well as new angiotensin-metabolites reacting with their specific receptors. An existence of local – tissue and organ specific RAS has been suggested in opposition to the classical hormonal system. This review has been focused on the local RAS of the central nervous system and its role in the development of cognitive dysfunction and in the pathogenesis of dementia. A potential interaction of local RAS and thyroid hormones was also discussed.
Układ renina-angiotensyna (ang. renin-angiotensin system, RAS) jest jednym z najbardziej efektywnych systemów regulacyjnych ludzkiego organizmu. Badania ostatnich lat znacznie poszerzyły wiedzę na temat struktury i funkcji RAS. Opisane zostały alternatywne szlaki enzymatyczne i nowe aktywne metabolity angiotensyny oraz specyficzne dla nich receptory. Powstała również koncepcja swoistych dla poszczególnych tkanek i narządów lokalnych układów RAS. Niniejsza praca skoncentrowana została na przedstawieniu lokalnego układu RAS ośrodkowego układu nerwowego i jego roli w rozwoju zaburzeń poznawczych oraz patogenezie demencji. Przedyskutowano również potencjalne znaczenie interakcji lokalnych układów RAS z hormonami tarczycy.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 245-283
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eter oktabromodifenylowy – mieszanina izomerów 2,2’,3,3’,4,4’,5’,6-, 2,2’,3,3’,4,4’,6,6’- i 2,2’,3,4,4’,5,5’,6- – frakcja wdychalna
Autorzy:
Szymańska, J.
Bruchajzer, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137393.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
eter oktabromodifenylowy
narażenie zawodowe
toksyczność
tarczyca
NDS
octabromodiphenyl ether
occupational exposure
toxicity
thyroid
MAC
Opis:
Eter oktabromodifenylowy (OktaBDE) jest białym ciałem stałym otrzymywanym przez bromowanie eteru difenylowego. Najczęstszą postacią w jakiej występował eter oktabromodifenylowy były mieszanki techniczne (handlowe). Składały się one ze związków o różnym stopniu ubromowania. Eter oktabromodifenylowy jest substancją zmniejszającą palność, najczęściej stosowaną w połączeniu z tritlenkiem antymonu przy produkcji takich syntetycznych polimerów, jak: ABS, HIPS i PBT, wykorzystywanych w przemyśle: samochodowym, elektrycznym i elektronicznym. Ze względu na swoje właściwości fizykochemiczne (m.in. słabą rozpuszczalność w wodzie, stabilność termiczną i chemiczną) oraz zdolność do kumulacji, eter oktabromodifenylowy zaliczono do trwałych zanieczyszczeń organicznych (persistent organic pollutants, POPs). W 2004 r. wprowadzono zakaz produkcji 6 i stosowania eteru oktabromodifenylowego. Eter oktabromodifenylowy może dostawać się do środowiska w wyniku: użytkowania, składowania odpadów oraz recyklingu urządzeń zawierających ten związek. Stężenia eteru oktabromodifenylowego w powietrzu hali, w której demontowano sprzęt komputerowy dochodziły do 6600 pg/m3 (gdy stężenia wszystkich polibromowanych difenyloeterów wynosiły 170 000 pg/m3). W dostępnym piśmiennictwie nie ma informacji o zatruciach eterami oktabromodifenylowymi ludzi. Eter oktabromodifenylowy w doświadczeniach na zwierzętach wykazywał małą toksyczność. Średnie dawki śmiertelne (DL50) dla szczurów po podaniu dożołądkowym przekraczały 5000 mg/kg masy ciała. Związek nie działał także drażniąco na skórę i oczy oraz nie powodował uczuleń. Zarówno w doświadczeniach krótkoterminowych, jak i po podawaniu wielokrotnym eteru oktabromodifenylowego u zwierząt obserwowano podobne skutki toksyczne. Najbardziej istotne znaczenie w toksycznym działaniu eteru oktabromodifenylowego mają zmiany czynnościowe w wątrobie i tarczycy, a po narażeniu inhalacyjnym także zmiany w układzie oddechowym. W badaniach krótkoterminowych (po 4 ÷ 14 dniach podawania dożołądkowego) pierwsze objawy toksyczności (zwiększenie względnej masy wątroby, wzrost aktywności PROD w wątrobie) stwierdzono po 4 dniach podawania dawki 10 mg/kg/dzień eteru oktabromodifenylowego. Po większych dawkach (30 ÷ 100 mg/kg/dzień) skutki te się nasilały, a ponadto dochodziło do zaburzeń funkcjonowania tarczycy (obniżenie poziomów T3 i T4 w surowicy). Po 14-dniowym podawaniu dawki 80 mg/kg/dzień związku zaobserwowano znaczne przyspieszenie metabolizmu wątrobowego. Po wielokrotnym (28- i 90-dniowym) dożołądkowym narażeniu szczurów na dawki wynoszące około 7 ÷ 8 mg/kg/dzień eteru oktabromodifenylowego obserwowano pierwsze obawy toksyczne, jakimi było zwiększenie względnej masy wątroby i zmiany histopatologiczne w wątrobie. Pierwsze niekorzystne objawy działania związku zanotowano po dawkach około 70 ÷ 80 mg/kg/dzień, gdy po 28 dniach stwierdzono umiarkowaną hiperplazję tarczycy, a po 90 dniach – zwiększenie masy tarczycy i zaburzenia jej funkcji (obniżenie poziomu T4 w surowicy). Po większych dawkach eteru oktabromodifenylowego (około 700 ÷ 1000 mg/kg/dzień) skutki te się nasilały. Po podprzewlekłym (90-dniowym) inhalacyjnym narażeniu szczurów na eter oktabromodifenylowy o stężeniu 1,1 mg/m3 nie zanotowano toksyczności układowej, obserwowano jedynie nieznaczne powiększenie komórek kubkowych w błonie śluzowej nosa (toksyczność miejscowa). Po narażeniu na związek o stężeniu 16 mg/m3 stwierdzono ponadto: zmiany zapalne w płucach, rozrost hepatocytów i zaburzenia funkcjonowania tarczycy (zwiększenie poziomu TSH i zmniejszenie stężenia T4 w surowicy). Po narażeniu na związek o stężenie 202 mg/m3 objawy te się nasiliły, a dodatkowo zaobserwowano zaburzenia rozrodczości (brak ciałka żółtego u 30% samic i brak prawidłowych komórek w kanalikach nasiennych samców lub obecność w kanalikach nasiennych komórek nieprawidłowych). Eter oktabromodifenylowy nie wykazywał działania mutagennego i genotoksycznego. U zwierząt laboratoryjnych wpływał niekorzystnie na rozwój płodów, powodując m.in.: zwiększenie liczby przypadków resorpcji późnych, zmniejszenie masy urodzeniowej płodów, zmiany kostnienia oraz zaburzenia rozwojowe kości kończyn, żeber i mostka. Eter oktabromodifenylowy nie jest klasyfikowany jako kancerogen dla ludzi, a w Environmental Protection Agency (EPA) zaliczono go do klasy D. Mechanizm toksycznego działania polibromowanych difenyloeterów (PBDEs), w tym również eteru oktabromodifenylowego, jest związany z indukcją enzymów mikrosomalnych w wątrobie, co może prowadzić do zmian w metabolizmie ksenobiotyków. Indukcja enzymów mikrosomalnych, głównie CYP 1A1 i CYP 1A2 (EROD) oraz CYP 2B (PROD), wskazuje na wiązania z receptorem Ah i CAR. Zmiany metabolizmu mogą mieć wpływ na homeostazę hormonów tarczycy, powodując tym samym zaburzenia rozwoju ośrodkowego układu nerwowego, głównie u młodych osobników. Dotychczas nie ustalano na świecie wartości normatywów dla eteru oktabromodifenylowego w środowisku pracy. Istnieje jedynie propozycja SCOEL (2010), by wartość OEL wynosiła 0,2 mg/m3. Podstawą do proponowanej wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) są dane w piśmiennictwie dotyczące toksyczności po 90-dniowym narażeniu inhalacyjnym szczurów. Za podstawę do wyliczenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) proponujemy przyjąć wartość NOAEL dla toksyczności układowej równą 1,1 mg/m3. Po określeniu współczynników niepewności proponujemy przyjąć stężenie 0,1 mg/m3 za wartość NDS eteru oktabromodifenylowego. Nie ma podstaw do wyznaczenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) eteru oktabromodifenylowego. Proponujemy także wprowadzenie oznakowania eteru oktabromodifenylowego literami „Ft” oznaczającymi substancje fetotoksyczne.
Octabromodiphenyl ether (octaBDE) is a white solid obtained by bromination of diphenyl ether. The most common form in which octabromodiphenyl ethers occurred were the technical (commercial) mixtures. These consisted of compounds of varying degrees of bromination. Octabromodiphenyl ether was used as a flame retardant, often in combination with antimony trioxide. OctaBDE was used in the production of synthetic polymers such as ABS, HIPS and PBT, which were used in the automotive, electrical and electronic equipment industries. Octabromodiphenyl ether, due to its physicochemical properties (such as a weak water solubility, thermal and chemical stability) and the ability to accumulate is a POP (persistent organic pollutant). The ban on the production and use of octaBDE was introduced in 2004. Octabromodiphenyl ether has been found in the environment as a result of using and recycling equipment containing this compound. Concentrations of 6600 pg/m3 in the air were detected in a hall where hardware was dismantled (concentrations of the sum of polybrominated diphenyl ethers were 170 000 pg/m3). So far, there have been no cases of people being poisoned. Octabromodiphenyl ether in experiments on animals showed low acute toxicity. The mean lethal dose (LD50) for rats after oral administration was 5000 mg/kg body weight. This compound did not irritate the skin or eyes, and did not cause sensitization. The toxic effects observed after short-term experiments and repeated administration of octaBDE to animals were similar. The most important role in the toxic effects of octabromodiphenyl ether are functional changes in the liver and thyroid, and after inhalation exposure - changes in the respiratory tract. In short-term exposure (4-14 days of intragastric administration), the first symptoms of the toxicity (increase in relative liver weight, induction of PROD activity in the liver) were observed after 4-day exposure to octaBDE at 10 mg/kg/day. After higher doses (30 to 100 mg/kg/day) these effects are intensified. In addition, there were signs of the disturbance of thyroid function (decrease in the levels of T3 and T4 in the serum). A significant acceleration of hepatic metabolism was noted after 14-day administration of octaBDE at 80 mg/kg/day. After repeated (28- and 90-day) intragastric exposure of rats to doses of 7–8 mg/kg/day the first symptoms of toxicity (increase in relative liver weight and histopathological changes in the liver) were observed. The 28 doses of 70-80 mg/kg/day caused a moderate hyperplasia of the thyroid, and after 90 days an increase in thyroid weight and its impaired function (reduction T4 levels in the serum). After higher doses of octabromodiphenyl ether (about 700 – 1000 mg/kg/day) the effects were intensified. After subchronic (90 days) inhalation exposure of rats to octaBDE at the concentration of 1.1 mg/m3, no systemic toxicity was observed, only a slight increase in goblet cells in nasal mucosa (topical toxicity). Due to exposure to the compound at the concentration of 16 mg/m3, inflammation in the lungs, hyperplasia of hepatocytes and thyroid dysfunction (increase in TSH levels and decrease in T4 levels in the serum) were found. These symptoms were intensified after exposure to the compound at the concentration of 202 mg/m3; additionally, reproduction disorders were observed (absence of the corpus luteum in 30% of females and no normal cells in the seminiferous tubules or the presence of abnormal cells in the seminiferous tubules in the male). Octabromodiphenyl ether was not mutagenic and genotoxic. In laboratory animals, adverse effects on fetal development were observed; causing, among other things, higher incidence of late resorptions, decreased fetal birth weight, changes in ossification and developmental disorders of limb bones, ribs and sternum. Octabromodiphenyl ether is not classified as a carcinogen for humans, and the Environmental Protection Agency (EPA) classified it in Class D. The mechanism of toxicity of polybrominated diphenyl ethers (PBDEs), including octabromodiphenyl ether, is associated with induction of hepatic microsomal enzymes, which may lead to changes in the metabolism of xenobiotics. Induction of microsomal enzymes, especially CYP 1A1 and CYP 1A2 (EROD) and CYP 2B (PROD), points to the Ah receptor binding and CAR. Changes in metabolism can affect thyroid hormone homeostasis, causing abnormal development of the central nervous system, mainly in young persons. There is only a SCOEL proposal (2010) that the value was 0.2 mg/m3 OEL. The basis for the proposed value of the maximum admissible concentration (MAC) are literature data on the toxicity of 90-day inhalation exposure of rats. To calculate the MAC, we propose the NOAEL for systemic toxicity equal to 1.1 mg/m3. After determining the coefficients of uncertainty, adaption of the concentration of 0.1 mg/m3 for the MAC TWA value for octabromodiphenyl ether has been proposed. No MAC-STEL (NDSCh) values have been established. A "Ft" (fetotoxic substances) notation was recommended.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2012, 3 (73); 5-35
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eter pentabromodifenylowy – mieszanina izomerów
Autorzy:
Szymańska, J. A
Bruchajzer, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137719.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
eter pentabromodifenylowy
narażenie zawodowe
toksyczność
tarczyca
NDS
pentabromodiphenyl ether
occupational exposure
toxicity
thyroid
Opis:
Eter pentabromodifenylowy (PentaBDE) jest bursztynowym, przezroczystym płynem, który w temperaturze pokojowej występuje w postaci półpłynnej. Związek ma znaczenie przemysłowe i otrzymuje się go przez bromowanie eteru difenylowego. Najczęstszą postacią, w jakiej występował eter pentabromodifenylowy, były mieszanki techniczne (handlowe). Składały się one ze związków o różnym stopniu ubromowania. Substancja znajduje się na liście priorytetowej do opracowania wartości dopuszczalnych przez SCOEL. Eter pentabromodifenylowy jest substancją zmniejszającą palność. Najczęściej stosowano ją przy produkcji elastycznych pianek poliuretanowych: do produkcji mebli, w przemyśle samochodowym i lotniczym. Dodawano ją również do: żywic fenolowych i epoksydowych, nienasyconych poliestrów, tkanin oraz używano w materiałach do pokrywania dachów i kabli. Eter pentabromodifenylowy, ze względu na swoje właściwości fizykochemiczne (m.in. słabą rozpuszczalność w wodzie, stabilność termiczną i chemiczną oraz zdolność do kumulacji i biomagnifikacji w łańcuchu pokarmowym, zaliczono do, tzw. Trwałych zanieczyszczeń organicznych (persistent organic pollutants, POPs). Eter pentabromodifenylowy do środowiska mógł się dostawać w wyniku: produkcji, użytkowania i składowania odpadów oraz recyklingu urządzeń zawierających ten związek. Stężenia związku w powietrzu hali, w której demontowano sprzęt komputerowy, osiągały wartość 0,0026 μg/m3. Dotychczas nie odnotowano żadnych przypadków zatrucia ludzi eterami pentabromodifenylowymi. Eter pentabromodifenylowy w doświadczeniach na zwierzętach wykazywał małą toksyczność ostrą. Średnie dawki śmiertelne (DL50) dla szczurów po podaniu dożołądkowym wahały się w granicach 2650 ÷ 7400 mg/kg masy ciała. U szczurów przed padnięciem obserwowano: zmniejszenie aktywności ruchowej, senność, drżenia mięśniowe, nasiloną motorykę przewodu pokarmowego i biegunkę. Podobne skutki toksyczne obserwowano u zwierząt, zarówno w doświadczeniach krótkoterminowych, jak i po podawaniu wielokrotnym. Najbardziej istotne znaczenie mają zmiany czynnościowe w: wątrobie, układzie hormonalnym i nerwowym. Pierwsze objawy tego typu (zwiększenie względnej masy wątroby i indukcja enzymów mikrosomalnych w wątrobie) po jednorazowym podaniu związku stwierdzono u szczurów dopiero po podaniu dawki 300 mg/kg, a u myszy – dawki 100 mg/kg. Niekorzystny wpływ związku na funkcję tarczycy zanotowano po jednorazowym podaniu myszom dawki 4 mg/kg m.c. W badaniach krótkoterminowych (po 4 - 14 dniach podawania dożołądkowego), oprócz działań zaobserwowanych po narażeniu jednorazowym (wpływ na wątrobę, tarczycę i układ nerwowy), stwierdzono także działanie immunotoksyczne, które notowano po 14-dniowym podawaniu szczurom i myszom dawki 18 mg/kg/dzień związku. Pierwsze objawy niekorzystnego wpływu na tarczycę (spadek stężenia T4 i T3 w surowicy) zanotowano po 4-krotnym podaniu dawki 3 mg/kg/dzień związku. Po dawkach 10 ÷ 300 mg/kg/dzień skutek ten się pogłębiał. Ponadto występowały objawy świadczące o zaburzeniach funkcji wątroby (zależne od dawki zwiększenie względnej masy wątroby, wzrost aktywności O-dealkilazy 7-etoksyrezorufiny (EROD) i O-dealkilazy 7-pentoksyrezorufiny (PROD) w wątrobie. Zmniejszenie stężenia T4 w surowicy notowano także po 14-dniowym podawaniu eteru pentabromodifenylowego szczurom i myszom. Skutek ten był zależny od podawanej dawki związku (18 ÷ 56 mg/kg/dzień szczurom i 18 ÷ 72 mg/kg/dzień u myszom). Czternastodniowe podawanie myszom dawki 18 mg/kg/dzień eteru pentabromodifenylowego powodowało także niekorzystne działanie na wątrobę. Takie objawy, jak: zwiększenie względnej masy wątroby i indukcja enzymów mikrosomalnych w wątrobie (m.in. EROD, PROD), nasilały się wraz z wielkością dawki (do 72 mg/kg/dzień). Po wielokrotnym (28- i 90-dniowym) dożołądkowym narażeniu szczurów na dawki od 0,82 do 1,77 mg/kg/dzień eteru pentabromodifenylowego nie stwierdzono żadnych skutków toksycznych. Po 28-dniowym podawaniu szczurom dawki 2,47 mg/kg/dzień eteru pentabromodifenylowego zanotowano spadek stężenia T4 w surowicy i zwiększenie aktywności PROD w wątrobie. Objawy te nasilały się wraz ze wzrostem dawki (do 200 mg/kg/dzień) związku. Po narażeniu podprzewlekłym (90-dniowym) na dawkę 3,53 mg/kg/dzień eteru pentabromodifenylowego zaobserwowano indukcję enzymów mikrosomalnych w wątrobie. Skutek ten narastał ze wzrostem dawki (do 14,12 mg/kg/dzień). Po trzymiesięcznym narażeniu szczurów na dawkę 2 mg/kg/dzień eteru pentabromodifenylowego stwierdzono zmniejszenie stężenia T4 w surowicy oraz przypadki zwyrodnienia i martwicy hepatocytów u samic. Po dawkach 10 lub 100 mg/kg/dzień związku zanotowano ponadto wyraźne działanie porfirogenne, zależne od dawki. Eter pentabromodifenylowy nie wykazywał działania genotoksycznego, embriotoksycznego i teratogennego. W EPA zaliczono eter pentabromodifenylowy do klasy D, czyli związków nieklasyfikowanych jako kancerogen dla ludzi. Polibromowane difenyloetery (PBDEs), w tym również eter pentabromodifenylowy, działają niekorzystnie na: układ nerwowy, dokrewny i odpornościowy. Związki te powodują także indukcję enzymów mikrosomalnych w wątrobie, co może prowadzić do zmian w metabolizmie ksenobiotyków, zaś pobrane w dużych ilościach powodują zmiany w wątrobie. Eter pentabromodifenylowy może oddziaływać z cytozolowym receptorem Ah, co jest związane z indukcją enzymów mikrosomalnych, głównie CYP 1A1 i CYP 1A2. Wskaźnik EROD jest wskaźnikiem wiązania z receptorami węglowodorów aromatycznych (AhR). Wykazano, że zarówno niektóre hydroksylowe polibromowane difenyloetery, jak i PBDEs są agonistami receptorów estrogennych i stymulują w warunkach in vitro aktywność lucyferazy za pośrednictwem receptora estrogennego (ER). PBDEs mogą powodować zmiany w układzie cholinergicznym. Mają również wpływ na homeostazę hormonów tarczycy, wpływając tym samym na rozwój ośrodkowego układu nerwowego. Podstawą do proponowanej wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) są dane w piśmiennictwie dotyczące niekorzystnego działania związku na funkcjonowanie wątroby i tarczycy. Za podstawę do wyliczenia wartości NDS zaproponowano przyjęcie wartości NOAEL równej 0,82 mg/kg/dzień z eksperymentu 28-dniowego wykonanego na szczurach, którym eter pentabromodifenylowy podawano dożołądkowo. Po określeniu wartości współczynników niepewności zaproponowano przyjęcie stężenia 0,7 mg/m3 eteru pentabromodifenylowego za wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS). Brak jest podstaw do wyznaczenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) eteru pentabromodifenylowego
Pentabromodiphenyl ether (pentaBDE) is an amber colour, transparent liquid, which occurs at room temperature in a semi-liquid form. This compound is obtained by bromination of diphenyl ether. The most common form in which pentabromodiphenyl ethers occurred, were the technical (commercial) mixtures. These consisted of compounds of varying degrees of brominated. The substance is listed as a priority to develop the limit values by SCOEL. Pentabromodiphenyl ether is use as a flame retardant. Frequently used it in the production of flexible polyurethane foams: the production of furniture, automotive and aerospace industries. It also added to phenolic and epoxy resins, unsaturated polyesters, fabrics and materials used in electric cables. Pentabromodiphenyl ether, due to their physicochemical properties (such as a weak water solubility, thermal and chemical stability) and the ability to accumulate and biomagnification in the food chain, belongs to POPs (persistent organic pollutants). Pentabromodiphenyl ether has been found in the environment as a result of the use and recycling of the equipment containing this compound. The concentration of 0.0026 mg/m3 in the air was detected in the hall where computer equipment were dismantled. So far, there have been no cases of poisoning people. Pentabromodiphenyl ether in experiments on animals showed low acute toxicity. The mean lethal dose (LD50) for rats after oral administration ranged 2650-7400 mg/kg body weight. In rats were observed: decrease in motor activity, lethargy, muscle tremors, severe gastrointestinal motility and diarrhea. Similar toxic effects were observed in animals, both in the short-term experiments, and after repeated dosing. The most important changes were observed in the liver, and in functional of endocrine and nervous system. The first symptoms of this type (increase of the relative liver weight and induction of the microsomal enzymes in the liver) were found after a single administration of the compound in rats only after the dose of 300 mg/kg and in mice – at the dose of 100 mg/kg. The adverse effect of the compound on thyroid function was observed in mice after single dose administration of 4 mg/kg. In short-term exposure (4-14 days of the intragastrical administration), in addition to the activities observed after a single exposure (effect on the liver, thyroid and nervous system), were also found immunotoxic effects, which were recorded after 14 days in rats and mice administered this compound at the doses of 18 mg/kg/day. The first symptoms of adverse effects on the thyroid (a decrease in serum T4 and T3) was observed after four days exposure at the dose of 3 mg/kg/day. At doses of 10-300 mg/kg/day, these effects are intensified. In addition, there were signs of the disturbance of liver function (dose dependent increase in relative liver weight, increase of the activity of O-dealkylase 7- etoxyresorufin (EROD) and O-dealkylase 7-pentoxyresorufin (PROD) in liver). The reduction of the T4 levels in serum were recorded after 14-day administration of pentabromodiphenyl ether to rats and mice. This effect was dependent on the administered dose of the compound (18-56 mg/kg/day in rats and 18-72 mg/kg/day in mice). Fourteen days of exposure to pentabromodiphenyl ether at the dose 18 mg/kg/day caused also in adverse effects in the liver: increase in relative liver weight and induction of microsomal enzymes in the liver (including EROD, PROD), intensified with dose (up to 72 mg/kg/day.) After repeated (28- and 90-day) intragastrical exposure of rats to pentabromodiphenyl ether at the doses from 0.82 to 1.77 mg/kg/day did not show any toxic effects. After 28 days of the administration of pentaBDE at the dose 2.47 mg/kg/day were observed the decrease T4 levels in the serum and increase PROD activity in the liver. These symptoms enhanced with increasing doses (up to 200 mg/kg/day) of the compound. After subchronic exposure (90 days) on pentabromodiphenyl ether at the dose 3.53 mg/kg/day, the microsomal enzyme induction was observed in the liver. This effect was growing with increasing doses (up to 14.12 mg/kg/day). After a three-month exposure of rats at a dose of 2 mg/kg/day were found the reduction of the T4 levels in the serum and increase of the cases of degeneration and necrosis of hepatocytes in females. After the doses of 10 or 100 mg/kg/day was also observed the porphyrogenic activity (dosedependent). Pentabromodiphenyl ether was not genotoxic, embryotoxic and teratogenic. The EPA included pentabromodiphenyl ether to Class D, this compound not classified as a carcinogen for humans. Polybrominated diphenyl ethers (PBDEs), including pentabromodiphenyl ether, act negatively on the: nervous, endocrine and immune systems. These compounds also cause the induction of hepatic microsomal enzymes, which may lead to changes in the metabolism of xenobiotics, and collected in large quantities cause changes in the liver. Pentabromodiphenyl ether can interact with the cytosolic Ah receptor, which is associated with induction of microsomal enzymes, especially CYP 1A1 and CYP 1A2. The EROD is an indicator of the binding of the aromatic hydrocarbon receptor (AhR). Both, PBDEs and their hydroxyleted derivatives are an estrogenic agonists and stimulate the in vitro luciferase activity through estrogenic receptor (ER). PBDEs can cause changes in the cholinergic system. These compounds can also affect the homeostasis of thyroid hormones, thus affecting on the development of the central nervous system. The basis for the proposed value of the maximum allowable concentration (MAC) are data in the literature regarding the adverse effects of the compound on the functioning of the liver and thyroid. To calculate the value NDS has been proposed the adoption of the NOAEL value as the dose 0.82 mg/kg/day with a 28-day experiment performed on rats given intragastrically pentabromodiphenyl ether. After determining the coefficients of uncertainty has been proposed the adoption of the concentration of 0.7 mg/m3 for the value of the maximum allowable concentration (MAC, TWA). No MAC-STEL values have been established.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2012, 2 (72); 75-109
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metoda klasyfikacji obrazów USG tarczycy z wykorzystaniem indukcji drzew decyzji
Method for classification of ultrasound thyroid images by decision tree induction
Autorzy:
Omiotek, Z.
Burda, A.
Wójcik, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/158759.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Elektrotechniki
Tematy:
tarczyca
choroba Hashimoto
klasyfikacja tekstur
drzewa decyzyjne
thyroid
Hashimoto’s disease
texture classification
Opis:
W artykule przedstawiono metodę klasyfikacji zdjęć USG tarczycy. Metoda ta pozwala zaklasyfikować analizowane przypadki do jednej z dwóch kategorii: chory lub zdrowy. Wyselekcjonowana w trakcie badania grupa przypadków błędnie klasyfikowanych zdaniem autorów może zawierać cechy charakterystyczne dla wczesnego stadium rozwoju choroby Hashimoto. Do budowy modelu klasyfikacji wykorzystano indukcję drzew decyzji. Wyniki testów pokazały, iż zaproponowana metoda może stanowić punkt wyjścia do budowy systemu wspomagającego lekarza w procesie diagnozy.
The article presents a method for classification of ultrasound thyroid images. This method allows to classify the analyzed cases as sick and healthy. It also allows to separate fairly large group of incorrectly classified cases. According to the authors, this group may include characteristics of the early stage of Hashimoto's disease. Decision tree induction has been used to build a classification model. Test results showed that the proposed method can provide a starting point to build a support system in the process of medical diagnosis.
Źródło:
Prace Instytutu Elektrotechniki; 2012, 260; 57-68
0032-6216
Pojawia się w:
Prace Instytutu Elektrotechniki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dane epidemiologiczne występowania mikroraka brodawkowego tarczycy na podstawie przypadkowych rozpoznań w preparatach pooperacyjnych
Epidemiological data of thyroid papillary microcarcinoma on the basis of incidental diagnosis in postoperative specimens
Autorzy:
Grajek, Zbysław W.
Ejsmont-Pietrov, Grażyna
Jaworska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/526609.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
Tematy:
tarczyca
rak brodawkowaty
mikrorak
przypadkowiak
epidemiologia
thyroid
papillary carcinoma
microcarcinoma
incidentaloma
epidemiology
Opis:
Wstęp: Pojęciem incydentaloma tarczycy określamy wszystkie przypadkowo zdiagnozowane guzki tarczycy. Na etapie diagnostycznym jest to problem endokrynologa i współpracującego z nim histopatologa – cytologa. Raki tarczycy o średnicy ≥ 10 mm powinny zostać rozpoznane przedoperacyjnie. Innym problemem jest przypadkowo zdiagnozowane ognisko raka tarczycy w preparacie pooperacyjnym u chorych, którzy byli operowani z powodu zmian łagodnych. Leczenie uzupełniające jest uzależnione, między innymi od wielkości zmiany złośliwej. W tej grupie raki brodawkowate ≤ 10 mm, określane jako mikroraki wymagają innego podejścia terapeutycznego niż incydentaloma o większym wymiarze. Postępowanie zależy także od zakresu pierwotnie wykonanego zabiegu. Celem badania była ocena występowania przypadkowo rozpoznanego mikroraka tarczycy u chorych po tyroidektomii. Materiał i metody: Badaniem o charakterze retrospektywnym objęto 726 pacjentów operowanych w Oddziale Chirurgii Ogólnej Szpitala Wojewódzkiego w Suwałkach w latach 1998–2011. Operowano tylko chorych bez przedoperacyjnego rozpoznania raka tarczycy. Wyniki: W preparatach pooperacyjnych, u 1,79 % (13) chorych stwierdzono mikroraka brodawkowego. Wszystkie miały wymiar ≤ 3 mm. Tę diagnozę postawiono zarówno chorym, którzy mieli wykonaną tyroidektomię totalną (11), totalną lobektomię jednostronną (1), jak i obustronną lobektomię subtotalną (1). Skierowano ich do ośrodków onkologicznych zajmujących się leczeniem nowotworów tarczycy, w których dokonano pooperacyjnej oceny obecności niezdiagnozowanych ognisk nowotworowych. Znaleźli się oni także pod opieką miejscowej poradni endokrynologicznej. Ani jednego z tych chorych nie zakwalifikowano do leczenia uzupełniającego. Wnioski: Rozpoznanie w preparacie pooperacyjnym tylko incydentalomy o średnicy ≤ 3 mm świadczy o prawidłowej, przedoperacyjnej diagnostyce ultrasonograficznej i cytologicznej. Występowanie mikroraka brodawkowatego w 1,79 % badanej populacji chorych po tyreoidektomii, rozpoznawanego w preparatach pooperacyjnych jest mniejsze niż dane przytaczane w literaturze przedmiotu. Ustalenie przyczyny wymaga dalszych badań. Jest to istotne z punktu widzenia epidemiologicznego w rejonie oddziaływania skutków awarii elektrowni atomowej w Czernobylu. W celu uzyskania wiarygodnych danych należy podjąć współpracę z ośrodkami naukowymi sąsiadujących krajów.
Background: The term thyroid incidentaloma refers to all incidentally diagnosed thyroid nodules. At the diagnostic stage it is a problem of an endocrinologist and a cooperating histopathologist- cytologist. Thyroid cancers of a diameter ≥ 10 mm should be diagnosed preoperatively. Another problem is an accidental diagnosis of a thyroid tumor foci in postoperative specimens in patients who were operated for benign lesions. Complimentary treatment depends, among other things, on the size of the malign change. In this group, papillary cancer of a diameter ≤ 10 mm is defined as microcarcinoma. The purpose of the research was to assess the incidence of thyroid microcarcinoma diagnosed accidentally in patients after thyroidectomy. Material and methods: The retrospective analysis included 726 patients who underwent thyroid operations in the Department of General Surgery at the Independent Public Provincial Hospital in Suwałki in the period of 1998-2012. Only patients with no preoperative diagnosis of thyroid cancer were operated on. Results: In 1.79 % (13) of postoperative specimens of the patients, papillary microcarcinoma was diagnosed. The size of all of them was ≤ 3 mm. This diagnosis was made for patients after a total thyroidectomy (11), unilateral total lobectomy (1) and bilateral subtotal lobectomy (1). These patients were referred to oncology centers specializing in thyroid tumor treatment where they were examined for the presence of undiagnosed tumor foci. They are also treated at a local endocrinology outpatient clinic. None of the patients were qualified for a complimentary treatment. Conclusions: A diagnosis of only incidentaloma of a diameter ≤ 3 mm in the postoperative specimen indicates a correct preoperative ultrasound and cytological diagnostics. The incidence of papillary microcarcinoma in 1.79 % in the analyzed population of patients after thyroidectomy found in postoperative specimens is lower than indicated by the literature data. The determination of the underlying cause of this situation requires further research. This is important from the point of view of the epidemiological impact, in the nuclear power plant disaster in Chernobyl. In order to obtain reliable data cooperation with scientific centers of neighboring countries could be taken.
Źródło:
Puls Uczelni; 2013, 3; 8-11
2080-2021
Pojawia się w:
Puls Uczelni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błędy i pomyłki w diagnostyce ultrasonograficznej tarczycy
Errors and mistakes in ultrasound diagnostics of the thyroid gland
Autorzy:
Dobruch-Sobczak, Katarzyna
Jędrzejowski, Maciej
Jakubowski, Wiesław
Trzebińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058062.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
fine needle biopsy
medical mistakes
thyroid
thyroid diseases
ultrasound imaging
biopsja cienkoigłowa
błędy w obrazowaniu tarczycy
choroby gruczołu tarczowego
tarczyca
Opis:
Ultrasound examination of the thyroid gland permits to evaluate its size, echogenicity, margins, and stroma. An abnormal ultrasound image of the thyroid, accompanied by other diagnostic investigations, facilitates therapeutic decision-making. The ultrasound image of a normal thyroid gland does not change substantially with patient’s age. Nevertheless, erroneous impressions in thyroid imaging reports are sometimes encountered. These are due to diagnostic pitfalls which cannot be prevented by either the continuing development of the imaging equipment, or the growing experience and skill of the practitioners. Our article discusses the most common mistakes encountered in US diagnostics of the thyroid, the elimination of which should improve the quality of both the ultrasound examination itself and its interpretation. We have outlined errors resulting from a faulty examination technique, the similarity of the neighboring anatomicalstructures, and anomalies present in the proximity of the thyroid gland. We have also pointed out the reasons for inaccurate assessment of a thyroid lesion image, such as having no access to clinical data or not taking them into account, as well as faulty qualification for a fine needle aspiration biopsy. We have presented guidelines aimed at limiting the number of misdiagnoses in thyroid diseases, and provided sonograms exemplifying diagnostic mistakes.
Badanie ultrasonograficzne tarczycy pozwala na ocenę jej wielkości, echogeniczności, granic oraz podścieliska. Zobrazowanie nieprawidłowego obrazu ultrasonograficznego tarczycy, w połączeniu z innymi badaniami diagnostycznymi, umożliwia podjęcie decyzji terapeutycznych. Obraz ultrasonograficzny prawidłowej tarczycy nie ulega istotnym zmianom wraz z wiekiem pacjenta. Mimo to w obrazowaniu tego gruczołu zdarzają się błędne opisy, wynikające z obecności pułapek diagnostycznych, którym nie są w stanie zapobiec stałe udoskonalanie sprzętu oraz wzrastające doświadczenie badających lekarzy. W artykule przedstawiono najczęstsze pomyłki w obrazowaniu ultrasonograficzym tarczycy, których wyeliminowanie powinno przyczynić się do poprawy jakości badań i ich interpretacji. Omówiono błędy wynikające z niewłaściwej techniki badania, podobieństwa anatomicznych struktur sąsiadujących z tarczycą oraz nieprawidłowych zmian występujących w sąsiedztwie gruczołu tarczowego. Wskazano również przyczyny złej interpretacji obrazu zmian w tarczycy, takie jak brak dostępu do danych klinicznych albo nieuwzględnienie ich, a także błędne kwalifikacje do biopsji cienkoigłowej. Przedstawiono wskazówki dotyczące postępowania w celu zminimalizowania występowania pomyłek w rozpoznawaniu chorób tarczycy oraz zaprezentowano przykłady obrazujące błędy diagnostyczne.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2014, 14, 56; 61-73
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Standardy badań ultrasonografi cznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonografi cznego – aktualizacja. Badanie ultrasonografi czne tarczycy oraz biopsja tarczycy pod kontrolą ultrasonografi i
Standards of the Polish Ultrasound Society – update. Ultrasound examination of thyroid gland and ultrasound-guided thyroid biopsy
Autorzy:
Trzebińska, Anna
Dobruch-Sobczak, Katarzyna
Jakubowski, Wiesław
Jędrzejowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058058.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
fine needles biopsy
standards
thyroid
thyroid diseases
ultrasound imaging
badanie
biopsja aspiracyjna cienkoigłowa
choroby tarczycy
standardy
tarczyca
ultrasonograficzne
Opis:
Ultrasonography is a primary imaging technique in patients with suspected thyroid disease. It allows to assess the location, size and echostructures of the thyroid gland as well as detect focal lesions, along with indication of their size, echogenicity, echostructure and vascularity. Based on these features, ultrasound examination allows to predict abnormal focal lesions for biopsy and monitor the biopsy needle track. This paper presents the standards of thyroid ultrasound examination regarding ultrasound apparatus technical requirements, scanning techniques, readings, measurements, and the description of the examination. It discusses the ultrasound features of increased malignancy risk in focal lesions (nodules) found in the thyroid gland. It presents indications for fi ne needle aspiration biopsy of the thyroid gland for the visibility of single nodules (focal lesions) and numerous lesions as well as discusses contraindications for thyroid biopsy. It describes the biopsy technique, possible complications and rules for post-biopsy monitoring of benign lesions. The paper is an update of the Standards of the Polish Ultrasound Society issued in 2011. It has been prepared on the basis of current literature, taking into account the information contained in the following publications: Thyroid ultrasound examination and Recommendations of the Polish Ultrasound Society for the performance of the FNAB of the thyroid.
Badanie ultrasonografi czne jest podstawowym badaniem obrazowym u osób z podejrzeniem chorób tarczycy. Pozwala na ocenę położenia, wielkości oraz echostruktury gruczołu, w tym wykrywanie zmian ogniskowych, wraz z określeniem ich rozmiaru, echogeniczności, echostruktury i unaczynienia. Na podstawie tych cech badanie ultrasonografi czne umożliwia wytypowanie nieprawidłowej zmiany ogniskowej do biopsji oraz monitorowanie toru igły biopsyjnej. W publikacji przedstawiono standardy badania ultrasonografi cznego tarczycy dotyczące wymogów technicznych aparatów ultrasonografi cznych, techniki wykonywania badania, wskazań i pomiarów oraz opisu badania. Omówiono cechy ultrasonografi czne zwiększonego ryzyka złośliwości zmian ogniskowych (guzków) w tarczycy. Przedstawiono wskazania do biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej tego gruczołu w przypadku uwidocznienia pojedynczego guzka (zmiany ogniskowej) oraz zmian mnogich, a także przeciwwskazania do biopsji tarczycy. Opisano technikę wykonywania biopsji, możliwe powikłania, jak również zasady monitorowania zmian łagodnych po biopsji. Praca stanowi aktualizację Standardów badania ultrasonografi cznego Polskiego Towarzystwa Ultrasonografi cznego wydanych w 2011 roku. Została przygotowana na podstawie aktualnego piśmiennictwa, z uwzględnieniem wiedzy zawartej w dwóch pozycjach: Badanie usg tarczycy oraz Zalecenia Polskiego Towarzystwa Ultrasonografi cznego dotyczące wykonywania BACC tarczycy.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2014, 14, 56; 49-60
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wole guzowate olbrzymie – opis przypadku
Giant nodular goitre – case report
Autorzy:
Dec, Małgorzata
Przybylska-Kuć, Sylwia
Ryczak, Elżbieta
Bartoszek, Elżbieta
Mosiewicz, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437637.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
tarczyca
wole
biopsja cienkoigłowa
hormony tarczycy
thyroid gland
goitre
fine-needle biopsy
thyroid hormones
Opis:
Wole guzowate nietoksyczne to choroba tarczycy, w której dominują ogniskowe zaburzenia jej budowy, wynikające najczęściej z rozrostu oraz ze zmian zwyrodnieniowych lub zwłóknienia, bez zaburzeń czynności tarczycy. O wolu mówimy wówczas, gdy jego objętość w obrazie ultrasonograficznym wynosi > 20ml u kobiet i > 25ml u mężczyzn. Schorzenie to postępuje powoli i latami może nie powodować zaburzeń czynności tego narządu. Oznaczenie stężenia hormonu tyreotropowego (TSH) jest pierwszorzutowym i podstawowym badaniem w ocenie czynności tego gruczołu. Natomiast objawy dużego wola mogą być związane z przesunięciem i uciskiem tarczycy na tchawicę, przełyk czy naczynia szyjne. Podstawowym badaniem weryfikującym zmiany w obrębie gruczołu jest ultrasonografia jako nieinwazyjna i powszechnie dostępna metoda obrazowa w połączeniu z biopsją aspiracyjną cienkoigłową. Pacjenci z wolem guzowatym nadczynnym lub objawami uciskowymi powinni być leczeni radykalnie – operacyjnie lub przy pomocy radiojodu. W artykule przedstawiony jest opis przypadku pacjentki, która została przyjęta do szpitala z powodu wola olbrzymiego z objawami uciskowymi. Choroba postępowała u chorej przez wiele lat, ale dopiero ograniczona ruchomość szyi i duszność nasilająca się w pozycji leżącej na wznak spowodowały, iż pacjentka zgłosiła się do lekarza. W badaniu fizykalnym uwagę zwracała asymetryczna szyja, ze znacznie powiększonym obwodem, o guzowatej powierzchni i z widocznymi poszerzonymi naczyniami żylnymi. U opisywanej pacjentki z uwagi na występujące objawy uciskowe, bardzo dużą masę gruczołu oraz eutyreozę zdecydowano o radykalnym leczeniu operacyjnym, które przyniosło znaczną poprawę jakości życia pacjentki.
Nodular goitre of the thyroid is associated with focal structure abnormalities such as hyperplasia, degeneration or fibrosis with no functional disorders of the gland. The goitre is recognised when the volume of the thyroid measured in ultrasonography is more than 20 ml in women and more than 25 ml in men. This disease develops slowly and may not cause any functional disorders for years. Thyrotropic hormone concentration (TSH) in blood serum is a basic test in the functional assessment of the gland. However, symptoms of giant nodular goitre can be connected with modelling trachea, oesophagus and blood vessels of the neck. The basic investigation verifying changes in the gland is ultrasonography, which is non-invasive and available diagnostic procedure, in connection with fine-needle biopsy. Patients with toxic goitre or pressure symptoms should be treated with radical surgery or radioactive iodine. In the article there was presented a case report of a female patient who was admitted to the hospital due to giant nodular goitre with pressure symptoms. The disease had been developing for many years until restricted mobility of the neck and dyspnea made her seek for medical advice. Assymetry of the neck with significantly increased circumference and nodular surface with enlarged veins were observed in the physical examination. In the described patient there was radical surgery performed due to pressure symptoms, large mass of the gland and euthyreosis. The treatment significantly improved patient’s quality of life.
Źródło:
Medical Review; 2014, 4; 388-395
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ gonadektomii na budowę histologiczną tarczycy u psów
Influence of gonadectomy on histological structure of thyroid gland in dogs
Autorzy:
Krzyzewska-Mlodawska, A.
Max, A.
Grabiec, A.
Sokolowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/860959.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
psy
samce
samice
gonadektomia
orchiektomia
owariohisterektomia
tarczyca
budowa histologiczna
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2014, 89, 05
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 27

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies