Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "chemoradiotherapy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Psychological, physical, and social situation of patients with Hodgkin lymphoma undergoing radical chemoradiotherapy
Autorzy:
Hempel, D.
Politynska, B.
Danilewicz, A.
Sierko, E.
Wojtukiewicz, M.Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1917650.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
Tematy:
Hodgkin lymphoma
Quality of Life
Medical care
chemoradiotherapy
Opis:
Purpose: To assess the physical and psychosocial situation and needs of Polish patients with Hodgkin lymphoma (HL), who had undergone radical chemoradiotherapy.Materials and methods: 50 Hodgkin lymphoma patients were asked to complete an institution-developed questionnaire concerning their physical, emotional and social well-being, as well as their perceptions regarding the medical care they had received. Results:The physical and psychosocial quality of life of patients with HL was diminished by the disease and its treatment. The most frequently reported side effects of both chemo- and radiotherapy were fatigue and loss of taste. The observed symptoms were slight or moderate. Although 36% of participants reported feelings of depression and 52% - were concerned about their future functioning in society, more than half of patients reported that were happy (60%). 20% of respondents were unable to work at all, but more than half had some difficulties with their employment. 20-40% of the patients complained about having received insufficient dietary instructions and lack of information about the late adverse effects of treatment. Although the majority of respondents assessed the quality of medical care as very high emotional problems preferred to share with relatives (90%).Conclusions:Although the physical and psychosocial situation of HL patients may be affected by the disease and its treatment, for the majority of patients, these impediments did not cause serious deterioration in functioning. Medical care was positively assessed by the HL patients, but more emotional and informative support is needed to decrease patients’ anxiety regarding future functioning in society.
Źródło:
Progress in Health Sciences; 2015, 5, 2; 69-76
2083-1617
Pojawia się w:
Progress in Health Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of patient-related constutional and environmental factors on early results of a combined modality therapy of esophageal cancer
Autorzy:
Pudło, Kamil
Błotniak, Alan
Skoczylas, Tomasz
Dąbrowski, Andrzej
Szawłowski, Andrzej
Kozłowski, Mirosław
Lampe, Paweł
Wallner, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393912.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
esophagus
esophageal cancer
chemotherapy
chemoradiotherapy
smoking
alcohol
toxic events
postoperative complications
Opis:
Among many various factors affecting the outcome of cancer treatment one can distinguish patient, tumor- and treatment-related factors. The association of patient-related factors and results of a combined modality therapy of esophageal cancer has not been extensively explored. The aim of the study was to analyze the impact of patient-related constitutional and environmental factors on early results of combined modality therapy of esophageal squamous cell carcinoma. Material and methods. We retrospectively analyzed prospectively collected data of 84 patients with esophageal cancer randomly assigned to a combined modality treatment. We evaluated the relationship between early outcome of neoadjuvant therapy (overall toxic events, serious toxic events, treatmentrelated mortality, clinical and pathological response to the treatment) or surgical treatment (postoperative morbidity, mortality and curative resections – R0) and constitutional (age, gender, height, body mass index, Karnofski Performance Status – KPS, blood type) or environmental (inhabitation, smoking duration and intensity, frequency and amount of alcohol consumption and occupational exposure) patient-related factors. Results. Significantly more neoadjuvant therapy related deaths were found in patients with KPS 70‑80 (p=0.0016). Interestingly, significantly more toxic events (p=0.0034) after neoadjuvant therapy and a higher postoperative morbidity rate (p=0.0293) were observed in nonsmokers. Similarly, significantly more toxic events (p=0.0029) after neoadjuvant therapy and a higher postoperative mortality rate (p=0.0405) were found in light drinkers. Conclusions. Smoking and consumption of excessive amount of alcohol may attenuate toxic effect of neoadiuvant and surgical therapy in patients treated due to esophageal cancer. The information regarding the mentioned above addictions should not result in giving up an attempt to provide a curative treatmen
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 5; 448-463
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwości radiochemioterapii przedoperacyjnej w zaawansowanym raku sromu
Neoadjuvant chemoradiotherapy in advanced vulvar carcinoma
Autorzy:
Krynicki, Ryszard
Nalewczyńska, Agnieszka
Lindner, Bogusław
Kowalska, Magdalena
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030128.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
advanced vulvar carcinoma
neoadjuvant chemoradiotherapy
radiation reaction
tumor regression
odczyny popromienne
radiochemioterapia przedoperacyjna
regresja guza
zaawansowany rak sromu
Opis:
Introduction: In advanced vulvar carcinoma with unresectable lesions, permanent curing is rare. In the past, extensive exenteration surgeries offered a chance for improvement but led to considerable mutilation and impairment of functioning. An alternative method of treating advanced vulvar carcinoma is neoadjuvant chemoradiotherapy or sole chemoradiotherapy. At present, chemosensitivity of vulvar carcinoma is well-documented. The application of synchronous chemotherapy with total dosage reduction by 15–20% in relation to radiotherapy allows for obtaining a favorable diagnostic index. The aim of the study was to determine the position of chemoradiotherapy in preoperative treatment of vulvar carcinoma. Material and methods: From 2005 to 2013, radiation therapy was applied in 24 patients aged 48–81 (mean age was 64) with squamous cell carcinoma of the vulva in FIGO stage III and IV. The therapies were conducted in the Department of Gynecologic Oncology of the Marie Skłodowska-Curie Memorial Cancer Center and Institute of Oncology in Warsaw (Poland). The patients’ vulvar region as well as inguinal and pelvic lymph nodes were irradiated with 15 MeV photons and/or 9–15 MeV electrons. The total doses used on vulva ranged from 54 to 65 Gy depending on the extensiveness of the infiltration. The dose used on the pelvic and inguinal lymph nodes ranged from 45 to 65 Gy. Chemotherapy: 750–1,000 mg/m2 of 5-FU administered as a 96-hour infusion and 50–75 mg/m2 of cisplatin on day 1 administered in the 1st and 5th weeks of radiotherapy. Results: Complete regression was obtained in 11 (46%) patients, partial regression in 12 (50%) patients and in 1 (4%) case, disease progression was observed. After the surgery, no carcinoma was detected in 3 (25%) out of 12 patients with partial regression; merely post-radiation damage was found. The instances of relapse were treated surgically and when the patient had not given consent or when the progression of the disease prevented surgery, systemic treatment was applied. Conclusions: In advanced vulvar carcinoma, neoadjuvant chemoradiotherapy with a high proportion of response should be a method of choice. Regression of carcinoma after irradiation allows for performing less mutilating surgeries. For optimal treatment selection, a decision concerning qualification for treatment in advanced vulvar carcinoma should be made together by a gynecologic oncologist and radiotherapist.
Wstęp: W zaawansowanym raku sromu przy nieresekowalnych zmianach trwałe wyleczenie jest rzadkością. W przeszłości szansą na poprawę wyleczalności były rozległe zabiegi egzenteracyjne, prowadzące do znacznego okaleczenia i upośledzenia funkcjonowania chorych. Alternatywnym sposobem leczenia zaawansowanego raka sromu stała się przedoperacyjna lub samodzielna radiochemioterapia. Chemiowrażliwość raka sromu jest dość dobrze udokumentowana. Zastosowanie synchronicznej chemioterapii nasila co prawda wczesne odczyny popromienne, ale redukcja dawek całkowitych o 15–20% w stosunku do tych, jakie należy podawać w przypadku samodzielnego napromieniania, pozwala na uzyskanie korzystnego indeksu terapeutycznego. Celem pracy było ustalenie miejsca radiochemioterapii w przedoperacyjnym leczeniu zaawansowanego raka sromu. Materiał i metoda: Od 2005 do 2013 roku w Klinice Ginekologii Onkologicznej Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie leczono napromienianiem 24 chore w wieku 48–81 lat (średnia: 64 lata) z płaskonabłonkowym rakiem sromu o zaawansowaniu FIGO III i IV. Pacjentki były napromieniane fotonami X 15 MeV i (lub) elektronami o energiach 9–15 MeV na obszar sromu oraz węzłów chłonnych pachwinowych i miednicy. Dawki całkowite na srom to 54–65 Gy (w zależności od rozległości nacieku), na węzły chłonne miednicy i pachwinowe – 45–65 Gy. Chemioterapia: 5-fluorouracyl w 96-godzinnym wlewie w dobowej dawce 750–1000 mg/m2 i cisplatyna w dawce 50–75 mg/m2 w 1. dniu, podawane w 1. i 5. tygodniu napromieniania. Wyniki: Całkowitą regresję guza uzyskano u 11 (46%) pacjentek, częściową – u 12 (50%); u 1 (4%) chorej stwierdzono progresję choroby. U 12 kobiet z częściową regresją po operacji nie stwierdzono raka, u 3 (25%) – jedynie popromienne uszkodzenia. Nawroty choroby leczono operacyjnie, a w przypadku braku zgody pacjentki albo zaawansowania uniemożliwiającego operację wdrażano leczenie systemowe. Wnioski: W zaawansowanym raku sromu radiochemioterapia przedoperacyjna z wysokim odsetkiem odpowiedzi powinna być metodą z wyboru. Regresja nowotworu po napromienianiu pozwala na wykonanie mniej okaleczającego zabiegu chirurgicznego. Decyzję o kwalifikacji do leczenia w zaawansowanym raku sromu powinni podejmować wspólnie ginekolodzy onkolodzy i radioterapeuci – sprzyja to wyborowi optymalnej metody.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 2; 89-96
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies