Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "polityka i dyplomacja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Judas Maccabeus and the Roman Republic: Greek Political Vocabulary in 1 Macc 8:1
    Autorzy:
    Nawrot, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1621010.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Hellenistic world
    Roman republic
    politics and diplomacy
    The First Book of the Maccabees
    świat hellenistyczny
    Rzym
    polityka i dyplomacja
    Pierwsza Księga Machabejska
    Opis:
    Między wielu swymi znamionami, literacki geniusz autora 1 Mch ujawnia się w umiejętności zastosowania dyplomatycznych realiów polityki w opisie działań Judy Machabeusza dążącego do zwarcia przymierza z republiką rzymską. Terminy z zakresu polityki mają własną, długą historię, wykutą kilka wieków wcześniej, w świecie greckim, zanim jeszcze Rzym osiągnął szczyty swej potęgi. Użycie ich do przedstawienia poczynań Rzymu w 1 Mch 8,1 nie było sztuczną inwencją literacką autora, lecz zapożyczeniem celowym. Wykorzystując owe pojęcia z dziedziny polityki i dyplomacji potrafił je doskonale wpasować w nieprzemijającą wartość orędzia swego dzieła na poziomie tekstu natchnionego, którego przekaz był dla niego zdecydowanie najważniejszy. W ten sposób potrafił zestroić ze sobą elementy światowej polityki z działaniem Boga, posługującego się wszystkim, co tworzą ludzie w celu przeprowadzenia swej woli wobec własnego ludu.
    The literary genius of the author of the First Book of the Maccabees shows in his ability to use the diplomatic realities of politics in the account of Judas Maccabeus, who strives to sign a pact with the Roman republic. The terms to describe politics have their own long history that dates back to the Greek world before Rome reached its prime. The use of these terms to represent Judas’ policy towards Rome in 1 Macc 8:1 was not an artificial ingenuity of the author but rather his intentional borrowing. By utilising terms from the spheres of politics and diplomacy, the author was capable of matching them with the everlasting value of the message contained in the inspired text. This message was extremely important for the author. Thus he was able to harmonise elements of world politics with God’s action. The Lord would use everything made by humans to exercise His will toward His own people.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 705-723
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Amerykański parasol dyplomatyczny nad Izraelem w Organizacji Narodów Zjednoczonych
    American Diplomatic Umbrella over Israel in the United Nations
    Autorzy:
    Huczko, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/509500.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Akademia Finansów i Biznesu Vistula
    Tematy:
    Organizacja Narodów Zjednoczonych
    Rada Bezpieczeństwa
    weto USA
    rezolucje ONZ
    konflikt izraelsko-palestyński
    polityka i dyplomacja USA.
    the United Nations
    the Security Council
    US veto
    UN resolutions
    Israeli-Palestinian conflict
    US policy and diplomacy
    Opis:
    Organizacja Narodów Zjednoczonych jest międzynarodową organizacją działającą na rzecz pokoju międzynarodowego, promującą go oraz służącą swoją bezstronnością w rozwiązywaniu konfliktów. Na forum Rady Bezpieczeństwa, najważniejszego organu ONZ, społeczność międzynarodowa szuka rozwiązań dla wybuchających i trwających konfliktów oraz implementuje te rozwiązania. Weto, którym dysponują stali członkowie Rady Bezpieczeństwa może skutecznie paraliżować pokojowe wysiłki innych członków czyniąc ONZ nie zawsze efektywną instytucją. Przykładem stosowania weta przez stałego członka Rady Bezpieczeństwa, wbrew oczekiwaniom innych członków ONZ, jest ochrona, której USA udziela Izraelowi niedopuszczając do przegłosowywania niekorzystnych dla Izraela rezolucji. Wspieranie Izraela przez USA na forum ONZ umożliwia mu prowadzenie, kosztem Palestyńczyków, ekspansywnej polityki na Bliskim Wschodzie. Taka polityka, zarówno USA, jak i Izraela, czyni konflikt izraelsko-palestyński niemożliwym do rozwiązania. Celem rozważań w niniejszym artykule badawczym jest właśnie przedstawienie wspierającej Izrael polityki USA w ONZ oraz konsekwencji takiego działania. Poniższa analiza systemowa pokazuje, że wetowanie niekorzystnych dla Izraela rezolucji Rady Bezpieczeństwa przez USA ma istotny wpływ na trwanie konfliktu izraelsko-palestyńskiego stanowi przeszkodę dla społeczności międzynarodowej w wysiłkach na rzecz pokoju na Bliskim Wschodzie.
    The United Nations is an international organisation acting for international peace, promoting it and serving with its neutrality in conflict resolution. In the C forum, the most important body of the UN, the international community is looking for solutions to the bursting out and lasting conflicts as well as it implements those solutions. Veto, disposed by the permanent members of the Security Council, may effectively paralyse peaceful efforts of other members making the UN not always an effective institution. An example of the application of veto by a permanent member of the Security Council, contrary to expectations of other UN members, is the protection provided by the US for Israel, preventing voting down resolutions unfavourable for Israel. The support given to Israel by the US in the UN enables it carrying out, at the expense of Palestinians, an expansionist policy in the Middle East. Such a policy, both of the USA and Israel, makes the Israeli-Palestinian conflict unresolvable. An aim of considerations in this research article is just to present the US policy supporting Israel in the UN as well as consequences of such an activity. The below specified systems analysis shows that vetoing the unfavourable for Israel resolutions being made by the Security Council by the USA has a material impact on persistence of the Israeli-Palestinian conflict and is an obstacle for the international community in efforts for peace in the Middle East.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2014, 34/2014 Stosunki Międzynarodowe; 67-78
    2353-2688
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diplomatic Subjectivity of FIFA in the Context of Selecting World Cup Host
    Dyplomatyczna podmiotowość FIFA w kontekście wybierania gospodarza mistrzostw świata w piłce nożnej
    Autorzy:
    Kobierecki, Michał Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1936754.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    sports diplomacy
    sport and politics
    FIFA
    public diplomacy
    diplomacy
    dyplomacja sportowa
    sport i  polityka
    dyplomacja publiczna
    dyplomacja
    Opis:
    The goal of the research was to investigate FIFA, one of the most important international sports organisations, from the perspective of its diplomatic subjectivity. It is a case study concerning the process of selection of the World Cup hosts by FIFA, in reference to the engagement of presidents, prime ministers and other representatives of national authorities of states that hosted FIFA World Cup in bidding for the tournament within last the 30 years. The hypothesis that was verified within the research assumed that through selecting World Cup host FIFA obtains diplomatic subjectivity. This refers to research questions concerning the willingness of state leaders to engage in contacts and negotiations with sports officials and reasons for such engagement.
    Celem pracy jest zbadanie jednej z najważniejszych organizacji sportowych, jaką jest FIFA, z perspektywy jej dyplomatycznej podmiotowości. Badanie stanowi studium przypadku poświęcone procesowi wybierania gospodarzy mistrzostw świata w piłce nożnej w kontekście wspierania poszczególnych kandydatur przez prezydentów, premierów i innych przedstawicieli władz państw, którym ostatecznie przyznano organizację mistrzostw świata w ostatnich 30 latach. Hipoteza, która została poddana weryfikacji, zakładała, że poprzez wybieranie gospodarzy mistrzostw świata w piłce nożnej FIFA uzyskuje podmiotowość dyplomatyczną. Wiąże się to z pytaniami badawczymi dotyczącymi gotowości przywódców państwowych do angażowania się w kontakty i negocjacje z działaczami sportowymi oraz przyczyn takiego zaangażowania.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2019, 64; 216-231
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    International sports organizations as diplomatic actors. The case of FIFA exerting influence on states
    Międzynarodowe organizacje sportowe jako aktorzy dyplomatyczni. Przypadek FIFA wywierającej wpływ na państwa
    Autorzy:
    Kobierecki, Michał Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/620424.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    FIFA
    sports diplomacy
    diplomacy
    international sports organizations
    sport and politics
    dyplomacja sportowa
    dyplomacja
    międzynarodowe organizacje sportowe
    sport i polityka
    Opis:
    Współczesna dyplomacja przyjmuje coraz bardziej sieciową formę, co objawia się zaangażowaniem nowych aktorów, w tym międzynarodowych organizacji sportowych. Artykuł poświęcony jest zagadnieniu dyplomacji sportowej organizacji sportowych kontrolujących międzynarodową rywalizację sportową, na przykładzie Międzynarodowej Federacji Piłki Nożnej (FIFA). Badanie, którego dotyczy artykuł, stanowi studium przypadku poświęcone kwestii wywierania przez międzynarodową organizację sportową nacisku na rządy suwerennych państw, na przykładzie FIFA. Celem badania jest sprawdzenie czy organizacje sportowe są w stanie sprawić, aby rządy zmieniły swoje decyzje polityczne. Hipoteza, która została poddana weryfikacji zakłada, iż międzynarodowe organizacje sportowe są podmiotami dyplomatycznymi zdolnymi wpływać na państwa.
    Contemporary diplomacy has evolved into a network involving various new actors, including international sports organizations. The article is dedicated to the issue of the sports diplomacy of international bodies which are in charge of international sporting competitions, particularly the International Federation of Association Football (FIFA), an organization that manages football on a global level. The research presented in this article is a case study dedicated to the issue of the influence of international sports organizations on the governments of sovereign states, specifically FIFA. The objective of the research is to investigate whether international sports organizations are able to make governments change their political decisions. The hypothesis that has been investigated states that international sports governing bodies are diplomatic actors capable of influencing states.
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2019, 2; 105-116
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie przywództwa kooperatywnego w Unii Europejskiej w świetle teorii neoliberalnego instytucjonalizmu
    Autorzy:
    Zawadzka, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2048227.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-15
    Wydawca:
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
    Tematy:
    współpraca międzynarodowa
    neoliberalny instytucjonalizm
    dyplomacja europejska
    Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa
    przywództwo kooperatywne
    Opis:
    Model przywództwa kooperatywnego jest rozwiązaniem alternatywnym wobec przywództwa rozumianego w kategoriach dominacji, hegemonii czy narzucania własnej woli politycznej pozostałym podmiotom uczestniczącym w układzie wzajemnych powiązań. Specyfika systemu politycznego Unii Europejskiej nadaje duże znaczenie zarówno mechanizmom międzyrządowym, jak i ponadnarodowym, natomiast kluczową rolę w kształtowaniu tego systemu nadal odgrywają państwa członkowskie. Mimo że postanowienia traktatowe zagwarantowały formalną równość państw, znaczenie Niemiec jako nieformalnego lidera Wspólnoty staje się coraz częściej przedmiotem politycznej debaty o UE. Uwzględniając założenia neoliberalnego instytucjonalizmu związane zarówno z kluczową pozycją państw, jak i dużym znaczeniem instytucji gwarantujących przejrzystość ich działań, a także biorąc pod uwagę długotrwałe korzyści ze współpracy, w artykule zdefiniowano pojęcie przywództwa w kontekście zachowań kooperacyjnych państwa. Przyjęte ramy metodologiczno-teoretyczne pozwoliły na szczegółową analizę wpływu Niemiec w UE, zwłaszcza na polu działań dyplomatycznych. Celem artykułu było określenie głównych wyznaczników roli Niemiec jako lidera UE, który swoje przewodnictwo opiera na współpracy z innymi państwami członkowskimi, uznając i respektując rozwiązania instytucjonalne, które ograniczają możliwość realizacji indywidualnych priorytetów i gwarantują przejrzystość działań na rzecz wspólnych interesów, a w dłuższej perspektywie legitymizują rolę państwa jako nieformalnego lidera, który reprezentuje wynegocjowane na forum instytucji wspólne stanowisko. Wykorzystując metodę instytucjonalno-prawną, metodę badań zastanych oraz studium przypadku (negocjacje pokojowe w ramach formatu normandzkiego), zweryfikowano główne założenia i potwierdzono, że wyznacznikiem przywództwa Niemiec jest nie tylko potencjał polityczny i gospodarczy, ale także zdolność do współpracy i dostarczanie informacji instytucjom UE na temat działań w zakresie realizacji priorytetów Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa. Podejście oparte na respektowaniu wspólnych interesów i przejrzystości działań wzmocniło wizerunek Niemiec jako lidera UE.
    The model of cooperative leadership is an alternative solution to leadership understood in terms of domination, hegemony or imposing its own political will on other entities participating in the system of mutual connections. The specificity of the political system of the European Union gives great importance to both intergovernmental and supranational mechanisms, while the key role in shaping this system is still played by the Member States. Although the treaty provisions ensured formal equality of states, the importance of Germany as an informal leader of the Community is increasingly becoming the subject of political debate about the EU. Taking into account the assumptions of neoliberal institutionalism related to both the key position of states and the great importance of institutions guaranteeing the transparency of their activities, as well as taking into account the long-term benefits of cooperation, the article defines the concept of leadership in the context of state cooperative behavior. The adopted methodological and theoretical framework allowed for a detailed analysis of Germany’s influence in the EU, especially in the field of diplomatic activities. The aim of the article was to define the main determinants of the role of Germany as the EU leader, which bases its leadership on cooperation with other Member States, recognizing and respecting institutional solutions that limit the possibility of implementing individual priorities and guarantee transparency of actions for common interests, and in the long run legitimize the role of the state as an informal leader who represents a common position negotiated in the forum of the institutions. Using the institutional and legal method, the method of existing research and a case study (peace negotiations under the Normandy format), the main assumptions were verified and it was confirmed that the determinant of Germany’s leadership is not only its political and economic potential, but also the ability to cooperate and provide information to EU institutions on activities in the implementation of the priorities of the Common Foreign and Security Policy. The approach based on respect for common interests and transparency of actions strengthened Germany’s image as a leader.
    Źródło:
    Historia i Polityka; 2021, 37 (44); 107-127
    1899-5160
    2391-7652
    Pojawia się w:
    Historia i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych – główne koncepcje i debata od uchwalenia traktatu z Lizbony do zakończenia procesu prawodawczego (listopad 2010 r.).
    Autorzy:
    Marta, Rojewska,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/894628.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Europejska Służba Działań Zewnętrznych
    wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa
    dyplomacja Unii Europejskiej
    traktat z Lizbony
    Opis:
    This article examines the genesis of the European External Action Service (EEAS) between 2007 and 2010. The idea of the creation of the EU diplomacy appeared during the works of the European Convention in 2002. However, the process of creation of the EEAS had been suspended for more than two years as a result of the rejection of the Constitutional Treaty. In 2007, the debate was re-opened because of the Treaty of Lisbon adoption. This article analyses the most important documents and events between the adoption of the Treaty and 2010 when the secondary legislation establishing the organisation and functioning of the European External Action Service was adopted by the Council. W niniejszym artykule przeanalizowano genezę Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) w latach 2007–2010. Postulat utworzenia unijnej dyplomacji pojawił się w trakcie obrad Konwentu Europejskiego w 2002 r., ale w rezultacie odrzucenia traktatu konstytucyjnego proces tworzenia ESDZ został przerwany na ponad dwa lata. Przyjęcie traktatu z Lizbony, w 2007 r., wywołało konieczność wznowienia prac. W artykule została przeprowadzona analiza najważniejszych dokumentów i wydarzeń, które miały miejsce między uchwaleniem traktatu a 2010 r., kiedy to przyjęto akty prawa wtórnego, regulujące organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych.
    Źródło:
    Przegląd Europejski; 2014, 2 (32); 50-68
    1641-2478
    Pojawia się w:
    Przegląd Europejski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    К военно-дипломатической ситуации одной коалиционной войны начала XIX в.
    To the Military-Diplomatic Situation of One Coalition War in the Early XIX Century
    O sytuacji wojskowo-dyplomatycznej jednej wojny koalicyjnej na początku XIX wieku
    Autorzy:
    Iskyul, Sergey N.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053602.pdf
    Data publikacji:
    2022-04-01
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    dyplomacja i polityka zagraniczna
    Adam Czartoryski
    koalicje przeciwko Francji
    Aleksander I
    Fryderyk-Wilhelm III
    Prusy
    diplomacy and foreign policy
    Adam Chartoryski
    Coalitions against France
    Alexander I
    Frederick-Wilhelm III
    Prussia
    Opis:
    В статье раскрывается один из сложных внешнеполитических и дипломатических эпизодов в преддверии коалиционной войны 1805 г., указывающий на стремление Александра I вовлечь в очередную коалицию против Франции Пруссию, без участия которой ни российский император, ни его союзники не могли надеяться на успех. В исторических исследованиях констатируется, что упорное желание прусского короля, союзника российского императора со времени свидания двух монархов в 1802 г. в Мемеле, сохранить нейтралитет Пруссии, в конце концов, было преодолено подтверждением русско-прусских союзных отношений во время визита Александра I в Берлин в 1805 г. Вместе с тем остается неизвестным, что император считал возможным преодоление прусского нейтралитета, не останавливаясь перед применением силы. С этой целью предполагалось, что российская армия, не считаясь с суверенитетом Пруссии, в определенный момент перейдет границы королевства. Более того, в случае прусского сопротивления, армия вторжения должна была обращаться с Пруссией как с враждебной страной. Анализ обнаруженных в Архиве внешней политики Российской империи документов позволяет сделать вывод о том, что тогдашняя дипломатическая ситуация была на гране разрыва между союзниками. В случае такого развития событий, вместо коалиционной войны против Франции могло иметь место вооруженное противоборство двух ее ключевых союзников – такова внешнеполитическая реальность ситуации 1805 г. Она, эта ситуация, в конечном итоге привела к тому, что Пруссия, несмотря на подписание королем союзной конвенции с Александром I и даже несмотря на то, что прусские войска уже выдвигались на театр будущих военных действий, должна была сепаратно пойти на соглашение с Францией. В результате Пруссия так и не приняла участия в войне, а коалиция потерпела катастрофическое поражение при Аустерлице.
    W artykule omówiono jeden z trudnych epizodów zagranicznych i dyplomatycznych w przededniu wojny koalicyjnej z 1805 r., w tym zamiar Aleksandra I wciągnięcia Prus do koalicji antyfrancuskiej, bez której alianci nie mogliby liczyć na sukces. W literaturze historycznej stwierdza się, że uporczywe dążenie króla pruskiego do utrzymania polityki neutralności Prus zostało ostatecznie przezwyciężone przez potwierdzenie sojuszu Rosji z Prusami podczas wizyty cara rosyjskiego w Berlinie. Nie wiadomo jednak, czy car uznawał za możliwe przezwyciężenie pruskiej neutralności siłą. Ponadto zakłada się, że dla realizacji tego celu armia rosyjska, niezależnie od suwerenności Prus, w pewnym momencie była gotowa przekroczyć granice królestwa. W przypadku pruskiego oporu armia inwazyjna musiałaby traktować Prusy jako kraj wrogi. Analiza dokumentów znalezionych w Archiwum Polityki Zagranicznej Imperium Rosyjskiego sugeruje, że sytuacja dyplomatyczna była na krawędzi rozłamu między sojusznikami. W przypadku takiego rozwoju wydarzeń, zamiast wojny koalicyjnej z Francją, mogłoby dojść do zbrojnej konfrontacji między sojusznikami – takie były realia polityki zagranicznej z 1805 r. Ta sytuacja ostatecznie doprowadziła do tego, że król pruski (chociaż zawarł sojusz z Aleksandrem I i przeniósł swoje wojska na teatr przyszłych działań wojennych) nie brał udziału w wojnie i dlatego w dużej mierze koalicja została pokonana.
    This article discussed one of the difficult foreign and diplomatic episodes on the eve of Coalition War in 1805, including the desire of Alexander I bring Prussia into anti-French Coalition, without which the Allies could not hope for success. In historical literature it is stated that the stubborn desire of the Prussian king to maintain the policy of neutrality of Prussia was finally overcome by the confirmation of the alliance between Russia and Prussia during the visit of the Russian emperor in Berlin. But it is remained unknown, that the emperor considered as possible to overcome the Prussian neutrality by using force. Furthermore, to this end, it is assumed that the Russian army, regardless of the sovereignty of Prussia, at a certain moment would cross the borders of the kingdom. In the event of Prussian resistance, the invading army had to treat it as a hostile country. An analysis of the documents found in the Russian Empire Foreign Policy Archive suggests that the diplomatic situation was on the brink of a rift between the allies. In case off such development of the events, instead of Coalition war against France, an armed confrontation between its two key allies could have take place – such is the foreign policy reality of the situation in 1805. This situation ultimately led to the fact that Prussian King (although he made an alliance with Alexander I and moved his troops to the theater of future military operations) did not part in the war, and this is largely why this coalition was defeated.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 2; 143-166
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stosunki amerykańsko-irańskie jako przykład próby zbliżenia wrogich państw z wykorzystaniem sportu
    American-Iranian relations as an example of an attempt of political rapprochement with the use of sport
    Autorzy:
    Kobierecki, Michał Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1943952.pdf
    Data publikacji:
    2017-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    dyplomacja sportowa
    stosunki USA–Iran
    sport i polityka
    sports diplomacy
    USA–Iran relations
    sport and politics
    Opis:
    Celem artykułu jest zbadanie dyplomacji sportowej pomiędzy Iranem a Stanami Zjednoczonymi, która stanowi przykład dyplomacji sportowej ukierunkowanej na zbliżenie nieprzychylnych względem siebie państw. Kraje te nie utrzymują bowiem stosunków dyplomatycznych, a ich wzajemne relacje można scharakteryzować jako wrogie. Pod koniec XX wieku dwa państwa zaczęły nawiązywać kontakty sportowe ukierunkowane na wspieranie zbliżenia. W artykule podjęta została próba weryfikacji hipotezy, zgodnie z którą dyplomacja sportowa pomiędzy USA i Iranem miała znaczenie jedynie wtórne i nie byłaby możliwa bez woli politycznej. Podjęta zostanie ponadto próba analizy doboru poszczególnych dyscyplin sportowych wykorzystanych w ramach dyplomacji sportowej pomiędzy Iranem a USA, jeśli chodzi o ich pozytywny bądź negatywny wpływ na jej skuteczność.
    The aim of the article is to investigate sports diplomacy between Iran and the United States, which is an example of sports diplomacy directed at bringing unfriendly states closer. The two countries do not have diplomatic relations and their mutual attitude can be described as hostile. At the end of the 20th century they started to establish sports exchanges aimed at supporting political rapprochement. The article is aimed to verify a hypothesis stating that the significance of sports diplomacy between Iran and the United States was secondary and it would not be possible without the political will of both sides. Also, an attempt to analyze the selection of sports disciplines used for sports diplomacy between the two states concerning their positive or negative effect on its efficiency has been made.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2017, 53; 49-66
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych – główne koncepcje i debata do połowy 2005 r.
    Autorzy:
    Marta, Rojewska,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/894598.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-29
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Europejska Służba Działań Zewnętrznych
    Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa
    dyplomacja Unii Europejskiej
    Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy
    Opis:
    W niniejszym artykule zbadano genezę Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) w latach 2002–2005. Postulat utworzenia unijnej dyplomacji pojawił się w trakcie obrad Konwentu Europejskiego w 2002 r. Wraz z przyjęciem traktatu konstytucyjnego w Unii Europejskiej rozpoczęła się dyskusja na temat kształtu nowej instytucji. Ten proces został przerwany w połowie 2005 r., kiedy to Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy został odrzucony. W artykule zostały omówione główne koncepcje, stanowiska państw członkowskich i instytucji Unii Europejskiej oraz przebieg toczącej się w tym okresie debaty. This article examines the genesis of the European External Action Service (EEAS) between 2002 and the mid 2005. The idea of the creation of the EU diplomacy appeared during the work of the European Convention in 2002. At the time of the adoption of the Constitutional Treaty, the problem of the shape of the new institution had been under discussion in the European Union. This process was interrupted in 2005, when the Treaty establishing a Constitution for Europe was rejected. The article describes the main concepts, the position of Member States, as well as the EU institutions and the course of the ongoing debate in this period.
    Źródło:
    Przegląd Europejski; 2013, 4 (30); 64-77
    1641-2478
    Pojawia się w:
    Przegląd Europejski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyplomacja publiczna diaspor. Przyczynek do rozważań
    Autorzy:
    Zenderowski, Radosław
    Krycki, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/462029.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    publiczna dyplomacja diaspor
    oddolna publiczna dyplomacja
    polityka migracyjna
    angażowanie diaspor w politykę zagraniczną
    rzecznictwo interesów państwa
    lobbing
    networking
    promocja kultury za granicą
    kampania przeciw zniesławieniu
    wizerunek Polski za granicą
    mniejszości narodowe i etniczne
    Polonia kanadyjska
    Polonia amerykańska
    Opis:
    Celem artykułu jest zarysowanie roli diaspor w publicznej dyplomacji, otwierające pole dla bardziej pogłębionych badań, także terenowych. Najpierw, w oparciu o analizę literatury przedmiotu i historię odnośnych praktyk, w pracy zaprezentowano macierz typizującą cztery modele dyplomacji publicznej. W konstruowaniu i wyjaśnianiu teorii publicznej i dyplomacji diaspor pomocny jest dorobek badawczy wielu dyscyplin, ale punkt wyjścia stanowią rozważania nad polityką emigracyjną i imigracyjną, polityką tożsamości, a także aparat językowy i koncepcje komunikowania międzynarodowego.
    Źródło:
    Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne; 2014, 9; 17-40
    2299-2367
    Pojawia się w:
    Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Condamnées à s’allier. La Pologne et la France à la fin de la Grande Guerre et dans l’immédiat après-guerre (1917–1921)
    Condemned to be allies. Poland and France at the end of the Great War and in the immediate post-war period (1917–1921)
    Autorzy:
    Gmurczyk-Wrońska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216281.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Polish foreign policy (1918–1939)
    World War I
    Treaty of Versailles
    France
    Polish political thought
    Polish National Committee (1917–1919)
    Polish-French Alliance 1921
    diplomacy of the Second Polish Republic
    polska polityka zagraniczna (1918–1939)
    I wojna światowa
    traktat wersalski
    Francja
    polska myśl polityczna
    Komitet Narodowy Polski (1917–1919)
    sojusz polsko-francuski 1921
    dyplomacja II Rzeczypospolitej
    Politique étrangère polonaise (1918–1939)
    Première Guerre mondiale
    Traité de Versailles
    pensée politique polonaise
    Comité national polonais (1917–1919)
    alliance franco-polonaise 1921
    diplomatie de la Deuxième République (Pologne)
    Opis:
    Roman Dmowski et son camp, dont Erazm Piltz, ont utilisé l’évolution de la politique étrangère française et présence du Comité national polonais à Paris pour faire pression sur le gouvernement français afin qu’il inclue l’indépendance de la Pologne dans les objectifs de guerre des Alliés. L’intérêt accru de la France pour les affaires polonaises à la fin de 1917 résulte d’une part de la perte de son allié russe et d’autre part d’un fort désir d’affaiblir l’Allemagne autant que possible. La France s’est alors mise à modifier sa politique dans l’Est européen prévoyant dans ses plans futurs la possibilité de compter les nouveaux États d’Europe centrale dans son système d’alliance. Finalement, en 1921, la France et la Pologne conclurent une alliance en deux volets : un accord politique et une convention militaire secrète. Pour la France, la Pologne n’est dans les domaines politique et militaire qu’un «allié de revers», un allié contre l’Allemagne, mais aussi un allié qui soulève de nombreuses objections au Quai d’Orsay. Elle joue également un rôle très important pour les investisseurs français. Pour la Pologne, en revanche, l’alliance avec la France en tant que puissance victorieuse était facteur essentiel dans sa politique étrangère, le pays ayant absolument besoin d’un partenaire parmi les puissances européennes.
    Roman Dmowski and his camp, including Erazm Piltz, used the evolution of French foreign policy and the existence of the Polish National Committee in Paris to pressure the French government to include Polish independence in the Allies’ war aims. France’s increased interest in Polish affairs in late 1917 resulted partly from the loss of its Russian ally and partly from a strong desire to weaken Germany as much as possible. France then began to modify its policy in Eastern Europe and included in its future plans the possibility of including the new Central European states in its alliance system. Finally, in 1921, France and Poland concluded a two-part alliance: a political agreement and a secret military convention. For France, in the political and military spheres, Poland was nothing more than a “rear ally”, an ally against Germany, as well as an ally that raised many objections in the Quai d’Orsay. It also played a very important role for French investors. For Poland, on the other hand, the alliance with France as a victorious power was a very important factor in its foreign policy, because Poland absolutely needed a partner among the European powers.
    Roman Dmowski i jego obóz, w tym Erazm Piltz, wykorzystywali ewolucję francuskiej polityki zagranicznej i istnienie w Paryżu Komitetu Narodowego Polskiego w celu wywierania presji na rząd francuski, aby włączył on sprawę niepodległości Polski do celów wojennych aliantów. Wzrost zainteresowania Francji sprawami polskimi pod koniec 1917 roku po części wynikał z utraty rosyjskiego sojusznika, a po części z dążenia do maksymalnego osłabienia Niemiec. Francja zaczęła wówczas modyfikować swoją politykę w Europie Wschodniej i w swoich planach na przyszłość uwzględniała możliwość włączenia nowych państw Europy Środkowej do swojego systemu sojuszniczego. Ostatecznie w 1921 roku Francja i Polska zawarły dwuczęściowy sojusz: umowę polityczną i tajną konwencję wojskową. Dla Francji, w sferze politycznej i militarnej, Polska była jedynie allié de revers, sojusznikiem przeciwko Niemcom, przy tym sojusznikiem budzącym wiele zastrzeżeń w Quai d’Orsay. Sojusz odegrał także bardzo ważną rolę z perspektywy francuskich inwestorów. Dla Polski natomiast sojusz z Francją jako mocarstwem zwycięskim był kluczowym czynnikiem w jej polityce zagranicznej, ponieważ Polska bezwzględnie potrzebowała partnera wśród mocarstw europejskich.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 21-38
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies