Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "hematopoietic stem cell transplantation" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Myeloablative chemotherapy in testicular cancer patient
    Autorzy:
    Furgała, Karolina
    Smuniewska, Zuzanna
    Sigorski, Dawid
    Michalak, Maciej
    Bodnar, Lubomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2047202.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-24
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    chemotherapy
    autologous hematopoietic stem cell transplantation
    non-seminoma
    Opis:
    Chemotherapy is the standard treatment for metastatic testicular cancers. The autologous hematopoietic stem cell transplantation is a salvage option for relapsed patients. The paper presents a case of a 20-year-old patient with stage IIIC non-seminoma treated with BEP chemotherapy and autologous transplantation of stem cells, which allowed to achieve durable remission.
    Źródło:
    OncoReview; 2021, 11, 1; 19-21
    2450-6125
    Pojawia się w:
    OncoReview
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Post-transplant care after allogeneic hematopoietic stem cell transplantation
    Autorzy:
    Karakulska-Prystupiuk, Ewa
    Dwilewicz-Trojaczek, Jadwiga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1065069.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    hematopoietic stem cell transplantation
    post-transplant care
    post-transplant complications
    Opis:
    Around 25,000 people annually worldwide are subject to the procedure of allogeneic hematopoietic stem cell transplantation (HSCT). As the number of procedures has been on the rise, post-transplant care is becoming an essential part of work at transplant centres and general practitioners’ offices. Advances in technology and supportive therapies extend long-term survival of patients after HSCT, which increases the risk of complications resulting from exposure before, during and after transplant procedures. The complications may lead to significant morbidity, deteriorated quality of life, and late mortality in patients who have received hematopoietic stem cells. Statistical analyses have shown that the survival rate of post-HSCT patients is ca. 30% lower than expected, and that infections, organ failure and secondary cancers lead to mortality in this population of patients.
    Źródło:
    OncoReview; 2015, 5, 1; A33-A41
    2450-6125
    Pojawia się w:
    OncoReview
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ultrasound imaging as the basis of a clinical diagnosis of systemic bartonellosis in a patient after bone marrow transplantation. A case report
    Obrazowanie ultrasonograficzne podstawą klinicznego rozpoznania narządowej bartonellozy u pacjentki po transplantacji szpiku kostnego. Opis przypadku
    Autorzy:
    Krasowska-Kwiecień, Aleksandra
    Goździk, Jolanta
    Woźniak, Magdalena
    Czogała, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1052469.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    niedobór odporności
    transplantacja macierzystych komórek krwiotwórczych
    ultrasonografia
    zakażenie
    hematopoietic stem cell transplantation
    Opis:
    Infections in immunocompromised patients after hematopoietic stem cell transplantation can have a severe and atypical course. Some opportunistic pathogens are difficult to detect in microbiological tests, and that is why treatment success depends on an accurate clinical diagnosis. This article presents a case of a 7-year-old girl with severe aplastic anemia treated with bone marrow transplantation with post-transplantation period complicated by persistent, hectic fever, with peak episodes of 39–40°C, lasting several weeks. Repeated microbiological tests failed to reveal the etiological agent, and empirical anti-infective treatment was ineffective. In the fourth week of fever, imaging showed multiple foci resembling abscesses in the patient’s internal organs and, subsequently, in soft tissues. The characteristics of these changes and data concerning environmental exposure led to the clinical diagnosis of cat scratch disease (bartonellosis) with multi-organ involvement and enabled the targeted treatment to be implemented. Fever subsided and organ lesions regressed. In this case, repeated ultrasound imaging was the basic diagnostic tool that helped arrive at a correct diagnosis and implement effective treatment of this life-threatening complication after hematopoietic stem cell transplantation.
    Zakażenia w warunkach upośledzonej odporności po transplantacji komórek krwiotwórczych mogą mieć ciężki, nietypowy przebieg. Niektóre patogeny oportunistyczne są trudne w detekcji mikrobiologicznej i powodzenie leczenia zależy od właściwego rozpoznania klinicznego. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 7-letniej dziewczynki z ciężką anemią aplastyczną leczoną przeszczepieniem szpiku kostnego, u której w przebiegu potransplantacyjnym przez kilka tygodni występowały uporczywe, hektyczne stany gorączkowe z epizodami szczytowymi do 39–40°C. Powtarzane badania mikrobiologiczne nie wskazały czynnika etiologicznego, empiryczne leczenie przeciwzakaźne było nieskuteczne. W czwartym tygodniu trwania gorączki w badaniach obrazowych wykazano obecność mnogich ognisk o obrazie ropni w narządach wewnętrznych, następnie w tkankach miękkich. Charakterystyka zmian oraz informacja o ekspozycji środowiskowej dały podstawę do klinicznego rozpoznania narządowej postaci choroby kociego pazura (bartonellozy) i wdrożenia ukierunkowanego leczenia. Uzyskano ustąpienie gorączki i ograniczenie zmian narządowych. W omówionym przypadku powtarzane badania ultrasonograficzne były podstawowym narzędziem diagnostycznym w celu właściwego rozpoznania i zastosowania skutecznego leczenia w zagrażającym życiu powikłaniu po transplantacji krwiotwórczej.
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2016, 16, 65; 204-209
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recurrent invasive pulmonary aspergillosis or breakthrough fungal infection in a child after haploidentical hematopoietic stem cell transplantation
    Autorzy:
    Ociepa, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1064850.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    breakthrough infection
    children
    hematopoietic stem cell transplantation
    invasive fungal infection
    invasive pulmonary aspergillosis
    Opis:
    Invasive fungal infections (IFI) are devastating and life-threatening infections affecting especially immunocompromised patients. We report on a case of a 14-year-old boy with myelodysplastic syndrome (MDS), after haploidentical hematopoietic stem cell transplantation, in whom invasive pulmonary aspergillosis (IA) was diagnosed and successfully treated with subsequent (despite the secondary antifungal prophylaxis) IA or breakthrough infection development. Thanks to intensive and broad spectrum antifungal treatment (voriconazole upfront therapy, followed by a combination of voriconazole and micafungin, and eventually by the amphotericin B lipid complex), significant improvement was accomplished.
    Źródło:
    OncoReview; 2016, 6, 3; A122-127
    2450-6125
    Pojawia się w:
    OncoReview
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pneumonia in patients after hematopoietic stem cell transplantation
    Autorzy:
    Styczyński, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1062942.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    amphotericin B lipid complex
    chemotherapy
    hematopoietic stem cell transplantation
    invasive fungal disease
    invasive fungal infection
    pneumonia
    pulmonary aspergillosis
    Opis:
    Pneumonia is one of the most frequent cause of death after hematopoietic stem cell transplantation (HSCT). The objective of this review is to present various aspects of pneumonia in this group of patients, with focus on invasive pulmonary aspergillosis and cytomegalovirus disease, being the most frequent etiological causes of pneumonia after HSCT. The review is aimed at practical approach to diagnostic and therapeutic management of pneumonia after HSCT with special attention to: definitions of infections and level of diagnosis of upper and lower respiratory tract infections, including issues specific for invasive fungal disease, pneumocystosis, cytomegalovirus disease, community acquired respiratory viral infections and bacterial pneumonia. Another topics analyzed in the review are: epidemiology and risk factors for development of infection and risk of death due to pneumonia; invasive and non-invasive diagnostics, including imaging and laboratory biomarkers; methods of pharmacological and environmental prophylaxis and specific targeted therapy of pneumonia after HSCT.
    Źródło:
    OncoReview; 2017, 7, 3; 126-138
    2450-6125
    Pojawia się w:
    OncoReview
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego
    Hemorrhagic cystitis
    Autorzy:
    Młot, Beata
    Gawroński, Krzysztof
    Oborska, Sylwia
    Pielichowski, Wojciech
    Waśko-Grabowska, Anna
    Rzepecki, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031084.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chemioterapia
    chemotherapy
    hematopoietic stem cell transplantation
    hemorrhagic cystitis
    krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego
    niewydolność nerek
    przeszczepianie krwiotwórczych komórek macierzystych
    radioterapia
    radiotherapy
    renal failure
    Opis:
    Hemorrhagic cystitis (HC) is a common complication in oncologic patients undergoing chemotherapy, radiotherapy or auto- and allotransplantation of hematopoietic stem cells. Cytostatics most prone to cause diffuse inflammation of the urinary bladder with concomitant bleeding include alkylating agents (e.g. cyclophosphamide and ifosfamide). The direct toxic agent are their metabolites, mainly acrolein. Nearly 20% of patients undergoing radiotherapy for pelvic malignancies experience bladder-associated complications, including HC. On the other hand, HC caused by cytostatics administered in the scope of conditioning protocol, affects 1-25% of patients undergoing transplantation. There are two forms of HC – early and delayed. The former is a result of preparatory protocols preceding graft injection or previous therapy and the flatter has usually viral etiology. Traditional means to prevent HC include adequate hydration, implementation of the so-called forced diuresis and administration of mesna, which contributed to a significant reduction of incidence of early HC. Effective treatment of delayed HC appears to rely on timely administration of antiviral drugs. Delayed diagnosis of HC or inadequate treatment may lead to urine retention with subsequent renal failure and even death. This paper presents, based on current literature, guidelines concerning prevention, diagnosis and treatment of HC.
    Krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego (HC) jest częstym powikłaniem występującym u chorych z chorobą nowotworową leczonych chemioterapią, radioterapią, jak również poddawanych procedurze auto- lub alotransplantacji krwiotwórczych komórek macierzystych. Do cytostatyków, które najczęściej wywołują rozlany stan zapalny pęcherza moczowego z krwawieniem, należą leki alkilujące, m.in. cyklofosfamid i ifosfamid. Bezpośrednim czynnikiem toksycznym są ich metabolity, zwłaszcza akroleina. Około 20% chorych poddawanych radioterapii z powodu nowotworów miednicy małej doświadcza różnego stopnia powikłań ze strony pęcherza moczowego, m.in. HC. Z kolei krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego wtórne do podawanych w ramach reżimu kondycjonującego cytostatyków dotyczy 1-25% chorych poddanych transplantacji. Wyróżniamy wczesne i późne HC – wczesne jest wynikiem stosowania reżimów przygotowawczych przed podaniem przeszczepu lub wcześniejszej terapii, późne ma najczęściej etiologię wirusową. Tradycyjnym sposobem zapobiegania HC jest nawodnienie chorego, stosowanie tzw. diurezy forsowanej oraz podawanie mesny, dzięki której znacząco spadła częstość występowania wczesnego krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego. Skuteczna terapia późnego HC wydaje się opierać na stosowaniu leków przeciwwirusowych. Zbyt późne rozpoznanie krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego bądź zastosowanie niewłaściwego leczenia może doprowadzić do retencji moczu z następczą niewydolnością nerek, a nawet zgonem chorego. W niniejszej pracy autorzy przedstawili, opierając się na aktualny doniesieniach, wytyczne dotyczące profilaktyki, diagnostyki oraz terapii krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 71-87
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skuteczność preparatu Trivagin w przywróceniu i utrzymaniu prawidłowego ekosystemu pochwy u kobiet leczonych z powodu nawracającej waginozy bakteryjnej
    Role of Trivagin in restoration and maintenance of normal vaginal ecosystem in women treated for recurrent bacterial vaginosis
    Autorzy:
    Harasim-Dylak, Agnieszka
    Roguska, Magdalena
    Maździarz, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031061.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Trivagin
    autologous hematopoietic stem cell transplantation
    bacterial vaginosis
    flora bakteryjna pochwy
    germ cell tumors
    high-dose chemotherapy
    infekcje pochwy
    neuroblastoma
    probiotyk doustny
    solid tumors
    Opis:
    Physiologic vaginal bacterial flora is a dynamic balanced ecosystem encompassing microbes populating vaginal mucosa, products of their metabolism and secretions of vaginal glands. Normal composition of vaginal flora may be altered by pathogenic bacteria, fungi and yeasts, chemical factors, disturbed natural immune processes and also due to iatrogenic intervention, e.g. antibiotic therapy and surgical procedure. The aim of the present paper is to assess the role of Trivagin in restoring and maintaining normal vaginal flora in women with recurrent bacterial vaginosis (BV). Study population consisted of 60 women. Thereof, 30 women were patients with recurrent genital infections. Control group included randomly selected asymptomatic women. All patients underwent a standard gynecologic examination with assessment of vaginal secretion. Next, Trivagin has been administered for 20 days. Upon completion of treatment, vaginal secretion was re-assessed as direct sample study. Results obtained in both groups were compared. In the study population, signs and symptoms of BV resolved in 65% and subjective improvement was seen in 91% of the patients, according to the Amsel criteria. Conclusions: Trivagin promotes restoration and maintenance of physiologic vaginal flora in women with recurrent BV. Unique composition of the preparation (Lactobacillus rhamnosus, Lactobacillus gasseri, Lactobacillus fermentum, Lactobacillus plantarum) including species most frequently found in Polish females, enables an effective restoration of vaginal flora, while easy application by oral route significantly improves compliance and treatment outcomes.
    Fizjologiczna flora bakteryjna pochwy stanowi dynamiczną równowagę pomiędzy mikroorganizmami zasiedlającymi jej błonę śluzową a produktami ich metabolizmu i wydzieliną gruczołów. Prawidłowy skład flory może zostać naruszony przez chorobotwórcze bakterie, grzyby, czynniki chemiczne, zaburzenia naturalnych procesów immunologicznych, a także na skutek jatrogennej ingerencji, takiej jak stosowanie antybiotyków czy przebycie zabiegów chirurgicznych. Celem pracy była ocena wpływu stosowania preparatu Trivagin na przywrócenie prawidłowej flory bakteryjnej u kobiet z nawracającą waginozą pochwy (bacterial vaginosis, BV). Materiał stanowiło 60 kobiet. Grupa badana obejmowała 30 pacjentek z nawracającymi infekcjami w obrębie narządów płciowych. Grupa kontrolna składała się z 30 losowo wybranych bez-objawowych kobiet. U wszystkich pacjentek przeprowadzono badanie ginekologiczne z oceną wydzieliny pochwowej. Następnie przez 20 dni stosowano preparat Trivagin. Po ukończeniu leczenia ponownie przeprowadzono ocenę wydzieliny pochwowej w preparacie bezpośrednim. Porównano wyniki w obu grupach. U 65% kobiet w grupie badanej stwierdzono ustąpienie cech i objawów bakteryjnej waginozy oceniane według kryteriów Amsela oraz subiektywną poprawę w ocenie 91% pacjentek. Wnioski: Trivagin pomaga w przywróceniu i utrzymaniu fizjologicznej flory pochwy wśród kobiet z nawracającymi infekcjami bacterial vaginosis. Wyjątkowy skład preparatu (Lactobacillus rhamnosus, Lactobacillus gasseri, Lactobacillus fermentum, Lactobacillus plantarum) uwzględniający gatunki najczęściej występujące w Polsce pozwala na właściwe odbudowanie naturalnej flory bakteryjnej, a łatwość jego stosowania - podaż doustna - w znaczący sposób poprawia wyniki leczenia.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 245-252
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z-BEAM jako nowy reżim przygotowawczy w przeszczepianiu komórek krwiotwórczych – prezentacja przypadku
    Z-BEAM: a novel conditioning regimen in hematopoietic stem cell transplantation. Case report
    Autorzy:
    Krzysztof, Gawroński
    Piotr, Rzepecki
    Sylwia, Oborska
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031078.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chłoniaki nieziarnicze
    conditioning
    hematopoietic stem cell transplantation
    ibritumomab tiuxetan
    ibrytumomab tiuksetanu
    kondycjonowanie
    non-Hodgkin lymphoma
    przeszczepianie krwiotwórczych komórek macierzystych
    radioimmune therapy
    radioimmunoterapia
    rituximab
    rytuksymab
    Opis:
    Low-grade lymphomas pose a considerable therapeutic problem, as they yield to treatment very reluctantly. Not infrequently we are faced with resistance to chemotherapy. This type of lymphomas are usually seen in persons of middle or advanced age, rarely in people under 30. Due to the presence of CD20+ receptor on cell membranes of lymphoma originating from B-cells, monoclonal antibody anti-CD20+ (rituximab) has been introduced to the therapy. This has certainly resulted in improved outcomes. Of value in consolidation treatment of low-grade lymphomas is also autologous or allogenic hematopoietic cell transplantation (autoHSCT, alloHSCT). As escalation of dose of cytostatics as myeloablative treatment prior to autoHSCT or alloHSCT may not guarantee total eradication of residual lymphoma cells, research focuses on treatment modalities which might improve late outcomes in this tumor type. In this setting useful proved radioimmunotherapy with 90Y-ibritumomab tiuxetan (Zevalin). Zevalin combined with high-dose chemotherapy can be used now as a component of myeloablative treatment prior to autoHSCT. Reduced intensity conditioning (RIC) contributes to reduced mortality associated with standard conditioning protocol administered prior to transplantation, but may facilitate disease recurrence. Radioimmunotherapy using ibritumomab may reduce recurrence rate and, as a conditioning measure, may be initiated on the outpatient setting, prior to admission to bone marrow transplantation center. Labeling of antibodies and their application must take place at a Nuclear Medicine Unit, observing all necessary precautions and regulations concerning radiation protection. Administration of ibritumomab is preceded by application of two doses of rituximab: 250 mg/m2, 7 days and 4 hours prior to the RIT procedure. The dose of rituximab administered one week before, according to recommended protocol of ibritumomab use, initially preceded dosimetry (administration of indium-labeled antibodies).
    Chłoniaki o niskim stopniu złośliwości stanowią istotny problem terapeutyczny, gdyż bardzo trudno poddają się leczeniu. Nierzadko spotykamy się z opornością na chemioterapię. Zazwyczaj chłoniaki tego typu występują u ludzi w średnim lub starszym wieku. Rzadziej u chorych młodszych (poniżej 30. roku życia). W związku z obecnością ekspresji receptora CD20+ na błonach komórkowych komórek chłoniaka wywodzącego się z komórek B zaczęto stosować poza chemioterapią przeciwciało monoklonalne antyCD20+ (rytuksymab). Oczywiście udało się dzięki temu przeciwciału poprawić efekty terapeutyczne. Swoją wartość w leczeniu konsolidującym chłoniaków o niskim stopniu złośliwości ma też przeszczepienie autologicznych bądź alogenicznych komórek krwiotwórczych (autoHSCT i alloHSCT). Ponieważ eskalacja dawek cytostatyków jako leczenie mieloablacyjne przed autoHSCT i alloHSCT może nie zapewniać pełnej eradykacji resztkowych komórek chłoniaka, poszukuje się metod terapeutycznych, które poprawiłyby odległe efekty leczenia tego typu nowotworów. Tutaj swoje miejsce znalazła radioimmunoterapia za pomocą 90Y-ibrytumomabu tiuksetanu (Zevalin). Zevalin wraz z wysokodawkową chemioterapią można obecnie stosować jako jeden ze składników leczenia mieloablacyjnego przed autoHSCT. Kondycjonowanie o zredukowanej intensywności (RIC) zmniejsza śmiertelność związaną ze schematem przygotowawczym stosowanym przed podaniem przeszczepu, ale mogą zdarzać się nawroty choroby. Radioimmunoterapia z zastosowaniem ibrytumomabu jest procedurą, która może zmniejszyć częstość nawrotów choroby i może być jako kondycjonowanie rozpoczynana ambulatoryjnie, zanim chory zostanie przyjęty do ośrodka przeszczepiania szpiku. Samo przygotowanie (znakowanie) przeciwciał i ich podanie musi się odbyć w Zakładzie Medycyny Nuklearnej, z zachowaniem niezbędnych środków ochrony radiologicznej. Podanie ibrytumomabu poprzedza infuzja dwóch dawek rytuksymabu: 250 mg/m2, 7 dni i 4 godziny przed samą procedurą RIT. Dawka rytuksymabu podana tydzień wcześniej, zgodnie z zalecanym schematem podania ibrytumomabu, pierwotnie poprzedzała dozymetrię (podanie przeciwciała znakowanego indem).
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 2; 165-175
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola przeszczepiania autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych w leczeniu guzów litych
    Autologous hematopoietic cell transplantation in the treatment of solid tumors
    Autorzy:
    Młot, Beata
    Gawroński, Krzysztof
    Oborska, Sylwia
    Pielichowski, Wojciech
    Rzepecki, Piotr
    Waśko-Grabowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031041.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    autologous hematopoietic stem cell transplantation
    germ cell tumors
    high-dose chemotherapy
    neuroblastoma
    solid tumors
    guzy lite
    guzy zarodkowe
    nerwiak płodowy
    przeszczepianie autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych
    wysokodawkowa chemioterapia
    Opis:
    High-dose chemotherapy (HDC) followed by autologous stem cell transplantation (ASCT) has been used in the treatment of solid tumors since the ‘80s. Standard indications include breast cancer, ovarian cancer and germ cell tumors. Results of several phase II trials confirmed a beneficial effect of this therapeutic strategy on recurrence-free survival and total survival compared with conventional chemotherapy. Unfortunately, in most types of solid tumors, this effect has not been confirmed by phase III trials. Subsequently, the number of autologous transplantations in breast cancer decreased considerably. There is no evidence for any favorable effect of HDC in brain tumors and small cell lung cancer. According to 2006 EBMT recommendations, HDC followed by administration of hematopoietic cells is a therapeutic option in cases of therapy-resistant or recurrent primarily extragonadal germ cell tumors. A matter of debate is the use of this technique with similar indications in patients with germ cell tumors originating in the gonads. The first report on the effectiveness of HDC as first-line treatment of non-epithelial soft tissue tumors was by Pritchard et al. (1998). They documented improved event-free survival and total survival after administration of high doses of melphalan in children with stage IV neuroblastoma, achieving complete or very favorable partial remission after completed induction chemotherapy and surgical treatment. To date, neuroblastoma remains the only neoplasm, where randomized trials in children confirmed a favorable effect of transplantation of autologous hematopoietic cells on final treatment outcome.
    Wysokodawkowa chemioterapia (HDC) z następowym przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych (ASCT) jest stosowana w leczeniu guzów litych od lat 80. Najczęstszymi wskazaniami były: rak sutka, rak jajnika i guzy zarodkowe. Wyniki wielu badań drugiej fazy wskazywały na korzystny wpływ tej metody leczenia na przeżycie wolne od nawrotu i całkowite przeżycie w porównaniu z konwencjonalną chemioterapią. Niestety, dla większości typów guzów litych efekt ten nie został potwierdzony w badaniach trzeciej fazy. Znacząco spadła liczba autologicznych przeszczepień w raku sutka. Nie znaleziono dowodów o wyższości HDC w guzach mózgu i raku drobnokomórkowym płuca. Według stanowiska EBMT z 2006 roku wysokodawkowa chemioterapia z następową podażą komórek krwiotwórczych stanowi opcję terapeutyczną w przypadkach opornych bądź nawrotowych guzów zarodkowych o pierwotnym punkcie wyjścia pozagonadalnym. Dyskusyjna jest sprawa zastosowania tej metody w podobnych wskazaniach u chorych z guzem zarodkowym wywodzącym się z gonad. Pierwszym doniesieniem potwierdzającym skuteczność zastosowania wysokodawkowej chemioterapii w leczeniu pierwotnym nowotworów nienabłonkowych tkanek miękkich była praca Pritcharda i wsp. z 1998 roku. Autorzy udokumentowali w niej poprawę przeżycia wolnego od zdarzeń i całkowitego przeżycia (ES i OS) po zastosowaniu wysokich dawek melfalanu u dzieci w stadium IV neuroblastoma, które uzyskały całkowitą lub bardzo dobrą częściową remisję po zakończeniu chemioterapii indukcyjnej i leczeniu operacyjnym. Do chwili obecnej neuroblastoma pozostaje jedynym nowotworem, w przypadku którego w badaniu randomizowanym (u dzieci) wykazano korzystny wpływ przeszczepienia autologicznych komórek krwiotwórczych na ostateczne wyniki leczenia.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 169-185
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie sterydoopornej ostrej choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi
    Treatment of steroid-resistant acute graft-versus-host disease
    Autorzy:
    Rzepecki, Piotr
    Gawroński, Krzysztof
    Młot, Beata
    Oborska, Sylwia
    Pielichowski, Wojciech
    Waśko-Grabowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031062.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    acute graft-versus-host disease
    allogeneic hematopoietic stem cell transplantation
    extracorporeal photopheresis
    leczenie ratunkowe
    mesenchymal stem cells
    mezenchymalne komórki macierzyste
    ostra choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi
    przeszczepienie alogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych
    salvage treatment
    zewnątrzustrojowa fototerapia
    Opis:
    Use of allogeneic hematopoietic stem cell transplantation is increasing continuously as a consequence of continuing progress of medical techniques, allowing implementation of this procedure even in patients where previously it was considered contraindicated. It is successfully used in the treatment of both several hematologic malignancies and other conditions. Still, a major concern remains the development of graft-versus-host disease (GvHD) as a complication of this kind of therapy. Treatment of choice in acute forms of stage II-IV GvHD are steroids (prednisolone, 1-2 mg/kg/d) combined with calcineurin inhibitors (cyclosporine A or tacrolimus). Steroid-resistant patients constitute a considerable therapeutic challenge, as they require enhanced immunosuppression. Standard management of these patients depends on experiences of particular center and usually an individual therapeutic strategy is warranted. No controlled clinical trials are available, documenting a favorable effect on survival of a particular salvage procedure in the setting of a steroid-resistant GvHD. In this situation, the following agents may be used: mycophenolate mofetil, methotrexate, pentostatin, mTOR inhibitors, anti-TNF-α and anti-IL-2 antibodies as well as mono- and polyclonal anti-T-lymphocyte antibodies. Non-pharmacological options include the use of extracorporeal photopheresis and infusion of allogeneic mesenchymal stem cells. In order to improve its effectiveness, salvage therapy should be instituted as quickly as possible, at best during the first 2 weeks after diagnosis of GvHD. Nevertheless, overall effectiveness and toxicity of most therapeutic modalities are far from satisfactory. Current research focuses on regulatory T-lymphocytes and small molecules affecting signal transmission between antigen-presenting cells and effector cells.
    Zastosowanie przeszczepiania alogenicznych komórek macierzystych krwiotworzenia stale wzrasta z uwagi na stały postęp technik medycznych, pozwalających na kwalifikację do wykonania tej procedury u chorych, którzy uprzednio mieli do niej przeciwwskazania. Jest ona z powodzeniem stosowana w leczeniu wielu nowotworów hematologicznych oraz innych schorzeń. Nadal poważnym problemem pozostaje rozwój choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi (GvHD) jako powikłanie użycia tej formy terapii. Leczeniem z wyboru ostrej postaci GvHD w stopniu II-IV są glikokortykoidy (prednizolon) w dawce 1-2 mg/kg/dziennie, w połączeniu z inhibitorami kalcyneuryny (cyklosporyna A lub takrolimus). Chorzy stery-dooporni stanowią bardzo poważny problem terapeutyczny, wymagają bowiem nasilenia immunosupresji. Standard postępowania u tych pacjentów zależy od doświadczeń ośrodka leczącego i zazwyczaj obowiązuje indywidualne podejście do chorego. Brakuje kontrolowanych badań klinicznych udowadniających wpływ na przeżycie konkretnego postępowania ratunkowego w leczeniu sterydoopornej ostrej GvHD. Można zastosować w tej sytuacji: kwas mykofenolowy, metotreksat, cyklofosfamid, pentostatynę, inhibitory mTOR, przeciwciała przeciwko TNF-a czy IL-2 oraz mono- i poliklonalne przeciwciała skierowane przeciwko limfocytom T. Opcje niefarmakologiczne obejmują użycie zewnątrzustrojowej fotote-rapii czy alogenicznych mezenchymalnych komórek macierzystych. W celu poprawy jego skuteczności leczenie ratunkowe w przypadku stwierdzenia sterydooporności powinno być zastosowane jak najszybciej, najlepiej w ciągu 2 tygodni od rozpoznania GvHD. Niemniej jednak ogólna skuteczność i toksyczność większości podejść terapeutycznych są niezadowalające. Przyszłość to zastosowanie regulatorowych limfocytów T czy użycie małych cząsteczek wpływających na przekazywanie sygnału pomiędzy komórkami prezentującymi antygen a komórkami efektorowymi.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 253-263
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trójlekowy schemat leczenia: aprepitant, palonosetron i deksametazon w zapobieganiu nudnościom i wymiotom po chemioterapii BEAM z następowym przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych
    Three-drug regimen (aprepitant + palonosetron + dexamethasone) for prevention of nausea and vomiting associated with beam chemotherapy preceding transplantation of autologous hematopoietic stem cells
    Autorzy:
    Pielichowski, Wojciech
    Gawroński, Krzysztof
    Młot, Beata
    Oborska, Sylwia
    Waśko-Grabowska, Anna
    Rzepecki, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031049.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    NK-1 receptor antagonists
    antagoniści receptora NK1
    antagoniści receptora serotoninowego
    antiemetic therapy
    glikokortykoidy
    hematopoietic stem cell transplantation
    high-dose chemotherapy
    leczenie przeciwwymiotne
    przeszczepienie komórek krwiotwórczych
    serotonin receptor antagonists
    steroids
    wysokodawkowa chemioterapia
    Opis:
    Aim of paper: Assessment of effectiveness of three-drug regimen of antiemetic treatment (aprepitant + palonosetron + dexamethasone) in preventing early and delayed nausea and vomiting associated with high-dose BEAM chemotherapy prior to transplantation of autologous hematopoietic cells. Obtained results were compared with effectiveness of one- or two-drug regimens (palonosteron or ondansetron + dexamethasone) implemented in historic control groups. Material and methods: Ninety-six patients were recruited (42 with Hodgkin lymphoma and 54 with non-Hodgkin lymphoma). Subgroups of patients were age-, gender-, weight- and stage-matched and suitable for statistical analysis. Myeloablative chemotherapy was administered according to the BEAM protocol. Effectiveness in preventing early nausea and vomiting was assessed since the start of chemotherapy until 24 hours after termination thereof. Delayed nausea and vomiting were assessed during 5 consecutive days after termination of cytostatic treatment. Severity of nausea was assessed using a 4-tiered scale: no nausea, mild nausea (not compromising everyday activity), moderate nausea (slightly affecting everyday activity) and severe nausea (significantly affecting everyday activity). Clinical response in terms of inhibition of vomiting was assessed as follows: complete response (no vomiting), mayor response (1-2 vomiting episodes), minor response (3-5 vomiting episodes), no response (over 5 vomiting episodes). Overall clinical response to antiemetic medication (nausea and vomiting) was assessed using a 4-tiered scale: good, intermediate, poor and none. Results and conclusions: Three-drug antiemetic regimen is significantly more effective than two-drug regimen, particularly in preventing early nausea and vomiting in patients receiving BEAM chemotherapy prior to transplantation of autologous hematopoietic cells.
    Cel pracy: Ocena skuteczności trójlekowego schematu leczenia przeciwwymiotnego: aprepitant, palonosetron z deksametazonem, w zapobieganiu nudnościom i wymiotom wczesnym i późnym po zastosowaniu wysokodawkowej chemioterapii BEAM z następowym przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych. Uzyskane wyniki porównano ze skutecznością schematów stosowanych w grupie kontrolnej: palonosetron lub ondansetron z deksametazonem. Materiał i metody: Oceniono 96 chorych (42 z ziarnicą złośliwą i 54 z chłoniakiem nieziarniczym). Badane grupy pacjentów były porównywalne w analizie statystycznej. Jako chemioterapię mieloablacyjną podawano BEAM. Skuteczność w zapobieganiu nudnościom i wymiotom wczesnym badano w czasie od rozpoczęcia chemioterapii do 24 godzin po jej zakończeniu. W przypadku nudności i wymiotów późnych okres obserwacji obejmował następne 5 dni po zakończeniu leczenia cytostatykami. Nasilenie nudności oceniano w 4-stopniowej skali: brak nudności, łagodne (bez wpływu na codzienną aktywność), średniego stopnia (niewielki wpływ na codzienną aktywność) i ciężkie (znaczący wpływ na codzienną aktywność). Odpowiedź w zakresie hamowania wymiotów była oceniana następująco: całkowita (brak wymiotów), większa (1-2 epizody wymiotne), mniejsza (3-5 epizodów wymiotnych), brak odpowiedzi (>5 epizodów wymiotnych). Całkowitą odpowiedź na zastosowanie leczenia przeciwwymiotnego (nudności + wymioty) oceniano w 4-stopniowej skali: wysoka, pośrednia, słaba i brak skuteczności. Wyniki i wnioski: Trójlekowy schemat leczenia przeciwwymiotnego jest znacząco skuteczniejszy niż program dwulekowy, zwłaszcza w zapobieganiu nudnościom i wymiotom wczesnym u chorych otrzymujących chemioterapię BEAM przed przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 2; 95-103
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Brachyterapia o wysokiej mocy dawki u chorych na raka szyjki macicy
    High dose rate brachytherapy in cervical cancer: an update
    Autorzy:
    Żółciak-Siwińska, Agnieszka
    Jońska-Gmyrek, Joanna
    Staniaszek, Jagna
    Kawczyńska, Maryla
    Kulik, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031065.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    3D planning
    HDR brachytherapy
    allogeneic hematopoietic stem cell transplantation
    brachyterapia HDR
    cervical cancer
    computed tomographye treatment
    extracorporeal photopheresis
    mesenchymal stem cells
    planowanie trójwymiarowe (3D)
    principles of treatment
    rak szyjki macicy
    tomografia komputerowa
    zasady leczenia
    Opis:
    Selection of optimal treatment modality in a patient with cervical cancer depends on FIGO clinical stage. At stages IB2-IVA, the cornerstone of treatment is radiochemotherapy. As first step, patients undergo irradiation from external fields combined with chemotherapy (cisplatin, 40 mg/m2, QW). Brachytherapy is used as second-line treatment – an essential component thereof – enabling delivery of high dose of radiation to both genital organs and tumor. Quality of this treatment directly correlates with local control of the disease, long-term overall survival and quality of life of patients after completion of therapy. The paper presents current principles of high dose rate (HDR) brachytherapy in cervical cancer patients. Discussed are principles of two-dimensional (2D) planning, used to date in about 50% of brachytherapy centers worldwide, as well as three-dimensional (3D) magnetic resonance (MR)-based planning. As availability of MR in ours and many other oncology centers is limited, a computed tomography-based modification of gynecologic recommendations GIN GEC ESTRO has been suggested. Therapeutic areas are defined: high-risk clinical target volume (HR CTV) and intermediate risk clinical target volume (IR CTV) which may be safely contoured based on clinical exam and CT study, when no MRI is available. Acceptable doses for critical organs are listed. Based on own experience, indications and limitations for use of intraparenchymal (interstitial) and intracavitary applications were developed.
    Wybór metody leczenia chorych na raka szyjki macicy jest uzależniony od stopnia zaawansowania, ocenionego według klasyfikacji FIGO (International Federation of Gynecology and Obstetrics). Zasadniczą metodą leczenia chorych na raka szyjki macicy w stopniach zaawansowania IB2-IVA jest radiochemioterapia. W pierwszym etapie przeprowadzane jest napromienianie z pól zewnętrznych wraz z chemioterapią z zastosowaniem cisplatyny w dawce 40 mg/m2, raz w tygodniu. W kolejnym etapie leczenia stosuje się brachyterapię. Brachyterapia jest istotną częścią leczenia, umożliwiającą podanie wysokiej dawki na narząd rodny wraz z guzem, a jakość tego leczenia ma wpływ na kontrolę miejscową nowotworu (LC), przeżycia odległe (OS), jak również na jakość życia chorych po zakończeniu terapii. W pracy przedstawiono zasady obowiązujące współcześnie podczas leczenia brachyterapią o wysokiej mocy dawki (high dose rate brachytherapy, HDR) u chorych na raka szyjki macicy. Opisano zasady planowania w systemie dwuwymiarowym (2D), stosowanym do dzisiaj mniej więcej w połowie ośrodków brachyterapii na świecie, oraz planowania w systemie trójwymiarowym (3D) na podstawie rezonansu magnetycznego (MR). Ponieważ dostępność MR w naszym i wielu ośrodkach onkologicznych jest utrudniona, zaproponowano modyfikację rekomendacji GIN (Gynaecological) GEC ESTRO dla potrzeb planowania, opierając się na tomografii komputerowej. Zdefiniowano obszary terapeutyczne: HR CTV (high-risk clinical target volume), IR CTV (intermediate risk clinical target volume), jakie można bezpiecznie konturować, opierając się na badaniu klinicznym i TK, przy braku MR. Opisano dopuszczalne dawki dla narządów krytycznych. Na podstawie własnych doświadczeń opracowano wskazania i ograniczenia w zastosowaniu aplikacji śródtkankowych i śródjamowych.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 264-271
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies