Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Testaments)" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Emotion in der Textsorte Testament? Eine korpusgestützte Untersuchung
    Emotion in the Text Type Testament? A Corpus-Supported Examination
    Autorzy:
    Krokowski, Tim
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/458725.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
    Tematy:
    Language
    Emotion
    Count Testaments
    Confessional Age
    Opis:
    The text type testament is not necessarily associated with the factor ‚emotionality‘, even though the subject it is based on is highly emotionally charged for testators and descendants alike. The texts produced for this purpose are primarily legal documents. Their most important issue is the creation of legal validity. The extent to which emotions can be found in the texts is examined on the basis of a corpus of count testaments from the 16th and 17th centuries.
    Źródło:
    Linguistische Treffen in Wrocław; 2020, 17; 151-160
    2084-3062
    2657-5647
    Pojawia się w:
    Linguistische Treffen in Wrocław
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Septuaginta – pragnienie poznania Biblii
    Autorzy:
    Łabuda, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669433.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Septuagint
    inspiration
    The Old and the New Testaments
    translation
    Septuaginta
    natchnienie
    Stary i Nowy Testament
    tłumaczenie
    Opis:
    The Septuagint which contains texts not presented in the Hebrew Bible is at the same time its formal and ancient translation. It is not just an interpretation either. It is not meant only for the ancient societies, but should be treated as a valuable Text by contemporary people as well. The Book was created as a result of the need to learn the Bible. The Septuagint made the texts of the Hebrew Bible accessible for both the Jews and the Greeks. The Greek Bible became useful for literary, legal and synagogical purposes. Undeniably it helped people get closer to the mystery of Jesus Christ.
    Źródło:
    Tarnowskie Studia Teologiczne; 2016, 35, 1
    2391-6826
    0239-4472
    Pojawia się w:
    Tarnowskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Драгоценности Рюриковичей по письменным памятникам (столовая посуда и приборы)
    Autorzy:
    Hrynkiewicz-Adamskich, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1022497.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-08
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    testaments of the Russian great and appanage princes
    tableware names
    the 14–16 c.
    conspicuous consumption
    vicarious consumption
    Opis:
    The aim of the article is to present the names of the valuables in testaments of the Russian great and appanage princes of the 14–16 c. Special attention has been paid to tableware terminology. Lexicographical and etymological data as well as the semantic classification of the tableware names are provided. Dishes and eating utensils used by the Rurik dynasty members during feasts were made of gold or silver and were extremely decorative. According to Thorstein Veblen, conspicuous consumption and wasteful expenditure were signs of person’s high social position. The author draws our attention to the fact that vicarious consumption on the house by invited guests was possible too. Therefore, the social meaning of these valuables is presented in this article.
    Źródło:
    Studia Rossica Posnaniensia; 2019, 44, 1; 365-380
    0081-6884
    Pojawia się w:
    Studia Rossica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die Bedeutung des Alten Testamentes für den Reformator Martin Luther
    The Importance of the Old Testament for the Reformer Martin Luther
    Autorzy:
    Oeming, Manfred
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494328.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    Luther
    Reformation
    Vorlesungen über das Alte Testament
    Hermeneutik des Alten Testaments
    christologische Auslegung des Alten Testaments
    Psalm 22
    Mitte der Schrift
    reformation
    lectures on Old Testament
    hermeneutics of the Old Testament
    christological interpretation of the Old Testament
    center of scripture
    Opis:
    Martin Luther war von Beruf Alttestamentler. Er verdiente seinen Lebensunterhalt als Professor für Bibelwissenschaft an der Universität Wittenberg und hat nur 13% seiner 43 Jahre Vorlesungstätigkeit dem Neuen Testament gewidmet (1515-17; 1531: Römerbrief, Galaterbrief, Hebräerbrief), 87% aber dem Alten Testament, v.a. dem Psalter und der Genesis. Schon dass er konsequent am Hebräischen Urtext als der Veritas Hebraica gearbeitet und alle zukünft igen Generationen von Theologen auf diese Methode verpflichtet hat, sichert ihm dauerhaft Geltung. Grundlage für seine Wertschätzung des Alten Testaments war seine konsequente christologische Exegese, die er mit dem Gedanken der „Mitte der Schrift “ verband. Am Beispiel von Ps 22 wird plastisch illustriert, wie Luthers Ansatz in die Textauslegung, ja sogar in die Textkritik hineinwirkt. Die großen Leistungen haben aber auch Schattenseiten: die unhistorische Verabsolutierung nur einer Rezeptionsform, der unerträgliche Antijudaismus und gewalthafte Umdeutungen.
    Martin Luther was by profession an Old Testament scholar; he earned his living as a professor of Biblical Science at the University of Wittenberg. He devoted only 13% of his 43 years of lectures to the New Testament (1515-17, 1531: Letter to the Romans, Letter to the Galatians, Letter to the Hebrews), but 87% to the Old Testament, esp. to the Psalms and Genesis. He has consistently worked on the Hebrew “Urtext” as the Veritas Hebraica and has committed all future generations of theologians to this method; already this assures him permanent validity. Th e basis for his appreciation of the OT was his consistent christological exegesis. „What teach Christ“ was the „center“ of the Old Testament. Th e example of Ps. 22 illustrates how Luther‘s approach is applied to the interpretation of the text, and even to the textual criticism. However, the enormous achievements also have shadows: the unhistorical absolutisation of only one form of reception, the intolerable anti-Judaism, and the partly vigorous Christological reinterpretation.
    Źródło:
    Rocznik Teologiczny; 2017, 04; 647-685
    0239-2550
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aluzje z Księgi Sofoniasza w Nowym Testamencie?
    Allusions to the Book of Zephaniah in the New Testament?
    Autorzy:
    Kotecki, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035685.pdf
    Data publikacji:
    2018-07-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Sofoniasz
    aluzja
    użycie Starego Testamentu w Nowym Testamencie
    Zephaniah
    allusion
    the Old Testament’s use in the New Testament
    Opis:
    In the New Testament there are no citations from the Book of Zephaniah.There are only allusions which are understood as references to another workof literature thanks to which a given text uses the content of other literatureto a greater or lesser extent as a way of expressing its own content. Theauthor of the article analyses the following allusions: to Zep 1:3 in Mt 13:41; toZep 3:8 in Rev 16:1; to Zep 3:13 in Rev 14:5 and to Zep 3,15 in Jn 1:49, askingabout their importance and weight. He comes to the conclusion that someof them are very probable (e.g. Zep 1:3 in Mt 13:41; Zep 3:13 in Rev 14:5 orZep 3,15 in Jn 1:49) and others should be viewed as the echo of prophetictexts (e.g. Zep 3:8 in Rev 16:1). However, in all cases we can observe thereinterpretation of the Book of Zephaniah in a new Christological (Zep 1:3in Mt 13:41; Zep 3,15 in Jn 1:49), ecclesiological (Zep 3:13 in Rev 14:5) ortheological (Zep 3:8 in Rev 16:1) context.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2017, 87, 4; 107-124
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prepozytura kielecka w XVI stuleciu. Wierni i ich duszpasterze
    The Provostry of Kielce in the Sixteenth Century: The Faithful and the Clergy
    Autorzy:
    Kowalski, Waldemar Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1602487.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    diecezja krakowska
    reforma Kościoła
    duszpasterstwo
    biblioteki
    testamenty
    dyscyplina kościelna
    Cracow diocese
    Church reform
    cure of souls
    libraries
    testaments
    Church discipline
    Opis:
    W artykule przedstawiono duszpasterstwo parafialne w prepozyturze kieleckiej w XVI wieku. Podstawa źródłowa to przede wszystkim rejestr taksacyjny dochodów kleru diecezji krakowskiej z 1529 r., akta oficjała kieleckiego oraz księgi metrykalne kieleckiej kolegiaty zachowane od lat 60. XVI wieku, a ponadto wizytacje z lat 90. W XVI wieku prepozytura liczyła 29 parafii, w większości wiejskich. Nieliczne na tym obszarze małe miasta miały znaczenie gospodarcze i administracyjne wyłącznie jako centra okolicznych dóbr. Właściciele ziemscy w prepozyturze to z nielicznymi tylko wyjątkami instytucje kościelne, przede wszystkim biskupi krakowscy oraz klasztory: benedyktynów na Świętym Krzyżu i cystersów w Wąchocku. Stąd też, przeciwnie niż na terenach sąsiednich, patronat szlachecki odgrywał marginalną rolę, co skutecznie uniemożliwiało propagowanie idei reformacyjnych. Beneficja parafialne prepozytury kieleckiej należały do najlepiej udotowanych w całej diecezji krakowskiej. Większość plebanów zatrudniała wikariuszy, na ogół jednego, sporadycznie dwu, odsetek zaś parafii z wikariuszami zmniejszył się z 79 do 62% w ciągu stulecia. O ile w 1529 r. wikariusze 44% parafii otrzymywali wynagrodzenie wyższe niż prepozyturalna średnia, to w 1597 r. takich parafii było już tylko 27%. Podejmując decyzję o zatrudnieniu wikariusza, plebani nie kierowali się przede wszystkim wysokością beneficjalnych wpływów. Podobnie też często nie wiedzieli potrzeby zwiększania salariów swych podwładnych, choć stanowiły one tylko nikły procent dochodów. Istotną częścią dochodów wikariuszy były ofiary związane z szafowaniem sakramentów, o których wiadomo tylko tyle, że miały tendencję malejącą. W 1529 r. salaria wikariuszy kolegiaty kieleckiej to tylko 16% szacunkowych dochodów kapituły. Analiza nielicznych zachowanych testamentów niższego kleru pokazuje, że ich autorzy wiedli życie dalekie od luksusu, ale też od permanentnej nędzy. Proboszczowie i wikariusze pochodzili na ogół ze wsi i małych miast położonych w większości na terenie diecezji krakowskiej; duchowni pochodzenia szlacheckiego to, jak się zdaje, najwyżej 20% badanej populacji. W środowiskach tych edukację kończono w najlepszym razie w parafialnej szkole, czytelnictwo zaś było nieczęste. Najwyżej ok. 15% badanej zbiorowości odebrała wykształcenie w krakowskiej akademii. Przygotowanie do posługi kończyło się więc zapewne na przyuczeniu przez własnego plebana. Do pracy duszpasterskiej w małomiasteczkowych i wiejskich parafiach, bardziej niż ponadprzeciętna erudycja książkowa, przydatna była znajomość środowiska, z którego księża pochodzili i w którym pracowali. Duchowni prepozytury kieleckiej świadomi byli wagi ksiąg dla duszpasterstwa, a pierwszorzędną pomocą był tu brewiarz, niekoniecznie rzymski. Jeszcze z końcem stulecia sięgano bowiem po dawne diecezjalne przewodniki liturgiczne. Stosunkowo rzadko wizytatorzy wzmiankują zbiory kazań, gdyż zapewne poprzestawano na wzorcowych kazaniach publikowanych w agendach diecezjalnych. Księgozbiory parafialne, a także nieliczne prywatne wikariuszy i plebanów, rzadko liczyły więcej niż kilka tomów. Były to na ogół dzieła przydatne w liturgii i duszpasterstwie, choć katechizmy pojawiają się rzadko. O tym, że brak jest prostej zależności między liczbą tomów parafialnej biblioteki, tj. możliwością samokształcenia i podnoszenia kwalifikacji, a zaangażowaniem w pracę duszpasterską, informuje przykład kieleckiej parafii. Od lat 60. do schyłku stulecia, 8 wikariuszy tamtejszej kolegiaty obejmowało swą opieką tylko niewielką część z ok. 5500 parafian. W latach 1597-1598 bractwa religijne odnotowano tylko w ok. 20% parafii, ich aktywizacja zaś w kolejnych latach postępowała opornie. Dostępne źródła sugerują, że nie było łatwo zaangażować świeckich w życie religijne parafii ponad niedzielną naukę podstawowych modlitw i ofertoria. Życie religijne, relacje duchownych i świeckich w prepozyturze kieleckiej drugiej połowy XVI wieku to nadal świat prowincji późnego średniowiecza. Tak bowiem jak na przełomie XIV/XV wieku, tak również dwa stulecia później program reformy życia religijnego sprowadzał się do umocnienia dyscypliny świeckich i duchownych.
    The article discusses the cure of souls in the Kielce Provostry in the sixteenth century. The source-base comprises the 1529 benefice taxation register of the Cracow Diocese, the records of the local consistory court, the Kielce collegiate parish registers, which date back to the 1560s, and the 1590s visitation protocols. There were twenty-nine parishes in the territory under the provost of the Kielce collegiate chapter. It was predominantly a rural area with only seven towns, whose economic and administrational roles were limited to the demesnes in which they were located. With a few exceptions, the local landowners were ecclesiastical institutions, first and foremost the Bishop of Cracow, the Benedictine monastery of the Holy Cross and the Cistercian monastery at Wąchock. Thus Reformation ideas did not spread in the Provostry, in contrast to neighbouring lands, where noble patronage played a key role. The parish benefices in the Provostry of Kielce were among the best endowed in the whole diocese. The majority of pastors employed curates, usually one, though occasionally two. The number of parishes with curates fell from 79 to 62 percent between the 1520s and the 1590s. In 1529, 44 percent of curates enjoyed higher incomes than the Provostry average, but in 1597 parish priests with above-average incomes constituted only 27 percent. There is no straight correlation between the level of parish incomes and the decision to employ a curate. Although the salaries of the lower clergy were usually only around 15 percent of the overall annual parish revenues, there was no move to raise them. Salaries were supplemented with fees for administering sacraments, but all we know about them is that they were on the decrease througho ut the century. The salaries of the Kielce lower chapter that substituted for non-resident canons and prelates constituted only 16 per cent of its total annual income. The curates’ testaments confirm the impression that generally, if their lives were far from luxurious, they were certainly not poor. The majority of rectors and curates in the Provostry were born to burgher or peasant families of the Cracow diocese, and those of noble birth constituted at most 20 percent. The lowest reaches of Polish society completed elementary education at most, hence mass literacy was uncommon. As no more than 15 percent of the Provostry clergy enrolled at Cracow University, training under the guidance of the local parish priest was the only route to ordination for most of them. The lower clergy were aware of the importance of books for the cure of souls, and a breviary, not necessarily the Roman Breviary, was commonly relied upon. Pre-Tridentine liturgical manuals were in use in some parishes down to the end of the sixteenth century. Rarely did visitations list sermon collections, which suggests that the priests must have relied on homilies published as part of diocesan guides (agendæ). Parish and private libraries were usually small, mostly containing only liturgical manuals and books useful on an everyday basis; catechisms are rarely mentioned. There is no straight correlation between the variety of books in the parish library and the quality of the cure of souls, as is demonstrated by the case of the Kielce collegiate parish. From the 1560s through to the end of the century the six to eight local chapter vicars exercised care only over a minority of local parishioners, perhaps some 5,500. In 1597–98, religious brotherhoods were active only in around 20 percent of parishes, and efforts to expand their activities were frequently in vain. It was clearly difficult to engage parishioners beyond Sunday mass attendance, and to do more than persuade them to memorise the rudiments of the faith and contribute to bringing offertories. In the second half of the sixteenth century, religious life in the Kielce Provostry was still to a considerable extent a continuation of the mediaeval world, in which the programme of reform was limited to the strengthening of Church discipline.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 115; 197-251
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W trosce o zbawienie – testamenty kupców Gdańska i Elbląga z drugiej połowy XV i początku XVI wieku
    Out of Concern for Salvation – Testaments of Danzig’s and Elbing’s Merchants from the Second Half of the 15th and the Beginning of the 16th Centuries
    Autorzy:
    Kubicki, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1591209.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    burghers’ testaments
    Gdańsk (German: Danzig)
    Elbląg (German: Elbing)
    pious bequest or legacy (Latin: legatum pium)
    piety
    zapisy dewocyjn
    Elbląg
    Gdańsk
    testamenty mieszczańskie
    pobożność
    Opis:
    The author analyses the instructions included in the testaments of the burghers fromDanzig and Elbing, written in the second half of the 15th and at the beginning of the 16thcenturies. After going through the pious legacies made by merchants and members of thetown’s elite it may be claimed that the instructions in the testaments are quite similar asfar as the numbers and amounts of the legacies are concerned; the legacies are made tolocal parish churches, monastic orders, towns’ hospitals and the poor. It was also quitecommon to give legacies to church institutions situated outside the towns where the benefactorslived; for example, the monastic complex of the Carthusian Order called Mary’sParadise (Polish: Raj Maryi) in Kartuzy (German: Karthaus) and mendicant orders inthe State of the Teutonic Order in Prussia (merchants from Danzig and Elbing) and inRoyal Prussia (merchants from Elbing alone), which – in exchange for that – offered thebenefactors a prayer and Masses for their souls and the ones of their families. Such obligationswere consciously published in many places simultaneously, in an attempt to additionallysecure prayers needed to be redeemed. The richest also financed pilgrims whowould visit pilgrimage centres for them. The sums for that purpose were in both townsequal, which probably resulted from actual costs and accepted norms. Generally speaking,pious legacies constituted an insignificant part of the merchants’ property, unless thebenefactor had any inheritors. In part of the testaments there are no instructions for piousbequests; however, it does not mean that the burghers did not give part of their propertyad pias causas. The pressure both of the existing norms and the religious conceptions ofthe way that might lead to redemption made it indispensable to make that last contract.
    Tematem artykułu jest analiza dyspozycji zawartych w testamentach mieszczan Gdańskai Elbląga spisanych w drugiej połowie XV w. i na początku XVI w. Przypatrującsię głównie zapisom na cele pobożne osób trudniących się kupiectwem i członków elitymiejskiej można stwierdzić, iż w dyspozycjach ich testamentów widoczne są duże podobieństwazarówno w liczbie, jak i wysokości legatów na rzecz konkretnych instytucji.Zazwyczaj przede wszystkim miejscowego kościoła parafialnego, klasztorów i szpitaliw mieście, a w dalszej kolejności ubogich. Również charakterystyczne jest uwzględnianiew zapisach wielu instytucji kościelnych położonych poza miastem, w którym samimieszkali. W tym klasztoru kartuzów z Raju Maryi (Kartuzy) i konwentów mendykanckichw Prusach Królewskich (kupcy z Gdańska i Elbląga) i Prusach Krzyżackich (tylkokupcy z Elbląga), które w zamian gwarantowały ofiarodawcy wspomnienie modlitewne,msze za dusze jego i rodziny. Zobowiązania te świadomie powielano jednocześniew wielu miejscach, chcąc w ten sposób dodatkowo zabezpieczyć sobie modlitwy za duszę,potrzebne w drodze do zbawienia. Najbogatsi finansowali również pielgrzymów,którzy w ich intencji odwiedzali najważniejsze ośrodki pielgrzymkowe. Sumy przeznaczanena ten cel były jednakowe w obu miastach, zapewne odpowiadały realnym kosztomi przyjętemu zwyczajowi. W sumie legaty dewocyjne stanowiły w wypadku kupcówzazwyczaj niewielki procent posiadanego przez nich majątku, chyba że ofiarodawca niemiał spadkobierców. W części testamentów brak dyspozycji na cele pobożne. Nie oznaczato jednak, że mieszczanie ci nie przeznaczali części swego majątku ad pias causas. Zarówno siła obyczaju, jak i przede wszystkim panujących wówczas wyobrażeń religijnycho drodze prowadzącej do zbawienia, nakazywała zawarcie tej ostatniej w życiumieszczanina umowy.
    Źródło:
    Przegląd Zachodniopomorski; 2016, 1; 111-128
    0552-4245
    2353-3021
    Pojawia się w:
    Przegląd Zachodniopomorski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W trosce o zbawienie – testamenty kupców Gdańska i Elbląga z drugiej połowy XV i początku XVI wieku
    Autorzy:
    Kubicki, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2137885.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    testamenty mieszczańskie
    Gdańsk
    Elbląg
    zapisy dewocyjne
    pobożność
    burghers’ testaments
    Gdańsk (German: Danzig)
    Elbląg (German: Elbing)
    pious bequest or legacy (Latin: legatum pium)
    piety
    Opis:
    Tematem artykułu jest analiza dyspozycji zawartych w testamentach mieszczan Gdańska i Elbląga spisanych w drugiej połowie XV w. i na początku XVI w. Przypatrując się głównie zapisom na cele pobożne osób trudniących się kupiectwem i członków elity miejskiej można stwierdzić, iż w dyspozycjach ich testamentów widoczne są duże podobieństwa zarówno w liczbie, jak i wysokości legatów na rzecz konkretnych instytucji.Zazwyczaj przede wszystkim miejscowego kościoła parafialnego, klasztorów i szpitali w mieście, a w dalszej kolejności ubogich. Również charakterystyczne jest uwzględnianie w zapisach wielu instytucji kościelnych położonych poza miastem, w którym sami mieszkali. W tym klasztoru kartuzów z Raju Maryi (Kartuzy) i konwentów mendykanckich w Prusach Królewskich (kupcy z Gdańska i Elbląga) i Prusach Krzyżackich (tylko kupcy z Elbląga), które w zamian gwarantowały ofiarodawcy wspomnienie modlitewne,msze za dusze jego i rodziny. Zobowiązania te świadomie powielano jednocześnie w wielu miejscach, chcąc w ten sposób dodatkowo zabezpieczyć sobie modlitwy za duszę,potrzebne w drodze do zbawienia. Najbogatsi finansowali również pielgrzymów,którzy w ich intencji odwiedzali najważniejsze ośrodki pielgrzymkowe. Sumy przeznaczane na ten cel były jednakowe w obu miastach, zapewne odpowiadały realnym kosztom i przyjętemu zwyczajowi. W sumie legaty dewocyjne stanowiły w wypadku kupców zazwyczaj niewielki procent posiadanego przez nich majątku, chyba że ofiarodawca nie miał spadkobierców. W części testamentów brak dyspozycji na cele pobożne. Nie oznacza to jednak, że mieszczanie ci nie przeznaczali części swego majątku ad pias causas. Zarówno siła obyczaju, jak i przede wszystkim panujących wówczas wyobrażeń religijnych o drodze prowadzącej do zbawienia, nakazywała zawarcie tej ostatniej w życiu mieszczanina umowy.
    The author analyses the instructions included in the testaments of the burghers from Danzig and Elbing, written in the second half of the 15th and at the beginning of the 16th centuries. After going through the pious legacies made by merchants and members of the town’s elite it may be claimed that the instructions in the testaments are quite similar as far as the numbers and amounts of the legacies are concerned; the legacies are made to local parish churches, monastic orders, towns’ hospitals and the poor. It was also quite common to give legacies to church institutions situated outside the towns where the benefactors lived; for example, the monastic complex of the Carthusian Order called Mary’s Paradise (Polish: Raj Maryi) in Kartuzy (German: Karthaus) and mendicant orders in the State of the Teutonic Order in Prussia (merchants from Danzig and Elbing) and in Royal Prussia (merchants from Elbing alone), which – in exchange for that – offered the benefactors a prayer and Masses for their souls and the ones of their families. Such obligations were consciously published in many places simultaneously, in an attempt to additionally secure prayers needed to be redeemed. The richest also financed pilgrims who would visit pilgrimage centres for them. The sums for that purpose were in both towns equal, which probably resulted from actual costs and accepted norms. Generally speaking, pious legacies constituted an insignificant part of the merchants’ property, unless the benefactor had any inheritors. In part of the testaments there are no instructions for pious bequests; however, it does not mean that the burghers did not give part of their property ad pias causas. The pressure both of the existing norms and the religious conceptions of the way that might lead to redemption made it indispensable to make that last contract.
    Źródło:
    Przegląd Zachodniopomorski; 2016, 1; 111-128
    0552-4245
    2353-3021
    Pojawia się w:
    Przegląd Zachodniopomorski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Theologization of Greek Terms and Concepts in the Septuagint and New Testament
    Teologizacja terminów i pojęć greckich w Septuagincie i Nowym Testamencie
    Autorzy:
    Mickiewicz, Franciszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1621015.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Septuaginta
    teologia Starego i Nowego Testamentu
    biblijny język grecki
    kultura hellenistyczna
    Septuagint
    Theology of the Old and New Testaments
    Biblical Greek
    Hellenistic culture
    Opis:
    Hellenistic literature, having great achievements in the fields of philosophy, drama, and poetry, did not know the theological concepts and issues which underlie the texts contained in the Hebrew Bible. So when the creators of the Septuagint, and then also the authors of the New Testament, used the Greek language to convey God’s inspired truths to the world, they were forced to give secular terms a new theological meaning, frequently choosing neutral words for this purpose, not burdened with negative associations. With their translation work, they built a kind of bridge between Hellenic and Jewish cultures. On the one hand, the Septuagint allowed Jews reading the Bible in Greek to remain connected not only with the religious heritage of their fathers, but also with the cultural values that were closely related to that language and its world. In turn, for the Greeks, who after some time began to appreciate this work and gained knowledge of its content, it opened vast horizons of new religious and spiritual values, which until then were completely alien to them. The work of the authors of the Septuagint was continued and developed by the authors of the New Testament, which added to their theological output many new religious and moral values arising from the teaching of Jesus Christ. That way they contributed considerably to the development of the Koinē Greek and significantly transformed the spiritual life of the people speaking the language.
    Gdy twórcy Septuaginty tłumaczyli na język grecki nazwy lub pojęcia związane z ich moralnością i religią monoteistyczną, zaś autorzy nowotestamentowi przekazywali w języku greckim naukę zawartą w Ewangelii Jezusa, często musieli nadać świeckim terminom greckim nowe, teologiczne znaczenie, przeniesione ze świata biblijnego. W artykule tym są najpierw przedstawione główne przyczyny i skutki takiej teologizacji terminów i pojęć greckich w Septuagincie i Nowym Testamencie, a następnie – na pięciu wybranych przykładach – są ukazane sposoby i kierunki teologizacji terminów, które odgrywają ważną rolę w orędziu autorów Septuaginty i Nowego Testamentu.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 751-769
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Драгоценности Рюриковичей по памятникам письменности (элементы одежды)
    Precjoza Rurykowiczów z perspektywy źródeł pisanych (elementy odzieży)
    Autorzy:
    Hrynkiewicz-Adamskich, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1023836.pdf
    Data publikacji:
    2018-11-26
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    testaments of the Russian great and appanage princes
    dress and clothing details names
    14th-16th century
    sign exchange value of an object
    Opis:
    The aim of the article is to present the names of the valuables in testaments of the Russian great and appanage princes of the 14th-16th century. Special attention has been paid to clothing terminology (names of textiles, colours and dyes, individual garments, clothing details). Lexicographical and etymological data, as well as a semantic classification of dress and clothing detail names are provided. According to Jean Baudrillard, far from the primary status of an object being a pragmatic one, it is the sign exchange value which is fundamental. Thereupon, the attempt to present the social meaning and the unconscious discourse of the valuables mentioned in the testaments of the Rurik dynasty members is also made in this article.
    Źródło:
    Studia Rossica Posnaniensia; 2018, 43; 77-112
    0081-6884
    Pojawia się w:
    Studia Rossica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwierzęta w wybranych apokryfach Starego i Nowego Testamentu
    Animals in selected apocrypha from the Old and New Testaments
    Autorzy:
    Wąchocka, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/459761.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    apokryfy Starego i Nowego Testamentu
    zwierzęta w apokryfach
    Dzieje Apostolskie
    Apocrypha of the Old and New Testaments
    animals in the Apocrypha
    Acts of Apostles
    Opis:
    Apokryfy nie przynoszą licznych tekstów o zwierzętach, jednak pokazują ich rolę i sposób myślenia o nich chrześcijan starożytnych. Zwierzęta mogą się nawrócić, a także utracić swą drapieżną naturę. W dziejach apostołów znajdują się opowiadania o cudach dokonanych względem zwierząt, którymi apostołowie posługują się w swojej misji. O ile w Biblii treści cechują się powagą, o tyle w apokryfach nie brak fantastycznych cudów i magicznych sytuacji typowych dla tej literatury. Konieczne jest rozważenie tych opowiadań w kontekście ówczesnych pojęć, panujących w czasie i środowisku.
    The Apocrypha does not mention animals very often, but it does show their role and perception among the first Christians. Domestic animals can be converted, at the same time losing their predatory instincts. The Acts of the Apostles contain stories about miracles performed by animals, which they used in therir sermons. Inasmuch as the content of the Bible serious, the Apocrypha has no shortage of fantastic miracles and magical situations typical of this literature. It is essential to consider these stories in the context of the concepts prevailing at that time.
    Źródło:
    Ogrody Nauk i Sztuk; 2015, 5; 427-432
    2084-1426
    Pojawia się w:
    Ogrody Nauk i Sztuk
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Semantiken von Legbąd. Zur Genese von Helga M. Novaks Erzählung Portrait einer polnischen Greisin
    Semantics of Legbąd. On the Genesis and Intertextuality of Helga M. Novak‘s Portrait einer polnischen Greisin
    Autorzy:
    Brandt, Marion
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1334996.pdf
    Data publikacji:
    2017-02-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    : Textgenese
    Intertextualität
    Polen in der deutschen Literatur
    Josef (Gestalt des Alten
    Testaments)
    genesis of works
    intertextuality
    Poles in German literature
    Joseph (figure of the Old
    Testament)
    Opis:
    Die Rekonstruktion der Genese von Portrait einer polnischen Greisin anhand der Handschriften im Nachlass Helga M. Novaks ermöglicht es, einen Einblick in die Werkstatt der Schriftstellerin zu gewinnen und neue Interpretationsthesen für diesen Text zu formulieren. Sie berücksichtigen nicht nur das Polenbild, sondern auch die Charakteristik der Protagonistin und verweisen auf die Bedeutung der alttestamentarischen Josef-Figur in Novaks Schaffen.
    Reconstruction of the genesis of Portrait einer polnischen Greisin based on manuscripts in Helga M. Novak’s heritage gives an insight into the production process of this author and makes it possible to formulate new interpretation theses for this text. They consider not only the picture of Poles, but also the characteristics of the protagonist and point out significance of the Old Testament Joseph figure in Novak’s work.
    Źródło:
    Studia Germanica Gedanensia; 2017, 36; 160-170
    1230-6045
    Pojawia się w:
    Studia Germanica Gedanensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ewiger Bund (Gen 17) oder neuer Bund (Jer 31,31–34)? Überlegungen zu einem Grundproblem der Theologie des Alten Testaments im Horizont gesamtbiblischer Theologie
    Everlasting Covenant (Gen 17) or New Covenant (Jer 31,31-34)? Considerations to a Basic Problem of the Old Testament Theology in the Framework of the Biblical Theology
    Autorzy:
    Graupner, Axel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494324.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    Theologie des Alten Testaments
    Gesamtbiblische Theologie
    Ewiger Bund
    Neuer Bund
    Erwählung
    Heilsgeschichtliche Überlieferung
    Prophetie
    Rechtfertigung
    Die historische Tradition Israels
    Everlasting Covenant
    New Covenant
    Election
    Justification
    The historical tradition of Israel
    Prophecy
    Theology of the Old Testament
    Theology of the whole Bible (Old and New Testament)
    Opis:
    One if not the main fundamental problem of a Theology of the Old Testament is the coexistence of the historical tradition of Israel, represented by the Pentateuch, and the pre-exilic prophets within the canon because of the prophet’s abrogation of the “Heilsgeschichte” (I). How complex the interaction between the Pentateuch and the prophetic literature in their long lasting history may ever have been, the coexistence of a text like Gen 17 and Jer 31:31-34 points out the problem: is the covenant everlasting or broken, the covenant Israel’s every time presence or its future? (II) The Old Testament for itself gives no answer to this question. So far the Old Testament points beyond itself – in the author’s opinion to Paul’s concept of the dikaiosu,nh tou/ qeou/. This concept combines the proclamation of the fulfillment of the promise of the New Covenant for all people with the confirmation of Israel’s everlasting election (III). Both, the fulfillment of the promise Jer 31:31-34 and Israel’s final salvation, are standing under eschatological reservation. In this perspective the Old Testament is not only fundament of the New Testament, but in New Testament’s hope still alive. (IV)
    Źródło:
    Rocznik Teologiczny; 2015, 57, 4; 473-490
    0239-2550
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies