Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sztuka teoria" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 31
Tytuł:
Uwiedzeni przez manekiny, czyli o erotyce sztucznych ciał (na przykładzie opowiadania Płaszcz Józefa Olenina Eugéne’a Melchiora de Vogüégo)
Seduced by mannequins, or on eroticism of artificial bodies (on the example of the story Le manteau de Joseph Oléonine by Eugéne Melchior de Vogüé)
Autorzy:
Gajewska, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392351.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
literatura
sztuka
estetyka
teoria psychoanalityczna
manekiny
Opis:
In the article I shake a common conviction that the quasi-female mannequins fascinate us because they remind beautiful, real women in their unliving materiality they represent human bodies. Basing on psychoanalytical theories, I am proposing a thesis that in this fascination the representation of those alive (empirical) bodies is not meant, but a presentation of the aesthetic and especially erotic fantasies. The point of reference of this fascination is not a body of blood and bones, often imperfect, handicapped and ageing, but fantasies about the creation, embodiment, enlivening of the ideal woman whose symbol is the mythical Galatea sculpted by Pygmalion. The aesthetic-erotic fascination with mannequins is seen in many artworks and literary works. In this article I discover this phenomenon by analysing a fantastic story by Eugéne Melchior de Vogüé. However, the choice of this work does not mean that the fascination with the quasifeminine mannequins is exclusively a motif of fantastic prose. Just the opposite, for instance, it can be found in realistic novels like Emil Zola’s Ladies' Paradise, in which descriptions of mannequins in shop windows are saturated with erotic admiration connected with the category of luxury. However, due to the fact that fantastic literature is a particular field of play for fantasy and unconsciousness, this psychic energy being the consequence of the dramatised hallucination of displacing, my choice was Le manteau de Joseph Oléonine. Analysis of this work becomes a contribution to wider interpretations of the phenomenon of quasi-feminine mannequins in the West European culture of the turn of the 19th and 20th centuries.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2011, 16; 69-80
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artystyczna funkcja pracy konserwatora (Artykuł dyskusyjny)
THE ARTISTICAL FUNCTION OF THE CONSERVATOR’S WORK
Autorzy:
Furdyna, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/535925.pdf
Data publikacji:
1970
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
konserwator-artysta
sztuka dawna
sztuka współczesna
teoria konserwacji
dokumentacja konserwatorska
Opis:
To throw the light on some doubtful problems connected with the work of a conservator acting as an artist was the author’s intention in preparing of his article. For his considerations were taken into account both the art of the past and that modern seen from the point of view of their social function with regard to actual cultural requirements and basing on elements of the art and artistic production theory. Going on an assumption that the monuments of art affected by the action of time and under influence of local conditions are subjected to constant changes and destruction it may be generally stated that the scope of conservation in equal measures consists in protection and preservation of both the documentary and artistic values present in the works but also in the aesthetical and artistical preparation and arranging of the objects subjected to conservation for utilitarian purposes. As has already many times been emphasized in his theoretical publications and practically applied solutions by the late Professor J. E. Dutkiewicz the conservation so meant may, and in several cases should display an artistically active and creatively orientated attitude. As an obligatory rule in conservation should be accepted the striving to get the most precisely defined truth about the work of art — comprising the historical, material, content, and artistic truth in the object by itse lf representing an authentic record of the time, style, place and ideology. In his efforts aimed at the practical defining the precise truth about the work the conservator as an executor should possess a good deal of manual abilities and also be conscious in his choice of technological methods and possibilities of historical and style argumentation. As the manual abilities of a conservator are to be understood both the skill and artistry able to subordinate his activities to the final, purely artistic result. The problem, however, does not merely consist in the active apprehension of conservation as an one of artistic disciplines. A considerable number of works of art has come up to our days in fragmentary forms. In the proper elaboration, arrangement and organisation on a wall, within an interior, in a sculpture or picture of authentic elements are to be sought the possibilities and in some cases even the artistic and utilitarian sense of the conservator’s action. Since the conditionings of an existence are not only contemporary but also historical ones, in his search for authenticity in works which frequently enough is not linked with a single author or even the single historical period he must form these works purposefully, by his creative will, at the same time furnishing them with a documentary force and binding them with the context of the local artistic realities. A purposeful arrangement of an ancient work of art in a neighbourhood of modern elements or with a linkage to the new social, ideological, educational or utilitarian functions frequently results in a quite unexpected, artistically modern expression. And also in this respect it may be considered as the creative act from the other artistic disciplines differing only by its kind and „taste” of engagement. The conservator’s ex e cu tion in Poland, repudiating the formerly observed rules of the style purity, the ignoring of the cultural context of the work, the belief that the work of art represents a pure product of an artistic concept as such deserving the extension of its life, is rising nowadays to the level of an authentic artistical discpline with its strictly determined and unique, own peculiarities. As the expression of such approach to this profession may be considered the fact that those w illing to act as conservators are being trained mainly at the Academies of Fine Arts and within the final period of their studies specialising in their respective lines of the future activities. At the end of his article the author makes an attempt to determine the terms — fine arts and beautiful arts, relating them to the specialised section of the Union of Polish Artists which, according to its statuary outlines, is being understood as a kind of professional community. Within this community there is a place for different artistical orientations, including the s.c. applied art, to which the conservation is closely related being today lastingly connected with the programme of building the culture of the nation who has suffered such immense losses in her history.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1970, 4; 243-249
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ślązacy a teoria sztuki ogrodniczej od XVI do XVIII w. w świetle zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu
The Silesians and theories of garden art from the 16th to the 18th century with new research from the Wroclaw University Library collection
Autorzy:
Brzezowski, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/294224.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
teoria
sztuka ogrodowa
Śląsk
theory
gardening
Silesia
Opis:
O randze, jaką nadawano ogrodom w okresie renesansu i baroku, świadczyć mogą nie tylko realizacje, ale także liczba poświęconych im traktatów. W kolekcji starodruków Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu znajduje się pokaźny zbiór dzieł poświęconych agronomii, botanice i sztuce ogrodowej. Znaczna ich część była w użyciu na Śląsku w XVII i XVIII w., pochodzą one bowiem ze zbiorów dawnych bibliotek wrocławskich czy śląskich bibliotek klasztornych. Ale Ślązacy byli nie tylko biernymi odbiorcami dzieł poświęconych ogrodom, mieli także swój udział w rozpowszechnianiu wiedzy o sztuce ogrodniczej. Już w 1590 r. ukazało się dzieło poświęcone agronomii autorstwa Martina Grossera, proboszcza z podwrocławskiej miejscowości Szewce (Schewitz). W 1664 r. wydano w Brzegu traktat Johanna Christofa Hibnera, ogrodnika książęcego w Oławie, zatytułowany Horticultura [...]. Znajduje się tam pierwsza w historii Śląska wzmianka o ziemniaku. Praca ta zawiera także wykaz roślin ogrodowych zajmujący ponad 40 stron. Wydaje się mało prawdopodobne, by w owym czasie wszystkie z wymienionych przez Hibnera roślin były uprawiane w Śląskich ogrodach i tekst ten jest raczej wyrazem idealnej wizji. Niemniej miał on niewątpliwy wpływ na rozpowszechnienie nowych tendencji w sztuce ogrodowej. Podobną funkcję pełniło drugie z XVII-wiecznych dzieł śląskich ogrodników – opublikowany w 1692 r. traktat Georga Herbsta Des Schlesischen Gärtners Lustiger Spatziergang. Autor pełnił funkcję ogrodnika księcia oleśnickiego Christiana Ulricha von Würtemberga. Wydarzeniem wykraczającym poza teren Śląska było wydanie we Wrocławiu w 1708 r. niemieckiego tłumaczenia dzieła Curiositez de la nature et de l’art sur la végétation, którego autorem był Pierre le Lorrain de Vallemont. Tłumaczem dzieła był członek wrocławskiej rady miejskiej Ferdinand Ludwig von Breßler und Aschenburg. Wymienić tu także trzeba wydrukowane w 1727 r. w drukarni wrocławskiego kolegium jezuickiego poświęcone ogrodnictwu dzieło Jacques’a Vanière’a Praedium rusticum. We wrocławskich zbiorach znajduje się obecnie także wiele innych traktatów ogrodniczych. Znaki własnościowe i dawne numery inwentarzowe wskazują, że większość z nich należała do dawnych bibliotek śląskich, a więc była tu znana i z całą pewnością oddziaływała na poziom sztuki ogrodniczej na Śląsku.
The importance endowed upon gardens in the period of the Renaissance and the Baroque may be witnessed not only in realizations but also in the number of treatises devoted to them. In the collection of old prints of the Wroclaw University Library there is a substantial collection of works devoted to agronomy, botany and garden art. A considerable part of them was used in Silesia in the 17th and 18th centuries, as they originate from collections of old Wroclaw libraries or Silesian monastic libraries. But the Silesians were not only passive recipients of works devoted to gardens, they also participated in propagating the knowledge of garden art. As early as 1590 there appeared a work devoted to agronomy, whose author was Martin Grosser, a parish priest from Szewce (Schewitz) near Wroclaw. The treatise of Johan Christof Hibner, Horticultura [...], was published in 1664. Hibner was a gardener of the duke of Oława. For the first time in the history of Silesia the potato was mentioned in this work. It also contains a register of garden plants of over 40 pages. However, it seems hardly possible that at that time all the plants mentioned by Hibner were cultivated in Silesian gardens and this text is more of an expression of an ideal vision, nevertheless, no doubt, it had an influence on spreading new tendencies in the art of gardening. A similar function was performed by another 17th century work of Silesian gardeners – the treatise of Georg Herbst Des Schlesischen Gartners Lustiger Spatziergang, published in 1692. The author performed the function of the gardener of duke Christian Ulrich von Würtemberg. An event which went beyond the area of Silesia was the publishing in Wrocław in 1708 the German translation of the work called Curiositez de la nature et de l’art sur la végétation, written by Pierre le Lorrain de Vallemont. The translation of this work was carried out by Ferdinand Ludwig von Bresler und Aschenburg, a member of the Wrocław municipal counsel. The work of Jacques Vanière Praedium rusticum devoted to gardening and published in 1727 by the printing house of the Jesuit College, should also be mentioned here. There are many other garden treatises in the collections of Wrocław. Ownership signs and one-time inventory numbers indicate that most of them belonged to former Silesian libraries and so this points to the fact that it was known and with all certainty influenced the art of gardening in Silesia.
Źródło:
Architectus; 2013, 1(33); 3-10
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Landscape art – a new definition and new look
Sztuka krajobrazu. Nowa definicja, nowe spojrzenie
Autorzy:
Frydryczak, Beata
Salwa, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041832.pdf
Data publikacji:
2021-11-25
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
art
art theory
landscape
krajobraz
sztuka
teoria sztuki
Opis:
The aim of this article is to propose a new definition of landscape art. By landscape art we mean all forms of art which refer to any landscape and problematize it, i.e. subject it to artistic analysis, interpretation and intervention, both in a formal and aesthetic, as well as critical sense. Landscape art understood in this way would not be a separate direction or trend in art and would not form a coherent artistic concept. In the article we indicate the current understanding of landscape functioning in the field of art and the reasons why the new definition is useful
Celem artykułu jest zaproponowanie nowej definicji sztuki krajobrazowej. Przez sztukę krajobrazową rozumiemy wszelkie formy sztuki, które odnoszą się do wszelkich krajobrazów, problematyzując je, czyli poddając je artystycznej analizie, interpretacji i interwencji, zarówno w sensie formalnym i estetycznym, jak i krytycznym. Tak rozumiana sztuka krajobrazowa nie byłaby więc wyodrębnionym kierunkiem czy nurtem w sztuce i nie tworzyłaby zwartej koncepcji artystycznej. W artykule wskazujemy dotychczasowe rozumienie krajobrazu funkcjonujące na gruncie sztuki oraz powody, dla których nowa definicja jest przydatna
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 113-123
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kulturoznawstwo i problem sztuki
Cultural Studies and Art Issue
Autorzy:
Kiereś, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807472.pdf
Data publikacji:
2020-01-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kulturoznawstwo
sztuka
teoria sztuki
cultural studies
arts
art theory
Opis:
The article touches the problem of cultural studies – the methodological and theory-cognitive status of this field of knowledge and its place (competence) among the sciences about the culture. It presents the issue of a dispute about the art theory and the philosophical context of this dispute. It also briefly discusses (the so-called privative) theory of art.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2010, 1; 65-82
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorytet artysty ponowoczesnego
The Authority of a Postmodern Artist
Autorzy:
Dęboróg-Bylczyński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/466960.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Autor
Idea
Postmodernizm
Sztuka
Teoria
Autorytet
Author
Postmodernism
Art
Theory
Authority
Opis:
The article contemplates the condition of an artists after postmodernism, with special emphasis on the ideas stemming from their works and the category of authority. It is argued that since ideas attributed to particular artistic works have been changing dramatically, even though the authors rarely show interest in any of them, there exists an independent ontological origin of art. Consequently, it is demonstrated that regardless of different configurations, artists and ideas, the aforementioned basis, or rather movement, remains trans-historical. Even though both ideas and authorities are associated with artists, they are rather produced by theoreticians, historians, critics, philosophers and academics. Bearing that in mind, it might be claimed that postmodernism-just as existential and romantic hermeneutics before it-poses neither a threat nor a radically new order, since artists are still driven by the same force that will later provide the underpinnings for new authorities and ideas.  
W niniejszym artykule podjęty zostaje namysł nad kondycją artysty po postmodernizmie, ze szczególnym uwzględnieniem tych kategorii, które wyrastają z ich dzieł, autorytetu oraz autorskości. Jak przekonuje autor, ponieważ idee przypisywane do konkretnych dzieł artystycznych przeszły dramatyczne zmiany, mimo braku zaintereoswania nimi ze strony autorów, musi istnieć niezależna, ontologiczna geneza sztuki. Co więcej, ta zasada, a może dynamika, pozostaje trans-historyczna, niezależnie od różnych konfiguracji autorów i idei. Mimo ze zarówno idee oraz autorytety kojarzone z artystami, są one tak naprawdę "produkowane" przez teoretyków, historyków, krytyków, filozofów oraz nauczycieli akademickich. Zasadne wydaje się zatem twierdzenie, iż postmodernizm - tak, jak egzystencjalna i romantyczna hermeneutyka przed nim - nie stanowi ani zagrożenia dla nich, ani nie ustanawia nowego porządku; artyści wciąż są inspirowani przez tę niezmienną siłę, która następnie będzie stanowić podwaliny dla kolejnych autorytetów i idei.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2016, 32
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zderzenia: „oswajanie” różnicy przez sztukę współczesną
Collisions: ”taming” the difference by contemporary art
Autorzy:
Kwiatkowska-Tybulewicz, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/544192.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
Teoria Wychowania Estetycznego
inny
różnica
sztuka współczesna
wychowanie
wychowanie przez sztukę
Opis:
Sztuka współczesna jest ważnym partnerem dla pedagogiki w dyskusji zarówno na temat szeroko ujmowanych problemów współczesnego świata, jak i wiedzy dotyczącej człowieka. Jednym z tematów, łączących oba wymienione obszary zainteresowania współczesnych artystów i pedagogów jest różnica. W artykule zaprezentowane zostaną wybrane projekty artystyczne, które wpisują się w pedagogiczną akceptację różnicy jako nowego wzorca wychowawczego. Sztuka współczesna, eksponująca różnice, zadaje pytanie: czy różnica jest dla nas zagrożeniem, czy twórczym potencjałem? Jacy jesteśmy wobec Innych? Czy uznajemy ich podmiotowość? Czy wykluczamy, wyrzucamy poza nawias, odbieramy głos? Analizując wybrane projekty artystyczne z perspektywy pedagogicznej (na bazie założeń teorii wychowania estetycznego), ukazany zostanie ich wychowawczy potencjał, dzięki któremu sztuka i pedagogika będą mogły wspólnie zabrać głos w dyskusji na temat relacji „różnica-edukacja-inkluzja”.
Źródło:
Przegląd Pedagogiczny; 2013, 2; 71-84
1897-6557
Pojawia się w:
Przegląd Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kompozycja: pojęcie, struktura, kontekst kulturowy
Composition: Concept, Structure, and Cultural Context
Autorzy:
Bigaj-Zwonek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37271883.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
kompozycja
forma
kultura
sztuka
teoria kompozycji
composition
composition theory
image
culture
art
Opis:
W każdej dziedzinie życia może zachodzić proces komponowania, choć z pojęciem kompozycji łączymy przede wszystkim aktywność artystyczną. Komponowanie to działanie, którego celem jest zbudowanie układu o określonym charakterze. W plastyce jest to układ wizualny, a jego cechą jest dążenie do równowagi. Składa się na nią szereg elementów optycznych, między którymi zachodzą skomplikowane zależności. Komponujący dany układ powinien liczyć się tak z potrzebami idei i formy, jak i z tym, że odbiór (w przypadku tego artykułu – obrazu) zależy od wielu czynników związanych ze znaczeniem i wzajemnym oddziaływaniem poszczególnych elementów dzieła. Tematyce analizy obrazów i percepcji wizualnej poświęconych jest wiele różnorodnych badań, z których wypływa wiedza o warunkach postrzegania, mogąca pomóc komponować bardziej świadomie. Metody praktyczne komponowania nie wywodzą się jednak tylko z teorii, kształtują się także wraz z rosnącym doświadczeniem warsztatowym. W tym artykule została podjęta problematyka kompozycji, wskazano jej podstawy, przypomniano opracowania, które – choć czasem już leciwe, wciąż są aktualne. Przybliżano, w zarysie, historię teorii kompozycji. Wymieniono niektóre z elementów łączących prawa widzenia z prawami komponowania. Wskazano także na wybrane wątki wiążące problematykę kompozycji z rozwojem kultury (m.in. z upodobaniem danych epok do określonych schematów, różnicami w podejściu do przekazu artystycznego w zależności od rejonów geograficznych).
The process of composing can occur in any area of life, although we mainly associate artistic practice with the notion of composition. Composing is an activity that seeks to build an arrangement of a specific kind. In the visual arts, it is a visual arrangement, whose characteristic feature is the quest for balance. It consists of a number of optical elements, between which there occur complex relationships. One who builds a composition should take into account both the needs of idea and form, and the fact that how the work will be received (in this article, the artwork is a painting) depends on a variety of factors associated with the meaning and interaction of the various elements of the work. Image analysis and visual perception is the subject of a wide range of studies, which have produced insights into the conditions of perception that can help artists compose more consciously. However, practical methods of composing do not originate only from theory, they also take shape with growing experience. This article addresses the issue of composition, points out its fundamentals, and recalls studies that, though sometimes decades old, are still relevant. It also outlines the history of the theory of composition and mentions some of the elements linking the laws of vision with the laws of composition. Selected topics tying the problem of composition to the development of culture are also pointed out (including the predilection of certain eras for certain formulas and differences in the approach to the art depending on geographical regions).
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 42, 3; 317-340
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nursing and Reading. Affective Realism in Andrzej Wróblewski’s Painting
Karmiąca i czytająca. Afektywny realizm w malarstwie Andrzeja Wróblewskiego
Autorzy:
Majewska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057027.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
teoria feministyczna
teoria sztuki
myślenie krytyczne
polska sztuka i architektura
feminist theory
art theory
critical thinking
Polish art and architecture
Opis:
Andrzej Wróblewski’s painting has already achieved the status of a cult classic. His worksare usually interpreted as a confrontation with war, the system, or totalitarianism—thatis, as “political.” Understanding politics in this way—separating its “public,” “general,” or institutional aspects from direct, lived experience—is at odds with dialectics, whose complex trajectory the young Warsaw-based painters attempted to follow shortly after the war. Zbigniew Dłubak quoting György Lukács, the manifestos of the first exhibitions of modern art, and Wróblewski’s notes and texts all clearly indicate the necessity of moving beyond the classical (at least in liberal-conservative political thought) division between the public and the private in the analysis of avant-garde art of that period. From a feminist perspective, which I will develop here, I can only applaud the overcoming of this separation.
Malarstwo Andrzeja Wróblewskiego osiągnęło już status kultowy. Jego prace są zwykle interpretowane jako konfrontacja z wojną, systemem lub totalitaryzmem – czyli „polityczne”. Takie rozumienie polityki – oddzielanie jej aspektów „publicznych”, „ogólnych” czy instytucjonalnych od bezpośrednio przeżywanego doświadczenia – kłóci się z dialektyką, której złożoną trajektorią młodzi warszawscy malarze próbowali podążać tuż po wojnie. Zbigniew Dłubak, cytując Györgya Lukácsa, manifesty pierwszych wystaw sztuki nowoczesnej oraz notatki i teksty Wróblewskiego, wyraźnie wskazał na konieczność wyjścia poza klasyczny (przynajmniej w liberalno-konserwatywnej myśli politycznej) podział na publiczne i prywatne w analizie ówczesnej sztuki awangardowej. Z perspektywy feministycznej, którą tutaj rozwijam, mogę tylko przyklasnąć przezwyciężeniu tego podziału.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2021, 13, 3; 22-30
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geumgang Nature Art Biennale 2017-2018 – studium przypadku
Geumgang Nature Art Biennale 2017-2018 – case study
Autorzy:
Wesołowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293703.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
sztuka przyrody
sztuka efemeryczna
kompozycja architektoniczna
teoria architektury
ekologia
nature art
ephemeral art
architectural composition
theory of architecture
ecology
Opis:
W artykule omówiono wystawę prac plastycznych zrealizowanych bądź opublikowanych w ramach biennale sztuki przyrody Geumgang Nature Art Biennale w latach 2017–2018 w Gongju (Korea Płd.). Celem opracowania jest zaprezentowanie wyników analizy form przestrzennych z pogranicza kreacji artystycznej i architektonicznej. Autor, który sam brał udział w tej wystawie, wyszedł z założenia, że taka analiza projektów i realizacji pozwoli ukazać możliwość twórczej konfrontacji różnych postaw artystów wobec problemu obecności człowieka w naturalnym środowisku. Przed architektami i artystami postawiono zadanie stworzenia schronienia-szałasu w środowisku przyrodniczym (las). Temat stał się pretekstem do poszukiwania formalnej, artystycznej i estetycznej odpowiedzi na pytanie o współczesne relacje człowieka i przyrody w kontekście rozwijającego się nurtu ekoestetyki. Analiza objęła 147 projektów oraz 11 zrealizowanych prac. Za materiał badawczy posłużyła dokumentacja fotograficzna oraz obszerny katalog. Badania metodą porównawczą dotyczyły formy, funkcji, konstrukcji oraz symboliki zawartej w zaproponowanych obiektach. Analiza ukazała przede wszystkim szerokie spektrum kształtów szałasów – od form abstrakcyjnych po biomorficzne, zoomorficzne, a nawet antropomorficzne – wpisanych w naturalne środowisko. Zdecydowana większość autorów zaproponowała naturalne i biodegradowalne tworzywa. Tym samym takie obiekty o założonej ograniczonej trwałości weszły w obszar sztuki efemerycznej. W podsumowaniu artykułu zostały sformułowane wnioski mówiące o twórczym przenikaniu się idei artystycznych i architektonicznych w eksperymentalnej formule biennale. Podkreślono również fakt podejmowania przez twórców w artystycznej konfrontacji ważnych współczesnych problemów dotyczących stanu naturalnego środowiska i obecności w nim człowieka.
In the article the exhibition of works of art realized or publish in the biennale of the art of nature Geumgang Nature Art Biennale in the years 2017–2018 in Gongju (South Korea) have been discussed. The aim of this work is the presentation of the results of the analysis of spatial forms on the border line of artistic and architectonic creation. The author, who took part in this exhibition assumed that such an analysis of projects and realization will allow presenting the possibility of creative confrontation of various attitudes of artists towards the problem of the presence of man in the natural environment. The task of creating a shelter-hut in the natural environment (forest) was set before the artists. The topic became an excuse for searching for a formal, artistic and aesthetic answer to the question about contemporary human and nature relations in the context of the developing trend of eco-aesthetics. The analysis of 147 submitted projects and 11 works that were completed in the 1st stage of the biennale concerned the form, function and symbolism contained in the proposed objects. The research material was composed of photographic documentation and comprehensive catalogue. What draws attention above all is the wide spectrum of shapes of shelters – from abstract forms to biomorphic, zoomorphic and even anthropomorphic ones being part of the natural environment. In the project descriptions artists declared simple functions – from the role of shelter protecting from atmospheric influences, through observatories, to places for meditation. Some artists emphasized the possible role of the shelter as a refuge for forest fauna as well. The vast majority of authors proposed natural and biodegradable materials. Thus, such objects with assumed limited durability have entered the field of ephemeral art. In the summing up part of the article, conclusions have been formulated regarding both the creative permeation of artistic and architectural ideas in such an experimental form, as well as the undertaking of important contemporary problems in the artistic confrontation, regarding the state of the natural environment and the presence of man in it.
Źródło:
Architectus; 2019, 3 (59); 113-126
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
André Cadere: Rozpocząć Sztukę od Nowa. Komentarz do Konferencji z Louvain
André Cadere: To Begin Art from Scratch. A Comment upon the Conference in Louvain
Autorzy:
Brogowski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424434.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
André Cadere,
sztuka konceptualna,
sztuka krytyczna,
teoria instytucjonalna,
dokumentacja,
certyfikacja,
komodyfikacja,
utowarowienie
Conceptual Art,
critical art,
institucional theory,
documentation,
certification,
commodification
Opis:
Wychodząc od opublikowanego w 1974 roku tekstu André Cadere pod tytułem Prezentacja pracy. Sposoby jej użycia, drugie wydanie Dokumentów Artystów w Galerii im. Andrzeja Pierzgalskiego przedstawia mało w Polsce znaną pracę tego artysty. Reprodukowany tutaj dokument nie zastępuje dzieła i nie jest równoważny praktyce artystycznej: ale nie jest on jedynie czymś wtórnym, bo jest także jednym z jego sposobów prezentacji własnej sztuki. Wygłoszony przez artystę na Uniwersytecie w Louvain wykład nie jest konstrukcją teoretyczną sensu stricto, której jego praktyka artystyczna byłaby realizacją; miał on jedynie na celu uwypuklenie pojęć i refleksji naturalnie zawartych w jego codziennej praktyce sztuki. A praktyka Cadere otwierała nowy sposób tworzenia i prezentowania sztuki, którego istotą było całkowite uwolnienie jej od instytucji takich, jak galeria, muzeum czy centrum sztuki. Pozwalającą na to metoda opierała się na założeniu, że każdy uczyniony z tej pracy użytek jest pewnym sposobem jej prezentacji. Jego sztuka nie potrzebuje przestrzeni wystawowej innej, niż jakakolwiek przestrzeń, w jakiej się on znajduje, a miejsce dzieł zajęły w niej wielobarwne, złożone z segmentów drążki, tworzone według ściśle określonego systemu, którego elementem był także błąd. Tym sposobem dzieło traciło swe uprzywilejowane miejsce w centrum uwagi i w przestrzeni, a jego misją nie miało już być niesienie treści narratywnych i jakości estetycznych, lecz skupienie uwagi na przestrzeni, w której jest ono prezentowane. Drążki Cadere nie potrzebują ani postumentów, ani galeryjnych ścian, bo każdy sposób ich użycia jest zarazem pełnoprawnym sposobem ich prezentacji: mogą być oparte o ścianę, w galerii lub w jakiejkolwiek innej przestrzeni, położone na stole lub na podłodze, mogą też być niesione przez samego artystę na ulicy, w mieście, czy w przestrzeniach jakichkolwiek instytucji, w muzeum; mogą też znaleźć dla siebie miejsce poza salami wystawienniczymi, nie tracąc ani sensu ani wartości, a nawet przeciwnie, nabierając właściwego im znaczenia. Ta antropologiczna koncepcja sztuki opuszczającej ramy instytucjonalne, aby przeniknąć do codziennej rzeczywistości, podważa dominującą ciągle jeszcze w społeczeństwach zachodnich koncepcję socjologiczną, zgodnie z którą to właśnie instytucje „świata sztuki” nadają ostatecznie status dzieł różnym przedmiotom. Odmawiając instytucjom tego typu władzy, Cadere stał się dla nich samych rodzajem zagrożenia i wielokrotnie spotykał się z ich strony z brutalnymi reakcjami: niejednokrotnie zakazywano mu wstępu na wernisaż lub wręcz „wypraszano” manu militari z ich przestrzeni. Ale jego sztuka była nie tylko eksperymentalną prowokacją zwróconą przeciwko instytucjom sztuki; proponowała ona także radykalnie odmienną jej ekonomię, odrzucając miedzy innymi praktykę podpisu artysty na samym dziele, kluczowy element fetyszyzacji dzieła jako towaru na rynku sztuki, i zastępując go certyfikatem sporządzonym przez notariusza, przewidującym również ewentualną rekonstrukcję drążków w wypadku ich zaginięcia lub zniszczenia. Opierając się na tych fundamentach, Cadere proponował dogłębne przemyślenie doświadczenia sztuki w kontekście epoki, w której przyszło mu żyć. Był świadom tego, że praktyka jaką wymyślił i wdrażał w życie miała charakter nierozłącznie artystyczny i polityczny, a jego krytyczna postawa w największym może stopniu dotyczyła pytań o przyszłość kultury, którą Cadere wiązał ze sferą widzenia, decydującym doświadczeniem epoki reklam, telewizji i rozwoju mass mediów. Wyzwolił sztukę z wąskiego kręgu instytucji sztuki poszerzając granice pola artystycznego, określonego przez możliwość poznania rzeczywistości za sprawą widzenia. „Dlatego widzenie, sztuka, malarstwo są w pierwszej linii walki ideologicznej”, mówił w Louvain, podkreślając znaczenie sfery widzenia dla kształtu kultury: „Praca tu prezentowana” – mówił – „trzyma się na uboczu, pozwalając ujawnić się naturze miejsca, gdzie się znajduje, oraz widza, który na nią patrzy.”
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 281-291
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dotykalna trauma: o geście artystycznym Brachy L. Ettinger
Touching Trauma: On the Artistic Gesture of Bracha L. Ettinger
Autorzy:
Kisiel, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699506.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Bracha L. Ettinger
teoria macierzy
sztuka
trauma
gest
Mizocz
Inny
matrixial theory
art
gesture
Other
Opis:
Niniejszy artykuł poświęcony jest twórczości Brachy L. Ettinger – izraelskiej artystki, autorki teorii macierzy, psychoanalityczki, feministki oraz córki Żydów ocalonych z Holokaustu – zarówno w jej aspekcie teoretycznym, jak i artystycznym. Autorka stara się dowieść, że artystyczny gest Ettinger jest zarazem ucieleśnieniem niemal bezgranicznej bliskości względem traumatycznych wydarzeń oraz chwytem wywołującym w widzach zawieszenie rozróżnienia na to, co teraz, i to, co już minione, oraz na to, co obecne, i na to, co już nie. Uściślając, gest staje się zabiegiem zdolnym ukierunkować widza na traumatyczne doświadczenie Innego. Jak Ettinger sama przyznaje, w jej pracy teoria i sztuka są ze sobą niezwykle mocno związane; niniejszy artykuł stara się podążać podobną drogą i podejmuje próbę pokazania, jak te dwie instancje wzajemnie na siebie wpływają w twórczych transformacjach. Autorka artykułu rozpoczyna od omówienia techniki artystycznej stosowanej przez Ettinger, jej ujęcia traum(y) oraz pamięci w perspektywie teorii macierzy. Następnie, podejmuje się interpretacji wybranych obrazów z najsławniejszej serii Ettinger – Eurydice, opartych na fotografii prowadzonych na stracenie nagich kobiet z getta w Mizoczu, wykonanej w 1942 roku, a także dzieł przywołujących figurę matki. Obrazy te są odczytywane poprzez pryzmat takich pojęć, jak między innymi trauma świata oraz fort/da. Ponadto, artykuł sugeruje, w jaki sposób etyczny potencjał wybranych pojęć Ettinger znajduje zastosowanie w jej praktyce artystycznej.
The article focuses on both theoretical and artistic activities of Bracha L. Ettinger, an Israeli artist, author of the matrixial theory, psychoanalyst, feminist, and daughter of Holocaust survivors. It endeavours to prove that Ettinger’s artistic gesture – on the one hand – stands for almost-borderless closeness to traumatic events and – on the other hand – may occasion the viewer’s suspension between such notions as now and then or presence and absence. To specify, it attempts to demonstrate that gesture can move the viewer towards the traumatic experience of the Other. As Ettinger herself admits that in her case art and theory are strongly interconnected, this article follows a similar path, trying to show how these two instances affect each other in a productive way. The article begins with an introduction to Ettinger’s artistic technique, the notion of trauma(s) in her oeuvre, and the matrixial take on memory. It moves on to the interpretation of chosen paintings from Ettinger’s most famous series, Eurydice, based on the 1942 picture of the execution of naked women in the Mizocz ghetto, and of selected works of art with a mother theme; these artworks are read through the prism of, among others, the trauma of the World and the fort/da game. Lastly, the article hints at ethical implications of chosen Ettingerian concepts that apply to the aesthetic practice.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2018, 4; 138-162
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Homo beneficjent” – jednostka w cyfrowej przestrzeni życia na podstawie koncepcji filozoficznej teoria białej emocji
“Homo Beneficiary” – a Unit in the Digital Space of Life, Based on the Philosophical Concept of White Emotion Theory
Autorzy:
GALANT, DARIA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/457729.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski
Tematy:
teoria białej emocji
edukacja, sztuka
człowiek
sens życia
White Emotion Theory
education
art
man
sense of life
Opis:
Każdorazowe odnajdywanie się w cybernetycznej, zgoła futurystycznej przestrzeni, jaką jest współczesny świat, jest dziś poważnym zadaniem człowieka. Boryka się on bowiem z problema-mi, które definitywnie zmieniają perspektywę życia, odczuwania, celu, a nawet sensu egzystencji. Współczesny człowiek ma kłopot z nadaktywnością myślową, techniczną wizją swojej psyche, cyfryzacją własnych zachowań i emocji. Jego reakcje ulegają „skalowaniu”, „skanowaniu”, „ra-mowaniu” i „przeramowaniu”, przez co sam przestaje je rozumieć. W nurcie filozoficzno-artystycznym o nazwie teoria białej emocji, która z początku swoich założeń jest koncepcją w sztuce, w ostatnich trzech latach pojawiła się w owej przestrzeni edukacja i pedagogika. Poka-zuje to tendencję, że współcześni ludzie próbują szukać odpowiedzi na pytania o sens w sztuce poprzez znalezienie drogi w prostym rozumieniu spraw z własnej codzienności.
Every finding in the cybernetic, futuristic space of today's world is today a serious human task. The human is struggling with problems that definitely change the perspective of life, feeling, purpose and even the meaning of existence. Contemporary man has trouble with hyperactive thinking, technical vision of his psyche, digitization of his own behavior and emotions. His reac-tions are „scaled”, „scanned”, „framed” and „broken” so that himself does not understand. In the philosophical and artistic field called White Emotions Theory, which was a concept in art, during the three years, education and pedagogy have emerged spontaneously. It shows the tendency that people are trying to find answers to questions about sense in art and a simple understanding of things and their present life.
Źródło:
Edukacja-Technika-Informatyka; 2018, 9, 1; 114-120
2080-9069
Pojawia się w:
Edukacja-Technika-Informatyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rykoszety upodmiotowienia w autobiograficznych opowieściach uznanych artystów wizualnych
The ricochets of subjectivation in the life stories of renowned visual artists
Autorzy:
Szenajch, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2025933.pdf
Data publikacji:
2021-10-26
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
artists
contemporary art
visual arts
subjectivation
field theory
discourse theory
trajectory
biographical studies
sociography
artyści
sztuka współczesna
sztuki wizualne
upodmiotowienie
teoria pola
teoria dyskursu
trajektoria
badania biograficzne
socjografia
Opis:
Tekst prezentuje jedną z propozycji teoretycznych ugruntowanych w materiale z nieanonimowych autobiograficznych wywiadów narracyjnych z uznanymi polskimi artystami sztuk wizualnych. Przedstawiona koncepcja rykoszetów upodmiotowienia nazywa szczególną strukturę procesową odnalezioną w wywiadach i krytycznie rozwija popularną metaforę trajektorii. Charakteryzuje proces wypracowywania przez artystów osobnego projektu życiowo-twórczego na tle twórczości mistrzów, działań współczesnych konkurentów, dawnych nurtów dyskursu sztuki nowoczesnej, jak i aktualnej struktury pozycji w lokalnym polu sztuki. W tekście zostały bliżej omówione fragmenty wywiadu z polską rzeźbiarką, performerką oraz autorką instalacji i filmów wideo Katarzyną Kozyrą, które najsilniej zainspirowały opisywaną koncepcję. Forma literacka głównej części tekstu jest próbą szukania sposobu na uprawianie socjografii – snucie opowieści przedstawiającej, idiograficznej, ale będącej zarazem efektem pracy analitycznej i teoretycznej.
The paper presents a theoretical proposal grounded in the material of non-anonymous autobiographical narrative interviews with renowned Polish visual artists. The concept of ricochets of subjectivation names a particular process structure found in the interviews. It also critically modifies the metaphor of trajectory, popular in sociology. The concept characterises the process of developing an idiosyncratic life and creative project of the artist, against the backdrop of the former achievements of the modern art discourse, including works of the masters, as well as the structure of the positions in the local art field and the work of contemporary competitors. The paper discusses in more detail fragments of an interview with the Polish sculptor, video artist and performer Katarzyna Kozyra, which most significantly inspired the concept described. The literary form of the main part of the text seeks to search for new ways of doing sociography. That is, weaving a story, that is at the same time an idiographic representation, and a result of analytical and theoretical work.
Źródło:
Przegląd Socjologiczny; 2021, 70, 3; 67-96
0033-2356
Pojawia się w:
Przegląd Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka pierwotna w czterech odsłonach. Uwagi o antropologii sztuki Lewisa H. Morgana, Franza Boasa, Aby’ego Warburga i Ruth F. Benedict
Four views of “primordiality”. Remarks on the anthropology of art by Lewis H. Morgan, Franz Boas, Aby Warburg and Ruth F. Benedict
Autorzy:
Kisielewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566365.pdf
Data publikacji:
2020-01-10
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
sztuka pierwotna
sztuka awangardowa
teoria sztuki
historia sztuki
antropologia sztuki
studia kulturowe
primordial art
avant-garde art
theory of art
history of art
anthropology of art
cultural studies
Opis:
These remarks are intended as to recall testimonies of the contact of people of the West with art called primordial or primitive in its natural cultural environment. The goal is here also to “refresh” thinking about art, as well as to look at the ways of recognition of primordial art at the turn of the twentieth century, the representation of which are the classic texts by the field researchers referred to in the title of these remarks. The selection of the texts is not accidental here, because they are connected primarily by the thread of the art of Indigenous communities of North America.
Źródło:
Ars inter Culturas; 2019, 8; 15-34
2083-1226
Pojawia się w:
Ars inter Culturas
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 31

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies