Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "leczenie." wg kryterium: Temat


Tytuł:
Rak gruczołowo-torbielowaty regionu głowy i szyi – trudności diagnostyczne i metody leczenia
Adenoid cystic carcinoma of the head and neck – diagnostic difficulties and treatment methods
Autorzy:
Piotrowska-Seweryn, Agnieszka
Pietrauszka, Kornelia
Goroszkiewicz, Karolina
Wardas, Piotr
Paluch, Jarosław
Smółka, Wojciech
Wodołażski, Anatol
Markowski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033295.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Oficyna Wydawnicza Mediton
Tematy:
leczenie operacyjne
Opis:
Adenoid cystic carcinoma (ACC) is a rare, slow-growing tumor that constitutes about 1% of malignant neoplasms of the head and neck region. It is most often located in small salivary glands. ACC is characterized by the occurrence of distant metastases through the blood vessels (often with delayed manifestation) and nerve infiltration. It is most often diagnosed at an advanced stage, which is an unfavorable prognostic factor for the patient. The pathomorphological examination of the dissected tissue or material from fine needle aspiration biopsy is used in the diagnostics. Computed tomography or magnetic resonance are obligatory tests before treatment. The final diagnosis is based on histopathological examination with a meticulous immunochemical evaluation. The recommended method of treatment is surgical resection of the tumor with lymphadenectomy and subsequent adjuvant radiotherapy according to NCCN guidelines. In selected cases of tumors localized within the nose and paranasal sinuses, application of endoscopic techniques is possible.
Rak gruczołowo-torbielowaty (ang. adenoid cystic carcinoma, ACC) jest rzadkim, wolno rosnącym guzem, stanowiącym około 1% nowotworów złośliwych regionu głowy i szyi. Lokalizuje się najczęściej w małych gruczołach ślinowych. ACC charakteryzuje się występowaniem odległych przerzutów drogą naczyń krwionośnych (często o opóźnionej manifestacji) oraz naciekaniem nerwów. Nowotwór jest najczęściej diagnozowany w zaawansowanym stadium, co stanowi niekorzystny czynnik rokowniczy dla pacjenta. W diagnostyce stosuje się badania patomorfologiczne pobranego wycinka lub materiał z biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej. Tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny są badaniami obligatoryjnymi przed przystąpieniem do leczenia. Ostateczne rozpoznanie stawiane jest na podstawie badania histopatologicznego ze skrupulatną oceną immunochemiczną. Zalecaną metodą leczenia jest resekcja chirurgiczna guza z  limfadenektomią oraz radioterapią uzupełniającą zgodnie z wytycznymi NCCN. W wybranych przypadkach nowotworów zlokalizowanych w obrębie nosa i zatok przynosowych możliwe jest zastosowanie technik endoskopowych.
Źródło:
Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny; 2017, 16, 3; 88-93
1643-658X
Pojawia się w:
Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jaka jest optymalna terapia pierwszej linii dla chorych na zaawansowanego raka jajnika?
What first-line therapy is optimal for patients with advanced ovarian cancer?
Autorzy:
Moszyński, Rafał
Monies-Nowicka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029129.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemioterapia
leczenie antyangiogenne
leczenie operacyjne
rak jajnika
Opis:
Ovarian carcinoma remains a serious clinical challenge. Five-year survival rates in patients with ovarian carcinoma reach merely 46%, while the rate of patients diagnosed with advanced ovarian carcinoma (stage III and IV according to the International Federation of Gynecology and Obstetrics) amounts to 70%. It is very important to establish the correct diagnosis, confirm it histopathologically, and plan treatment in patients suspected of having a malignant ovarian tumor. In the diagnostic process, one should assess whether complete cytoreduction is possible, as this is the only optimal therapy for patients. After surgery, patients usually receive chemotherapy, typically paclitaxel and carboplatin in 6 courses every 3 weeks. In certain cases, intravenous chemotherapy can be combined with intraperitoneal therapy. The latest studies have also shown benefits of adding antiangiogenic agents, such as bevacizumab, to chemotherapy. This modification is associated with prolonged recurrence-free survival by approximately 4 months. The most common complications of antiangiogenic therapy are proteinuria and hypertension. When it is not possible to perform primary cytoreductive surgery in advanced ovarian cancer patients, neoadjuvant chemotherapy, usually including paclitaxel and carboplatin, can be applied. Treatment outcomes are similar to those obtained in patients with suboptimal primary resection, whilst perioperative mortality is significantly lower. Debulking surgery can be reconsidered after 3 courses of chemotherapy. In patients using antiangiogenic agents, such as bevacizumab, it is important to maintain a 6-week drug-free interval before and after surgery, as this drug affects operative wound healing.
Rak jajnika wciąż stanowi poważny problem kliniczny. Odsetek 5-letnich przeżyć w grupie pacjentek z rakiem jajnika sięga zaledwie 46%, a odsetek chorych z zaawansowanym rakiem jajnika (w III i IV stopniu według International Federation of Gynecology and Obstetrics) to aż 70%. U pacjentek z podejrzeniem złośliwego guza jajnika bardzo ważne są postawienie prawidłowej diagnozy, potwierdzenie rozpoznania w badaniu histopatologicznym i zaplanowanie leczenia. W procesie diagnostycznym należy ocenić, czy istnieje możliwość wykonania całkowitej cytoredukcji, gdyż jedynie takie leczenie jest optymalne dla pacjentki. Po leczeniu operacyjnym chora najczęściej otrzymuje chemioterapię według schematu paklitaksel i karboplatyna w 6 kursach co 3 tygodnie. W niektórych przypadkach możliwe jest łączenie chemioterapii dożylnej i dootrzewnowej. Najnowsze badania wykazały również korzyści płynące z dodawania leków antyangiogennych, takich jak bewacyzumab, do chemioterapii, co wiąże się z przedłużeniem przeżycia bez nawrotu choroby średnio o 4 miesiące. Najczęstszymi powikłaniami leczenia antyangiogennego okazały się białkomocz i nadciśnienie tętnicze. Gdy przeprowadzenie pierwotnej cytoredukcji u pacjentek z zaawansowanym rakiem jajnika jest niemożliwe, stosuje się chemioterapię neoadiuwantową, zazwyczaj według schematu paklitaksel i karboplatyna. Wyniki leczenia są podobne do tych uzyskiwanych w grupie chorych poddanych pierwotnej nieoptymalnej resekcji, natomiast umieralność okołooperacyjna jest znacząco mniejsza. Po 3 kursach terapii można rozważyć operację cytoredukcjną. W przypadku stosowania leków antyangiogennych ważne jest zachowanie 6-tygodniowego okresu bez podawania bewacyzumabu przed operacją i po niej – lek ma bowiem negatywny wpływ na gojenie się rany pooperacyjnej.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2018, 16, 2; 89-95
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rak gruczołowo-torbielowaty regionu głowy i szyi – opis przypadków
Adenoid cystic carcinoma of the head and neck – case report
Autorzy:
Markowski, Jarosław
Piotrowska-Seweryn, Agnieszka
Wardas, Piotr
Paluch, Jarosław
Smółka, Wojciech
Wodołażski, Anatol
Pietrauszka, Kornelia
Goroszkiewicz, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033383.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Oficyna Wydawnicza Mediton
Tematy:
leczenie operacyjne
Opis:
Introduction. Adenoid cystic carcinoma (ACC) is a rare, slowly growing, malignant tumor derived from adenoid tissue. It accounts for about 1% of head and neck head malignancies. ACC can infiltrate the nerves and is usually diagnosed at an advanced stage. Aim. The aim of the study was to present our own experience in the treatment of patients with head and neck ACCs. Material and methods. The authors present cases of 10 patients treated for adenocarcinoma in the Department of Laryngology of Medical University of Silesia in Katowice in 2011-2017. Results. The group of patients described consisted of 7 women and 3 men at the age of 31 to 68 years. Tumors were present in different, locations of head and neck region. All patients were surgically treated, 7 of them also received adjuvant radiotherapy. Conclusions. Treatment of ACC of head and neck region is a challenge for many specialists, including otorhinolaryngologists, most of all because of difficulties in radical surgical treatment of this location. In the case of ACC salivary gland preoperative tumor biopsy results are often false negative. Proper diagnosis is always based on rigorous pathological analysis.
Wprowadzenie. Rak gruczołowo-torbielowaty (adenoid cystic carcinoma, ACC), nazywany też oblakiem, jest rzadkim, wolno rosnącym, złośliwym guzem wywodzącym się z tkanki gruczołowej. Stanowi około 1% nowotworów złośliwych regionu głowy i szyi. ACC może naciekać nerwy i zazwyczaj jest diagnozowany w zaawansowanym stadium. Cel pracy. Zaprezentowanie własnego doświadczenia w leczeniu pacjentów z oblakami regionu głowy i szyi. Materiał i metody. Autorzy przedstawiają przypadki 10 pacjentów leczonych z powodu raka gruczołowo-torbielowatego w Klinice Laryngologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach w latach 2011-2017. Wyniki. Grupa opisywanych pacjentów składała się z 7 kobiet i 3 mężczyzn w wieku od 31 do 68 lat. Guzy umiejscowione były w różnych lokalizacjach regionu głowy i szyi. Wszyscy pacjenci byli leczeni operacyjnie, 7 z  nich otrzymało również radioterapię uzupełniającą. Wnioski. Leczenie pacjentów z oblakami regionu głowy i szyi stanowi wyzwanie dla wielu specjalistów, w tym otorynolaryngologów, przede wszystkim z uwagi na trudną do radykalnego leczenia operacyjnego lokalizację. W przypadku ACC gruczo- łów ślinowych przedoperacyjny wynik biopsji guza często jest fałszywie ujemny. Właściwe rozpoznanie opiera się zawsze na skrupulatnej analizie patomorfologicznej.
Źródło:
Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny; 2017, 16, 4; 156-163
1643-658X
Pojawia się w:
Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie eksperymentów behawioralnych w terapii lęku społecznego
Behavioural experiments in social phobia treatment
Autorzy:
Pawełczyk, Agnieszka
Kołakowski, Artur
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945330.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
leczenie psychologiczne
Opis:
Social phobia is a marked and persistent fear of one or more social situations in which the person is exposed to unfamiliar people or to possible scrutiny by others. The person recognizes that the fear is excessive or unreasonable and the feared social or performance situations are avoided or else are endured with intense anxiety or distress. The recent NCSReplication study found lifetime prevalence rates of 12.1% for social phobia. The main goal of treatment is to decrease fear and phobic avoidance to a level that no longer causes significant distress or functional impairment. Effective treatments fall into one of two main categories: pharmacological treatment and CBT. Most effective CBT interventions include four main types of treatment: exposure-based strategies, cognitive therapy, social skills training and applied relaxation. The aim of the present case studies is to show how the behavioural experiments can be used as a powerful tool to change thinking and behaviour of adolescent and adult patients with social phobia symptoms. Various behavioural experiments adapted in the course of our four patients treatment are presented. Behavioural experiments conducted to treat persons with the fear of urinating in public, talking with strangers, talking with adults and developing ability to meet a new adolescent peer are exemplified. The conducted experiments occurred to be an effective treatment for the reported symptoms. They produced a cognitive change by construction of new and more adaptive believes and principles.
Fobia społeczna wiąże się ze stale utrzymującym się lękiem przed jedną lub kilkoma sytuacjami, w których osoba narażona jest na kontakt z nieznanymi sobie ludźmi lub na możliwość oceny ze strony innych osób. W zaburzeniu tym lęk oceniany jest jako nadmierny i nieracjonalny, a konieczność zaangażowania się w sytuacje społeczne wiąże się z silnym cierpieniem i lękiem pacjentów, dlatego też często stosują oni strategię unikania zachowań społecznych. Występuje u około 12% populacji. W leczeniu zaburzenia lęku społecznego głównym celem jest zmniejszenie lęku i fobicznego unikania do poziomu, na którym nie powoduje już istotnego stresu i zakłóceń funkcjonowania. Skuteczne leczenie tego zaburzenia obejmuje dwie kategorie: leczenie farmakologiczne lub/i terapię behawioralno-poznawczą (TBP). Najbardziej skuteczne interwencje TBP należą do czterech form oddziaływania i zawierają: ekspozycję, restrukturyzację poznawczą, trening umiejętności społecznych oraz relaksację. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie zmian w myśleniu i zachowaniu uzyskanych po zastosowaniu eksperymentów behawioralnych (EB) u nastoletnich i dorosłych pacjentów z rozpoznaniem fobii społecznej. Przedstawione zostały różne rodzaje eksperymentów wprowadzonych w czasie leczenia. Zaprezentowano eksperymenty przeprowadzone z udziałem osób obawiających się: oddania moczu w miejscu publicznym, rozmawiania z nieznajomymi, rozmawiania z dorosłymi oraz spotykania się z nowymi nastoletnimi kolegami. Przeprowadzone EB okazały się skuteczną metodą leczenia zgłaszanych objawów. Doprowadziły do poznawczej zmiany poprzez stworzenie nowych i bardziej przystosowawczych przekonań i zasad.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 1; 52-58
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie niepłodności w warunkach ambulatoryjnych
Autorzy:
Bączkowski, Tomasz
Kurzawa, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552850.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
niepłodność
leczenie
diagnostyka.
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 3; 435-437
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antagoniści CGRP w leczeniu napadów migreny
CGRP antagonists in treatment of migraine attacks
Autorzy:
Kopka, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029055.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CGRP
leczenie
migrena
Opis:
Lekami z wyboru w umiarkowanych lub ciężkich napadach migreny są tryptany. Szacuje się, że nie są one skuteczne u jednej trzeciej chorych. Ponadto tryptany są przeciwwskazane u chorych ze schorzeniami układu sercowo-naczyniowego. Peptyd związany z genem kalcytoniny (calcitonin gene-related peptide, CGRP) jest neuropeptydem składającym się z 37 aminokwasów. Sugeruje się, że odgrywa istotną rolę w patofizjologii migreny. Opisano zwiększenie stężenia CGRP podczas napadów migreny oraz klasterowego bólu głowy. Ponadto wykazano, że dożylne podanie CGRP wywołuje migrenopodobne bóle głowy u podatnych osób. Podanie tryptanów normalizuje podwyższone stężenie CGRP. Na podstawie powyższych danych sformułowano hipotezę, zgodnie z którą blokowanie receptora CGRP może skutecznie przerwać napad migreny. Pierwszym badanym u chorych na migrenę antagonistą receptora CGRP był olcegepant. Chociaż potwierdzono jego skuteczność, to prace nad dalszym jego rozwojem wstrzymano z uwagi na trudności z opracowaniem formy doustnej. Pierwszym antagonistą CGRP dostępnym w postaci tabletek był telcagepant. Pomimo obiecujących danych klinicznych prace nad nim wstrzymano z uwagi na obawy dotyczące jego toksycznego wpływu na wątrobę. W tym roku opublikowano wyniki badania trzeciej fazy nowego antagonisty receptora CGRP – ubrogepantu. Jego skuteczność porównywalna jest z tryptanami, a profil działań niepożądanych porównywalny z placebo. Nie odnotowano poważnych objawów ubocznych u leczonych nim chorych. Antagoniści receptora CGRP nie obkurczają naczyń i mogą być stosowani u chorych ze schorzeniami układu sercowo-naczyniowego, u których przeciwwskazane jest stosowanie tryptanów. Wyniki badań skuteczności oraz bezpieczeństwa stosowania antagonistów CGRP są obiecujące i jest nadzieja, że w przyszłości poszerzą możliwości skutecznego doraźnego leczenia migreny.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2018, 18, 2; 99-102
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyprysk pieniążkowaty u 3-letniego chłopca – opis przypadku
Nummular eczema in a 3-year-old boy – a case report
Autorzy:
Pogonowska, Milena
Dobrowiecka, Katarzyna
Przekora, Jędrzej
Wawrzyniak, Agata
Kalicki, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034519.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
leczenie wyprysku pieniążkowatego
Opis:
Nummular eczema (eczema nummulare) is a chronic, recurrent idiopathic dermatitis. Its name is derived from specific papular and vesicular lesions which merge into coin-shaped patches. These eruptions, which cause heavy pruritus, are usually confined to the lower extremities and the torso. The disease primarily affects elderly individuals. Despite numerous studies, the aetiology of this condition remains unknown. The suspected predisposing factors include chronic stress, excessive dryness of the skin and infections. Severe drug-induced forms of the disease are also known. Differential diagnosis of nummular eczema should include, alongside atopic dermatitis: fungal infection, drug-induced rash and psoriasis. Topical treatment, which focuses on the reconstruction of the protective layer of the skin, limiting inflammation and combating bacterial superinfection, involves the use of glucocorticosteroids and emollients as first-line therapy. If first-line treatment proves ineffective, immunomodulatory drugs are recommended. Secondary superinfection of the lesions with Staphylococcus aureus is a fairly common complication. In such a case both topical and systemic antibiotic therapy is indicated. This paper discusses the case of nummular eczema with Staphylococcus aureus superinfection in a 3.5-year-old boy hospitalised at the Department of Paediatrics, Paediatric Nephrology and Allergology of the Military Institute of Medicine in Warsaw, Poland.
Wyprysk pieniążkowaty (eczema nummulare) to idiopatyczna choroba zapalna skóry o charakterze przewlekłym i nawrotowym, która swą nazwę zawdzięcza specyficznym zmianom grudkowym i pęcherzykowym zlewającym się w ogniska o monetowatym kształcie. Lokalizacja tych silnie swędzących wykwitów ogranicza się zwykle do kończyn dolnych i tułowia. Schorzenie dotyczy głównie osób w starszym wieku. Mimo licznych badań etiologia choroby wciąż pozostaje nieznana. Podejrzewane czynniki predysponujące to przewlekły stres, nadmierne wysuszenie skóry oraz infekcje. Znane są również ciężkie polekowe postacie tej choroby. W diagnostyce różnicowej wyprysku pieniążkowatego poza atopowym zapaleniem skóry należy rozważyć również infekcję grzybiczą, wysypkę polekową i łuszczycę. W leczeniu miejscowym, ukierunkowanym głównie na odbudowanie warstwy ochronnej skóry, ograniczenie stanu zapalnego i wyeliminowanie nadkażenia bakteryjnego, w pierwszym rzucie mają zastosowanie glikokortykosteroidy wraz z emolientami. W przypadku nieskuteczności terapii pierwszorzutowej zaleca się stosowanie leków immunomodulujących. Dość częstym powikłaniem jest wtórne nadkażenie zmian przez Staphylococcus aureus. W takim przypadku wskazana jest antybiotykoterapia zarówno w formie miejscowej, jak i ogólnej. W niniejszej pracy omówiono postać wyprysku pieniążkowatego nadkażonego Staphylococcus aureus u 3,5-letniego chłopca hospitalizowanego w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 4; 547-554
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie trichinellozy
Control of trichinellosis
Autorzy:
Kociecka, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/838681.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
parazytologia lekarska
choroby czlowieka
choroby pasozytnicze
wlosnica
leczenie
leczenie przeciwpasozytnicze
Źródło:
Annals of Parasitology; 1988, 34, 4-6
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie trichinellozy
Control of trichinellosis
Autorzy:
Kocięcka, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152647.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
parazytologia lekarska
choroby czlowieka
choroby pasozytnicze
wlosnica
leczenie
leczenie przeciwpasozytnicze
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 1988, 34, 4-6; 519-520
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tłuszczak wywodzący się z krezki u konia. Opis przypadku
Mesenteric lipoma in horse. A case report
Autorzy:
Henklewski, R.
Biazik, A.
Szmigielska, M.
Omyla, K.
Jargielo, M.
Kondratowicz, K.
Ferenz, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/858982.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
konie
nowotwory
tluszczaki
objawy chorobowe
diagnostyka
leczenie
leczenie chirurgiczne
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2014, 89, 04
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie tasiemczyc
Control of taeniaphynchosis
Autorzy:
Kuzmicki, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/840478.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
parazytologia
pasozyty
tasiemce
choroby pasozytnicze
tasiemczyce
leczenie
leczenie przeciwpasozytnicze
leki przeciwpasozytnicze
Opis:
Control of taeniarhynchosis with various preparations is discussed, a high effectivity of Yomesan (ca. 85%) and prasiquantel (100%) being indicated. The prasiquantel is also very effective in the treatment of hymenolepidosis (ca. 85%), and useful in treatment of some cases of cysticercosis and echinococcosis.
Źródło:
Annals of Parasitology; 1988, 34, 4-6
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie tasiemczyc
Control of taeniaphynchosis
Autorzy:
Kuźmicki, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152646.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
parazytologia
pasozyty
tasiemce
choroby pasozytnicze
tasiemczyce
leczenie
leczenie przeciwpasozytnicze
leki przeciwpasozytnicze
Opis:
Control of taeniarhynchosis with various preparations is discussed, a high effectivity of Yomesan (ca. 85%) and prasiquantel (100%) being indicated. The prasiquantel is also very effective in the treatment of hymenolepidosis (ca. 85%), and useful in treatment of some cases of cysticercosis and echinococcosis.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 1988, 34, 4-6; 515-518
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nadmierne leczenie („overtreatment”) w chirurgii – czy dotyczy również pacjentów z rakiem przewodowym piersi in situ?
Autorzy:
Nowikiewicz, Tomasz
Zegarski, Wojciech
Głowacka-Mrotek, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392585.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
nadmierne leczenie
nadrozpoznawalność
leczenie chirurgiczne
rak piersi
rak przewodowy in situ
Opis:
Pojęcie nadmiernego leczenia oznaczające stosowanie u chorych leczenia wykraczającego poza obowiązujące standardy terapeutyczne, może dotyczyć każdej formy opieki zdrowotnej. Zjawisko to jest spotykane również w onkologii, obejmując także pacjentów z nowotworami złośliwymi wymagających leczenia operacyjnego. Jest ono bezpośrednio związane z problemem nadrozpoznawalności Oprócz istotnego aspektu finansowego (generowanie wymiernych kosztów), możliwe do uniknięcia leczenie operacyjne chorych powoduje także wystąpienie chorobowości związanej z niepożądanymi następstwami wykonanych procedur chirurgicznych. Wymieniony problem kliniczny jest najbardziej widoczny w grupie pacjentów z najczęstszymi przyczynami zachorowań na nowotwory złośliwe, zdiagnozowanymi najczęściej w trakcie badań przesiewowych. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów z rakiem piersi, w szczególności z rakiem przedinwazyjnym. W tej grupie zachorowań, rak przewodowy in situ (ductal carcinoma in situ – DCIS) stanowi około 80 % przypadków. W prezentowanej pracy omówiono najczęściej spotykane problemy kliniczne związane z istnieniem zjawiska nadmiernego leczenia w przypadku tej grupy chorych.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 1; 47-51
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie histomorfometrii w diagnostyce osteoporozy
Autorzy:
Zdrojewicz, Zygmunt
Seifert, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551781.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
osteoporoza
histomorfometria
leczenie
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 4; 567-571
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakterystyka projektu OSLO -POL – doniesienie wstępne
Autorzy:
Steciwko, Andrzej
Opolski, Grzegorz
Lubieniecka, Małgorzata
Mastalerz-Migas, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552125.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
hipercholesterolemia
leczenie
statyny
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2011, 2; 244-246
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies