- Tytuł:
-
Liturgische Texte zu Ehren der Heiligen Drei Könige (Teil 2)
Liturgical Texts Honoring the Three Holy Kings (Part 2)
Teksty liturgiczne ku czci Świętych Trzech Króli (część 2) - Autorzy:
- Puszcz, Teodor
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/2035065.pdf
- Data publikacji:
- 2020-08-31
- Wydawca:
- Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
- Tematy:
-
Święci Trzej Królowie
liturgia Kościoła
formularze mszalne
modlitwa za podróżujących i pielgrzymujących
Saint Three Kings
liturgy of the Church
Mass forms
pray for travelers and pilgrims - Opis:
-
W nawiązaniu do poprzedniego artykułu [66(2019), zeszyt 8] trzeba stwierdzić, że teksty liturgiczne na cześć Świętych Trzech Króli za podróżujących i pielgrzymów wpisują się w ogromny skarbiec modlitw Kościoła przewidzianych dla tego typu liturgii. Wspomniani wyżej Święci, obok św. Jakuba Starszego, św. Rafała Archanioła, św. Juliana, św. Krzysztofa i św. Mikołaja, uważani byli i są za patronów podróżujących i pielgrzymujących. Z tego bogactwa modlitw niewiele tekstów pozostaje w użytku w liturgii posoborowej Kościoła. Zadziwiające jest to, że mszały kolońskie XV i XVI wieku nie zawierają formularzy mszalnych De tribus regibus pro iter agentibus, natomiast praktycznie w całej Europie można je znaleźć w mszałach średniowiecznych.
W niniejszym artykule przedstawione zostały kolejne trzy formularze mszalne. Kościół w euchologii tych formularzy wspomina najpierw szczęśliwą podróż mędrców ze Wschodu pod przewodem niezwykłej gwiazdy do nowo narodzonego Mesjasza w celu obdarowania Go niezwykłymi darami, a także drogę powrotną do domu. Następnie prosi dla wiernych pielgrzymujących, za przyczyną tych Świętych, o drogę przebiegającą w pokoju, zdrowiu i pomyślności, a sam Chrystus – prawdziwe Słońce, prawdziwa Gwiazda i prawdziwa Światłość – niech ich prowadzi do upragnionego celu pielgrzymki. Dalej Kościół prosi o Boskiego Towarzysza drogi – Anioła pokoju – dla pielgrzymów, który ma ich strzec przed niebezpieczeństwami duszy i ciała, a także przed atakami szatana, by mogli stać się towarzyszami Ducha Świętego. W końcu Kościół odwołuje się do dziejów Syna Bożego, który przez Ojca został posłany na łono Dziewicy, stał się człowiekiem, cierpiał i umarł, a także do aniołów przy grobie jako świadków Jego zmartwychwstania. Rola aniołów przedłuża się i manifestuje w opiece dniem i nocą nad pielgrzymami – o co także prosi Kościół. Tekst pierwszego czytania stanowi fragment proroctwa Izajasza (Iz 60,1-6), gdzie jest mowa o pielgrzymce narodów z darami do Jerozolimy i do światłości, czyli do Pana. Podobnie fragment Księgi Rodzaju opowiada o podróży Abrahama w towarzystwie anioła do jego nowej ojczyzny (Rdz 24,7). Oba teksty przerzucają most do kolejnych dwóch perykop, w których opisane są: podróż magów z darami ze Wschodu do Betlejem, do Syna Bożego (Mt 2,1-12) oraz nakaz misyjny dla apostołów zakładający zaufanie w Bożą pomoc w drodze (Mt 10,7-8), co jest typowym motywem pielgrzymowania. Źródłami antyfon mszalnych (introitus, graduale, offertorium i communio) są fragmenty biblijne z psalmów i ksiąg, które stanowią czytania mszalne, stąd powtarzające się motywy: prowadzenie przez Boga w drodze, zaufanie Bogu, gwiazda na Wschodzie, podróż magów z darami i adoracja Króla królów. Sekwencja posiada 10 zwrotek i jest tekstem niebiblijnym. Najpierw zgromadzeni są zachęceni do uwielbienia majestatu Bożego, następnie tekst porusza narodzenie Chrystusa i pokłon mędrców z darami, których mistyczne znaczenie jest wyjaśnione (zw. 1-5).
W dalszych zwrotkach wspomniane jest przeniesienie relikwii i ich kult w Kolonii (zw. 6-9). Na końcu umieszona została prośba, by Chrystus, za przyczyną mędrców, zaprowadził wiernych do życia wiecznego (zw. 10).
In reference to my previous article (Roczniki Teologiczne, vol. 66, fasc. 8, 2019) it has to be said that liturgical texts honoring the Three Holy Kings as travelers and pilgrims form a part of the immense treasury of prayers of the Church for this type of liturgy. These holy men, alongside St. James the Greater, St. Raphael the Archangel, St. Julian, St. Christopher, and St. Nicholas, have been and still are seen as patrons of travelers and pilgrims. From this wealth of prayers, only a few remain in use in the post-Vatican II liturgy. It is surprising that the Missals of Cologne in the 15th and 16th century did not include the Mass De tribus regibus pro iter agentibus, when it could be found in medieval Missals practically everywhere in Europe. This article presents three more Masses. In its euchologion the Church recalls in the parts of this Mass, first the happy journey of the wise men from the East, guided by the extraordinary star to the newborn Messiah so as to present Him with extraordinary gifts, and it also recalls their return trip home. It then prays for the pilgrim faithful, through the intercession of these Holy Men, for a path that passes along the way of peace, health, and prosperity, and that Jesus Himself—the true Sun, true Star, and true Light—leads them to the yearned-for goal of their pilgrimage. The Church then asks for a divine companion along the way—an angel of peace—for the pilgrims, who will protect them from dangers to soul and body, and also from the onslaughts of Satan, that they may become companions of the Holy Spirit. At the end, the Church refers to the history of the Son of God, who was sent by the Father to the womb of the Virgin, who became Man, suffered and died; and again, to the angels at the grave, witnesses of His resurrection. The role of the angles is prolonged and manifested in their day and night care over pilgrims—for which the Church also prays. The text of the first reading comes from a passage from the prophet Isaiah (Isa 60:1-6) which talks about a pilgrimage of the nations with gifts to Jerusalem and to the light, that is, to the Lord. A similar section in the Book of Genesis tells of the journey of Abraham in the company of an angel to his new homeland (Gen 24:7). Both of these texts create a bridge to the next two pericopes, which describe the journey of the Magi, with their gifts, from the East to Bethlehem, to the Son of God (Matt 2:1-12) and also the missionary command to the apostles place their trust in the help of God along their way (Matt 10:7-8), which is a typical theme in pilgrimages. The sources for the Mass antiphons (introitus, graduale, offertorium i communio) are passages from the Psalms and other Books of the Bible that constitute the readings of the Mass, hence the recurring themes of: being guided by God along one’s pathway, trust in God, the star in the East, the journey of the Magi with gifts, and adoration of the King of kings. The sequence has ten verses and is a non-biblical text. First, those gathered are encouraged to praise the majesty of God, then the text touches on the birth of Christ and the adoration of the wise men with their gifts, the mystical significance of which is explained (verses 1-5). The following verses recall the transfer of their relics and their cult in Cologne (verses 6-9). At the end, there is a supplication that Christ, through the intercession of the wise men, may lead the faithful to eternal life (verse 10). - Źródło:
-
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 8; 75-92
2353-7272 - Pojawia się w:
- Roczniki Teologiczne
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł