Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Litwa Środkowa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Karaimi polsko-litewscy wobec przynależności Wileńszczyzny w 1922 roku
Autorzy:
Pawelec, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943421.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
Tematy:
Wileńszczyzna
Litwa Środkowa
Dwudziestolecie międzywojenne
Emanuel Kobecki
Opis:
Wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości przed społecznościami Trok i Wilna stanęły nowe wyzwania.
Źródło:
Awazymyz. Pismo historyczno-społeczno-kulturalne Karaimów; 2014, 25, 1 (42); 24-27
1733-7585
Pojawia się w:
Awazymyz. Pismo historyczno-społeczno-kulturalne Karaimów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Początki sporu z Litwą o Wilno i Wileńszczyznę w październiku 1920 r.
The Origins of the Dispute with Lithuania over Vilnius and the Vilnius Region in October 1920
Autorzy:
Fabisz, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154506.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Umowa suwalska
„bunt” Żeligowskiego
Litwa Środkowa
relacje polsko-litewskie
Józef Piłsudski
Lucjan Żeligowski
Wilno i Wileńszczyzna
Suwałki Agreement
Żeligowski's ‘Mutiny’
Central Lithuania
Polish-Lithuanian relations
Vilnius and the Vilnius Region
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie aktualnego stanu badań dotyczącego genezy i początków polsko-litewskiego sporu o Wilno i Wileńszczyznę w związku z akcją gen. Lucjana Żeligowskiego w październiku 1920 r. Autor możliwie szeroko przybliżył genezę (ze szczególnym uwzględnieniem roli Rosji Sowieckiej), przebieg i bezpośrednie konsekwencje inspirowanego przez Józefa Piłsudskiego tzw. buntu Żeligowskiego, jego tło wewnętrzne oraz uwarunkowania międzynarodowe. Wystąpienie Żeligowskiego przeciwko Litwie, skutkujące utworzeniem na terenie Wileńszczyzny quasi-państwa Litwy Środkowej, a następnie włączeniem tego terytorium w granice Rzeczypospolitej, było elementem koncepcji polityki wschodniej Piłsudskiego. Marszałek Piłsudski, z powodu niekorzystnej sytuacji międzynarodowej oraz niechętnej postawy Litwinów, zamiast stworzenia federacji m.in. z Litwą, musiał poprzestać na inkorporacji Wilna i Wileńszczyzny do Polski. Fakt ten zaważył w istotny sposób na stosunkach polsko-litewskich w okresie międzywojennym. W artykule zastosowano metodę indukcyjną i dedukcyjną oraz bezpośrednią i pośrednią metodę ustalania faktów. Wykorzystano metodę porównawczą oraz wnioskowania z milczenia źródeł.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2021, 2; 153-188
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Литовский фактор в советско-польской войне
The Lithuanian factor in the Soviet-Polish War
Autorzy:
Шубин, Александр
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311710.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Советско-польская война 1919–1920 гг.
советско-литовский конфликт 1919–1920 гг.
советско-литовский мир 1920 г.
Литбел
«срединная Литва»
Ленин
Иоффе
Вольдемарас
Нарушевичюс
Пилсудский
Soviet-Polish War of 1919–1920
Soviet-Lithuanian conflict of 1919–1920
Soviet-Lithuanian peace of 1920
Litbel
Ioffe
Voldemaras
Narushevicius
Pilsudski
"Central Lithuania"
Lenin
wojna polsko-sowiecka 1919–1921
pokój sowiecko-litewski z 1920 r.
Litbieł
Litwa Środkowa
Piłsudski
Joffe
konflikt sowiecko-litewski z lat 1919–1920
Opis:
The article examines the role of Lithuania in the struggle for the Eastern European region during the Soviet-Polish War of 1919–1920. The author shows that from the very beginning, from the first days of January 1919 and later until the autumn of 1920, the military conflict in the space between Warsaw, Kaunas and Minsk was trilateral, as Lithuania actively participated in it (not counting the participation of other forces north and south of the specified region). In 1919, Lithuanian troops acted against the Reds in a de facto alliance with the Poles. Soviet Russia pretended that it was not waging war with Poland and Lithuania, hiding behind formally independent Soviet Lithuania and Belarus, which in February 1919 were united into a single republic, abbreviated as Litbel; it was supposed to play the role of a “buffer” between Russia and Poland. The existence of Litbel excluded the recognition of a separate Lithuania by Soviet Russia. The Soviet-Polish-Lithuanian conflict developed in a territory where the formation of modern nations was far from complete, the borders were still plastic and ethnic interstices prevailed. There was a struggle of incompatible projects on this territory. The Soviet Federation opposed the federation project centered on Warsaw. But even in Poland, the desire to create a state with a Polish majority and non-Polish minorities without any federation or national autonomies was influential. The Lithuanian leadership in Kaunas sought to implement a similar project. At the same time, there was an irreconcilable contradiction between the national Polish and Lithuanian projects – the question of Vilna (Vilnius). The disappearance of the Soviet-Lithuanian front in January 1920 opened the possibility for the conclusion of the Soviet-Lithuanian peace. But its specific parameters depended on the course of the Soviet-Polish war. Under the conditions of the Red Army’s offensive on Vilna (Vilnius), the Lithuanian side agreed to sign peace on July 12, 1920, which was advantageous from a territorial point of view and actually turned Lithuania into a military ally of Soviet Russia. As a result of the defeat of the Red Army near Warsaw, Lithuania could not hold Vilnius, which, due to the position of the Entente, required a complex solution with the formation of a “Central Lithuania” joining Poland. But the Soviet side continued to support Lithuania’s claims to Vilnius, which determined the relatively warm Soviet-Lithuanian relations in the interwar period.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 14; 215-231
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O używaniu i nadużywaniu historii. Polityka historyczna i kultury pamięci w Europie Środkowo- i Południowo-Wschodniej (1791–1989)
Uses and Abuses of the Past. The Politics of History and Cultures of Remembrance in East-Central and Southeastern Europe (1791 to 1989)
Autorzy:
Patrice M., Dabrowski
Troebst, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477206.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
polityka historyczna
kultury pamięci
upamiętnienia
Europa Środkowa
Europa Środkowo-Wschodnia
Europa Południo-Wschodnia
Bałkany
imperium osmańskie
Polska–Litwa
Rosja
Habsburgowie
Węgry
Bułgaria
Chorwacja
Serbia
Czechy
Czechosłowacja
Jugosławia
Albania
Rumunia
panslawism
rytuały
reprezentacje
mity
politics of history
cultures of remembrance
commemorations
Central
Europe
East-Central Europe
Southeastern Europe
Balkans
Ottoman Empire
Poland-Lithuania
Russia
Habsburg
Hungary
Bulgaria
Croatia
Bohemia
Czechoslovakia
Yugoslavia
Romania
panslavism
rituals
representations
myths
Opis:
Uses and Abuses of the Past. The Politics of History and Cultures of Remembrance in East-Central and Southeastern Europe (1791 to 1989) The ‘long’ 19th century and the wars of the ‘short’ 20th century decisively shaped the cultures of remembrance of the national societies and nation-states of East-Central and Southeastern Europe. The national liberation movements, the wars of 1912/14–1918, the founding of new states in 1918–19, the turn to authoritarian rule in the late 1920s and the war years of 1939/41–1944/45 continue to shape – together with the legacy of communism and medieval myths – the collective memory of contemporary Poles, Hungarians, Slovaks, Czechs, Romanians, Bulgarians, Albanians, Serbs, Macedonians, Croats and others. If Oskar Halecki and Jenő Szűcs have identified a historical meso-region of a ‘wider’ East-Central Europe characterized by common structural features, one can also identify a post-imperial and post-communist ‘community of memory’ between Plžen and Poltava, Tallinn and Thessaloniki. This shaping of the past in people’ s minds has taken place in a threefold manner. First, the individual memory of quite a number of people who had experienced World War II, the interwar period and even the ‘three’ Balkans Wars is still alive. These memories differ substantially depending on ethnicity, political affiliation back then, and on present-day political needs. Those hunted during the Second World War record rather different memories than those who participated in ethnic cleansing, for example. There have been floods of memoirs written about the recent past throughout the region. Second, in these until rather recently non-literate but ‘oral’ societies family memory continues to play an important role – a role that was strengthened considerably under the decades of communism when memories not compatible with the official master narrative were suppressed. And third – and perhaps most importantly – the post-1989/91 governments’ uses and abuses of the past are primarily an iteration of the ‘politics of history’ propagated by governments of the interwar period and earlier.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2015, 1(25); 15-61
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies