Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów, Ukraińska Powstańcza" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Tragedia wołyńska lat 1943–1944: przyczyny, przebieg, skutki
The Tragedy of the Volhynia Region 1943–1944: Its Causes, Course and Aftermath
Autorzy:
Iljuszyn, Ihor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477322.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów, Ukraińska Powstańcza
Armia, Armia Krajowa, Wołyń
Opis:
An author focuses on the reasons of the creation by the Regional Unit of the Organization of Ukrainian Nationalists (Bandera followers) of the Ukrainian Insurgent Army in Volhynia and Polesie and the anti-Polish ethnic cleansing operation carried out in these territories. The article draws the conclusion that these reasons were determined, first of all, by the war factors, which, in turn, defined the time of carrying out of this operation as well as that of the Armia Krajowa [Home Army] activists’ reaction actions. Describing the milestones of the confrontation of the Ukrainian and Polish clandestine organizations in the territory of pre-war Polish Volhynian Voivodeship in 1943–1944, the author specifies the principle difference, which, according to the author, existed in the nature and ultimate goal of the mutual armed actions carried out by the detachments of the UPA and the AK. The article describes the polemics with some points of view on this problem, widespread in the newest Polish and Ukrainian historiography.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2014, 1(23); 391-299
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epilog akcji „Wisła”. Likwidacja zbrojnego podziemia ukraińskiego w Polsce
The Epilogue of Operation Vistula. The Liquidation of Ukrainian Military Underground in Poland
Autorzy:
Pisuliński, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477986.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów
Ukraińska Powstańcza Armia
akcja „Wisła”
Organisation of Ukrainian Nationalists
Ukrainian Insurgent Army
Operation Vistula
Opis:
Artykuł przedstawia syntetycznie działania wojska, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i aparatu bezpieczeństwa przeciwko podziemiu po zakończeniu akcji „Wisła”. Jego celem jest ukazanie, w jaki sposób próbowano zniszczyć pozostałości sił UPA i OUN oraz jakie przyniosło to rezultaty. Omówione zostały również przeprowadzone wówczas wysiedlenia resztek ludności ukraińskiej z woj. lubelskiego. Jeszcze przed zakończeniem akcji „Wisła” powołano dwie grupy operacyjne, liczące ogółem około 10 tys. żołnierzy. Ich zadanie ułatwiła przeprowadzona jesienią 1947 r. przez kierownictwo podziemia ukraińskiego w Polsce demobilizacja partyzantów. Większość odeszła na Ukrainę, by kontynuować walkę, część próbowała się przedrzeć do amerykańskiej strefy okupacyjnej w Niemczech. Działania wojska i KBW nie przyniosły większych wyników. Największym sukcesem było wytropienie i okrążenie bunkra, gdzie ukrywał się krajowy kierownik OUN Jarosław Staruch „Stiah”, który popełnił samobójstwo. W listopadzie 1947 r., kiedy w końcu dowiedziano się o demobilizacji partyzantki ukraińskiej, rozwiązano grupy operacyjne, przekazując zwalczanie ostatnich partyzantów ukraińskich lokalnym jednostkom KBW i milicji.
The article synthetically presents the actions of the military, the Internal Security Corps and the security apparatus against the underground after the end of Operation Vistula. It aims to show the attempts to destroy the remainder of the UPA and OUN forces and the ensuing results. The displacements of the remaining Ukrainian population from the province of Lublin are also discussed. Even before the end of Operation Vistula, two operational groups were formed, numbering about 10,000 soldiers in total. Their task was facilitated by the demobilisation of partisans carried out in the autumn of 1947 by the command of the Ukrainian underground in Poland. The majority returned to Ukraine to continue fighting, while some tried to get through to the American zone of occupation in Germany. The actions of the military and the Internal Security Corps did not yield significant results. The biggest success was tracking down and surrounding the bunker in which the national OUN commander Jarosław Staruch “Stiah” was hiding, who later committed suicide. In November 1947, when the demobilisation of Ukrainian partisans was discovered, the operational groups were disbanded; combating the last Ukrainian partisans was entrusted to the local units of militia and the Internal Security Corps.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 34; 256-276
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dowody zbrodni nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej w latach 1939-1947 orazich ocena w świetle prawa krajowego i międzynarodowego
Evidence of the Crimes Committed by Ukrainian Nationalists against the Polish Population in the Years 1939—1947, and Their Assessment in the Light of National and International Law
Autorzy:
Kuźniar, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539891.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów
Ukraińska Powstańcza Armia
dowody zbrodni ludobójstwo
II wojna światowa
the Organization of Ukrainian Nationalists the Ukrainian Insurgent Army evidence of crimes genocide
World War II
Opis:
Artykuł prezentuje dowody wybranych zbrodni nacjonalistów ukraińskich na narodzie polskim w latach 1939 – 1947. Celem wywodu jest określenie odpowiedzialności prawnej członków OUN – UPA za te czyny, jak też zwrócenie uwagi, że zbrodnicze działania nacjonalistów ukraińskich mają konkretny wymiar prawny. Niepodważalnie były one w momencie ich popełniania, jak i są niezmiennie nadal, poważnymi przestępstwami zagrożonymi surowymi karami.
During the Second World War, in the south Eastern Borderlands (or, in Polish Kresy Wschodnie) of the Second Polish Republic, the Ukrainian nationalists collaborated with the German and Soviet occupiers. The Third Reich and the Soviet Union were opposed to the creation of the totalitarian Ukrainian state by the Organization of Ukrainian Nationalists (OUN). However, both the occupiers’ and the Ukrainian nationalists’ aim was the extermination of the Polish nation. The significant ideological similarity between the Ukrainian nationalism and German Nazism was unequivocally shown by the complicity on a mass scale of the Ukrainian nationalists in the Holocaust. In order to murder as many Poles in Volhynia as possible, at the beginning of 1943, the OUN started forming the Ukrainian Insurgent Army (UPA). A few months later, the UPA spread its terrorist activities also throughout the south Kresy Wschodnie. Most of the terms frequently used for crimes committed by Ukrainian nationalists, such as “slaughter” or “ethnic cleansing”, do not have legal significance. In accordance with the Article 2 of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide of 1948, these crimes should correctly be defined as genocide. Professor Ryszard Szawłowski finds that due to particularly drastic cruelty, the genocide committed by Ukrainian nationalists ought to be named, in Latin, genocidium atrox (“atrocious genocide”). What is more, the activities of Ukrainian nationalists, among other things, murder and subversive acts, were precisely and strictly forbidden by the Polish Criminal Code of 1932 as well as by the laws adopted in Poland by the communist authorities after the end of the German occupation. In the communist— Poland many sentences, including life-time prison or death sentences, were passed on the members of the structures of the OUN and UPA. There is no legal possibility to overturn those verdicts; and, in addition the crimes committed by Ukrainian nationalists are still prosecuted by the Institute of National Remembrance— Commission for the Prosecution of Crimes against the Polish Nation. Likewise, the pieces of evidence presented in the article, unarguably show that the activities of Ukrainian nationalists against the Polish population in the years 1939—1947, were inherently criminal.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2015, 12; 59-72
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w okresie II wojny światowej
Organization of Ukrainian Nationalists during the Second World War
Autorzy:
Ziętek, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953893.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów
OUN
OUN-B
OUN-M
banderowcy
melnykowcy
Ukraińska Powstańcza Armia
ukraiński ruch nacjonalistyczny
II wojna światowa
Ukraina
Organization of Ukrainian Nationalists
Ukrainian nationalists supporting Bandera
Ukrainian nationalists supporting Melnyk
Ukrainian Insurgent Army
Ukrainian nationalist movement
World War II
Ukraine
Opis:
The outbreak of World War II found the Organization of Ukrainian Nationalists (OUN) divided into two fractions: the supporters of Stepan Bandera and those of Andrij Melnyk. The conflict was based on differences on the strategy of struggle for independence as well as on the generation conflict. Bandera, representing young national activists, was of the opinion that OUN's actions in the lands occupied by the Soviets should be intensified, and its politics should be independent of any outer factors. Melnyk, in turn, who managed the OUN's Prowid, (Leadership) was supported by Ukrainian emigration circles – by veterans of World War I and of struggle for independence of the years 1917-1921. He represented the conservative wing, opting for a closer collaboration with the Third Reich, in whose politics he saw the factor that could change the Versailles order. In the years 1940-1941 the final split happened in the OUN. Two organizations emerged, which started fighting each other: OUN-M [supporters of Melnyk] and OUN-B [supporters of Bandera]. Despite the differences concerning the strategy, both the fractions collaborated to a varying degree with the Germans, getting their support for their own initiatives on the self-government, cultural, economic and military planes. Both Bandera's and Melnyk's groups treated the German aggression on the USSR as a breakthrough in their attempts to regain independence. However, too much activity, as well as too much autonomy in them, especially on the side of Bandera's camp, that exceeded the limits set by the German leaders, led to a change in German policy towards the Ukrainian nationalists and to use of repressions against them. This, in turn, made the two fractions pass to the underground, which starting from 1942 assumed the form of resistance movement. The greatest achievement of the nationalist resistance movement was forming the Ukrainian Insurgent Army (UPA) that ultimately was controlled by OUN-B. UPA started to fight at the same time the German occupational troops, the Soviet guerillas and the Polish underground forces striving after independence. OUN-B and UPA are also responsible for mass murders they committed on Polish inhabitants of Volhynia and Eastern Galicia. Starting with 1943 the nationalist movement represented by OUN-B and OUN-M started slowly to depart from extreme nationalism and the fascist principle of leadership, accepting the rules of pluralism and democracy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 2; 81-106
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postawa metropolity Andrzeja Szeptyckiego wobec skomplikowanych stosunków polsko-ukraińskich w latach 1918-1944
The Metropolitan Andrey Sheptytskys attitude to the complicated polish-ukrainian relations
Autorzy:
Kubasik, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545145.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Metropolita Andrzej Szeptycki
Metropolita Józef Bilczewski
Metropolita Bolesław Twardowski,
Małopolska Wschodnia
Galicja Wschodnia
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów
Ukraińska Powstańcza Armia
Ludobójstwo
Metropolitan Andrey Sheptytsky
Metropolitan Jozef Bilczewski
Metropolitan Boleslaw Twardowski
Eastern Małopolska
Eastern Galicia
Organization of Ukrainian Nationalists
Ukrainian Insurgent Army
Massacres
Volhynia
Wołyń
Opis:
Metropolita Szeptycki objął przywództwo w Cerkwi w najtrudniejszym okresie stosunków polsko-ukraińskich. Rozpoczynając swoją posługę biskupią zapewniał, że darzy Polaków szacunkiem. Jednak mimo łagodnego początku prowadził antypolską politykę. Zarówno w czasie wojny ukraińsko-polskiej w 1918 r. o Galicję Wschodnią, jak i w czasie rzezi ludności polskiej przez szowinistów ukraińskich na Wołyniu i Małopolsce Wschodniej w czasie II wojny światowej zachowywał się raczej jak polityk a nie duszpasterz. Gdy abp. Bilczewski, a potem abp. Twardowski zwrócili się do niego z prośbą o powstrzymanie mordowania polskiej ludności cywilnej, udawał, że nie wie o co chodzi. Czasami można było odnieść wrażenie, że zapominał, że jego najważniejszym zadaniem jest głoszenie Ewangelii. Dla niego polityczne interesy Ukraińców czasami były ważniejsze. Zamiast dążyć do pojednania polsko-ukraińskiego wspierał ukraińskich nacjonalistów w ich walce z Polakami. Postępowanie Szeptyckiego doprowadziło do poważnego ochłodzenia jego relacji z polskimi biskupami.
The Metropolitan Andrey Sheptytsky has become the leader of the Greek Catholic Church in the most difficult period of the Polish-Ukrainian relations. When he began his service as the archbishop, he assured that he respected the Poles. However, despite the mild beginnings, his politics were anti-Polish. Both during the Ukrainian- Polish war of Eastern Galicia in 1918 and during the World War II massacre of the Poles by the Ukrainian chauvinists in Volhynia and Eastern Małopolska, he behaved more like a politician than a priest. When first the archbishop Jozef Bilczewski and then the archbishop Boleslaw Twardowski asked him to try to stop the murders on Polish civilians, he pretended he did not know what was going on. Sometimes he acted as though he had forgotten that his major task was to preach the Gospel and in result the political interests of the Ukrainians were more important to him. Instead of attempting to unite the Poles and the Ukrainians, he supported Ukrainian nationalists in their fights with Poland. His approach led to a serious chilling of his relations with Polish bishops.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 129; 341- 363
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Legenda w najlepszym wypadku…”. Kilka uwag na marginesie wojennych losów Stanisława Basaja „Rysia”
“In the Best Case, a Legend…” Several Remarks on the Wartime Fate of Stanisław Basaj “Ryś”
Autorzy:
Zajączkowski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478297.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Stanisław Basaj „Ryś”
konflikt polsko-ukraiński na Zamojszczyźnie 1943–1945
zbrodnie na cywilach
okupacja niemiecka
Polska lubelska
Armia Krajowa
Bataliony Chłopskie
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów Stepana Bandery
Ukraińska Armia Powstańcza
partyzantka sowiecka
komuniści polscy
Stanisław Basaj “Ryś”
Polish–Ukrainian conflict in Zamość Region 1943–1945
crimes against civilians
German occupation
“Lublim” Poland
Home Army
Peasants’Battalions Stepan Bandera
Organisation of Ukrainian Nationalists
Ukrainian Insurgent Army
Soviet guerrillas
Polish Communists
Opis:
The present article is an academic study on the wartime fate of Stanisław Basaj, nome de guerre “Ryś”, one of the best-known commanders of the Peasants’ Battalions guerrillas in the Lublin region. The author raises the issue of the conflict between Basaj and the Home Army and the Ukrainians in the Zamość region in 1943-1944/1945 and cooperation with the Soviet guerrillas in the final period of the German occupation and cooperation with the local Communist authorities after July 1944. At the same time, the article includes attempts at separating facts from myths that have been surrounding the figure of “Ryś” since the Polish People’s Republic. The figure is still a legend for many Polish residents of the Hrubieszów area and a villain for the local Ukrainians.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2017, 29; 457-485
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies