Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Restytucja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 56
Tytuł:
Restitution of stereo non-colinear images
Restytucja stereopar niekolinearnych
Autorzy:
Górko, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/973260.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geometrii i Grafiki Inżynierskiej
Tematy:
perspective
stereospheric projection
restitution
perspektywa
restytucja
Opis:
This paper presents a method of restoring space, based upon a pair of non-colinear superwideange images. Images used in this paper were taken with digital camera and use stereospheric projection. Because of the very large field of view of the images, the whole halfspace can be restored.
W pracy przedstawiono metodę restytucji stereopar niekolinearnych, wykonywanych za pomocą aparatu cyfrowego z nasadką typu “rybie oko”. Metoda opiera się na założeniu, że projekcja ma charakter równokątny, oraz wykorzystuje analityczne wyznaczenie wartości kątów dwuściennych między pionową płaszczyzną symetrii obrazu i płaszczyznami zawierającymi poszczególne rozważane krawędzie wnętrza.
Źródło:
Journal Biuletyn of Polish Society for Geometry and Engineering Graphics; 2008, 18; 69-72
1644-9363
Pojawia się w:
Journal Biuletyn of Polish Society for Geometry and Engineering Graphics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Studium odbudowy świątyni w Tafa
ETUDES SUR LA RESTAURATION DU TEMPLE DE TAFA
Autorzy:
Ostrasz, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539336.pdf
Data publikacji:
1967
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
ratowanie zabytków Nubii
świątynia w Tafa
restytucja bloków
Opis:
Le démontaga du Temple de Tafa, en 1960, et le transport des blocs de pierre qui le constituaient sur l’île d’Eléphantine, près d’Assouan, constituèrent la première action de sauvetage des Monuments Nubiens. Le démontage fut execute par une équipe technique du Service des Antiquités de l’Egypte, sa direction scientifique — par Monsieur H. Ashiri, architecte du Centre de Documentation au Caire, et l’auteur da cet article, fut délégué par le Centre Polonais d’Archèologie de l’Université de Varsovie au Caire. Tel qu’on le voit à présent, le Temple de Tafa ne représente que la partie subsistante d’un sanctuaire plus vaste. Son importance historique est grande, du fait qu’il s’agit d’un des rares échantillons subsistants en Nubie da l’architecture sacrée d’époque romaine. Encore presqu’entièrement conservé au début du siècle, l’élévation du barrage d’Assouan en 1907—1912 lui fut fatale et précipita sa destruction. Lorsqu’il fut démonté en 1960 il était presque totalement en ruines. Pourtant, vu l’examen préliminaire des blocs et l’étude des possibilités de reconstruire le Temple à partir de ses elements originaux — d’après leur nombre et leur état — tous les espoirs sont parmis. Aussi, les méthodes appliquées au cours du démontage — particulièrement en ce qui touche à la minutie de la documentation — n’avaient pas seulement pour but da préserver les fragments du Temple, mais encore de recueillir le matériel le mieux fourni afin de permettre la reconstruction de ce monument de la façon la plus complète et la plus authentique. Le but fondamental de ces études fut la solution d’un problème duquel dépendait toute la reconstruction: retracer la position originelle des blocs provenant des parties ruinées, reconstituant ainsi, autant que possible, l’apparence du Temple avant sa destruction. La suite de cet article est consacrée à la description des méthodes utilisées afin d’obtenir ce but et à la justification des résultats obtenus. La position originelle des blocs a été déterminée par une sétie de classifications. En premier lieu, on a cherché à déterminer à quelle partie du Temple pouvait appartenir chaque bloc; ensuite, dans quelle assise il se trouvait et finalement la place qu’il occupait dans cette assise. Toute une série d’indices, du plus général au plus particulier, permet d’établir cette position. Selon ce processus méthodologique, voici l’ordre dans lequel on les interroge: a) point de la chute du bloc, b) sa forme et ses dimensions, c) méthode du découpage de chacune de ses faces, d) découpage même des joints. Les blocs furent classifiés en 17 groupes suivant leur caractère et leur emplacement primaire dans les parties respectives du Temple. Appliquant aux groupes les détails déterminés ci-dessus, les positions primaires de 254 blocs sur 395 préservés purent être retrouvés exactement. Quant aux 141 blocs encore à l’étude il est permis d’espèrer que l’on retrouvera leur place par la même méthode. Si l’on considère qu’au total de 157 blocs „in situ” et aux 254 à la position bien ‘établie on ajoute 141 provenant des murs dont la position même dans les assises peut être approximativement déterminée, on peut constater qu’on a 93% du material disponible à la reconstruction du Temple. Il n’y aurait donc besoin d’utiliser que 7 % — c’est à dire environ 40 blocs — des pierres neuves. A la lumière de cette étude il semble plainement justifié de croire que le temple de Tafa pourrait être entièrement reconstruit à partir de ses éléments originaux, comme il’a été signifié au début de cet article.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1967, 1; 19-32
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ograniczenie wywozu dzieł sztuki w Polsce w świetle zalecenia UNESCO
LIMITATION DE L’EXPORTATION DES OEUVRES D’ART EN POLOGNE À LA LUMIÈRE DES RECOMMANDATIONS DE L’UNESCO
Autorzy:
Nieciówna, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537410.pdf
Data publikacji:
1968
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
UNESCO
ograniczenie wywozu dzieł sztuki
dobra kulturalne
restytucja dóbr kultury
Opis:
L ’article présente une confrontation des procédés et des méthodes juridiques employées en Pologne en vue d’éliminer le trafic illicite des biens culturels avec ceux qui ont été instituées p a r la Conférence Générale de l’UNESCO en date de 19.XI.1964. La résolution de l’UNESCO est présentée sous forme judiciaire de recommandation appelée: „Recommandation concern an t les mesures à prendre pour interdire et empêcher l’exportation, l’importation et le tran sfe rt de propriété illicites des biens culturels”. En examinant chaque ^problème en particulier l’au teu r soumet à l’analyse critique les opinions et les remarques d’autres pays présentées dans les commentaires au p ro je t de la recommandation. L ’article porte aussi su r des dissertations d’ordre général concernant le caractère juridique des recommandations de la Conférence Générale adressées aux pays membres de l’UNESCO. En tenant compte des prescriptions du s ta tu t de l’UNESCO, du règlement de la Conférence Générale et de la doctrine l’auteur arrive à la conclusion que ces recommandations ne sont que des directives destinées à oriente r la législation et la pratique des pays respectifs. Néanmoins, le fait d’avoir adopté la recommandation de l’UNESCO engendre dans les pays en question toute une série d’obligations strictement juridiques (comme p a r ex. la nécessité d’en faire éta t devant les organes compétents de leur pays ainsi que l’obligation de présenter à l’Organisation des rapports détaillés) qui p a r là-même constituent déjà l’in strumen t d’une „certaine pression morale exercée sur les états membres”, mis à la disposition de cette organisation. Les objectifs de la protection et sa portée sont in d iqués dans la recommandation de PUNESCO selon le modèle de la définition de la notion des biens culturels déterminés dans la Convention pour la Prote ction des Biens Culturels en cas de Conflit Armé de 1954. Les différences n ’ont qu’un caractère secondaire et elles résultent du fait que d ’autres motifs décident de la protection en temps de paix et d’autres — en temps de guerre. Toutefois il y a deux points essentiels qui sont identiques dans les deux définitions et ils spécifient que: 1. la 'liste des objectifs visés par la définition ne constitue qu’un relevé sommaire indiquant les catégories principales de ces objets, 2. l’obligation d e déterminer les critères selon lesquels l’objet donné sera ou ne sera pas soumis à la p ro tection, incombe à l’Etat auquel l ’objet donné appartient. La définition des biens culturels telle qu’elle fu t adoptée par la résolution éveilla des réserves surtout de la part des Etats-Unis, du Japon, de la Grande Bretagne et de la iSuisse. L’on a soulevé que la libe rté laissée aux Etats de remplir chacun pour sa p a rt cette définition d’un sens concret annulerait effectivement la possibilité d ’un contrôle de l’importation qui ne pourrait alors être exercé puisqu’il se ra it impossible d’exiger du service douanier la connaissance d’au tan t de variantes de la définition q u ’il y aura it de pays intéressés. Il est chose certaine q u ’en pratique ces conséquences ne se manifeste raient point vu que les documents annexés aux objets exportés constitueront la preuve matérielle de la vérification à laquelle ils ont é té soumis. Dans la loi polonaise du 15 février 1962 ,;Sur la protection des biens culturels et sur les musées” le législateur introduit, en plus de la notion du monument histo rique, celle du bien culturel, dont la définition comporte les éléments essentiels de la formule adoptée par la recommandation de PUNEiSOO. Toutefois si l’on considère l’ensemble des prescriptions de la dite loi la conclusion s’impose à savoir que ce qui répond à la notion du bien culturel défini par la recommandation de l’UNESCO c’est, dans notre loi, la notion du monument historique étan t donné que seuls les monuments historiques jouissent en Pologne de la protection judiciaire. P armi les sept règles indiquées par la recommandation, deux sont d ’une valeur toute particulière. L’essentiel de l’une d’elles repose su r la reconnaissance des restrictions faites aux principes par les législations des autres pays intéressés. L ’autre relève de la reconnaissance du droit de la revendication dans chaque cas d’exportation illicite des biens culturels. Une base judiciaire suffisamment solide garantit en Pologne le contrôle de l’exportation, mais il y manque, comme dans d’autres pays d ’ailleurs, de p re scriptions portant su r le contrôle de l’importation vue sous le même aspect et visée par la recommandation de l’UÎNESOO. Le fait d’avoir adopté par la Conférence Générale la recommandation témoigne d’unie bienveillance d’a ttitu d e générale des Etats envers l’initiative prise par l’UNEISCO, l’on a donc droit d’espérer que les législations des divers pays, parmi eux celle de la Pologne, seront complétés par des prescriptions réglant les questions de l’importation des biens culturels. Vu la complexité des problèmes concernant l’échange international des biens culturels, les accords in te rn a tionaux peuvent constituer l’instrument le plus efficace de coopération entre les pays déterminant les obligations et îles droits réciproques des parties contractantes. La Pologne se prononce pour cette forme de coopération.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1968, 2; 35-44
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O obiektach przejściowych. Wystawa Utracone – odzyskane. Ciąg dalszy... w Łodzi
Autorzy:
Żerkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669924.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi
pozaeuropejskie artefakty
restytucja
antropologia muzealna
Opis:
Presented in 2017/2018 in the Museum of Archaeology and Ethnography in Łódź the LostRegained. The Story Continues... exhibition was the result of the restitution of artefacts from the non-European ethnographic collection of the Łódź Museum plundered during the German Nazi occupation of Poland. The history of this collection and its creators dates back to the early 20th century and is directly connected with the turbulent events of the last century: European domination in the colonies, World War II, the Cold War division of Europe and its end. Looking at this past through the prism of the exhibition of the restituted African, American and Asian objects, gives a unique opportunity to ask questions about the origins of the Łódź ethnological tradition, as well as the current state of anthropological and museological discussions about the circumstances in which Polish pre-war, non-European ethnographic collections were created.
Źródło:
Zbiór Wiadomości do Antropologii Muzealnej; 2018, 5
2391-6869
Pojawia się w:
Zbiór Wiadomości do Antropologii Muzealnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PROJEKT KONWENCJI NARODÓW ZJEDNOCZONYCH O SPRAWIEDLIWOŚCI ORAZ WSPARCIU DLA OFIAR PRZESTĘPSTW I NADUŻYĆ WŁADZY
Autorzy:
Bieńkowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664109.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
wiktymologia
prawo ofiar przestępstw
Deklaracja ONZ 1985
restytucja i reparacja
państwowa kompensata
Opis:
Draft of the UN Convention on Justice and Support forVictims of Crime and Abuse of PowerSummaryThe paper gives an account of the provisions of the draft of the UNConvention on Justice and Support for Victims of Crime and Abuseof Power of 8 February 2010. The aim of the new UN document is tostrengthen the position of victims around the world, by extending thescope of the rights granted them under the UN Declaration on BasicPrinciples of Justice for Victims of Crime and Abuse of Power of 29November 1985. The description of these rights provides a basis fora discussion of the need of the Convention.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2015, 15, 3
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krótki opis kwestii reprywatyzacji znacjonalizowanych nieruchomości kościelnych w Rumunii, ze szczególnym uwzględnieniem przypadku Kolegium im. Mikó Székelya
Autorzy:
Veress, Emőd
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148298.pdf
Data publikacji:
2022-11-28
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
Rumunia
Siedmiogród
nacjonalizacja
szkoły kościelne
restytucja
Romania
Transylvania
nationalization
ecclesiastical schools
restitution
Opis:
Mienie kościelne w Rumunii zostało znacjonalizowane przez reżim komunistyczny. Kościoły mniejszości narodowych (węgierskich i niemieckich), które tradycyjnie były szeroko zaangażowane w utrzymanie i prowadzenie szkół, zostały szczególnie dotknięte przez proces nacjonalizacji. W okresie międzywojennym szkoły te prowadziły nauczanie w językach mniejszości narodowych. Nacjonalizacja objęła cały majątek szkół wyznaniowych, często niszcząc wielowiekową tradycję. Majątek podlegający upaństwowieniu obejmował zarówno budynki szkolne, jak i mieszkania nauczycieli oraz aktywa gospodarcze, które służyły do finansowania działalności szkoły. Po transformacji ustrojowej państwo rumuńskie stopniowo tworzyło ramy prawne restytucji. Po obiecujących początkach tendencja uległa zmianie, a zwrot znacjonalizowanego majątku kościołom zaczęto utrudniać w praktyce orzeczniczej sądów i organów administracji. Zmianie praktyki nie towarzyszyły jednak zmiany legislacyjne. Niniejszy artykuł ilustruje na konkretnym przykładzie sprzeczności w orzecznictwie, przeszkody o charakterze ideologicznym utrudniające reprywatyzację, a także złożone tło historyczne i pojawiające się problemy cywilnoprawne.
The “communist” regime nationalized church property also in Romania. Minority (Hungarian and German) churches were traditionally extensively involved in school maintenance and were particularly hard hit. In the interwar period, these schools provided education in minority languages. Nationalization affected the entire property of the denominational schools and often broke centuries of tradition. The property included school buildings, teachers’ residences, and economic assets that served to finance the school. After the regime change, the state gradually established a framework for restitution. Still, after a positive start, the trend was reversed and restitution of the nationalized property to churches, without any change in the legal framework, began to be prevented by administrative and judicial practice. Through a concrete example, the article illustrates contraditictions in case law, ideological obstacles to restitution, and the complex legal history and civil law issues that arise.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2022, 1; 237-259
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proceeds of Crime, Punishment, and Libertarianism
Korzyści pochodzące z przestępstwa i libertarianizm
Autorzy:
Dominiak, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11855300.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
proceeds of crime
libertarianism
restitution
punishment
korzyści z przestępstwa
libertarianizm
restytucja
kara
Opis:
In his recent publication, Walter Block claims that disgorgement of indirect proceeds of crime is incompatible with libertarianism. The present paper argues that Block’s claim is incorrect. In support of this position two general arguments are offered. The first one builds on the distinction between restitution and punishment, showing that forfeiture of assets derived indirectly from crime would not – contra Block – result in unequal punishment under retributive justice. The second one refers to libertarian principles of distributive justice and demonstrates that indirect proceeds of crime are owned by the aggrieved parties. Put together, these arguments conclusively show that the idea that indirect proceeds of crime should be forfeited is compatible with libertarianism.
W jednym ze swoich najnowszych artykułów Walter Block twierdzi, że przepadek korzyści pochodzących w niebezpośredni sposób z przestępstwa byłby niekompatybilny z libertarianizmem. W naszym artykule argumentujemy, że twierdzenie to jest błędne. Na wsparcie naszej tezy wysuwamy dwa ogólne argumenty. Pierwszy z nich wychodzi od rozróżnienia pomiędzy restytucją a karą i wskazuje, że utrata rzeczonych korzyści nie skutkowałaby – wbrew twierdzeniom Blocka – nierównością horyzontalną w ramach sprawiedliwości retrybutywnej. Drugi z nich odnosi się do libertariańskich zasad sprawiedliwości dystrybutywnej i dowodzi, że rzeczone korzyści należą do stron poszkodowanych działaniem przestępcy. Razem wzięte, argumenty te konkluzywnie wskazują, że przepadek korzyści pochodzących niebezpośrednie z przestępstwa jest kompatybilny z libertarianizmem.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2023, 35, 2; 20-33
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
BADANIA PROWENIENCYJNE W POLSCE (CZĘŚĆ 1.)
PROVENANCE STUDIES IN POLAND* (PART 1)
Autorzy:
Maria, Romanowska-Zadrożna,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433299.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
badania proweniencyjne
straty wojenne
rewindykacje
restytucja dóbr kultury
zespół ekspertów
proweniencja
konferencja
Opis:
The article complements the article Provenance Studies in Europe and the USA published in issue 56 of the “Muzealnictwo” Annual in 2015. Emphasis is placed on the historical conditioning of Polish provenance studies stimulated by restoration activities in various periods of Polish history, from the Swedish invasion till WWII, and the post-war period of liquidating its effects. Provenance studies have autonomous aims and characters; nevertheless, their application in restoration activities have led them to be perceived as a way of claiming rights to lost heritage and the process of recovering it. Polish history and traditions regarding seeking objects looted in Poland by foreign armies and administrations have resulted in marking clear differences in comparing American and Polish attitudes towards the goals and methodology of provenance studies. Museum professionals from the USA – a country which since proclaiming its independence has not experienced any invasions, and thus any looting by any foreign state – have stated with regret that American museum collections might have received objects which had lost their history and identity as a result of Germany’s criminal policies and war operations in 1933–1945. Faced with potential claims, they elaborated methods of provenance studies on works of unknown origin. Those solutions have become a model which was later popularised worldwide, something which is confirmed by the effects of international conferences and the agreements concluded therein. However, for Polish museum professionals, studying provenance has become above all a tool for documenting wartime losses from Polish museums and proving their potential claims. Attempts to solve problems resulting from the post-war displacement of works of art and scattering historical collections, i.e. issues connected with the socalled post-court and church property, moved to museum and post-Jewish institutions after the war, fell by the wayside. A proof of the compromise being achieved between these two approaches, and a breakthrough in thinking about these collections, was the appointment in Poland of a Team of Experts on provenance studies in Polish museums regarding post-Jewish property, whose task was to draw up guidelines for museum professionals researching the property of Holocaust victims as well as to prepare a questionnaire to assess the scale of the phenomenon.
Artykuł stanowi dopełnienie tekstu Badania proweniencyjne w Europie i Stanach Zjednoczonych, który został opublikowany w 56. numerze „Muzealnictwa” w 2015 roku. Zwrócono w nim uwagę na historyczne uwarunkowania polskich badań proweniencyjnych pobudzanych działaniami restytucyjnymi w różnych okresach polskich dziejów, poczynając od wojen szwedzkich, a kończąc na II wojnie światowej i powojennym czasie likwidacji jej skutków. Badania proweniencyjne mają charakter i cele autonomiczne, jednak ich wykorzystanie w działaniach restytucyjnych wpłynęło na postrzeganie tego rodzaju badań jako dochodzenia praw do utraconego dziedzictwa i proces jego odzyskiwania. Polskie dzieje i tradycje poszukiwania obiektów zagrabionych w Polsce przez obce wojska i administracje sprawiły, że zarysowały się wyraźne różnice w zestawieniu amerykańskich i polskich postaw wobec celów i metod badań proweniencyjnych. Muzealnicy z USA – kraju, który od czasu proklamowania niepodległości na własnym terytorium nie doświadczył żadnego najazdu a więc i grabieży dokonanej przez obce państwo – z przykrością skonstatowali, że do zbiorów muzeów amerykańskich mogły przeniknąć obiekty, które w konsekwencji zbrodniczej polityki Niemiec i działań wojennych w latach 1933–1945 zatraciły swoje dzieje i tożsamość. W obliczu potencjalnych roszczeń wypracowali metody badań proweniencyjnych dzieł o nieznanym pochodzeniu. Rozwiązania te stały się wzorem spopularyzowanym na całym świecie, o czym świadczą efekty międzynarodowych konferencji i poczynione na nich uzgodnienia. Natomiast dla polskich muzealników badanie proweniencji stało się przede wszystkim narzędziem dokumentowania strat wojennych polskich muzeów i dowodzenia ich ewentualnych roszczeń. Na dalszy plan odsuwano próby rozwiązania problemów wynikających z powojennego przemieszczania dzieł sztuki i rozpraszania historycznych kolekcji, czyli kwestie związane ze statusem tzw. mienia podworskiego, kościelnego przeniesionego po wojnie do instytucji muzealnych i pożydowskiego. Dowodem kompromisu między obiema postawami i przełomem w myśleniu o zbiorach stało się powołanie w Polsce Zespołu ekspertów ds. badań proweniencyjnych w muzeach polskich w zakresie mienia pożydowskiego, który za cel postawił sobie opracowanie vademecum dla muzealników podejmujących te badania w odniesieniu do mienia ofiar Zagłady oraz sporządzenie kwestionariusza do oceny skali zjawiska.
Źródło:
Muzealnictwo; 2016, 57; 179-191
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne kierunki ochrony fitocenoz leśnych
Contemporary directions of forest phytocoenoses protection
Autorzy:
Czerepko, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/882418.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
ochrona przyrody
ochrona czynna
ochrona bierna
siedliska przyrodnicze
siedliska lesne
zespoly lesne
restytucja
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2015, 17, 1[42]
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Restytucja łososia i troci w wodach Polski: przegląd i kalendarium działań.
Restitution of salmon and sea trout in Polish waters: a review and a chronology of activities.
Autorzy:
Bartel, Ryszard
Pelczarski, Wojciech
Kardela, Janina
Nadolna-Ałtyn, Katarzyna
Lejk, Adam M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/2117406.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Morski Instytut Rybacki - Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
troć
restytucja
zarybianie
sadze morskie
łosoś
salmon
sea trout
restitution
restocking
sea cages
Opis:
W Polsce występują dwa gatunki anadromicznych ryb łososiowatych: łosoś atlantycki Salmo salar L. i troć wędrowna morska Salmo trutta m. trutta L., które są rozsiedlone w rzekach pomorskich oraz w dorzeczu Odry i Wisły. Pogarszające się warunki środowiska i nadmierna eksploatacja bez rekompensacyjnych zarybień prowadziły do zmniejszania się liczebności łososia w rzekach, aż do całkowitego wyginięcia rodzimych populacji, co miało miejsce w latach 60. XX w. w dorzeczu Wisły i w latach 70. XX w. w dorzeczu Odry. W celu odbudowy populacji łososi i troci pierwsze działania podjęto już pod koniec XIX w. W pracy przedstawiono szczegółowo historię różnych działań restytucyjnych prowadzonych w Polsce, z uwzględnieniem udziału Morskiego Instytutu Rybackiego w tych działaniach, m.in. prowadzenie hodowli tarlaków łososia w sadzach morskich w Jastarni. Przedstawiono wielkość i rozmieszczenie dotychczasowych zarybień łososia i troci prowadzonych z funduszy państwowych.
In Poland, there are two species of anadromous salmonids: Atlantic salmon Salmo salar L. and sea trout Salmo trutta m. trutta L., which are distributed in the Pomeranian rivers and in the Oder R. and Vistula R. basins. The deteriorating environmental conditions and overexploitation without compensatory restocking actions have led to a decrease in the abundance of salmon in the rivers, until the total extinction of native populations, which occurred in the 1960s in the Vistula River basin and in the 1970s in the Oder River basin. First steps to restore the populations of salmon and sea trout had already been taken at the end of the nineteenth century. The study presents the detailed history of various recovery efforts conducted in Poland, involving the participation of the National Marine Fisheries Research Institute in these activities, including farming of the salmon spawners in sea cages in Jastarnia. The size and distribution of existing restocking of salmon and sea trout carried out from the national funds have been presented.
Źródło:
95-lecie Morskiego Instytutu Rybackiego: aktualne tematy badań naukowych. Tom I. Zasoby ryb i rybołówstwo; 71-82
9788361650164
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ŁOWY I DYPLOMACJA. LOSY WYWIEZIONYCH W 1940 R. ŁÓDZKICH ZABYTKÓW ETNOGRAFII POZAEUROPEJSKIEJ
HUNTING AND DIPLOMACY. FATE OF NON-EUROPEAN ETHNOGRAPHIC OBJECTS LOOTED FROM ŁÓDŹ IN 1940
Autorzy:
Nawojka, Cieślińska-Lobkowicz,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432975.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
nazistowski rabunek
restytucja dóbr kultury
Łódź
stosunki polsko-niemieckie
muzea etnograficzne
Konrad Jażdżewski
Opis:
The issues discussed in this article are explored from the perspective of history and political science. Based on extensive archive materials, the author presents an obscure case of plundering museum objects in occupied Poland by the Nazis and postwar attempts of restituting those from two German States, and – after 1990 – from the united Germany. Moreover, the author demonstrates the attitude of directors of Polish museums and institutions where the objects were exported to. 1,300 ethnographic objects from outside Europe, mainly from South America and Africa, included in the collections of the Municipal Museum of Ethnography in Łódź were affected. During occupation, Litzmannstadt (German name of Łódź) was part of the so-called Reichsgau Wartheland annexed to Nazi Germany. Polish national and municipal property was immediately confiscated. Three museums in Łódź were jointly directed by Germans and harnessed to ideology proving i.a. “lifetime Germanic nature” of the occupied areas. Regarded as worthless, polonica were in danger of destroying. Regarded as useless, non-European etnographica were sold in 1942 for a little money to the museum collections in Leipzig (after 1949 in FRG), Hamburg, Cologne and Göttingen (after 1949 in FRG). In the 1960s, the former director of the Museum of Archeology and Ethnography in Łódź made attempts to reclaim exported objects; museum in Leipzig and other museums in FRG reacted in a different way. In 2012/2013, with the consent of Auswärtiges Amt in Berlin, the Institute of Ethnography of the University of Göttingen admitted that since 1943 it had 300 etnographica from Łódź. The author hopes that publication of this article will accelerate the restitution of those objects.
Artykuł ma charakter historyczno-politologiczny. W oparciu o bogaty materiał archiwalny autorka przedstawia mało znany przypadek nazistowskiej grabieży muzealiów w okupowanej Polsce i powojenne próby ich restytucji z obydwu państw niemieckich, a po 1990 r. ze zjednoczonych Niemiec. Przy okazji pisze też o postawach kierowników polskiego muzeum i instytucji, do których zostały wywiezione. Chodzi o 1300 pozaeuropejskich zabytków etnograficznych, głównie z terenów Ameryki Południowej i Afryki, które należały do zbiorów Miejskiego Muzeum Etnograficznego w Łodzi. Okupowane miasto przemianowane na Litzmannstadt znalazło się w tzw. Kraju Warty przyłączonym do Rzeszy Niemieckiej. Polskie mienie państwowe i komunalne uległo natychmiast konfiskacie. Trzy muzea łódzkie znalazły się pod połączonym niemieckim kierownictwem i zostały wprzęgnięte w służbę ideologii, dowodzącej m.in. „odwiecznej germańskości” okupowanych terenów. Polonicom jako bezwartościowym groziło zniszczenie. Pozaeuropejskie etnographica uznane za zbyteczne, sprzedane zostały w 1942 r. za niewielką sumę do kolekcji muzealnych w Lipsku (po 1949 r w NRD), Hamburgu, Kolonii i Getyndze (po 1949 r. w RFN). Podjęte w latach 60. XX w. przez ówczesnego dyrektora Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi próby odzyskania wywiezionych obiektów spotkały się z odmiennymi reakcjami w Lipsku (NRD) i w każdej z pozostałych trzech instytucji muzealnych w RFN. Instytut Etnologiczny Uniwersytetu w Getyndze dopiero w 2012/2013 r., za zgodą berlińskiego Auswärtiges Amt, zdecydował się upublicznić fakt posiadania od 1943 r. 300 łódzkich etnographiców. Autorka artykułu ma nadzieję, że jego publikacja przyczyni się do ich szybkiej restytucji.
Źródło:
Muzealnictwo; 2014, 55; 146-161
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z problemów konserwacji zespołów zabytkowych
QUELQUES APERCUS SUR LES PROBLÈMES DE LA CONSERVATION DES ENSEMBLES HISTORIQUES
Autorzy:
Misiorowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539614.pdf
Data publikacji:
1969
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
konserwacja zespołów zabytkowych
zespoły osiedleńcze
zespoły wydzielone
zespoły rezydencyjne
restytucja
adaptacja
reintegracja
odbudowa
Opis:
L’évolution rapide des villes et le développement technique donnent l ’essor à d’incessantes transformations des aménagements urbains. A cet effet, les ensembles historiques de vieilles cités sont menacés soit d’une destruction totale soit de dégradation et de retranchement graduel de la vie courante. Il est donc indispensable de protéger et de conserver non seulement des objectifs isolés mais aussi des ensembles historiques dans leur totalité. Les premiers pas sur la voie de la conservation des sites historiques urbains ont été faits en Pologne avant la seconde guerre mondiale (Zamość, Sandomierz, Cracovie). Après la guerre — ce problème est devenu d’une actualité pressante. Pour ordonner les problèmes ayant trait au sujet précité, l ’auteur du présent article propose la classification ci-après des ensembles historiques: 1) Groupes d’habitations — en premier lieu donc, des centres urbains, mais aussi des agglomérations rurales pourvues de valeurs spéciales soit du fait de leur composition soit de leur histoire. L’on a pas le droit d’oublier aussi les aménagements urbains du XIXe siècle les plus susceptibles d’être détruits en raison de la modernisation des villes et pourtant dotés de valeurs réelles (Łódź, Zgierz). 2) Les unités architectoniques urbaines, c’est à dire les ensembles inclus dans le cadre d’un système d’architecture défini, affectés à une fonction générale indépendamment de leur situation dans la ville soit dans l ’agglomération, par ex. les couvents, les citadelles, les établissement industriels, les systèmes d’irrigation et d’eaux flottables. 3) Les ensembles résidentiels inclus dans le cadre du paysage. En première ligne ce sont les châteaux et les palais. Les valeurs du paysage résultent de la composition spatiale, soit encore, elles apparaissent fortuitement après l ’élévation du monument principal (la majorité des châteaux médiévaux). Cet état de fait appelle la protection de l ’entourage du monument, soit par un aménagement du terrain, soit par l’élévation d’autres bâtiments, soit encore par la composition d’un décor floral et des espaces verts. Afin de profiter d’une protection réelle, tous ces ensembles historiques, indépendamment de leur caractère doivent être inclus dans la vie courante de la société contemporaine et servir à ses besoins. A cet effet il est indispensable d’établir des programmes fonctionnels détaillés. La nécessité d’une participation de spécialistes-conservateurs des monuments s ’impose, quant aux travaux des organes chargés d’établir les plans d’aménagement de l’espace. Elle garantirait la mise en valeur de ces monuments ainsi que leur affectation à des services et buts utiles. Tous les traitements auquels ont été soumis les ensembles historiques jusqu’à ce temps ont été désignés par le mot d ’„assainissement”. Ledit terme manquant de précision, l’auteur en propose quelques autres dont chacun indiquerait un autre mode de traitement: 1. Dégagement (liberazione) — consiste à la démolition des elements parasites altérant la composition historique et la beauté du monument, y compris les éléments nuisibles aux conditions sanitaires du bâtiment et à son utilité '(bâtisses, masures, annexes etc.). 2) Restauration (ricostruzione) — consiste à dégager l ’ensemble historique et mettre en valeur sa composition en corrigeant les gabarits, créant des percées, bouchant des manques dans l’alignement des bâtiments, restituant les dominantes et les points culminants de son programme tels que: les dispositifs de défense, la „petite architecture”, les monuments commémoratifs etc. 3) Adaptation (rinovazione) — c’est le principal traitement pour la majorité de vieilles cités. L’adaptation s’effectue en diverses formes — elle est planifiée ou fortuite. Afin qu’elle constitue un traitement de conservation, elle doit être basée sur un programme d’affectation et de conservation de l ’ensemble visé. Un tel programme devra indiquer la fonction générale de l ’ensemble à l ’échelle de la municipalité, puis préciser les services affectoires de chaque pâté de maisons ou même de chaque bâtiment en particulier. Il sera strictement lié à la restauration, au complètement de l ’architecture et à l ’équipement technique de l ’ensemble afin de lui garantir l’utilité en vue de ses nouvelles fonctions. Au cours de l’adaptation il est indispensable d’inserrer l’ensemble historique dans le cadre de son entourage en prenant compte des services affectoires qui lui seront alloués. 4. La réintégration (reintegrazione) — constitue une opération réalisée sur l’objectif en question ou en dehors de cet objectif. Cette intervention consiste à la restauration et à l’adaptation de l’ensemble historique ainsi qu’à une transformation et recomposition de son entourage le plus proche, ce dernier devant lui former un cadre qui mettrait ses valeurs en lumière. Le programme fonctionnel, dans ce cas, joue aussi un rôle important. 5) Réaménagement (ricomposizione) — en principe, ce n’est pas un traitement de conservation, toutefois il empiète sur son domaine. Dans notre pays, l ’expérience démontre la nécessité d’une participation des conservateurs à l’oeuvre du réaménagement, qui ne devrait pas se traduire par une reconstruction architectonique mais seulement par le respect de la composition et la mise en valeur de l ’ensemble historique. Elle peut s’effectuer de différente manière, mais elle est indispensable quant il s ’agit d’un monument tombant en dégradation et toujours vivant grâce à ses valeurs historiques. Pour terminer, les suivantes conclusions s ’imposent: a) L’ensemble historique doit être lié à la vie courante, b) Pour qu’il profite des traitements de conservation, il faut qu’un programme fonctionnel soit établi à son sujet, c) Les nouvelles formes architectoniques dans le voisinage direct du l’ensemble historique ne seraient admises qu’avec la plus grande circonspection, d) Chaque intervention doit être précédée par des recherches historiques détaillées. L’article présent pose des motions et appelle à élargir les cadres de la discussion, au cours de laquelle les termes proposés pourraient être précisés et admis dans la science relative à la protection des monuments historiques.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1969, 3; 198-205
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Is the Rothbardian Theory of Punishment Retributive?
Czy rothbardowska teoria kary jest retrybutywna?
Autorzy:
Dominiak, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31232845.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
libertarianism
punishment
retribution
restitution
compensation
Murray Rothbard
libertarianizm
kara
retrybucja
restytucja
odszkodowanie
zadośćuczynienie
Opis:
Murray Rothbard claims that it is “evident that our theory of proportional punishment—that people may be punished by losing their rights to the extent that they have invaded the rights of others—is frankly a retributive theory of punishment, a ‘tooth (or two teeth) for a tooth’ theory.” The present paper argues that it is not. The role that Rothbard assigns for victims in determining punishment justifies classifying his theory of punishment as corrective rather than retributive, for vesting victims with rights over punishment defeats the retributive justice requirement that criminals are punished solely because they deserve it and in accordance with their respective deserts. Instead of giving offenders what they objectively deserve, the Rothbardian theory of punishment allows victims to seek compensation in various forms, including revenge.
Murray Rothbard twierdzi, że „jest oczywistym, że nasza teoria proporcjonalnej kary—iż ludzie mogą być ukarani przez utratę swoich praw do poziomu, do którego sami pogwałcili prawa innych —jest, szczerze mówiąc, retrybutywną teorią kary, teorią ‘ząb (lub dwa zęby) za ząb’”. Niniejszy artykuł argumentuje, że tak nie jest. Rola, jaką Rothbard przypisuje ofiarom w określaniu kary, uzasadnia zaklasyfikowanie jego teorii kary jako teorii korekcyjnej raczej niż retrybutywnej, ponieważ przyznanie ofiarom praw decydowania o karze podważa wymóg sprawiedliwości retrybutywnej, aby przestępcy byli karani wyłącznie dlatego, że na to zasługują i dokładnie w tej mierze, w jakiej na to zasługują. Zamiast dawać przestępcom to, na co obiektywnie zasługują, rothbardowska teoria kary pozwala ofiarom zamienić wymierzenie kary na uzyskanie odszkodowania lub zadośćuczynienia, również w formie zemsty.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 3; 5-23
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 56

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies