Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "prezydentura" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Ustrojowe dylematy prezydentury. Głowa państwa według Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 roku
    Autorzy:
    Bankowicz, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/421240.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    prezydent
    prezydentura
    konstytucja
    system konstytucyjny
    Opis:
    CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest analiza usytuowania prezydentury w polskim systemie konstytucyjnym oraz ocena adekwatności przepisów konstytucyjnych do rzeczywistej pozycji prezydenta w państwie. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Zasadniczy problem to charakterystyka uprawnień prezydenta i relacji pomiędzy głową państwa a innymi organami władzy państwowej. W artykule odwołano się do metody prawno‑dogmatycznej, zakładającej krytyczną analizę przepisów Konstytucji RP, a także do metody instytucjonalnej, na podstawie której opisano reguły polskiego systemu politycznego. PROCES WYWODU: Usytuowanie prezydenta w systemie konstytucyjnym Polski zostało przedstawione poprzez charakterystykę trybu jego wyłaniania, przysługujących mu prerogatyw oraz możliwości wpływania na rząd, parlament i sądownictwo. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Analiza wykazała niekonsekwencje, a nawet błędy przepisów konstytucyjnych odnoszących się do prezydenta. Powszechne i bezpośrednie wybory głowy państwa są niezgodne z zasadniczo parlamentarno‑gabinetowym systemem politycznym Polski. Uprawnienia prezydenta jako strażnika Konstytucji, gwaranta ciągłości władzy państwowej, najwyższego reprezentanta państwa w stosunkach zagranicznych oraz zwierzchnika sił zbrojnych są w dużej mierze pustymi deklaracjami, bowiem Konstytucja nie daje prezydentowi rzeczywistych możliwości działania na tych polach. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Niezbędna wydaje się przebudowa polskiej prezydentury, a tym samym reforma konstytucyjna. System polityczny powinien być klarowny i spójny. Jeśli zatem utrzymany ma być system parlamentarno‑gabinetowy, to uprawnienia konstytucyjne prezydenta powinny zostać uszczuplone i wskazane jest odejście od powszechnych wyborów prezydenckich. Wybranie opcji semiprezydenckiej powinno natomiast skutkować wzmocnieniem pozycji prezydenta poprzez uczynienie zeń podmiotu wytyczającego politykę państwa i podporządkowanie mu rządu.
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2018, 9, 26; 111-128
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Meandry polityki niemieckiej wobec Rosji w okresie rządów prezydenta Dmitrija Miedwiediewa (2008–2012)
    Meanders of German policy towards Russia during the presidency of Dmitry Medvedev (2008–2012)
    Autorzy:
    Koszel, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/506593.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Niemcy–Rosja
    prezydentura D. Miedwiediewa
    Germany–Russia
    presidency of D. Medvedev
    Opis:
    W opinii autora artykułu, Niemcy wiązały poważne nadzieje na głębokie reformy gospodarcze, liberalizację i demokratyzację Rosji pod rządami D. Miedwiediewa (2008–2012). Instrumentem polityki niemieckiej, do którego włączono Unię Europejską, był program Partnerstwa dla Modernizacji. Nie spełnił on pokładanych w nim nadziei w sferze gospodarczej i politycznej. W Niemczech krytykowano sterowaną demokrację tandemu Miedwiediew/Putin. Jednakże w pierwszej kolejności obowiązywała formuła „strategicznego partnerstwa”, która sprowadzała się do dbania o niemieckie interesy gospodarcze w Rosji.
    In the opinion of the author of the article, Germany tied serious hopes for deep economic reforms, liberalization and democratization of Russia under Medvedev (2008–2012). The Partnership for Modernization program was the instrument of German policy to which the European Union was incorporated. He did not fulfi ll his hopes in the economic and political sphere. In Germany, the controlled democracy of the tandem Medvedev / Putin has been criticized. However, the fi rst was the formula of a “strategic partnership” that was about taking care of German economic interests in Russia.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2017, 2; 93-114
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inauguracja prezydentury Andrzeja Dudy jako zespół roszczeń legitymizacyjnych
    Inauguration of Andrzej Duda’s presidency as a set of legitimacy claims
    Autorzy:
    Kołodziejczak, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/620384.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    political rituals
    political legitimacy
    presidency
    Andrzej Duda
    rytuały polityczne
    legitymizacja polityczna
    prezydentura
    Opis:
    The author of this paper analyzes a specific political fact, namely the inauguration of presidency in modern democratic systems. Focusing on the inauguration of Andrzej Duda’s presidency, the author answers the question of whether this extensive range of activities (encompassing the act of swearing in, symbolical acts, presidential address and other speeches) is an element of a consciously created legitimacy claim made by the president-elect. Answering this question in the affirmative, the author illustrates how the claims that refer to all three of Weber’s types of legitimacy are encompassed in the successive parts of the inauguration: the swearing in refers to the legal element of legitimacy, an extensive range of symbolical acts refers to tradition, whereas the presidential address introduces yet another element justifying legitimacy, this timeresulting from the heritage of Lech Kaczyński’s charisma.
    W niniejszym artykule autorka analizuje specyficzny fakt polityczny, jakim jest inauguracja prezydentury we współczesnym systemie demokratycznym. Koncentrując się na przykładzie inauguracji prezydentury Andrzeja Dudy, autorka odpowiada na pytanie czy ten rozbudowany zespół działań (złożony z aktu zaprzysiężenia, działań symbolicznych, orędzia i innych przemówień) stanowi element świadomie konstruowanego roszczenia legitymizacyjnego, wysuwanego przez prezydenta- elekta. Odpowiadając pozytywnie na to pytanie, ukazuje ona w jaki sposób roszczenia nawiązujące do wszystkich trzech Weberowskich typów legitymizacji zostały wplecione w poszczególne części inauguracji: zaprzysiężenie zawiera więc legalny element uprawomocniający, bardzo rozbudowany kompleks działań symbolicznych – odwołania do tradycji (II i IV RP), natomiast orędzie – wprowadza kolejny typ uzasadnienia legitymizacyjnego – tym razem wynikającego z roszczenia sukcesji charyzmy po Lechu Kaczyńskim.
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2016, 3; 323-341
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Budowanie państwa w Afganistanie w trakcie prezydentury Baracka Obamy
    Autorzy:
    Gil, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624486.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Afghanistan, intervention, Obama administration, state-building
    Afganistan, interwencja, prezydentura Baracka Obamy, budowanie państwa
    Opis:
    The article is focused on armed state-building in Afghanistan during the presidency of Barack Obama (2009–2017). The Afghan war was strongly debated in the early Obama administration, divided into proponents of an Al-Qaeda-focused approach (the Biden approach) with its limited military presence and those supporting a stronger military footing (the McChrystal approach). While the first Obama term employed counterinsurgency (COINtainment), the second employed a “non-kinetic” model and a phased withdrawal. Thus, the US has shifted its role from a regime-changer (but not a game-changer) with an anti-Taliban attitude to “Afghanistan good enough”. Finally, the author argues that there were only some enclaves of state-building “in” Afghanistan as the country is extremely resistant to international engineering. The US’s inconsistent, back-and-forth approach to Afghanistan should also be assessed in the context of the Taliban’s re-emergence.
    Problematyka artykułu koncentruje się na zbrojnym budowaniu państwa w Afganistanie w trakcie dwóch kadencji prezydenta Baracka Obamy (2009–2017). Afganistan traktowany jest w kategoriach państwa postinterwencyjnego. Autor przedstawia podejścia USA do interwencji państwotwórczej po 2009 r., które oscylowały wokół dwóch przeciwstawnych opcji: antyterrorystycznej z ograniczoną obecnością militarną USA w Afganistanie (m.in. Joe Biden) oraz przeciwpartyzancką (gen. Stanley McChrystal). O ile w trakcie pierwszej kadencji dominowało podejście przeciwpartyzanckie (COIN) do interwencji, po 2013 r. operacja zaczęła przybierać mniej kinetyczny kształt z docelowym wygaszeniem operacji „Trwała Wolność” (OEF). Równolegle doszło do zmiany roli USA, które ze stojącego za zmianą reżimu interwenta przeobraziły się w zwolennika Afganistanu „w wersji minimum”. Biorąc pod uwagę historyczną odporność Afganistanu na wpływy zewnętrzne, Autor suponuje jedynie fasadowy charakter koalicyjnego budowania państwa w Afganistanie. Ocena szeregu niespójności w polityce USA wobec Afganistanu powinna być także dokonana w kontekście odnowy sił Talibanu.
    Źródło:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2017, 12, 2
    1896-8279
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prezydentura gen. Wojciecha Jaruzelskiego... w świetle teorii i praktyki zarządzania władczymi kompetencjami ustrojowymi
    Gen. Wojciech Jaruzelski’s presidency in the light of the theory and practice of governing the ruling competences of the regime
    Autorzy:
    Momro, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/489759.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Prezydent PRL
    prezydentura
    Wojciech Jaruzelski
    Okrągły Stół
    PPR president
    presidency
    the Round Table
    Opis:
    The institution-legal model of the chair of the President of PPR, designed within the Round Table understanding, was characterised by a strong regime position and many competences, among which an important part took a shape of prerogatives. An important role in shaping the political profile of the one-man head of state was played by political decisions, in light of which this organ was supposed to be given to a representative of a communist party and as a consequence serve to control the transformations in a country, as well as keep the alliances and international commitments. In the catalogue of fourteen ruling and independent competences a special role has been played by the right to present the parliament with commissioning and decommissioning the leader of the Councils of Ministers, a right that has been used by gen. Jaruzelski twice during his presidency. In the light of the factorial decisive analysis, the personal choices of the president, made in the conditions of the increasing political crisis, were dictated by trying to secure the interest of the government-coalition camp, but with regard to the newly accepted rules of political rivalry. The president saw a key role for his home party in the initiated process of political and economic changes, but did not try to preserve the political monopoly of the communist party, and in consequence to keep a part of the opposition from ruling. He was led by a need to achieve social support for the reforms and aimed at realising it with the workflow created for the decisive situations, the immanent part of which was splitting responsibility to other subjects and creating multipersonal decisive centres.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica; 2015, 14; 65-85
    2081-3333
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Volodymyr Zelensky: What has Been Done in the Past Year? What’s Next?
    Wołodymyr Zelenski: Co zrobiono w minionym roku? Co dalej?...
    Autorzy:
    Donaj, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1012014.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Ukraine
    European Union
    Revolution of Dignity
    presidency
    prospects for European integration
    Ukraina
    Unia Europejska
    rewolucja godności
    prezydentura
    perspektywy integracji europejskiej
    Opis:
    The paper sets out to assess the first year of Volodymyr Zelensky’s presidency. By analyzing the decision-making process followed by Zelensky (using the decision-making, institutional-legal, systems, induction and deduction methods), the author attempts to answer whether the process serves Ukraine and its long-term interests. By identifying the determinants affecting Ukraine’s foreign policy, the author tries to show the long term prospects for the country.
    Treścią publikacji jest próba oceny pierwszego roku prezydentury W. Zełenskiego. Dokonując analizy procesu podejmowania decyzji przez W. Zełenskiego (posiłkując się metodą decyzyjną, instytucjonalno-prawną, systemową oraz indukcją i dedukcją) autor próbował odpowiedzieć, czy jest to działanie służące Ukrainie i jej dalekosiężnym interesom. Określając determinanty wpływające na politykę zagraniczną Ukrainy, autor starał się ukazać, co w dalszej perspektywie czeka kraj nad Dnieprem.
    Źródło:
    Rocznik Integracji Europejskiej; 2020, 14; 101-112
    1899-6256
    Pojawia się w:
    Rocznik Integracji Europejskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ellen Axson Wilson (1860–1914): artystka, która „uczyniła” męża prezydentem USA
    Ellen Axson Wilson (1860–1914): the Artist who “Made” her Husband President of the USA
    Autorzy:
    Parafianowicz, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2834802.pdf
    Data publikacji:
    2023-06-27
    Wydawca:
    Wydawnictwo HUMANICA
    Tematy:
    Ellen Axson Wilson
    Woodrow Wilson
    prezydentura USA
    first lady
    Biały Dom
    sufrażystki
    malarstwo
    Princeton
    reformy społeczne
    U.S. presidency
    White House
    suffragists
    paintings
    social reforms
    Opis:
    Żony prezydentów USA, traktowane jako nieodłączny element narodowej historii, cieszyły się zwykle dużą sympatią rodaków. W zależności od epoki, oczekiwań Amerykanów, a w niemałym stopniu i od możliwości czy predyspozycji kolejnych mieszkanek Białego Domu, nadawały one tej nieformalnej instytucji first lady swój niepowtarzalny, indywidualny charakter. W zróżnicowanym panteonie prezydentowych ciekawą i trochę niedocenioną postacią była pierwsza żona Woodrowa Wilsona – Ellen Axson Wilson, przez 29 lat towarzyszka życia, wydatnie wspierająca go na wszystkich etapach kariery, zarówno w pracy akademickiej, jak i potem w działalności politycznej. Była oddaną i zaufaną pomocnicą, doradczynią i partnerką wspomagającą jego karierę polityczną, najpierw jako gubernatora New Jersey (1911–1913), a potem od 4 marca 1913 r. prezydenta Stanów Zjednoczonych. Ellen Axson Wilson obowiązki first lady pełniła jedynie przez 17 miesięcy, bowiem zmarła przedwcześnie 6 sierpnia 1914 r. Była w jakimś stopniu reprezentantką rodzącej się „nowej kobiety”, która starała się łączyć sferę życia prywatnego i tradycyjną kobiecość (była szczęśliwą żoną i matką) z aktywnością publiczną i pasją malarską. Jej największym osiągnięciem w okresie spędzonym w Białym Domu były prace społeczne i reformatorskie, które podjęła w celu polepszenia warunków życia mieszkańców ubogich dzielnic w stolicy i ustawodawstwa w tym zakresie.
    Treated as an integral part of national history, the wives of US presidents usually enjoyed a great deal of affection from their countrymen. Depending on the era, the expectations of the American people and, to a not inconsiderable extent, the abilities or predispositions of the successive occupants of the White House, they gave this informal institution of the first lady their unique, individual character. In the diverse pantheon of female presidents, an interesting figure and somewhat underrated was Woodrow Wilson’s first wife Ellen Axson Wilson, a lifelong companion for 29 years, prominently supporting him at all stages of his career, both in his academic work and later in his political activities. She was a devoted and trusted aide, advisor and supportive partner in his political career, first as Governor of New Jersey (1911–1913) and then, from 4 March 1913, as President of the United States. Ellen Axson Wilson only served as First Lady for 17 months, as she died prematurely on 6 August 1914. She was to some extent a representative of the emerging ‘new woman’, who tried to combine her private life and traditional femininity (she was a happy wife and mother) with public activity and a passion for painting. Her greatest achievement during her years in the White House was the social and reform work she undertook to improve the living conditions of poor neighborhoods in the capital and legislation in this area.
    Źródło:
    Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych; 2023, 1(14); 109-136
    2451-3539
    2543-7011
    Pojawia się w:
    Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Donald Trump and America Divided against Itself
    Donald Trump i Ameryka podzielona przeciw samej sobie
    Autorzy:
    Bryk, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029635.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Donald Trump’s Presidency
    American Conservatism
    liberal oligarchy
    populism
    identity liberalism
    fragmentation of American socjety
    prezydentura Donalda Trumpa
    konserwatyzm amerykański
    oligarchia liberalna
    populizm
    globalizacja
    liberalizm tożsamościowy
    fragmentacja społeczeństwa amerykańskiego
    Opis:
    Donald Trump became the president of the United States because he was able to see the deep division of the American society into 80% of the population comprising the lower and middle classes and the caste-like oligarchic elite, which is made up of the richest 1% and 19% of the upper-middle class population. These 20% justifies its privileged social position by referring to meritocracy, the ideology of identity liberalism and to globalism, delegitimizing any opposition as a manifestation of ignorance, pathological aggression or social maladjustment (“the deplorables” of Hillary Clinton). Trump turned to the remaining 80% of society, angered not only by the effects of globalization implemented by the liberal elites as the only possible and rational economic policy, but also despised by the liberal upper middle class and forced by political elites to submit to the dictates of the ideology of emancipatory liberalism of personal autocreation, leading to the breakdown of social and family ties and the destruction of authorities. Trump won the support of angry voters because he raised issues that were very close to much of the electorate but were absent from the dominant discourse of political elites, both in the Democratic Party and the Republicans. This was his “populism”, which was in fact democratic and conservative patriotism or mild nationalism. Nevertheless, this provoked vehement opposition from both the liberal left, part of the federal administration (“deep state”) and cancel culture, and from some republicans (“Never Trumpers”). However, the “resistance movement” that emerged after Trump’s election was able to appeal only to ideological arguments, including the perception of America’s and the West’s civilizational heritage as a structure of immanent oppression that Trump wants to renew and strengthen. Thus, a narrative was born presenting Trump as a usurper in a metaphysical sense, an enemy of the only legitimate moral and social order, i.e., the order of identity liberalism with its axioms of emancipation and moral autocreation of individuals. The violation of this quasi-religious order is to cause an escalation of violence and oppression motivated by hatred, racism, xenophobia and religious fanaticism. Such a narrative, referring to the theory of the “end of history” by Francis Fukuyama, was not confirmed either in the politics or in the legislation of the Trump administration, demonstrating flaws in the liberal-left understanding of the so called “populism”.
    Donald Trump został prezydentem USA, gdyż zdołał dostrzec głęboki podział społeczeństwa amerykańskiego: na 80% ludności obejmujące klasę niższą i średnią oraz przypominającą kastę elitę oligarchiczną, na którą składa się 1% najbogatszych oraz 19% ludności zaliczanej do wyższej klasy średniej. Te 20% swą uprzywilejowaną pozycję społeczną uzasadnia, odwołując się do merytokracji, ideologii liberalizmu tożsamościowego oraz globalizmu, delegitymizując sprzeciw jako przejaw ignorancji, patologicznej agresji lub nieprzystosowania społecznego (“pożałowania godni” – Hillary Clinton). Trump zwrócił się do pozostałych 80% społeczeństwa, rozgniewanego nie tylko skutkami wdrażanej przez liberalne elity – jako jedyna możliwa i racjonalna polityka gospodarcza – globalizacji, lecz również pogardzanego przez liberalną wyższą klasę średnią i zmuszanego przez elity polityczne do poddania się dyktatowi ideologii liberalizmu emancypacyjnego, prowadzącego do rozbicia więzi społecznych i rodzinnych oraz zniszczenia autorytetów. Trump zyskał poparcie rozgniewanych wyborców, gdyż poruszył tematy, które były bardzo bliskie znacznej części elektoratu, jednak nie były obecne w dominującym dyskursie elit politycznych – ani Partii Demokratycznej, ani republikanów. Na tym polegał jego “populizm”, będący w rzeczywistości demokratycznym i konserwatywnym patriotyzmem. Wywołało to gwałtowny sprzeciw, zarówno ze strony lewicy liberalnej, części administracji federalnej (deep state) i cancel culture, jak i ze strony części republikanów – zdeklarowanych przeciwników kandydatury Donalda Trumpa na prezydenta. Jednakże “ruch oporu”, który uaktywnił się po wygranej wyborczej Trumpa, był w stanie odwołać się jedynie do argumentów ideologicznych, w tym postrzegania dorobku cywilizacyjnego Ameryki i Zachodu jako struktury opresji, którą Trump chce odnawiać i wzmacniać. Zrodziła się tym samym narracja prezentująca Trumpa jako uzurpatora w sensie metafizycznym, wroga jedynie legitymowanego porządku moralnego i społecznego, tj. porządku liberalizmu tożsamościowego i emancypacji. Naruszenie tego porządku ma doprowadzić do eskalacji nienawiści i motywowanej rasizmem, ksenofobią i fanatyzmem religijnym przemocy, czyli “populizmu” w negatywnym sensie. Narracja taka, odwołująca się do teorii “końca historii” Francisa Fukuyamy nie znalazła jednak potwierdzenia ani w polityce, ani w prawodawstwie czasów administracji Trumpa, wskazując na niedostatki w lewicowo-liberalnym pojmowaniu tzw. populizmu.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2021, 1; 47-84
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Unilateral Powers and Donald Trump Presidency
    Stosowanie uprawnień jednostronnych prezydenta USA w okresie administracji Donalda Trumpa
    Autorzy:
    Turek, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2047795.pdf
    Data publikacji:
    2022-04-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Donald Trump
    U.S. political system
    separation of powers in the U.S. American presidency
    presidential powers
    system polityczny USA
    podział władzy w USA
    amerykańska prezydentura
    uprawnienia prezydenta
    Opis:
    The paper is an exploration of using unilateral presidential powers by Donald Trump. The Author hypothesizes that Trump, due to his lack of political experience, was less keen on detailed negotiations of legislative projects with Congress, and more willing to act unilaterally. Analyzing frequency of issuing selected unilateral directives by American presidents since Jimmy Carter, the Author claims that Trump was moderate user of unilateral tools, as several of his immediate predecessors issued more unilateral directives. However, Trump was most eager to act unilaterally in his fourth year of the presidency, due to emergency and national security concerns after the pandemic hit the United States.
    Poniższy artykuł jest eksploracją na temat stosowania uprawnień jednostronnych prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki w okresie administracji Donalda Trumpa. Autor stawia hipotezę iż Trump, ze względu na brak doświadczenia politycznego, był mniej skłonny do negocjowania szczegółów projektów legislacyjnych z Kongresem, a bardziej do rządzenia za pomocą jednostronnych dyrektyw. Analizując częstotliwość wydawania rozporządzeń wykonawczych, proklamacji, memorandów oraz oświadczeń przy podpisywaniu ustaw wydawanych przez prezydentów USA od czasów Jimmy’ego Cartera, artykuł wskazuje, że Trump korzystał z wybranych uprawnień jednostronnych w sposób umiarkowany. Jednocześnie Trump wydał najwięcej jednostronnych dyrektyw w czwartym roku prezydentury, w okresie wzmożonych obaw o bezpieczeństwo narodowe po wybuchu pandemii koronawirusa.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 2(66); 269-282
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Donald Trump as a Response to a Global Post-Cold War Liberal World
    Donald Trump odpowiedzią na świat liberalnego globalizmu po zimnej wojnie
    Autorzy:
    Bryk, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/504942.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Donald Trump’s presidency
    liberal oligarchy
    Republican Party
    nation state
    open society
    post-1945 political order
    prezydentura Donalda Trumpa
    oligarchia liberalna
    Partia Republikańska
    państwo narodowe
    porządek polityczny po 1945 roku
    Opis:
    Donald Trump utilizes conservative values and narrative to gain power in elections, causing profound social turmoil (to hell with political correctness) and successfully attempts to limit oligarchization of American political life. He was able to defeat Hilary Clinton with her vision of liberal oligarchy supported by identity clientele groups. Trump focused his rhetoric and policies on social solidarity in a nation state fueled by republican values, thus opposing both liberals and libertarians joined against him in a conflict of two models of common interest in V. Pareto’s understanding. Some similarities to Ronald Regan’s presidency are visible, albeit major differences (business background, massive personal wealth, lack of political experience or administrative career) must be noticed. Trump’s vision “Great America” is a construed temporal social phenomenon, based on rhetoric of greatness and power, used however to implement real and profound policy changes (e.g. nominations to SCOTUS and federal courts). Moreover, Trump saves Republicans from political stalemate or even crisis, as they regain a chance to reorient the political system in a radical manner. His political intuition and business experience allowed Trump to overthrow the rhetoric of political correctness, liberal dispersed censorship and newspeak dictate of public morality. Brutal rhetoric and peculiar sense of humor combined with sincere optimism of a “self-made man” and entrepreneurial mentality allowed Trump to survive both ostracism of elites and ferocious attack of liberal media. He established himself as a representative and voice of “Hard America” (M. Barone), opposed to liberal despise for the “deplorable”. Trump indentifies himself as a man of action, rough business player and a builder, America to him is a nation of builders. Trump’s victory is a symbolic ending of the American and Western order established after 1945.
    Wygrane przez Donalda Trumpa – dzięki odwołaniu do wartości i narracji konserwatywnej – wybory prezydenckie wywołały wstrząs w społeczeństwie amerykańskim. Nowy prezydent z powodzeniem ograniczył postępującą oligarchizację życia politycznego Stanów Zjednoczonych. Zdołał pokonać Hilary Clinton z jej wizją państwa – oligarchii wspieranej przez klienckie grupy tożsamościowe. Trump skoncentrował swoją retorykę i kierunki polityki na solidarności społecznej w ramach państwa narodowego opartego na wartościach republikańskich. Stanął w opozycji zarówno do liberałów, jak i do libertarian złączonych w walce przeciwko niemu. Widać tu konflikt dwóch modeli interesu wspólnotowego w ujęciu Vilfredo Pareto. Ponadto dostrzec można podobieństwa do prezydentury Ronalda Regana, jednakże trudno pominąć zasadnicze rozbieżności (Trump – człowiek wielkiego biznesu z ogromnym majątkiem osobistym, niemający doświadczenia politycznego i niepełniący wcześniej funkcji publicznych). Sama wizja „wielkiej Ameryki” jest stworzonym przez Trumpa zjawiskiem społecznym, opartym na retoryce wielkości i władzy wykorzystywanej jednak przy wdrażaniu rzeczywistych zmian polityki państwa (np. nominacje sędziowskie). Oprócz tego nowy prezydent zapewnił Partii Republikańskiej wyjście z kryzysu, dając szansę na gruntowną i zasadniczą reorientację systemu politycznego USA. Intuicja polityczna i doświadczenie przedsiębiorcy pozwalają Trumpowi na obalenie monopolu retoryki politycznej poprawności wraz z moralnym dyktatem nowomowy i rozproszonymi formami cenzury. Brutalna retoryka i specyfi czne poczucie humoru towarzyszące autentycznemu optymizmowi self-made man, wraz z biznesową mentalnością, pozwoliły Donaldowi Trumpowi na przetrwanie ostracyzmu elit oraz zaciętych ataków mediów liberalnych. Nowy prezydent zajął miejsce trybuna „twardej Ameryki” (Michael Barone) stając w opozycji do liberalnej pogardy dla „godnych pożałowania”. Trump identyfikuje się jako budowniczy, człowiek działania, doświadczony i ostry gracz świata wielkich interesów. Sama Ameryka dlań to naród budowniczych. Nowa prezydentura jest również symbolicznym zakończeniem porządku ustanowionego w USA i Europie Zachodniej po roku 1945.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2019, 3; 17-38
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trump and the Conservative Movement
    Donald Trump i ruch konserwatywny
    Autorzy:
    Bryk, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029639.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Trump’s presidency
    American Conservatism in the 21st century
    culture wars
    populism
    liberal oligarchy
    technocracy
    identity politics
    prezydentura Donalda Trumpa
    konserwatyzm amerykański w XXI wieku
    wojny kulturowe
    populizm
    oligarchia liberalna
    technokracja
    polityka tożsamościowa
    Opis:
    United under Regan by anti-communism, the US Conservative movement is now deeply divided. This division was already visible in the so-called Sarah Palin’s conservative populism and the Tea Party movement. However, it showed itself in full force when the Republican party elite, living in symbiosis with liberals from the Democratic Party, had to respond to Donald Trump’s electoral success. It turned out that the traditional Republican electorate did not back the party’s globalist elite, but an outsider. Trump gained the support of that section of conservatives who rejected integration into the hegemonic ideology of leftist liberalism with its destructive narrative of “American iniquity” and the adoption of the technocratic global oligarchy model as the only possible “end of history”. Conservatives supporting Trump’s candidacy referred to the tradition of American conservatism, appealing to the Founding Fathers, the Constitution and national pride and supporting the idea of metaphysical freedom, ontologically rooted in being greater than the autonomous will of the individual. Thus, the possibility of agreement with the oligarchic elite professing identity liberalism is very limited. However, it is possible to create a tactical alliance between conservatives, especially religious ones, and libertarians. Despite fundamental anthropological and philosophical differences, the link is a common enemy – liberal identity politics. Additionally, Trump’s victory forces all currents in Regan’s conservative coalition to revise their goals and adjust to the new reality, as Trump did not appeal to economic globalism but called for the restoration of social solidarity and republican responsibility for all. He was aware of the possibility of creating a new coalition in the camp of conservatives and republicans, which must find a new common political goal, combining social and cultural conservatism with economic populism. Donald Trump, however, met with stiff opposition from conservatives who accept the technocratic hegemony of leftist liberalism along with the sexual revolution and new anthropology.
    Zjednoczony za czasów Regana, dzięki antykomunizmowi, amerykański ruch konserwatywny jest obecnie głęboko podzielony. Podział ten widać było jeszcze w tzw. konserwatywnym populizmie Sary Palin oraz ruchu Tea Party. Uwidocznił się on jednak z całą mocą, gdy żyjące w symbiozie z liberałami z Partii Demokratycznej elity Partii Republikańskiej musiały zareagować na sukces wyborczy Trumpa. Okazało się, że tradycyjny elektorat Republikanów nie poparł globalistycznie nastawionych elit partii, lecz człowieka „z zewnątrz”. Trump zyskał poparcie tej części konserwatystów, którzy odrzucali integrację z hegemoniczną ideologią lewicowego liberalizmu wraz z jego narracją „amerykańskiej nieprawości” oraz przyjęcie modelu technokratycznej, globalnej oligarchii jako jedynie możliwego „końca historii”. Konserwatyści popierający Trumpa odwoływali się do tradycji konserwatyzmu amerykańskiego, stale odnoszącego się do ojców założycieli, Konstytucji i narodowej dumy, popierającego ideę wolności metafizycznej, ontologicznie zakorzenionej w bycie większym niż autonomiczna wola jednostki. Tym samym płaszczyzna porozumienia z wyznającą liberalizm tożsamościowy elitą oligarchiczną jest bardzo niewielka. Możliwe okazuje się jednak stworzenie taktycznego sojuszu konserwatystów, zwłaszcza religijnych, z libertarianami. Mimo zasadniczych różnic antropologicznych i filozoficznych łącznikiem jest wspólny wróg – liberalna polityka tożsamościowa. Zwycięstwo Trumpa sprawia, że wszystkie nurty konserwatywnej koalicji Regana muszą zrewidować swe cele i dostosować się do nowej rzeczywistości, tym bardziej że Trump nie odwoływał się do globalizmu ekonomicznego, lecz wzywał do odbudowy solidarności społecznej i republikańskiej odpowiedzialności za wszystkich. Był świadom możliwości stworzenia nowej koalicji w obozie konserwatystów i republikanów, która musi znaleźć nowy wspólny cel polityczny, łączący konserwatyzm społeczny i kulturowy z populizmem gospodarczym. Donald Trump spotkał się jednak ze zdecydowanym sprzeciwem konserwatystów akceptujących technokratyczną hegemonię lewicowego liberalizmu wraz z rewolucją seksualną i nową antropologią.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2021, 1; 195-227
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Midterm. Specyfika wyborów do Kongresu USA w środku prezydenckiej kadencji
    Midterm. The Specific Nature of the US Congressional Elections in the Middle of the Presidential Term
    Autorzy:
    Turek, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2025614.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-22
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    U.S. House of Representative elections
    U.S. Senate elections
    American presidency and midterm congressional elections
    models of congressional midterm elections
    wybory do Izby Reprezentantów USA
    wybory do Senatu USA
    amerykańska prezydentura a wybory do Kongresu
    typologia wyborów w środku kadencji
    Opis:
    W artykule przeanalizowano cechy charakterystyczne wyborów do Kongresu USA, które odbywają się w środku prezydenckiej kadencji. Autor wskazuje dlaczego partia prezydenta z reguły traci w nich liczbę mandatów w Izbie Reprezentantów, w jaki sposób wyniki tych wyborów oddziałują na proces polityczny, czym różni się kampania w wyborach prezydenckich i wyborach midterm. Autor rozważa również elekcję roku 2018, zastanawiając się, czy w typologii wyborów midterm należy ją uznać za elekcję normalną, przygotowującą, kalibrującą, czy też innowacyjną.
    The article analyzes main features of congressional midterm elections in the United States. It addresses the issues of why presidential party tends to lose seats in the U.S. House of Representatives, how the results of midterm congressional elections determine the afterwards political process and what are the differences between campaigning in the presidential and midterm electoral cycles. The paper also reflects on the 2018 midterm elections, discussing what type of midterm election models – normal, preparatory, calibrating or innovative – the 2018 midterm fits best.
    Źródło:
    Studia Wyborcze; 2021, 32; 119-142
    1898-0082
    Pojawia się w:
    Studia Wyborcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies