Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "prawo procesowe," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
Z dziejów sądów przysięgłych na ziemiach polskich w XIX wieku
Autorzy:
Materniak - Pawłowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/913390.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
wymiar sprawiedliwości
sędziowie przysięgli
prawo procesowe
historia prawa
Opis:
Rozprawa poświęcona jest jednej z najważniejszych instytucji europejskiego prawa procesowego, która miała zasadniczy wpływ na kształtowanie się polskiej praktyki sądowej aż do 1939 r.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2014, 66, 1; 121-148
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Исковость: в поисках утраченного?
Zaskarżalność – w poszukiwaniu utraconego?
Autorzy:
Сахнова, Татьяна Владимировна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596137.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
actionability
procedural law
Russian law
zaskarżalność
prawo procesowe
prawo rosyjskie
Opis:
Since the 19th c. Actionability is traditional category that serves to explain the origin of the action from the one side and to explain the concept of the procedural protection in general from the another one. Modern science of procedural law in Russia as well as the Russian legislator virtually do not recognise it. In the opinion of the author such conduct is improper. Actionability and its understanding are the key prerequisites that enable the creation of the fully efficient legal solutions. The methodology of the actionability is simultaneously the methodology of mutual cooperation of the substantive and procedural laws, the methodology of understanding the essence of the court procedure. For that reason the actionability is necessary condition of the legislative moves and their systematisation. This assumption was analysed in the article both in a historical aspect and from the perspective of the contemporary Russian law and the projects of its amendment.
Zaskarżalność jest od XIX wieku tradycyjną kategorią, która służy wyjaśnieniu z jednej strony powstania actio, a z drugiej, ochrony procesowej w ogóle. W Rosji współczesna doktryna prawa procesowego oraz ustawodawca prawie jej nie uwzględniają. Taka postawa jest zdaniem autorki niewłaściwa. Zaskarżalność i jej rozumienie są jednymi z przesłanek stworzenia w pełni efektywnych rozwiązań prawnych. Metodologia zaskarżalności jest metodologią wzajemnego współdziałania prawa materialnego i procesowego, rozumienia istoty procedury sądowej. Z tego powodu uwzględnienie kwestii zaskarżalności jest koniecznym warunkiem działań ustawodawczych, a także ich systematyzacji. To założenie zostało w artykule zanalizowane zarówno w aspekcie historycznym, jak i z uwzględnieniem współczesnych rosyjskich rozwiązań prawnych oraz projektów ich nowelizacji.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2016, XCIX; 75-88
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Środki z art. 226(2) § 2 k.p.c. związane z nadużyciem przez stronę prawa procesowego
Sanctions from art. 226(2) § 2 of the Code of Civil Procedure related to the abuse of procedural law by a part
Autorzy:
Szanciło, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030409.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Tematy:
nadużycie
prawo procesowe
grzywna
koszty procesu
odsetki
abuse
procedural law
fine
trial costs
interest
Opis:
Jednym z podstawowych założeń nowelizacji kodeksu postępowania cywilnego z 4.07.2019 r. jest przeciwdziałanie nadużywaniu przez strony prawa procesowego, a więc czynieniu z uprawnień przewidzianych w przepisach użytku niezgodnego z celem, dla którego je ustanowiono (art. 41 k.p.c.). Ustawodawca znacznie rozszerzył zakres przedmiotowy sankcji, które mogą być stosowane przez sąd w przypadku nadużycia przez stronę prawa procesowego. Ustawodawca słusznie uznał, że nielojalne i niesumienne zachowanie strony, szczególnie mające wpływ na niezasadne przedłużenie postępowania, powinno zostać inkryminowane w znacznie szerszym zakresie niż dotychczas. Chociaż wprowadzenie nowych środków procesowych zmierzających do realizacji zasad lojalności w postępowaniu cywilnym należy ocenić pozytywnie, to ich konstrukcja budzi poważne wątpliwości z punktu widzenia teoretycznego i praktycznego. Celem artykułu jest przedstawienie praktycznych aspektów zastosowania środków przewidzianych w art. 226(2) § 2 k.p.c.
One of the basic assumptions of the amendment to the Code of Civil Procedure from 4.07.2019 is to counteract the parties' abuse of procedural law, so making the rights provided for in the provisions of use incompatible with the purpose for which they were established (Article 41 of the Code of Civil Procedure). The legislator significantly expanded the scope of the sanctions, which can be applied by the court in the event of abuse of procedural law by a party. The legislator rightly considered that disloyal and dishonest behavior of a party, especially those affecting the unjustified extension of proceedings, should be incriminated in a much broader scope than before. Although the introduction of new trial measures aimed at implementing the principles of loyalty in civil proceedings should be assessed positively, their structure raises serious doubts from the theoretical and practical point of view. The aim of the article is to present the practical aspects of applying the measures provided for in Art. 226(2) § 2 of the Code of Civil Procedure.
Źródło:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2021, 6; 7-15
0137-5490
Pojawia się w:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryminologiczne I karnoprawne aspekty wydawania nieprawdziwych opinii przez biegłych — ramowy raport z badań ze wskazaniem postulatów de lege lata I de lege ferenda
Autorzy:
Jóźwicki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934147.pdf
Data publikacji:
2020-04-21
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
biegły
dowody
fałszywa opinia biegłego
prawo karne procesowe
korupcja
wymiar sprawiedliwości
Opis:
Dowód z opinii biegłego ma z reguły kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia toczącej się sprawy w każdym rodzaju postępowania. W niektórych wypadkach rola biegłego jest bliższa roli sędziego niż roli świadka, gdyż sędzia, niedysponujący wiadomościami specjalnymi, wydając wyrok, często musi posiłkować się dowodem z opinii biegłego. Z tego też powodu wydanie przez biegłego nieprawdziwej opinii stwarza bardzo duże ryzyko wydania błędnego i niesprawiedliwego rozstrzygnięcia danej sprawy, co z kolei negatywnie wpływa na społeczny odbiór funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości. W polskim kodeksie karnym odpowiedzialność karna za wydanie fałszywej opinii jest stypizowana w art. 233 § 4 i § 4a. Jednocześnie pomimo bardzo dużej liczby zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez biegłych, jedynie znikoma liczba prowadzonych śledztw kończy się aktem oskarżenia i wyrokiem skazującym, co powoduje faktyczną bezkarność sprawców przestępstw i negatywnie wpływa na funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości. Z powodu zdiagnozowanej w tym zakresie luki badawczej stwierdzono potrzebę zbadania i opisania zjawiska wydawania fałszywych opinii przez biegłych, zarówno w ujęciu normatywnym, jak i kryminologicznym, na podstawie przeprowadzonych badań empirycznych. Głównym celem prac badawczych była wielopłaszczyznowa charakterystyka zjawiska wydawania nieprawdziwych opinii przez biegłych i określenie jego rozmiarów, a także jego etiologii i symptomatologii. Dodatkowym celem badań była weryfi kacja hipotez badawczych i diagnostyka sfery normatywnej statusu biegłego, dowodu z opinii biegłego oraz zasad odpowiedzialności za wydanie nieprawdziwej opinii. Rezultatem prac badawczych są propozycje rozwiązań mających na celu zarówno ograniczenie zjawiska wydawania nieprawdziwych opinii, jak i skuteczniejsze ściganie sprawców przestępstw z art. 233 § 4 k.k., co z kolei może wymiernie przełożyć się na sprawniejsze funkcjonowanie całego wymiaru sprawiedliwości, gdyż biegli i ich praca są jego niezmiernie istotną sferą. Przeprowadzone badania w pełni potwierdziły postawione hipotezy badawcze i precyzyjnie wskazały wadliwe obszary funkcjonowania dowodu z opinii biegłych i tym samym potrzebę wprowadzenia niezwłocznych zmian legislacyjnych. Część wypracowanych wniosków badawczych i postulatów de lege ferenda doczekała się implementacji do znowelizowanych przepisów kodeksu karnego w 2016 r., co w pełni potwierdza ich zasadność. W dalszym ciągu niestety nie powstał akt prawny rangi ustawowej, który kompleksowo regulowałby status biegłych i dowodu z opinii biegłego.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2019, 136(4); 343-359
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proof in Proceedings for the Declaration of Nullity of Marriage
Dowód w procesie o stwierdzenie nieważności małżeństwa
Autorzy:
Karp, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22792460.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
małżeństwo
stwierdzenie nieważności małżeństwa
środki dowodowe
prawo kanoniczne
prawo procesowe
marriage
declaration of nullity of marriage
proof
canon law
procedural law
Opis:
Zagadnienie środków dowodowych w postępowaniu o stwierdzenie nieważności małżeństwa jest dość rozległe, a ponadto wielowymiarowe. Należy pamiętać, że w procesie dopuszcza się środki dowodowe, również niewymienione w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r., a które pojawiają się dzięki rozwojowi nowoczesnych technologii i obserwowanemu wzrostowi zaangażowania społeczeństwa w ‘świat wirtualny’. Zatem, w przyszłości, wypada się spodziewać jedynie tendencji wzrostowej w tej kwestii. Jednak nie tylko ewoluujący katalog środków dowodowych wpływa na rozległość zagadnienia. Należy pochylić się również nad mocą dowodową każdego z nich, a także na ich ocenie sędziowskiej. Są to elementy istotne z punktu widzenia procesowego, ponieważ dzięki ujawnieniu mocy dowodowej i swobodnej oraz rozsądnej ocenie tych środków, sędzia uzyska, bądź nie, pewność moralną pozwalającą na rozstrzygnięcie sprawy i wydanie wyroku. Dlatego też niezbędnym wydaje się badanie zagadnienia środków dowodowych, jednak przy zachowaniu pewnej równowagi, zapewniającej skupienie się również na ich mocy dowodowej i kwestii oceny sędziowskiej już podczas procesu.
The question of proof in the proceedings for the declaration of nullity of marriage is quite extensive and multidimensional at the same time. We should keep in mind that the process permits evidence that is not mentioned in the 1983 Code of Canon Law, but which arises due to the progress of modern technologies and observed increase of public involvement in the ‘virtual world’. Therefore, in the future, one should expect only an upward trend in this matter. However, not only the evolving catalogue of proofs affects the extent of the issue. We should also look at the probative value of each of them, as well as their assessment by the judge. These elements are relevant from the procedural point of view, because thanks to the disclosure of the probative and free force and a reasonable assessment of evidence, the judge will obtain, or not, moral certainty that will enable him to resolve the case and pass a sentence. Therefore, it seems necessary to study the issue of proof while keeping a certain balance and maintaining focus on its probative value and assessment by the judge in trial.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2019, 14, 16 (2); 179-192
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Właściwość sądu w sprawach o nieważność małżeństwa
The Competent Tribunal in Cases to Declare the Nullity of Marriage
Autorzy:
Kilanowski, Igor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2008152.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
trybunał kościelny
nieważność małżeństwa
właściwość sądu
prawo procesowe
ecclesiastical tribunal
nullity of marriage
jurisdiction of the court
procedural law
Opis:
W opracowaniu autor przedstawia normy dotyczące właściwości sądowej przy orzekaniu spraw o nieważność małżeństwa. Analizując rozwój prawa kanonicznego wskazuje na dokumenty historyczne, niejako prezentując genezę współcześnie obowiązujących norm.
In this paper the author presents the standards for jurisdiction about deciding cases of nullity of marriage. Analyzing the development of canon law indicates the historical documents, somehow showcase the genesis of contemporary norms.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2016, 5, 2; 91-106
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część I)
Defendant – (un)necessary participant to judicial proceedings? Considerations in the context of art. 117 § 3a and art. 378a of the code of criminal procedure (part I)
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054686.pdf
Data publikacji:
2021-11-26
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
prawo karne procesowe
oskarżony
rzetelny proces karny
gwarancje procesowe
nowelizacja
procedural criminal law
defendant
fair criminal process
procedural guarantees
amendment
Opis:
Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W pierwszej części artykułu przedstawiono ewolucję regulacji poświęconej kwestii obecności oskarżonego na rozprawie na przestrzeni historycznego rozwoju polskiego procesu karnego, jak również omówiono istotę prawa oskarżonego do udziału w rozprawie. Pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 117 § 3a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 117 § 3a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji.
The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). The first part of the article depicts the evolution of the legal regime governing the defendant’s presence at the trial throughout the history of the Polish criminal process, and discusses the essence of the defendant’s right to participate in the trial. An in-depth analysis was devoted to the provision of Art. 117 § of the Code of Criminal Procedure, introduced in the Code by the amendment of 2019. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 117 § 3a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 2, XXI; 167-177
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena wykonania decyzji administracyjnej
Assessment of the implementation of the administrative decision
Autorzy:
Trybka, Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/472796.pdf
Data publikacji:
2018-06-01
Wydawca:
Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:
decyzja administracyjna,
prawo administracyjne materialne,
prawo procesowe,
organ administracji publicznej,
wykonania decyzji administracyjnej
administrative decision,
administrative substantive law,
procedural law,
public administration authority,
implementation of an administrative decision
Opis:
Przedmiotem artykułu jest analiza pojęcia wykonania decyzji administracyjnej na płaszczyźnie przepisów prawa administracyjnego materialnego, procesowego jak również wypowiedzi przedstawicieli doktryny prawa. Pojęcie wykonania decyzji administracyjnej okazało się przydatne dla opisu postępowania mającego na celu ocenę realizacji decyzji administracyjnej. Do instytucji prawnych służących ocenie realizacji aktu administracyjnego zaliczamy: postępowanie w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji administracyjnej, uchylenia z powodu niewykonania zlecenia oraz uchylenia lub zmiany decyzji administracyjnej na podstawie przepisów szczególnych. Instytucje te stanowią grupę wyjątków od zasady trwałości ostatecznych decyzji administracyjnych. Negatywny wynik wstępnej oceny wykonania aktu administracyjnego powoduje wszczęcie postępowania administracyjnego mającego na celu ocenę wykonania decyzji administracyjnej, co skutkuje nawiązaniem na nowo stosunku procesowego między adresatem aktu a organem administracji publicznej.
The aim of this paper is to analyse the concept of implementation of an administrative decision at the level of administrative substantive law, procedural law and also the statements by representatives of the legal doctrine. The concept of implementation of an administrative decision turned out to be useful for describing the procedure of evaluation of implementation of the administrative decision. The legal institutions used to evaluate the implementation of the administrative act include: theprocedure of expiry of an administrative decision, repeal because of non- -fulfillment of recommendation or repeal or amendment of administrative decision based on specific provisions. The negative result of the initial evaluation of the implementation of an administrative act initiates administrative proceedings, the aim of which is to assess the implementation of the administrative decision, which results in establishing a new relation process between the addressee of the act and the public administration authority.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2018, 2, 27; 117-132
1896-8333
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sądowa kontrola decyzji organów podatkowych w sprawach ulg w spłacie zobowiązań podatkowych opartych na uznaniu administracyjnym
Judicial Review of Taxation Authorities’ Decisions on Reliefs in Payment of Tax Liabilities Based on Administrative Discretion
Autorzy:
Niezgoda, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096391.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
discretionary decisions
limits of judicial review of discretionary decisions
taxation authorities
procedural law
administrative discretion
decyzje uznaniowe
granice sądowej kontroli decyzji uznaniowych
organy podatkowe
prawo procesowe
uznanie administracyjne
Opis:
The article is of a scientific-research nature. The author discusses the problem of limits of judicial review of discretionary decisions made by taxation authorities, which aim at applying relief in payments of tax liabilities under Polish regulations and case-law of administrative courts. It may be noted that despite the issue of administrative discretion being discussed in the academic literature, the question of limits of judicial review in the practice of administrative courts still raises doubts. It is therefore reasonable to undertake the analysis of the main views formulated in the literature and the case-law of administrative courts addressing this problem, from the point of view of the limits of judicial review of discretionary decisions. The thesis of the article is that the nature of discretionary decisions on relief in payment of tax liabilities, determined by the function of administrative discretion, and, at the same time, the criteria set out in the law for judicial review of public administration, limit the role of the administrative court in examining the compliance with procedural law of the tax proceedings preceding the issuance of such a decision and the respecting by tax authorities of the fundamental values of the system of law expressed in the Polish Constitution. This is because they define the limits of administrative discretion, within which the choice of one of the possible solutions remains beyond the judicial review of the public administration. For the law, as it stands (de lege lata) there are no grounds for administrative courts, provided that the tax authorities respect the basic values of the legal system expressed in the Polish Constitution, to formulate assessments as to the circumstances and reasons justifying the granting or refusal to grant a tax relief, or its scope. The concept of internal and external limits of administrative discretion may therefore be useful for administrative court rulings.
Artykuł ma charakter naukowo-badawczy. Autor, w oparciu o polskie regulacje prawne i orzecznictwo sądów administracyjnych, analizuje problem granic sądowej kontroli podejmowanych przez organy podatkowe decyzji uznaniowych mających za przedmiot zastosowanie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych. Można zauważyć, że – mimo podejmowania problematyki uznania administracyjnego w piśmiennictwie naukowym – zagadnienie granic sądowej kontroli w praktyce orzeczniczej sądów administracyjnych ciągle budzi wątpliwości. Zasadnie jest zatem, co jest celem niniejszego opracowania, przeprowadzenie analizy głównych poglądów formułowanych w piśmiennictwie i w orzecznictwie sądowoadministracyjnym w odniesieniu do tego problemu, z punktu widzenia granic sądowej kontroli decyzji uznaniowych. Tezą artykułu jest założenie, że determinowany funkcją uznania administracyjnego charakter decyzji uznaniowych mających za przedmiot zastosowanie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, a także zakreślone ustawowo kryteria sądowej kontroli administracji publicznej ograniczają rolę sądu administracyjnego do zbadania zgodności z prawem procesowym samego postępowania podatkowego poprzedzającego wydanie takiej decyzji oraz do respektowania przez organy podatkowe podstawowych wartości systemu prawa, wyrażonych w Konstytucji RP. Wyznaczają one bowiem granice uznania administracyjnego, wewnątrz których wybór jednego z możliwych rozstrzygnięć pozostaje poza sądową kontrolą administracji. De lega lata nie ma podstaw do tego, aby sądy administracyjne, z zastrzeżeniem respektowania przez organy podatkowe podstawowych wartości systemu prawa, wyrażonych w Konstytucji RP, formułowały oceny co do okoliczności i przyczyn uzasadniających udzielenie albo odmowę udzielenia ulgi podatkowej bądź jej zakresu. Dla orzecznictwa sądowoadministracyjnego przydatna może być zatem koncepcja wewnętrznych i zewnętrznych granic uznania administracyjnego.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 4; 441-457
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The participation of environmental NGOs in (Austrian) criminal proceedings in the light of Art. 9 (3) Aarhus Convention
Udział środowiskowych organizacji pozarządowych w (Autriackim) postępowaniu karnym w świetle Art. 9 (3) Konwencji Aarhaus
Autorzy:
Schalk-Unger, Lara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148297.pdf
Data publikacji:
2022-11-29
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
access to justice
Aarhus Convention
environmental crime
criminal procedure law
dostęp do systemu sprawiedliwości
Konwencja z Aarhaus
przestępstwa
przeciwko środowisku
prawo karne procesowe
Opis:
One of the three main pillars of the Aarhus Convention is access to justice for members of the public. Access to justice can not only be provided for in administrative proceedings but also via criminal proceedings in cases of environmental crime. Members of the public with an interest in environmental protection are especially environmental NGOs. In some European countries NGOs play an active role in criminal proceedings, however in many cases they are banished to the sidelines. This article describes the implications and requirements of Art. 9 (3) of the Aarhus Convention for access to justice via criminal proceedings, analyzes the existing ways for environmental NGOs to participate in Austrian criminal proceedings and presents ways in which criminal procedure law can be reformed to meet the requirements of the Aarhus Convention. The end goal is to make the prosecution of environmental crime as effective as possible.
Jednym z trzech głównych filarów Konwencji z Aarhaus jest zapewnienie obywatelom dostępu do wymiaru sprawiedliwości. Nie oznacza to jedynie zapewnienia dostępu do postepowania administracyjnego, lecz także do postępowania karnego w przypadkach przestępstw przeciw środowisku. Szczególnymi członkami społeczeństwa zainteresowanymi ochroną środowiska są organizacje pozarządowe. W niektórych krajach europejskich organizacje takie odgrywają czynną rolę w postepowaniach karnych, jednakże w wielu przypadkach są spychane na margines. Niniejsza praca opisuje implikacje i wymagania związane z art. 9 (3) Konwencji z Aarhaus dotyczące kwestii dostępu do postępowania karnego, analizuje istniejące sposoby uczestnictwa organizacji pozarządowych w postępowaniach karnych w Austrii oraz przedstawia sposoby, w jakie prawo karne procesowe może być reformowane dla spełnienia wymagań Konwencji z Aarhaus. Celem ostatecznym jest doprowadzenie do stanu, w którym ściganie przestępstw przeciwko środowisku będzie najbardziej skuteczne.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2022, 1; 212-236
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dowodzenie homoseksualizmu stanowiącego przyczynę incapacitas assumendi na przykładzie wyroku sądu III instancji coram Rapacz z 9 listopada 2011 roku
Proving Homosexuality Constituting a Cause of Incapacitas Assumendi on the Example of the Judgment of the Court of Third Instance coram Rapacz of 9 November 2011
Autorzy:
Redzynia, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32443834.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
procedural canon law
canon law process
case instructions
cause incapacitas assumendi
homosexuality
prawo kanoniczne procesowe
proces kanoniczny
instrukcja sprawy
przyczyna incapacitas assumendi
homoseksualizm
Opis:
Artykuł porusza problematykę dowodzenia homoseksualizmu stanowiącego przyczynę incapacitas assumendi po stronie pozwanego w wyroku wydanym w Sądzie Metropolitalnym w Krakowie w trzeciej instancji. Przedmiot analizy stanowią akta sądowe ze wszystkich trzech instancji procesu. Opracowanie podzielono na trzy rozdziały, w każdym przedstawiając przebieg dowodzenia na poszczególnych etapach sprawy. Autor w podsumowaniu dokonuje próby oceny rzetelności przeprowadzenia procesu, zwracając uwagę zarówno na jego mocne, jak i słabe strony. W konkluzji należy stwierdzić, że jedynie rzetelna analiza materiału dowodowego może doprowadzić sędziów do osiągnięcia pewności moralnej odnośnie do nieważności małżeństwa.
The article deals with the issue of proving homosexuality as a cause of incapacitas assumendi on the part of the defendant in a judgment rendered in the Metropolitan Tribunal of Cracow in the third instance. The subject of the analysis is the court records from all three instances of the trial. The study is divided into three chapters, each presenting the course of evidence at the various stages of the case. In conclusion, the author attempts to assess the fairness of the conduct of the trial, drawing attention to both its strengths and weaknesses. In conclusion, it should be stated that only a fair analysis of the evidence can lead judges to achieve moral certainty regarding the invalidity of marriage.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2024, 19, 21 (1); 271-288
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
WPŁYW NOWELIZACJI KODEKSU POSTĘPOWANIA KARNEGO NA ZAKRES KARNOPROCESOWYCH UPRAWNIEŃ ŻANDARMERII WOJSKOWEJ
Autorzy:
Jastrzębski, Wińczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663995.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
powers of the Polish military police
soldiers, the army’s civilian employees
criminal procedure
jurisdiction of the military courts
the Polish armed forces
uprawnienia Żandarmerii Wojskowej
żołnierze, pracownicy cywilni wojska
prawo procesowe
właściwość sądów wojskowych
Siły Zbrojne
Opis:
On 1st July 2015 Art. 321 of the recently amended code of Polish criminal procedure (kodeks postępowania karnego, k.p.k.) enlarged the scope of powers of the Polish Military Police (Żandarmeria Wojskowa, ŻW) in criminal proceedings. In this respect ŻW now has the powers defined in the Military Police Act (ŻWU), while the respective powers of military prosecutors and courts have remained unchanged. Since 1st July 2015 ŻW has held the appropriate powers both with respect to soldiers regardless of the circumstances in which they committed an offence, and with respect to civilians violating the law in a military zone. The powers of the Polish Military Police have not been changed in cases of minor and tax offences, and correspond to the jurisdictive powers exercised by military courts. In this article the author analyses the scope of the changes in the powers held by the Polish Military Police regarding procedure in criminal cases, and on the basis of a comparison of the changes with ŻW’s structure and duties assesses the effects of the amendment, concluding that their impact goes well beyond the military community.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2015, 15, 4
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Profesor Maria Jędrzejewska (1926‒2018)
Autorzy:
Tadeusz, Ereciński,
Piotr, Rylski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902944.pdf
Data publikacji:
2018-10-23
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Maria Jędrzejewska
czynności procesowe
prawo cywilne
Opis:
-
Źródło:
Studia Iuridica; 2018, 75; 7-11
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRAWO DO OBRONY JAKO PUBLICZNE PRAWO PODMIOTOWE
The Right of Self-defence as a Public Subjective Right
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096766.pdf
Data publikacji:
2022-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
proces karny; prawo podmiotowe; prawo do obrony; uprawnienie procesowe; strona bierna; oskarżony; prawo represyjne; prawo publiczne.
criminal process; subjective right; right of self-defence; procedural rights; defending party; defendant; repressive law; public law.
Opis:
Artykuł poświęcono możliwości wykorzystania konstrukcji publicznych praw podmiotowych w dogmatyce prawa karnego procesowego, na przykładzie instytucji prawa do obrony. W opracowaniu zdefiniowano pojęcie prawa podmiotowego, jak również przedstawiono podstawowe założenia teoretyczne, prezentowane w prawoznawstwie na gruncie koncepcji praw podmiotowych. Odrębne rozważania poświęcono sposobowi definiowania w piśmiennictwie karnoprocesowym pojęć obrony, prawa do obrony oraz zasady prawa do obrony. W dalszej części publikacji przedstawiono argumenty przemawiające za uznaniem prawa do obrony za publiczne prawo podmiotowe, jak również wykazano teoretycznoprawne oraz praktyczne implikacje, wynikające z zakwalifikowaniaprawa do obrony do kategorii publicznych praw podmiotowych.
This article examines the possibility of applying the construction of public subjective rights in the dogma of procedural criminal law, as exemplified by the institution of the right of self-defence. The article gives a definition of the concept of subjective rights and outlines the basic theoretical principles presented in jurisprudence with regard to subjective rights. It also considers the way the terms defence, right of self-defence and the principle of the right of self defence are defined in publications on procedural criminal law. Te article then goes on to present arguments in favour of the recognition of the right of self-defence as a public subjective right, and shows what the theoretical and practical legal implications would be if the right of self-defence were qualified as a public subjective right.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 1; 195-222
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Is “Public Interest” a Conceptual Category of Contemporary Polish Procedural Criminal Law?
Czy “interes publiczny” jest kategorią pojęciową współczesnego polskiego prawa karnego procesowego?
Autorzy:
Paluszkiewicz, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061145.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
procedural criminal law
general clause
public interest
public interest advocate
social interest advocate
state prosecutor
prawo karne procesowe
klauzula generalna
interes publiczny
rzecznik interesu publicznego
rzecznik interesu społecznego
prokurator
Opis:
This study aims at presenting conceptual category named “public interest” under the Polish procedural criminal law. The concept of “public interest”, which is the subject of this analysis, is treated as an indefinite term, functioning as a general clause, whose the task of which is to render a legal text more “flexible” by referring to a set of values outside of the system. The term “public interest” is no longer used in the provisions of the Code of Criminal Procedure. The legislator still uses many other general clauses, including the “social interest” clause. The analysis of cases in which this clause is used shows that, in fact, these two conceptual categories may not be equated, should not be used interchangeably, and are not synonymous. Although the term “public interest” is no longer a statutory term under the Code of Criminal Procedure, given the fact that it expresses values such as respect for the law and the rule of law, it should be assumed that by proper shaping of the criminal trial model and ensuring that entities performing the role of public interest advocates participate in it, these values are – at least potentially – protected. State prosecutors, in their capacity of public interest advocates and in order to properly discharge their duty to uphold the rule of law, should maintain organizational independence and procedural impartiality.
Celem opracowania jest zwrócenie uwagi na kategorię pojęciową określaną mianem „interesu publicznego” na gruncie współczesnego prawa karnego procesowego. Określenie „interes publiczny” jest traktowane jako zwrot niedookreślony pełniący rolę klauzuli generalnej, mającej za zadanie „uelastycznienie” tekstu prawnego poprzez odesłanie do poza systemowego zespołu wartości. W Kodeksie postępowania karnego nie wykorzystuje się takiego zwrotu niedookreślonego, choć używa wielu innych klauzul generalnych, w tym klauzuli „interesu społecznego”. Analiza przypadków użycia w ustawie karnoprocesowej klauzuli interesu społecznego wskazuje, że w istocie nie można utożsamiać obu tych kategorii pojęciowych, nie powinny być one używane zamiennie i nie stanowią one terminów synonimicznych. Zwrot „interes publiczny” choć nie jest terminem ustawowym na gruncie Kodeksu postępowania karnego, wyraża wartości takie jak poszanowanie prawa, praworządność, a poprzez odpowiednie ukształtowanie modelu procesu karnego i zapewnienie w nim udziału podmiotów pełniących rolę rzeczników tego interesu wartości te są – przynajmniej potencjalnie – chronione. Prokuratorzy jako rzecznicy interesu publicznego dla właściwego wypełnienia ciążącego na nich obowiązku strzeżenia prawomocności, powinni zachować niezależność organizacyjną i bezstronność procesową.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2020, 3(24); 93-104
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies