Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "festiwale teatralne" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Czy można organizować sztukę niezależną? Analiza rozwiązań stosowanych w pozainstytucjonalnym teatrze niemieckim
Autorzy:
Ćwikła, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640136.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
kultura niezależna, teatr pozainstytucjonalny, zarządzanie sztukami performatywnymi, festiwale teatralne, Freie Szene, koprodukcje, badanie publiczności
Opis:
Is it possible to organize an independent art? Analysis of solutions used in the non-institutional German theatreThe article describes the practices of organizing artistic activities away from the traditional patterns of institutional landscape. The general regularities, typical of independent art, are illustrated on the example of a non-institutional theatre in Germany (so-called „Freie Szene”) and supplemented with a discussion of its features inscribed in the local context. Through the introduction of comparison with the situation of the independent art initiatives within the performing arts in Poland, the unique element characteristic of this type of theatre is underlined and pointed to its relationship with the culture management mechanism used in each country. At the same time, an important element in the analysis is the assumption according to which the focus was placed on the non-economic aspects, in order to take into account the wide range of factors that affect the ability to create theatre by independent groups. The observation of the achievements of German art groups leads to the belief that what is particularly important for the independent scene is an organizational model based on proven solutions used in repertory theatres and in creative associations exclusively oriented on project work. Combining independent initiatives with the publicly subsidized theatres and festivals leads to the establishment of new ways of creating, displaying and distributing stage works and additionally blurs the boundary between independent culture and the one associated with the institutions. Background of this reflection is a relationship shaped by cultural centers dedicated to supporting independent theatre with the audience – both in Poland and in Germany – and the issue of the impact of cultural policies on the possibilities of developing independent culture.
Źródło:
Zarządzanie w Kulturze; 2012, 13, 3
2084-3976
Pojawia się w:
Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“We Could Have Ventured in the Opposite Direction”: Exploring the Legacy of Polish Theatre on the Festival Map of Independent Ukraine
„Mogliśmy pójść w przeciwnym kierunku”: Odkrywanie dziedzictwa polskiego teatru na festiwalowej mapie niepodległej Ukrainy
Autorzy:
Harbuziuk, Maiia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28897489.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
polsko-ukraińskie relacje teatralne
ukraińskie festiwale teatralne
mobilność kulturowa
Polish–Ukrainian theatre relations
Ukrainian theatre festivals
cultural mobility
Opis:
This article examines the representation of Polish theatre on the Ukrainian festival map. This study includes key stages, events, and trends, and aims to uncover both positive developments and underlying problems. The research is based on sources such as published material, information resources, and my experience as a theatre critic. The periods of individual “breakthroughs” (1992–2000), “local encounters” (2001–2011), and “dramaturgical and performative landing forces” (from 2011) are identified and briefly characterized. The article outlines a broad geographical and genre-specific range of festivals in which Polish theatres participate and highlights their contribution. It also discusses the reception of individual performances by Polish theatres in Ukrainian criticism. The author focuses on the absence of iconic plays of Polish theatre on the posters of Ukrainian festivals (the exception is Bzik tropikalny (The Tropical Craze) by Witkacy, directed by Grzegorz Jarzyna, 1998). This resulted in the fact that the most important achievements of Polish theatre remained unknown to the Ukrainian audiences, and the professional community gravitated more towards Russia than towards the West. Given the more than four-hundred-year history of Polish–Ukrainian relations, it is essential that steps be taken to restore Polish–Ukrainian theatrical communication in order to ensure that Ukrainian theatre is connected to the European cultural space.
Artykuł analizuje obecność polskiego teatru na ukraińskiej mapie festiwalowej. Obejmuje kluczowe etapy, wydarzenia i trendy, a jego celem jest odsłonięcie zarówno pozytywnych zmian, jak i podstawowych problemów. Tekst opiera się na opublikowanych materiałach, informacjach festiwalowych i doświadczeniach autorki jako krytyczki. Wyróżniono i krótko scharakteryzowano trzy okresy indywidualnych „sukcesów” (1992–2000), „spotkań lokalnych” (2001–2011) oraz „dramaturgicznych i performatywnych desantów” (od 2011 roku). Artykuł daje obraz lokalnej i gatunkowej różnorodności festiwali, w których uczestniczą polskie teatry, i podkreśla, jak wiele wnoszą w ich programy. Omawia również recepcję poszczególnych spektakli polskich teatrów w ukraińskiej krytyce. Autorka zwraca uwagę na nieobecność ikonicznych spektakli polskiego teatru na afiszach ukraińskich festiwali (wyjątkiem jest Bzik tropikalny Witkacego w reżyserii Grzegorza Jarzyny, 1998). To sprawiło, że ukraińska publiczność nie poznała najważniejszych osiągnięć polskiego teatru, a środowisko teatralne ciążyło bardziej ku Rosji niż ku Zachodowi. Biorąc pod uwagę ponad czterystuletnią historię stosunków polsko-ukraińskich, konieczne jest podjęcie kroków w celu przywrócenia polsko-ukraińskiej komunikacji teatralnej, aby zapewnić ukraińskiemu teatrowi połączenie z europejską przestrzenią kulturową.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 4; 57-80
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Драматургія Лесі Українки на сцені українських театрів за 20 років незалежності держави (за матеріалами театральної преси)
Lesya Ukrainka’s Dramas on the Scenes of Ukrainian Theatres in the Past Two Decades of Ukrainian Independence (as Reported by the Theatrical Press)
Dramatopisarstwo Łesi Ukrainki na scenie ukraińskich teatrów w ciągu 20 lat niepodległości państwa (według prasy teatralnej)
Autorzy:
Pushak, Lyubomyr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929316.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Teatr koryfeuszy”
Teatr Młody Łesia Kurbasa
ukraiński teatr nowoczesny
„życie sceniczne” utworów dramatycznych Łesi Ukrainki
dramat neoromantyczny
niesceniczność utworów dramatycznych Łesi Ukrainki
nowoczesne podejścia reżyserów ukraińskich
recenzje spektakli
festiwale teatralne
analiza repertuaru
„Theater coryphaeus”
The Young Theatre Kurbas
modern ukrainian theater
stage of life dramatic works Lesya Ukrainka
neo-romantic drama
not staginess dramatic works Lesya Ukrainka
modern approach ukrainian directors
reviews of performances
theater festivals
analysis of the repertoire
Opis:
W niniejszym artykule podejmujemy próbę odpowiedzi na dwa pytania: dlaczego utwory dramatyczne Łesi Ukrainki, należące do najwyższych osiągnięć sztuki dramatopisarskiej, w znikomym stopniu były wystawiane przez ukraińskich reżyserów oraz w jakim stopniu taka sytuacja uległa poprawie w ciągu 20 lat niepodłegłości Ukrainy. W tym celu przejrzeliśmy wszystkie dostępne materiały na stronach internetowych teatrów Ukrainy, publikacje wydania internetowego pisma „Кіно-Театр” z lat 2001-2011 oraz materiały z innej prasy internetowej. Na podstawie analizy zebranych materiałów i informacji doszliśmy do wniosku, że cały szereg współczesnych teatrów ukraińskich nowatorsko podchodzi do wcielenia dramatów Łesi. Jednak nadal najczęściej są wystawiane takie dramaty, jak Pieśń lasu (Лісова пісня) і Kamienny gospodarz (Камінний господар).
This paper attempts to answer two questions: Why the dramatic legacy of Lesya Ukrainka, which represents the finest example of European drama writing, has rather been infrequently staged by Ukrainian directors? And to what extent this state of affairs has changed for the better throughout the past two decades of the Ukrainian independent state. To answer these questions, the author has researched all the materials available from the web services offered by Ukrainian theatres, in the internet journal „Кіно-Театр” („Cinema-Theatre”) from the years 2001-2011 as well as in other internet publications. The analysis of the materials led the author to the conclusion that a lot of contemporary Ukrainian theatres adopt an innovative approach to Lesya Ukrainka’s dramatic legacy. However, the stage is still dominated by works such as Pieśń lasu (Лісова пісня) [The Song of the Wood] і Kamienny gospodarz (Камінний господар) [The Stone Host].
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 7; 129-147
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies