Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Władcy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-14 z 14
Tytuł:
Pojedynki władców: zagadnienie komunikacji rytualnej
Duels of the rulers: the question of ritual communication
Autorzy:
Tafiłowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689534.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
pojedynek
władcy
komunikacja rytualna
duel
monarchs
ritual communication
Opis:
The paper seeks to explain the significance of the phenomenon, which were the duels of monarchs. They appear to be best understood if analyzed in the context of ritual communication. Challenges to monarchs to fight a duel, although none actually took place, were widespread gestures from antiquity to the modern times. They are known from many documented, literary (Iliad) and iconographic sources and also from chronicles. It appears, however, that historians have not so far devoted proper attention to them and failed to correctly interpret this problem and explain it adequately. The present study is an attempt to look at the subject from a new angle.
W tekście podjęto próbę wyjaśnienia znaczenia zjawiska, jakim były pojedynki władców. Wydaje się, że najlepiej zrozumieć je można, umieszczając je w kontekście komunikacji rytualnej. Wezwania do pojedynków władców, choć faktycznie nigdy żaden się nie odbył, były gestami rozpowszechnionymi od starożytności aż do czasów nowożytnych. Znamy je z licznych źródeł dokumentowych, literackich (Iliada) oraz ikonograficznych, a także z kronik. Wydaje się jednak, że dotychczas historycy nie poświęcili im należytej uwagi i nie zdołali tego zagadnienia prawidłowo odczytać oraz należycie wyjaśnić. Próba nowego spojrzenia na tę tematykę podjęta została w prezentowanym artykule.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2016, 15, 2
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le Lettere dei sovrani della Polonia ai Papi circa la canonizzazione del beato Stanislao Kostka
Autorzy:
Turek, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041854.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
św. Stanisław Kostka
władcy Polski
papieże
listy
prośby
beatyfikacja
kanonizacha
kult
Opis:
Autor prezentuje w języku oryginalnym łacińskim (z pierwszym tłumaczeniem na język włoski) bądź włoskim cztery listy, dotychczas nieznane, władców Polski z XVII w. – królowej Ludwiki Marii Gonzagi i królów Jana Kazimierza Wazy, Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Jana III Sobieskiego – napisane do papieży, zgodnie ze zwyczajem tamtej epoki,w odniesieniu do upraszanej kanonizacji błogosławionego Stanisława Kostki, jezuity. Dokumenty te, odnalezione kilka lattemu w archiwum Kongregacji do Spraw Świętych, są analizowane na płaszczyźnie historycznej, filologiczneji doktrynalnej z uwzględnieniem działalności papieży, do których są skierowane, i roli, jaką odegrał pierwszy błogosławiony jezuita w niektórych trudnych i ważnych wydarzeniach złożonej historii Rzeczypospolitej
Źródło:
Studia Bobolanum; 2021, 32, 2; 91-113
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Święci władcy jako kategoria świętości w prawosławiu
Saint rulers as a category of sanctity in Orthodoxy
Autorzy:
Charkiewicz, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420354.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
święci
władcy
prawowierni
cierpiętnicy
kategoria świętości
saints
saint rulers
passion-bearers
category of sanctity
Opis:
W szerokiej gamie prawosławnej świętości ludzkiej znajduje się m.in. kategoria świętych władców. Chociaż reprezentowana jest ona przez stosunkowo znaczną liczbę świętych, to niezasłużenie pozostaje w cieniu innych – tych bardziej znanych czy posiadających głębsze korzenie historyczne. Dodatkowo sytuacja taka może być również związana z tym, że święci władcy, jako oddzielna kategoria świętych, nie są osobno wspominani ani podczas proskomidii, ani w czasie modlitwy wstawienniczej anafory. Mimo to święci władcy z pewnością powinni być traktowani jako osobny typ świętości, zasługujący na nieco szersze omówienie. To też cel stawia przed sobą niniejszy artykuł. Jest on ponadto próbą zaproponowania wewnętrznej systematyki tej kategorii świętości. Przedstawiając występujące w nauce klasyfikacje prawowiernych, autor przedstawia również swoją propozycję. W ramach kategorii świętych władców wyodrębniane są następujące cztery grupy: (1) władcy nie będący ani męczennikiem, ani stanu monastycznego, ani cierpiętnikiem, (2) władcy, którzy zakończyli swoje życie śmiercią męczeńską, (3) władcy, którzy nie na łożu śmierci, lecz wcześniej złożyli śluby monastyczne i wiedli żywot mnisi, oraz (4) władcy-cierpiętnicy.
In the wide spectre of Orthodox human sanctity, among others, there is also a category of saint rulers. Despite the fact that it’s represented by a significant number of saints, it remains, utterly undeservedly, in the shadow of the others- more known or more deeply rooted historically. On top of that, the situation may result as well from the fact that saint rulers, as a distinct category of saint, are not separately mentioned neither during the proskomedia, nor during the intercessory prayer of the anaphora. Still, the saint rulers definitely should be considered a separate type of sanctity, deserving a somehow wider presentation. Such is therefore the aim of this article. It is also an attempt of suggesting an interior systematic of this category of sanctity. Preserving, appearing in science, classifications of the saint rulers, the author gives also his own proposition. In the category of saint rulers there are four following groups: (1) rulers who weren’t neither martyrs nor monks or passion-bearers, (2) rulers who died martyrs, (3) rulers who long before their death became monks and led monastic life, (4) rulers-passion-bearers.
Źródło:
ELPIS; 2015, 17; 25-29
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Seksualność władców polskich w świetle Roczników Jana Długosza
Autorzy:
Obara-Pawłowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041029.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
sexuality
Polish monarchs
Annals
Jan Długosz
medieval historiography
seksualność
władcy polscy
Roczniki
historiografia średniowieczna
Opis:
The article presents Jan Długosz’s views on sexual inclinations and practices of the Polish medieval monarchs, seen in terms of sinful behaviours. Juxtaposing the chronicler’s statements on the intimate sphere’s pathologies of the representatives of the Piast and Jagiellon dynasties is the starting point of conducted argumentations. Then, on the basis of the gathered material, the chronicler’s attitude towards these offences – i.e. debauchery, adultery, rapes, and sodomy/peccatum contra naturam – was examined. Thus understood sexuality of the rulers was studied in specific contexts, in which it was referred to in the Annals. This approach results from the nature of the work, which is not a fully credible source of knowledge on the topic of sexual activity in factual sense. As a historiographic work, the Annals – the author of which aimed at giving a moralising and didactic dimension – are, in turn, an excellent foundation for recognising the pattern of monarchical customs, postulated by the representative of the 15th-century Polish clergy. The conducted analysis also allowed to comment on the significance which the author assigned to information on the rulers’ certain inclinations in order to justify historiosophic vision presented in the work.
W artykule przedstawiono zapatrywania Jana Długosza na skłonności i praktyki seksualne średniowiecznych władców polskich, postrzegane w kategoriach grzesznych zachowań. Punktem wyjścia prowadzonych rozważań jest zestawienie wypowiedzi dziejopisa na temat patologii sfery intymnej przedstawicieli dynastii piastowskiej i jagiellońskiej. Następnie, na podstawie zebranego materiału, przeanalizowano stosunek kronikarza do takich występków jak np. rozpusta, cudzołóstwo, gwałty, sodomia/peccatum contra naturam. Tak pojętą seksualność panujących badano w określonych kontekstach jej przywołania na kartach Roczników. Podejście takie wynika z charakteru dzieła, które nie stanowi w pełni wiarygodnego źródła wiedzy na temat aktywności seksualnej w sensie faktograficznym. Roczniki jako utwór historiograficzny, którego autor dążył do nadania wymiaru moralizatorsko-dydaktycznego, stanowią za to doskonałą podstawę dla poznania wzorca obyczajowości monarszej, postulowanej przez przedstawiciela XV-wiecznego duchowieństwa polskiego. Przeprowadzona analiza pozwoliła również wypowiedzieć się na temat znaczenia, jakie kronikarz przypisywał informacjom o określonych skłonnościach panujących dla uzasadnienia wizji historiozoficznej prezentowanej w dziele.
Źródło:
Res Historica; 2021, 51; 103-143
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wódz doskonały w świetle łacińskich panegiryków późnoantycznych
The perfect general according to the late Roman Latin panegyrics
Autorzy:
Szopa, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613846.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wódz idealny
późny antyk
panegiryk łaciński
propaganda
autoprezentacja władcy
perfect general
Late Antiquity
latin panegyric
autopresentation
Opis:
In this article I am describing how Roman panegyric’s writers of Late Antiquity (XII Panegyrici Latini, Claudius Claudianus, Sidonius Apollinaris, Flavius Merobaudes, Priscian, Ennodius, Corippus and others) presented an image of the perfect general with reference to their object of praise. On the ground of detailed analysis of those features I am going to indicate the most expected ones according to the social reception. Moreover, I will point out those means which were used by the authors to create the image of the ideal general. Next, I will pay attention to how the authors change their way in presenting the perfect general and how this development was connected with the general evolution of the genre. Lastly, I will answer a quite perverse question: if the perfect general could lead his soldiers to a victory in a real battle. In the background there will be a continuous question, if the panegyric – despite its limitation – can or can’t be treated as a valuable historical source.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 63; 307-329
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sarkofagi ostatnich Gryfitów
Autorzy:
Szymański, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/538718.pdf
Data publikacji:
1950
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
władcy herbu Gryf
krypty grobowe
sarkofagi Gryfitów
książęta szczecińscy
klejnoty z sarkofagów
dekoracje sarkofagów
ornamenty na sarkofagach
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1950, 1; 31-37
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja i religia. Zakonnicy franciszkańscy u sułtanów w Stambule.
Religion and Diplomacy. The Franciscan Friars at the Sultans‘ in Istanbul
Autorzy:
Paczkowski, Mieczysław Celestyn
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559222.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Imperium Osmańskie
zakon franciszkański
Stambuł
miejsca święte
władcy katoliccy
Ottoman Empire
Franciscan Order
Istanbul
Holy Places
Catholic rulers
Opis:
Historia franciszkańskiej obecności na Bliskim Wschodzie rozpoczyna się od spotkania św. Franciszka z sułtanem. Tureccy władcy ustanowili swoją stolicę w Konstantynopolu, stąd zrodziła się konieczność stałej obecności franciszkanów nad Bosforem. W okresie panowania Osmanów Stambuł był nie tylko największym islamskim miastem, ale także centrum wspólnoty żydowskiej oraz mniejszości chrześcijańskich. Ich przedstawiciele byli poddani zasadom tzw. milletu. Stolica imperium była także siedzibą patriarchatów orientalnych. Wspólnoty prawosławnych Greków czerpały korzyści z faktu, że ich członkowie byli poddanymi imperium osmańskiego, zdobywając przy tym wiele przywilejów. Rywalizacja o miejsca święte popchnęła te wspólnoty do rozpoczęcia kampanii zniesławiającej franciszkanów, opisywanych jako uzurpatorzy, obcy i nieprzyjaciele imperium tureckiego. Obrona i odzyskiwanie miejsc świętych była zasługą nieustannych i wytrwałych zabiegów ze strony zakonników i Stolicy Apostolskiej. Często zwracano się z prośbą do katolickich władców, aby podejmować dyplomatyczne rozmowy z islamskimi władcami w Konstantynopolu i upominać się o prawa katolików w miejscach świętych. W ten sposób zrodziła się długa tradycja dyplomatyczna w różnych rejonach imperium osmańskiego.
The story of the Franciscan presence in the Middle East began with the encounter between St. Francis and the sultan. The Turkish sultans had their seat in Constantinople and for this reason there was a need for a continued presence of the Franciscans on the banks of the Bosphorus. During the period of Ottoman rule Istanbul was not only that largest Islamic city, but also the center of Jewish and Christian minorities. They were subjected to so-called millet. The capital of the Empire functioned also as the seat of the Oriental Patriarchates. The Greek Orthodox communities, taking advantage of the fact that their members were subjects of the Ottoman Empire, had many privileges. Competition for the possession of the Holy Places led those communities to begin a defamation campaign against the Franciscans, depicting them as usurpers, foreigners and enemies of the Turkish Empire. The defense and recovery of the Holy Places were due to the laborious action undertaken by the Franciscans and the Holy See. They asked Catholic rulers to begin diplomatic work with the Muslim sultans of Constantinople for the defence of Catholic rights in the Holy Places. This is a long tradition marked by diplomacy in various regions belonging to the Ottoman Empire.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2016, 39; 127-138
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bohemian rulers of the Luxembourg dynasty and the Poděbrady family in the medieval Silesian and Kłodzko chronicles of canons regulars in Kłodzko, Wrocław and Żagań
Czescy władcy z dynastii Luksemburgów i Podiebradów w średniowiecznych śląskich i kłodzkich kronikach kanoników regularnych z Kłodzka, Wrocławia i Żagania
Autorzy:
Chmielewska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340547.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
kanonicy regularni
kroniki klasztorne
dziejopisarstwo
średniowiecze
czescy władcy
canons regulars
monastery chronicles
historiography
the Middle Ages
Bohemian rulers
Opis:
The author based on three monastery chronicles of the Late Middle Ages analyses the method of portraying the Bohemian kings from the Luxembourg and Poděbrady families and tries to point out factors which influenced this method of chronicle narration. The sources for this article are canons’ regulars chronicles in Żagań, Wrocław and Kłodzko: Catalogus abbatum Saganensium, Chronica abbatum Beatae Mariae Virginis in Arena i Cronica Monasterii Canonicorum Regularium in Glacz. The figures of rulers appear in the chronicles mainly in the context of their relationships with the particular monastery, especially when it comes to property matters: granting, rights and taxes. The other aspect in which the rulers are mentioned in the chronicles are the conflicts between secular and Church power. From the analysis of the texts a conclusion can be drawn that the picture of the rulers is diverse in different places where the chronicles were written and the attitude of the local society towards the particular ruler. It is best seen on the example of George of Poděbrady, a Hussite on the Bohemian throne. The chronicle of Żagań has a separate position – apart from the local issues, it presents the general information, unrelated to Church, including the ruling persons.
Autorka na podstawie trzech kronik klasztornych powstałych w późnym średniowieczu analizuje sposób przedstawienia czeskich królów z dynastii Luksemburgów i Podiebradów oraz stara się wskazać przyczyny, które wpłynęły na taki właśnie tok narracji kronikarskiej. Podstawę źródłową tych rozważań stanowią kroniki spisane w klasztorach kanoników regularnych reguły św. Augustyna w Żaganiu, Wrocławiu i Kłodzku: Catalogus abbatum Saganensium, Chronica abbatum Beatae Mariae Virginis in Arena i Cronica Monasterii Canonicorum Regularium in Glacz. Postacie władców pojawiają się w tych źródłach przede wszystkim w kontekście ich związków z konkretnym klasztorem, szczególnie w sprawach majątkowych dotyczących nadań, praw własności i podatków. Królowie czescy wspominani są też na kartach kronik przy okazji opisów konfliktów między władzą świecką a kościelną. Z analizy tekstu dzieł wynika, że obraz panujących jest zróżnicowany, zależny od miejsca powstania kroniki i stosunku lokalnej społeczności do konkretnego władcy. Najlepiej uwidacznia się to na przykładzie Jerzego z Podiebradu, husyty na tronie czeskim. Osobne miejsce w tym zestawieniu zajmuje kronika żagańska przedstawiająca oprócz zagadnień lokalnych także informacje o ogólnym ponadklasztornym charakterze, w tym informacje o osobach panujących.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2021, 18, 1; 5-19
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obiit rex, czyli co wiemy o śmierci i pochówku Władysława Łokietka (w kontekście wcześniejszych eksploracji średniowiecznych grobów królewskich na Wawelu)
Obiit rex, or what we know about the death and burial of Vladislaus the Short (in the context of earlier explorations of medieval royal tombs at Wawel)
Autorzy:
Starzyński, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2197850.pdf
Data publikacji:
2023-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Władysław Łokietek
królewska nekropolia na Wawelu
śmieć i pogrzeb
władcy
Vladislaus the Short
Wawel royal necropolis
death and funeral of the king
Opis:
In 2019, an endoscopic examination of the burial chamber of King Vladislaus the Short, who died in 1333, was carried out in the Krakow cathedral. Before the results of these studies are published, the author has analyzed the written sources regarding the ruler’s death and funeral.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2023, 1(36); 116-142
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawa następstwa tronu po Bolesławie V Wstydliwym, księciu krakowskim i sandomierskim
Autorzy:
Supernak, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560367.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Bolesław the Chaste
Leszek the Black
Lesser Poland
choice of the ruler
succession to the throne
Bolesław Wstydliwy
Leszek Czarny
Małopolska
elekcja władcy
następstwo tronu
Opis:
Bolesław the Chaste, the prince of Cracow did not have children, perhaps as a result of the weddings of chastity he made with his wife. In 1265, prince Bolesław, probably during the illness, adopted his relative – Leszek the Black – and made him the successor to the throne in Cracow. The second title of Leszek to the throne was the election of the mighty. During the Piast period, in the Cracow-Sandomierz Duchy, the ruling prince was elected. The first such elected ruler of Cracow, called princeps, was Kazimierz the Just and then his minor son Leszek the White. Successive monarchs were also elected by electionbut, the elections were maintained in the Piast dynasty and were usually only a confirmation of the election, as in the case of Leszek the Black. Bolesław selected Leszek among others because they had starded to cooperate with him during the war between Bohemia and Hungary. Leszek the Black as the heir of the Chaste married Gryfina, the niece of Kinga. It seems that the mighty have accepted the decision of Bolesław on the succession of the throne.
Bolesław Wstydliwy, książę krakowski był bezdzietny, być może w wyniku ślubów czystości, jakie złożył z żoną. W 1265 roku książę Bolesław w czasie swojej choroby adoptował swojego krewnego – Leszka Czarnego – i uczynił go następcą tronu w Krakowie. Drugim tytułem Leszka do tronu była elekcja możnych. W okresie piastowskim w księstwie krakowsko-sandomierskim wybierano księcia zwierzchniego. Pierwszym tak wybranym władcą krakowskim, zwanym princepsem, był Kazimierz Sprawiedliwy, a następnie jego nieletni syn Leszek Biały. Kolejni monarchowie byli również wybierani w drodze elekcji, lecz wybory utrzymywano w dynastii Piastów i były one z reguły jedynie potwierdzeniem elekcji, tak jak w przypadku Leszka Czarnego. Bolesław wybrał Leszka między innymi dlatego, że ten zdecydował się współpracować z nim w czasie wojny między Czechami a Węgrami. Leszek Czarny jako spadkobierca Wstydliwego poślubił Gryfinę, siostrzenicę Kingi. Wydaje się, że możni akceptowali decyzję Bolesława w sprawie następstwa tronu.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2018, 24, 1
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunek Jana i Karola IV Luksemburgów w Rocznikach Jana Długosza
Autorzy:
Ożóg, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954978.pdf
Data publikacji:
2020-12-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Jan Długosz
John of Luxemburg
Charles IV of Luxemburg
historiography
Kingdom of Poland
image of the ruler
Jan Luksemburski
Karol IV Luksemburski
dziejopisarstwo
Królestwo Polskie
wizerunek władcy
Opis:
Artykuł dotyczy wizerunków Jana i Karola IV Luksemburgów nakreślonych przez Jana Długosza w IX i X księdze Roczników. Szczegółowej analizie zostały poddane wszystkie zapisy krakowskiego historiografa w Rocznikach odnoszące się do obu władców. Autor dowodzi, że Długosz charakteryzował postaci Jana i Karola IV oraz ich dokonania z punktu widzenia interesów i racji politycznych Królestwa Polskiego oraz późnośredniowiecznego ideału władcy chrześcijańskiego.
The paper deals with the images of John and Charles IV of Luxemburg as presented by Jan Długosz in Books IX and X of his Annals. All fragments in the Annals which the Cracovian historian devoted to both monarch were meticulously analysed. The author argues that Długosz characterised the figures of John and Charles IV and their achievements from the standpoint of the interests and political raison d’État of the Kingdom of Poland and the late medieval ideal of a Christian ruler.
Źródło:
Roczniki Historyczne; 2020, 86; 75-97
0324-8585
Pojawia się w:
Roczniki Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Fate of the Remains and Funerary Equipment of Czech Rulers and Their Family Members
Losy szczątków zmarłych i relikty wyposażenia grobowego czeskich władców i członków ich rodzin
Autorzy:
Bravermanová, Milena
Březinová, Helena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031994.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Zamek Praski
władcy Czech
wyposażenie grobowe
tekstylia archeologiczne
czescy święci patroni
biskupi prascy
badania antropologiczne
Prague Castle
Czech rulers
funerary equipment
archaeological textiles
Czech patron saints
Prague bishops
anthropological study
Opis:
Prague Castle was the most important burial site of the Czech rulers and their relatives. The graves are located in the Church of the Virgin Mary, in St. George Church and Convent, and, in the greatest numbers in the St. Vitus Cathedral. Reliquary tombs of the most important Czech patron saints are also located at Prague Castle – in St. George Basilica, in St. Vitus Cathedral and in All Saints Church. We also know the graves of 12 Prague bishops that are located in the St. Vitus Cathedral. The majority of the aforementioned graves have been opened several times in the past for a variety of reasons, that caused various problems, the most serious of which involved the confusion of relics. The first systematic anthropological investigations were conducted at the beginning of the 20th century. The remains of nearly all historical personalities buried at Prague Castle were available for another anthropological study conducted in the 1960s. Currently, the research continues with modern nature science analyzes. In the past, removed grave goods did not receive proper care for the most part, mainly due to a lack of understanding as to what constituted correct procedures for handling artefacts deposited for years in the unsuitable conditions of graves and tombs. The grave goods themselves were often restored in an inappropriate manner. The restoration situation improved significantly after the establishment of restoration and conservation workshops in 2000. The opening of graves is problematic and, from an ethical point of view, should be performer only to a very limited extent. Necessary construction work is a common reason for disruption, and in this case remains should be treated with respect. And if grave goods are removed, they must be cared for in a proper manner, as these artefacts are often irreplaceable heritage whose scientific study is a legitimate pursuit. The mere lust for knowledge, often connected with efforts to generate sensation, does not entitle us to disturb the resting place of our ancestors with ill-considered interventions.
Zamek Praski był najważniejszym miejscem pochówku czeskich władców i ich krewnych. Groby znajdują się w kościele Matki Boskiej, w kościele i klasztorze pod wezwaniem św. Jerzego oraz, najliczniej, w katedrze św. Wita. Grobowce z relikwiami najważniejszych świętych patronów Czech również znajdują się na Zamku Praskim w bazylice św. Jerzego, katedrze św. Wita oraz kościele Wszystkich Świętych. Wiemy także o grobach dwunastu praskich biskupów w katedrze św. Wita. Większość wspomnianych grobów otwierano już kilkukrotnie w przeszłości z różnych powodów, co przysporzyło różnego rodzaju problemów, spośród których najpoważniejszym było mylenie relikwii. Pierwsze systematyczne badania antropologiczne przeprowadzono na początku XX w. Szczątki niemal wszystkich postaci historycznych pochowanych na Zamku Praskim zostały udostępnione do innego badania antropologicznego przeprowadzonego w latach 60. XX w. Obecnie trwają dalsze badania obejmujące nowoczesne analizy w zakresie nauk przyrodniczych. Wydobyte w przeszłości wyposażenie grobowe w większości przypadków nie było należycie traktowane głównie ze względu na brak świadomości prawidłowych procedur postępowania z artefaktami, które wiele lat spędziły w nieodpowiednich warunkach panujących w grobach i grobowcach. Wyposażenie grobowe często było konserwowane w nieprawidłowy sposób. Poziom konserwacji znacznie wzrósł po tym, jak w 2000 r. powstały warsztaty renowacyjno-konserwatorskie. Otwieranie grobów jest problematyczne, a biorąc pod uwagę kwestie etyczne, powinno do niego dochodzić wyłącznie w ograniczonym zakresie. Częstym powodem są konieczne prace budowlane i w takich przypadkach należy okazywać szczątkom należyty szacunek. Z kolei z wydobywanym wyposażeniem grobowym należy postępować we właściwy sposób, gdyż artefakty te często stanowią niezastąpione dziedzictwo, które należy poddawać naukowym analizom. Sam głód wiedzy, często związany z próbą wywołania sensacji, nie upoważnia nas do zakłócania miejsc pochówku naszych przodków nieprzemyślanymi działaniami.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2020, 35; 107-121
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Królewicz się żeni. Uroczystości weselne Fryderyka Augusta Wettyna i Marii Józefy Habsburg na tle osiemnastowiecznej kultury dworskiej
Королевич женится. Свадебные церемонии Фредерика Августа Веттина и Марии Юзефы Габсбург на фоне придворной культуры XVIII века
Autorzy:
Kuras, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969560.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
wesele z 1719 r.
August II Sas
kultura dworska
komunikacja władcy z poddanymi
the wedding of 1719
Augustus II of Saxony
court culture
communication of the ruler with the subjects
свадьба 1719 г.
Август II Сас
придворная культура
общение правителя и его подданных
Opis:
Свадебные церемонии Фридриха Августа Веттина и Марии Юзефы Габсбург в Вене и Дрездене в 1719 году были демонстрацией политических устремлений саксонского курфюрста и польского короля Августа II, а также экономического и культурного потенциала Саксонии. Они были организованы с учетом закономерностей, характерных для придворной культуры на рубеже XVII - XVIII веков, и обогащены местным компонентом, то есть многократным развлекательным циклом, практикуемым во время карнавалов в Дрездене. Цель статьи - проанализировать празднования 1719 года в контексте разных уровней общения правителя и его подданных и сравнить их с моделями других европейских стран.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 3; 225-242
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Profilowanie stereotypu Rosjanina w polskim kręgu językowo-kulturowym
THE PROFILING OF THE STEREOTYPE OF A RUSSIAN IN THE REALM OF POLISH CULTURE AND LANGUAGE
Autorzy:
Lappo, Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611780.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
the stereotype of a Russian in Poland
the Lublin school conception of the profiling of notions
public discourse
ordinary thinking
the “brother—enemy” profile
the “Slav—Asian” profile
the “Russian master” profile
the “Moscovite-friend” profile
the “European Russian” profile
stereotyp Rosjanina w Polsce
„lubelska” koncepcja profilowania pojęć
dyskurs publiczny
myślenie potoczne
profil „brata-wroga”
Słowianina – Azjaty
profil Rosjanina „władcy”
profil „przyjaciela Moskala”
profil Rosjanina – Europejczyka
Opis:
Stereotyp Rosjanina w Polsce wbrew obiegowemu przekonaniu nie jest wyłącznie negatywny. Przeprowadzona przez autorkę artykułu analiza danych językowych – wykorzystująca „lubelską” koncepcję profilowania pojęć – pozwala zrekonstruować różne profile obrazu Rosjanina, obecne w polskim dyskursie publicznym i w myśleniu potocznym. Profile te są kreowane na podstawie bazowych cech utrwalonych w polskiej tradycji odpowiednio do przyjętych perspektyw i punktów widzenia. Najczęstszy profil Rosjanina jest budowany na wyobrażeniu człowieka z „rosyjską duszą”, któremu przypisuje się brak umiaru, nadużywanie alkoholu, szczyptę szaleństwa, otwartość, serdeczność, gościnność, zamiłowanie do zabawy, wytrwałość i upór, a także syndrom „azjatyckości”: mentalność niewolniczą, dzikość, cywilizacyjne zacofanie i obłudę. To profil „brata-wroga”, Słowianina-Azjaty, spotykany w Polsce najszerzej. Najbardziej negatywny wariant jest tworzony z perspektywy polskiego obywatela i patrioty, który doświadczył represji narodowych, politycznych i ideologicznych. To profil Rosjanina „władcy”, reprezentującego wrogie imperium i uczestniczącego w despotycznych i totalitarnych sposobach sprawowania władzy. W kręgach inteligencji polskiej powstał profil „przyjaciela Moskala” (wedle formuły stworzonej przez Mickiewicza). W profilu tym oddziela się rosyjskie dobro (np. kulturę) od rosyjskiego zła (czyli ustroju politycznego) i dostrzega w Rosjaninie – należącym głównie do środowiska rosyjskiej inteligencji – człowieka bliskiego i bogatego wewnętrznie. Najmniej wyraziście uformowany jest nowo powstający profil Rosjanina – Europejczyka, kreowany przez młode, wykształcone pokolenie Polaków, dla których ważny jest wspólny kanon podstawowych wartości (język angielski, komputeryzacja, macdonaldyzacja, globalizacja itp.).
Contrary to popular belief, the stereotype of a Russian in Poland is not exclusively negative. The analysis presented in this article — also partially used in the article by Bartmiński, Lappo and Majer-Baranowska in the present volume — follows the Lublin conception of profiling and allows one to reconstruct various profiles of the image of a Russian present in Polish public discourse and ordinary thinking. The profiles arise out of base features established in the Polish tradition relative to the assumed perspectives and points of view. The most frequent profile of a Russian is built on the basis of an image of someone with the „Russian soul”, characterized by the lack of restraint, excessive drinking, a pinch of unpredictable recklessness, openness, cordiality, hospitality, love of partying, perserverence, stubbornness, as well as the syndrome of „Asianness”: the mentality of a slave, wildness, civilizational backwardness and hypocrisy. It. is the model of a „brother- enemy”, a Slav-Asian, the most frequent one. The most negative variant is built from the perspective of a Polish citizen and patriot subjected to national, ideological and political repression. This is the profile of a Russian „master”, representing a hostile Empire and participating in despotic and totalitarian mechanisms of wielding power. Among the Polish intelligentsia, there exists the profile of a „Moscovite-friend” (following Mickiewicz). In this view the Russian good (e.g. culture) is kept distinct from the Russian evil (i.e. the political system), a Russian — especially a member of the Russian intelligentsia — being seen as someone close and spiritually rich. The weakest one is a newly arising profile of a Russian-European, found among young educated Poles, who share the common canon of basic values (the knowledge of English, computer skills, the love of McDonald’s, globalization, etc.)
Źródło:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2002, 14; 153-174
0860-8032
Pojawia się w:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-14 z 14

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies