Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Włodzimierz I" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Początki dziejowe Słowiańszczyzny wschodniej
    Autorzy:
    Białkowski, Leon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1969157.pdf
    Data publikacji:
    1949
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Słowiańszczyzna wschoodnia
    Ruś
    Wielki Nowogród
    Włodzimierz nad Klaźmą
    Halicz
    Włodzimierz I
    Jarosław Mądry
    Opis:
    Artykuł dotyczy rozwoju Słowiańszczyzny wschodniej na przestrzeni wieków IX-XV.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 1949, 1; 9-16
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Korelacje architektury i sztuki w twórczości Włodzimierza Ściegiennego
    Correlations of Architecture and Art in the Works of Włodzimierz Ściegienny
    Autorzy:
    Malec-Zięba, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1623330.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    post-war modernism
    architecture and art
    Włodzimierz Ściegienny - architect and artist
    modernizm powojenny
    architektura i sztuka
    Włodzimierz Ściegienny – architekt i artysta
    Opis:
    Współcześnie temat polskiej architektury po 1945 roku doczekał się analizy i próby zdefiniowania. Flagowe przykłady modernistycznej zabudowy są rozpoznawalne i chronione zarówno z powodu bardzo dobrego ich zbadania, jak i szeregu akcji popularyzatorskich. Jednak wiele przykładów dojrzałej modernistycznej architektury nie doczekało się udokumentowania, a jej twórcy upamiętnienia. Celem artykułu jest przedstawienie sylwetki wszechstronnego architekta i artysty Włodzimierza Ściegiennego, który umiejętnie łączył i wykorzystywał atuty artysty plastyka i architekta. Zaprezentowane zostaną trzy najbardziej znane projekty Ściegiennego, zrealizowane w Częstochowie, w których architektura i sztuka tworzą spójną relację.
    Today, the topic of Polish architecture after 1945 was analyzed and attempted to define. Flagship and recognizable examples of modernist buildings are known and protected because of both very good examination and a number of popularization actions. However, many examples of mature modernist architecture have still not been documented and its creators have been commemorated. The aim of the article is to present the silhouette of a versatile architect and artist Włodzimierz Ściegienny, who skillfully combined and used the strengths of the artist and architect. Here the three most famous projects will be presented, in which architecture and art form a coherent relationship
    Źródło:
    Państwo i Społeczeństwo; 2020, 3; 67-85
    1643-8299
    2451-0858
    Pojawia się w:
    Państwo i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wokół chrztu Rusi Kijowskiej do czasów Włodzimierza I Wielkiego
    On the baptism of Kievan Rus’ up to the reign of Vladimir I the Great
    Autorzy:
    Sprutta, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519411.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Ruś Kijowska
    Bizancjum
    chrystianizacja Rusi
    kult pogański
    księżna Olga
    książę Włodzimierz I Wielki
    chrzest
    Kievan Rus’
    Byzantium
    Christianization of Rus’
    pagan cult
    Princess Olga
    Prince Vladimir I the Great
    baptism
    Opis:
    Ewangelizacja Rusi Kijowskiej zaczęła się już za panowania księżnej Olgi, która przyjęła chrzest, według powszechnego poglądu, w Konstantynopolu. Jednakże rzeczywistym chrzcicielem Rusi był dopiero jej wnuk, książę Włodzimierz I Wielki. To on doprowadził do chrztu swe księstwo, ale nie zdołał wytrzebić z niego pogaństwa. Na decyzję o przyjęciu chrztu przez tego księcia bardziej jednak zdawały się wpływać czynniki polityczne niż religijne. Prestiż Rusi jako kraju chrześcijańskiego usiłowano podnieść, przypisując jej ewangelizację samemu apostołowi Andrzejowi. Z nim też, jak i z Mojżeszem, królami Dawidem i Salomonem oraz ze św. Pawłem i św. Jerzym porównywano księcia Włodzimierza, natomiast księżną Olgę ze św. Marią Magdaleną i św. Heleną, w obojgu widząc chrzcicieli Rusi. Okolicznościami najbardziej sprzyjającymi przyjęciu chrztu przez ruskiego władcę było udzielenie tego sakramentu księżnej Oldze, wcześniejsza znajomość chrześcijaństwa przez księcia Włodzimierza, a także obecność chrześcijan w jego drużynie. O tym traktuje niniejszy artykuł.
    The evangelization of Kievan Rus’ had already begun under the reign of Princess Olga, who was baptized, according to popular belief, in Constantinople. However, it was her grandson, Prince Vladimir I the Great, who was the true baptizer of Rus’. He was the one who brought his principality to baptism, but failing to eradicate paganism. However, this prince’s decision to receive baptism appeared to be motivated more by political than religious considerations. Rus’s reputation as a Christian country was boosted by crediting its evangelization to the apostle Andrew personally. Apart from this apostle, Prince Vladimir was also likened to Moses, Kings David and Solomon, as well as St. Paul and St. George, while Princess Olga was linked to St. Mary Magdalene and St. Helena, all of whom were regarded as baptizers of Rus. The granting of this sacrament to Princess Olga, Prince Vladimir’s prior awareness of Christianity, and the presence of Christians in his troop were the circumstances most conducive to the Ruthenian ruler’s embrace of baptism. This is the subject of the article.
    Źródło:
    Annales Missiologici Posnanienses; 2023, 28; 77-88
    1731-6170
    2956-6282
    Pojawia się w:
    Annales Missiologici Posnanienses
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czerwień – the golden grail of the Polish historiography
    Червень - золотой грааль польской историографии
    Autorzy:
    Bartnicki, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/969765.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
    Tematy:
    Ruthenia
    Tale of Bygone Years
    Galician–Volhynian Chronicle
    Vladimir I, Czerwen
    Cherven Cities (Cherven Grods)
    Ruś
    Kronika halicko-włodzimierska
    Powieść Lat Minionych
    Włodzimierz I
    Czerwień
    Grody Czerwieńskie
    Русь
    Летопись Галицко-Владимирский
    Повесть временных лет
    Владимир I
    Червень
    Червеньские Города
    Opis:
    В статье рассматриваются проблемы польско-русской границы в раннем средневековье и, в частности, роль пограничного города Червень в политических играх обеих соседних держав. Анализ исходных сообщений относительно указанной крепости и так называемой территории «Городов Червенских и их противостояние новейшим археологическим исследованиям позволяют сделать вывод, что, вопреки мнению историографии, эта территория не играла ключевой роли в польскороссийских отношениях конца 10-го и первого десятилетия 11-го века. Передача Повести временных лет, в котором упоминается о захвате Червеня Влодимиром I, следует рассматривать не столько как последовательность событий, имевших место во времена правления правителя, но как проявление исторической памяти, функционировавшей в среде киевского двора на рубеже XI-XII веков, что было своего рода свидетельством обоснования правления или права Рюриковичей править землями над Бугом
    Źródło:
    Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2019, XVI, 3; 7-20
    1731-982X
    Pojawia się w:
    Wschodni Rocznik Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lew Dawidowicz Trocki o wojnie polsko-bolszewickiej 1919–1920
    Autorzy:
    Dubel, Lech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609379.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    permanent revolution
    class struggle
    internationalism
    Polish nationalism
    Lev Davidovich Trotsky
    Vladimir I. Lenin
    Józef Piłsudski
    Red Army
    the Peace of Riga
    permanentna rewolucja
    walka klasowa
    internacjonalizm
    polski nacjonalizm
    Lew Dawidowicz Trocki
    Włodzimierz I. Lenin
    Armia Czerwona
    pokój ryski
    Opis:
    The paper aims to reconstruct Lev Davidovich Trotsky’s views on the Polish-Bolshevik War of 1919–1920. It emphasises a merely incidental relation of his theory of permanent revolution with the beginnings, progress and ending of this war. It also indicates the flexibility of Trotsky’s views and attitudes resulting from the changeable fates of the armed conflict. It stresses the practical achievements of this politician within the sphere of the development of the Red Army, as well as his ability to separate political aims from the direct command of the army. It indicates that this war was not, basically, in the political interest of either party to the conflict, and was not beneficial to either of them. Hence Trotsky’s pacifist inclinations to end it. On the part of Poland, this war was not based on ideological or nationalist reasons. It was about realising a certain vision of the borders of the Polish State. On Red Russia’s part, contrary to appearances, it did not result from the assumption of a necessary bringing of the revolution on its bayonets into Western Europe, but it was, to a large extent, of defensive nature.
    Tekst dotyczy rekonstrukcji poglądów Lwa Dawidowicza Trockiego na wojnę polsko-bolszewicką 1919–1920. Podkreśla się zaledwie incydentalny związek jego teorii rewolucji permanentnej z początkiem, przebiegiem i zakończeniem tej wojny. Wskazana jest elastyczność poglądów Trockiego wynikająca ze zmiennych losów konfliktu zbrojnego. Podkreślone są praktyczne osiągnięcia tego polityka w obszarze budowy Armii Czerwonej, a także jego umiejętność oddzielania celów politycznych od bezpośredniego dowodzenia wojskiem. Wskazuje się, że ta wojna zasadniczo nie leżała w interesie politycznym obu stron konfliktu i żadnej z nich nie przyniosła korzyści. Stąd pacyfistyczne skłonności Trockiego do jej zakończenia. Ze strony Polski nie była to wojna uzasadniona względami ideologicznymi czy narodowościowymi. Chodziło o realizację pewnej wizji granic państwa polskiego. Ze strony Rosji Czerwonej (wbrew pozorom) nie wynikała zaś z założenia koniecznego wniesienia rewolucji na jej bagnetach na teren Europy Zachodniej, lecz miała w znacznej mierze charakter defensywny.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 2
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzyka i malarstwo - poszukiwanie wspólnego gruntu na marginesie Partytur do baletu Sokrates Włodzimierza Pawlaka
    Autorzy:
    Majewski, Piotr Bolesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/634237.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    muzyka i malarstwo
    Włodzimierz Pawlak, korespondencja sztuk, malarstwo abstrakcyjne, sztuka współczesna
    Opis:
    Artykuł podejmuje problematykę relacji pomiędzy malarstwem a muzyką. Punktem wyjścia jest analiza obszernego, liczącego kilkadziesiąt obrazów, cyklu malarskiego Włodzimierza Pawlaka, zatytułowanego Partytury do baletu Sokrates (2002-2008). Wspólne dla wszystkich obrazów tego cyklu jest zastosowanie przez malarza motywu pięciolinii. Na poszczególnych obrazach pojawiają się ponadto malowane w typie „gorącej abstrakcji” plamy barwne tworzące zróżnicowane efekty kolorystyczno-ekspresyjne, które nadają obrazom charakter zapisu emocji związanych z przeżyciem muzycznym.  W dalszej części artykułu przywołane są niektóre aspekty muzycznych fascynacji w malarstwie wybranych artystów reprezentujących tradycję modernizmu, a szczególnie abstrakcji (Kandinsky, Mondrian). Autor zwraca też uwagę na postępujący od XIX w. proces nasycania słownika teorii i krytyki artystycznej terminami muzycznymi, odwołując się do klasycznych autorów, takich jak Delacroix, Baudelaire’a i Pater. W konsekwencji autor spogląda na malarski cykl Włodzimierza Pawlaka jako na przykład współczesnej kontynuacji romantycznych w swych źródłach ideałów estetycznych, zwracając uwagę na ich ahistoryczny, nie wyczerpany do dziś potencjał. 
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes; 2016, 14, 1
    2083-3636
    1732-1352
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    WŁODZIMIERZ PIWKOWSKI (1932–2016)
    Autorzy:
    Anna, Czerwińska-Walczak,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432780.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Włodzimierz Piwkowski (1932–2016)
    kurator
    dyrektor
    Muzeum w Nieborowie i Arkadii
    Muzeum Narodowe w Warszawie
    Łazienki Królewskie
    Radziwiłłowie
    Opis:
    Włodzimierz Piwkowski, a great friend of the Museum in Nieborów and Arkadia and an outstanding historian of art passed away on 18 July 2016. He was connected with the National Museum in Warsaw to which he devoted 40 years of his professional and scientific activity, among others by cooperating on the rebuilding and conservation of its branches: the Royal Łazienki, the Królikarnia and the Museum in Nieborów and Arkadia. As a long-term and meritorious curator and director of the Museum in Nieborów and Arkadia, which he ran in 1970– 1994, he contributed greatly to its flourishing by giving his heart and devoting his most significant publications. His initiatives and activity contributed to the palace and garden complex in Nieborów and Arkadia becoming the institution whose functions and role exceed standards of residential museums’ activity. He was a life supporter of the Museum in Nieborów. Even no longer being formally obliged, he cooperated on numerous projects until their execution: e.g. he was present at the ceremony of unveiling of the reconstructed Sepulchre on the Poplar Island in Arkadia on the occasion of the Museum’s 70th anniversary. His scientific achievements were impressive. It is thanks to them that the residence in Nieborów is currently one of the best preserved and studied ones in Poland. His most important publications include monumental monographs of Nieborów Nieborów. Mazowiecka rezydencja Radziwiłłów (2005) and Arkadia Arkadia Heleny Radziwiłłowej. Studium historyczne (1998). Włodzimierz Piwkowski was a noble, hard-working and commonly admired and respected person. He did not fear novelties or changes. He observed the changing world with trust and confidence. This legendary curator of Nieborów will stay in our hearts forever.
    18 lipca 2016 r. zmarł w Warszawie Włodzimierz Piwkowski, wielki przyjaciel Nieborowa i Arkadii, znakomity historyk sztuki związany z Muzeum Narodowym w Warszawie, któremu poświęcił 40 lat swojej działalności zawodowej i naukowej, współpracując przy odbudowie i konserwacji jego oddziałów: Łazienek Królewskich, Królikarni oraz Nieborowa i Arkadii. Jako wieloletni, zasłużony kurator i dyrektor Muzeum w Nieborowie i Arkadii, kierując nim w latach 1970–1994, przyczynił się do rozkwitu muzeum. Na zawsze oddał mu serce i dedykował najważniejsze publikacje. Jego inicjatywy i aktywność sprawiły, że zespół pałacowo ogrodowy w Nieborowie i Arkadii stał się instytucją, której funkcje i rola wykraczały poza standardy definiujące działalność muzeów rezydencjonalnych. Do końca życia był oddany sprawom Nieborowa. Wielu zapoczątkowanym projektom – nie będąc już nawet zobowiązanym formalnie – towarzyszył do momentu realizacji, czego przykładem jest jego zeszłoroczna obecność przy odsłonięciu, z okazji obchodów 70-lecia muzeum, odbudowanego Grobowca na Wyspie Topolowej w Arkadii. Pozostawił imponujący dorobek naukowy, dzięki któremu Nieborów jest obecnie jedną z najlepiej zachowanych i opracowanych rezydencji w Polsce. Najważniejsze publikacje kuratora Piwkowskiego to monumentalne monografie Nieborowa Nieborów. Mazowiecka rezydencja Radziwiłłów (2005) i Arkadii Arkadia Heleny Radziwiłłowej. Studium historyczne (1998). Włodzimierz Piwkowski był człowiekiem szlachetnym i prawym, niezwykle pracowitym, powszechnie cenionym i szanowanym. Nie bał się nowości i zmian, z ufnością i nadzieją patrzył na zmieniający się świat. Legendarny kurator Nieborowa na zawsze pozostanie w naszych sercach.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2016, 57; 277-279
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przypadek dezercji dowódcy oddziału radiotelegraficznego w I Korpusie Polskim w Rosji Zygmunta Włodzimierza Tarły-Mazińskiego
    The case of the desertion of the commander of the radiotelegraphy unit of the Polish First Corps in Russia Zygmunt Włodzimierz Tarło-Maziński
    Дезертирство командира радиотелеграфного подразделения в Первом польском корпусе в России Зигмунта Влодзимежа Тарло-Мазинского
    Autorzy:
    Krok, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1918382.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-09
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    I Korpus Polski
    Zygmunt Włodzimierz Tarło-Maziński
    dezercje
    Polish First Corps
    desertions
    Первый польский корпус
    Зигмунт Влодзимеж Тарло-Мазинский
    дезертирство
    Opis:
    Włodzimierz Zygmunt Tarło-Maziński był pierwszym dowódcą oddziału radiotelegraficznego I Korpusu Polskiego. Był absolwentem kursów inżynieryjnych w Pawłowskiej Szkole Wojskowej oraz Oficerskiej Szkole Elektrotechnicznej w Piotrogrodzie (1915). Pełnił stanowiska: naczelnika szkoły w oddziałach radiotelegraficznych armii rosyjskiej, wykładowcy elektro- i radiotechniki na oficerskich kursach przy sztabie Frontu Zachodniego oraz dowódcy korpusowego oddziału radiotelegraficznego. W 1917 r. otrzymał funkcję wojskowego inżyniera radiotechnika. W tym okresie wydał podręczniki w języku rosyjskim: Zapiski po radiotelegrafii (1915) i Elementarnaja radiotelegrafija (1917), które zostały wydane później po polsku jako: Elementarna radiotelegrafia i radiotelefonia z pobieżnym kursem elektrotechniki (1917) oraz Zasady radiotelegrafii (1919). Były to pierwsze polskie publikacje dotyczące radiotelegrafii wojskowej. Jesienią 1917 r. wszedł w skład tworzących się w Rosji polskich sił zbrojnych, gdzie w stopniu ppor. został pierwszym dowódcą oddziału radiotelegraficznego i komendantem szkoły radiotelegraficznej przy sztabie I Korpusu Polskiego. Artykuł opisuje kulisy jego niesubordynacji względem rozkazów dowódcy I Korpusu Polskiego na podstawie materiałów archiwalnych Oddzielnej Radiotelegraficznej Grupy oraz Oficerskiego Trybunału Orzekającego.
    Włodzimierz Zygmunt Tarło-Maziński was the first commander of the radiotelegraphy unit of the Polish First Corps. He was a graduate of engineering courses at the Pavel Military School and the Officer Electrotechnical School of Electrotechnology in Petersburg (1915). He held the following positions: headmaster of the school in the Russian army’s radiotelegraphy units, lecturer of electrical and radio engineering at officer courses at the Western Front staff, and corps commander of the radiotelegraphy unit. In 1917 he was appointed military radioengineer. At that time he published textbooks in Russian: Records on Radiotelegraphy (1915) and Elementary Radiotelegraphy (1917), which were later published in Polish as Elementary Radiotelegraphy and Radiotelephony with a Brief Course in Electrical Engineering (Elementarna radiotelegrafia i radiotelefonia z pobieżnym kursem elektrotechniki, 1917) and Principles of Radiotelegraphy (Zasady radiotelegrafii, 1919). These were the first Polish publications on military radiotelegraphy. In the autumn of 1917, he became a member of the Polish Armed Forces that were formed in Russia, where as second lieutenant he became the first commander of the radiotelegraphy unit and the commander of the radiotelegraphy school at the Polish First Corps staff. The article provides a behind-the-scenes description of his insubordination to the orders of the commander of the Polish First Corps, basing on the archives of the Independent Radiotelegraphy Group and the Officer’s Adjudication Court.
    Влодзимеж Зигмунт Тарло-Мазинский был первым командиром радиотелеграфного подразделения в Первом польском корпусе. Он был выпускником инженерных курсов в Павловской Военной школе и Офицерской электротехнической школе в Петрограде (1915). Он имел следующие должности: начальник училища в радиотелеграфных подразделениях русской армии, преподаватель электро- и радиотехники на офицерских курсах при штабе Западного фронта и командир радиотелеграфного отдела корпуса. В 1917 году он был назначен военным инженером-радиотехником. В период работы на этой должности он опубликовал учебники на русском языке: Записки по радиотелеграфии (1915) и Элементарная радиотелеграфия (1917), которые позднее были изданы на польском языке под следующими названиями: Элементарная радиотелеграфия и радиотелефония с кратким курсом электротехники (1917) и Принципы радиотелеграфии (1919). Это были первые польские публикации по военной радиотелеграфии. Осенью 1917 года он вошел в состав формировавшихся в России польских вооруженных сил, где в звании подпоручика стал первым командиром радиотелеграфного отделения и комендантом радиотелеграфной школы при штабе Первого польского корпуса. Статья освещает закулисье его неповиновения приказам командующего Первым польским корпусом. Материалами для исследования послужили архивы Отдельной радиотелеграфной группы и Офицерского судебного трибунала.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2019, XX (LXXI), 2 (268); 121-142
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przypadek płk. Jarosława Gintrowskiego jako przykład „ochrony” wojska przez Wojskową Służbę Wewnętrzną
    The Case of Colonel Jarosław Gintrowski as an Example of "Security Assistance" Provided to the Army by the Internal Military Service
    Autorzy:
    Kapuściak, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27177611.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    Col. Jarosław Gintrowski
    Przemysław Gintrowski
    Col. Ryszard Kukliński
    Col. Włodzimierz Ostaszewicz
    Internal Military Service
    military counterintelligence
    Directorate II of the Polish General Staff
    military intelligence
    Directorate I of Polish General Staff (Operations)
    Directorate XI of the Polish General Staff (Regulations)
    płk Jarosław Gintrowski
    płk Ryszard Kukliński
    płk Włodzimierz Ostaszewicz
    Wojskowa Służba Wewnętrzna
    kontrwywiad wojskowy
    Zarząd II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
    wywiad wojskowy
    Zarząd I Operacyjny Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
    Zarząd XI Normatywny Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
    Opis:
    Pułkownik Jarosław Stefan Gintrowski – ojciec muzyka, kompozytora i barda „Solidarności”, Przemysława Gintrowskiego – był ideowym i wiernym oficerem Sił Zbrojnych PRL oraz członkiem PZPR. Ponadto przełożeni uznawali go za zdolnego i inteligentnego oficera, znającego języki obce i posiadającego dużą wiedzę fachową z zakresu wojskowości. Płk Gintrowski ze względu na kontakty z płk. Włodzimierzem Ostaszewiczem oraz płk. Ryszardem Kuklińskim wszedł w zainteresowanie organów Wojskowej Służby Wewnętrznej. Jednak najwięcej uwag kontrwywiad wojskowy miał do działalności artystycznej jego syna, Przemysława, który miał wspierać w czasie stanu wojennego działalność antysystemową podziemnej „Solidarności”. To spowodowało, że organa WSW zwolniły Gintrowskiego z wojska i w ten sposób pokazały, że w rzeczywistości odgrywają tylko, albo aż, rolę żandarmerii politycznej, która decyduje w „ludowym” Wojsku Polskim o wszystkim.
    Colonel Jarosław Stefan Gintrowski – father to Przemysław Gintrowski, a musician and songwriter later known as ‘the Bard of the Solidarity’ – was a loyal and committed officer of the Polish People’s Army and a member of the Polish United Workers’ Party. His superiors valued him as an intelligent and gifted officer with foreign language skills and considerable military expertise. Col. Gintrowski came to the attention of the Internal Military Service owing to his contacts with Col. Włodzimierz Ostaszewicz and Col. Ryszard Kukliński. However, what the military counterintelligence found the most objectionable was the artistic activity of his son Przemysław, who provided support to the dissident activities of the underground Solidarity movement. As a result, the Internal Military Service had Col. Gintrowski released from the army. This demonstrates that the military counterintelligence served as a sort of political gendarmerie for the Polish army with the final say in all things.
    Źródło:
    Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989; 2020, 18; 481-515
    1733-6996
    Pojawia się w:
    Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kaktus in statu nascendi. Włodzimierz Scisłowski and the satirical magazine Kaktus [Cactus] in the censorship documents of People’s Poland (Part 2. Censors’ interventions)
    „Kaktus” in statu nascendi Włodzimierz Scisłowski i satyryczne pismo „Kaktus” w dokumentach cenzorskich Polski Ludowej (cz. 2. Ingerencje cenzorskie)
    Autorzy:
    Wiśniewska-Grabarczyk, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2129635.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-11
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    cenzura literatury w powojennej Polsce
    materiał źródłowy (archiwalny)
    kryptotekst
    Włodzimierz Scisłowski
    pismo satyryczne „Kaktus”
    satyra–humor–dowcip
    Wojewódzki Urząd Kontroli Prasy Publikacji i Widowisk w Poznaniu
    censorship of literature in post-war Poland
    source materials (archivals)
    cryptotext
    Kaktus satirical magazine
    satire–humor–wit
    Wojewódzki Urząd Kontroli Prasy Publikacji i Widowisk w Poznaniu [Voivodship Office for the Control of the Press, Publications and Public Performances in Poznan]
    Opis:
    The article aims to discuss the censorship strategies applied to works by Włodzimierz Scisłowski submitted for publication in the satirical magazine Kaktus [Cactus] in 1957–1960. The source material is a collection of cryptotexts, i.e. confidential documents evaluating articles from the weekly, created at Wojewódzki Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Poznaniu [WUKPPiW, Voivodship Office for the Control of the Press, Publications and Public Performances in Poznan]. Censors interfered with Scislowski’s satirical works – epigrams, poems, ballads, accusing the author of negative and exaggerated depictions of the political and social reality of the country. Some of the works were released after introducing changes imposed by the censorship office; some were not allowed for publication.
    Celem artykułu jest omówienie strategii cenzorskich stosowanych wobec utworów Włodzimierza Scisłowskiego złożonych do publikacji w piśmie satyrycznym „Kaktus” w latach 1957–1960. Materiał źródłowy stanowi zbiór kryptotekstów, czyli poufnych dokumentów oceniających artykuły z tygodnika, powstały w Wojewódzkim Urzędzie Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Poznaniu. Cenzorzy ingerowali w utwory satyryczne Scisłowskiego – we fraszki, wiersze, poematy, ballady, zarzucając autorowi złośliwe i przejaskrawione przedstawianie rzeczywistości politycznej i społecznej kraju. Część utworów ukazała się po wprowadzeniu narzuconych przez urząd cenzury zmian, część nie została dopuszczona do publikacji.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2022, 64, 1; 421-487
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kaktus in statu nascendi. Włodzimierz Scisłowski and the satirical magazine Kaktus [Cactus] in the censorship documents of People’s Poland (Part 1. Introduction)
    „Kaktus” in statu nascendi Włodzimierz Scisłowski i satyryczne pismo „Kaktus” w dokumentach cenzorskich Polski Ludowej (cz. 1. Wprowadzenie)
    Autorzy:
    Wiśniewska-Grabarczyk, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2129642.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-11
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    cenzura literatury w powojennej Polsce
    materiał źródłowy (archiwalny)
    kryptotekst
    Włodzimierz Scisłowski
    pismo satyryczne „Kaktus”
    satyra–humor– dowcip
    Wojewódzki Urząd Kontroli Prasy Publikacji i Widowisk w Poznaniu
    censorship of literature in post-war Poland
    source materials (archivals)
    cryptotext
    Kaktus satirical magazine
    satire–humor–wit
    Wojewódzki Urząd Kontroli Prasy Publikacji i Widowisk w Poznaniu [Voivodship Office for the Control of the Press
    Publications and Public Performances in Poznan]
    Opis:
    The article aims to introduce the reader to the censorship strategies applied to works by Włodzimierz Scisłowski submitted for publication in the satirical magazine Kaktus [Cactus] in 1957–1960. The source material is a collection of cryptotexts, i.e. confidential documents evaluating articles from the weekly, created at Wojewódzki Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Poznaniu [WUKPPiW, Voivodship Office for the Control of the Press, Publications and Public Performances in Poznan]. Censors interfered with Scislowski’s satirical works – epigrams, poems, ballads, accusing the author of negative and exaggerated depictions of the political and social reality of the country. Some of the works were released after introducing changes imposed by the censorship office; some were not allowed for publication.
    Celem artykułu jest wprowadzenie do omówienia strategii cenzorskich stosowanych wobec utworów Włodzimierza Scisłowskiego złożonych do publikacji w piśmie satyrycznym „Kaktus” w latach 1957–1960. Materiał źródłowy stanowi zbiór kryptotekstów, czyli poufnych dokumentów oceniających artykuły z tygodnika, powstały w Wojewódzkim Urzędzie Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Poznaniu. Cenzorzy ingerowali w utwory satyryczne Scisłowskiego – we fraszki, wiersze, poematy, ballady, zarzucając autorowi złośliwe i przejaskrawione przedstawianie rzeczywistości politycznej i społecznej kraju. Część utworów ukazała się po wprowadzeniu narzuconych przez urząd cenzury zmian, część nie została dopuszczona do publikacji.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2022, 64, 1; 399-419
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chaganat chazarski a Skandynawowie w Europie Wschodniej – kontakty i ich charakter w IX–X wieku
    Autorzy:
    Polek, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27311702.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    the beginnings of Kievan State
    Pre-Christian Rus’
    Black Sea littoral
    Caspian Sea
    littoral
    Eastern Europe
    Upper and Lower Volga region
    Middle Dniepr region
    eastern Slavs
    ethnic and political relations
    Khazar Khaganate
    Pax Khazarica
    Magyars
    Volga Bulgars
    Pechenegs
    Scandinavians
    Rurik
    Oleg
    Igor
    Sviatoslav
    Vladimir
    początki państwa kijowskiego
    Ruś przedchrześcijańska
    wybrzeże czarnomorskie
    wybrzeże kaspijskie
    Europa Wschodnia
    region środkowego Dniepru
    relacje etniczne i polityczne
    chaganat chazarski
    Pax Chazarica
    Węgrzy
    Pieczyngowie
    Skandynanowie
    Ruryk
    Światosław
    Włodzimierz
    Bułgarzy nadwołżańscy
    region górnej i dolnej Wołgi
    Opis:
    From its emergence in the 7th century until its fall in 965, the Khazar Khaganate played a decisive role among the tribes and peoples settled in Eastern Europe. The Pax Khazarica contributed to the stabilization of ethnic and political relations in the region, which in turn gave the khaganate a high status in contacts with the Byzantine Empire and the Abbasid Caliphate. The Khazars benefited from the favorable geographic location and the benefits they gained from participating in long-distance trade. With the arrival of Scandinavian newcomers and the development of their settlement in the northern and north-eastern part of the Ruthenian lands (the area around Lake Ladoga and the upper Volga basin), contacts with them played an increasingly important role in the history of the Chaganate in the 9th-10th centuries. Oleg’s taking of power in Kiev and the territorial development of the Ruthenian state was a crucial moment. Although the Khazars maintained a strong position among the peoples and tribes of Eastern Europe during the first half of the 10th century, it was not without difficulties. The reason was the growing activity of the Scandinavians not only among the Slavs who settled in the basin of the Dnieper, Oka and the upper Volga, but also in the lands that were the immediate hinterland of the khaganate (Black Sea region, the mouth of the Volga and the Caspian region). In addition to merchant expeditions, the Varangians organized – with great panache and range - raids of a looting nature (e.g. Prince Igor’s campaigns). It cannot be ruled out that they inuenced the nature of the relationship between the Khazars and their dependent tribes in Eastern Europe. The collapse of the Khaganate, which took place as a result of the war campaigns undertaken by Prince Sviatoslav (965, 969), may indicate a more significant (than previously assumed) internal weakening of the Khazar state. Undoubtedly, it was related to the change in the current system of political and ethnic relations in Eastern Europe, and the actions of the Kiev princes played a decisive role. Another reason was the change in the course of the existing long-distance trade routes, and thus the reduction of the influence that the Khazars obtained from their control. Despite the progress in research on the history of the khaganate, little is known about its relations with the Scandinavians settled in Eastern Europe, as well as with Slavic tribes, including those remaining outside the Khazar sphere of influence, and the consequences of the fall of Khazar domination for the region’s economy. The research conducted so far shows that the influence of the Khazars, although not confirmed in all spheres, was more intense, as evidenced by the reception of the kagan title in relation to the Ruthenian rulers in the 10th-11th centuries.
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 14; 5-57
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Włodzimierz Cieński jako kapelan wojskowy
    Włodzimierz Cieński as a military chaplain
    Autorzy:
    Żurek, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2032934.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
    Tematy:
    Włodzimierz Cieński
    Józef Gawlina
    Jan Brandys
    archidiecezja lwowska
    katolickie duszpasterstwo wojskowe
    cystersi-trapiści
    Związek Walki Zbrojnej
    Polskie Siły Zbrojne w ZSRR
    Armia Polska na Wschodzie
    II Korpus
    Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia
    Polska Misja Katolicka w Anglii i Walii
    Lwów
    Moskwa
    Buzułuk
    Jangijul
    Bricquebec
    Lviv Archdiocese
    Catholic military chaplaincy
    Cistercian
    Trappist
    Union for Armed Struggle
    Polish Armed Forces in the USSR
    Polish Army in the East
    II Corps
    Polish Resettlement and Deployment Corps
    Polish Catholic Mission in England and Wales
    Lviv
    Moscow
    Buzuluk
    Yangiyo’l
    Opis:
    Artykuł poświęcony osobie księdza Włodzimierza Cieńskiego (1897-1983), duchownego archidiecezji lwowskiej obrządku łacińskiego (1924), członka Związku Walki Zbrojnej we Lwowie (1939-1940), więźnia politycznego we Lwowie i w Moskwie (1940-1941), szefa/zastępcy szefa katolickiego duszpasterstwa polowego Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (1941-1942), Armii Polskiej na Wschodzie (1942-1943) i II Korpusu (1943-1946), wikariusza generalnego biskupa polowego dla wojsk na Środkowym Wschodzie i we Włoszech (1944-1946), kapelana wojskowego w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia w Wielkiej Brytanii (1946-1949), duchownego Polskiej Misji Katolickiej w Anglii i Walii (1949-1954) oraz cystersa-trapisty w Normandii (1955-1983). W artykule przedstawiono genezę nominacji majora/podpułkownika Cieńskiego na stanowisko szefa katolickiego duszpasterstwa polowego wojsk polskich w Związku Radzieckim w 1941 roku na tle biografii tytułowego bohatera. Wśród źródeł drukowanych należy wyróżnić wspomnienia Cieńskiego za lata 1939-1942 wydane w odcinkach w czasopiśmie „Duszpasterz Polski Zagranicą” w Rzymie w latach 1985-1986.
    The paper describes life and work of father Włodzimierz Cieński (1897-1983), priest of the Roman Catholic Archdiocese of Lviv (1924), member of the Union of Armed Struggle in Lviv (1939-1940), political prisoner in Lviv and Moscow (1940-1941), chief/deputy chief of the Catholic chaplaincy of the Polish Armed Forces in the USSR (1941-1942), Polish Armed Forces in the East (1942-1943) and the Polish II Corps (1943-1946), vicar general of the field bishop for the troops in the Middle East and Italy (1944-1946), military chaplain in the Polish Resettlement Corps in Great Britain (1946-1949), priest of the Polish Catholic Mission in England and Wales (1949-1954) and a Cistercian-Trappist in Normandy (1955-1983). The article also presents the origins behind nomination of Major/ Lieutenant Colonel Cieński for head of the Catholic field chaplaincy of the Polish troops in the Soviet Union in 1941. Printed sources include Cieński’s memoirs from 1939-1942 published in episodes in the journal ‚Duszpasterz Polski Zagranicą’ in Rome in 1985-1986.
    Źródło:
    Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2020, 1(13); 79-124
    2354-0435
    2719-8618
    Pojawia się w:
    Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Próba reorganizacji siatki parafii rzymskokatolickich w Lublinie w latach 1864-1866
    An attempt to reorganize the structure of the Roman Catholic parishes in Lublin in the years 1864-1866
    Autorzy:
    Rożek, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1021992.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-20
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    administrator diecezji
    ksiądz Kazimierz Sosnowski
    parafia
    Lublin
    Włodzimierz Czerkaski
    kasata zakonów
    kościół św. Agnieszki w Lublinie
    kościół Nawrócenia św. Pawła w Lublinie
    kościół św. Piotra i Pawła w Lublinie
    administrator of the Diocese of Lublin Rev. Kazimierz Sosnowski
    parish
    the Government Commission of Internal Affairs and Clergy
    the dissolution of the monasteries
    St Nicholas Church in Lublin
    St Agnes Church in Lublin
    the Conversion of St. Paul Church in Lublin
    Saints Peter and Paul Church in Lublin
    Opis:
    The Church performs its task of leading people to salvation, among others, through organizing chaplaincy in parishes. It means that parishes are extremely important centres of each diocese and the community of the faithful. It was the same in Lublin in the 1960s. Due to the fact that there were only two parishes in the city, the pastoral work of diocesan priests was also supported by religious orders. However, the tsarist government, in November 1864, dissolved most of the monasteries in the Kingdom of Poland, which caused difficulties in providing appropriate pastoral care. Therefore, at the end of 1864, the then administrator of the Diocese of Lublin Rev. Kazimierz Sosnowski made an attempt to reorganize a parish life in Lublin in order to satisfy religious needs of the faithful and fill the gap left by the dissolved monasteries. The reorganization involved creating two new parishes in the churches which had belonged to the Capuchins and Bernardines before their dissolution and transferring a parish service from St Nicholas Church to St Agnes Church, which had been in the possession of the Augustinians before the dissolution. In order to conduct this project, Rev. Sosnowski started negotiations with the Government Commission of Internal Affairs and Clergy, which finally ended in 1866. This article details the various stages of these negotiations, their causes and effects.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2016, 106; 193-218
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies